II SA/Ke 380/14
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
2014-06-04Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Ziomek /przewodniczący/
Renata Detka
Sylwester Miziołek /sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego.
Powyższa decyzja organu odwoławczego została wydana w oparciu
o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy:
Na skutek pisma J. G. z dnia 12.01.2012r. w sprawie odprowadzania wód opadowych z dachu sąsiedniego budynku na jego działkę oraz zmiany sposobu użytkowania budynku przeznaczonego na garaż i budynku stodoły na chlewnię na działce nr ewid. [...] organ I instancji dokonał w dniu 13.03.2012r. oględzin na ww. działce. Podczas przeprowadzonych wówczas czynności ustalono, że na działce nr [...], bezpośrednio przy zachodniej granicy z działką o nr ewid. [...] zlokalizowany jest budynek o wymiarach 8,0 m x 11,8 m o konstrukcji murowanej (ściany z pustaków betonowych), posadowiony na betonowym fundamencie, posiadający dach jednospadowy o konstrukcji drewnianej, kryty blachą oraz częściowo eternitem. Okap budynku od strony zachodniej wysunięty jest poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy, na odległość ok. 60 cm, przy czym jedynie na części dachu krytej blachą zamontowana jest rynna. W dniu oględzin budynek był użytkowany jako inwentarski (do hodowli trzody chlewnej). Właścicielka działki H. S. oświadczyła, że ww. zabudowania (użytkowane od początku jako inwentarskie) wznieśli jej rodzice – M. i J. P., nie przekazując jej jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej ich budowy.
W toku prowadzonego postępowania organ I instancji ustalił na podstawie informacji Burmistrza Miasta z dnia 10.04.2012r., że według rejestrów wydanych w latach 1962-1968 pozwoleń na budowę na terenie gminy, nie wydawano pozwolenia na budowę budynków gospodarczo-inwentarskich, realizowanych ok. 1965r. przez inwestorów M. i J. P. na działce nr ewid. [...], natomiast zgłoszeń budowy ze wskazanych lat Urząd Miasta i Gminy nie posiada. Wyjaśniono ponadto, że brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu gminy z ówczesnego okresu, zaś obecnie teren ww. działki nie jest objęty ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Mając na względzie powyższe organ I instancji pismem z dnia 8.05.2012r. zawiadomił strony o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie budynku inwentarsko-gospodarczego o wymiarach ok. 8,00 m x 11,80 m, zlokalizowanego na działce o nr ewid. [...].
Postanowieniem z dnia 14.06.2012r. organ I instancji nałożył na H. S. obowiązek opracowania i przedłożenia ekspertyzy ww. budynku inwentarsko-gospodarczego.
W dniu 9.10.2012r. H. S. przedstawiła ekspertyzę przedmiotowego budynku, sporządzoną przez osobę legitymującą się uprawnieniami budowlanymi, wraz z inwentaryzacją, opinią stanu technicznego budynku inwentarsko-gospodarczego oraz projektem zmian i przeróbek w celu doprowadzenia tego budynku do stanu technicznego zgodnego z obowiązującymi przepisami i normami.
Decyzją z dnia [...] organ I instancji, działając na podstawie art. 40 ustawy z dnia 24.10.1974r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 229 ze zm.) oraz art. 83 ust. 1 i art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7.07.1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r. nr 243, poz. 1623 ze zm.), nakazał H. S. wykonanie w terminie do dnia 15.03.2013r. następujących robót budowlanych:
- usunięcie poprzez obcięcie wystającego poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki fragmentu połaci dachu - wystającego okapu,
- zamontowanie rynny i obróbek blacharskich na całej długości ściany usytuowanej przy granicy oraz zamontowania rur spustowych – w celu odprowadzenia wód opadowych z połaci dachowej na własną posesję,
- wymianę fragmentu pokrycia dachu z eternitu przez specjalistyczną firmę, która dokona demontażu, jak również utylizacji azbestu na blachę (na niższej części budynku) wraz z pięcioma krokwiami i płatwiami wykazującymi ponadnormowe zużycie techniczne, w sposób pokazany na rzucie dachu w ekspertyzie technicznej,
- uzupełnienie w ścianie wschodniej brakujących fragmentów ścian poprzez ich domurowanie do konstrukcji dachu pustakami betonowymi na zaprawie cementowo-wapiennej,
- zamontowanie okna w ścianie wschodniej, w sposób pokazany na rzucie parteru oraz przekrojach budynku, o wymiarach podanych w wykazie stolarki ekspertyzy technicznej,
- wykonanie ocieplenia wewnętrznego stropodachu na części inwentarskiej – poprzez zamontowanie płyt z pianki poliuretanowej do drewnianej konstrukcji stropodachu,
- uzupełnienie ubytków w ścianie usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki oraz jej otynkowania w celu zabezpieczenia przed ujemnymi wpływami atmosferycznymi.
W toku postępowania odwoławczego z odwołania J. G. organ II instancji zwrócił akta organowi I instancji w celu przeprowadzenia uzupełniającego postępowania w kwestii m. in. określenia wymiarów przedmiotowego budynku, wskazując że podane dotychczas przez organ I instancji wymiary (obrys) budynku są nieadekwatne do wymiarów budynku inwentarsko-gospodarczego wynikających z przedłożonej przez inwestora inwentaryzacji.
Mając na względzie powyższe przedstawiciele organu I instancji przeprowadzili w dniu 6.02.2013r. oględziny na działce nr ewid. [...], podczas których dokonano pomiarów przedmiotowego budynku inwentarskiego z częścią gospodarczą oraz odległości od tego budynku i gnojownika względem istniejących obiektów usytuowanych na działce sąsiedniej, obrazując je na szkicu sytuacyjnym oraz w materiałach fotograficznych.
Decyzją z dnia [...] organ odwoławczy uchylił ww. decyzję z dnia 8.11.2012r. w części dotyczącej wyznaczonego terminu wykonania określonych robót i w tym zakresie orzekł, że ww. roboty należy wykonać w terminie do dnia 30.04.2013r., a w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W dniu 20.08.2013r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonał kontroli na przedmiotowej działce, podczas której stwierdzono wykonanie robót budowlanych nakazanych ww. decyzją z dnia 8.11.2012r. Powyższe okoliczności potwierdził także posiadający uprawnienia budowlane J. K., pełniący nadzór nad wykonywaniem robót budowlanych przy przedmiotowym budynku.
Decyzją z dnia [...] organ I instancji udzielił H. S. pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego budynku.
Decyzją z dnia [...] organ II instancji, po rozpatrzeniu odwołania J. G., uchylił w całości ww. decyzję z dnia [...] i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu zakwestionowano ustalenia organu I instancji co do wykonania wszystkich nakazanych przeróbek wynikających z przedłożonej ekspertyzy technicznej, ponieważ z fotografii załączonych do akt sprawy wynikało, że w części południowo-zachodniej budynku nie został obcięty fragment okapu i pozostawiono nieosłonięte części drewniane tej połaci dachowej – wobec czego ściana usytuowana bezpośrednio przy granicy nie spełnia wymogów bezpieczeństwa pożarowego. Tymczasem obcięcie okapu wzdłuż całej długości ściany usytuowanej przy granicy wraz z okapem w południowo-zachodniej części budynku przewidywał przedłożony projekt zmian i przeróbek.
W toku ponownie prowadzonego postępowania pismem dnia 19.11.2013r. H. S. wniosła o wydanie pozwolenia na użytkowanie ww. obiektu, zawiadamiając organ I instancji o obcięciu wystającego poza lico ściany okapu – co potwierdziła następnie przeprowadzona w dniu 20.12.2013r. przez inspektorów organu I instancji ponowna kontrola, podczas której ustalono dodatkowo, że inwestor zamontował rynnę, obróbki blacharskie i rurę spustową.
Mając na względzie, że wszystkie przeróbki nakazane decyzją z dnia [...] zostały wykonane przez H. S., decyzją z dnia [...] organ I instancji, działając na podstawie art. 42 ustawy - Prawo budowlane z 1974r. oraz art. 83 ust. 1 i art. 103 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane z 1994r. udzielił H. S. pozwolenia na użytkowanie budynku inwentarsko-gospodarczego zlokalizowanego na działce nr geod. [...].
Odwołanie od ww. decyzji wniósł J. G., twierdząc że H. S. nadal nie wywiązała się z zaleceń wynikających z przedstawionej ekspertyzy technicznej budynku inwentarsko-gospodarczego, gdyż zamiast usunięcia wystającego poza lico ściany okapu wraz z imitacją rynny oraz usunięcia wcześniej przyklejonego styropianu o grubości 22 cm, inwestor zamontował kolejną warstwę płyt z pianki poliuretanowej.
Opisaną na wstępie decyzją Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie, podzielając w całości podstawę prawną i ustalenia faktyczne powołane przez organ I instancji, przy jednoczesnym podkreśleniu że te ostatnie znajdują potwierdzenie w przeprowadzonych dowodach, zebranych i ocenionych stosownie do przepisów art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a. Odnosząc się do legalności spornego budynku – zrealizowanego bez pozwolenia na budowę – wskazano, że zarówno w okresie budowy wskazanym przez H. S. (tj. 1965-1970), jak również w dacie budowy określonej przez J. S., tj. 1974r., budowla budynków inwentarskich i gospodarczych nie wymagała pozwolenia na ich budowę – co wynika z przepisów § 7 pkt 11 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia 27.07.1961r. w sprawie państwowego nadzoru budowlanego nad budową, rozbiórką i utrzymaniem obiektów budowlanych budownictwa powszechnego. Mając na uwadze treść art. 37 ust. 1 oraz art. 40 Prawa budowlanego z 1974r. – znajdujących zastosowanie w niniejszej sprawie z uwagi na art. 103 ust. 2 obecnie obowiązującej ustawy Prawo budowlane z 7.07.1994r. – organ odwoławczy wskazał, że samo stwierdzenie niezgodności wybudowanego obiektu z przepisami nie jest podstawą do zastosowania art. 37 ustawy. Skutkiem naruszenia tych przepisów muszą być okoliczności wymienione w tym przepisie tj. niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. W niniejszej sprawie, zdaniem organu odwoławczego, brak jest podstaw, aby nakazać rozbiórkę obiektu budowlanego, gdyż sporny budynek nie znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę, ani nie powoduje niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia lub niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Nie występują również inne ważne przyczyny, o których mowa w art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974r. Organ II instancji, wskazując że sporny obiekt będąc usytuowany przy granicy, o spadku dachu w kierunku działki sąsiada i częściowo nieorynnowany, naruszał zarówno:
- § 54 ust. 4 zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29.06.1966r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz. Bud. Nr 10, poz. 44), jak również
- § 28 ust. 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.)
podkreślił, że z przedłożonej przez inwestora dokumentacji technicznej – sporządzonej przez osobę legitymującą się uprawnieniami budowlanymi – wynika, że przedmiotowy budynek jest w dostatecznym stanie technicznym i kwalifikuje się do bezpiecznego użytkowania, lecz zalecane jest wykonanie określonych zmian i przeróbek, w celu doprowadzenia budynku do odpowiedniego stanu technicznego i do zgodności z obowiązującymi przepisami i normami.
W konsekwencji, po wykonaniu zaleconych w projekcie robót (co zostało stwierdzone podczas ponownej kontroli w dniu 20.12.2013r.) wody opadowe odprowadzane są obecnie na własny teren nieutwardzony inwestora, tj. zgodnie z przepisami – poprzez zastosowanie rynien i obróbek blacharskich wzdłuż całej ściany usytuowanej przy granicy oraz rury spustowej. Tym samym przedmiotowy budynek, po wykonaniu nakazanych przeróbek, nie narusza przepisów.
Skargę na ww. decyzję organu odwoławczego wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach J. G., zarzucając temu rozstrzygnięciu mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, to jest:
1. art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy,
2. art. 7, 76 § 1, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na niewyczerpującym rozpatrzeniu materiału dowodowego oraz na jego dowolnej ocenie, wyrażającej się zwłaszcza w uznaniu, że przedmiotowy budynek nie wymaga już żadnych przeróbek i nadaje się do bezpiecznego użytkowania, a ponadto, iż wykonano wszelkie roboty budowlane nakazane decyzją z dnia [...] przez organ I instancji zgodnie z zaleceniami zawartymi w ekspertyzie technicznej budynku na podstawie wyjaśnień J. K. nadzorującego wykonanie robót, podczas gdy H. S. nienależycie wykonała zalecenia mające na celu dostosowanie budynku gospodarczego do użytku poprzez nieuprawnione ocieplenie ściany zachodniej budynku graniczącej z posesją skarżącego podwójną warstwą styropianu i na zamontowaniu na niej rur spustowych, które wykraczają przez to na posesje skarżącego do ok. 30 cm – a przez to woda opadowa spływa na teren sąsiedni a tym samym powoduje zagrożenie w postaci zalewania sąsiedniej posesji i pogorszenie stanu technicznego budynków;
3. art. 7, 77 § 1 i art. 107 § 3 K.p.a., polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego wbrew ciążącemu na organie II instancji na mocy art. 77 § 1 K.p.a. obowiązkowi w tym zakresie i w konsekwencji niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz sporządzenie uzasadnienia niezgodnie z wymogami wynikającymi z art. 107 § 3 K.p.a.;
4. art. 8 i 107 § 3 K.p.a. przez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji w szczególności rozstrzygnięcia o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz uniemożliwia dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji
Mając na względzie powyższe skarżący wniósł o uchylenie decyzji w całości oraz zasądzenie na jego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zakwestionowanego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja odpowiada przepisom prawa.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną.
Dokonując oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia w ramach tak zakreślonej właściwości Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszeń prawa skutkujących koniecznością jego uchylenia lub stwierdzenia nieważności.
Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie została objęta decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] o udzieleniu H. S. pozwolenia na użytkowanie budynku inwentarsko-gospodarczego, zlokalizowanego na działce nr geod. [...]
Jak wynika z akt administracyjnych:
1. decyzją z dnia [...] 8Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał H. S. wykonanie w terminie do dnia 30.04.2013r. (K-I-19, K-II-7) następujących robót budowlanych:
- usunięcie poprzez obcięcie wystającego poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki fragmentu połaci dachu - wystającego okapu,
- zamontowanie rynny i obróbek blacharskich na całej długości ściany usytuowanej przy granicy oraz zamontowania rur spustowych – w celu odprowadzenia wód opadowych z połaci dachowej na własną posesję,
- wymianę fragmentu pokrycia dachu z eternitu przez specjalistyczną firmę, która dokona demontażu, jak również utylizacji azbestu na blachę (na niższej części budynku) wraz z pięcioma krokwiami i płatwiami wykazującymi ponadnormowe zużycie techniczne, w sposób pokazany na rzucie dachu w ekspertyzie technicznej,
- uzupełnienie w ścianie wschodniej brakujących fragmentów ścian poprzez ich domurowanie do konstrukcji dachu pustakami betonowymi na zaprawie cementowo-wapiennej,
- zamontowanie okna w ścianie wschodniej, w sposób pokazany na rzucie parteru oraz przekrojach budynku, o wymiarach podanych w wykazie stolarki ekspertyzy technicznej,
- wykonanie ocieplenia wewnętrznego stropodachu na części inwentarskiej – poprzez zamontowanie płyt z pianki poliuretanowej do drewnianej konstrukcji stropodachu,
- uzupełnienie ubytków w ścianie usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki oraz jej otynkowania w celu zabezpieczenia przed ujemnymi wpływami atmosferycznymi;
2. w dniu 20.12.2013r. inspektorzy organu I instancji, mając na uwadze zalecenia zawarte w decyzji organu odwoławczego z dnia [...] , dokonali ponownej kontroli na ww. działce, potwierdzając wykonanie decyzji z dnia [...] (K-II-11) i precyzując dodatkowo, że inwestor obciął wystający poza lico ściany okap i zamontował rynnę, obróbki blacharskie i rurę spustową (protokół z kontroli – K-I-46).
Mając na względzie powyższe stwierdzić trzeba, że wbrew zarzutom skargi organy nadzoru budowlanego podjęły wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy oraz jej załatwienia (art. 7 K.p.a.), zbierając i rozpatrując w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 K.p.a.), przy jednoczesnym zachowaniu reguł oceny materiału dowodowego wskazanych w art. 80 K.p.a. Należy przy tym wyjaśnić skarżącemu, że istota protokołu z kontroli z dnia 20.12.2013r. – mającej zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy – wyraża się w tym, że ze dokument ten odzwierciedla i potwierdza istniejący w momencie kontroli stan faktyczny. Jednocześnie jako dokument urzędowy w rozumieniu art. 76 § 1 K.p.a., sporządzony w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe, w ich zakresie działania, stanowi dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (por. wyrok NSA z dnia 28.04.2008r. o sygn. akt II GSK 50/08, LEX nr 505272). W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości Sądu, że H. S. wykonała nakazy zawarte w decyzji z dnia 8.11.2012r., w tym m.in. usunęła okap wystający poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki wraz z fragmentem okapu w części południowo-zachodniej budynku, zamontowała rynnę i obróbki blacharskie na całej długości ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki oraz zamontowała rury spustowe – w celu odprowadzenia wód opadowych na własną posesję. Jednocześnie, zgodnie z zaleceniami zawartymi w "Opinii stanu technicznego" autorstwa uprawnionego tech. bud. J. K. (k. 27) uzupełniono ubytki w ścianie usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki i otynkowano ją. Jak wynika z wyjaśnień z dnia 12.08.2013r. (K-I-32) nadzorującego wykonanie przedmiotowych robót specjalisty – J. K. podczas wykonywania uzupełniania ubytków w ścianie ustalono, że są one znaczne, poza tym ściana wykazuje duże krzywizny niemożliwe do skorygowania samym tynkiem – wobec czego zastosowano do korekty ubytków i krzywizn płyty styropianowe, na które następnie nałożono tynk.
Przechodząc do merytorycznej oceny zaskarżonej decyzji należy wskazać, że przedmiotowy budynek inwentarsko-gospodarczy został zrealizowany najpóźniej w latach 70 – tych ubiegłego stulecia, przy czym brak jest jakiejkolwiek dokumentacji jego powstania (okoliczność niesporna). Z tego też względu organy obu instancji prawidłowo wskazały, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 24.10.1974r. Prawo budowlane (Dz. U. z 1974r. nr 38, poz. 229). Jak wynika bowiem z o art. 103 ust. 2 obecnie obowiązującej ustawy Prawo budowlane z dnia 7.07.1994r. (Dz. U. z 2010r. nr 243 poz. 1623 ze zm.) przepisu art. 48 (dotyczącego obiektów budowlanych lub ich części wybudowanych bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę) nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy (1.01.1995r.) lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe. W rezultacie, stosownie do art. 37 ust. 1 Prawa budowlanego z 1974r. obiekt budowlany wybudowany niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie budowy podlega przymusowej rozbiórce, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że:
- znajduje się on na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę (pkt 1),
- powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia (pkt 2).
Z kolei stosownie do art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974r. organ może wydać decyzję o przymusowej rozbiórce obiektu budowlanego lub jego części wybudowanego niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie budowy, jeżeli jest to uzasadnione innymi ważnymi przyczynami poza wymienionymi w ust. 1 tego artykułu. Jak wynika natomiast z art. 40 Prawa budowlanego z 1974r. w wypadku wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w art. 37, właściwy terenowy organ administracji państwowej wyda inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy decyzję nakazującą wykonanie w oznaczonym terminie zmian lub przeróbek, niezbędnych do doprowadzenia obiektu budowlanego, terenu nieruchomości lub strefy ochronnej do stanu zgodnego z przepisami.
W świetle ww. przepisów nakaz rozbiórki może być orzeczony jedynie w sytuacji wykazania, że obiekt budowlany został zrealizowany niezgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie budowy, istnieją okoliczności określone w art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy Prawo budowlane z 1974r. - i jednocześnie nie ma możliwości dokonania zmian lub przeróbek obiektu budowlanego na podstawie art. 40 tej ustawy, doprowadzających go do zgodności z obowiązującymi przepisami.
W tym miejscu należy przytoczyć przepis § 54 ust. 4 obowiązującego w dacie powstania spornego obiektu zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29.06.1966r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz. Bud. nr 10, poz. 44), zgodnie z którym zabrania się odprowadzania wód opadowych na teren sąsiada oraz wzdłuż granicy sąsiada w sposób nie zabezpieczający tego terenu lub obiektów przed zawilgoceniem. Przedmiotowy budynek, będąc usytuowany przy granicy, o spadku dachu w kierunku działki sąsiada i częściowo nieorynnowany niewątpliwie naruszał powołaną regulację. Jak wynika z kolei z przepisu § 28 ust. 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.) w razie braku możliwości przyłączenia do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się odprowadzenie wód opadowych na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych.
Mając na uwadze wykonanie przez H. S. opisanych powyżej robót budowlanych – zgodnie z nakazem zawartym w decyzji z dnia [...] – należy podzielić stanowisko organów obu instancji o tym, że wody opadowe odprowadzane są obecnie na własny teren nieutwardzony inwestora, tj. zgodnie z cyt. przepisami warunków technicznych – poprzez zastosowanie rynien i obróbek blacharskich wzdłuż całej ściany usytuowanej przy granicy oraz rury spustowej. Podkreślenia ponadto wymaga, że przedmiotowy budynek, usytuowany bezpośrednio przy granicy działki, posiadający od strony sąsiedniej działki ścianę bez otworów okiennych, nie powoduje już – po wykonaniu nakazanych przeróbek – zagrożenia pożarowego względem zabudowy działki sąsiedniej. Podobnie odległość spornego obiektu do studni (ok. 18,80 m) nie narusza przepisów obowiązującego w dacie jego budowy ww. zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29.06.1966r (§ 53 ust. 3), jak również rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r (§31 ust. 1 pkt 3), zgodnie z którym odległość studni dostarczających wodę do spożycia przez ludzi, powinna wynosić co najmniej 15 m do budynków inwentarskich. Wskazać przy tym trzeba, że – jak słusznie zauważa organ odwoławczy – przepisy ww. warunków technicznych nie określają odległości budynków mieszkalnych w odniesieniu do usytuowania budynków inwentarskich, lecz do gnojowników. Jednocześnie, jak stwierdzono na k. 22 ww. ekspertyzy "istniejący budynek inwentarsko-gospodarczy (...) znajduje się w dostatecznym stanie technicznymi i kwalifikuje się do bezpiecznego użytkowania, stan budynku nie powoduje zagrożenia dla ludzi i mienia, bowiem nie występuje przekroczenie stanów granicznych nośności."
W tym miejscu należy przytoczyć treść art. 42 ustawy Prawo budowlane z 1974r. (znajdującego zastosowanie w niniejszej sprawie z uwagi na art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1994r.), zgodnie z którym inwestor właściciel lub zarządca może przystąpić do użytkowania obiektu Budowlanego, co do którego wydano przewidziany w art. 40 nakaz dokonania zmian i przeróbek, dopiero po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, wydanego przez właściwy terenowy organ administracji państwowej (ust. 1), przy czym podstawą do wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest stwierdzenie zdatności do użytku wykonanego obiektu (ust. 3).
Mając na uwadze całokształt zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości Sądu, że wobec wykonania przez H. S. nakazów określonych w decyzji z dnia [...] (wydanej w trybie ww. art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974r.), przy jednoczesnym uwzględnieniu zaleceń zawartych w ekspertyzie technicznej organy obu instancji prawidłowo rozstrzygnęły w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie budynku inwentarsko-gospodarczego.
Jednocześnie brak podstaw by podzielić stanowisko J. G. o naruszeniu przez organ odwoławczy art. 8 i 107 § 3 K.p.a. – jako że uzasadnienie zakwestionowanej decyzji spełnia wymogi określone w tych przepisach, zawierając wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, jak również szczegółowe wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa.
Skoro podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy P.p.s.a.
-----------------------
1
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Beata Ziomek /przewodniczący/Renata Detka
Sylwester Miziołek /sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego oddala skargę.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego.
Powyższa decyzja organu odwoławczego została wydana w oparciu
o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy:
Na skutek pisma J. G. z dnia 12.01.2012r. w sprawie odprowadzania wód opadowych z dachu sąsiedniego budynku na jego działkę oraz zmiany sposobu użytkowania budynku przeznaczonego na garaż i budynku stodoły na chlewnię na działce nr ewid. [...] organ I instancji dokonał w dniu 13.03.2012r. oględzin na ww. działce. Podczas przeprowadzonych wówczas czynności ustalono, że na działce nr [...], bezpośrednio przy zachodniej granicy z działką o nr ewid. [...] zlokalizowany jest budynek o wymiarach 8,0 m x 11,8 m o konstrukcji murowanej (ściany z pustaków betonowych), posadowiony na betonowym fundamencie, posiadający dach jednospadowy o konstrukcji drewnianej, kryty blachą oraz częściowo eternitem. Okap budynku od strony zachodniej wysunięty jest poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy, na odległość ok. 60 cm, przy czym jedynie na części dachu krytej blachą zamontowana jest rynna. W dniu oględzin budynek był użytkowany jako inwentarski (do hodowli trzody chlewnej). Właścicielka działki H. S. oświadczyła, że ww. zabudowania (użytkowane od początku jako inwentarskie) wznieśli jej rodzice – M. i J. P., nie przekazując jej jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej ich budowy.
W toku prowadzonego postępowania organ I instancji ustalił na podstawie informacji Burmistrza Miasta z dnia 10.04.2012r., że według rejestrów wydanych w latach 1962-1968 pozwoleń na budowę na terenie gminy, nie wydawano pozwolenia na budowę budynków gospodarczo-inwentarskich, realizowanych ok. 1965r. przez inwestorów M. i J. P. na działce nr ewid. [...], natomiast zgłoszeń budowy ze wskazanych lat Urząd Miasta i Gminy nie posiada. Wyjaśniono ponadto, że brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu gminy z ówczesnego okresu, zaś obecnie teren ww. działki nie jest objęty ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Mając na względzie powyższe organ I instancji pismem z dnia 8.05.2012r. zawiadomił strony o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie budynku inwentarsko-gospodarczego o wymiarach ok. 8,00 m x 11,80 m, zlokalizowanego na działce o nr ewid. [...].
Postanowieniem z dnia 14.06.2012r. organ I instancji nałożył na H. S. obowiązek opracowania i przedłożenia ekspertyzy ww. budynku inwentarsko-gospodarczego.
W dniu 9.10.2012r. H. S. przedstawiła ekspertyzę przedmiotowego budynku, sporządzoną przez osobę legitymującą się uprawnieniami budowlanymi, wraz z inwentaryzacją, opinią stanu technicznego budynku inwentarsko-gospodarczego oraz projektem zmian i przeróbek w celu doprowadzenia tego budynku do stanu technicznego zgodnego z obowiązującymi przepisami i normami.
Decyzją z dnia [...] organ I instancji, działając na podstawie art. 40 ustawy z dnia 24.10.1974r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 229 ze zm.) oraz art. 83 ust. 1 i art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7.07.1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r. nr 243, poz. 1623 ze zm.), nakazał H. S. wykonanie w terminie do dnia 15.03.2013r. następujących robót budowlanych:
- usunięcie poprzez obcięcie wystającego poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki fragmentu połaci dachu - wystającego okapu,
- zamontowanie rynny i obróbek blacharskich na całej długości ściany usytuowanej przy granicy oraz zamontowania rur spustowych – w celu odprowadzenia wód opadowych z połaci dachowej na własną posesję,
- wymianę fragmentu pokrycia dachu z eternitu przez specjalistyczną firmę, która dokona demontażu, jak również utylizacji azbestu na blachę (na niższej części budynku) wraz z pięcioma krokwiami i płatwiami wykazującymi ponadnormowe zużycie techniczne, w sposób pokazany na rzucie dachu w ekspertyzie technicznej,
- uzupełnienie w ścianie wschodniej brakujących fragmentów ścian poprzez ich domurowanie do konstrukcji dachu pustakami betonowymi na zaprawie cementowo-wapiennej,
- zamontowanie okna w ścianie wschodniej, w sposób pokazany na rzucie parteru oraz przekrojach budynku, o wymiarach podanych w wykazie stolarki ekspertyzy technicznej,
- wykonanie ocieplenia wewnętrznego stropodachu na części inwentarskiej – poprzez zamontowanie płyt z pianki poliuretanowej do drewnianej konstrukcji stropodachu,
- uzupełnienie ubytków w ścianie usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki oraz jej otynkowania w celu zabezpieczenia przed ujemnymi wpływami atmosferycznymi.
W toku postępowania odwoławczego z odwołania J. G. organ II instancji zwrócił akta organowi I instancji w celu przeprowadzenia uzupełniającego postępowania w kwestii m. in. określenia wymiarów przedmiotowego budynku, wskazując że podane dotychczas przez organ I instancji wymiary (obrys) budynku są nieadekwatne do wymiarów budynku inwentarsko-gospodarczego wynikających z przedłożonej przez inwestora inwentaryzacji.
Mając na względzie powyższe przedstawiciele organu I instancji przeprowadzili w dniu 6.02.2013r. oględziny na działce nr ewid. [...], podczas których dokonano pomiarów przedmiotowego budynku inwentarskiego z częścią gospodarczą oraz odległości od tego budynku i gnojownika względem istniejących obiektów usytuowanych na działce sąsiedniej, obrazując je na szkicu sytuacyjnym oraz w materiałach fotograficznych.
Decyzją z dnia [...] organ odwoławczy uchylił ww. decyzję z dnia 8.11.2012r. w części dotyczącej wyznaczonego terminu wykonania określonych robót i w tym zakresie orzekł, że ww. roboty należy wykonać w terminie do dnia 30.04.2013r., a w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W dniu 20.08.2013r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dokonał kontroli na przedmiotowej działce, podczas której stwierdzono wykonanie robót budowlanych nakazanych ww. decyzją z dnia 8.11.2012r. Powyższe okoliczności potwierdził także posiadający uprawnienia budowlane J. K., pełniący nadzór nad wykonywaniem robót budowlanych przy przedmiotowym budynku.
Decyzją z dnia [...] organ I instancji udzielił H. S. pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego budynku.
Decyzją z dnia [...] organ II instancji, po rozpatrzeniu odwołania J. G., uchylił w całości ww. decyzję z dnia [...] i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu zakwestionowano ustalenia organu I instancji co do wykonania wszystkich nakazanych przeróbek wynikających z przedłożonej ekspertyzy technicznej, ponieważ z fotografii załączonych do akt sprawy wynikało, że w części południowo-zachodniej budynku nie został obcięty fragment okapu i pozostawiono nieosłonięte części drewniane tej połaci dachowej – wobec czego ściana usytuowana bezpośrednio przy granicy nie spełnia wymogów bezpieczeństwa pożarowego. Tymczasem obcięcie okapu wzdłuż całej długości ściany usytuowanej przy granicy wraz z okapem w południowo-zachodniej części budynku przewidywał przedłożony projekt zmian i przeróbek.
W toku ponownie prowadzonego postępowania pismem dnia 19.11.2013r. H. S. wniosła o wydanie pozwolenia na użytkowanie ww. obiektu, zawiadamiając organ I instancji o obcięciu wystającego poza lico ściany okapu – co potwierdziła następnie przeprowadzona w dniu 20.12.2013r. przez inspektorów organu I instancji ponowna kontrola, podczas której ustalono dodatkowo, że inwestor zamontował rynnę, obróbki blacharskie i rurę spustową.
Mając na względzie, że wszystkie przeróbki nakazane decyzją z dnia [...] zostały wykonane przez H. S., decyzją z dnia [...] organ I instancji, działając na podstawie art. 42 ustawy - Prawo budowlane z 1974r. oraz art. 83 ust. 1 i art. 103 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane z 1994r. udzielił H. S. pozwolenia na użytkowanie budynku inwentarsko-gospodarczego zlokalizowanego na działce nr geod. [...].
Odwołanie od ww. decyzji wniósł J. G., twierdząc że H. S. nadal nie wywiązała się z zaleceń wynikających z przedstawionej ekspertyzy technicznej budynku inwentarsko-gospodarczego, gdyż zamiast usunięcia wystającego poza lico ściany okapu wraz z imitacją rynny oraz usunięcia wcześniej przyklejonego styropianu o grubości 22 cm, inwestor zamontował kolejną warstwę płyt z pianki poliuretanowej.
Opisaną na wstępie decyzją Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie, podzielając w całości podstawę prawną i ustalenia faktyczne powołane przez organ I instancji, przy jednoczesnym podkreśleniu że te ostatnie znajdują potwierdzenie w przeprowadzonych dowodach, zebranych i ocenionych stosownie do przepisów art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a. Odnosząc się do legalności spornego budynku – zrealizowanego bez pozwolenia na budowę – wskazano, że zarówno w okresie budowy wskazanym przez H. S. (tj. 1965-1970), jak również w dacie budowy określonej przez J. S., tj. 1974r., budowla budynków inwentarskich i gospodarczych nie wymagała pozwolenia na ich budowę – co wynika z przepisów § 7 pkt 11 rozporządzenia Przewodniczącego Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia 27.07.1961r. w sprawie państwowego nadzoru budowlanego nad budową, rozbiórką i utrzymaniem obiektów budowlanych budownictwa powszechnego. Mając na uwadze treść art. 37 ust. 1 oraz art. 40 Prawa budowlanego z 1974r. – znajdujących zastosowanie w niniejszej sprawie z uwagi na art. 103 ust. 2 obecnie obowiązującej ustawy Prawo budowlane z 7.07.1994r. – organ odwoławczy wskazał, że samo stwierdzenie niezgodności wybudowanego obiektu z przepisami nie jest podstawą do zastosowania art. 37 ustawy. Skutkiem naruszenia tych przepisów muszą być okoliczności wymienione w tym przepisie tj. niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. W niniejszej sprawie, zdaniem organu odwoławczego, brak jest podstaw, aby nakazać rozbiórkę obiektu budowlanego, gdyż sporny budynek nie znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę, ani nie powoduje niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia lub niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Nie występują również inne ważne przyczyny, o których mowa w art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974r. Organ II instancji, wskazując że sporny obiekt będąc usytuowany przy granicy, o spadku dachu w kierunku działki sąsiada i częściowo nieorynnowany, naruszał zarówno:
- § 54 ust. 4 zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29.06.1966r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz. Bud. Nr 10, poz. 44), jak również
- § 28 ust. 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.)
podkreślił, że z przedłożonej przez inwestora dokumentacji technicznej – sporządzonej przez osobę legitymującą się uprawnieniami budowlanymi – wynika, że przedmiotowy budynek jest w dostatecznym stanie technicznym i kwalifikuje się do bezpiecznego użytkowania, lecz zalecane jest wykonanie określonych zmian i przeróbek, w celu doprowadzenia budynku do odpowiedniego stanu technicznego i do zgodności z obowiązującymi przepisami i normami.
W konsekwencji, po wykonaniu zaleconych w projekcie robót (co zostało stwierdzone podczas ponownej kontroli w dniu 20.12.2013r.) wody opadowe odprowadzane są obecnie na własny teren nieutwardzony inwestora, tj. zgodnie z przepisami – poprzez zastosowanie rynien i obróbek blacharskich wzdłuż całej ściany usytuowanej przy granicy oraz rury spustowej. Tym samym przedmiotowy budynek, po wykonaniu nakazanych przeróbek, nie narusza przepisów.
Skargę na ww. decyzję organu odwoławczego wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach J. G., zarzucając temu rozstrzygnięciu mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, to jest:
1. art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego i niepodjęciu wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy,
2. art. 7, 76 § 1, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., polegające na niewyczerpującym rozpatrzeniu materiału dowodowego oraz na jego dowolnej ocenie, wyrażającej się zwłaszcza w uznaniu, że przedmiotowy budynek nie wymaga już żadnych przeróbek i nadaje się do bezpiecznego użytkowania, a ponadto, iż wykonano wszelkie roboty budowlane nakazane decyzją z dnia [...] przez organ I instancji zgodnie z zaleceniami zawartymi w ekspertyzie technicznej budynku na podstawie wyjaśnień J. K. nadzorującego wykonanie robót, podczas gdy H. S. nienależycie wykonała zalecenia mające na celu dostosowanie budynku gospodarczego do użytku poprzez nieuprawnione ocieplenie ściany zachodniej budynku graniczącej z posesją skarżącego podwójną warstwą styropianu i na zamontowaniu na niej rur spustowych, które wykraczają przez to na posesje skarżącego do ok. 30 cm – a przez to woda opadowa spływa na teren sąsiedni a tym samym powoduje zagrożenie w postaci zalewania sąsiedniej posesji i pogorszenie stanu technicznego budynków;
3. art. 7, 77 § 1 i art. 107 § 3 K.p.a., polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu całego materiału dowodowego wbrew ciążącemu na organie II instancji na mocy art. 77 § 1 K.p.a. obowiązkowi w tym zakresie i w konsekwencji niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz sporządzenie uzasadnienia niezgodnie z wymogami wynikającymi z art. 107 § 3 K.p.a.;
4. art. 8 i 107 § 3 K.p.a. przez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji w szczególności rozstrzygnięcia o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy z uwagi na zawarcie w nim zbyt ogólnych stwierdzeń, co uniemożliwia realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa oraz uniemożliwia dokonanie kontroli zaskarżonej decyzji
Mając na względzie powyższe skarżący wniósł o uchylenie decyzji w całości oraz zasądzenie na jego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zakwestionowanego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja odpowiada przepisom prawa.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną.
Dokonując oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia w ramach tak zakreślonej właściwości Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszeń prawa skutkujących koniecznością jego uchylenia lub stwierdzenia nieważności.
Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie została objęta decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] o udzieleniu H. S. pozwolenia na użytkowanie budynku inwentarsko-gospodarczego, zlokalizowanego na działce nr geod. [...]
Jak wynika z akt administracyjnych:
1. decyzją z dnia [...] 8Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał H. S. wykonanie w terminie do dnia 30.04.2013r. (K-I-19, K-II-7) następujących robót budowlanych:
- usunięcie poprzez obcięcie wystającego poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki fragmentu połaci dachu - wystającego okapu,
- zamontowanie rynny i obróbek blacharskich na całej długości ściany usytuowanej przy granicy oraz zamontowania rur spustowych – w celu odprowadzenia wód opadowych z połaci dachowej na własną posesję,
- wymianę fragmentu pokrycia dachu z eternitu przez specjalistyczną firmę, która dokona demontażu, jak również utylizacji azbestu na blachę (na niższej części budynku) wraz z pięcioma krokwiami i płatwiami wykazującymi ponadnormowe zużycie techniczne, w sposób pokazany na rzucie dachu w ekspertyzie technicznej,
- uzupełnienie w ścianie wschodniej brakujących fragmentów ścian poprzez ich domurowanie do konstrukcji dachu pustakami betonowymi na zaprawie cementowo-wapiennej,
- zamontowanie okna w ścianie wschodniej, w sposób pokazany na rzucie parteru oraz przekrojach budynku, o wymiarach podanych w wykazie stolarki ekspertyzy technicznej,
- wykonanie ocieplenia wewnętrznego stropodachu na części inwentarskiej – poprzez zamontowanie płyt z pianki poliuretanowej do drewnianej konstrukcji stropodachu,
- uzupełnienie ubytków w ścianie usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki oraz jej otynkowania w celu zabezpieczenia przed ujemnymi wpływami atmosferycznymi;
2. w dniu 20.12.2013r. inspektorzy organu I instancji, mając na uwadze zalecenia zawarte w decyzji organu odwoławczego z dnia [...] , dokonali ponownej kontroli na ww. działce, potwierdzając wykonanie decyzji z dnia [...] (K-II-11) i precyzując dodatkowo, że inwestor obciął wystający poza lico ściany okap i zamontował rynnę, obróbki blacharskie i rurę spustową (protokół z kontroli – K-I-46).
Mając na względzie powyższe stwierdzić trzeba, że wbrew zarzutom skargi organy nadzoru budowlanego podjęły wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego przedmiotowej sprawy oraz jej załatwienia (art. 7 K.p.a.), zbierając i rozpatrując w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 K.p.a.), przy jednoczesnym zachowaniu reguł oceny materiału dowodowego wskazanych w art. 80 K.p.a. Należy przy tym wyjaśnić skarżącemu, że istota protokołu z kontroli z dnia 20.12.2013r. – mającej zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy – wyraża się w tym, że ze dokument ten odzwierciedla i potwierdza istniejący w momencie kontroli stan faktyczny. Jednocześnie jako dokument urzędowy w rozumieniu art. 76 § 1 K.p.a., sporządzony w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe, w ich zakresie działania, stanowi dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (por. wyrok NSA z dnia 28.04.2008r. o sygn. akt II GSK 50/08, LEX nr 505272). W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości Sądu, że H. S. wykonała nakazy zawarte w decyzji z dnia 8.11.2012r., w tym m.in. usunęła okap wystający poza lico ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki wraz z fragmentem okapu w części południowo-zachodniej budynku, zamontowała rynnę i obróbki blacharskie na całej długości ściany usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki oraz zamontowała rury spustowe – w celu odprowadzenia wód opadowych na własną posesję. Jednocześnie, zgodnie z zaleceniami zawartymi w "Opinii stanu technicznego" autorstwa uprawnionego tech. bud. J. K. (k. 27) uzupełniono ubytki w ścianie usytuowanej bezpośrednio przy granicy działki i otynkowano ją. Jak wynika z wyjaśnień z dnia 12.08.2013r. (K-I-32) nadzorującego wykonanie przedmiotowych robót specjalisty – J. K. podczas wykonywania uzupełniania ubytków w ścianie ustalono, że są one znaczne, poza tym ściana wykazuje duże krzywizny niemożliwe do skorygowania samym tynkiem – wobec czego zastosowano do korekty ubytków i krzywizn płyty styropianowe, na które następnie nałożono tynk.
Przechodząc do merytorycznej oceny zaskarżonej decyzji należy wskazać, że przedmiotowy budynek inwentarsko-gospodarczy został zrealizowany najpóźniej w latach 70 – tych ubiegłego stulecia, przy czym brak jest jakiejkolwiek dokumentacji jego powstania (okoliczność niesporna). Z tego też względu organy obu instancji prawidłowo wskazały, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 24.10.1974r. Prawo budowlane (Dz. U. z 1974r. nr 38, poz. 229). Jak wynika bowiem z o art. 103 ust. 2 obecnie obowiązującej ustawy Prawo budowlane z dnia 7.07.1994r. (Dz. U. z 2010r. nr 243 poz. 1623 ze zm.) przepisu art. 48 (dotyczącego obiektów budowlanych lub ich części wybudowanych bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę) nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy (1.01.1995r.) lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe. W rezultacie, stosownie do art. 37 ust. 1 Prawa budowlanego z 1974r. obiekt budowlany wybudowany niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie budowy podlega przymusowej rozbiórce, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że:
- znajduje się on na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę (pkt 1),
- powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia (pkt 2).
Z kolei stosownie do art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974r. organ może wydać decyzję o przymusowej rozbiórce obiektu budowlanego lub jego części wybudowanego niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie budowy, jeżeli jest to uzasadnione innymi ważnymi przyczynami poza wymienionymi w ust. 1 tego artykułu. Jak wynika natomiast z art. 40 Prawa budowlanego z 1974r. w wypadku wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w art. 37, właściwy terenowy organ administracji państwowej wyda inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy decyzję nakazującą wykonanie w oznaczonym terminie zmian lub przeróbek, niezbędnych do doprowadzenia obiektu budowlanego, terenu nieruchomości lub strefy ochronnej do stanu zgodnego z przepisami.
W świetle ww. przepisów nakaz rozbiórki może być orzeczony jedynie w sytuacji wykazania, że obiekt budowlany został zrealizowany niezgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie budowy, istnieją okoliczności określone w art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy Prawo budowlane z 1974r. - i jednocześnie nie ma możliwości dokonania zmian lub przeróbek obiektu budowlanego na podstawie art. 40 tej ustawy, doprowadzających go do zgodności z obowiązującymi przepisami.
W tym miejscu należy przytoczyć przepis § 54 ust. 4 obowiązującego w dacie powstania spornego obiektu zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29.06.1966r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz. Bud. nr 10, poz. 44), zgodnie z którym zabrania się odprowadzania wód opadowych na teren sąsiada oraz wzdłuż granicy sąsiada w sposób nie zabezpieczający tego terenu lub obiektów przed zawilgoceniem. Przedmiotowy budynek, będąc usytuowany przy granicy, o spadku dachu w kierunku działki sąsiada i częściowo nieorynnowany niewątpliwie naruszał powołaną regulację. Jak wynika z kolei z przepisu § 28 ust. 2 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.) w razie braku możliwości przyłączenia do sieci kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, dopuszcza się odprowadzenie wód opadowych na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych.
Mając na uwadze wykonanie przez H. S. opisanych powyżej robót budowlanych – zgodnie z nakazem zawartym w decyzji z dnia [...] – należy podzielić stanowisko organów obu instancji o tym, że wody opadowe odprowadzane są obecnie na własny teren nieutwardzony inwestora, tj. zgodnie z cyt. przepisami warunków technicznych – poprzez zastosowanie rynien i obróbek blacharskich wzdłuż całej ściany usytuowanej przy granicy oraz rury spustowej. Podkreślenia ponadto wymaga, że przedmiotowy budynek, usytuowany bezpośrednio przy granicy działki, posiadający od strony sąsiedniej działki ścianę bez otworów okiennych, nie powoduje już – po wykonaniu nakazanych przeróbek – zagrożenia pożarowego względem zabudowy działki sąsiedniej. Podobnie odległość spornego obiektu do studni (ok. 18,80 m) nie narusza przepisów obowiązującego w dacie jego budowy ww. zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29.06.1966r (§ 53 ust. 3), jak również rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r (§31 ust. 1 pkt 3), zgodnie z którym odległość studni dostarczających wodę do spożycia przez ludzi, powinna wynosić co najmniej 15 m do budynków inwentarskich. Wskazać przy tym trzeba, że – jak słusznie zauważa organ odwoławczy – przepisy ww. warunków technicznych nie określają odległości budynków mieszkalnych w odniesieniu do usytuowania budynków inwentarskich, lecz do gnojowników. Jednocześnie, jak stwierdzono na k. 22 ww. ekspertyzy "istniejący budynek inwentarsko-gospodarczy (...) znajduje się w dostatecznym stanie technicznymi i kwalifikuje się do bezpiecznego użytkowania, stan budynku nie powoduje zagrożenia dla ludzi i mienia, bowiem nie występuje przekroczenie stanów granicznych nośności."
W tym miejscu należy przytoczyć treść art. 42 ustawy Prawo budowlane z 1974r. (znajdującego zastosowanie w niniejszej sprawie z uwagi na art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane z 1994r.), zgodnie z którym inwestor właściciel lub zarządca może przystąpić do użytkowania obiektu Budowlanego, co do którego wydano przewidziany w art. 40 nakaz dokonania zmian i przeróbek, dopiero po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie, wydanego przez właściwy terenowy organ administracji państwowej (ust. 1), przy czym podstawą do wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest stwierdzenie zdatności do użytku wykonanego obiektu (ust. 3).
Mając na uwadze całokształt zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości Sądu, że wobec wykonania przez H. S. nakazów określonych w decyzji z dnia [...] (wydanej w trybie ww. art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974r.), przy jednoczesnym uwzględnieniu zaleceń zawartych w ekspertyzie technicznej organy obu instancji prawidłowo rozstrzygnęły w przedmiocie udzielenia pozwolenia na użytkowanie budynku inwentarsko-gospodarczego.
Jednocześnie brak podstaw by podzielić stanowisko J. G. o naruszeniu przez organ odwoławczy art. 8 i 107 § 3 K.p.a. – jako że uzasadnienie zakwestionowanej decyzji spełnia wymogi określone w tych przepisach, zawierając wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, jak również szczegółowe wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa.
Skoro podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 ustawy P.p.s.a.
-----------------------
1
