III SA/Kr 1518/13
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
2014-05-27Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dorota Dąbek /sprawozdawca/
Hanna Knysiak-Molczyk
Piotr Lechowski /przewodniczący/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Hanna Knysiak – Molczyk Protokolant Ewelina Knapczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2014 r. sprawy ze skargi W. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata M. J., Kancelaria Adwokacka, ul. [...] w K, kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
Uzasadnienie
wyroku WSA z dnia 27 maja 2014 r.
W dniu 6 sierpnia 2013 r. W. K. złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej w postaci zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem.
Postanowieniem z dnia [....] 2013 r. nr [....] Prezydent Miasta odmówił wszczęcia postępowania. Organ I instancji wyjaśnił, iż odmowa wszczęcia postępowania uzasadniona jest faktem, że w niniejszej sprawie toczy się już postępowanie administracyjne. Organ wskazał, iż w dniu 11 lipca 2013 r. W. K. złożył odwołanie od decyzji z dnia [....] 2013 r. nr [....] zmieniającej decyzję z dnia [....] 2013 r. nr [...] w ten sposób, że od dnia 1 lipca 2013 r. świadczenie w formie zasiłku stałego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne W. K. nie przysługuje. Aktualnie sprawa ta rozpatrywana jest przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Organ I instancji uznał zatem, iż wszczęcie kolejnego postępowania w tej samej sprawie, w której aktualnie toczy się postępowanie administracyjne, nie znajduje uzasadnienia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Prezydenta Miasta W. K. wniósł o jego uchylenie. Jego zdaniem, postępowanie winno było się zakończyć wydaniem decyzji, a nie postanowienia. W dalszej części zażalenia W. K. wyraził niezadowolenie ze sposobu załatwienia jego spraw przez pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filia nr [....] w K.
Postanowieniem z dnia 29 października 2013 r. nr [....], wydanym na podstawie art. 61a w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta z dnia [....] 2013 r. nr [....]. Kolegium wskazało, iż z treści art. 61a Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, iż wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowanie może nastąpić m.in. w przypadku, gdy z uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte. Kolegium stwierdziło, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że decyzja organu I instancji z dnia [....] 2013 r. nr [....], na mocy której organ ten zmienił swoją wcześniejszą decyzję z dnia [....] 2013 r. nr [....] w ten sposób, że od dnia 1 lipca 2013 r. świadczenie w formie zasiłku stałego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne przyznane W. K. nie przysługuje, została utrzymana w całości w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [....] 2013 r., nr [....]. Decyzja ta stała się ostateczna. Kolegium wskazało, iż z uwagi na to, że W. K. wniósł skargę na w/w decyzję SKO z dnia [....] 2013 r., akta sprawy wraz z odpowiedzią na skargę zostały w dniu 4 września 2013 r. przekazane do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Biorąc powyższe pod uwagę Kolegium stwierdziło, iż w obrocie prawnym znajduje się ostateczna decyzja administracyjna z dnia [....] 2013 r. nr [....], która rozstrzygnęła o braku uprawnień W. K. do świadczeń z pomocy społecznej, w tym zasiłku stałego i ubezpieczenia zdrowotnego. Kolegium uznało zatem, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy w obrocie prawnym funkcjonuje ostateczna decyzja administracyjna rozstrzygająca tę samą sprawę administracyjną, co stwarza stan tzw. res iudicata, czyli powagi rzeczy osądzonej. W związku z powyższym Kolegium uznało, iż organ I instancji postąpił prawidłowo odmawiając wszczęcia postępowania w celu rozpatrzenia wniosku strony w sprawie przyznania świadczenia w formie zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem.
Pismem z dnia 12 listopada 2013 r. W. K. wniósł skargę na powyższe postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego oświadczając, iż się z nim nie zgadza, gdyż pozbawienie świadczeń doprowadziło go do skrajnej nędzy i nie stać go na zakup żywności i leków. Ponadto pozbawiono go ubezpieczenia.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniosło o oddalenie skargi.
Na rozprawie w dniu 27 maja 2014 r. pełnomocnik W. K. wyjaśnił, iż skarżący upatruje nowości w niniejszej sprawie w tym, że po złożeniu wniosku został przeprowadzony prawidłowy wywiad, który odzwierciedlił jego rzeczywistą sytuację finansową.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie zaś z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., zwana dalej p.p.s.a.), sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla je w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala (art. 151 p.p.s.a.).
Zdaniem Sądu, skarga nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.), jeżeli żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.
Skarżący W. K. złożył wniosek o wszczęcie postępowania w przedmiocie przyznania mu pomocy finansowej w postaci zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem. Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [....] 2013 r. nr [....] Prezydent Miasta zmienił swoją decyzję z dnia [...] 2013 r. nr [....] w ten sposób, że od dnia 1 lipca 2013 r. świadczenie w formie zasiłku stałego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne przestało W. K. przysługiwać. Decyzja ta została następnie utrzymana w mocy w całości decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [....] 2013 r. nr [....]. Z kolei skarga W. K. na powyższą decyzję Kolegium została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 1062/13. Wyrok ten nie jest prawomocny.
Art. 61a § 1 k.p.a. przewiduje dwie niezależne przesłanki wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania: wniesienie podania przez osobę, która nie jest stroną oraz zaistnienie innych uzasadnionych przyczyn uniemożliwiających wszczęcie postępowania, przy czym przyczyny te nie zostały w ustawie skonkretyzowane. W orzecznictwie zauważa się, że do takich przyczyn należą sytuacje, które w sposób oczywisty stanowią przeszkodę do wszczęcia postępowania, np. gdy w tej samej sprawie postępowanie administracyjne już się toczy albo w sprawie takiej zapadło już rozstrzygnięcie (wyrok WSA z dnia 5 marca 2013r., III SA/Kr 487/12). W orzecznictwie podkreśla się też, że artykuł 61a § 1 k.p.a. stanowi podstawę prawną do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego m.in. w sytuacji, gdy kierowane do organu administracji publicznej żądanie jednostki dotyczy sprawy już wcześniej rozstrzygniętej (tożsamość sprawy) (por. wyrok WSA z dnia 4 kwietnia 2013r., II SA/Lu 1036/12). O tożsamości sprawy można mówić wyłącznie wówczas, gdy w sprawie występują te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym sprawy. Za nieuzasadnione uznać należy podnoszone przez skarżącego zarzuty o braku tożsamości sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [....] 2013 r. nr [....] o braku uprawnień skarżącego do świadczeń w formie zasiłku stałego oraz składki ubezpieczenia zdrowotnego z niniejszą sprawą, którą próbował zainicjować skarżący. W niniejszej sprawie także domagał się on od organu świadczeń w formie zasiłku stałego oraz składki ubezpieczenia zdrowotnego. Z punktu widzenia podmiotowego oraz przedmiotowego te sprawy są tożsame, mamy zatem do czynienia z sytuacją, gdy w obrocie prawnym funkcjonuje ostateczna decyzja administracyjna rozstrzygająca tę samą sprawę administracyjną, co stwarza stan tzw. res iudicata, czyli powagi rzeczy osądzonej. Nie zmienia tej oceny powoływana przez skarżącego okoliczność, że dopiero po złożeniu wniosku został przeprowadzony wywiad środowiskowy, który w sposób prawidłowy odzwierciedlił jego sytuację majątkową. Ewentualne wady procesowe lub materialne poprzedniej decyzji mogą bowiem być kwestionowane w toku instancji administracyjnej lub sądowej, bądź w trybach nadzwyczajnych. Nie uprawnia to jednak do ponownego wszczęcia postępowania administracyjnego w tej samej sprawie.
Sąd uznał zatem, iż organy obu instancji postąpiły prawidłowo odmawiając wszczęcia postępowania administracyjnego, skoro w obrocie prawnym znajduje się ostateczna decyzja administracyjna rozstrzygająca tę sprawę. Z tego powodu Sąd skargę oddalił, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a.
O wynagrodzeniu dla pełnomocnika przyznanego skarżącemu w ramach prawa pomocy orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 250 p.p.s.a., określając ich wysokość na podstawie § 19 pkt 1 i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).
Mając powyższe na uwadze, orzeczono, jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Dorota Dąbek /sprawozdawca/Hanna Knysiak-Molczyk
Piotr Lechowski /przewodniczący/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Hanna Knysiak – Molczyk Protokolant Ewelina Knapczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2014 r. sprawy ze skargi W. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata M. J., Kancelaria Adwokacka, ul. [...] w K, kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.
Uzasadnienie
wyroku WSA z dnia 27 maja 2014 r.
W dniu 6 sierpnia 2013 r. W. K. złożył wniosek o przyznanie pomocy finansowej w postaci zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem.
Postanowieniem z dnia [....] 2013 r. nr [....] Prezydent Miasta odmówił wszczęcia postępowania. Organ I instancji wyjaśnił, iż odmowa wszczęcia postępowania uzasadniona jest faktem, że w niniejszej sprawie toczy się już postępowanie administracyjne. Organ wskazał, iż w dniu 11 lipca 2013 r. W. K. złożył odwołanie od decyzji z dnia [....] 2013 r. nr [....] zmieniającej decyzję z dnia [....] 2013 r. nr [...] w ten sposób, że od dnia 1 lipca 2013 r. świadczenie w formie zasiłku stałego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne W. K. nie przysługuje. Aktualnie sprawa ta rozpatrywana jest przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Organ I instancji uznał zatem, iż wszczęcie kolejnego postępowania w tej samej sprawie, w której aktualnie toczy się postępowanie administracyjne, nie znajduje uzasadnienia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Prezydenta Miasta W. K. wniósł o jego uchylenie. Jego zdaniem, postępowanie winno było się zakończyć wydaniem decyzji, a nie postanowienia. W dalszej części zażalenia W. K. wyraził niezadowolenie ze sposobu załatwienia jego spraw przez pracowników Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filia nr [....] w K.
Postanowieniem z dnia 29 października 2013 r. nr [....], wydanym na podstawie art. 61a w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 Kodeksu postępowania administracyjnego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta z dnia [....] 2013 r. nr [....]. Kolegium wskazało, iż z treści art. 61a Kodeksu postępowania administracyjnego wynika, iż wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia postępowanie może nastąpić m.in. w przypadku, gdy z uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte. Kolegium stwierdziło, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że decyzja organu I instancji z dnia [....] 2013 r. nr [....], na mocy której organ ten zmienił swoją wcześniejszą decyzję z dnia [....] 2013 r. nr [....] w ten sposób, że od dnia 1 lipca 2013 r. świadczenie w formie zasiłku stałego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne przyznane W. K. nie przysługuje, została utrzymana w całości w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [....] 2013 r., nr [....]. Decyzja ta stała się ostateczna. Kolegium wskazało, iż z uwagi na to, że W. K. wniósł skargę na w/w decyzję SKO z dnia [....] 2013 r., akta sprawy wraz z odpowiedzią na skargę zostały w dniu 4 września 2013 r. przekazane do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Biorąc powyższe pod uwagę Kolegium stwierdziło, iż w obrocie prawnym znajduje się ostateczna decyzja administracyjna z dnia [....] 2013 r. nr [....], która rozstrzygnęła o braku uprawnień W. K. do świadczeń z pomocy społecznej, w tym zasiłku stałego i ubezpieczenia zdrowotnego. Kolegium uznało zatem, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy w obrocie prawnym funkcjonuje ostateczna decyzja administracyjna rozstrzygająca tę samą sprawę administracyjną, co stwarza stan tzw. res iudicata, czyli powagi rzeczy osądzonej. W związku z powyższym Kolegium uznało, iż organ I instancji postąpił prawidłowo odmawiając wszczęcia postępowania w celu rozpatrzenia wniosku strony w sprawie przyznania świadczenia w formie zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem.
Pismem z dnia 12 listopada 2013 r. W. K. wniósł skargę na powyższe postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego oświadczając, iż się z nim nie zgadza, gdyż pozbawienie świadczeń doprowadziło go do skrajnej nędzy i nie stać go na zakup żywności i leków. Ponadto pozbawiono go ubezpieczenia.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniosło o oddalenie skargi.
Na rozprawie w dniu 27 maja 2014 r. pełnomocnik W. K. wyjaśnił, iż skarżący upatruje nowości w niniejszej sprawie w tym, że po złożeniu wniosku został przeprowadzony prawidłowy wywiad, który odzwierciedlił jego rzeczywistą sytuację finansową.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie zaś z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., zwana dalej p.p.s.a.), sąd rozstrzygając w granicach danej sprawy nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla je w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.). Natomiast w razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala (art. 151 p.p.s.a.).
Zdaniem Sądu, skarga nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.), jeżeli żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.
Skarżący W. K. złożył wniosek o wszczęcie postępowania w przedmiocie przyznania mu pomocy finansowej w postaci zasiłku stałego wraz z ubezpieczeniem. Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [....] 2013 r. nr [....] Prezydent Miasta zmienił swoją decyzję z dnia [...] 2013 r. nr [....] w ten sposób, że od dnia 1 lipca 2013 r. świadczenie w formie zasiłku stałego oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne przestało W. K. przysługiwać. Decyzja ta została następnie utrzymana w mocy w całości decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [....] 2013 r. nr [....]. Z kolei skarga W. K. na powyższą decyzję Kolegium została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 25 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 1062/13. Wyrok ten nie jest prawomocny.
Art. 61a § 1 k.p.a. przewiduje dwie niezależne przesłanki wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania: wniesienie podania przez osobę, która nie jest stroną oraz zaistnienie innych uzasadnionych przyczyn uniemożliwiających wszczęcie postępowania, przy czym przyczyny te nie zostały w ustawie skonkretyzowane. W orzecznictwie zauważa się, że do takich przyczyn należą sytuacje, które w sposób oczywisty stanowią przeszkodę do wszczęcia postępowania, np. gdy w tej samej sprawie postępowanie administracyjne już się toczy albo w sprawie takiej zapadło już rozstrzygnięcie (wyrok WSA z dnia 5 marca 2013r., III SA/Kr 487/12). W orzecznictwie podkreśla się też, że artykuł 61a § 1 k.p.a. stanowi podstawę prawną do odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego m.in. w sytuacji, gdy kierowane do organu administracji publicznej żądanie jednostki dotyczy sprawy już wcześniej rozstrzygniętej (tożsamość sprawy) (por. wyrok WSA z dnia 4 kwietnia 2013r., II SA/Lu 1036/12). O tożsamości sprawy można mówić wyłącznie wówczas, gdy w sprawie występują te same podmioty, dotyczy ona tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w niezmienionym stanie faktycznym sprawy. Za nieuzasadnione uznać należy podnoszone przez skarżącego zarzuty o braku tożsamości sprawy rozstrzygniętej decyzją z dnia [....] 2013 r. nr [....] o braku uprawnień skarżącego do świadczeń w formie zasiłku stałego oraz składki ubezpieczenia zdrowotnego z niniejszą sprawą, którą próbował zainicjować skarżący. W niniejszej sprawie także domagał się on od organu świadczeń w formie zasiłku stałego oraz składki ubezpieczenia zdrowotnego. Z punktu widzenia podmiotowego oraz przedmiotowego te sprawy są tożsame, mamy zatem do czynienia z sytuacją, gdy w obrocie prawnym funkcjonuje ostateczna decyzja administracyjna rozstrzygająca tę samą sprawę administracyjną, co stwarza stan tzw. res iudicata, czyli powagi rzeczy osądzonej. Nie zmienia tej oceny powoływana przez skarżącego okoliczność, że dopiero po złożeniu wniosku został przeprowadzony wywiad środowiskowy, który w sposób prawidłowy odzwierciedlił jego sytuację majątkową. Ewentualne wady procesowe lub materialne poprzedniej decyzji mogą bowiem być kwestionowane w toku instancji administracyjnej lub sądowej, bądź w trybach nadzwyczajnych. Nie uprawnia to jednak do ponownego wszczęcia postępowania administracyjnego w tej samej sprawie.
Sąd uznał zatem, iż organy obu instancji postąpiły prawidłowo odmawiając wszczęcia postępowania administracyjnego, skoro w obrocie prawnym znajduje się ostateczna decyzja administracyjna rozstrzygająca tę sprawę. Z tego powodu Sąd skargę oddalił, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a.
O wynagrodzeniu dla pełnomocnika przyznanego skarżącemu w ramach prawa pomocy orzeczono w pkt II wyroku na podstawie art. 250 p.p.s.a., określając ich wysokość na podstawie § 19 pkt 1 i § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).
Mając powyższe na uwadze, orzeczono, jak w sentencji.
