V SA/Wa 121/14

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez H. L. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest postanowienie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydane przez umocowanego przez ten organ Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR Nr [...] z [...] października 2013r., utrzymujące w mocy postanowienie tegoż organu z [...] lutego 2013r. uznające zarzuty wniesione do postępowania egzekucyjnego za bezzasadne.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym:

W dniu [...] lutego 2011r. Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w G., działając z upoważnienia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, decyzją nr [...] ustalił H. L. kwotę nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych w wysokości [...] zł.

W wyniku wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia [...] maja 2011 roku, Dyrektor Departamentu Działań Społecznych i Środowiskowych Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, działając z upoważnienia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa utrzymał w mocy uprzednio wydaną decyzję.

Na decyzję tę H. L. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga strony wyrokiem z dnia 24 listopada 2011 roku, sygn. akt V SA/Wa 1513/11 została oddalona.

Nie zgadzając się z treścią powyższego rozstrzygnięcia pismem z dnia [...] lutego 2012r. H. L. od powyższego wyroku wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sadu Administracyjnego.

W dniu [...] lutego 2012 r. Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, działający z upoważnienia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wystosował do zobowiązanego H. L. Upomnienie Nr [...] wzywające dłużnika do uregulowania należności w ciągu 7 dni, licząc od dnia doręczenia niniejszego upomnienia. Upomnienie zostało doręczone stronie w dniu [...] lipca 2012 r.

Wobec braku spłaty pobranych płatności ustalonych decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2011r., w wyznaczonym terminie, Dyrektor [...] Oddziału Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w G., działając z upoważnienia Prezesa ARiMR, w dniu 8 sierpnia 2012 roku wystawił H. L. tytuł wykonawczy nr [...], który przekazany został do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w G., celem wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

W dniu [...] lipca 2012 roku do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie, wpłynął wniosek dłużnika o nieegzekwowanie należności do czasu rozpoznania skargi kasacyjnej.

W odpowiedzi na ww. wniosek, organ poinformował dłużnika, iż zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

W dniu [...] sierpnia 2012 r. do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w G. wpłynęło pismo z zarzutami H. L. w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z [...] sierpnia 2012 roku. W zarzutach dłużnik zakwestionował prawidłowość oznaczenia wierzyciela podnosząc, że nie może nim być wskazany w tytule Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, gdyż wskazywałoby to, jego zdaniem, na konkretną osobę fizyczną piastującą ten urząd jako wierzyciela strony. Dłużnik zarzucił również, że niezakończone dotychczas, wskutek nie rozpoznania skargi kasacyjnej postępowanie w sprawie nienależnie pobranych płatności, jego zdaniem uniemożliwia egzekucję, skoro dłużnik zwrócił się o jej wstrzymanie.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2012 roku Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w G., zwrócił się do wierzyciela o zajęcie stanowiska w zakresie zgłoszonych przez zarzutów z art. 33 pkt 1 i 10 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] września 2012 r. Prezes ARiMR stwierdził brak podstaw do uznania zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie przedmiotowego tytułu wykonawczego wskazując, że wystawiony tytuł wykonawczy zawiera prawidłowe oznaczenie wierzyciela. Jest nim bowiem podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Zgodnie natomiast z art. 8 pkt 1 i 2 ustawy z 9 maja 2008r. o ARiMR ( DZ. U. Nr 98, poz. 634 ze zm. ) organem Agencji jest Prezes powoływany przez Prezesa Rady Ministrów. Prezes Agencji, co podkreślono powołując stosowne przepisy, kieruje działalnością Agencji i reprezentuje ją na zewnątrz.

Na powyższe postanowienie pismem z dnia [...] października 2012 roku H.L. złożył zażalenie do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Po rozpatrzeniu ww. zażalenia, postanowieniem z dnia [...] grudnia 2012 roku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uchylił zaskarżone postanowienie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji wskazując, między innymi, iż wskutek nowelizacji art. 29 ustawy o ARiMR, z dniem 1 sierpnia 2012r. Prezes ARiMR utracił uprawnienia organu podatkowego, skoro z tą datą organem właściwym w sprawie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych jest organ właściwy do rozstrzygnięcia w sprawie nienależnie pobranych płatności, a więc właściwy miejscowo Kierownik Biura Powiatowego ARiMR. Tym samym rozpoznając postanowieniem z dnia [...] września 2012r. zarzuty Prezes ARiMR dopuścił się naruszenia przepisów o właściwości.

Postanowieniem dnia [...] lutego 2013 r. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa poprzez upoważnionego Dyrektora Oddziału ponownie stwierdził brak podstaw do uznania zrzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego wobec majątku H. L.

W dniu [...].03.2013 roku H. L. ponownie złożył do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zażalenie na ww. postanowienie.

W dniu [...] maja 2013 r. (data wpływu do ARiMR) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przekazał Prezesowi Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do rozpoznania zażalenie dłużnika z dnia [...] marca 2013 r. na postanowienie nr [...] z dnia [...] lutego 2013r.

W międzyczasie wyrokiem z dnia 3 września 2013 r. sygn. akt II GSK 634/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną H. L. na decyzję w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych.

Po rozpoznaniu zażalenia postanowieniem nr [...] z [...] października 2013r. Prezes ARiMR utrzyma w mocy uprzednio wydane postanowienie z dnia [...] lutego 2013 r. stwierdzające brak podstaw do uznania zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów o właściwości wierzyciel wskazał, że nie jest on zasadny, gdyż w sprawie dłużnika H. L. decyzja stwierdzająca kwotę nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych została wydana przed nowelizacją ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Właściwym do jej wydania był zatem Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Dla ustalenia podmiotu właściwego do wydania postanowienia w przedmiocie zarzutów istotne jest, że takie postanowienie ma zostać wydane w sprawie egzekucji prowadzonej w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Dalej organ odwoławczy przypomniał, że zgodnie z art. 34 § 1 ww. ustawy, zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10 organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie, o których mowa w art. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. Wierzyciel zajmuje stanowisko w formie postanowienia, na które zgodnie z art. 34 § 2 ustawy przysługuje zażalenie.

Wierzycielem w rozumieniu ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji na podstawie art. 1a pkt 13 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest natomiast podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym. Na podstawie art. 27 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji jest on oznaczony w tytule wykonawczym. W niniejszej sprawie, jak wskazano decyzja z dnia [...] lutego 2011r. o ustaleniu H. L. kwoty nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych została wydana przed [...] sierpnia 2012 r. przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dlatego w tytule wykonawczym został on oznaczony prawidłowo jako podmiot uprawniony do żądania jej wykonania (wierzyciel). Są to uprawnienia, które wynikają z już wydanej decyzji. Odnosząc się natomiast do zarzutu, iż sprawa dotycząca ustalonej kwoty nienależnie pobranych płatności nie jest jeszcze zakończona, gdyż oczekuje na rozpoznanie skargi kasacyjnej Prezes ARiMR stwierdził, że zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Ponadto organ wskazał, że zgodnie z art. 19 upea organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych jest naczelnik urzędu skarbowego.

Reasumując, zdaniem wierzyciela Prezesa ARiMR zgodnie z art. 15 §1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, egzekucja mogła być wszczęta, a zarzuty wniesione do niej okazały się bezzasadne.

W skardze na powyższe postanowienie, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący H. L. wniósł o jego uchylenie wskazując, iż jest ono nietrafne.

W uzasadnieniu swego stanowiska autor skargi w pierwszej kolejności zarzucił, iż nie został należycie pouczony do jakiego organu miejscowo winien złożyć skargę, gdyż nie jest jasne przez kogo zostało wydane zaskarżone postanowienie nr [...] z dnia [...]-10-2013 roku. Dalej skarżący podnosi, iż Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, działając z upoważnienia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa naruszył przepisy art. 19 i 20 kpa, traktujące o obowiązku przestrzegania przez organy administracji publicznej swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Zdaniem strony zgodnie z art. 29 ustawy o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, począwszy od dnia 1 sierpnia 2012 r. właściwym w sprawie ustalenia kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków publicznych jest organ właściwy do rozstrzygnięcia w sprawie przyznania płatności lub pomocy finansowej ze środków publicznych, a więc właściwy miejscowo Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Skarżący podkreślił, iż ustawa z dnia 27 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r., poz. 243) nie wprowadziła przepisów przejściowych, zgodnie z którymi Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa mógłby zachować uprawnienia organu podatkowego w stosunku do decyzji wydanych do dnia 31 lipca 2012 r.

Na koniec skarżący zarzucił, że w przedmiotowej sprawie, Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w G., działając z upoważnienia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydał postanowienie, a następnie tenże organ rozpoznał zażalenie na wskazane postanowienie, co jego zdaniem pozbawia stronę jednej instancji odwoławczej.

W odpowiedzi na skargę Prezes ARiMR wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem.

W tym zakresie mieści się ocena, czy zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu i czy postępowanie prowadzące do jego wydania nie jest obciążone wadami uzasadniającymi wyeliminowanie tego rozstrzygnięcia z obrotu prawnego (ewentualnie – stwierdzenie jego wydania z naruszeniem prawa- art. 145 § 1 p.p.s.a.).

Z kolei z przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a., wynika że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że w sprawie nie doszło do naruszenia prawa, co oznacza, że skarga podlega oddaleniu.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż kontrolowane postępowanie zostało wszczęte pismem skarżącego [...] sierpnia 2012r., które zgodnie z jego treścią zostało prawidłowo zakwalifikowane przez organ egzekucyjny (Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w G.) jako zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Postępowanie to toczyło się zatem w trybie art. 34 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym w stanie sprawy niniejszej) zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10, a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym - także na podstawie art. 33 pkt 8, organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-5 wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. Oba postanowienia wydane w sprawie przez Prezesa ARiMR (poprzez upoważnionego Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR ) w dniu [...] lutego 2013r., a następnie [...] października 2013r. stanowiły więc stanowisko wierzyciela co do zgłoszonych przez skarżącego zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym, wszczętym tytułem wykonawczym Nr [...] z [...] sierpnia 2012r. Jak wynika z ww. pisma z [...] sierpnia 2012 r. rozwiniętego wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy rozpoznanej postanowieniem z [...] lutego 2013r. zarzuty te oparte zostały na przepisie art. 33 pkt 1 i 10 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Sprowadzają się one do zarzutu niespełnienia w tytule wykonawczym wymogów wynikających z art. 27 u.p.e.a. jak również nieistnienia obowiązku wobec niezakończonego prawomocnie postępowania sądowego ( wobec wniesienia do NSA skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Warszawie w sprawie nienależnie pobranych płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolnośrodowiskowych). Tak więc zakres prowadzonego w sprawie postępowania wyznaczyła treść zarzutów zgłoszonych przez stronę w stosunku do przedmiotowego tytułu wykonawczego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do przedstawionego zarzutu niespełnienia w tytule wykonawczym wymogów wynikających z art. 27 u.p.e.a. wskazać należy, że przedmiotem sporu w tym zakresie jest kwestia prawidłowego oznaczenia wierzyciela. Skarżący stanął na stanowisku, że wskazanie w tytule wykonawczym jako wierzyciela Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa jest błędne bowiem, jak początkowo wskazywał oznacza w istocie, iż wierzycielem strony jest konkretna osoba fizyczna piastująca ten urząd. Rozwijając powyższy zarzut w dalszej części postępowania dłużnik zarzucił natomiast, że skoro od 1 sierpnia 2012r, właściwym w sprawie ustalenia kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych płatności, jest na skutek nowelizacji ustawy Kierownik Biura Powiatowego ARiMR , a nie jak uprzednio Prezes ARiMR tenże organ winien samodzielnie występować jako wierzyciel w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym celem dochodzenia tychże należności. Zatem, zdaniem skarżącego stanowisko wierzyciela w sprawie niniejszej wyrażone przez Prezesa ARiMR w zaskarżonym postanowieniu nastąpiło z naruszeniem przepisów o właściwości. Z kolei organ uznał, że wierzycielem w niniejszej sprawie jest prawidłowo wskazany w tytule wykonawczym Prezes ARiMR, skoro podstawą prawną egzekucji administracyjnej jest decyzja o ustaleniu nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych wydana przez ten organ przed 1 sierpnia 2012r., a uprawnienia Prezesa ARiMR jako wierzyciela wynikają z już wydanej decyzji.

W ocenie Sądu w tak zarysowanym sporze rację ma organ administracji.

O tym, że tytuł wykonawczy powinien spełniać rygorystyczne wymogi, co do jego treści przekonuje treść art. 27 u.p.e.a. Jednym z takich wymogów jest obowiązek prawidłowego oznaczenia wierzyciela (art. 27 § 1 pkt 1 u.p.e.a.), którym jest podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym (art. 1a pkt 13 u.p.e.a.). Uprawnionym do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej m.in. obowiązków wynikających z orzeczeń sądów lub innych organów albo bezpośrednio z przepisów prawa - jest organ lub instytucja bezpośrednio zainteresowana w wykonaniu przez zobowiązanego obowiązku albo powołana do czuwania nad wykonaniem obowiązku, a w przypadku braku takiej jednostki lub jej bezczynności - podmiot, na którego rzecz wydane zostało orzeczenie lub którego interesy prawne zostały naruszone w wyniku niewykonania obowiązku (art. 5 § 1 pkt 2 u.p.e.a.).

Uznając, że w niniejszej sprawie to Prezes jest wierzycielem uprawnionym do samodzielnego działania w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym, koniecznym jest przypomnienie, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ARiMR organem Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa jest Prezes powoływany przez Prezesa Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw rozwoju wsi oraz ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Prezes Agencji wykonuje zadania przy pomocy zastępców Prezesa Agencji, dyrektorów oddziałów regionalnych oraz kierowników biur powiatowych (art. 8 ust. 2 ustawy o ARiMR). W ramach Agencji wyodrębnia się Centralę Agencji, oddziały regionalne działające w każdym województwie, biura powiatowe działające w każdym powiecie, z tym że w miastach na prawach powiatu nie tworzy się odrębnych biur powiatowych. Oddziałem regionalnym kieruje dyrektor, a biurem powiatowym - kierownik. Dyrektorów oddziałów regionalnych i ich zastępców powołuje i odwołuje Prezes Agencji, a kierowników biur powiatowych i ich zastępców - dyrektor oddziału regionalnego.

Ustalenie kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków publicznych następuje w drodze decyzji administracyjnej. Powyższe uprawnienie wynika z art. 29 ust 1 ustawy o ARiMR. Właściwym w sprawie ustalenia kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków publicznych w decyzji, o której mowa w ust. 1, jest organ właściwy do rozstrzygnięcia w sprawie przyznania płatności lub pomocy finansowej ze środków publicznych, o których mowa w ust. 1 (ust. 2).

Do egzekucji należności, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (ust. 10).

Zdaniem sądu wskazać należy, że kwestią nieistotną z punktu widzenia rozpoznawanej sprawy jest podnoszony przez stronę skarżącą argument, że z dniem 1 sierpnia 2012 r. wszedł w życie art. 5 ustawy z dnia 21 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 243), który wprowadził zmiany w ustawie o ARiMR, przyznając Kierownikowi Biura Powiatowego ARiMR uprawnienia organu podatkowego (art. 29 ust. 8 ustawy o ARiMR).

Otóż niewątpliwym jest, że ustawodawca przyznał Kierownikom Biur Powiatowych Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa prawo do wydawania decyzji ustalających kwoty nienależnie lub nadmiernie pobranych środków publicznych, niemniej w sprawie niniejszej po pierwsze decyzja o ustaleniu H. L. kwoty nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych została wydana przez Prezesa ARiMR w dniu [...] lutego 2011r., a zatem w myśl art. 5 § 1 pkt 2 u.p.e.a. organ ten bezpośrednio jest zainteresowany w wykonaniu dochodzonych obowiązków, a ponadto nawet przyjmując, iż z dniem 1 sierpnia 2012r. uprawnionym do wydawania decyzji w sprawie nienależnie pobranych płatności stały się organy agencji właściwe do rozstrzygania w sprawie przyznania płatności, w ocenie Sądu analiza przepisów ustawy z dnia 9 maja 2008r. o ARiMR, a w szczególności – art. 28 , art. 31 , art. 33 w których mowa jest bezsprzecznie o wierzytelnościach Agencji wskazuje, że wierzycielem w rozumieniu art. 5 § 1 pkt 2 u.p.e.a. jest Prezes Agencji jako organ kierujący jej działalnością i reprezentujący ją na zewnątrz. Mając powyższe na uwadze zarzut niespełnienia przez tytuł wymogów formalnych wynikających z art. 27§1 pkt 1 u.p.e.a słusznie uznano za nieusprawiedliwiony. Odnosząc się natomiast do zarzutu z art. 33 pkt 1 u.p.e.a. wyartykułowanego jako brak podstaw do prowadzenia egzekucji wobec nieprawomocnego zakończenia postępowania sądowadamnistracyjnego na skutek z złożenia skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Warszawie z dnia 24 listopada 2011r. sygn. akt VSA/Wa 1513/11 należy podzielić stanowisko wierzyciela zawarte w zaskarżonym postanowieniu, a odnoszące się do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którym wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Sąd nie podzielił również stanowiska skarżącego co do braku właściwego pouczenia go do jakiego organu winien złożyć skargę. Skarżący właściwie we wniesionym do Sądu środku zaskarżenia określił organ administracji jakim w sprawie niniejszej jest, co wynika z treści zaskarżonego rozstrzygnięcia i pouczenia Prezes ARiMR w imieniu którego na podstawie upoważnienia decyzję wydał Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR.

Odnosząc się natomiast do zarzutu pozbawienia strony jednej instancji odwoławczej poprzez rozpoznanie sprawy przez ten sam organ, a nie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Sąd wyjaśnia, że zgodnie z art. iż art. 34 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10 tej ustawy, a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym również na podstawie art. 33 pkt 8, organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów. Na postanowienie w sprawie stanowiska wierzyciela, stosownie do treści art. 34 § 2 ww. ustawy, przysługuje zażalenie. Natomiast w myśl art. 17 § 1a ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, do zażaleń na postanowienia, o których mowa w art. 34 § 2 wydanych przez wierzycieli, dla których organem wyższego stopnia jest minister ( dla Prezesa ARiMR takim organem jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi – art. 3 ustawy z dnia 9 maja 2008r. o ARiMR ) stosuje się art. 127 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego, ( tj. wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy ) z tym, że termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Wobec powyższego dłużnikowi przysługuje zażalenie do tego samego organu, który wydał zaskarżone postanowienie. Rozpoznanie sprawy na skutek wniosku, o którym mowa w art. 127 §3 kpa nie stanowi pozbawienia strony instancji odwoławczej gdyż taką rolę pełni organ ponownie rozpatrujący sprawę.

Z powyższych względów, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.