II SA/Wa 2271/13

Uzasadnienie

Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w W. dalej: "CWKL") orzeczeniem nr [...] z dnia [...] października 2013 r., wydanym na podstawie § 11 ust. 1 oraz § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działania i właściwości (Dz. U. z 2012 r., poz. 1013) oraz §12 pkt 1 i § 30 pkt 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 15, poz. 80 ze zm.), utrzymała w mocy orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji [...] w G. (dalej: "[...]") nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. stwierdzające u [...] D.P. (dalej: "skarżący") zdolność do zawodowej służby wojskowej na okrętach w specjalnościach morskich grup: II, III, IV/C oraz stwierdzające, że rozpoznane schorzenie pozostaje w związku ze służbą wojskową.

W uzasadnieniu orzeczenia organ odwoławczy stwierdził, że działając na skierowanie Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] w G., [...] w G. przeprowadziła postępowanie orzeczniczo - lekarskie i w dniu [...] czerwca 2013 r. wydała orzeczenie Nr [...]. Jak wynika z treści orzeczenia orzekany został uznany za zdolnego do pełnienia zawodowej służby na okrętach w specjalnościach morskich grup: II, III, IV - zespół badanych C - wg załącznika Nr 2, II do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach. W pkt 8 orzeczenia - Rozpoznanie [...] rozpoznała: "stan po leczeniu operacyjnym [...] - § 77 pkt 3. Schorzenie to zostało uznane za pozostające w związku ze służbą wojskową (pkt 10 orzeczenia).

Od ww. orzeczenia [...] D.P. złożył odwołanie do Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. wnosząc o jego uchylenie, o ponowne ustalenie uszczerbku na zdrowiu w następstwie urazu z dnia [...] kwietnia 2011 r. oraz orzeczenie niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej na okrętach w specjalnościach morskich w następstwie schorzenia będącego skutkiem doznanego wypadku.

W motywach powołanego na wstępie rozstrzygnięcia CWKL wskazała, iż orzekany złożył odwołanie od orzeczenia [...] w G. wydanego w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, jednak w treści tego odwołania domaga się uchylenia orzeczenia wydanego przez [...] w dniu [...] listopada 2012 r. w sprawie ustalenia dla celów odszkodowawczych uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem pozostającego w związku ze służbą wojskową wypadku z dnia [...] kwietnia 2011 r. W ocenie Komisji, sprawa ta nie może być przedmiotem prowadzonego postępowania, które dotyczy wyłącznie orzeczenia wydanego przez [...] w G. w dniu [...] czerwca 2013 r. Nr [...]. Natomiast w sprawie ponownego ustalenia przez wojskową komisję lekarską uszczerbku na zdrowiu w związku z pogorszeniem skarżący ma prawo ubiegać się poprzez właściwy dla tej sprawy Wojewódzki Sztab Wojskowy w G.

Następnie CWKL wskazała, iż w toku postępowania Komisja pierwszej instancji zgromadziła dokumentację skarżącego związaną z leczeniem następstw urazu [...]. Jak wynika z karty informacyjnej leczenia szpitalnego w Klinice Chirurgii [...] w P. skarżący przeszedł w dniu [...] marca 2013 r. [...]połączony z plastyką [...]. W USG [...] [...] po leczeniu operacyjnym (wykonanego w dniu [...] maja 2013 r.) poza cechami [...] nie stwierdzono istotnej patologii. Leczenie w klinice skarżący zakończył w dniu [...] maja 2013 r.

CWKL zaznaczyła, iż do odwołania nie dołączono dokumentacji medycznej świadczącej o dalszym leczeniu, diagnozowaniu czy rehabilitacji z czego CWKL wnosi, że Komisja pierwszej instancji poza wynikami przeprowadzonych przez siebie konsultacji specjalistycznych (w tym ortopedycznej) miała pełny wgląd w dokumentację z leczenia orzekanego. Wynik konsultacji ortopedycznej przeprowadzonej w trakcie postępowania orzeczniczego wykazał [...] co zostało adekwatnie przez Komisję ocenione i zakwalifikowane do § 77 pkt 3 Załącznika Nr 2, II ww. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r., któremu odpowiada kategoria Z/II, III, IV/C - zdolny do zawodowej służby na okrętach w specjalnościach morskich grup: II, III, IV/C.

Końcowo CWKL wskazała, iż skarżący, poza subiektywnym sprzeciwem wobec zaskarżonego orzeczenia, nie przedstawił obiektywnych dowodów na istnienie innego stanu faktycznego niż ustalony orzeczeniem Komisji pierwszej instancji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe orzeczenie CWKL w W. z dnia [...] października 2013 r. D.P. zarzucił naruszenie § 77 pkt 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. poprzez przyjęcie, że skarżący jest zdolny do pełnienia służby na okrętach w specjalnościach morskich grup: II, III, IV/C pomimo tego, że doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wymiarze 7%, który to uszczerbek uniemożliwia mu pełnienie zawodowej służby wojskowej na okrętach.

W związku z powyższym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia oraz powołanie przez Sąd biegłych lekarzy z zakresu [...] celem ustalenia faktycznego uszczerbku na zdrowiu skarżącego a także ustalenie, czy stan zdrowia skarżącego umożliwia pełnienie zawodowej służby wojskowej na okrętach.

W motywach skargi skarżący wskazał, że w dniu [...] kwietnia 2011 r. uległ wypadkowi w jednostce wojskowej w G., w wyniku którego doznał urazu [...]. Skarżący - leczony operacyjnie - przeszedł trzy operacje w tym [...]. Przez okres 6 miesięcy poruszał się o kulach [...] i przeszedł [...]-dniową rehabilitację w ośrodkach w T. oraz W. i nadal od [...] czerwca 2013 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim.

Skarżący podkreślił, iż nadal odczuwa skutki doznanego urazu - ma trudności w [...]. Dolegliwości te powodują, że skarżący nie jest zdolny do pełnienia służby zawodowej na okrętach w specjalnościach grup: II, III, IV według Załącznika Nr 2 do rozporządzenia Ministra obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. Nie może brać udziału w corocznych testach sprawnościowych polegających m.in. na biegu na dystansie 3 km.

Skarżący podkreślił, iż zawnioskowany dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych pozwoli określić w sposób wyczerpujący i prawidłowy procentowy i trwały uszczerbek na jego zdrowiu oraz ustalić, czy jest on zdolny do służby wojskowej na okrętach w ww. specjalnościach.

W odpowiedzi na skargę CWKL wniosła o:

- odrzucenie skargi w części dotyczącej określenia procentowego uszczerbku na zdrowiu, ponieważ sprawa w tym zakresie nie podlega kognicji sądów administracyjnych,

- o oddalenie skargi w części ustalenia zdolności do służby wojskowej z powodu merytorycznej niezasadności.

W uzasadnieniu organ przedstawił obszerną argumentację na poparcie ww. wniosku.

W piśmie procesowym z dnia [...] grudnia 2013 r. skarżący podtrzymał w całości skargę i stwierdził, iż jego leczenie zakończyło się w dniu [...] maja 2013 r., faktycznie jednak proces leczenia ciągle trwa, co wynika z historii choroby z Poradni [...] Sp. z o.o. w P. Nadto zaznaczył, iż jego leczenie odbywało się w okresie sierpień - listopad 2013 r. Na podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego przez ww. klinikę z dnia [...] listopada 2013 r. wynika, że mimo zastosowanego leczenia klinicznego nadal utrzymują się dolegliwości bólowe, które uniemożliwiają wywiązywanie się z obowiązków pełnienia zawodowej służby wojskowej na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających marynarki Wojennej. Zdaniem skarżącego, nie można zgodzić się z twierdzeniami organu, że niniejsza sprawa nie podlega kognicji sądów administracyjnych, skoro ustawodawca wprowadził możliwość odwołania się od niekorzystnej decyzji wydanej przez CWKL. Ustalenie trwałego uszczerbku na zdrowiu ma wpływ przy ocenie zdolności psychicznej i fizycznej skarżącego do pełnienia zawodowej służby wojskowej na okrętach wojennych. W ocenie skarżącego, nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, że wysiłek fizyczny polegający na biegach na znacznych dystansach oraz poruszaniu się wewnątrz okrętów nie jest możliwy przy aktualnym stanie jego zdrowia.

W piśmie procesowym z dnia [...] lutego 2014 r. CWKL podtrzymała w całości stanowisko zawarte w odpowiedzi na skargę. Podkreśliła, iż dokumenty medyczne załączone przez skarżącego do ww. pisma zostały złożone po zakończeniu procesu orzeczniczego - dopiero na etapie skargi do Sądu. Załączone dokumenty, m.in. informacja z [...] Sp. z o.o. w P. (zaświadczenie z [...] listopada 2013 r.) wydane zostało już po rozstrzygnięciu sprawy przez CWKL. W żadnym razie nie podważa ono dokonanego rozpoznania orzeczniczego i kwalifikacji zdrowotnej o przydatności orzekanego do zawodowej służby wojskowej. Wskazuje jedynie na potrzebę dalszej rehabilitacji kończyny. CWKL zaznaczyła, iż w przypadku znacznego pogorszenia się stanu zdrowia skarżącego może on zgłosić Dowódcy Jednostki Wojskowej wniosek o ponowne skierowanie go do Wojskowej Komisji Lekarskiej celem wydania orzeczenia o zdolności do zawodowej służby wojskowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Polega ona na kontroli legalności, tj. zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a - c P.p.s.a.). Uwzględnienie skargi następuje również w przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt jest dotknięty jedną z wad wymienionych w art. 156 K.p.a. (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.). Stosownie do art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd dokonując oceny zaskarżonego aktu rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Oceniając niniejszą sprawę w świetle ww. kryteriów Sąd uznał, iż skarga na orzeczenie CWKL w W. z dnia [...] października 2013 r. w części orzekającej o zdolności skarżącego do zawodowej służby wojskowej podlega oddaleniu jako niezasadna (art. 151 P.p.s.a), natomiast w pozostałym zakresie - jako niedopuszczalna - podlega odrzuceniu (art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a.), bowiem sprawa będąca przedmiotem zaskarżenia nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w tezach wyroku z dnia 9 marca 2005 r., sygn. I OSK 1203/04 (publ.: https://orzeczenia.nsa.gov.pl) wskazał, że wojskowe komisje lekarskie orzekają w dwóch reżimach prawnych, stąd orzeczenia tych komisji dzielą się na dwie grupy. Pierwsza grupa orzeczeń wojskowych komisji lekarskich obejmuje kwestię zaliczenia danej osoby do określonej kategorii zdolności do służby wojskowej, jak i samej zdolności do służby wojskowej. Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach są wiążące dla organów rozstrzygających o powołaniu danej osoby do służby wojskowej lub o zwolnieniu z tej służby. Od takich orzeczeń służy skarga do sądu administracyjnego, gdyż orzeczenia te mają charakter decyzji rozstrzygających istotę sprawy - zdolność do służby wojskowej. Natomiast drugą grupę orzeczeń wojskowych komisji lekarskich stanowią orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą wojskową dla celów odszkodowawczych lub rentowych albo zaopatrzenia emerytalnego. Podstawę takich orzeczeń stanowią w obecnym stanie prawnym przepisy ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 593 ze zm.), ustawa z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87 ze zm.), ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. z 2003 r. Nr 83, poz. 760 ze zm.), czy ustawa z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 2013, poz. 666 ze zm.). Te orzeczenia poddawane są kontroli przez sądy powszechne w ramach rozpoznawanych odwołań od decyzji o świadczeniach odszkodowawczych, rentowych lub z zaopatrzenia emerytalnego. Decyzje administracyjne w tych sprawach są bowiem wydawane nie przez wojskowe komisje lekarskie, lecz przez inne organy (wojskowy organ emerytalny lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich w tych postępowaniach mają natomiast wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego - jako jedna z przesłanek rozstrzygnięcia sprawy i nie podlegają odrębnemu zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Biorąc zatem pod uwagę te dwa reżimy prawne wskazać należy, iż od orzeczeń wojskowych komisji lekarskich w zakresie dotyczącym ustalenia schorzeń danej osoby oraz ich związku ze służbą wojskową dla celów odszkodowawczych, rentowych lub zaopatrzenia emerytalnego, a także orzeczeń w sprawie ustalenia uszczerbku na zdrowiu dla celów odszkodowawczych - skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest utrwalony w orzecznictwie pogląd, że sąd administracyjny nie jest właściwy w sprawie skargi na orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej w przedmiocie związku choroby (inwalidztwa) ze służbą wojskową (por. uchwała składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1999 r., sygn. akt III ZP 9/99, OSNP 2000/5/167). Takie stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 6 listopada 2000 r., sygn. akt OSA 1/100 (publ.: ONSA 2001/2/47) w odniesieniu do orzeczenia w zakresie dotyczącym oceny stanu zdrowia żołnierza i związku ze służbą wojskową stwierdzonych schorzeń dla m. in. celów zaopatrzenia emerytalnego (rentowego) stwierdzając, że w tych sprawach skarga nie przysługuje. Na tle przytoczonego stanu prawnego stanowisko to jest nadal aktualne, co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyżej wyroku z dnia 9 marca 2005 r., sygn. akt OSK 1203/04.

W niniejszej sprawie skarżący zaskarżył w całości orzeczenie CWKL w W. dnia [...] października 2013 r., a więc także w zakresie dotyczącym ustalenia związku schorzenia ze służbą wojskową kwestionując podstawę rozstrzygnięcia w tym zakresie, tj. orzeczenie [...] w G. nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. w sprawie ustalenia uszczerbku na zdrowiu dla celów odszkodowawczych. Na tę kategorię orzeczeń Komisji, jak już wyżej wskazano, skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje, a zatem Sąd stwierdził niedopuszczalność skargi w tym zakresie.

Uznając za dopuszczalną skargę na orzeczenie CWKL w W. z dnia [...] października 2013 r. w części dotyczącej określenia zdolności do służby wojskowej Sąd stwierdził, że skarga w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wskazać należy, że stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.) zdolność psychiczną i fizyczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej ustala wojskowa komisja lekarska wydając w tej sprawie orzeczenie, które jest decyzją. Od orzeczenie służy zatem odwołanie, a następnie od orzeczenia wydanego w wyniku odwołania - skarga do sądu administracyjnego. Orzeczenie o zaliczeniu danego żołnierza do jednej z kategorii zdolności do zawodowej służby wojskowej, właściwe komisje lekarskie wydają na podstawie badania lekarskiego fizycznej i psychicznej zdolności tej osoby do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych, a w razie potrzeby również obserwacji szpitalnej (art. 5 ust. 7 ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, że kontrola orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej przez sąd administracyjny w ww. zakresie ma charakter ograniczony i sprowadza się w istocie do jej badania pod względem formalnym. Oznacza to, że sąd administracyjny ocenia jedynie, czy orzeczenie wydala właściwa komisja lekarska, czy jej skład był zgodny z wymogami określonymi w przepisach aktów wykonawczych regulujących te kwestie, a nadto, czy stwierdzone schorzenia dawały podstawę do zawartego w orzeczeniu określenia kategorii zdolności do służby wojskowej. Innymi słowy, chodzi tu o stwierdzenie zgodności zaskarżonego orzeczenia z wymogami zawartymi w przepisach rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działania i właściwości (Dz. U. z 2012 r., poz. 1013) oraz rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 15, poz. 80 ze zm.).

Kontrola dokonana przez Sąd w tym zakresie pozwala na przyjęcie, że zaskarżone w niniejszej sprawie orzeczenie nie narusza prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na prawidłowość wydanego rozstrzygnięcia.

Skarżący zakwestionował określenie kategorii zdolności do służby wojskowej podnosząc, iż [...] oraz CWKL błędnie uznały, iż - pomimo doznanego urazu - jest on zdolny do pełnienia służby wojskowej na okrętach w specjalnościach morskich grup: II, III, IV/C według Załącznika nr 2 do ww. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r.

Z poczynionych ustaleń wynika, że skarżący pełni zawodową służbę wojskową - ostatnio w JW [...] w G. na stanowisku [...]. W dniu [...] kwietnia 2011 r. na terenie [...] w G. uległ wypadkowi, na skutek nagłego ześlizgnięcia się stopy z krawędzi chodnika doznając [...]. W następstwie powyższego przebył dwa zabiegi operacyjne ([...]) w dniach [...] stycznia 2012 r. i [...] czerwca 2012 r. oraz kolejny artroskopowy zabieg [...] w dniu [...] marca 2012 r. w Klinice Chirurgii [...] w P. W USG [...] po leczeniu operacyjnym z dnia [...] maja 2013 r. poza cechami [...] nie stwierdzono istotnej patologii. Leczenie w klinice skarżący zakończył w dniu [...] maja 2013 r.

W dniu [...] czerwca 2013 r. skarżący został skierowany do [...] w G. – [...] celem orzeczenia o jego przydatności do służby wojskowej na okrętach. W związku z powyższym przeprowadzono specjalistyczne badania (w tym [...]). Przeprowadzono również z badanym wywiad chorobowy, skierowano do badań laboratoryjnych, przeprowadzono analizę historii choroby z ZOZ w C. Poradni [...], zapoznano się w wynikiem badania USG narządu ruchu z dnia [...] maja 2013 r. Wyniki konsultacji ortopedycznej przeprowadzonej w trakcie postępowania orzeczniczego wykazały niewielkie pourazowe zmiany w zakresie czynności [...], co zostało adekwatnie zakwalifikowane przez Komisję pierwszej instancji do § 77 pkt 3 Załącznika Nr 2, II ww. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r. - stan po leczeniu operacyjnym [...]. Na tej podstawie Komisja określiła kategorię zdolności do zawodowej służby wojskowej: Z/II, III, IV/C - zał. 2/II zdolny do pełnienia zawodowej służby na okrętach w specjalnościach morskich grup II, III, IV/C. Wykaz pod poz. II Załącznika Nr 2 obejmuje wykaz chorób i ułomności uwzględnianych przy ocenie zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających marynarki wojennej, a także w charakterze nurków i płetwonurków. W grupie C: żołnierze zawodowi - specjaliści morscy - § 77 pkt 3 - zniekształcenia w obrębie dużych stawów kończyn, nieznacznie upośledzające sprawność ustroju - kat. Z/N w grupach II, III, IV. Orzekająca Komisja pierwszej instancji ustaliła, że stopień nasilenia schorzenia jest nieznaczny, nie sięga granic inwalidztwa i stwierdziła, że dokonane rozpoznanie kwalifikuje orzekanego do kategorii - zdolny do zawodowej służby wojskiej.

Podzielając powyższe stanowisko CWKL podkreśliła, iż Komisja pierwszej instancji przeprowadziła należyte badania lekarskie i prawidłowo określiła zdolność skarżącego do służby wojskowej. Do takiego wniosku prowadzi zgromadzona w sprawie dokumentacja medyczna, analiza historii leczenia doznanego urazu, w tym w Klinice [...] w P., oraz brak stwierdzenia przez konsultujących lekarzy specjalistów ([...]), że następstwa urazu sięgają granic inwalidztwa. CWKL zaznaczyła również, iż w USG [...] po leczeniu operacyjnym z dnia [...] maja 2013 r. nie stwierdzono istotnej patologii poza cechami [...].

Podkreślić raz jeszcze należy, że tryb postępowania przed wojskowymi komisjami lekarskimi uregulowany w przepisach ww. rozporządzenia wykonawczego Ministra Obrony Narodowej wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 5 ust. 8 i 9 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, ma charakter szczególny i w związku z tym nie mają do niego zastosowania w pełni rygory Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd zatem nie jest uprawniony do oceny fachowości przeprowadzonych u skarżącego badań stanu fizycznego w związku z przebytym urazem. Sąd kontroluje, czy rozstrzygnięcie w sprawie zostało podjęte na podstawie kompletnego materiału dowodowego obejmującego niezbędne badania lekarskie oraz, czy dokonana kwalifikacja zdolności do zawodowej służby wojskowej była słuszna. Podstawą orzekania dla sądu administracyjnego jest materiał faktyczny i dowodowy zgromadzony w postępowaniu przed organem administracji (art. 133 § 1 P.p.s.a.). Sąd nie może w związku z tym brać pod uwagę dokumentów datowanych po zakończeniu okresu orzeczniczego, a złożonych dopiero na etapie skargi. Dotyczy to w szczególności zaświadczenia z [...] Sp. z o.o. w P. z dnia [...] listopada 2013 r. (wystawiający lekarz specjalista [...] T.O.) o tym, że "mimo zastosowanego leczenia klinicznego [...] nadal utrzymują się dolegliwości bólowe, co obniża możliwości forsowania [...]". Zgodzić należy się przy tym ze stanowiskiem CWKL, że ww. zaświadczenie nie podważa dokonanego rozpoznania orzeczniczego i kwalifikacji o przydatności skarżącego do służby wojskowej. Jak wskazała CWKL, powyższa informacja wskazuje na potrzebę dalszej rehabilitacji nogi z uwagi na utrzymujące się dolegliwości już po zakończonym procesie leczenia szpitalnego. Zaznaczyć również należy, że na etapie postępowania odwoławczego skarżący nie złożył do akt administracyjnych żadnych dokumentów, mogących skutecznie podważyć przyjętą przez Komisję kwalifikację odnośnie kategorii zdolności do służby wojskowej.

Jednakże, jak wskazała CWKL, w przypadku znacznego pogorszenia się stanu zdrowia skarżącego, może on zgodnie z zapisem art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zgłosić Dowódcy jednostki Wojskowej wniosek o skierowanie go ponownie do Wojskowej Komisji Lekarskiej celem wydania orzeczenia o zdolności do zawodowej służby wojskowej.

Bez wpływu na powyższą ocenę pozostaje treść załączonego do skargi orzeczenia [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. określającego, że rozpoznane następstwa urazu (§ 77 pkt 3) czynią skarżącego niezdolnym do służby wojskowej poza granicami państwa - kat. N. Orzeczenie o zdolności do służby poza granicami państwa wydawane jest w oparciu o Załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 stycznia 2010 r., według którego kandydaci do służby poza granicami państwa z rozpoznaniem § 77 pkt 3 - to kat. N - niezdolny do służby poza granicami państwa. Natomiast, jak już wyżej wskazano, o zdolności do zawodowej służby wojskowej marynarzy orzeka się według Załącznika Nr 2/II ro ww. rozporządzenia, zgodnie z którym rozpoznanie § 77 pkt 3 - to kat. Z/N, przy czym Komisja określiła, ze stopień nasilenia schorzenia nie sięga granic inwalidztwa, zaś zmiany [...] są niewielkie, co powoduje zakwalifikowanie skarżącego do kat. Z - zdolny do służby wojskowej.

Końcowo Sąd zauważa, że zgodnie z art. 106 § 3 P.p.s.a. Sąd może dopuścić przeprowadzenie uzupełniającego dowodu z dokumentu, ale tylko wówczas, jeżeli w jego ocenie jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. Przepis ten nie służy zwalczaniu poczynionych przez organ ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza. Rolą sądu administracyjnego nie jest prowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie. Sąd nie może dokonywać ustaleń, które mogłyby służyć merytorycznemu rozstrzyganiu sprawy załatwionej zaskarżoną decyzją. Może on dokonywać jedynie takich ustaleń, które będą stanowiły podstawę oceny zgodności z prawem zaskarżonych aktów. W związku z powyższym Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącego o powołanie biegłych lekarzy z zakresu [...] celem ustalenia faktycznego uszczerbku na zdrowiu skarżącego oraz ustalenia, czy stan zdrowia skarżącego, umożliwia pełnienie zawodowej służby wojskowej. Na gruncie art. 106 § 3 P.p.s.a. dopuszczalne jest ewentualne przeprowadzenie dowodu w postaci opinii, natomiast możliwości powołania biegłych w toku postępowania sądowego przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują.

Mając na względzie wszystko powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku. Na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., Sąd odrzucił skargę w pozostałej części - jak w pkt 2 sentencji.