IV SA/Wa 110/14

Uzasadnienie

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją nr [...], z dnia [...] października 2013 r., wydaną na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573 ze zm.) oraz art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. Nr [...] orzekającej o odmowie udzielenia obywatelowi C., panu W. X., ur. [...].03.1981 r., zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustaleniach faktycznych organ wskazał, że w dniu 2 listopada 2012 r. W. X., za pośrednictwem pełnomocnika pani P. A., wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na podjęcie zatrudnienia na terytorium Polski. We wniosku tym, jak wskazał organ, na stronie 6 w części E pkt VII, na pytanie: "Czy toczy się przeciwko Panu postępowanie karne lub postępowanie w sprawach o wykroczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą?", zainteresowany zaznaczył odpowiedź " Nie".

Jednocześnie na podstawie pisma z dnia 17 grudnia 2012 r. Komendanta [...] Policji przekazanego Wojewodzie [...], organ ustalił, że wobec pana W. X. prowadzone było postępowanie przygotowawcze nr [...] przez Komendę Rejonową Policji W. W dniu 22 października 2012 r. sprawę przekazano do Prokuratury Rejonowej W., sprawa została zarejestrowana pod numerem [...]. Postępowanie to zostało zakończone przez Prokuraturę Rejonową W. w dniu [...] października 2012 r. skierowaniem do Sądu Rejonowego dla W. Wydziału Karnego aktu oskarżenia, przeciwko cudzoziemcowi.

W dniu 25 stycznia 2013 r. pan W. X. został przesłuchany przez organ I instancji i w odpowiedzi na pytanie czy toczyło się, bądź toczy się wobec niego postępowanie karne lub w sprawie o wykroczenie, zeznał: " 2-3 miesiące temu sprzedawałem towar na [...] na stoisku w miejscu, gdzie jest zakaz handlu, ja nie mam podpisanej umowy z właścicielem na handel tam i zostałem zatrzymany przez policję i ukarany grzywną w kwocie ok. 1400 zł i do tej pory nie zapłaciłem tej grzywny." Cudzoziemiec zeznał, iż był przesłuchiwany na ww. okoliczność. Na pytanie czy przedstawiono mu zarzuty, cudzoziemiec odpowiedział: " Chyba raczej nie." Pan W. X. zapytany, dlaczego we wniosku o udzielenie mu przedmiotowego zezwolenia nie wskazał, iż toczy się wobec niego postępowanie karne, odpowiedział: " Pełnomocnik może nie zrozumiał, co mówiłem."

W tej sytuacji, w dniu 28 stycznia 2013 r. pełnomocnik cudzoziemca złożyła do akt sprawy pismo, w którym oświadczyła, iż wypełniając wniosek o udzielenie panu W. X. zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z własnej winy popełniła błąd poprzez nie wskazanie w jego treści, iż wobec strony toczy się postępowanie karne.

Organ odwoławczy w toku postępowania ustalił, że w postępowaniu przez Sądem Rejonowym dla W. w dniu 4 września 2012 r. panu W. X. przedstawiono zarzuty oraz w tym samym dniu został on przesłuchany.

Wobec powyższych ustaleń, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców zgodził się z twierdzeniem organu I instancji, iż wobec pana W. X. zachodzą przesłanki określone w art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o cudzoziemcach stosownie, do których cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organy uznały, że wnioskodawca miał świadomość prowadzonego wobec niego przez Prokuraturę Rejonową dla W. postępowania nr [...] i okoliczność ta nie może być kwestionowana.

Organ odwoławczy wskazał również, że na 7 stronie wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony jest zamieszczone oświadczenie dot. m.in. konsekwencji złożenia wniosku zawierającego nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, a także zeznania nieprawdy lub zatajenia prawdy w postępowaniu o udzielenie zezwolenia. Zainteresowany w dniu składania wniosku podpisał go i ww. oświadczenie, potwierdzając prawdziwość podanych we wniosku informacji, a także świadomość ww. konsekwencji. Organ odwoławczy wyjaśnił również, że osoba działająca przez pełnomocnika działa tak, jakby sama dokonywała czynności procesowych. Dlatego też odpowiedzialność za działania i zaniechania pełnomocnika ponosi strona. Ponadto wskazał, że art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o cudzoziemcach stanowi obligatoryjną przesłankę do odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, w tej sytuacji nie jest zasadne badanie czy w przedmiotowej sprawie zachodzą okoliczności określone w art. 53 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, gdyż nie miałoby to wpływu na rodzaj rozstrzygnięcia oraz prowadziłoby do bezzasadnego przedłużania postępowania.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] października 2013 r. złożył W. X. Skarżący zaskarżonej decyzji zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, gdyż nie zataił on faktu toczącego się postępowania karnego i tym samym nie spełnił przesłanek z art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o cudzoziemcach.

W uzupełnieniu skargi z dnia 8 maja 2014 r., pełnomocnik skarżącego zaskarżonej decyzji zarzuciła:

- naruszenie art. 7, 8, 9,77 i 80 k.p.a. poprzez niedokładne wyjaśnienie okoliczności sprawy, co spowodowało nie uwzględnienie w orzeczeniu całokształtu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia i naruszono słuszny interes strony;

- naruszenie art. 15 k.p.a. gdyż postępowanie przed organem II instancji nie doprowadziło do rzeczywistej kontroli poprzednio wydanego orzeczenia;

- naruszenie art. 6 k.p.a. w ten sposób, że organy administracji niewłaściwie zastosowały lub nie zastosowały przepisów o postępowaniu administracyjnym;

- naruszenie art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, poprzez bezpodstawne przyjecie wystąpienia przesłanki zawartej w art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ww. ustawy;

- naruszenie art. 8, 8, 110 k.p.a. poprzez złamanie zasady związania organu administracji publicznej wydaną przez siebie decyzją i wydanie sprzecznych w swojej treści orzeczeń przez ten sam organ w indywidualnej oraz konkretnej, związanej z pracą na terytorium RP sytuacji Cudzoziemca, tj. wydanie decyzji negatywnej, pomimo wcześniejszego udzielenia zezwolenia na pracę.

Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji, czy jest ona zgodna z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Przeprowadzona przez Sąd w niniejszej sprawie kontrola aktu administracyjnego we wskazanym wyżej aspekcie wykazała, że zaskarżona decyzja odpowiada prawu, a zatem skarga nie znajduje uzasadnionych podstaw.

W myśl art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. z 2011 r., nr 264, poz. 1573, ze zm.), stanowiącego materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje. Dokonując literalnej wykładni tego przepisu podkreślić należy, iż użycie przez ustawodawcę określenia "cudzoziemcowi odmawia się" nie nasuwa wątpliwości, iż mamy do czynienia z obowiązkiem wydania decyzji o określonej treści w przypadku zaistnienia określonych w nim przesłanek. Tym samym nie można przyjąć, iż przy orzekaniu na gruncie tego przepisu organ dysponuje swobodą w zakresie kwalifikacji skutków zdarzenia, określaną jako "uznanie administracyjne". A zatem orzeczenie o odmowie udzielenia zezwolenia jest obligatoryjne i nie jest zależne od woli orzekającego organu.

Jak wynika z akt administracyjnych sprawy we wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na str. 6 w części E pkt VIII, na pytanie czy toczy się przeciwko Panu postępowanie karne lub postępowanie w sprawach o wykroczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, skarżący zaznaczył odpowiedź: "nie". Skarżący podpisał również oświadczenie znajdujące się we wniosku, z którego wynika m.in., iż jest świadomy, że złożenie wniosku lub dołączenie dokumentów zawierających nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje spowoduje odmowę udzielenia zezwolenia lub jego cofnięcie.

Tymczasem z akt administracyjnych wynika, że jeszcze przed złożeniem przez skarżącego wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, bo w dniu 4 września 2012 r., Wydział do walki z Przestępczością Gospodarczą Komendy Wojewódzkiej Policji W., w związku z prowadzonym pod nadzorem Prokuratury Rejonowej W. dochodzeniem w sprawie [...] o wprowadzenie do obrotu w dniu 3 września 2012 r., na terenie targowiska przy ul. [...] w W., perfum z podrobionymi znakami towarowymi różnych firm przez obywatela C. W. X. tj. o czyn z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej, zwrócił się do Wydziału Spraw Cudzoziemców [...] Urzędu Wojewódzkiego o informację na temat legalności pobytu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej W. X.

W toku postępowania administracyjnego Komendant [...] Policji pismem z dnia 17 grudnia 2012 r. poinformował Wojewodę [...], że wobec obywatela C. W. X. prowadzone było postępowanie przygotowawcze [...] przez Komendę Rejonową Policji W. i w dniu 22 października 2012 r. sprawę przekazano do Prokuratury Rejonowej W.

Prokuratura Rejonowa W., akta sprawy nr [...] wraz z aktem oskarżenia przeciwko W. X. oskarżonego o przestępstwo z art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej, w dniu 31 października 2012 r. przekazała do Sądu Rejonowego dla W. [...] Wydział Karny.

Sąd Rejonowy dla W. w W. [...] Wydział Karny prawomocnym wyrokiem z dnia [...] marca 2013 r., wydanym w sprawie sygn. akt [...], uznał W. X. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 305 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej skazał go i wymierzył mu karę 180 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł.

W toku postępowania administracyjnego przed organem I instancji, w dniu 25 stycznia 2013 r., skarżący będąc przesłuchany w charakterze strony zeznał, że we wrześniu 2012 r. sprzedawał towar – perfumy, na [...] w miejscu gdzie jest zakaz handlu. Został zatrzymany przez policję i ukarany grzywną w wysokości ok. 1400 zł. Był w tej sprawie przesłuchiwany. Na pytanie czy postawiono mu zarzuty, odpowiedział – chyba raczej nie. Z kolei na pytanie, dlaczego we wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony nie zaznaczył, że był karany lub toczy się przeciwko niemu postępowanie karne, skarżący odpowiedział, że pełnomocnik może nie zrozumiał co mówiłem.

W tej sytuacji, pełnomocnik skarżącego – P. A., w dniu 28 stycznia 2013 r. złożyła w organie I instancji pisemne oświadczenie, z którego wynika, że wypełniając wniosek popełniła błąd wynikający z jej winy nie zaznaczając, że wobec skarżącego toczy się postępowanie karne.

Wobec powyższego należy zgodzić się w oceną dokonaną przez organy administracji, iż skarżący w dniu 2 listopada 2012 r. we wniosku o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, na str. 6 w części E pkt VIII, podał fałszywe informacje stwierdzając, że nie toczy się przeciwko niemu postępowanie karne. Organ zasadnie uznał, że zgromadzony materiał dowodowy pozwala uznać, że miał on świadomość prowadzonego wobec niego postępowania i brak jest podstaw do kwestionowania tej okoliczności. Skarżący w toku przesłuchania w dniu 25 stycznia 2013 r. zeznał, że po zatrzymaniu w dniu 3 września 2012 r. był przesłuchiwany w obecności tłumacza, co pozwala uznać, że wiedział jaki stawiany jest mu zarzut. Wskazuje to, że w dniu składania wniosku miał świadomość toczącego się postępowania karnego. Bez znaczenia pozostaje fakt wypełnienia wniosku przez pełnomocnika skoro skarżący podpisał się pod wnioskiem.

Wobec zaistnienia przesłanki z art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o cudzoziemcach, stosownie do której cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli w postępowaniu o udzielenie przedmiotowego zezwolenia złożył wniosek lub dołączył do niego dokumenty zawierające nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe informacje, organ był zobligowany do wydania decyzji odmownej.

Zatajenie we wniosku faktu, że toczy się przeciwko skarżącemu postępowanie karne nie może być uznane za informację, która nie ma znaczenia w sprawie o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Decyzja o odmowie udzielenia przedmiotowego zezwolenia na podstawie art. 57 ustawy o cudzoziemcach, jak to już wyżej wyjaśniono, nie jest decyzją o charakterze uznaniowym, dopuszczającym pewien zakres swobody decyzyjnej organu administracyjnego. Słusznie zatem organ uznał, iż w sprawie nie było zasadne badanie, czy w przedmiotowej sprawie zachodziły okoliczności określone w art. 53 ustawy o cudzoziemcach, gdyż nie miałoby to wpływu na rodzaj rozstrzygnięcia.

Sąd nie znalazł podstaw do uznania jako zasadnych zarzutów naruszenia przepisów postępowania administracyjnego wskazanych w uzupełnieniu skargi. W szczególności, zgodnie z art. 110 k.p.a. organ administracji publicznej, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia lub ogłoszenia, o ile kodeks nie stanowi inaczej. Wojewoda [...] w dniu [...] kwietnia 2012 r. wydał skarżącemu zezwolenie na pracę na terytorium RP z datą ważności od dnia 24 kwietnia 2012 r. do dnia 31 stycznia 2013 r., a następnie w dniu [...] października 2012 r. przedłużył to zezwolenie do dnia 31 stycznia 2015 r. Zezwolenia te były wydane na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r., nr 69, poz. 415,ze zm.). Wydanie tych zezwoleń wskazuje, że skarżący spełniał ustawowe przesłanki do ich wydania. Jednakże niezasadne jest stanowisko skarżącego, że fakt wydania mu przez Wojewodę [...] zezwolenia na pracę, wiąże ten organ przy wydawaniu decyzji o zezwoleniu na zamieszkanie na czas oznaczony. Zezwolenie na pracę jest jedynie jedną z przesłanek jakie musi spełnić ubiegający się o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony. Skarżący tę przesłankę spełnił ale jednocześnie nie spełnił innej obligatoryjnej przesłanki, o której mowa w art. 57 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o cudzoziemcach co wpłynęło na wydanie negatywnej decyzji w przedmiocie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.