VIII SA/Wa 176/14

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] listopada 2013 r., po rozpatrzeniu odwołań G. S. (dalej: "skarżący") oraz D. Ś. (Agencja Celna [...]; dalej: "Agencja Celna"), Dyrektor Izby Celnej w W. (dalej: "Dyrektor IC" lub "organ odwoławczy") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w R. (dalej: "Naczelnik UC") z [...] czerwca 2012 r. Przedmiotem decyzji było określenie klasyfikacji taryfowej towaru oraz nałożenie cła antydumpingowego. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Dyrektor IC powołał między innymi przepisy art. 69 ust. 1 pkt 2 lit a) oraz art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004r. – Prawo celne (Dz. U. z 2013 r., poz. 727), art. 20 ust. 1 i ust. 3 lit. a) i c) oraz art. 214 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 ze zm.; dalej: "WKC"), rozporządzenie Komisji (WE) Nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L Nr 287 z 31 października 2009 r.), art. 1 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1487/2005 z dnia 12 września 2005 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe oraz ostatecznie pobierającego tymczasowe cło nałożone na przywóz niektórych wykończonych tkanin z włókien poliestrowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. Urz. UE L Nr 240 z 16 września 2005 r.) zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) Nr 1087/2007 z dnia 18 września 2007 r. (Dz. Urz. UE L 246 z 21 września 2007 r.) i rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) Nr 364/2010 z dnia 26 kwietnia 2010 r. (Dz. Urz. UE L Nr 107 z 29 kwietnia 2010r.). Powołał się nadto na art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: "Op").

1.2. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy przedstawił przebieg postępowania w sprawie oraz powołał się na ustalenia faktyczne organu I instancji.

Z ustaleń tych wynika, że [...] lutego 2010 r. Agencja Celna "[...]" D.Ś. (działając jako przedstawiciel pośredni Hurtowni "[...]" G. S.) dokonała zgłoszenia towarów do procedury dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem procedury uproszczonej. W tym samym dniu przeprowadzono częściową rewizję celną towaru oraz pobrano jego próbkę w celu potwierdzenia prawidłowości zastosowanej taryfikacji, którą przekazano następnie do analizy Centralnemu Laboratorium Celnemu w O. (dalej: "CLC"). Następnie Agencja Celna dokonała, w trybie art. 76 ust. 2 WKC, zgłoszenia celnego uzupełniającego wg dokumentu SAD z [...] lutego 2010 r.

nr [...], tkaniny impregnowanej wodoodpornej w ilości [...] mb, szer. [...] mb, ([...] rolki), klasyfikując ją do kodu Taric 5903 90 99 90, stawka celna 8% i stawka VAT 22%. Do zgłoszenia załączono między innymi fakturę wystawioną [...] stycznia 2010 r. przez chińskiego dostawcę, tj. [...], China, packing list, dokument niepreferencyjnego pochodzenia, 2 faktury za transport z [...] lutego 2010 r., deklarację DW 1 oraz kopię zabezpieczenia. Zgłoszenie celne uzupełniające, jako odpowiadające wymogom formalnym określonym w art. 62 WKC, zostało przyjęte, a towar objęto procedurą dopuszczenia do obrotu wg kodu Taric deklarowanego przez zgłaszającego, po zabezpieczeniu należności celnych oraz podatkowych. W związku z otrzymaniem wyników badań próbki towaru, zawartych w sprawozdaniu z badań CLC w O. z [...] kwietnia 2010 r., po przeprowadzeniu w trybie art. 78 ust. 2 WKC kontroli zgłoszenia celnego, powzięto wątpliwość odnośnie klasyfikacji importowanego towaru. Wszczęte zostało zatem przez Naczelnika UC postępowania celne w celu ustalenia, czy nie zachodzą przesłanki wynikające z art. 220 ust. 1 WKC, uzasadniające retrospektywne zaksięgowanie kwoty należności w ww. zgłoszeniu celnym.

Decyzją z [...] czerwca 2012 r., w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, Naczelnik UC określił taryfikację towaru objętego zgłoszeniem celnym uzupełniającym z dnia [...] lutego 2010 r. do kodu Taric 5407 61 30 00 i kodu dodatkowego A999 oraz orzekł o retrospektywnym zaksięgowaniu ostatecznego cła antydumpingowego

z zastosowaniem stawki celnej w wysokości 74,8% ceny netto na granicy Wspólnoty.

1.3. W odwołaniach od powyższej decyzji, wnosząc o jej uchylenie, strony postawiły zarzuty naruszenia prawa materialnego poprzez dokonanie błędnej klasyfikacji taryfowej importowanego towaru. Odwołujący powołali się na opinie biegłych sporządzone na zlecenie skarżącego i wiążące informacje taryfowe wydane w innych sprawach. Skarżący złożył następnie do akt sprawy opinie biegłych.

1.4. Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję Dyrektor IC zauważył w pierwszej kolejności, że spór dotyczy klasyfikacji taryfowej towaru zadeklarowanego jako tkanina impregnowana wodoodporna oraz zasadności nałożenia cła antydumpingowego. Zdaniem skarżącego, importowane tkaniny stanowią tekstylia impregnowane, powleczone, pokryte lub laminowane tworzywem sztucznym, inne niż te objęte pozycją 5902, taryfikowane w pozycji 5903 WTC. Naczelnik UC przyjął natomiast, że są to tkaniny z przędzy z włókna ciągłego syntetycznego, włącznie z tkaninami wykonanymi z materiałów objętych pozycją 5404 z pozycji 5407 WTC. Następnie organ odwoławczy powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez Naczelnika UC i przedstawił przebieg postępowania w sprawie. Z ustaleń tych wynika, że przedmiotem dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem procedury uproszczonej były [...] rolki tkaniny poliestrowej, impregnowanej, wodoodpornej, wykonanej w 100% z włókien poliestrowych, o nazwie handlowej: "[...]" oraz "[...]". Rodzaj i ilość towaru przyjęto z faktury handlowej z [...] stycznia 2010 r. oraz Packing List (Listy wysyłkowej), załączonych do "Protokołu pobrania próbek towarów" i zgłoszenia celnego uzupełniającego z [...] lutego 2010 r. Dyrektor IC zauważył, że nowe dowody załączone do odwołań, w tym faktura proforma z [...] listopada 2009 r., nie były znane organowi I instancji zarówno w dniu przeprowadzenia rewizji celnej towaru, jak również dokonywania zgłoszenia celnego uzupełniającego, a także w trakcie postępowania celnego. Dokonując ich analizy organ odwoławczy stwierdził, że wskazana wyżej faktura proforma dotycząca zamówienia skarżącego u chińskiego producenta dokumentuje inną ilość i wartość towaru niż faktura z [...] stycznia 2010 r., którą skarżący załączył do zgłoszenia celnego uzupełniającego. Oznacza to, że ta pierwsza ma charakter jedynie orientacyjny. Dyrektor IC zgodził się ze skarżącym co do tego,

że przedmiotem importu były tkaniny impregnowane poliuretanem (PU) o gramaturze [...] G/m2 (zob. str. 9 – 10 zaskarżonej decyzji), co zostało potwierdzone między innymi przez chińskiego producenta.

Na podstawie informacji dotyczących składu chemicznego włókien (100% poliester), zastosowanej technologii impregnacji, rodzaju substancji (poliuretan) powlekającej/impregnującej i posiadanych właściwości wodoodpornych, Dyrektor IC przyjął, że tkaniny [...] i [...] są tkaninami tego samego rodzaju. Wyjaśnił, powołując się na wyniki Sprawozdania CLC w O. w zakresie zabezpieczonej [...] lutego 2010 r. próbki towaru, że z przeprowadzonego badania wynika, że próbkę stanowi czarna tkanina utkana splotem płóciennym z włókien chemicznych ciągłych, nieteksturowanych, impregnowana bezbarwnym tworzywem, przy czym impregnacja nie jest widoczna gołym okiem. CLC wskazało na możliwość klasyfikacji badanej próbki towaru do kodu CN 5407 61 30 Wspólnej Taryfy Celnej.

Na podstawie analizy pozostałych dowodów w sprawie, w tym opinii biegłych przedstawionych przez skarżącego (zob. str. 11 – 12 zaskarżonej decyzji) Dyrektor IC doszedł do przekonania, że odpowiada prawu klasyfikacja przedmiotowych towarów objętych zgłoszeniem celnym do pozycji 5407 WTC, kod Taric 5407 61 30 00 i kod dodatkowy A999, dokonana przez Naczelnika UC. Organ powołał także przepisy rozporządzenia Komisji (WE) Nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. oraz Not wyjaśniających do HS, Not wyjaśniających do Nomenklatury Scalonej Wspólnot Europejskich (Dz. UE z 2006 r. C/50/01) oraz Not Wyjaśniających do Nomenklatury Scalonej Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2008 r. C 133/01) dotyczące przyjętej przez organ I instancji klasyfikacji taryfowej (zob. str. 12 – 17 zaskarżonej decyzji) i wyjaśnił z jakich przyczyn zaklasyfikowanie przez skarżącego spornych tkanin do pozycji 5903 WTC kodu Taric 5903 90 10 00 jest nieprawidłowe. Z treści powołanych przepisów wynika, że pozycja 5903 WTC obejmuje tekstylia, które zostały impregnowane, powleczone, pokryte lub laminowane tworzywami sztucznymi (np. polichlorkiem winylu), poliuretanem). Takie wyroby klasyfikowane są bez względu na ich masę powierzchniową i bez względu na rodzaj tworzywa sztucznego (zwartą lub komórkową), jednakże pod warunkiem, że w odniesieniu do materiałów impregnowanych, powleczonych lub pokrytych, ta impregnacja, powleczenie lub pokrycie musi być widoczne gołym okiem, inaczej niż na skutek zmiany barwy. W przeciwnym wypadku tekstylia, których impregnacja, powleczenie lub pokrycie nie jest widoczne gołym okiem lub widoczne jedynie na skutek zmiany barwy, zazwyczaj objęte są działami od 50.

do 55., 58. lub 60. Zdaniem Dyrektora IC, nawet zauważalna zmiana barwy tkaniny, jak wynika z opinii biegłego powołanego przez skarżącego, nie świadczy o taryfikacji do pozycji 5903 WTC. Impregnat winien być bowiem widoczny gołym okiem (nawet dla przeciętnego obserwatora) na każdej tkaninie bez względu na jej kolor i bez odnoszenia się do cech tkaniny będących skutkiem impregnacji.

Reasumując, zdaniem Dyrektora IC z powyższego wynika, że skoro w niniejszej sprawie analizie poddano tkaninę poliestrową, pokrytą/impregnowaną jednostronnie poliuretanem w kolorze czarnym, zaś CLC w O. potwierdziło impregnację spornej tkaniny (co ustalono za pomocą mikroskopu), lecz impregnacja ta nie jest widoczna gołym okiem, to za właściwą uznać należało taryfikację spornego towaru do pozycji 5407 WTC. Kontrola zgłoszenia celnego pozwoliła zaś ustalić, że przedmiotowy towar, stosownie do art. 9 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r.

w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz. Urz. UE L 56 z 6 marca 1996 r. ze zm.) podlega cłu antydumpingowemu. Organ odwoławczy za prawidłowe uznał również stanowisko organu I instancji, że w sprawie znajduje zastosowanie art. 201 ust. 3 WKC. Czyli przedstawiciel pośredni (Agencja Celna "[...]" D. Ś.) jest dłużnikiem solidarnym z Hurtownią "[...]" G. S.

2.1. Z takim rozstrzygnięciem nie zgodził się skarżący. Pismem z [...] grudnia 2013 r. wniósł zatem skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Występując o uchylenie zarówno zaskarżonej, jak i poprzedzającej ją decyzji, autor skargi postawił zarzuty związane z ustalaniem stanu faktycznego sprawy, dotyczące naruszenia przepisów postępowania:

- art. 120 i art. 122 w związku z art. 191 Op poprzez nieuzasadnione określenie taryfikacji towaru do kodu Taric 5407 61 30 00 i kodu dodatkowego A999 zamiast podanego przez skarżącego, a w konsekwencji postanowienie o retrospektywnym zaksięgowaniu ostatecznego cła antydumpingowego z zastosowaniem stawki 74,8% ceny netto na granicy rynkowej, na podstawie Scalonej Nomenklatury Towarowej oraz sprawozdania z badań CLC w O., gdy badanie to nie wyjaśniło kwestii "widoczności gołym okiem impregnacji tkaniny" oraz sposobu ustalenia impregnacji tkaniny, przez co brak było podstaw do uznania towaru za "tkaniny z przędzy z włókna ciągłego syntetycznego włącznie z tkaninami wykonanymi z materiałów objętych pozycją 5404" z pozycji 5407 WTC;

- art 120, art. 122 i art. 191 w związku z art. 197 Op poprzez niedopuszczenie

do przeprowadzenia dowodu z opinii niezależnego biegłego, o co skarżący wnioskował, aby ostatecznie rozstrzygnąć wątpliwości co do właściwości materiału i w konsekwencji jego klasyfikacji w WTC, a w konsekwencji błędne ustalenie przez organ taryfikacji towaru na podstawie opinii CLC w O., która nie wyjaśniła w sposób oczywisty sposobu impregnacji towaru i podstaw jego kwalifikowania jako "tkaniny impregnowanej wodoodpornej", co jest kluczowe dla przypisania materiału do odpowiedniego taryfikatora oraz praktycznie pominięcie opinii T. Ł., biegłej z dziedziny włókiennictwa, opinii J. P. z Laboratorium Badań Chemicznych i Analiz Instytutu Włókiennictwa w Ł. i J. B., którzy odmiennie od CLC w O. stwierdzili, że impregnacja widoczna jest "gołym okiem".

2.2. Uzasadniając skargę jej autor podtrzymał zasadnicze elementy dotychczas prezentowanej argumentacji, tj. uznał, że organy celne orzekające w sprawie dokonały wadliwych ustaleń stanu faktycznego i zastosowały nieprawidłową taryfikację zgłoszonych przez skarżącego spornych towarów, wadliwie przyjmując, że są one objęte kodem 5407 WTC. Za podstawę rozstrzygnięcia przyjęły głównie ustalenia CLC w O., pomijając w zupełności przedstawione przez skarżącego opinie biegłych, które pozostają w opozycji do ustaleń organów celnych w spornym zakresie. Brak było podstaw do przyjęcia, że sporna tkanina nie posiada(ła) widocznej dla przeciętnego obserwatora warstwy impregnującej. Organy naruszyły przy tym przepisy art. 197 § 1 Op, co potwierdza pogląd prawny zaprezentowany w wyroku NSA z 23 sierpnia 2012 r., (sygn. akt II FSK 120/11). Skarżący wielokrotnie wnosił o powołanie biegłego w celu rozstrzygnięcia istotnych wątpliwości w zakresie impregnacji tkaniny, widocznej gołym okiem. Organy jednak nie uwzględniły wniosku skarżącego przyjmując, że powyższe okoliczności zostały wyjaśnione w sposób wystarczający. Skarżący powołał się na treść opinii biegłych i pracowników hurtowni, które w jego ocenie potwierdzają, że tkanina posiada powłokę impregnacyjną widoczną gołym okiem. Wskazane uchybienia świadczą o wadliwości decyzji i konieczności ich wyeliminowania z obrotu prawnego.

2.3. W odpowiedzi na skargę Dyrektor IC wystąpił o jej oddalenie. Podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Dodał, że art. 197 § 1 Op nie znajduje zastosowania w sprawie, z uwagi na treść art. 91 Prawa celnego. Za chybione uznał także pozostałe zarzuty skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

3.1. Zgodnie z art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się zatem do zbadania, czy organy administracji (podatkowe) w toku rozpoznawanej sprawy nie naruszyły prawa w sposób przewidziany w art. 145 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a."). Dodać należy, że zgodnie z art. 134 § 1 u.p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

3.2. Ramy materialnoprawne.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 WKC w przypadku powstania długu celnego, cła prawnie należne określane są na podstawie Taryfy Celnej Wspólnot Europejskich, przy czym stosownie do przepisów art. 201 ust. 1 lit. a) WKC dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom celnym. Kwota należności celnych przywozowych jest określana na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili powstania długu celnego (art. 214 WKC). W przypadku objęcia towaru procedurą dopuszczenia do obrotu z zastosowaniem procedury uproszczonej jest to dzień przyjęcia zgłoszenia celnego uproszczonego, tj. data powiadomienia o wpisie do rejestru (art. 76 ust. 3 WKC).

W sprawie znajdują zastosowanie rozporządzenie Komisji (WE) Nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L Nr 287 z 31.10.2009) oraz rozporządzenie Rady (WE) Nr 1487/2005 z dnia 12 września 2005 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe oraz ostatecznie pobierające tymczasowe cło nałożone na przywóz niektórych wykończonych tkanin z włókien poliestrowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. Urz. UE L Nr 240 z 16.09.2005) zmienione rozporządzeniem Rady (WE) Nr 1087/2007

z dnia 18 września 2007 r. (Dz. Urz. UE L 246 z 21.09.2007) i rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) Nr 364/2010 z dnia 26 kwietnia 2010 r. (Dz. Urz. UE L Nr 107 z 29.04.2010), gdyż powiadomienie o wpisie do rejestru nastąpiło 25 lutego 2010 r.

Stosownie do treści art. 1 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1487/2005 z dnia 12 września 2005 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe oraz ostatecznie pobierające tymczasowe cło nałożone na przywóz niektórych wykończonych tkanin

z włókien poliestrowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz. Urz. UE nr L 240 z 16 września 2005 r. ze zm.), nałożone zostało ostateczne cło antydumpingowe na przywóz tkanin z przędzy z włókien syntetycznych z zawartością co najmniej 85% wagowo włókna poliestrowego teksturowanego lub nieteksturowanego według wagi, barwionego (włączając tkaniny bielone) lub z nadrukiem, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, objętych między innymi kodem CN 5407 61 30. W ust. 2 art. 1 ww. przepisu zmienionego Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1087/2007 z dnia 18 września 2007r. (Dz. Urz. UE L 246 z dnia 21 września 2007 r. ze zm.) określono stawkę ostatecznego cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw, mającą zastosowanie do ceny netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem. Dla producentów nie wymienionych pośród przedsiębiorstw, dla których zostały ustalone indywidualne stawki ceł antydumpingowych określono stawkę 74,8% ceny netto na granicy UE. Eksportery chiński nie został wymieniony pośród przedsiębiorstw, dla których zostały ustalone indywidualne stawki ceł antydumpingowych. Przedmiotowy towar podlega zatem stawce 74,8% ceny netto na granicy Wspólnoty (dodatkowy kod Taric A999).

Zgodnie z art. 201 ust. 3 WKC dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. W rozpoznawanej sprawie dłużnikiem jest G.S.(Hurtownia [...]), zaś przedstawiciel pośredni, czyli D. Ś. (Agencja Celna "[...]) jest dłużnikiem solidarnym.

4.1. Spór w sprawie niniejszej sprowadza się w pierwszej kolejności do oceny prawidłowości zastosowania przez organy celne klasyfikacji taryfowej towaru objętego zgłoszeniem celnym z [...] lutego 2010 r. (według deklaracji tkanina impregnowana wodoodporna). W drugiej zaś dotyczy zasadności nałożenia cła antydumpingowego.

Zdaniem skarżącego, przedmiotem importu była tkanina stanowiąca tekstylia impregnowane, powleczone, pokryte lub laminowane tworzywem sztucznym, inne niż objęte pozycją 5902, dla których właściwą jest taryfikacja w pozycji 5903 WTC. Istotne w jego ocenie pozostaje, że impregnacja jest widoczna gołym okiem, co zostało potwierdzone między innymi opinią biegłych powołanych z inicjatywy skarżącego. Wadliwe są natomiast ustalenia CLC w O. przyjęte za podstawę rozstrzygnięcia w sprawie.

Organy celne uznały zaś, że zgłoszeniem celnym objęte były tkaniny

z przędzy z włókna ciągłego syntetycznego, włącznie z tkaninami wykonanymi

z materiałów objętych pozycją 5404 z pozycji 5407 Wspólnej Taryfy Celnej (WTC). Warstwa impregnująca spornego towaru nie była bowiem widoczna "gołym okiem". Kontrola zgłoszenia potwierdziła zasadność nałożenia cła antydumpingowego według indywidualnej stawki, o której mowa w stosownych przepisach rozporządzenia Rady (WE) nr 1487/2005 z 12 września 2005 r. (74,8% ceny netto na granicy Wspólnoty), gdyż kontrahent skarżącego (chiński dostawca) nie został wymieniony wśród przedsiębiorców dla których przewidziana jest inna stawka tego cła.

4.2. Zgodnie z uwagą 5a do Działu 59 WTC przyjęta przez stronę pozycja 5907 nie obejmuje materiałów włókienniczych, w których impregnacja, powleczenie lub pokrycie nie jest widoczne gołym okiem (zazwyczaj działy od 50 do 55, 58 lub 60), przy czym warunek ten nie uwzględnia zmiany barwy spowodowanej tymi procesami. Analogicznie w Notach Wyjaśniających do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania

i Kodowania Towarów wyjaśniono, że pozycja 5907 obejmuje tekstylia (wyłączając te objęte pozycjami od 5901 do 5906), które zostały impregnowane, powleczone lub pokryte, pod warunkiem że impregnacja, powleczenie lub pokrycie jest widoczne gołym okiem, przy czym nie należy brać pod uwagę zmiany barwy spowodowane tymi procesami. Pozycja 5907 dotyczy zatem wyłącznie tekstyliów, których impregnacja (powleczenie, pokrycie) nie są widoczne gołym okiem, z tym jednak ograniczeniem (istotnym w niniejszej sprawie), że przy ocenie, czy materiał został poddany impregnacji (powleczeniu, pokryciu) nie może świadczyć wyłącznie zmiana barwy materiału. O tym, że do kodu 5907 WTC można zaliczyć jedynie takie materiały, które w sposób widoczny, dostrzegalny gołym okiem, zostały poddane jednemu z wymienionych tam procesów (impregnacji, powleczenia, pokrycia), świadczy zresztą nie tylko treść ww. uwagi 5a do Działu 59 WTC oraz noty wyjaśniającej, ale także to jakiego rodzaju materiały zostały wprost wymienione w ramach ww. kodu WTC. Do materiałów objętych pozycją 5907 zaliczono zatem m.in.: materiały pokryte smołą, bitumem lub podobnymi wyrobami, w rodzaju stosowanych do wyrobu plandek lub płótna pakowego, ceratę, będącą materiałem zazwyczaj z bawełny lub lnu, pokrytą z jednej lub obu stron pastą składającą się głównie z utlenionego oleju lnianego, wypełniaczy i środków barwiących, czy też materiały powleczone klejem (klejem gumowym lub innym), tworzywami sztucznymi, gumą lub pozostałymi materiałami z napyloną później cienką warstwą innego materiału, takiego jak kosmyki tekstylne lub pył do wykonania imitacji zamszu, korkiem rozdrobnionym, proszkiem lub granulkami, ze szkła. Materiały, o których mowa, niewątpliwie posiadają bardzo łatwo dostrzegalne powłoki impregnacyjne.

4.3. W konsekwencji zgodzić należy się z organami celnymi, że użyte w uwadze 5a oraz w notach wyjaśniających określenie "gołym okiem" wskazuje (uwzględniając zastrzeżenie, że nawet zmiana barwy nie świadczy o klasyfikacji do pozycji 5907), że tkaniny objęte tą pozycją muszą posiadać widoczną dla przeciętnego obserwatora warstwę impregnującą, powlekającą lub pokrywającą. Zdaniem Sądu, organy trafnie przyjęły, że zgłoszona przez skarżącego tkanina nie mogła być zaliczona do kodu 5907. Fakt, że funkcjonariusz celny w dniu zgłoszenia towaru do procedury dopuszczenia do obrotu pobrał jego próbkę, reprezentatywną dla całości spornej dostawy (okoliczność bezsporna), celem przeprowadzenia specjalistycznego badania, potwierdza zdaniem Sądu stanowisko CLC w O. (czyli podmiotu uprawnionego do wykonania badań, zgodnie z art. 91 Prawa celnego), wyrażone w sprawozdaniu z [...] kwietnia 2010 r. (zob. k. 25, 26, 63 i 150), że warstwa impregnująca spornej tkaniny nie jest widoczna gołym okiem. Opinia biegłej T. Ł. (k. 81 – 82 akt celnych), która nie posiada stosownej akredytacji w rozumieniu art. 91 Prawa celnego, przedstawiona przez stronę skarżącą, nie podważa wiarygodności stanowiska CLC. Z jej treści wynika bowiem, że warstwa impregnująca jest widoczna gołym okiem tylko w wybranych miejscach. Pozostawienie przez chińskiego producenta fragmentów tkaniny bez impregnacji w celu ewentualnego porównania z częścią impregnowaną świadczy zdaniem Sądu o tym, że konieczne są określone zabiegi (porównywanie intensywności koloru jednej i drugiej strony tkaniny oraz wyrazistości splotu) w celu ustalenia, że tkanina jest impregnowana. Także inne opinie biegłych, tj. J. P. (k. 51 i 159) oraz J. B. (k. 55), którzy nie posiadają stosownych akredytacji w rozumieniu art. 91 Prawa celnego, sporządzone na zlecenie skarżącego, organy celne poddały ocenie w granicach art. 191 Op. W świetle powyższych rozważań, także załączone do akt celnych przez skarżącego oświadczenia jego pracowników, z których wynika, że sporne tkaniny typu ortalion były impregnowane w sposób widoczny gołym okiem, zdaniem Sądu nie podważają wiarygodności dowodu ze sprawozdania CLC w O. Podkreślenia wymaga, że skarżący nie wystąpił z wnioskiem do właściwego organu celnego o wydanie Wiążącej Interpretacji Taryfowej (WIT) dotyczącej spornej tkaniny.

5. W świetle powyższych rozważań za chybione Sąd uznał zarzuty skargi. Organy prawidłowo ustaliły bowiem stan faktyczny sprawy i prawidłowo zastosowały obowiązujące przepisy prawa materialnego. Nie naruszyły przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Decyzje zostały uzasadnione w sposób zasadniczo zgodny z przepisami art. 210 Op. Dyrektor IC po przedstawieniu przebiegu postępowania (zob. s. 1 – 6 zaskarżonej decyzji) powołał szereg przepisów prawa krajowego i unijnego dotyczących należności celnych, w tym antydumpingowych. Wyjaśnił z jakich przyczyn i na jakiej podstawie sporny towar należało objąć stawką celną w wysokości 74,8%. Odniósł się także do zarzutów odwołania (zob. s. 6 – 27 zaskarżonej decyzji). Zasadnie przyjął, że w świetle art. 91 Prawa celnego brak było podstaw prawnych do przeprowadzania dowodów z opinii biegłego na podstawie przepisów art. 197 Op. Skarżący nie wykazał nadto, że biegli, których opinie przedstawił w toku postępowania celnego, są podmiotami uprawnionymi do badania lub analizy towarów, zgodnie z art. 91 Prawa celnego. Podkreślenia wymaga, że biegły J.P.używał do badania lupy i zmysłu dotyku (k. 51 i 159). Biegła J. B. swoją opinię oparła na grubości powłoki nadającej tkaninie właściwości wodoodporne (k. 55). To zaś może oznaczać, że również używała zmysłu dotyku. Nie przedstawiła dodatkowych informacji dotyczących nieostrego pojęcia "grubość". Naczelnik UC przeprowadził zaś dowód ze sprawozdania CLC w O., czyli podmiotu akredytowanego do wykonania badań i analizy towaru. Uzupełnił materiał dowodowy zgodnie z wnioskami skarżącego o dodatkowe informacje dotyczące sporządzonego sprawozdania. CLC jednoznacznie stwierdziło zaś, że warstwa impregnująca nie jest widoczna "gołym okiem". Dokonanie oceny impregnacji tkaniny wymagało przeprowadzenia badania wizualnego w świetle dziennym oraz z użyciem mikroskopu. Zdaniem Sądu, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, w tym wyżej omawiane dowody, został oceniony przez organy w granicach art. 191 Op. Brak było podstaw faktycznych i prawnych do uzupełniania materiału dowodowego o dodatkowe opinie biegłych, na podstawie art. 197 § 1 Op, który to przepis w świetle art. 91 Prawa celnego nie mógł zostać zastosowany przez organy w odpowiedzi na wniosek strony.

Zdaniem Sądu, skoro funkcjonariusz celny w trakcie rewizji celnej spornego towaru pobrał jego próbkę do badania, to znaczy, że miał wątpliwości, czy jej impregnacja jest widoczna "gołym okiem". Funkcjonariusz celny nie potwierdził w żaden sposób w trakcie kontroli widoczności "gołym okiem" impregnacji spornej tkaniny.

Organy celne nie naruszyły zatem przepisów postępowania, tj. art. 120 i art. 122 w związku z art. 191 oraz art. 197 Op ustalając stan faktyczny sprawy. Zdaniem Sądu zasadnie przyjęły, że towar importowany przez skarżącego (sporna tkanina), wyprodukowany w Chinach, nie był impregnowany w sposób widoczny gołym okiem.

Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 151 u.p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w sentencji niniejszego wyroku.