I SA/Ol 228/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
2014-05-19Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wiesława Pierechod /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od gier na automatach o niskich wygranych za czerwiec 2010r. postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2013r. sygn. akt II FZ 778/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie Spółki A. (dalej jako skarżąca, spółka, strona, wnioskodawczyni) na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 lipca 2013r. sygn. akt I SA/Ol 228/13 o odmowie zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę spółki na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od gier na automatach o niskich wygranych za czerwiec 2010r..
Skarżąca, reprezentowana przez radcę prawnego W.Z., złożyła skargę kasacyjną na ww. postanowienie z dnia 31 stycznia 2014r.. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału strona wezwana została do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
W odpowiedzi na wezwanie skarżąca nadesłała wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu złożonego wniosku strona powtórzyła okoliczności przedstawione już w pierwszym wniosku o przyznanie prawa pomocy, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Według rachunku zysków i strat na koniec 2012r. poniosła stratę w wysokości 888.485,30 zł, (strata na koniec 2013r. wynosiła 112.487,38 zł, co wynika z uzupełnionych danych - deklaracji CIT-8 za rok 2013). Z oświadczenia spółki wynikało, że jej kapitał zakładowy wynosi 2.500.000 zł, zaś wartość środków trwałych według bilansu za ostatni rok 4.657.599,66 zł. Stan środków zgromadzonych na dwóch rachunkach bankowych wynosił 0,00 zł.
Skarżąca podała, że w wyniku wprowadzenia nowych regulacji prawnych w zakresie stawek podatku od gier, zmieniły się całkowicie warunki prowadzenia działalności gospodarczej. Obowiązujące przepisy nie dają możliwości uzyskania nowych zezwoleń na działalność w zakresie automatów o niskich wygranych oraz salonów gier. Podkreśliła, że obecnie istnieje możliwość kontynuowania działalności w oparciu o zezwolenia uzyskane na podstawie przepisów sprzed 1 stycznia 2010r.. Taki stan prawny powoduje, że działalność prowadzona przez spółkę, przy braku zmiany profilu dotychczasowej działalności zakończy się najpóźniej w 2015r.. Argumentując swój wniosek skarżąca wskazała, że drastyczna zmiana stanu prawnego doprowadziła do zapaści finansowej. Pomimo kontynuowania działalności w ramach uzyskanych wcześniej zezwoleń prowadzenie jej jest bardzo utrudnione z uwagi na działalność różnych organów państwa, których kontrole są nastawione na likwidację tego segmentu rynku usług rozrywkowych. Podniosła, że nowa ustawa spowodowała, że posiadane przez nią automaty stały się rzeczami bez wartości. Oświadczyła, iż nie posiada środków na opłacenie tzw. wpisowego, gdyż przychody skarżącej w związku z wprowadzeniem przepisów ustawy o grach hazardowych zmalały znacząco w stosunku do roku 2009 i 2010. Środki uzyskiwane przez stronę z uwagi na podwyżkę podatku od gier z 180 euro na 2.000 zł przeznaczane są na regulowanie danin publicznoprawnych. Spółka eksploatuje około 200 automatów, co stanowi 71% stanu funkcjonujących urządzeń pod rządami ustawy sprzed 1 stycznia 2010r., w konsekwencji czego nie posiada środków na bieżącą działalność. Wskazała także, że łączna wysokość wydatków, do poniesienia których zobowiązana jest spółka, znacząco przekracza ilość środków zgromadzonych na rachunkach bankowych. Dodatkowo stwierdziła, że środki trwałe to w większości automaty do gier o niskich wygranych, których w obecnym stanie prawnym obowiązującym w Polsce jak i za granicą nie da się sprzedać.
Podała także, że oba posiadane rachunki bankowe są zajęte w postępowaniu zabezpieczającym do wysokości ponad 7.207.857,79 zł (w pierwszym wniosku było to 8.700.000 zł).
W odpowiedzi na wezwanie w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), wnioskodawczyni przedłożyła: aktualne wyciągi z dwóch rachunków bankowych, deklarację CIT-8 za rok 2012 i 2013, a ponadto kopię postanowienia Sądu Rejonowego, Wydział Gospodarczy z dnia 11 lutego 2014r. sygn. akt "[...]" o ogłoszeniu upadłości skarżącej z możliwością zawarcia układu. Nie wyjaśniła natomiast przyczyny zmniejszenia wysokości zajęć na rachunkach bankowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 243 § 1 i art. 246 § 2 pkt 2 ww. ustawy p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym może zostać przyznane na wniosek strony, będącej osobą prawną, jeżeli wykaże ona, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Generalną zasadą postępowania przed sądami administracyjnymi jest konieczność ponoszenia przez strony kosztów postępowania związanych z udziałem w sprawie. Zasady i stosowanie prawa pomocy znane są wnioskodawcy z uzasadnień uprzednio wydanego postanowienia tut. Sąd z dnia 17 lipca 2013r. oraz ww. postanowienia Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 29 listopada 2013r.. Sąd w tym miejscu wyjaśnia, że zmiana sytuacji finansowej skarżącej poprzez uwzględnienie finansów strony na koniec 2013r. w deklaracji CIT-8 spowodowała, że merytorycznej ocenie tut. Sądu podlega również ponowny, drugi w niniejszej sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych, złożony obecnie na etapie wniesienia skargi kasacyjnej od ww. postanowienia WSA w Olsztynie z dnia 31 stycznia 2014r. o odrzuceniu skargi spółki.
Rozpoznając wniosek Sąd uznał, że sytuacja finansowa Spółki nie uzasadnia przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Spółka nie dowiodła, że w jej aktualnej sytuacji zaistniały przesłanki przewidziane w art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a.. Nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania. W ocenie Sądu dotychczasowa argumentacja przemawiająca za odmową przyznania prawa pomocy nadal ma zastosowanie w sprawie, gdyż uzasadniając aktualny wniosek skarżąca wiernie powtórzyła okoliczności przedstawione we wniosku o przyznanie prawa pomocy, zakończonym ww. postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2013r..
NSA w uzasadnieniu wydanego w niniejszej sprawie postanowienia wskazał już, że osoba prawna oraz inna organizacja nieposiadająca osobowości prawnej nie może powoływać się tylko na to, że aktualnie nie dysponuje środkami na poniesienie kosztów sądowych, ale musi także wykazać, że nie ma ich mimo, że podjęła wszelkie niezbędne działania, by zdobyć fundusze na pokrycie wydatków.
Z przedstawionych na skutek wezwania deklaracji CIT-8 za rok 2013 wynika, że strata na koniec 2013r. wynosiła 112.487,38 zł, co wskazuje na polepszanie się sytuacji spółki w porównaniu z poprzednim rokiem, kiedy strata na koniec 2012r. wyniosła 888.485,30 zł. Ponadto z informacji dotyczących rachunków bankowych i ich zajęcia wynika jedynie, że kwota zablokowana na obu wykazanych przez stronę rachunkach wynosi po -6.697.100,67 zł, przy czym saldo początkowe i końcowe na 31.03.2014r. wynosiło 32.303,06 zł (rachunek nr "[...]") oraz 15.870,- zł (rachunek nr "[...]"). Z kolei saldo dostępne na rachunkach wynosiło odpowiednio: -6.664,797,61 zł i -6.681.230,67 zł. Wnioskodawczyni nie wyjaśniła jednak przyczyn zmniejszenia wysokości zajęć na rachunkach bankowych kwot w postępowaniu zabezpieczającym do wysokości ponad 7.207.857,79 zł (w pierwotnym wniosku było to 8.700.000 zł), do czego wyraźnie zobowiązywało stronę wezwanie sądu. Powyższe dodatkowo powoduje, że nie ma aktualnie także możliwości dokonania rzetelnej oceny sytuacji finansowej strony, która przedstawia ją w sposób niepełny.
Niemniej spółka składając obecnie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych na skutek wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, działała z pełną wiedzą powodów odmowy zwolnienia od kosztów sądowych na wcześniejszym etapie postępowania sądowoadministracyjnego. Była świadoma tego, że zabezpieczenie rachunku bankowego nie jest tożsame z niemożliwością korzystania przez zobowiązanego z rachunku bankowego, a tego typu blokada środków do oznaczonej wysokości na rachunku nie oznacza niemożności korzystania z rachunku i nie oznacza to stanu niemożności korzystania z rachunku. Powyższe wyjaśnił najpierw tut. Sąd, a następnie NSA w uzasadnieniu ww. postanowienia z dnia 29 listopada 2013r., co pozostaje nadal aktualne przy ocenie bieżącej sytuacji materialnej spółki. Podobnie niekorzystna dla spółki nowelizacja ustawy o grach hazardowych zmieniająca dotychczasowe zasady udzielania licencji na automaty do gier nie może wyłączać powinności ponoszenia kosztów postępowania sądowego, które immanentnie są związane z ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem skarżąca powiela argumentację przedstawioną w pierwszym wniosku o przyznanie prawa pomocy, co do której sądy się już ustosunkowały w niniejszej sprawie, nie dającą jednak podstaw do pozytywnego załatwienia wniosku również na jej obecnym etapie.
Ponadto upadłość skarżącej z możliwością zawarcia układu, o której orzekł Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy w postanowieniu z dnia 11 lutego 2014r. sygn. akt "[...]" nie może stanowić argumentu przesądzającego o złej kondycji finansowej spółki. Jak bowiem wynika z deklaracji CIT-8 na koniec 2013r. spółka odnotowała przychody w wysokości 93.956.187,69 zł, co przekonuje o dużym potencjale podmiotu.
Sąd rozpatrując złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy wziął pod uwagę także koszty sądowe w kwocie 5.340,- zł, jakie strona jest obowiązana ponieść uwzględniając pozostałe sprawy zawisłe przed tutejszym Sądem, w których skarżąca wniosła skargi kasacyjne. Biorąc pod uwagę powyższe uznano przede wszystkim, że sytuacja finansowa spółki nie uzasadnia przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Spółka posiada bowiem wciąż majątek, który pozwoli uiścić należne koszty sądowe. Tym samym nie spełnia przesłanek przewidzianych w art. 246 § 2 p.p.s.a..
Z tych względów na podstawie art. 254 § 1 i art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Skład sądu
Wiesława Pierechod /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od gier na automatach o niskich wygranych za czerwiec 2010r. postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2013r. sygn. akt II FZ 778/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie Spółki A. (dalej jako skarżąca, spółka, strona, wnioskodawczyni) na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 lipca 2013r. sygn. akt I SA/Ol 228/13 o odmowie zwolnienia skarżącej od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę spółki na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od gier na automatach o niskich wygranych za czerwiec 2010r..
Skarżąca, reprezentowana przez radcę prawnego W.Z., złożyła skargę kasacyjną na ww. postanowienie z dnia 31 stycznia 2014r.. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału strona wezwana została do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
W odpowiedzi na wezwanie skarżąca nadesłała wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu złożonego wniosku strona powtórzyła okoliczności przedstawione już w pierwszym wniosku o przyznanie prawa pomocy, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej. Według rachunku zysków i strat na koniec 2012r. poniosła stratę w wysokości 888.485,30 zł, (strata na koniec 2013r. wynosiła 112.487,38 zł, co wynika z uzupełnionych danych - deklaracji CIT-8 za rok 2013). Z oświadczenia spółki wynikało, że jej kapitał zakładowy wynosi 2.500.000 zł, zaś wartość środków trwałych według bilansu za ostatni rok 4.657.599,66 zł. Stan środków zgromadzonych na dwóch rachunkach bankowych wynosił 0,00 zł.
Skarżąca podała, że w wyniku wprowadzenia nowych regulacji prawnych w zakresie stawek podatku od gier, zmieniły się całkowicie warunki prowadzenia działalności gospodarczej. Obowiązujące przepisy nie dają możliwości uzyskania nowych zezwoleń na działalność w zakresie automatów o niskich wygranych oraz salonów gier. Podkreśliła, że obecnie istnieje możliwość kontynuowania działalności w oparciu o zezwolenia uzyskane na podstawie przepisów sprzed 1 stycznia 2010r.. Taki stan prawny powoduje, że działalność prowadzona przez spółkę, przy braku zmiany profilu dotychczasowej działalności zakończy się najpóźniej w 2015r.. Argumentując swój wniosek skarżąca wskazała, że drastyczna zmiana stanu prawnego doprowadziła do zapaści finansowej. Pomimo kontynuowania działalności w ramach uzyskanych wcześniej zezwoleń prowadzenie jej jest bardzo utrudnione z uwagi na działalność różnych organów państwa, których kontrole są nastawione na likwidację tego segmentu rynku usług rozrywkowych. Podniosła, że nowa ustawa spowodowała, że posiadane przez nią automaty stały się rzeczami bez wartości. Oświadczyła, iż nie posiada środków na opłacenie tzw. wpisowego, gdyż przychody skarżącej w związku z wprowadzeniem przepisów ustawy o grach hazardowych zmalały znacząco w stosunku do roku 2009 i 2010. Środki uzyskiwane przez stronę z uwagi na podwyżkę podatku od gier z 180 euro na 2.000 zł przeznaczane są na regulowanie danin publicznoprawnych. Spółka eksploatuje około 200 automatów, co stanowi 71% stanu funkcjonujących urządzeń pod rządami ustawy sprzed 1 stycznia 2010r., w konsekwencji czego nie posiada środków na bieżącą działalność. Wskazała także, że łączna wysokość wydatków, do poniesienia których zobowiązana jest spółka, znacząco przekracza ilość środków zgromadzonych na rachunkach bankowych. Dodatkowo stwierdziła, że środki trwałe to w większości automaty do gier o niskich wygranych, których w obecnym stanie prawnym obowiązującym w Polsce jak i za granicą nie da się sprzedać.
Podała także, że oba posiadane rachunki bankowe są zajęte w postępowaniu zabezpieczającym do wysokości ponad 7.207.857,79 zł (w pierwszym wniosku było to 8.700.000 zł).
W odpowiedzi na wezwanie w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), wnioskodawczyni przedłożyła: aktualne wyciągi z dwóch rachunków bankowych, deklarację CIT-8 za rok 2012 i 2013, a ponadto kopię postanowienia Sądu Rejonowego, Wydział Gospodarczy z dnia 11 lutego 2014r. sygn. akt "[...]" o ogłoszeniu upadłości skarżącej z możliwością zawarcia układu. Nie wyjaśniła natomiast przyczyny zmniejszenia wysokości zajęć na rachunkach bankowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 243 § 1 i art. 246 § 2 pkt 2 ww. ustawy p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym może zostać przyznane na wniosek strony, będącej osobą prawną, jeżeli wykaże ona, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Generalną zasadą postępowania przed sądami administracyjnymi jest konieczność ponoszenia przez strony kosztów postępowania związanych z udziałem w sprawie. Zasady i stosowanie prawa pomocy znane są wnioskodawcy z uzasadnień uprzednio wydanego postanowienia tut. Sąd z dnia 17 lipca 2013r. oraz ww. postanowienia Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 29 listopada 2013r.. Sąd w tym miejscu wyjaśnia, że zmiana sytuacji finansowej skarżącej poprzez uwzględnienie finansów strony na koniec 2013r. w deklaracji CIT-8 spowodowała, że merytorycznej ocenie tut. Sądu podlega również ponowny, drugi w niniejszej sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych, złożony obecnie na etapie wniesienia skargi kasacyjnej od ww. postanowienia WSA w Olsztynie z dnia 31 stycznia 2014r. o odrzuceniu skargi spółki.
Rozpoznając wniosek Sąd uznał, że sytuacja finansowa Spółki nie uzasadnia przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Spółka nie dowiodła, że w jej aktualnej sytuacji zaistniały przesłanki przewidziane w art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a.. Nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania. W ocenie Sądu dotychczasowa argumentacja przemawiająca za odmową przyznania prawa pomocy nadal ma zastosowanie w sprawie, gdyż uzasadniając aktualny wniosek skarżąca wiernie powtórzyła okoliczności przedstawione we wniosku o przyznanie prawa pomocy, zakończonym ww. postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2013r..
NSA w uzasadnieniu wydanego w niniejszej sprawie postanowienia wskazał już, że osoba prawna oraz inna organizacja nieposiadająca osobowości prawnej nie może powoływać się tylko na to, że aktualnie nie dysponuje środkami na poniesienie kosztów sądowych, ale musi także wykazać, że nie ma ich mimo, że podjęła wszelkie niezbędne działania, by zdobyć fundusze na pokrycie wydatków.
Z przedstawionych na skutek wezwania deklaracji CIT-8 za rok 2013 wynika, że strata na koniec 2013r. wynosiła 112.487,38 zł, co wskazuje na polepszanie się sytuacji spółki w porównaniu z poprzednim rokiem, kiedy strata na koniec 2012r. wyniosła 888.485,30 zł. Ponadto z informacji dotyczących rachunków bankowych i ich zajęcia wynika jedynie, że kwota zablokowana na obu wykazanych przez stronę rachunkach wynosi po -6.697.100,67 zł, przy czym saldo początkowe i końcowe na 31.03.2014r. wynosiło 32.303,06 zł (rachunek nr "[...]") oraz 15.870,- zł (rachunek nr "[...]"). Z kolei saldo dostępne na rachunkach wynosiło odpowiednio: -6.664,797,61 zł i -6.681.230,67 zł. Wnioskodawczyni nie wyjaśniła jednak przyczyn zmniejszenia wysokości zajęć na rachunkach bankowych kwot w postępowaniu zabezpieczającym do wysokości ponad 7.207.857,79 zł (w pierwotnym wniosku było to 8.700.000 zł), do czego wyraźnie zobowiązywało stronę wezwanie sądu. Powyższe dodatkowo powoduje, że nie ma aktualnie także możliwości dokonania rzetelnej oceny sytuacji finansowej strony, która przedstawia ją w sposób niepełny.
Niemniej spółka składając obecnie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych na skutek wezwania do uiszczenia wpisu sądowego od skargi kasacyjnej, działała z pełną wiedzą powodów odmowy zwolnienia od kosztów sądowych na wcześniejszym etapie postępowania sądowoadministracyjnego. Była świadoma tego, że zabezpieczenie rachunku bankowego nie jest tożsame z niemożliwością korzystania przez zobowiązanego z rachunku bankowego, a tego typu blokada środków do oznaczonej wysokości na rachunku nie oznacza niemożności korzystania z rachunku i nie oznacza to stanu niemożności korzystania z rachunku. Powyższe wyjaśnił najpierw tut. Sąd, a następnie NSA w uzasadnieniu ww. postanowienia z dnia 29 listopada 2013r., co pozostaje nadal aktualne przy ocenie bieżącej sytuacji materialnej spółki. Podobnie niekorzystna dla spółki nowelizacja ustawy o grach hazardowych zmieniająca dotychczasowe zasady udzielania licencji na automaty do gier nie może wyłączać powinności ponoszenia kosztów postępowania sądowego, które immanentnie są związane z ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem skarżąca powiela argumentację przedstawioną w pierwszym wniosku o przyznanie prawa pomocy, co do której sądy się już ustosunkowały w niniejszej sprawie, nie dającą jednak podstaw do pozytywnego załatwienia wniosku również na jej obecnym etapie.
Ponadto upadłość skarżącej z możliwością zawarcia układu, o której orzekł Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy w postanowieniu z dnia 11 lutego 2014r. sygn. akt "[...]" nie może stanowić argumentu przesądzającego o złej kondycji finansowej spółki. Jak bowiem wynika z deklaracji CIT-8 na koniec 2013r. spółka odnotowała przychody w wysokości 93.956.187,69 zł, co przekonuje o dużym potencjale podmiotu.
Sąd rozpatrując złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy wziął pod uwagę także koszty sądowe w kwocie 5.340,- zł, jakie strona jest obowiązana ponieść uwzględniając pozostałe sprawy zawisłe przed tutejszym Sądem, w których skarżąca wniosła skargi kasacyjne. Biorąc pod uwagę powyższe uznano przede wszystkim, że sytuacja finansowa spółki nie uzasadnia przyznania jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Spółka posiada bowiem wciąż majątek, który pozwoli uiścić należne koszty sądowe. Tym samym nie spełnia przesłanek przewidzianych w art. 246 § 2 p.p.s.a..
Z tych względów na podstawie art. 254 § 1 i art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.
