I GSK 231/12
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-05-22Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Joanna Kabat-Rembelska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dnia 22 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku E. Sp. z o.o. w L. o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt I GSK 231/12 wydanego w sprawie ze skargi kasacyjnej: 1. E. Sp. z o.o. w L., 2. Dyrektora Izby Celnej we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 27 października 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1132/11 w sprawie ze skargi E. Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym postanawia: uzupełnić wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2013 r., sygn. akt I GSK 231/12 przez dodanie kolejnego punktu o treści: "4. oddala wniosek E. Sp. z o.o. w L. o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego".
Uzasadnienie
UZASADIENIE
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 listopada 2013 r., sygn. akt II GSK 231/12 uwzględnił skargę kasacyjną E. Sp. z o.o. w L. i uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z 27 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1132/11 uchylający decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z [...] maja 2010 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
E. Sp. z o.o. złożyła wniosek o uzupełnienie wyroku o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania na podstawie art. 203 pkt 1 oraz art. 205 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Strona może domagać się uzupełnienia wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu (art. 157 § 1 p.p.s.a.). Przesłanką uzupełnienia wyroku jest więc pominięcie przez sąd w sentencji rozstrzygnięcia o części skargi lub niezamieszczenie dodatkowego orzeczenia, które powinien był zamieścić z urzędu.
Z akt sprawy wynika, że skarżąca zawarła w skardze kasacyjnej wniosek o zasądzenie od Dyrektora Izby Celnej we W. na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 listopada 2013 r. uwzględnił skargę kasacyjną E. Sp. z o.o. jednakże nie orzekł o zwrocie kosztów postępowania.
Zgodnie z art. 209 p.p.s.a. wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 ustawy. Z powyższego wynika zatem, że elementem koniecznym wyroku wydanego w postępowaniu kasacyjnym – w razie zgłoszenia przez strony stosownego wniosku – jest postanowienie w przedmiocie koszów postępowania. W związku z powołaną regulacją stwierdzić należy, że w sprawie zaistniała podstawa do uzupełnienia wyroku z 27 listopada 2013 r. o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Wniosek strony skarżącej o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego nie mógł być jednak uwzględniony z następujących przyczyn:
Przede wszystkim należy zauważyć, że przepis art. 203 pkt 1 p.p.s.a. przewiduje obowiązek zwrotu poniesionych przez stronę wnoszącą skargę kasacyjną kosztów postępowania kasacyjnego od organu tylko w przypadku, jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę. Nie przewiduje natomiast zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego od organu, jeżeli został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę.
W postępowaniu sądowoadministracyjnym zasadą jest, że stronie, która poniosła koszty postępowania, nie przysługuje ich zwrot (art. 199 p.p.s.a.). Zwrot kosztów postępowania jest dopuszczalny jedynie wówczas, gdy taka możliwość wynika wprost z przepisu ustawy. Mając na uwadze, że art. 203 p.p.s.a. ma charakter wyjątkowy stwierdzić należy, że nie jest dopuszczalna jego wykładnia rozszerzająca. Oznacza to, że stronie, która wniosła skargę kasacyjną należy się zwrot poniesionych kosztów postępowania kasacyjnego od organu wyłącznie w przypadku, o którym mowa w art. 203 pkt 1 p.p.s.a., który w rozpoznawanej sprawie nie miał miejsca. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, regulacja dotycząca zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w sposób zamierzony ograniczyła wyjątki od zasady określonej w art. 199 p.p.s.a. Należy zauważyć, że ustawodawca nie przewidział możliwości zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego zarówno w przypadku uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji uwzględniającego skargę, jak i oddalenia skargi kasacyjnej od takiego wyroku. Zwrot kosztów postępowania kasacyjnego nie będzie bowiem przysługiwał organowi administracji publicznej, który "wygrał" sprawę, gdyż skarga kasacyjna została oddalona, jednakże zaskarżono nią wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę. Podobnie strona, której skarga została uwzględniona przez wojewódzki sąd administracyjny nie może uzyskać zwrotu kosztów postępowania, jeżeli w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej uchylono wyrok sądu pierwszej instancji.
Z tych powodów Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska wyrażonego w wyrokach NSA z 8 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 1924/10 oraz II FSK 1925/10, powołane przez skarżącą we wniosku o uzupełnienie wyroku. Zdaniem Sądu w obecnym składzie, w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z luką w prawie, która wymaga wypełnienia w drodze analogii legis, lecz zamierzonym działaniem ustawodawcy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 157 w związku z art. 203 i 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Joanna Kabat-Rembelska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska po rozpoznaniu w dnia 22 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej wniosku E. Sp. z o.o. w L. o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2013 r., sygn. akt I GSK 231/12 wydanego w sprawie ze skargi kasacyjnej: 1. E. Sp. z o.o. w L., 2. Dyrektora Izby Celnej we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 27 października 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1132/11 w sprawie ze skargi E. Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym postanawia: uzupełnić wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 listopada 2013 r., sygn. akt I GSK 231/12 przez dodanie kolejnego punktu o treści: "4. oddala wniosek E. Sp. z o.o. w L. o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego".
Uzasadnienie
UZASADIENIE
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 listopada 2013 r., sygn. akt II GSK 231/12 uwzględnił skargę kasacyjną E. Sp. z o.o. w L. i uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z 27 października 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1132/11 uchylający decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z [...] maja 2010 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.
E. Sp. z o.o. złożyła wniosek o uzupełnienie wyroku o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania na podstawie art. 203 pkt 1 oraz art. 205 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Strona może domagać się uzupełnienia wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu (art. 157 § 1 p.p.s.a.). Przesłanką uzupełnienia wyroku jest więc pominięcie przez sąd w sentencji rozstrzygnięcia o części skargi lub niezamieszczenie dodatkowego orzeczenia, które powinien był zamieścić z urzędu.
Z akt sprawy wynika, że skarżąca zawarła w skardze kasacyjnej wniosek o zasądzenie od Dyrektora Izby Celnej we W. na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 27 listopada 2013 r. uwzględnił skargę kasacyjną E. Sp. z o.o. jednakże nie orzekł o zwrocie kosztów postępowania.
Zgodnie z art. 209 p.p.s.a. wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 ustawy. Z powyższego wynika zatem, że elementem koniecznym wyroku wydanego w postępowaniu kasacyjnym – w razie zgłoszenia przez strony stosownego wniosku – jest postanowienie w przedmiocie koszów postępowania. W związku z powołaną regulacją stwierdzić należy, że w sprawie zaistniała podstawa do uzupełnienia wyroku z 27 listopada 2013 r. o rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Wniosek strony skarżącej o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego nie mógł być jednak uwzględniony z następujących przyczyn:
Przede wszystkim należy zauważyć, że przepis art. 203 pkt 1 p.p.s.a. przewiduje obowiązek zwrotu poniesionych przez stronę wnoszącą skargę kasacyjną kosztów postępowania kasacyjnego od organu tylko w przypadku, jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę. Nie przewiduje natomiast zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego od organu, jeżeli został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę.
W postępowaniu sądowoadministracyjnym zasadą jest, że stronie, która poniosła koszty postępowania, nie przysługuje ich zwrot (art. 199 p.p.s.a.). Zwrot kosztów postępowania jest dopuszczalny jedynie wówczas, gdy taka możliwość wynika wprost z przepisu ustawy. Mając na uwadze, że art. 203 p.p.s.a. ma charakter wyjątkowy stwierdzić należy, że nie jest dopuszczalna jego wykładnia rozszerzająca. Oznacza to, że stronie, która wniosła skargę kasacyjną należy się zwrot poniesionych kosztów postępowania kasacyjnego od organu wyłącznie w przypadku, o którym mowa w art. 203 pkt 1 p.p.s.a., który w rozpoznawanej sprawie nie miał miejsca. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, regulacja dotycząca zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w sposób zamierzony ograniczyła wyjątki od zasady określonej w art. 199 p.p.s.a. Należy zauważyć, że ustawodawca nie przewidział możliwości zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego zarówno w przypadku uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji uwzględniającego skargę, jak i oddalenia skargi kasacyjnej od takiego wyroku. Zwrot kosztów postępowania kasacyjnego nie będzie bowiem przysługiwał organowi administracji publicznej, który "wygrał" sprawę, gdyż skarga kasacyjna została oddalona, jednakże zaskarżono nią wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę. Podobnie strona, której skarga została uwzględniona przez wojewódzki sąd administracyjny nie może uzyskać zwrotu kosztów postępowania, jeżeli w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej uchylono wyrok sądu pierwszej instancji.
Z tych powodów Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska wyrażonego w wyrokach NSA z 8 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 1924/10 oraz II FSK 1925/10, powołane przez skarżącą we wniosku o uzupełnienie wyroku. Zdaniem Sądu w obecnym składzie, w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z luką w prawie, która wymaga wypełnienia w drodze analogii legis, lecz zamierzonym działaniem ustawodawcy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 157 w związku z art. 203 i 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
