IV SA/Gl 979/13

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K., działając na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985r o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. nr 122, poz. 851 z późn. zm.), nie stwierdził u J.O. choroby zawodowej - przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego wywołanej sposobem wykonywania pracy, w postaci cieśni w obrębie nadgarstka, wymienionej w poz. 20/1 wykazu chorób zawodowych zamieszczonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 105, poz. 869), zwanego dalej w skrócie "rozporządzeniem". Powyższa decyzja zapadła na podstawie orzeczenia lekarskiego nr [...] z dnia [...] wydanego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy Poradnię Chorób Zawodowych w S., w którym lekarze specjaliści wykluczyli u badanej istnienie przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego wywołanej sposobem wykonywania pracy w postaci cieśni w obrębie nadgarstka. Na podstawie danych z badania przedmiotowego, podmiotowego, konsultacji neurologicznej, ortopedycznej oraz wyników badania neurograficznego z dnia [...] rozpoznano u badanej zespół cieśni nadgarstka po stronie lewej oraz zespół rowka nerwu łokciowego lewego. Wskazano, iż w [...] r. rozpoznano u pacjentki przewlekłe zapalenie pochewek prostowników palców pochodzenia zawodowego. Jednakże lekarze orzecznicy podnieśli, że towarzyszące badanej schorzenia m.in. niedoczynność tarczycy, zaburzenia hormonalne, zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawów nadgarstkowych nie dają podstaw do rozpoznania zespołu cieśni nadgarstka pochodzenia zawodowego. Odnosząc się do warunków pracy organ wskazał, że J.O. jest zatrudniona od [...] r. do chwili obecnej w A Sp. j. w K. na stanowisku masażysty (z dniem [...] została przejęta, na podstawie art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie jako "K.p.", z Samodzielnego Publicznego Zakładu Lecznictwa Ambulatoryjnego B w K., gdzie w latach [...] również była zatrudniona na stanowisku masażysty). Czynności zawodowe wykonywane przez J.O. charakteryzowały się powtarzalnością, rytmicznością, przeciążeniem obu kończyn górnych w stawach nadgarstkowych, za wyjątkiem okresu od [...] r., gdy przyznano jej świadczenia rehabilitacyjne. Mimo tego organ przyjął, iż nie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy rozpoznanym u niej zespołem cieśni nadgarstka po stronie lewej i zespołem rowka nerwu łokciowego lewego, a wykonywanymi czynnościami zawodowymi, które obciążały obie kończyny górne w stawach nadgarstkowych w okresie od [...] do [...].

J.O. złożyła od powyższej decyzji odwołanie, w którym nie zgodziła się z niekorzystnym dla niej rozstrzygnięciem oraz domagała się ponownego badania lekarskiego.

[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K. w związku ze złożonym wnioskiem zwrócił się do Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. o badanie J.O. i wydanie stosownego orzeczenia lekarskiego. W dniu [...] Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. wydał orzeczenie lekarskie nr [...]. Z jego uzasadnienia wynikało, iż lekarze zapoznali się z dokumentacją medyczną, narażeniem zawodowym, badaniami dodatkowymi i konsultacją neurologiczną i ortopedyczną, a biorąc pod uwagę schorzenia ogólnoustrojowe badanej - niedoczynność tarczycy, klimakterium oraz zwyrodnienie stawów rąk oraz zapalenie pochewek prostowników palców stwierdzili brak bezspornych podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu ruchu tj. zespołu cieśni nadgarstka.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. utrzymał w całości rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W jej uzasadnieniu odwołał się do treści art. 235¹ K.p., po myśli którego za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy oraz podzielił ustalenia faktyczne i prawne organu pierwszej instancji, co do tego, iż odwołująca pracowała jako masażystka wykonując czynności powtarzalne, rytmiczne i przeciążające obie kończyny górne. Jednak wobec braku rozpoznania choroby zawodowej w dwuszczeblowym trybie diagnostyczno-orzeczniczym przez uprawnione placówki medyczne nie było podstaw do uwzględnienia jej odwołania. Oceniając wydane w sprawie orzeczenia placówek medycznych organ odwoławczy przywołał treść opinii Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S. (orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia [...]), w której lekarze specjaliści po wykonaniu badania neurograficznego wykonanego w dniu [...] rozpoznali u badanej cechy zespołu cieśni nadgarstka po stronie lewej, ale z uwagi na towarzyszące schorzenia, takie jak: niedoczynność tarczycy, zaburzenia hormonalne leczone ginekologicznie, zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawów nadgarstkowych uwidocznione w obrazie MR (rezonans magnetyczny) oraz przewlekłe zapalenie pochewek prostowników palców, które zaliczane są do czynników ryzyka powstania zespołu cieśni nadgarstka - uznano, że brak jest podstaw do rozpoznania cieśni nadgarstka pochodzenia zawodowego. Organ odwoławczy opisał również orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. nr [...] z dnia [...], w którym podkreślono, iż w sprawie była analizowana dokumentacja medyczna badanej, a także karta oceny narażenia zawodowego, przeprowadzono również konsultacje neurologiczną i ortopedyczną oraz wykonano badania dodatkowe. Jednak biorąc pod uwagę rozpoznane u J.O. schorzenia ogólnoustrojowe (niedoczynność tarczycy, klimakterium) oraz zwyrodnienie stawów rąk i zapalenie pochewek prostowników placów, brak jest bezspornych podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu ruchu, tj. zespołu cieśni nadgarstka.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 sierpnia 2012 r. o sygn. akt IV SA/Gl 1128/11 uchylona została decyzja [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. Nr [...] z dnia [...] Sąd uznał bowiem, że w sytuacji zdiagnozowania u badanej zespołu cieśni nadgarstka, lekarze orzecznicy zobowiązani byli rozważyć, czy wykonywane przez nią czynności przeciążające obie kończyny górne w stawach nadgarstkowych z wysokim prawdopodobieństwem mogły wywołać u niej wskazaną chorobę, względnie ustalić w sposób nie budzący wątpliwości, że zdecydowanie bardziej prawdopodobna była inna, pozazawodowa jej etiologia. Twierdzenia takie wymagały przedstawienia przekonywującego uzasadnienia z powołaniem na wyniki badań i treść dokumentów medycznych. W przeciwnym bowiem wypadku stanowisko placówki medycznej będzie arbitralne i niezgodne z wymogami art. 84 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej w skrócie jako: "K.p.a.". Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu odwoławczego, nie popartym zresztą opinią medyczną, by rozpoznanie zespołu cieśni nadgarstka po stronie lewej u osoby zatrudnionej jako masażysta wykluczało zawodowe pochodzenie choroby. Z ustaleń dokonanych w sprawie wynika, iż czynności masażysty wykonywane były przez J.O. z obciążeniem obu nadgarstków, zatem możliwość wystąpienia choroby narządów ruchu tylko w lewej ręce nie jest wykluczona. W ocenie Sądu postępowanie organu odwoławczego narusza reguły wyznaczone zarówno przepisami postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7 i 77 K.p.a., jak i treść art. 235¹ K.p. i nast., a także § 6 ust. 1 rozporządzenia. Zatem w ponownym postępowaniu koniecznym będzie zwrócenie się przez organ do placówki medycznej drugiego szczebla o wykonanie właściwych badań specjalistycznych, a nadto o sporządzenie przekonywującego i popartego wynikami badań uzasadnienia opinii, która zawierać będzie odpowiedź, co do przyczyn zdiagnozowanego u J.O. schorzenia przy uwzględnieniu, iż kwestionowała ona występowanie u niej zaburzeń hormonalnych i nadczynności tarczycy, a praca zawodowa wykonywana była przez nią w warunkach narażenia zawodowego.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., wydał w dniu [...] decyzję Nr [...] o tej samej treści co uprzednio. Za podstawę rozstrzygnięcia w przedmiocie podejrzenia choroby zawodowej u J.O. organ przyjął warunki jakie powinny być spełnione do uznania zawodowej etiologii rozpoznanego schorzenia, biorąc pod uwagę definicję choroby zawodowej, określoną w art. 235¹ K.p. i ustalił, że w latach [...] do nadal pracowała w Zakładzie A w K. jako masażystka wykonując czynności powtarzalne, rytmiczne przeciążające obie kończyny górne w stawach nadgarstkowych. Była badana na podstawie przepisów rozporządzenia w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S. (orzeczenie lekarskie z dnia [...] nr [...]), gdzie lekarze specjaliści po wykonaniu badania neurograficznego wykonanego w dniu [...] rozpoznali cechy zespołu cieśni nadgarstka po stronie lewej, ale z uwagi na towarzyszące schorzenia , takie jak: niedoczynność tarczycy, zaburzenia hormonalne leczone ginekologicznie, zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawów nadgarstkowych uwidocznione w obrazie MR (rezonans magnetyczny) oraz przewlekłe zapalenie pochewek prostowników palców, które zaliczane są do czynników ryzyka powstania zespołu cieśni nadgarstka - uznano, iż brak jest podstaw do rozpoznania cieśni nadgarstka pochodzenia zawodowego. Następnie w postępowaniu odwoławczym była badana na podstawie w IMPiZŚ w S., gdzie wydano orzeczenie lekarskie z dnia [...], nr [...], w którym również nie rozpoznano choroby zawodowej - zespół cieśni w obrębie nadgarstka wymienionej w poz. 20/1 wykazu chorób zawodowych, po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, narażeniem zawodowym, badaniami dodatkowymi i konsultacjami neurologiczną i ortopedyczną. Stwierdzono, iż biorąc pod uwagę rozpoznane u J.O. schorzenia ogólnoustrojowe (niedoczynność tarczycy, klimakterium) oraz zwyrodnienie stawów rąk i zapalenie pochewek prostowników palców - brak jest bezspornych podstaw do rozpoznania choroby zawodowej narządu ruchu , tj. zespołu cieśni nadgarstka. Strona poinformowana pismem z dnia [...], w trybie art. 10 K.p.a. o prawie do zajęcia stanowiska wobec całości dowodów i żądań zawartych w aktach sprawy przed wydaniem decyzji - zgłosiła się w dniu [...] do WSSE w K., gdzie oświadczyła do protokołu, że podtrzymuje zarzuty odwołania i nie zgadza się z orzeczeniami lekarskimi WOMP i IMPiZŚ w S. - wnioskując o przeprowadzenie dodatkowych badań w IMP w Ł. Organ odwoławczy po przeanalizowaniu całości zebranego materiału dowodowego, zwłaszcza oceny narażenia zawodowego i orzeczeń lekarskich WOMP i IMPiZŚ w S., nie uwzględnił odwołania J.O. i wydał decyzję z dnia [...] nr [...] utrzymującą w mocy decyzję PP1S w K. z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - zespół cieśni nadgarstka. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 28.08.2012 r. uchylił powyższą decyzję [...]PWIS z dnia [...] zobowiązując organ odwoławczy do zwrócenia się do placówki medycznej drugiego stopnia (IMPiZŚ w S.) o wykonanie właściwych badań specjalistycznych u J.O. i sporządzenie przekonywującego, popartego wynikami badań uzasadnienia zawierającego odpowiedź co do przyczyn rozpoznanego u niej schorzenia przy uwzględnieniu, iż kwestionowała ona występowanie u niej zaburzeń hormonalnych i nadczynności tarczycy, a praca wykonywana była przez nią w warunkach narażenia zawodowego. Organ odwoławczy uzyskał z IMPiZŚ w S. dwa orzeczenia lekarskie (z dnia [...] oraz z dnia [...]) o braku podstaw do rozpoznania u J.O. choroby zawodowej - zespół cieśni w obrębie nadgarstka. Orzeczenia wydano po zapoznaniu się z dokumentacją, narażeniem zawodowym, badaniami dodatkowymi, konsultacjami u neurologa i ortopedy, biorąc pod uwagę schorzenia ogólnoustrojowe, niedoczynność tarczycy, klimakterium, zwyrodnienie stawów rąk oraz zapalenie przewlekłe pochewek prostowników palców. Lekarze specjaliści potwierdzili istnienie zespołu cieśni nadgarstka (konsultacja prof. T.G. - kierownika Katedry Ortopedii [...] w K.), ale schorzenia rozpoznane u J.O. zdaniem orzeczników z dużym prawdopodobieństwem przemawiają za pozazawodowym charakterem zespołu cieśni nadgarstka. J.O. poinformowana pismem z dnia [...], w trybie art.10 K.p.a., o prawie do zajęcia stanowiska wobec całości dowodów i żądań zawartych w aktach sprawy przed wydaniem decyzji, zgłosiła się w dniu [...] do WSSE w K., gdzie oświadczyła do protokołu, że nie zgadza się z orzeczeniami lekarskimi IMPiZŚ w S. z dnia [...] i [...] stwierdzając, iż nie przeprowadzono u niej żadnych badań lekarskich i nie była badana przez specjalistę ortopedii prof. T. G., jak również wniosła po raz kolejny o przeprowadzenie badań w IMP w Ł. Organ odwoławczy ustosunkowując się do tego żądania wyjaśnił, iż w toku postępowania administracyjnego został wyczerpany dwuszczeblowy tryb diagnostyczno - orzeczniczy przewidziany przepisami rozporządzenia, dlatego w obecnym stanie prawnym nie jest możliwe przeprowadzenie ponownych badań lekarskich. Stąd też po przeanalizowaniu całości zebranego materiału dowodowego, zwłaszcza oceny narażenia zawodowego i orzeczeń lekarskich IMPiZŚ w S., nie było podstaw do uwzględnienia odwołania.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach J.O. ponownie zarzuciła, że nie zostały wykonane wskazania zawarte we wcześniej wydanym w jej sprawie wyroku Sądu z dnia 28 sierpnia 2012 r., chociaż organ jest nimi związany. Nie zgodziła się również z orzeczeniami lekarskimi IMPiZŚ w S. z dnia [...] i [...] stwierdzając, iż w sprawie nie przeprowadzono badań lekarskich, ale posłużono się wyłącznie starą dokumentacją medyczną, jak również wniosła po raz kolejny o przeprowadzenie badań w neutralnej placówce medycznej, jaką jej zdaniem jest w IMP w Ł.

Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i akcentując brak rozpoznania choroby zawodowej przez specjalistów z obu jednostek orzeczniczych.

Na rozprawie w dniu 20 maja 2014 r. skarżąca podniosła, że ostatnie badania w jej sprawie były przeprowadzone w miesiącu [...], a jednostka orzecznicza drugiego szczebla nie uzupełniła ich, ale orzekała na podstawie zgromadzonej wcześniej dokumentacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez sąd administracyjny naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie: "p.p.s.a."), przy czym sąd ten nie jest związany postawionymi w skardze zarzutami i kontroluje zaskarżony akt również z urzędu (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Oceniając rozpatrywaną sprawę według wskazanych kryteriów, Sąd uznał skargę za uzasadnioną.

Na wstępie wskazać należy, że zaskarżona decyzja zapadła w postępowaniu, które już raz, przed jej wydaniem, stanowiło przedmiot kontroli sądowoadministracyjnej. Istotnym dla oceny legalności zaskarżonej decyzji jest zatem w pierwszej kolejności stanowisko zajęte przez Sąd rozpoznający uprzednio sprawę. Zaznaczyć bowiem należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu, wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. W doktrynie przyjmuje się, że wytyczne co do dalszego postępowania stanowią następstwo dokonanej przez Sąd oceny prawnej i dotyczą sposobu działania w toku ponownego rozpoznania sprawy, mając na celu uniknięcie błędów już popełnionych oraz wskazanie kierunku, w którym powinno zmierzać przyszłe postępowanie dla uniknięcia jego wadliwości (por. A. Kabat, B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 426).

Odnosząc się zatem do treści wytycznych zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 sierpnia 2012 r. o sygn. akt IV SA/Gl 1128/11 zauważyć przyjdzie, iż wynikały z nich nie budzące wątpliwości wskazania dla organu odwoławczego, wynikające z treści art. 235¹ K.p. oraz § 6 ust. 1 rozporządzenia. Nakazane zostało bowiem zwrócenie się do placówki medycznej drugiego stopnia o wykonanie właściwych badań specjalistycznych u skarżącej, a nadto o sporządzenie przekonywującego i popartego wynikami badań uzasadnienia opinii, która zawierać będzie odpowiedź, co do przyczyn zdiagnozowanego u niej schorzenia przy uwzględnieniu, iż kwestionowała ona występowanie u niej zaburzeń hormonalnych i nadczynności tarczycy, a praca wykonywana była przez nią w warunkach narażenia zawodowego (str. 8 uzasadnienia wyroku). Zatem koniecznym było zasięgnięcie opinii jednostki, której lekarze powinni ponownie wykonać badania i na podstawie ich wyników odnieść się do całości dokumentacji medycznej skarżącej, a także dopiero na tej podstawie dokonać jednoznacznej oceny stanu jej zdrowia, z uwzględnieniem przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że orzeczenie lekarskie jednostki właściwej do rozpoznania choroby zawodowej ma charakter opinii biegłego, w rozumieniu art. 84 § 1 K.p.a. Przepis ten nie określa wprawdzie wymagań, jakim powinna odpowiadać opinia biegłego, jednakże z samej istoty tego dowodu wynika, że oprócz konkluzji powinna zawierać uzasadnienie zajętego stanowiska z odniesieniem się nie tylko do wyników badań przeprowadzonych przez daną jednostkę, ale również do innych zebranych dowodów zwłaszcza, gdy wynikają z nich odmienne oceny. Dopiero w oparciu o kompletną opinię, zawierającą wiadomości specjalne, powinna być wydana decyzja. Zatem bez pozytywnych opinii lekarskich bądź sprzecznie z tymi opiniami organ administracji nie może sam dokonać we własnym zakresie rozpoznania choroby i poczynić ustalenia, że rozpoznane schorzenie mieści się w wykazie chorób zawodowych. Jednakże nie zwalnia to organu orzekającego od obowiązku dokonania oceny takich opinii, w granicach wskazanych w art. 80 K.p.a.

W rozpatrywanej sprawie Sąd bardzo precyzyjnie sformułował wątpliwości dotyczące przyczyn zdiagnozowanego u skarżącej już wcześniej schorzenia, nadto by rozpoznanie zespołu cieśni nadgarstka po stronie lewej u osoby zatrudnionej jako masażysta wykluczało zawodowe pochodzenie choroby.

Obecna kontrola ponownie przeprowadzonego postępowania odwoławczego pozwala przyjąć, że wskazania zawarte w przywołanym wyroku z dnia 28 sierpnia 2012 r. nie zostały w pełni wykonane.

Nie można zaprzeczyć, by organ odwoławczy zaniechał wystąpienia do placówki orzeczniczej drugiego stopnia w celu wyjaśnienia wszystkich zauważonych przez Sąd kwestii (por. pismo z dnia [...] i [...]). Zwrócił się bowiem o wydanie uzupełniającego orzeczenia lekarskiego przekonująco popartego wynikami badań specjalistycznych. Dodatkowe, uzupełniające orzeczenie lekarskie z dnia [...], Nr [...], nadesłane w odpowiedzi, nie zawiera jednak wyjaśnienia wszystkich postawionych kwestii, gdyż badania co prawda potwierdziły istnienie zespołu cieśni nadgarstka, ale posiadane przez skarżącą schorzenia z dużym prawdopodobieństwem przemawiają za pozazawodowym charakterem tego schorzenia. Konkluzja tego orzeczenia nie została poparta stosowną argumentacją. Kolejne uzupełnienie, zawarte w orzeczeniu z dnia [...], Nr [...], sporządzone także na wniosek organu odwoławczego również nie zawiera wyjaśnienia wszystkich postawionych kwestii, ale polemizuje ze stanowiskiem skarżącej. Nadal nie pozostaje zatem rozstrzygnięta kwestia wykonania właściwych badań specjalistycznych, które stanowić będą podstawę do sporządzenia przekonywującego i popartego wynikami badań uzasadnienia opinii, zawierającej odpowiedź, co do przyczyn zdiagnozowanego u skarżącej schorzenia przy uwzględnieniu, iż kwestionowała ona występowanie u niej zaburzeń hormonalnych i nadczynności tarczycy, a praca wykonywana była przez nią w warunkach narażenia zawodowego. Poczynione w tym zakresie rozważania są nieprzekonywujące wobec bezspornego faktu narażenia zawodowego skarżącej.

Bezspornie postępowanie diagnostyczno-orzecznicze w zakresie chorób zawodowych wymaga dogłębnej znajomości czynnika chorobotwórczego i reakcji organizmu na ten czynnik. Jednak decyzję w przedmiocie choroby zawodowej wydaje właściwy państwowy inspektor sanitarny na podstawie całości zgromadzonego materiału dowodowego, w tym również orzeczeń uprawnionych jednostek orzeczniczych. Nadto, obowiązkiem organu jest ocena wszystkich zebranych w sprawie dowodów (art. 75 i 84 K.p.a.). W razie ustalenia, że rodzaj rozpoznanej u skarżącej choroby mieści się w wykazie i świadczyła ona pracę w warunkach narażenia zawodowego, tak lekarz, jak i organ inspekcji sanitarnej obowiązany jest uznać takie schorzenie za chorobę zawodową. Jednakże domniemanie to upada, jeżeli zebrany materiał dowodowy pozwala bezspornie, albo z wysokim prawdopodobieństwem wykluczyć taki związek przyczynowo-skutkowy, to znaczy wskazać inną, niż zawodowa etiologię choroby (por. wyrok NSA z dnia 12 lutego 2013 r. o sygn. akt II OSK 2492/12, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń NSA).

Tymczasem, jak wynika z treści uzasadnienia decyzji organu odwoławczego, [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny bez jakiejkolwiek własnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego przytoczył wyłącznie treść uzupełniających orzeczeń i uznał sprawę za wyjaśnioną, mimo istotnych braków w wypełnieniu wiążących ten organ, jak również Sąd, wskazań zawartych w wyroku z dnia 28 sierpnia 2012 r. Z tego powodu, daleko idące wątpliwości nadal nie zostały rozstrzygnięte, stąd też wobec uchylania się przez placówkę orzeczniczą drugiego stopnia od wyjaśnienia wszystkich zauważonych przez Sąd kwestii, wskazane będzie wystąpienie przez organ odwoławczy do innej jednostki badawczo-rozwojowej w dziedzinie medycyny pracy, np. IMP w Ł. o ich wyjaśnienie, w trybie § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia, czyli podjęcie innych czynności niezbędnych do uzupełnienia materiału dowodowego obecnie niewystarczającego do wydania decyzji, w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim.

Wobec istotnego naruszenia art. 153 p.p.s.a, sprawa wymaga jej ponownego rozpatrzenia z pełnym uwzględnieniem wskazań przedstawionych w wyroku tut. Sądu z dnia 28 sierpnia 2012 r. oraz z uwzględnieniem stanowiska obecnie rozpoznającego sprawę składu orzekającego zaprezentowanego w uzasadnieniu niniejszego wyroku. Po uzyskaniu należycie sporządzonej opinii, organ dokona samodzielnej oceny przedstawionego tam stanowiska zapewniając tym samym obiektywizm wymagany do rozpatrzenia sprawy administracyjnej, wynikający z treści art. 7 K.p.a.

Z uwagi na powyższe, Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 153 p.p.s.a., zmuszony jest uchylić zaskarżoną decyzję dotkniętą istotną wadą, gdyż w ramach związania nie może odstąpić od egzekwowania nałożonych na organ odwoławczy obowiązków, chyba że nastąpiła zmiana stanu prawnego lub wiążące wskazania stały się niewykonalne.