V SA/Wa 280/14

Uzasadnienie

Skarżący P. C. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P. PPHU P. C. otrzymał dofinansowanie na realizację projektu pt. "[...]" w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet: VIII Regionalne Kadry Gospodarki, Działanie: 8.1 Rozwój pracowników i przedsiębiorstw w regionie, Poddziałanie: 8.7.7 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw. Projekt został wybrany do otrzymania dofinansowania w odpowiedzi na konkurs zamknięty II/8.1.1/A/11, ogłoszony 31 marca 2011r. przez D. Wojewódzki Urząd Pracy - Instytucję Wdrażającą (Instytucję Pośredniczącą II stopnia).

Umowa o dofinansowanie nr [...] w/w projektu, o okresie realizacji od 1 marca 2012 do 31 lipca 2013 r., została podpisana przez strony w dniu [...] marca 2012 r. Przyznano kwotę dofinansowania w wysokości 1 141 720,00 PLN. Postanowieniami Aneksu nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. zmniejszono kwotę dofinansowania do 1 054 510,00 PLN.

Zgodnie z treścią § 2 Umowy, dofinansowanie na realizację projektu zostało przyznane na warunkach określonych w ww. Umowie. Beneficjent zobowiązał się stosować aktualnie obowiązującą treść Wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach PO KL (§ 3 ust. 4 Umowy).

W dniach 12, 13 i 16 lipca 2012 r. IW (IP II) przeprowadziła kontrolę planową przedmiotowego projektu. W wyniku ustaleń kontroli stwierdzono, że Beneficjent nie zastosował się do podstawowej zasady kwalifikowania wydatków wskazanej w Rozdziale 3, Podrozdział 3.1 Wytycznych z dnia 15 grudnia 2011 r.

Wydatki, które zostały uznane za niekwalifikowalne dotyczą:

wynagrodzenia personelu projektu, zaangażowanego w jego realizację w wymiarze czasu pracy przekraczającym 240 h/miesiąc

oraz

kosztów dojazdów do pracy specjalisty ds. monitoringu oraz specjalisty ds. finansowych.

Podczas kontroli na miejscu przeprowadzonej przez IW (IP II) stwierdzono brak ewidencji godzin i zadań personelu projektu, a tym samym brak weryfikacji wielkości zaangażowania osób w realizację innych projektów NSRO, którą Beneficjent powinien był dokonać przed rozpoczęciem realizacji projektu i która skutkuje przekroczeniem ustalonego limitu 240 h/miesięcznie jako dopuszczalnego wymiaru czasu pracy zaangażowanego personelu oraz zagraża prawidłowej i efektywnej realizacji założonych działań projektowych. Jednocześnie, na etapie czynności kontrolnych Beneficjent przedstawił oświadczenia osób samozatrudnionych, podejmujących się pełnienia danej funkcji w projekcie w okresie jego realizacji ze wskazaniem miejsca wykonywania pracy, zakresu obowiązków, wymiaru czasu pracy i wysokości wynagrodzenia.

Podczas kontroli stwierdzono ponadto nieprawidłowości związane z kosztami dojazdów do pracy specjalisty ds. monitoringu oraz specjalisty ds. finansowych.

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, Zarząd Województwa D. (Instytucja Pośrednicząca II stopnia) decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013r. określił Beneficjentowi kwotę zwrotu dofinansowania wykorzystanego z naruszeniem postanowień Umowy o dofinansowanie projektu [...] z dnia [...] marca 2012r. zmienionej aneksem z dnia [...] lipca 2012r. oraz aneksem z dnia [...] stycznia 2013r. oraz Wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki z dnia 15 grudnia 2011r. W uzasadnieniu organ wskazał które wydatki uznał za niekwalifikowalne. Wyjaśnił, że wydatki na wynagrodzenie personelu projektu zaangażowanego w jego realizację w wymiarze czasu pracy przekraczającym 240h/miesiąc uznane zostały za niekwalifikowalne ze względu na niedochowanie zapisów Rozdziału 4 Podrozdział 5, pkt 7) Wytycznych, zgodnie z którymi wydatki związane z zaangażowaniem osoby wykonującej zadania w więcej niż jednym projekcie są kwalifikowane, o ile obciążenie z tego wynikające nie wyklucza możliwości prawidłowej i efektywnej realizacji wszystkich zadań powierzonych danej osobie, łączne zaangażowanie w realizację zadań we wszystkich projektach NSRO nie przekracza 240 godzin miesięcznie oraz osoba ta prowadzi ewidencję godzin i zadań realizowanych w ramach wszystkich projektów NSRO, przekazując ją Beneficjentowi w odniesieniu do okresu wykonywanych zadań w ramach projektu u Beneficjenta.

Wynagrodzenie personelu za godziny wykraczające ponad limit 240 h/mies. Organ uznał za wydatek niekwalifikowany w wysokości odpowiednio:

wynagrodzenie koordynatora ds. rekrutacji, p. A.C.: 9 600,00 PLN;

wynagrodzenie specjalisty ds. rekrutacji, p. J. Ch.: 840,00 PLN;

wynagrodzenie koordynatora szkoleń, p. A.C.: 11 200,00 PLN;

wynagrodzenie kierownika projektu, p. P. C.: 12 800,00 PLN,

Odnośnie nieprawidłowości związanych z kosztami dojazdów do pracy specjalisty ds. monitoringu oraz specjalisty ds. finansowych, organ wyjaśnił, iż specjalista ds. monitoringu A. W. została zaangażowana do projektu na podstawie umowy zlecenia nr [...] zawartej [...] grudnia 2011 r. Specjalista ds. finansowych D. B. został zaangażowany do projektu na podstawie umowy zlecenia nr [...] zawartej [...] grudnia 2011 r. i zmienionej aneksem nr 1 z [...] lutego 2012 r. (w związku ze zmianą terminu realizacji zlecenia). Przy realizacji zadań powierzonych w projekcie osoby używały samochodów osobowych. Dla rozliczenia kosztów dojazdu prowadzona była ewidencja przebiegu pojazdu za każdy miesiąc.

Zgodnie z zapisami wniosku o dofinansowanie realizacji projektu, zwrot kosztów dojazdu został założony do celów związanych z realizacją projektu, a nie w celu pokrycia kosztów dojazdu w/w osób do miejsca pracy, którym jest Biuro projektu we W. Ponadto, z treści wniosku o dofinansowanie wynika, że w przypadku specjalisty ds. monitoringu należny zwrot z tytułu dojazdu będzie miał miejsce, jeśli dotyczyć będzie dojazdu w celu przeprowadzenia wizyty monitoringowej podczas każdego szkolenia (dotyczy wyjazdów poza W.). Natomiast na dzień kontroli wszystkie dotychczasowe szkolenia odbyły się we W. Tym samym, zgodnie z ewidencją przebiegu pojazdu specjalisty ds. monitoringu A.W. za okres marzec-maj 2012 r., zwrot kosztów dojazdu z miejsca zamieszkania, tj. ze Ś. do biura projektu we W. w wysokości 923,92 PLN organ uznał za wydatek niekwalifikowany.

Analogicznie, zgodnie z ewidencją przebiegu pojazdu specjalisty ds. finansowych D. B. za okres marzec-maj 2012 r., wydatki w wysokości 1 362,36 PLN poniesione na dojazdy z miejsca zamieszkania, tj. z O. do biura projektu we W. również zostały uznane za niekwalifikowalne.

Organ podkreślił, iż ww. wydatki zostały uznane za niekwalifikowalne, gdyż Beneficjent nie zastosował się do podstawowej zasady kwalifikowania wydatków wskazanej w Rozdziale 3, Podrozdział 1 pkt 1 lit. a. Wytycznych z dnia 15.12.2011r., zgodnie z którą "1) Wszystkie wydatki w ramach PO KL są kwalifikowalne, o ile łącznie spełniają następujące warunki: a) są niezbędne dla realizacji projektu, a więc mają bezpośredni związek z celami projektu (...)". Ponadto Beneficjent nie dochował obowiązku ponoszenia wydatków zgodnie z zasadą efektywnego zarządzania finansami, tj. w sposób racjonalny i efektywny (Rozdział 3, Podrozdział 1, Sekcja 4 Wytycznych), gdyż koszty związane z dojazdami do pracy nie zostały oszacowane w złożonych ofertach w trakcie postępowań przeprowadzonych w celu wyłonienia personelu, tj. podczas dokonywania wyboru personelu nie uwzględniono odległości jaka będzie pokonywana od miejsca zamieszkania osób do biura projektu we W., co przyczyniło się do znacznego obciążenia budżetu związanego z określonym stanowiskiem pracy.

Zdaniem organu, poniesienie tego rodzaju wydatku nie było konieczne, niezbędne ani racjonalne w kontekście efektywnego wykorzystania środków publicznych, a tym samym niezgodne z art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, który stanowi, że wydatki publiczne powinny być dokonywane w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasad uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów oraz optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów.

Naruszenie Wytycznych, które Beneficjent zobowiązał się stosować na mocy § 3 ust. 4 Umowy o dofinansowanie projektu stanowi naruszenie procedur, o których mowa w art. 184 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, tj. procedur określonych w umowie międzynarodowej lub innych procedur obowiązujących przy wykorzystaniu środków, o których mowa w art. 5 ust 1 pkt 2 i 3 ustawy o finansach publicznych. Z tego względu, na podstawie zebranych materiałów dowodowych oraz wobec braku argumentów ze strony Beneficjenta mających w ocenie IW (IP II) wpływ na ustaloną wysokość wydatków niekwalifikowanych, środki w wysokości 36 726,28 PLN wraz z odsetkami w wysokości jak dla zaległości podatkowych podlegają zwrotowi zgodnie z art. 207 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych.

Nie zgadzając się z podjętym rozstrzygnięciem Beneficjent złożył odwołanie od ww. decyzji do Ministra Rozwoju Regionalnego. W odwołaniu podkreślił, że limit 240 godzin pracy w ramach projektów NSRO nie dotyczy personelu projektu, którym były osoby samozatrudnione w rozumieniu Wytycznych i które w grudniu 2011r. (tj. przed wejściem w życie zapisu Wytycznych dotyczących limitu 240 godzin) złożyły oświadczenia o swoim zaangażowaniu do pracy na rzecz projektu. Odwołujący podniósł, że w momencie podpisania oświadczeń samozatrudnionego personelu projektu oraz w chwili zgłoszenia wniosku o dofinansowanie projektu obowiązywały Wytyczne z dnia 22.11.2010 r. Beneficjent nie zgodził się również z uznaniem za niekwalifikowalne wydatków związanych z dojazdem personelu projektu do miejsca pracy, powołując się na wielokrotnie składane wyjaśnienia w tym zakresie.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy, Minister Rozwoju Regionalnego decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2013r. utrzymał w mocy decyzję wydaną przez Zarząd Województwa D. uznając jej słuszność pod faktycznym i prawnym. W uzasadnieniu organ odwoławczy podkreślił, iż zgodnie z § 3 ust.4 Umowy o dofinansowanie projektu przy wydatkowaniu środków przyznanych w ramach projektu Beneficjent zobowiązany był do stosowania aktualnej wersji Wytycznych (aktualnej w momencie wydatkowania). Minister w całości podzielił stanowisko organu I instancji co do wydatków uznanych za niekwalifikowalne.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji. Zarzucił:

1) mające wpływ na wynik sprawy naruszenie prawa materialnego, a to art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. 2009 r. Nr 84 poz. 712, dalej: z.p.p.r.) poprzez jego niezastosowanie polegające na uznaniu, że zmiana zasad konkursu dokonana w chwili podpisania umowy na warunki mniej korzystne niż te z chwili jego ogłoszenia jest dopuszczalna, podczas gdy literalne brzmienie przepisu wyraźnie zabrania pogarszania sytuacji beneficjenta;

2) mające wpływ na wynik sprawy naruszenie prawa materialnego, a to Rozdziału 4 podrozdziału 5 pkt 7 Wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach PO KL z dnia 15.12.2011r. MRR/KL/1(07)/12/11 (dalej: Zmienione Wytyczne) w zw. z art. 29 ust. 4 z.p.p.r. poprzez jego niewłaściwą subsumcję i przyjęcie, iż ograniczenie wymiaru miesięcznego zaangażowania personelu w realizację zadań do liczby 240 godzin dotyczy personelu projektu, który został zgłoszony do konkursu w 2011r., podczas gdy winno się stosować przepisy obowiązujące w chwili ogłoszenia konkursu;

3) mające wpływ na wynik sprawy naruszenie prawa materialnego, a to Rozdziału 4 podrozdziału 5 pkt 6 wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach PO KL z dnia 22.11.2010r. MRR/KL/1(06)/11/10 (dalej: Wytyczne) w zw. z art. 29 ust. 4 z.p.p.r. poprzez jego niezastosowanie i dokonanie oceny kwalifikowalności wydatków na podstawie mniej korzystnych przepisów wprowadzonych Zmienionymi Wytycznymi.

W motywach skargi skarżący przedstawił stan faktyczny sprawy oraz rozwinął powyższe zarzuty. Podkreślił, iż organy obu instancji dokonały błędnej subsumcji prawa materialnego poprzez zastosowanie przepisów nieobowiązujących Beneficjenta. W konsekwencji doszło do naruszenia słusznych interesów strony postępowania, na skutek pogorszenia jej sytuacji w stosunku do warunków konkursu z chwili zgłaszania przez skarżącego swojego akcesu.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Rozwoju wniósł o jej oddalenia podtrzymując argumentację zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270, ze zm., zwanej dalej: p.p.s.a.), Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając skargę sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem i to na dzień wydania decyzji. Powyższe regulacje określają podstawową funkcję sądownictwa i toczącego się przed nim postępowania. Jest nią sprawowanie wymiaru sprawiedliwości poprzez działalność kontrolną nad wykonywaniem administracji publicznej.

W tym zakresie mieści się ocena, czy zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu i czy postępowanie prowadzące do jego wydania nie jest obciążone wadami uzasadniającymi jego uchylenie.

W powyższym kontekście stwierdzić należy, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem w ocenie Sądu zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu.

.

Jako podstawa prawna obowiązku zwrotu części środków przekazanych skarżącej na podstawie umowy o dofinansowanie z dnia [...] marca 2012 r. , w decyzji wydanej w I instancji przez Zarząd Województwa D. w dniu [...] sierpnia 2013 r. wskazane zostały m.in. art.207 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych ( Dz.U.Nr 157, poz.1240 ze zm., dalej: u.f.p. z 2009 r

Zgodnie z art. 207 ust. 1 w przypadku gdy środki przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich są:

1) wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,

2) wykorzystane z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184,

3) pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości

- podlegają zwrotowi przez beneficjenta wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 9, na wskazany w tej decyzji rachunek bankowy, z zastrzeżeniem ust. 8 i 10.

Organy zarzucają stronie wykorzystanie środków w kwocie 36.726,28 zł z naruszeniem procedur, o jakich mowa w art. 184 ustawy o finansach publicznych . Twierdzą, że wynagrodzenie wypłacone osobom pełniącym w projekcie funkcje personelu projektu ( A. H., J. H., A. C. i P. C. ) są niekwalifikowane, gdyż łączne zaangażowanie tych osób w realizację zadań we wszystkich projektach NSRO przekracza 240 godzin miesięcznie, co jest sprzeczne z zapisami Podrozdziału 4.5 pkt 7 Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach PO KL obowiązujących w chwili podpisania umowy o dofinansowanie. Poniesienie tych wydatków, ich kwota oraz fakt, iż nastąpiły z naruszeniem powyższego zapisu Wytycznych nie jest sporne. Sporne jest czy w świetle zapisów Wytycznych istotnie są to wydatki niekwalifikowane, a nadto podstawa do zastosowania tych konkretnych Wytycznych.

Przechodząc do omówienia drugiego z wymienionych problemów należy wskazać, że podstawą do wydania wytycznych stanowi art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju ( t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 157 poz. 1241 ze zm. ) zgodnie z którym minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, w celu zapewnienia zgodności sposobu wdrażania programów operacyjnych z prawem Unii Europejskiej oraz spełniania wymagań określanych przez Komisję Europejską, a także w celu zapewnienia jednolitości zasad wdrażania programów operacyjnych, może, z uwzględnieniem art. 26, wydać wytyczne dotyczące programów operacyjnych w zakresie:

1) szczegółowego opisu priorytetów programu operacyjnego;

1a) prowadzenia negocjacji z Komisją Europejską programów operacyjnych i ich zmian;

2) trybu dokonywania wyboru projektów;

3) kwalifikacji osób uczestniczących w wyborze projektów;

4) trybu dokonywania płatności i rozliczeń;

4a) kwalifikowania wydatków w ramach programów operacyjnych;

b) spraw związanych z przygotowaniem projektów inwestycyjnych, w tym projektów generujących dochód;

4c) wdrażania projektów innowacyjnych i współpracy ponadnarodowej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego;

5) trybu monitorowania postępów realizacji programów operacyjnych;

5a) programowania działań dotyczących mieszkalnictwa;

5b) postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięć współfinansowanych z krajowych lub regionalnych programów operacyjnych;

6) trybu i zakresu sprawozdawczości z realizacji programów operacyjnych;

6a) jednolitego systemu zarządzania i monitorowania projektów indywidualnych, zgodnych z art. 28 ust. 1;

6b) informacji i promocji;

7) sposobu oceny programów operacyjnych;

8) warunków technicznych gromadzenia i przekazywania danych w formie elektronicznej;

9) kontroli realizacji programów operacyjnych;

9a) warunków certyfikacji oraz przygotowania prognoz wniosków o płatność do Komisji Europejskiej w Programach Operacyjnych w ramach Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007-2013;

9b) korekt finansowych w ramach programów operacyjnych;

10) sposobu postępowania w razie wykrycia nieprawidłowości;

11) innych spraw związanych z przygotowaniem i wdrażaniem programów operacyjnych.

Zgodnie z art. 35 ust. 7 minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego:

1) podaje do publicznej wiadomości, w szczególności na swojej stronie internetowej oraz w Biuletynie Informacji Publicznej, treść wytycznych, o których mowa w ust. 3, a także ich zmian;

2) ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" komunikat o miejscu publikacji wytycznych oraz ich zmian, a także o terminie, od którego wytyczne lub ich zmiany będą stosowane.

Co do mocy wiążącej wytycznych należy przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 października 2010 r. sygn. akt II GSK 1097/10. NSA wskazał, że co prawda systemy realizacji programów operacyjnych nie mieszczą się w katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego, określonym w art. 2 i 87 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. Prawem jest jednak również tzw. prawo wewnętrzne, mające umocowanie w art. 93 Konstytucji. Ponadto NSA uznał, że wytyczne Ministra Rozwoju Regionalnego w zakresie wybranych zagadnień związanych z przygotowaniem projektów inwestycyjnych mają umocowanie w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju i spełniają kryteria źródeł prawa w szerszym znaczeniu oraz łącznie z przepisami powszechnie obowiązującymi stanowią podstawę sądowej kontroli przewidzianej w ustawie.

Należy też wskazać, że podpisana przez Stronę umowa z [...] marca 2012 r. zawiera w wielu postanowieniach odesłania do Wytycznych MRR w zakresie kwalifikowania wydatków . I tak w § 3 ust. 4 Strona zobowiązuje się do przestrzegania zasad wynikających z kwalifikowania wydatków zawartych w aktualnych ( podkr. własne) Wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego . W 3 ust. 2 Beneficjent oświadczył, że zapoznał się z treścią wytycznych, o jakich mowa w § 1 pkt 6 Umowy.

Zgodnie z kolei z § 1 pkt 6 ilekroć w umowie jest mowa o "wydatkach kwalifikowanych" należy przez to rozumieć wydatki kwalifikowane zgodnie z Wytycznymi w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, które zamieszczone są na stronie internetowej instytucji wdrażającej.

Sporna jest kwestia które wytyczne powinny być zastosowane do oceny kwalifikowalności wydatków. Strona twierdzi , że winny mieć zastosowanie wytyczne obowiązujące do 31 grudnia 2011 r. , a więc w czasie ogłaszania naboru wniosków i rozstrzygania konkursu. Powołuje się przy tym na treść art. 29 ust. 4 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, zgodnie z którym do czasu zawarcia wszystkich umów o dofinansowanie projektu z beneficjentami wyłonionymi w konkursie lub w wyniku rozpatrzenia środków odwoławczych przewidzianych w ustawie, instytucja ogłaszająca konkurs nie może spowodować pogorszenia zasad konkursu, warunków realizacji projektu oraz nakładać na podmioty ubiegające się o dofinansowanie dodatkowych obowiązków.

Nie jest to stanowisko trafne. Jak słusznie zauważył organ częścią dokumentacji konkursowej jest wzór umowy o dofinansowanie. Już w momencie składania wniosku, a właściwie podjęcia decyzji o aplikowaniu o środki z PO KL każdy może podjąć decyzję czy chce ubiegać się o dofinansowanie na takich warunkach. Przepis art. 29 ust. 4 ma za zadanie zapewnienie takich samych warunków w czasie trwania konkursu . I nic poza tym. Zmiany wytycznych odnoszą się w równym stopniu do wszystkich beneficjentów i nie można stwierdzić, że pogarszają sytuację tylko części z nich.

Ponadto istotne w sprawie jest także to, że stronę o możliwości zawarcia umowy poinformowano dopiero w styczniu 2012 r. , a więc już w okresie obowiązywania wytycznych , które wprowadziły ograniczenia co do rozmiarów zatrudnienia. Tym samym powoływanie się na zobowiązania w stosunku do konkretnych osób , zaciągnięte przed tą datą są całkowicie chybione. Skarżący podpisał umowę na konkretnych warunkach i zobowiązał się tych warunków przestrzegać.

Inną rzeczą jest, że P. C. w stosunku do tych konkretnych osób nie mógł zaciągnąć żądnego zobowiązania, gdyż były one zaangażowane w realizację projektu na zasadzie samozatrudnienia, a Skarżący na dowód istnienia takiego zobowiązania przedstawił jedynie oświadczenia tych osób z grudnia 2011 . , że podejmą się wykonywania konkretnych funkcji w realizacji projektu. Nie zawarł więc z nimi żadnych umów zobowiązujących, które rodziłyby po jego stronie obowiązek zaangażowania do realizacji projektu tych konkretnych osób. Konieczność zatrudnienia tych konkretnych osób nie wynika także z wniosku o dofinansowanie – wbrew twierdzeniom zawartym w skardze.

Także za nietrafne należy uznać argumenty Strony dot. prawa do rozpoczęcia wcześniejszego realizacji projektu, jeszcze przed zawarciem umowy . Jeżeli taki fakt miał miejsce to należy stwierdzić, że Beneficjent działał na własne ryzyko, gdyż prawo do dofinansowania skutecznie nabył dopiero w chwili podpisania umowy. A w niej oświadczył, że zobowiązuje się do stosowania aktualnych wytycznych.

Co do środków wydanych na zwrot kosztów dojazdu specjalisty do spraw monitoringu oraz specjalisty do spraw finansowych to również Sąd nie znalazł podstaw do znania stanowiska organu za błędne. Z treści wniosku o dofinansowanie wyraźnie wynika, że Beneficjent wpisał do kosztów dojazdu jedynie wydatki bezpośrednio związane z realizacją projektu tj. koszt dojazdu na szkolenia poza Wrocław. Zakwestionowane koszty dotyczą dojazdu do biura projektu a nie na szkolenia. Nie spełniają więc warunku bezpośredniego związku z celami projektu. Należy więc przyznać, że słusznie zostały zakwestionowane jako naruszające zasadę określoną w Rozdziale 3 Podrozdziale 1 pkt 1 lit. a Wytycznych z 15 grudnia 2011 r.

Reasumując Sąd stwierdza, że organy orzekające w sprawie w obu instancjach prawidłowo rozstrzygnęły, że wydatki poniesione przez Skarżącą w łącznej kwocie 36.726,28 zł są niekwalifikowalne ponieważ naruszają wskazane już powyżej zapisy Wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki z 15 grudnia 2012 r. Naruszenie wskazanych Wytycznych przy wydatkowaniu powyższej kwoty jest równoznaczne z wykorzystaniem środków z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 ustawy o finansach co z kolei uzasadnia zastosowanie w sprawie art. 207 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach i określenie na tej podstawie prawnej kwoty przypadającej do zwrotu.

Z powyższych względów w oparciu o art. 151 p.p.s.a Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w wyroku.