II SA/Łd 334/14

Uzasadnienie

W dniu 17 lutego 2014 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 594) - dalej w skrócie "u.s.g.", wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Gminy Nowosolna nr XXXIII/225/05 z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna, w zakresie dotyczącym § 27 pkt 8 uchwały, który odnosi się do sposobu zagospodarowania terenów oznaczonych na mapie będącej załącznikiem nr 1.2. do uchwały symbolem 2.R.1, wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały w tym zakresie. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:

1. art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) - dalej: "u.p.z.p.", w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez naruszenie zasady proporcjonalności, poprzez wprowadzenie ograniczenia prawa własności na terenach, w obrębie których znajduje się nieruchomość będąca przedmiotem własności skarżącego, które nie jest konieczne i adekwatne do celu ograniczenia, w szczególności ochrony środowiska i krajobrazu na przedmiotowych terenach,

2. art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, poprzez naruszenie zasady równości, przez nieproporcjonalne, niekorzystne dla skarżącego zróżnicowanie sposobu wykonywania prawa własności przez skarżącego i właścicieli nieruchomości sąsiednich, w sytuacji gdy stopień zróżnicowania nie jest uzasadniony koniecznością ochrony jakiegokolwiek usprawiedliwionego interesu, w szczególności ochrony środowiska i walorów krajobrazowych terenów, w obrębie których znajduje się nieruchomość będąca przedmiotem własności skarżącego.

Uzasadniając podniesione zarzuty strona skarżąca wskazała, że wspomnianą wyżej uchwałą Rada Gminy Nowosolna wprowadziła plan zagospodarowania przestrzennego dla Gminy Nowosolna. Na mocy § 27 pkt 8 mpzp Rada Gminy postanowiła, że dla terenów, oznaczonych na mapie będącej załącznikiem nr 1.2. do uchwały symbolem 2.R.1 ustala się utrzymanie istniejących terenów upraw polowych bez prawa zabudowy. Spółka jest właścicielem nieruchomości położonej w obrębie wskazanych terenów, oznaczonej numerami ewidencyjnymi działek od [...] do [...]. Strona skarżąca, biorąc pod uwagę chęć zrealizowania przysługującego jej prawa własności poprzez zabudowę należącej do niej nieruchomości, podjęła kroki w celu nakłonienia Rady Gminy Nowosolna do takiego ukształtowania nowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, na podstawie którego uchwalany jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, aby zabudowa nieruchomości stała się możliwa. Jednakże Wójt Gminy Nowosolna zarządzeniem z dnia [...] 2013 r. nr [...] nie uwzględnił uwag Spółki do nowego studium uwarunkowań argumentując, że celowe jest zachowanie terenów obejmujących nieruchomość jako terenów otwartych i leśnych, gdyż w obecnym stanie stanowią one istotny element w układzie przyrodniczym.

Jak wynika z mapy będącej załącznikiem nr 1.2 do planu, tereny oznaczone symbolem 2.R.1 znajdują się poza granicami Parku Krajobrazowego A oraz w bezpośrednim sąsiedztwie terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, oznaczonych na mapie numerami 2MN.10, 2MN.42 oraz 2MN.41. Wzdłuż drogi przylegającej zarówno do terenów oznaczonych symbolem 2.R.1, jak i zabudowanych terenów sąsiadujących, Gmina Nowosolna zamontowała urządzenia służące do doprowadzania energii elektrycznej i wody, co wskazuje na ich przeznaczenie pod zabudowę. Ponadto, wskazane tereny są nieużytkami. Wymienione aspekty przemawiają za wnioskiem, że nie mają one szczególnych walorów przyrodniczych i krajobrazowych, których konieczność ochrony przesądzałaby o wyłączeniu możliwości ich zabudowy.

Mając na uwadze wskazane okoliczności, dnia 19 grudnia 2013 r. Spółka wezwała Radę Gminy Nowosolna do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. w zw. z art. 53 § 2 p.p.s.a., zaś Rada Gminy Nowosolna nie odpowiedziała na przedmiotowe wezwanie.

W opinii strony skarżącej, kwestionowana uchwała, w części dotyczącej sposobu zagospodarowania terenów oznaczonych na mapie będącej załącznikiem nr 1.2. do uchwały symbolem 2.R.1, jest niezgodna z zasadami sporządzania planu miejscowego, a mianowicie zasadą proporcjonalności wywiedzioną z art. 1 ust. 2 u.p.z.p. w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP oraz zasadą równości, ustanowioną w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

Uzasadniając zarzut naruszenia zasady proporcjonalności strona wywiodła, że uchwała w zakresie wyłączającym możliwość zabudowy terenów oznaczonych symbolem 2.R.1, jest z pewnością niezgodna z zasadą proporcjonalności. Drastyczne ograniczenie prawa własności kosztem ochrony walorów środowiskowych i krajobrazowych nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia. Skoro bowiem tereny oznaczone symbolem 2.R.1. znajdują się poza granicami Parku Krajobrazowego A, sąsiadują bezpośrednio z terenami przeznaczonymi pod zabudowę i przylegają do infrastruktury pozwalającej na przyłączenie do nich mediów, nie ma potrzeby zupełnego wyłączenia możliwości ich zabudowy. Wyłączenie takie nie jest zatem konieczne do ochrony interesu publicznego w postaci ładu przestrzennego, środowiska i walorów krajobrazowych i prowadzi do braku odpowiedniego wyważenia między tym interesem publicznym, a interesem jednostki w postaci prawa własności, a właściwie jednego z jego znamion - prawa do zabudowy. Ochrona walorów środowiskowych i krajobrazowych może być zrealizowana przez Gminę Nowosolna w inny sposób niż poprzez wyłączenie możliwości jakiejkolwiek zabudowy terenów oznaczonych symbolem 2.R.1. Zaskarżona uchwała nakłada więc na właścicieli nieruchomości położonych w obrębie tych terenów ciężar nieproporcjonalny do efektu, jaki Rada Gminy Nowosolna zamierza osiągnąć. Efekt ten mógłby być osiągnięty chociażby poprzez ograniczenie możliwości zabudowy, poprzez dopuszczenie zabudowy mieszkaniowej o charakterze mało intensywnym. Spoglądając na zagadnienie z drugiej strony można wręcz stwierdzić, że interes publiczny (społeczny) przemawia za tym, aby wskazane tereny były wykorzystywane bardziej efektywnie, do czego z całą pewnością doprowadziłby fakt ich mało intensywnej zabudowy, która ze swej istoty nie będzie ingerować w środowisko i krajobraz. Jest bowiem rzeczą oczywistą, że racjonalna eksploatacja nieużytków jest w świetle interesu społecznego korzystniejsza niż brak ich jakiegokolwiek wykorzystania. Nie będzie ponadto przesadą stwierdzenie, że walory krajobrazowe wskazanych terenów z pewnością uległyby poprawie w wyniku pokrycia nieużytków zabudową.

Argumentując zarzut naruszenia zasady równości strona skarżąca podniosła, że faktem jest zróżnicowanie sytuacji właścicieli nieruchomości znajdujących się w obrębie terenów oznaczonych na mapie symbolami 2MN.10, 2MN.42 oraz 2MN.41, których zabudowa jest możliwa i sytuacji właścicieli nieruchomości położonych w obrębie terenów oznaczonych symbolem 2.R.1., które nie mogą być zabudowane. Takie zróżnicowanie nie jest usprawiedliwione biorąc pod uwagę bezpośrednie oraz bardzo bliskie sąsiedztwo wskazanych nieruchomości, fakt umieszczenia przy drodze, do której przylegają urządzeń służących do doprowadzania energii elektrycznej, gazu i wody oraz okoliczność, że znajdują się one poza obszarem Parku Krajobrazowego A. Zważając na powyższe nie ulega wątpliwości, że Spółka ma legitymację skargową w niniejszej sprawie, a jej interes prawny wynika z okoliczności, że skarżona uchwała wpływa na sposób wykonywania przysługującego jej prawa własności, ustanowionego w art. 64 ust. 1 Konstytucji RP, z treścią uregulowaną w art. 140 i n. k.c.

Odpowiadając na skargę Rada Gminy Nowosolna wniosła o jej oddalenie. W motywach odpowiedzi na skargę wyjaśniła, że w wykonaniu uchwały nr V/24/2002 Rady Gminy Nowosolna z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna, uchwały nr XI/75/03 Rady Gminy Nowosolna z dnia 15 września 2003 r. w sprawie zmiany uchwały nr V/24/2002 Rady Gminy Nowosolna z dnia 30 grudnia 2002 r. - Wójt Gminy Nowosolna podjął przewidziane wymogami prawa czynności zmierzające do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna. Stosownie do przepisu art. 17 pkt 2 u.p.z.p. Wójt Gminy Nowosolna pismem z dnia 10 lutego 2003 r. nr BK/7323/3/2003 zawiadomił o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu. Zgodnie z wymogami przepisu art. 17 pkt 1 u.p.z.p. w dniu 24 stycznia 2003 r. Wójt Gminy Nowosolna poprzez obwieszczenie, ogłoszenie w prasie oraz na stronie internetowej gminy ogłosił o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu oraz o możliwości składania wniosków do planu. W wyznaczonym w ww. obwieszczeniu terminie do składania wniosków do planu nie wpłynął żaden wniosek o zmianę przeznaczenia terenu, na którym położone są działki o nr ewid. od [...] do [...] w miejscowości D., obręb g. [...].

W dniu 16 sierpnia 2004 r. Wójt Gminy Nowosolna wystąpił w trybie art. 17 pkt 6 i 7 u.p.z.p. o uzgodnienia oraz o opinie do projektu planu do właściwych organów i instytucji.

Dnia 28 grudnia 2004 r., obwieszczeniem nr BK/7323/14/2004 Wójt Gminy Nowosolna ogłosił w sposób określony w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna, wyłożył do publicznego wglądu plan wraz z prognozą oddziaływania na środowisko i zorganizował dyskusję publiczną. W dniu 24 stycznia 2005 r. A. M. - poprzedni właściciel nieruchomości złożył uwagę do projektu planu miejscowego, wnosząc o zmianę przeznaczenia działek o nr ew. [...], [...], [...], [...] z rolnych na działki budowlane. W wyniku rozpatrzenia wniesionych do projektu planu miejscowego uwag, uwaga A. M. z dnia 24 stycznia 2005 r. nie została przez Wójta Gminy Nowosolna uwzględniona w związku z brakiem zgodności ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna oraz Planem Ochrony Parku Krajobrazowego A.

Zgodnie z art. 17 pkt 14 u.p.z.p. wspomniana uwaga A. M. nieuwzględniona przez Wójta Gminy Nowosolna została przedstawiona Radzie Gminy Nowosolna, która także nie uwzględniła niniejszej uwagi.

W dniu 13 czerwca 2005 r. Rady Gminy Nowosolna uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna. W myśl art. 20 ust. 2 u.p.z.p. podjęta przez Radę Gminy Nowosolna uchwała Nr XXXIII/225/05 wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych została przekazana Wojewodzie Łódzkiemu w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi.

W dniu 19 września 2005 r. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna wszedł w życie (dowód - Dziennik Urzędowy Województwa Łódzkiego nr 260 z dnia 19 sierpnia 2005 r. z opublikowaną uchwałą nr XXXIII/225/05 Rady Gminy Nowosolna z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna).

W dniu 20 grudnia 2013 r. wpłynęło skierowane do Rady Gminy Nowosolna wezwanie A Sp. z o.o. do usunięcia naruszenia prawa polegającego na usunięciu z uchwały Nr XXXIII/225/05 Rady Gminy Nowosolna z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna § 27 pkt 8 o treści: "dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolem 2.R.1 ustala się utrzymanie istniejących terenów upraw polowych bez prawa zabudowy". Rada Gminy Nowosolna nie zajęła stanowiska w przedmiocie wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W dniu 19 lutego 2014 r., w oparciu o art. 101 ust. 1 u.s.g. wpłynęła do Urzędu Gminy Nowosolna skarga Spółki w części dotyczącej zapisu § 27 pkt 8 uchwały, w której wniesiono o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały we wskazanej części.

Odpowiadając na zarzuty zawarte w skardze Rada podniosła, że A Sp. z o.o. jest właścicielem nieruchomości składającej się z działek oznaczonych nr ew. od [...] do [...], położonych w miejscowości D., obręb g. [...], gmina N.. Nieruchomości te zostały nabyte przez Spółkę już po dacie uchwalenia zaskarżonego planu miejscowego, tj. w dniu 3 kwietnia 2013 r. Podkreślić należy przy tym, iż działki, o których mowa powyżej, nigdy nie były użytkowane jako budowlane, ale jako grunt rolny i leśny i jako takie zostały zakupione przez skarżącą. Spółka miała pełną świadomość o rolnym i leśnym przeznaczeniu gruntu w dacie nabycia, co potwierdza akt notarialny umowy sprzedaży Rep. [...] z dnia [...] oraz wypis z planu zagospodarowania przestrzennego nr 16/2013, znak sprawy ZP.6727.16.2013.WP z dnia 26 marca 2013 r. Zgodnie z zapisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna teren, na którym położone są działki oznaczone nr ew. od [...] do [...], znajduje się w jednostkach planistycznych oznaczonych symbolami:

- 2.R.1 - dla której przewidziano "utrzymanie istniejących terenów upraw polowych bez prawa zabudowy" (§ 27 pkt 8 niniejszego planu);

- 2.ZL.15, 2.ZL.18, 2.ZL.19 - dla których ustalono "zachowanie przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych walorów terenów leśnych. Tereny lasów stanowią element systemu ekologicznego obszarów chronionych jako istotny walor gminy dla rozwoju turystyki, rekreacji i dydaktyki" (§ 28 pkt 1 niniejszego planu).

Dodatkowo w § 6 pkt 21 ustaleń ogólnych planu, dotyczących przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenów zapisano: "na terenach objętych prawnymi formami ochrony przyrody przedstawionych na rysunku planu, obowiązuje zachowanie ustaleń zawartych w przepisach szczególnych dotyczących tych terenów". Natomiast w rozdziale 17 zatytułowanym "Ustalenia dotyczące granic i zasad zagospodarowania terenów i obiektów środowiska przyrodniczego podlegających ochronie" wskazano w § 184, iż: "Znaczna część gminy oznaczona na rysunku planu znajduje się na terenie Parku Krajobrazowego A oraz jego otuliny. PKA został utworzony w 1996 r. na mocy rozporządzenia Wojewody [...] i Wojewody [...] z dnia 31 grudnia 1996 r. w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego A (Dz.Urz. Woj. [...]. Nr [...], poz. 163 z dnia 31 grudnia 1996 roku). Park został powołany w celu ochrony, malowniczego krajobrazu w celu udostępnienia ludności cennych walorów krajobrazowych, przyrodniczych, kulturowych i historycznych. Powierzchnia całkowita Parku wynosi 10.747 ha w tym na terenie gminy N. 2.810 ha. Wszelkie działania na terenie Parku zostały określone w Planie Ochrony Parku Krajobrazowego A. Powyższe zapisy mają duże znaczenie z uwagi na to, iż wszystkie ww. działki znajdują się w całości na obszarze Parku Krajobrazowego A.

Nieruchomości strony skarżącej, składające się z działek o nr ew. od [...] do [...], w miejscowości D., obręb g. [...], gmina N., nie zostały w planie miejscowym przeznaczone do zabudowy i znajdują się w terenach rolnych oznaczonych symbolem 2.R.1, ze względu na:

1) położenie w obowiązującym, na dzień uchwalenia niniejszego planu "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna": w zasięgu strefy terenów zieleni współtworzących system przyrodniczy. Zgodnie z ustaleniami niniejszego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna, przyjętego uchwałą Nr XII/105/2000 Rady Gminy Nowosolna z dnia 29 czerwca 2000 r., nieruchomość Spółki położona jest w granicach obszaru o wybitnych walorach przyrodniczych oraz w granicach przewidzianego do objęcia ochroną projektowanego zespołu przyrodniczo-krajobrazowego (rysunek studium - uwarunkowania rozwoju).

Ustalenia planu miejscowego, zgodne są z zapisami obowiązującego w dniu podjęcia uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Studium uwarunkowań, co wynika z zapisów art. 9 ust. 4 w zw. z art. 20 ust. 1 u.p.z.p.

2) położenie na obszarze (w granicach) Parku Krajobrazowego A - podstawę prawną działania Parku Krajobrazowego A stanowi rozporządzenie z dnia 31 grudnia 1996 r. Wojewody [...] (Dz.Urz. Wojew. [...]. Nr 27, poz. 163) i Wojewody [...] (Dz.Urz. Wojew. [...] Nr 33, poz. 238) w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego A. Park Krajobrazowy A posiada Plan Ochrony Parku ustanowiony rozporządzeniem Nr 5/2003 Wojewody [...] z dnia 31 lipca 2003 r. (Dz.Urz. Wojew. [...] z dnia 21 sierpnia 2003 r. Nr 231, poz. 2162), stanowiący przepis prawa powszechnie obowiązującego. Cały obszar miejscowości D., obręb g. [...] znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego A i tym samym dla całego obszaru tej miejscowości wiążące są ustalenia zawarte w Planie Ochrony Parku Krajobrazowego A.

Stosownie do zapisów zawartych w art. 20 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, plan ochrony dla parku krajobrazowego zawiera: "ustalenia do studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (...) dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń zewnętrznych". W Planie Ochrony Parku Krajobrazowego A przyjęto podział obszaru Parku i otuliny na sześć stref, dla których formułuje się odrębne ustalenia ochronne i wskazania dotyczące zagospodarowania. Nieruchomość Spółki, ze względu na swoje położenie, znajduje się w strefie "N" -obejmującej obszary o dominującej funkcji rolnej, w przewadze niezabudowane lub z rozproszoną zabudową. Zgodnie z treścią § 65 ust. 1 Planu Ochrony Parku "strefa N – o dominującej funkcji rolnej, niezabudowana lub z zabudową rozproszoną, dominująca powierzchniowo - stanowi podstawową strefę, decydującą o ochronie walorów krajobrazowych Parku". Stosownie do treści § 65 ust. 2 pkt 5 w strefie N "dopuszcza się tworzenie nowej zabudowy zagrodowej, pod warunkiem, iż nieruchomość ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej, a wielkość nowopowstającego gospodarstwa rolnego spełnia warunki wynikające z przepisów szczególnych oraz wygrodzeniu podlega nie więcej niż 20% powierzchni nieruchomości z wyłączeniem sytuacji związanych ze szczególnym charakterem działalności, wymagającym wygrodzenia terenu". Jednocześnie niniejszy plan wyklucza z możliwości lokalizacji zabudowy zagrodowej, na warunkach określonych w pkt 5, tereny określone w planie ochrony jako korytarze ekologiczne (§ 65 ust. 2 pkt 6 lit. g). Jak wynika z mapy ustaleń Planu Ochrony Parku, stanowiącej załącznik nr 4 do rozporządzenia Nr 5/2003 Wojewody [...] z dnia 31 lipca 2003 r. przez teren, na którym położona jest nieruchomość (składająca się z działek o nr ew. od [...] do [...]), przebiega wymagający utrzymania korytarz ekologiczny.

Zakres działań ochronnych dotyczący krajobrazu Parku Krajobrazowego A opisany w § 52 Planu Ochrony Parku obejmuje w jednostce oznaczonej symbolem N.1.2. (właściwej m. in. dla działek strony skarżącej) - ostatni dotychczas nie zajęty przez budownictwo, fragment naturalnego "muzeum geomorfologicznych form polodowcowych" w rejonie parowu K., który był najważniejszym poligonem badawczym [...] szkoły geograficznej w strefie krawędziowej A. Wyżej określone warunki zostały uwzględnione przy ustalaniu zapisów dla terenu, którego dotyczy skarga.

Zdaniem Rady z podanych wyżej powodów nie było możliwe w przyjętym dla tego obszaru miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna uchwalonym uchwałą Nr XXXIII/225/05 Rady Gminy Nowosolna z dnia 13 czerwca 2005 r. wprowadzenie terenów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, z uwagi na obowiązujące ustalenia "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna" oraz ograniczenia wynikające z zapisów ww. Planu Ochrony Parku Krajobrazowego A. Ponadto realizując zapisy art. 16 ust. 7 powyższej ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna, w części dotyczącej parku krajobrazowego i jego otuliny, został uzgodniony z właściwym miejscowo wojewodą.

Spółka sugeruje w treści skargi brak wiedzy, iż nabyte przez nią nieruchomości znajdują się w granicach Parku Krajobrazowego A. W ocenie organu strona skarżąca nie może powoływać się na brak wiedzy w tym zakresie, ponieważ wydanie stosownego rozporządzenia w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego A oraz rozporządzenia w sprawie ustanowienia planu ochrony Parku Krajobrazowego A i ich ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] ma ten skutek, że po wejściu w życie mają moc przepisów powszechnie obowiązujących. W takiej sytuacji ustalenia przyjęte w rozporządzeniach Wojewody wiążą zarówno organy administracji, jak i właścicieli nieruchomości. Granice Parku Krajobrazowego A zostały także zaznaczone na załącznikach graficznych zaskarżonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna przyjętego uchwałą Nr XXXIII/225/05, jak i na rysunkach stanowiących załączniki do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna uchwalonego uchwałą Nr XII/105/2000. Zdaniem Rady Gminy strona skarżąca nie wykazała, w jaki sposób kwestionowane zapisy planu naruszają jej interes prawny lub jej uprawnienia. Przede wszystkim zauważyć trzeba, iż zgodnie z przywołanym w skardze art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) właściciel rzeczy korzysta z niej z wyłączeniem innych osób zgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem i zasadami współżycia społecznego, z tym, że przy wykonywaniu własności jest ograniczony treścią przepisów szczególnych. Tymi przepisami szczególnymi są między innymi regulacje zawarte w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz w ustawie o ochronie przyrody. Powołując się następnie na brzmienie art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 1 u.p.z.p. Rada Gminy wywiodła, że wyłączenie spod zabudowy terenów wskazanych w studium, a w konsekwencji wprowadzenie zakazu zabudowy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, uzasadnia przede wszystkim położenie działek w obszarze cennym przyrodniczo. Teren objęty ustaleniami nie był nigdy brany pod uwagę jako potencjalny kierunek rozwoju miejscowości D. z uwagi na uwarunkowania przyrodnicze. Wyłączenie z zabudowy rozpatrywanego obszaru planu, a tym samym utrzymanie trwałego, aktualnego rolno-leśnego użytkowania pozwala na swobodne przemieszczanie się zwierząt. Przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna przeznaczenie terenu (działek o nr ew. od [...] do [...]) oraz sposób zagospodarowania nieruchomości stanowiącej własność strony skarżącej, nie uległ niekorzystnej zmianie w stosunku do poprzedniego stanu rzeczy, gdyż teren ten stanowił także w poprzednio obowiązujących planach zagospodarowania przestrzennego grunty rolne i lasy. W tej sytuacji trudno uznać, że ustalenia obowiązującego planu miejscowego wpłynęły negatywnie na sytuację prawną Spółki. Oczekiwana przez stronę skarżącą zmiana przeznaczenia działek stanowiących własność Spółki pod zabudowę mieszkaniową mieści się wyłącznie w sferze interesu faktycznego, który jednakże nie znajduje ochrony w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. Sam brak zgodności zamierzeń skarżącego, co do sposobu wykorzystania działek z treścią planu nie oznacza, że zapisy planu i podjęta uchwała nie są zgodne z prawem. Kwestionowana przez Spółkę uchwała nie narusza zatem jej interesu prawnego ani uprawnienia i została wydana zgodnie z prawem. Uchwała ta mieści się w granicach uprawnień organu stanowiącego gminy oraz nie stanowi nadużycia uprawnienia do kształtowania polityki przestrzennej (tzw. władztwa planistycznego). Organ gminy wziął pod uwagę charakter praw właścicielskich do nieruchomości (zakres uprawnień) względem działek o nr ew. od [...] do [...] w miejscowości D., dotychczasowe przeznaczenie terenu, na którym powyższe działki są położone oraz racje przemawiające za utrzymaniem dotychczasowego przeznaczenia ww. terenu. Racje te mieszczą się w kategorii "zrównoważonego rozwoju", która uwzględnia wymagania ochrony środowiska i walory krajobrazowe tej części gminy Nowosolna. Sklasyfikowanie terenu w skarżonym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako terenów użytków rolnych i terenów lasów jest uzasadnione i znajduje oparcie w faktycznym stanie zagospodarowania nieruchomości, uwarunkowaniach rozwoju oraz dotychczasowym sposobie użytkowania.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia, przez organ stanowiący gminy, zasady równości wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP poprzez nieproporcjonalne, niekorzystne dla Spółki zróżnicowanie wykonania prawa własności przez Spółkę i właścicieli nieruchomości sąsiednich organ wyjaśnił, że tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oznaczone symbolami 2.MN.10 i 2.MN.42 nie zmieniły swojego przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przyjętym zaskarżoną uchwałą Nr XXXIII/225/05, gdyż wymienione ciągi zabudowy istniały w poprzednich dokumentach planistycznych. Obowiązujący plan miejscowy stosownie do wskazań Studium uwarunkowań z 2000 r. dopełnił istniejące struktury osadnicze w terenach mało zwartych i z zabudową rozproszoną. Przy uzupełnianiu ciągów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej uwzględniono wskazania obowiązującego Studium uwarunkowań i Planu Ochrony Parku Krajobrazowego A do utrzymania rygorów inwestycyjnych w tworzonym planie miejscowym wobec terenów chronionych i o wybitnych walorach przyrodniczych, w tym m. in. Parowu K. (patrz część IV. 3 ust. 1. punktor 4 tiret 3, str. 49 studium). Natomiast przywołane przez Spółkę tereny oznaczone symbolem 2.MN.41 położone są w innej części obrębu geodezyjnego [...] - w miejscowości K. i także stanowią kontynuację polityki przestrzennej gminy Nowosolna.

Podsumowując, organ stwierdził, iż procedura uchwalania planu została zachowana, nie doszło też do naruszenia władztwa planistycznego Gminy w zakresie dopuszczalności przyjętych rozwiązań planu dotyczących zakazu zabudowy na terenach oznaczonych symbolem 2.R.1, w odniesieniu do obowiązującego prawa materialnego. Nie można zgodzić się z argumentacją Spółki, że ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Nowosolna, w zakresie należącej do niej nieruchomości w sposób nieuzasadniony i nieproporcjonalny ograniczyły prawo własności, co narusza art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 140 i następne kodeksu cywilnego. Przeznaczenie działek skarżącej Spółki stanowi kontynuację polityki planistycznej w odniesieniu do tego obszaru. Zachowana została ciągłość ustaleń planistycznych omawianego rejonu, gdyż wszystkie dotychczas przyjęte dokumenty planistyczne przewidywały otwarty charakter tych terenów i nie dopuszczały tam zabudowy mieszkaniowej. Organy gminy uwzględniły w przyjętym dokumencie planistycznym także ograniczenia wynikające z zapisów Planu Ochrony Parku Krajobrazowego A. Z tego powodu, żądanie wnoszącego skargę, które opiera się w swojej istocie na żądaniu odstąpienia od przewidzianego w studium uwarunkowań przeznaczenia terenu i usankcjonowanie treścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zmiany charakteru działek należy uznać za bezzasadne.

W piśmie procesowym z dnia 22 maja 2014 r. strona skarżąca nie zgodziła się z argumentacją Rady Gminy Nowosolna wyrażoną w odpowiedzi na skargę, jakoby nie wykazała interesu prawnego w zgłoszonym żądaniu i podtrzymała sformułowane dotychczas w skardze zarzuty. Jej zdaniem fakt, że na nieruchomościach bezpośrednio sąsiadujących z działkami skarżącej dopuszczalna jest tzw. zabudowa rezydencjonalna, co potwierdza wydruk z załączonej do pisma mapy dowodzi, że większość działek posadowionych na przedmiotowym obszarze ze wyjątkiem działek skarżącej jest zabudowana. Według Spółki brak jest racjonalnego usprawiedliwienia okoliczności uniemożliwiających realizację na działkach skarżącej choćby zabudowy rezydencjonalnej z bardzo niskim stopniem zabudowy działek i poszanowaniem wymaganej przepisami prawa linii ochrony lasu, zgodnie z opracowanym na zlecenie skarżącej planem zagospodarowania przedmiotowych działek, nie wspominając już o tym, że gmina uzbroiła przedmiotowe działki w media publiczne, co tylko świadczy o ich charakterze. Nadto strona skarżąca zauważyła, że dokonując weryfikacji możliwości realizacji na obszarze Parku Krajobrazowego A potencjalnej zabudowy, zasięgnęła opinii uprawnionych organów, które nie wyraziły obiekcji wobec przedstawionych przez Spółkę planów zabudowy działek nr [...] i [...], uwzględniających potrzebę ochrony walorów krajobrazowych i przyrodniczych przedmiotowego obszaru, nie wspominając już o tym, że na nieruchomościach sąsiednich podobna zabudowa od wielu już lat była i jest w dalszym ciągu realizowana. Reasumując strona skarżąca stwierdziła, że w tej sytuacji ograniczenia przewidziane w § 27 pkt 8 uchwały, tym bardziej mając na względzie faktyczny układ zabudowy realizowanej w obrębie miejscowości D., jawią się jako całkowicie dowolne, zwłaszcza że osiągnięcie celu wprowadzenia przedmiotowego zapisu, będzie możliwe również przy dopuszczeniu zabudowy rezydencjonalnej o niskiej intensywności zabudowy na działkach skarżącej spółki tak jak ma to miejsce na działkach sąsiednich.

Na rozprawie w dniu 23 maja 2014 r. pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi i zaprzeczył twierdzeniom strony skarżącej zawartym w piśmie z dnia 22 maja 2014 r. Pełnomocnik podniósł, że strona skarżąca nabyła działkę w 2013 r., a plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony w 2005 r. Oświadczył, że teren przewidywany pod budowę przedmiotowej inwestycji stanowi korytarz ekologiczny i winien być wyłączony z zabudowy z uwagi na potrzebę ochrony środowiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), przywoływanej dalej w tekście jako "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej i stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a. obejmuje ona orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej.

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. jest uchwała Rady Gminy Nowosolna z dnia 13 czerwca 2005 r. nr XXXIII/225/05 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna.

Skarga na powyższą uchwałę została wniesiona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g., który stanowi, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

W ocenie sądu skarga A Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. spełnia wszystkie wymogi formalne, warunkujące jej dopuszczalność. Dotyczy bowiem aktu prawa miejscowego, została wniesiona w ustawowym terminie, po wcześniejszym bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa.

Przystępując w następnej kolejności do oceny, czy wnoszący skargę ma interes prawny lub uprawnienie, które zostały naruszone zaskarżonym aktem, w pierwszej kolejności wyjaśnić trzeba, że kryterium interesu prawnego, o którym mowa w art. 101 ust. 1 u.s.g., ma charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków skarżącego a zaskarżonym aktem. Związek ten musi być aktualny, a nie przyszły i musi dotyczyć takiej sytuacji prawnej, którą można określić jako własną, indywidualną i konkretną danej osoby. Nadto podjęty akt przez swą wadliwość narusza prawnie chronione interesy lub uprawnienia podmiotu (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 lipca 2011 r. sygn. akt I OSK 677/11- Lex nr 1082796).

Znaczenie interesu prawnego z art. 101 u.s.g. należy wiązać przede wszystkim z ustalonym rozumieniem tego pojęcia na gruncie art. 28 K.p.a. To zaś oznacza, że musi on być: normatywny, obiektywny, aktualny, niepochodny, osobisty, własny, indywidualny, realny i konkretny (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt II GSK 1183/11 – Lex nr 1340094).

Prawo do wniesienia na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. skargi do sądu przysługuje podmiotowi, który wykaże naruszenie przez zaskarżoną uchwałę własnego interesu prawnego lub uprawnienia, a zatem w przypadku, gdy zaskarżona uchwała godzi w sferę prawną podmiotu przez wywołanie negatywnych następstw prawnych, np. przez zniesienie, ograniczenie czy też uniemożliwienie realizacji jego uprawnienia lub interesu prawnego. Naruszenie zatem interesu prawnego lub uprawnienia to naruszenie przysługującej podmiotowi z mocy prawa ochrony. Podstawą do wyprowadzenia tej ochrony są przepisy prawa materialnego, które regulują treść działania organów administracji publicznej, na mocy których kształtowane są uprawnienia lub obowiązki jednostki. Przepisy prawa procesowego stanowią podstawę do wyprowadzenia interesu prawnego lub uprawnienia tylko w razie, gdy występuje bezpośredni związek z autorytatywną konkretyzacją uprawnienia lub obowiązku (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II OSK 790/12, Lex nr 1212683).

Reasumując podmiot, skarżąc uchwałę organu gminy na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g., musi wykazać istnienie związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą a jego konkretną, indywidualną sytuacją prawną. Musi udowodnić, że zaskarżona uchwała poprzez naruszenie prawa jednocześnie negatywnie wpływa na jego sferę prawnomaterialną (wynikającą z konkretnie wskazanego przepisu prawa materialnego), pozbawia go pewnych uprawnień albo uniemożliwia ich realizację. O powodzeniu takiej skargi przesądza wykazanie przez stronę skarżącą naruszenia przez organ konkretnego przepisu prawa materialnego, wpływającego negatywnie na jej sytuację prawną. Przy czym interes ten winien być bezpośredni i realny, aktualny, a nie przyszły, hipotetyczny lub ewentualny. Kryterium interesu prawnego, o którym mowa w art. 101 ust. 1 u.s.g., musi być oceniane w płaszczyźnie materialnoprawnej i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków strony skarżącej a zaskarżonym aktem (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 października 2013 r. sygn. akt I OSK 1209/13 – Lex nr 1391696).

W ocenie sądu źródłem interesu prawnego skarżącej Spółki są niewątpliwie normy określające prawo własności nieruchomości. Niemniej jednak brak jest podstaw do przyjęcia, że interes prawny strony skarżącej został naruszony zaskarżoną uchwałą. W przekonaniu składu orzekającego Spółka nie wykazała, ażeby uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna aktualnie, realnie i bezpośrednio naruszała jej interes prawny lub uprawnienie. Bezspornie strona skarżąca jest właścicielem nieruchomości nr ewid. [...]-[...], niezabudowanych, znajdujących się na terenie objętym zaskarżoną uchwałą.

Według wypisu z planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 26 marca 2013 r. działki o nr ewid. [...], znajdują się na terenach oznaczonych symbolem 2.R.1 o podstawowym przeznaczeniu jako tereny użytków rolnych. Działka nr ewid. [...]/3 to tereny oznaczone symbolami 2.ZL.19 o podstawowym przeznaczeniu jako tereny lasów w pasie około 50m od północno-wschodniej granicy w/w działki na odcinku około 55 m od północno-zachodniej granicy działki oraz 2.R.1. o podstawowym przeznaczeniu jako tereny użytków rolnych w pozostałej części w/w działki. Działka nr ewid. [...]/10 znajduje się na terenie oznaczonym symbolami 2.R.1. o podstawowym przeznaczeniu jako tereny użytków rolnych w pasie od około 20m do około 30m od północno-wschodniej granicy w/w działki oraz 2.ZL.15 o podstawowym przeznaczeniu jako tereny lasów w pozostałej części działki. Z kolei działka nr ewid. [...]/11 położona jest w obszarze 2.ZL.15. o podstawowym przeznaczeniu jako tereny lasów w pasie około 35 m od północno-wschodniej granicy w/w działki na odcinku około 90m od wschodniej granicy w/w działki i 2.R.1. o podstawowym przeznaczeniu jako tereny użytków rolnych w pozostałej części w/w działki.

Zgodnie z brzmieniem § 27 pkt 8 planu dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolem 2.R.1. ustala się utrzymanie istniejących terenów upraw polowych bez prawa zabudowy, natomiast stosownie do brzmienia § 28 planu dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami od 2.ZL.1 do 2.ZL.22 ustala się zachowanie przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych walorów terenów leśnych. Tereny leśne stanowią element systemu ekologicznego obszarów chronionych jako istotny walor gminy dla rozwoju turystyki, rekreacji i dydaktyki; utrzymanie istniejących lasów i zagospodarowania lasów dla celów gospodarczych, dydaktycznych, turystyczno-rekreacyjnych; obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej, za wyjątkiem zabudowy związanej z gospodarką leśną (...).

W tej sprawie skarżąca kwestionuje brak możliwości zagospodarowania swoich nieruchomości zgodnie z opracowanym na jej zlecenie planem zagospodarowania, przewidującym zabudowę rezydencjonalną wspomnianych nieruchomości, nie dostrzegając podstawowego argumentu w tej sprawie, a mianowicie faktu, że przyjęty zaskarżoną uchwałą sposób zagospodarowania rzeczonych działek pozostaje w zgodzie z obowiązującymi w dacie podjęcia planu miejscowego postanowieniami uchwały Rady Gminy Nowosolna nr XII/105/2000 z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Nowosolna, o czym świadczy zarówno część tekstowa jak i graficzna studium załączone do akt sprawy. Z załączników graficznych studium wynika mianowicie, że działki stanowiące własność Spółki znajdują się na terenach zieleni współtworzących system przyrodniczy, w graniach zespołu przyrodniczo-krajobrazowego do objęcia ochroną i obszarów o wybitnych walorach krajobrazowych oraz w granicach obszaru chronionego krajobrazu. Leżą one w strefie A, czyli w strefie Parku Krajobrazowego A. Z tekstu studium wynika zaś, że w obrębie obszarów chronionego krajobrazu dominuje funkcja ochronna z udziałem funkcji rolniczej (w technikach niezagrażających środowisku) oraz funkcji rekreacyjnej. Jest to obszar preferowany do zalesień i zadrzewień o charakterze krajobrazowym, gelbo- i wodnochronnych, zwłaszcza w granicach ciągu ekologiczno-krajobrazowego obejmującego strefę krawędziową (rejon M., P., G. i D.) oraz rejony K., K., D., B., D. i S.. W tym stanie rzeczy bezspornym jest, że nieruchomości stanowiące własność skarżącej zarówno przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak i po uchwaleniu planu jako grunty rolne i leśne nie były przewidziane pod jakąkolwiek zabudowę, w tym planowaną przez Spółkę zabudowę rezydencjonalną. Zatem nie budzi wątpliwości fakt, że przyjęty zaskarżoną uchwałą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w żaden sposób nie zmienił, nie wykluczył, ani też nie ograniczył możliwości dotychczasowego sposobu zagospodarowania tychże nieruchomości, a co za tym idzie w żadnym razie nie naruszył przysługującego Spółce prawa własności.

W rozumieniu art. 20 ust. 1 u.p.z.p. plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (...). Oznacza to, że dopóki zapisy studium co do kierunków zagospodarowania nieruchomości będących własnością Spółki nie ulegną zmianie, dopóty nie jest możliwa zmiana sposobu ich zagospodarowania w przepisach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który co wymaga podkreślenia ma rangę przepisu prawa miejscowego. Inne przeznaczenie konkretnego terenu w planie miejscowym niż przeznaczenie przyjęte w studium kwalifikowane jest jako istotne naruszenie prawa, tj. art. 9 ust. 4 u.p.z.p., zwłaszcza gdy przeznaczenie terenu w planie jest całkowicie odmienne od ustalonego w studium (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II OSK 2080/11 - Lex nr 1134725).

Kolejnym argumentem wykluczającym możliwość zabudowy przedmiotowych nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, na który słusznie zwróciła uwagę Rada Gminy Nowosolna jest ich położenie w graniach Parku Krajobrazowego A, utworzonego mocą rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1996 r. Wojewody [...] i Wojewody [...] w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego A. Według § 65 ust. 1 i 2 planu ochrony Parku Krajobrazowego A przyjętego rozporządzeniem Wojewody [...] nr 5/2003 z dnia 31 lipca 2003 r. (Dz. Urz. Wojew. [...]. z dnia 21 sierpnia 2003 r. nr 231, poz. 2162), który jest przepisem prawa miejscowego, w strefie "N", obejmującej bezspornie działki będące własnością Spółki, znajdują się obszary o dominującej funkcji rolnej, w przewadze niezabudowane lub z rozproszoną zabudową. W strefie tej dopuszcza się wprawdzie tworzenie nowej zabudowy zagrodowej, pod pewnymi warunkami, jednakże wspomniany plan ochrony wyklucza z możliwości lokalizacji zabudowy zagrodowej na warunkach określonych w pkt 5, tereny określone w planie jako korytarze ekologiczne (§ 65 ust. 2 pkt 6 lit. g), a do takich terenów należą niewątpliwie nieruchomości skarżącej. W rozumieniu art. 20 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, plan ochrony dla parku krajobrazowego zawiera ustalenia do (...) miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dotyczące eliminacji lub ograniczenia zagrożeń wewnętrznych lub zewnętrznych.

Nie bez znaczenia w tej sprawie jest również okoliczność, że skarżąca Spółka zakupiła przedmiotowe działki w dniu 3 kwietnia 2013 r. (akt notarialny Rep A nr [...]), a więc już po wejściu w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i w dacie zakupu miała pełną świadomość o dopuszczonych zapisami obowiązującego prawa miejscowego na terenie Gminy Nowosolna sposobach ich zagospodarowania, w tym o zakazie zabudowy wspomnianych nieruchomości. Wreszcie fakt, że Spółka w dacie zakupu nieruchomości jak i obecnie miała i ma inną wizję zagospodarowania nieruchomości, aniżeli przyjęta w zaskarżonej uchwale, nie świadczy automatycznie o sprzeczności § 27 pkt 8 uchwały z przepisami obowiązującego prawa, w tym o naruszeniu art. 1 ust. 2 u.p.z.p. w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez naruszenie zasady proporcjonalności i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, poprzez naruszenie zasady równości.

W orzecznictwie, które tutejszy sąd w pełni podziela przyjmuje się, że zamieszczając w planie miejscowym ustalenia co do przeznaczenia terenu oraz sposobów jego zagospodarowania i warunków zabudowy, gmina we władczy sposób reguluje sposób korzystania z nieruchomości objętych tym planem. Ustalenia zawarte w planie miejscowym mogą więc w znacznym stopniu ograniczać prawo własności terenów objętych tym planem. Każdy ma bowiem prawo, w granicach określonych ustawą, do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich (art. 6 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p.). Prawo własności może być więc wykonywane w granicach określonych ustawą i miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a nadto w sposób nienaruszający chronionego prawem interesu publicznego i osób trzecich. Prawo własności musi być często ograniczone ze względu na konieczność uwzględnienia innych wartości, jak potrzeby interesu publicznego czy potrzeby szeroko rozumianego bezpieczeństwa. Nie oznacza to dowolności powodującej przekroczenie granic władztwa planistycznego gminy. Działając w ramach określonych przez granice prawa i stosując zasadę proporcjonalności, organy gminy mogą w tworzonym planie zagospodarowania przestrzennego ograniczać uprawnienia właścicieli w celu pełniejszej realizacji innych wartości, które uznały za ważniejsze. Prawo własności, mimo że podlega konstytucyjnej ochronie, nie jest prawem absolutnym i doznaje szeregu ograniczeń wynikających z ustaw, co jest zgodne z art. 64 ust. 3 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt II OSK 2062/11 - Lex nr 1152132).

Skoro więc miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie ogranicza prawa własności strony skarżącej, ponieważ w żadnej mierze nie zmienia dotychczasowego kierunku przeznaczenia jej nieruchomości, nie ogranicza również możliwości zagospodarowania działek Spółki, to nie sposób twierdzić, że realnie i bezpośrednio wpływa na przysługujące jej prawo własności, a co za tym idzie narusza przysługujący jej interes prawny. W opinii sądu błędne jest przekonanie skarżącej Spółki co do istnienia po jej stronie legitymacji skargowej, bowiem jak zostało to już wcześniej wywiedzione strona skarżąca nie wykazała naruszenia kwestionowaną uchwałą służącego jej interesu prawnego lub uprawnienia. Wprawdzie wywodzony z prawa własności interes skarżącej jest wyraźnie zindywidualizowany i prawnie chroniony to trudno byłoby uznać, że został naruszony ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwłaszcza, że tej konkretnej sprawie uchwalony plan w żadnej mierze nie zmienia dotychczasowych możliwości zagospodarowania nieruchomości skarżącej Spółki.

Na marginesie poczynionych wyżej rozważań podnieść trzeba, że roszczenia Spółki kierowane pod adresem Rady Gminy Nowosolna, aby ta dostosowała zapisy obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do jej przyszłych planów inwestycyjnych, w sytuacji, gdy Spółka dokonując zakupu nieruchomości znała przewidziany w planie miejscowym sposób ich zagospodarowania, jest swego rodzaju wyrazem ignorancji wobec przepisów obowiązującego prawa miejscowego wiążących adresatów tychże norm, w tym także A, jako właściciela nieruchomości położonych na terenie objętym zapisami planu miejscowego.

Podsumowując sąd stwierdził, że samo sprzeciwianie się rozwiązaniom przyjętym w planie miejscowy, które nie są zgodne z oczekiwaniami skarżącej Spółki, nie wystarczy do uznania, że doszło do naruszenia jej interesu prawnego.

Mając wobec tego na uwadze fakt, że zaskarżona uchwała nie naruszyła interesu prawnego strony skarżącej, sąd zobligowany był oddalić skargę, o czym orzekł w sentencji wyroku na podstawie art. 151 p.p.s.a.

LS