III SA/Kr 1370/13

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie :

- art. 35 a ust. 1 pkt. 7 lit. d ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U.2011.721);

- § 6 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz.U.2002. 861);

- art. 138 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2013. 267) , zwanej dalej kpa –

decyzją z dnia 6 września 2013 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2013 r. nr [...] odmawiającą skarżącemu G. P. przyznania dofinansowania do zakupu notebooka z drukarką .

Powyższe decyzje zostały wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny ustalony przez organy :

w dniu 10 stycznia 2013 r. skarżący złożył wniosek o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych likwidacji barier w komunikowaniu się w zakresie zakupu notebooka z drukarką. Kwota wnioskowanego dofinansowania wynosiła 1.942,40 zł. Do wniosku skarżący dołączył: 1/ kopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności ze względu na naruszenie sprawności organizmu powodujące zdolność do pracy w warunkach pracy chronionej oraz konieczność czasowej (częściowej) pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych, 2/ oryginał zaświadczenia lekarskiego, z którego wynikało , że skarżący pozostaje w stałym leczeniu lekarzy specjalistów , ma schorzenie przewlekłe o znacznym stopniu zaawansowania, wyraźnie utrudniające komunikację międzyludzką oraz 3/ fakturę pro forma na wnioskowany sprzęt opiewająca na kwotę 2.428,90 zł.

Z wniosku wynikało , że skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i uzyskuje dochód miesięczny w wysokości 522,00 zł.

W aktach sprawy znajduje się notatka pracownika socjalnego , z której wynika, że skarżący od 2007 r. pełni funkcję Prezesa Stowarzyszenia "[...]", aktywnie uczestniczy w działalności Stowarzyszenia Członków [...] w K, a nadto uczestniczy w zajęciach w ośrodku wsparcia Centrum Kultury [...] w K. Pracownik socjalny stwierdził , że skarżący jest osobą komunikatywną i nie zauważono trudności w komunikowaniu się z otoczeniem , jest zaradny życiowo i w swoich zasobach posiada własny stacjonarny komputer , z którego samodzielnie korzysta. Skarżący posiada potencjał intelektualny do uzyskania odpowiedniego zatrudnienia i uzyskania dochodu , ma bowiem wykształcenie wyższe techniczne i wykonywał pracę asystenta projektanta , trenera i pracownika naukowego.

Organ pierwszej instancji odmawiając przyznania wnioskowanego dofinansowania stwierdził , że skarżący prowadzi aktywny tryb życia , jest komunikatywny i zaradny życiowo , m.in. uczestniczył w obradach [...].

Ponadto organ wyjaśnił , że w 2013r. do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej wpłynęły 1243 wnioski osób niepełnosprawnych ubiegających się o dofinansowanie likwidacji barier w komunikowaniu się . W związku z ograniczonymi środkami finansowymi przeznaczonymi na ten cel , organ wyjaśnił zasady rozpatrywania wniosków podnosząc , że w pierwszej kolejności rozpatrywane są wnioski osób z orzeczonym znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności lub orzeczeniami równoważnymi posiadających zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu , schorzenia narządu ruchu lub neurologiczne, (wyłącznie osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich ) , osób niewidomych oraz ze schorzeniami onkologicznymi.

Według powyższych zasad dofinansowaniem objęto 199 osób.

Wskazując na powyższe okoliczności organ stwierdził , że z uwagi m.in. na rodzaj schorzeń skarżącego i ograniczone środki finansowe nie może przyznać dofinansowania we wnioskowanym zakresie.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji skarżący zarzucił naruszenie art. 7 i art. 77 kpa oraz ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej dotyczącego likwidacji barier w komunikowaniu się. Skarżący podniósł , że ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności , pozostaje w stałym leczeniu z uwagi na przewlekłe schorzenia , a nadto obszernie opisał swoją działalność opozycyjną w latach 80-tych. Wniosek o dofinansowanie zakupu laptopa złożył dlatego , że wcześniej posiadany laptop został mu skradziony . Aktualnie skarżący posługuje się 13-letnim komputerem stacjonarnym, z którego korzysta w ograniczonym zakresie z powodu starego oprogramowania i niemożności podłączenia do Internetu.

Zaskarżona decyzja , w ocenie skarżącego , jest dla niego krzywdząca i nie uwzględnia jego zasług jako czołowego działacza podziemnej Solidarności.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji przytoczyło treść art.35a ust.1 pkt.7 lit.d ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych , zgodnie z którym do zadań powiatu należy dofinansowanie; likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych, w związku z indywidualnymi potrzebami osób niepełnosprawnych. Z kolei zgodnie z § 6 pkt.2 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych , o dofinansowanie ze środków Funduszu zadań , jeżeli ich realizacja umożliwi lub w znacznym stopniu ułatwi osobie niepełnosprawnej wykonywanie podstawowych, codziennych czynności lub kontaktów z otoczeniem , mogą ubiegać się na likwidację barier w komunikowaniu się i technicznych – osoby niepełnosprawne , jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.

W ocenie organu odwoławczego , analiza przytoczonych przepisów prowadzi wniosku , że krąg osób uprawnionych do otrzymania dofinansowania zawęża określenie "jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności".

Z orzeczenia o niepełnosprawności, którym legitymuje się skarżący nie wynika, aby napotykał on na bariery w komunikowaniu się. Skarżący , co prawda , posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności ze względu na naruszenie sprawności organizmu powodujące zdolność do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej oraz konieczność czasowej (częściowej) pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych , jednak pełni funkcję Prezesa Stowarzyszenia " [...]" , działa w Stowarzyszeniu [...] w K, a także uczestniczy w zajęciach Centrum Kultury [...] w K.

Skarżący , jak wyjaśnił , posiada komputer stacjonarny , którego nie można co prawda podłączyć do Internetu , jednak okoliczność ta – w ocenie organu – nie stanowi wystarczającej przesłanki do przyznania wnioskowanego dofinansowania.

Odnosząc się do przedłożonego przez skarżącego zaświadczenia lekarskiego , organ odwoławczy stwierdził , że dokument ten, w którym lekarz poparł wniosek skarżącego, także nie stanowi przesłanki przemawiającej za uwzględnieniem wniosku skarżącego.

Z uwagi na ograniczone środki , którymi dysponują organy , nie jest możliwe zabezpieczenie wszystkich potrzeb osób ubiegających się o pomoc.

Na powyższą decyzję wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie , w której skarżący powtórzył argumentację zawartą w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej .

W odpowiedzi na skargę, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Stosownie do art.1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U.2002.1269 ) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że przedmiotem kontroli Sądu jest zgodność z prawem zaskarżonej decyzji. Usunięcie z obrotu prawnego decyzji może nastąpić tylko wtedy, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organy administracji publicznej naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art.145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.2012.270).

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji pod kątem jej zgodności z prawem, Sąd badał, czy organ administracyjny ustalił stan faktyczny zgodnie z obowiązującymi przepisami, a następnie, czy do tak ustalonego stanu faktycznego zastosował właściwe przepisy oraz, czy przepisy te prawidłowo zinterpretował.

Kontrola zaskarżonej decyzji doprowadziła do wniosku, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U.2011.721) ustawodawca stwierdził, że dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu się i technicznych, w związku z indywidualnymi potrzebami osób niepełnosprawnych należy do zadań powiatu (art. 35 a ust. 1 pkt 7 lit. d ww. ustawy). Natomiast szczegółowy tryb postępowania i zasady dofinansowania zostały określone w wydanym na podstawie tej ustawy rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie określenia rodzajów zadań powiatu, które mogą być finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (Dz.U.2002. 861.).

Z § 1 wskazanego rozporządzenia wynika, że określa ono między innymi tryb postępowania i zasady dofinansowania zadań ze środków Funduszu.

W § 6 tego rozporządzenia stwierdzono natomiast, że na likwidację barier w komunikowaniu się i technicznych – mogą się ubiegać osoby niepełnosprawne, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności.

Sąd podzielił stanowisko organu odwoławczego, że analiza przytoczonych przepisów wskazuje , że krąg osób uprawnionych do otrzymania dofinansowania jest zawężony określeniem: "jeżeli jest to uzasadnione potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności". Z samego orzeczenia o niepełnosprawności nie zawsze wynika wprost, że osoba napotyka na bariery w komunikowaniu się (związane z ułomnością fizyczną - ograniczeniami ruchowymi, mową lub słuchem) i w samym orzeczeniu o niepełnosprawności nie ma ustawowego wymogu w rodzaju: "stwierdza się/nie stwierdza się bariery w komunikowaniu się". W związku z tym w postępowaniu dotyczącym przyznania dofinansowania , którego celem jest likwidacja barier w komunikowaniu się , należy dopuścić jako dowód m.in. zaświadczenia lekarskie , które mogą potwierdzić istnienie takich barier , ale również inne dowody potwierdzające bądź zaprzeczające istnienie przedmiotowych barier.

W aktach rozpatrywanej sprawy znajduje się zaświadczenie lekarskie wydane przez lek. med. E. B., z którego wynika, iż skarżący pozostaje w stałym leczeniu lekarzy specjalistów , a posiadane schorzenie " wyraźnie utrudnia komunikację" . Organy orzekające zasadnie oceniły , iż dowód z przedstawionego przez skarżącego zaświadczenia lekarskiego pozostaje w sprzeczności z ustaleniami tych organów . Okolicznością bezsporną jest , że skarżący prowadzi aktywny tryb życia , jest osobą zaangażowaną społecznie , pełni różne funkcje, uczestniczy w różnorakich zajęciach, a nadto – jak wynika z akta sprawy – składa obszerne i analityczne pisma . W ocenie pracownika socjalnego , skarżący także jest postrzegany , jako osoba , które nie ma problemów ( barier ) z komunikacją. W ocenie tej uwzględniono również fakt posiadania przez skarżącego osobistego sprzętu komputerowego, co niewątpliwie ułatwia komunikowanie się z otoczeniem . Okoliczność , że sprzętu tego nie można podłączyć do Internetu , oznacza jedynie, że skarżący nie może podwyższyć swojego standardu życia. Podkreślić jednak należy, że pomoc na dofinansowanie likwidacji barier w komunikowaniu się musi wiązać się z konkretnym rodzajem niepełnosprawności , która powoduje barierę w komunikowaniu się . Pomoc ta nie może prowadzić tylko do podwyższenia standardu życia osoby niepełnosprawnej .

W związku z powyższym trudno nie zgodzić się z organami orzekającymi w niniejszej sprawie , że ustalone i niesporne okoliczności związane z aktywnym trybem życia skarżącego nie kwalifikowały go do przyznania wnioskowanego dofinansowania. Wbrew zarzutom skargi , organy orzekające nie naruszyły przepisów postępowania tj. art.7, art. 77 § 1 i art.80 k.p.a. w stopniu, który mógłby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Podjęte rozstrzygnięcia organów obu instancji są logiczne i znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym. Podane we wniosku schorzenia tj. choroba układu ruchu , nerwica i depresja , jak wykazało postępowanie dowodowe , nie stanowią bariery w komunikowaniu się skarżącego. Jak wyżej podniesiono , przyznanie dofinansowania możliwe jest , gdy ułomności fizyczne stanowią barierę w komunikowaniu się . Wskazane przez organ odwoławczy okoliczności związane z ilością złożonych wniosków o dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na likwidacje barier w komunikowaniu się , ograniczone środki przeznaczone na ten cel oraz przejrzyste zasady ich rozdziału świadczą o tym , że dokonana przez ten organ ocena wniosku skarżącego nie jest oceną dowolną i mieści się w kompetencjach organu rozstrzygającego przedmiotowy wniosek. Należy stwierdzić, że postępowanie dowodowe mające na celu ustalenia stanu faktycznego - zostało przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, a wydane rozstrzygnięcia odpowiadają prawu.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012. 270 ) orzekł jak w sentencji wyroku.