I SA/Bd 398/14

Uzasadnienie

Syg. akt I SA/Bd 398/14

UZASADNIENIE

1. Decyzją z [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił S. O. (skarżącemu) umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek za okres od marca 2009r. do marca 2011r. z powodu nie stwierdzenia całkowitej nieściągalności o której stanowi art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 ze zm., dalej ustawa s.u.s.) oraz z uwagi na brak podstaw do umorzenia na podstawie art. 28 ust. 3a ustawy s.u.s.j tj. ze względu na ważny interes osoby zobowiązanej.

2. W efekcie złożonego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Zakład decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy swoją decyzję. W uzasadnieniu podał, że w trakcie postępowania wszczętego na wniosek z 24 września 2013r. ustalono, że źródłem utrzymania wnioskodawcy jest dochód osiągany z tytułu wykonywania prac dorywczych w wysokości około 550 zł miesięcznie. W oświadczeniu z 8 listopada 2013r. wskazał, że od października nie uzyskał jakiegokolwiek dochodu z tego tytułu; nie jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy, gdyż poszukuje pracy we własnym zakresie, korzystając z pomocy znajomych. Wnioskodawca oświadczył, że mieszka razem z żoną. Oświadczył, że korzysta z licznika przedpłatowego, miesięcznie ponosząc koszty zużycia energii elektrycznej w wysokości około 140 zł. W załączeniu przekazał dokumentację dotyczącą opłat za czynsz, faktur za leki, rachunków za wodę - wszystkie rachunki wystawione na małżonkę, M. O.. Skarżący podał, że koszty utrzymania jego i małżonki wynoszą miesięcznie 636 zł.

3. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący wyjaśnił, że podane opłaty wskazał nie wspominając o rozdzielności majątkowej, ponieważ był przekonany, że sprawa dotyczy tylko jego osoby. Podał również, że posiada zobowiązania pieniężne zasądzone wyrokami Sądu na rzecz BEST II Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w Gdyni oraz Provident Polska S.A. w Warszawie w łącznej wysokości 6840,15 zł (nie wskazał w jakiej formie reguluje powyższe zobowiązania). Ponadto oświadczył, że nie posiada samochodów osobowych marki RENAULT 1.9 i BMW 520 oraz jakiegokolwiek mienia. W trakcie postępowania przedłożył dokumentację medyczną żony M.O. oraz orzeczenie o stopniu jej niepełnosprawności, zawiadomienie Spółdzielni Mieszkaniowej P. z 24 września 2013r. o zmianie wysokości czynszu, faktury za zakup lekarstw wystawione na współmałżonkę, rachunki za wodę wystawione na żonę za okres od sierpnia do października 2013r., wydruk z CEIDG , wyroki w sprawach o sygn. akt [...] oraz [...], pismo ze skargą na czynności egzekucyjne z 29 października 2013r., oświadczenia w sprawie pojazdów mechanicznych oraz dochodu, umowę kupna - sprzedaży samochodu osobowego marki RENAULT 1.9 zawartą 21 lutego 2007r., umowę sprzedaży samochodu marki BMW 520 zawartą 29 września 2013r., akt notarialny zawierający umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

4. We własnym zakresie organ ustalił, że skarżący nie figuruje w Kompleksowym Systemie Informatycznym ZUS, jako osoba zgłoszona do jakichkolwiek ubezpieczeń. Nie figuruje również w ewidencji gruntów i budynków miasta W.. Figuruje natomiast jako właściciel samochodów osobowych: marki BMW E 32, rok produkcji 1988, o nr rej. [...] i marki BMW 520 rok produkcji 1979, o nr rej. [...] oraz jako współwłaściciel samochodu osobowego marki RENAULT R 19 1.7 KAT, rok produkcji 1993, nr rej [...] i samochodu ciężarowego marki VOLKSWAGEN LT 2.5 SDI o nr rej [...]. Organ wskazał, że skarżący przedłożył umowę sprzedaży samochodu osobowego BMW 520 nr rej [...] z datą 29 czerwca 2006r., która została przedstawiona w Urzędzie Miasta dopiero 7 listopada 2013r. W sprawie samochodu RENAULT R 19 1.7 KAT skarżący oświadczył, że pojazd ten został złomowany w roku 2007. Organ ustalił ponadto, że skarżący nie korzysta z jakichkolwiek form pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie we W..

5. Organ na podstawie danych uzyskanych z właściwego urzędu skarbowego przedstawił dochody skarżącego z lat 2010-2012. W roku 2010 skarżący uzyskał dochód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości 7267,78 zł, w roku 2011 stratę z działalności gospodarczej w wysokości 50,77 zł, zaś w roku 2012 dochód z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy w wysokości 4506,18 zł. Skarżący nie posiada zaległości podatkowych, obciążają go zobowiązania pieniężne wobec K. Urzędu Wojewódzkiego w B. z tytułu wystawionego mandatu.

6. Rozstrzygając o utrzymaniu w mocy decyzji z dnia [...] organ przywołał regulacje pozwalające na umorzenie należności z tytułu składek w przypadku ich całkowitej nieściągalności określone w art. 28 ustawy s.u.s. Podał, że na podstawie art. 28 ust. 3a ustawy s.u.s. należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonych będących jednocześnie płatnikami składek na te ubezpieczenia mogą być umorzone, jeżeli przemawia za tym ważny interes osoby zobowiązanej do ich opłacenia. Organ wskazał, że na podstawie tego przepisu, w związku z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne (Dz. U. nr 141, poz. 1365 dalej Rozporządzenie z 2003r), należności z tytułu składek mogą być umorzone, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny.

7. Rozpatrując sprawę organ stwierdził, że nie stwierdzono ustawowych przesłanek przemawiających za koniecznością umorzenia należności ZUS w oparciu o dyspozycję art. 28 ust. 3 oraz 3a ustawy s.u.s. Zakład wyjaśnił, że rozpatrując ponownie argumentację skarżącego pod kątem spełnienia przesłanek zawartych w art. 28 ust.3 ustawy s.u.s. stwierdził, iż przesłanki takie nie zostały zrealizowane w sprawie. Organ wskazał, że zobowiązanie skarżącego wobec Zakładu przekracza kwotę kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, a tym samym przesłanka ustalona w art. 28 ust. 3 pkt 4 a ustawy s.u.s. również nie może stanowić w jego przypadku podstawy do umorzenia należności. Zdaniem Zakładu brak jest podstaw do stwierdzenia stanu całkowitej nieściągalności, gdyż Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. prowadzi wobec skarżącego postępowanie egzekucyjne. Tym samym nie można stwierdzić braku majątku, z którego można prowadzić postępowanie egzekucyjne. W ocenie Zakładu w sprawie nadal nie może mieć ponadto zastosowania art. 28 ust. 3 pkt 6 ustawy s.u.s.. W chwili obecnej nie można bowiem jednoznacznie stwierdzić, że w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego nie uda się pozyskać kwot przekraczających wydatki egzekucyjne. Zakład nie wyczerpał wszystkich możliwych działań egzekucyjnych. Tak więc stwierdzenie braku możliwości pozyskania, w ramach egzekucji prowadzonej przez Dyrektora Oddziału ZUS w T., kwot przekraczających wydatki egzekucyjne byłoby przedwczesne.

8. Odnosząc się do przesłanek określonych w art. 28 ust. 3a ustawy s.u.s. w związku z § 3 ust. 1 Rozporządzenia z 2003r organ wyjaśnił, że dokonując oceny ich zaistnienia dokonuje oceny sytuacji finansowej zobowiązanego pod kątem wystąpienia ubóstwa. Podał, że badając po raz pierwszy sytuację rodzinną skarżącego, przyjął jako zasadę reżim wspólności majątkowej korzystając z domniemania faktycznego, opartego na życiowym prawdopodobieństwie, szczególnie, że przedstawiając swoją sytuację majątkową i finansową skarżący przedłożył kopie rachunków wystawionych na małżonkę a składając oświadczenia nie powoływał się na zawartą umowę. Uwzględniając okoliczność funkcjonowania rozdzielności majątkowej w małżeństwie skarżącego oraz oświadczenia, że wspólnie zajmowane z żoną mieszkanie obciążone jest stałymi miesięcznymi wydatkami związanymi z bieżącym utrzymaniem organ wskazał, że skarżący nie wskazał, kto reguluje powyższe obciążenia, a także w jakiej części partycypuje on w kosztach bieżącego utrzymania. Jednocześnie skarżący nie wskazał źródła ich finansowania. W ocenie organu skarżący nie udokumentował, że posiada jakiekolwiek trudności płatnicze, na przykład przy spłacie zobowiązań pieniężnych zasądzonych wyrokami Sądu. Wskazał, że w odpowiedzi na kierowane do skarżącego pismo o udokumentowanie obecnej sytuacji materialnej, rodzinnej i zdrowotnej (przez złożenie materiału dowodowego np. dokumentacji medycznej, rachunków z tytułu utrzymania' gospodarstwa domowego, innych dokumentów potwierdzających sytuację materialną, rodzinną lub zdrowotną oraz osiągane dochody) poinformował on, iż nie załączy dokumentów uzupełniających do sprawy i nie będzie składał dodatkowych wyjaśnień. Odmówił także pisemnej formy wypowiedzi w tej sprawie.

9. Wskazując, że ciężar udowodnienia zaistnienia okoliczności przemawiających za umorzeniem należności wynikających z art. 28 ust 3a ustawy s.u.s. w znacznej mierze spoczywa na osobie zobowiązanej, Zakład uznał iż skarżący nie udowodnił zaistnienia przesłanek uzasadniających umorzenie zadłużenia. Organ wyjaśnił, że nie może dokonać obiektywnej oceny jego sytuacji finansowej, a tym samym uznać, że sytuacja materialna wypełnia kryterium ubóstwa. Organ wyjaśnił, że w sprawie nie stwierdzono poniesienia strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego zdarzenia. Prowadzona przez skarżącego działalność gospodarcza uległa likwidacji z dniem 29 marca 2013r. Omawiana przesłanka umorzenia znajduje zastosowanie wówczas, gdy przedsiębiorca znalazł się w tak trudnej sytuacji finansowej z racji wystąpienia zdarzenia wywołanego przez czynniki zewnętrzne, iż bezwzględna konieczność uregulowania ciążących zobowiązań mogłaby się wiązać z likwidacją przedsiębiorstwa i w konsekwencji utratą dla rodziny jedynego źródła zarobkowania. Organ wyjaśnił także, że dla wystąpienia kolejnej przesłanki wskazanej w Rozporządzeniu z 2003r - przewlekłej choroby osoby zobowiązanej lub członków najbliższej rodziny, niezbędne jest sprawowanie bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, w sposób uniemożliwiający jednoczesne pozyskiwanie dochodów niezbędnych do podjęcia spłaty zadłużenia, bądź sytuacja, w której choroba osoby zobowiązanej uniemożliwia, bądź w znacznym stopniu ogranicza tej osobie, pozyskiwanie środków pieniężnych na spłatę istniejącego zadłużenia. Organ podał, że skarżący wskazał na chorobę żony oraz fakt sprawowania nad nią opieki, jednakże w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy brak jest podstaw, by uznać, że okoliczność ta uniemożliwia skarżącemu podjęcie zatrudnienia w celu pozyskania dochodu; żona skarżącego pozostaje aktywna zawodowo, osiąga dochód z tytułu umowy o pracę. W ocenie organu nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostaje fakt, że skarżący posiada majątek w postaci samochodów, który stanowić może potencjalne źródło pozyskania środków na spłatę chociażby części zadłużenia.

10. W skardze do sądu administracyjnego skarżący podjął polemikę ze stwierdzeniami zawartymi w zaskarżonej decyzji. Zarzucił, że nie jest prawdą, iż odmówił składania jakichkolwiek dodatkowych wyjaśnień w sprawie, w dniu złożenia wniosku tj. 9 grudnia 2013r. Przeciwnie, składając wniosek zapytał, czy jeszcze są potrzebne jakieś dokumenty i otrzymał odpowiedź, że w razie potrzeby zostanie poinformowany pismem.

W ocenie strony organ błędnie zinterpretował, że nie jest on zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy, bo nie oznacza to, że nie chodzi do tego urzędu we W. i nie pyta pracę. Podał ponadto, że jest zarejestrowany na różnych stronach internetowych w poszukiwaniu pracy o czym wspominał w poprzednich pismach. W kwestii sposobu regulowania zobowiązań wyjaśnił, że nie podał tych informacji, bo postępowania się toczą. Skarżący zaprzeczył, że jest właścicielem wszystkich wymienionych samochodów, co wyjaśnił organowi na wcześniejszym etapie postępowania wskazując, że jest właścicielem samochodu osobowego BMW E 32 rok produkcji 1988, nr rej [...] i współwłaścicielem w małej części samochodu ciężarowego Volkswagen LT 2.5 SDI nr rej [...]. Pozostałych pojazdów od kilku lat nie posiada.

11. Skarżący podniósł, że wątpliwe jest, czy w ogóle powinien podlegać obowiązkowi płacenia składek ZUS, ponieważ nie prowadził działalności gospodarczej w sposób ciągły lecz sporadycznie. Nie zgodził się z zaprezentowanym przez organ stanowiskiem dotyczącym osób ciężko chorych, bez względu na to czy jest rozdzielność czy jej nie ma, czy ludzie pomagający sobie są w związku małżeńskim czy nie.

12. W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

13. Skarga jest niezasadna albowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa. W tym miejscu należy wskazać, że sąd administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r, poz. 270 ze zm. dalej ustawa p.p.s.a.) uchyla decyzję, kiedy stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego oraz inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Jednocześnie sądowa ocena zaskarżonej decyzji nie może opierać się na zasadach słuszności lub współżycia społecznego.

14. Rozpatrując przedmiotową skargę, należy, zdaniem Sądu, rozpocząć od przedstawienia i przeanalizowania przepisów prawa, które umożliwiają Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych orzekanie o uldze w postaci umorzenia zaległych należności, albowiem jako podmiot prawa publicznego wszelkie działania organu w sprawie muszą być wywodzone z umocowania w stosownych przepisach. Podstawowym przepisem regulującym przesłanki umorzenia zaległości składkowych jest powołany przez organ w decyzjach art. 28 ustawy s.u.s. Ustawa w treści wskazanego przepisu daje prawo do umorzenia tych należności w sytuacji ich całkowitej nieściągalności (art. 28 ust. 1-3), a także w uzasadnionych przypadkach, w stosunku do składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonych będących równocześnie płatnikami składek, pomimo braku ich całkowitej nieściągalności (art. 28 ust. 3a), przy czym umorzenie składek powoduje także umorzenie odsetek za zwłokę, kosztów upomnienia i dodatkowej opłaty (art. 28 ust. 4). Na postawie art. 32 ustawy s.u.s., przepisy dotyczące składek na ubezpieczenie społeczne stosuje się odpowiednio także do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz na ubezpieczenie zdrowotne.

15. Na podstawie pierwszego z powołanych przepisów, art. 28 ust 1 i 2 ustawy s.u.s., Zakład Ubezpieczeń Społecznych może umorzyć w całości lub w części należności z tytułu składek, w przypadku ich całkowitej nieściągalności. Zamknięty katalog sytuacji,

w których przepisy pozwalają uznać, że doszło do całkowitej nieściągalności należności został określony w ust. 3 tego artykułu, zgodnie z którym, nieściągalność ta zachodzi, gdy:

1) dłużnik zmarł nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty stanowiącej trzykrotność przeciętnego wynagrodzenia i jednocześnie brak jest następców prawnych oraz nie ma możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie;

2) sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika lub umorzył postępowanie upadłościowe z przyczyn, o których mowa w art. 13 i art. 361 pkt 1 ustawy z 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze;

3) nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności przy jednoczesnym braku majątku, z którego można egzekwować należności, małżonka, następców prawnych, możliwości przeniesienia odpowiedzialności na osoby trzecie w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej;

4) nie nastąpiło zaspokojenie należności w zakończonym postępowaniu likwidacyjnym;

4a) wysokość nieopłaconej składki nie przekracza kwoty kosztów upomnienia

w postępowaniu egzekucyjnym;

5) naczelnik urzędu skarbowego lub komornik sądowy stwierdził brak majątku,

z którego można prowadzić egzekucję;

6) jest oczywiste, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwot przekraczających wydatki egzekucyjne.

Zasadnie organ oceniając, że powyższe przesłanki nie zachodzą, odniósł je do wybranych, mających szansę znaleźć zastosowanie w sprawie, przypadków. Stąd organ trafnie przeanalizował przepisy wykazując, że dotychczasowe postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone, by uznać, że jest nieskuteczne; nie można także stwierdzić, że w przyszłości egzekucja nie będzie przeprowadzona. Nie zachodził także przypadek opisany w pkt. 6 i 3. Pozostałe przesłanki w ogóle nie odnosiły się do stanu faktycznego sprawy.

16. W świetle powyższych wniosków zasadnie organ uznał za istotne dla rozstrzygnięcia w sprawie regulacje zawarte w art. 28 ust. 3a ustawy s.u.s., w którym ustawodawca stworzył organom, na zasadach uznania administracyjnego, możliwość umorzenia określonych zaległości z tytułu składek, mimo braku ich całkowitej nieściągalności. Szczegółowe przesłanki umorzenia należności w oparciu o wskazany przepis sprecyzowane zostały w § 3 powołanego w decyzji Rozporządzenia z 2003r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. Zgodnie z powołanym przepisem Zakład Ubezpieczeń Społecznych może umorzyć należności z tytułu składek, jeżeli zobowiązany wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną nie jest w stanie opłacić tych należności, ponieważ pociągnęłoby to zbyt ciężkie skutki dla zobowiązanego i jego rodziny, w szczególności w przypadku:

1) gdy opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych;

2) poniesienia strat materialnych w wyniku klęski żywiołowej lub innego nadzwyczajnego zdarzenia powodujących, że opłacenie należności z tytułu składek mogłoby pozbawić zobowiązanego możliwości dalszego prowadzenia działalności;

3) przewlekłej choroby zobowiązanego lub konieczności sprawowania opieki nad przewlekle chorym członkiem rodziny, pozbawiającej zobowiązanego możliwości uzyskiwania dochodu umożliwiającego opłacenie należności.

Tak więc "uzasadnione przypadki", o których mowa w art. 28 ust 3a ustawy s.u.s. należy ocenić przez analizę przesłanek opisanych szczegółowo w powołanym wyżej rozporządzeniu. Organ uznał, że stan faktyczny w sprawie nie pozwala na ustalenie, że spełniona została którakolwiek z przesłanek wymienionych w § 3 ust 1 pkt 1 do 3 Rozporządzenia z 2003r.

17. Przenosząc zaprezentowane wyżej regulacje na grunt stanu faktycznego sprawy należy wskazać, że organ przeanalizował wszystkie możliwości przewidziane w § 3 ust 1 Rozporządzenia z 2003r koncentrując się na przesłankach z pkt 1 i 2, zasadnie podnosząc, że na przesłankę z pkt 2 skarżący się nie powoływał, brak też jakichkolwiek innych wskazań, by mogły zaistnieć przewidziane w niej okoliczności mając na uwadze ich specyficzny charakter (klęska żywiołowa, obiektywne zewnętrzne nadzwyczajne zdarzenia). Odnosząc się do przypadku opisanego w § 3 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2003r należy wskazać, że powołany przepis daje organowi uprawnienie

do umorzenia należności z tytułu składek, gdy opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Orzeczenie w tym zakresie odbywa się w ramach tzw. uznania administracyjnego, co oznacza, że ustalenie istnienia przesłanki do umorzenia określonej przepisem, nie obliguje organu do udzielenia tej ulgi. Sposób rozstrzygnięcia organu determinuje zakres sądowej kontroli takiego orzeczenia (inne okoliczności kontroluje Sąd w decyzji wydanej na podstawie uznania administracyjnego, inne w przypadku ustalenia przez organ, że w sprawie nie występują przesłanki do udzielenia ulgi). Należy podkreślić, że powyższe uwagi co do sposobu rozstrzygania organu odnoszą się do wszystkich przypadków wymienionych w § 3 ust 1 Rozporządzenia z 2003r.

18. W niniejszej sprawie organ nie orzekał na podstawie uznania administracyjnego, albowiem ustalił, że w stanie faktycznym sprawy nie zachodzi żadna z przesłanek umorzenia na podstawie art. 28 ust 3a ustawy s.u.s. W tym celu przedstawiona została w zaskarżonej decyzji sytuacja majątkowa i rodzinna skarżącego. W tym kontekście, jak wynika z akt administracyjnych, organ z urzędu zwrócił się do: 1) Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie we W. o informację, czy skarżący, bądź jego rodzina korzystają z pomocy finansowej od tego podmiotu, 2) Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. o informację o dochodach lat 2010-2012r ewentualnych zaległościach i ich źródłach, 3) Wydziału Komunikacji Urzędu Miasta W. o informację o zarejestrowanych na skarżącego pojazdach samochodowych, 4) Wydziału Geodezji i Kartografii Urzędu Miasta we W. o dane dotyczące posiadanych przez skarżącego nieruchomości. Skarżący ze swej strony wraz z pismem z 9 października 2013r stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu przedłożył dokumenty w postaci faktur nabycia leków przez żonę skarżącego, M. O., dokumentacji medycznej dotyczącej żony (w tym orzeczenie z 9 lipca 2013r umiarkowanym stopniu niepełnosprawności), informację o wysokości czynszu adresowaną do żony skarżącego, rozliczenie ze Spółdzielni Mieszkaniowej "P." za wodę, dwa wyroki o zapłatę wydane wobec skarżącego. W odpowiedzi na zapytanie organu nadesłane zostały informacje, ze nie figuruje on w ewidencji gruntów i budynków miasta W., figuruje jako właściciel dwóch pojazdów oraz współwłaściciel kolejnych dwóch pojazdów (w tym jednego z żoną). Ta ostatnia informacja została przy udziale skarżącego zweryfikowana o tyle, że przedstawił on kopie umów sprzedaży dwóch pojazdów. Co do jednego z tych samochodów skarżący wskazał, że 8 lat temu przekazał go synowi, który następnie samochód sprzedał. Skarżący wskazał także, że jeden z samochodów został przekazany na złom. Ustalono ponadto, że od 20 sierpnia 2007r w małżeństwie skarżącego obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej w następstwie umowy zawartej w tym dniu w formie aktu notarialnego. Skarżący we wniosku o umorzenie, który zainicjował postępowanie w sprawie, powoływał się na okoliczność, że jest osobą niepracującą, bez prawa do zasiłku, nie posiada żadnego majątku trwałego utrzymuje się z prac dorywczych ( z tego tytułu okresowo osiąga ok. 500 – 600zł miesięcznie); prowadzona działalność gospodarcza w zakresie usług muzycznych, po okresie zawieszenia przez 24 miesiące, została automatycznie zlikwidowana. Skarżący nie jest zarejestrowany w Powiatowym Biurze Pracy lecz poszukuje pracy we własnym zakresie.

20. Oceniając przedstawione okoliczności faktyczne, zdaniem Sądu, zasadnie organy stanęły na stanowisku, że nie uzasadniają one uznania, iż wypełniają przesłanki z § 3 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia z 2003r. tj, że opłacenie należności z tytułu składek pozbawiłoby zobowiązanego i jego rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych. Przesłanka ta nie odnosi się do subiektywnego odczucia dłużnika o dolegliwości z powodu konieczności zapłacenia zaległych świadczeń składkowych, lecz oznacza obiektywną, wyjątkową sytuację, która zagraża podstawowemu bytowi zobowiązanego lub jego rodziny. Nie odnosi się więc ona do kłopotów finansowych, które z uwagi na to, że każdy człowiek indywidualnie w ramach przysługującej mu samodzielności podejmowania decyzji, organizuje swoje sprawy zawodowe i osobiste. W tym kontekście skarżący w postępowaniu przed organami, czym stara się obarczyć organ, niekonsekwentnie, w sposób wybiórczy przedstawiał swoją sytuację majątkową i rodzinną. Składając wniosek o umorzenie zaległości, przedstawił dowody ponoszenia swoich kosztów utrzymania przez złożenie wszelkich rachunków wystawionych na żonę. Zainteresowanie organu statusem zawodowym żony, skarżący kwestionował zarzucając z kolei, że sprawa powinna dotyczyć tylko jego, bo z żoną zawarł umowę majątkową. Należy podkreślić, że organ nie ma możliwości powzięcia z urzędu informacji o takiej umowie i strona sama musi się na taką okoliczność powołać.

21. Sąd uznał twierdzenie organu, że skarżący nie wykazał, by w sprawie zachodziły przesłanki uzasadniające umorzenie należności za uzasadnione w świetle zebranego materiału dowodowego. Organ realizując dyspozycję art. 107 § 3 k.p.a. przedstawił uzasadnienie swojego stanowiska co do takich wniosków. Skarżący nie wykazał, z czego faktycznie się utrzymuje i reguluje swoje zobowiązania np. wynikające z zasądzających wyroków cywilnych z 2012r. Kwestię wyjaśnienia tej okoliczności podsumował twierdzeniem, że sprawy są w toku, bo "postępowania się toczą". Skarżący pozostaje nadal właścicielem dwóch samochodów, BMW E 32 rok prod 1988 oraz Volkswagen LT 2,5 SDI rok prod 1999 (ten ostatni we współwłasności z żoną M. O.). Okolicznością powszechnie znaną, w świetle zasad doświadczenia życiowego, jest konieczność ponoszenia stałych kosztów utrzymania pojazdów samochodowych, nawet przy założeniu, że nie są one użytkowane np. obowiązkowe ubezpieczenia. Skarżący nie wyjaśnił przekonywująco, dlaczego – wobec tak złej, jak wskazuje sytuacji – ponosi takie koszty i skąd pozyskuje środki na ich finansowanie. Uwzględnić przy tym należy nietypowy brak dbałości w załatwienie formalności związanych z wyrejestrowaniem pojazdów zbytych lub złomowanych, co także do tego momentu, zgodnie z przepisami, musiało generować koszty ich utrzymania. Skarżący nie jest zarejestrowany jako poszukujący pracy w Powiatowym Urzędzie Pracy. Jakkolwiek nie jest to warunek koniczny przy poszukiwaniu pracy, to zwykle jest wykorzystywany przez bezrobotnych; nie pozostaje on w kolizji z możliwością poszukiwania pracy we własnym zakresie, lecz niewątpliwie powiększa skalę działań podejmowanych z punktu widzenia skuteczności. Rezygnacja ze strony skarżącego z rejestracji jako bezrobotny nie została w sposób przekonywujący uzasadniona.

22. Organ przeanalizował także zaistnienie w sprawie przesłanki z § 3 ust 1 pkt 3 Rozporządzenia z 2003r wskazując, że stan zdrowia żony skarżącego i świadczona jej pomoc ze strony skarżącego nie wypełnia przesłanki opisanej w tym przepisie. Wynika to z braku wykazania – nie tego, że żona skarżącego cierpi na ciężką chorobę a skarżący czuje się zobowiązany do jej wspomagania, co jest typową i pożądaną postawą, lecz tego, że z powodu przewlekłej choroby żony skarżący nie może uzyskiwać dochodu. Organ ustalił, że żona skarżącego zachowuje aktywność zawodową, mimo orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. W tym kontekście skarżący nie przedstawił przekonywującego wyjaśnienia celu, dla którego małżonkowie utrzymują samochód ciężarowy.

23. Mając na uwadze przedstawione wyżej uzasadnienie Sąd oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy p.p.s.a.