II SA/Sz 1535/13

Uzasadnienie

Starosta decyzją z dnia [...] nr [...] działając na podstawie art. 124 ust. 1 i 6 w związku z art. 6 pkt. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, po rozpoznaniu wniosku Spółki A., ograniczył sposób korzystania z nieruchomości, położonej w obrębie [...] gmina [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. 2,20 ha, stanowiącej własność K.K. i M.K., poprzez zezwolenie Spółce A. na realizację inwestycji celu publicznego, polegającej na udzieleniu zezwolenia na założenie i przeprowadzenie na części nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej dla inwestycji polegającej na przebudowie linii elektroenergetycznej 110kV relacji [...], obejmującej w swym zakresie demontaż przewodów roboczych i odgromowych - powierzchnia zajęcia nieruchomości 2086 m, szerokość pasa technicznego - 14 m, długość projektowanej trasy linii -ok. 149 m, zgodnie z treścią załącznika mapowego stanowiącego integralną część decyzji. Inwestor Spółka A. został zobowiązany do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po zakończeniu na niej opisanych prac.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że Spółka A. wnioskiem z dnia [...] zwróciła się o wydanie decyzji w trybie art. 124 ust.1 ustawy o gospodarce nieruchomościami o ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, położonej w obrębie [...] gmina [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] stanowiącej własność K.K. i M.K. Do wniosku dołączono dokumentację z przeprowadzonych rokowań z właścicielami nieruchomości, które nie doprowadziły do porozumienia i uzyskania zgody na zajęcie nieruchomości.

Po przytoczeniu treści art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami, organ wskazał, że planowana inwestycja spełnia wymogi celu publicznego, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Burmistrz Gminy w dniu [...] wydał decyzję nr [...] o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla planowanego przez wnioskodawcę przedsięwzięcia tj. przebudowy i rozbudowy linii napowietrznej 110 kV relacji [...].

W odwołaniu od powyższej decyzji K.K. i M.K. podnieśli zarzut naruszenia:

- art. 124 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, poprzez wydanie decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości poprzez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej, pomimo braku wystarczających, w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, podstaw do jej wydania (nie należycie przeprowadzone rokowania, nie zbadania zgodności ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości z decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego i stopnia uciążliwości ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości dla właściciela, a także nie określenie terminu na wykonanie prac budowlanych lub montażowych);

-art. 7, art. 77 § 1, art. 80 K.p.a. poprzez nie wyjaśnienie wszelkich okoliczności faktycznych sprawy oraz z uwagi na brak wszechstronnego zebrania i rozważenia materiału dowodowego;

- art. 107 § 1 i 3 K.p.a. poprzez nie zamieszczenie w decyzji wszelkich wymaganych elementów decyzji, nieprecyzyjne sformułowanie wydanych w sprawie rozstrzygnięć oraz brak dostatecznego uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji.

Wojewoda decyzją z dnia [...] nr [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 124 ust. 1-6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, po rozpatrzeniu odwołania M. i K. K., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W ocenie Wojewody, w sprawie zostały spełnione przesłanki zastosowania instytucji ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Inwestycja polegająca na przebudowie istniejącej linii 110 kV [...]stanowi nową inwestycję, dla wykonania, której niezbędne jest, wobec braku zgody właściciela nieruchomości, uzyskanie decyzji w trybie art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Decyzja organu I instancji z dnia [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na rzecz inwestora Spółki A., została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Załącznikiem tej decyzji jest mapa, która w sposób precyzyjny wytycza położenie linii elektroenergetycznej. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest dla organu aktem wiążącym.

Głównym celem przebudowy jednotorowej linii elektroenergetycznej 110 kV jest zwiększenie niezawodności pracy linii, zwiększenie zdolności przesyłowych linii i zmniejszenie strat przesyłowych. W trakcie prac budowlanych istniejąca linia 110 kV zostanie wyłączona i nastąpi demontaż istniejącej linii. Na zdemontowanym odcinku wybudowana zostanie nowa linia napowietrzna 110 kV wyposażona w nowe przewody robocze, nową izolację i osprzęt.

Organ odwoławczy szczegółowo opisał podejmowane przez inwestora, drogą telefoniczną, pisemną i osobiście wielokrotne próby negocjacji ze współwłaścicielami nieruchomości, które ostatecznie nie doprowadziły do zawarcia porozumienia. Wojewoda stwierdził, że zostały wyczerpane przesłanki wynikające z art. 124 ust. 1 i ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W ocenie organu odwoławczego nie doszło w sprawie do naruszenia art. 107 § 1 i § 3 K.p.a., gdyż organ I instancji wyjaśnił podstawę prawną i przesłanki wydania przedmiotowej decyzji oraz określił zakres uszczuplenia władztwa właściciela. Starosta zgromadził i przeanalizował cały materiał dowodowy, tym samym nie naruszył art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a.

Wojewoda stwierdził, że przepis art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie formułuje, w wydanej na jego podstawie decyzji, obowiązku określenia kolejności prac, czasu ich trwania i szczegółowego ich harmonogramu. Kwestia ta nie mieści się bowiem w granicach sprawy dotyczącej ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Powołując na orzecznictwo sądów administracyjnych, organ wskazał, że na obecnym etapie istotne jest wyłącznie to, aby decyzja zakreślała obszar, w którym te prace będą wykonywane oraz, że obszar ten został objęty zajęciem z przeznaczeniem na ściśle określony cel, ograniczając prawo własności właściciela do swobodnego dysponowania wskazaną częścią nieruchomości.

M.K. i K.K. powyższą decyzję zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji. Zaskarżonej decyzji zarzucili naruszenie:

-art. 124 ust. 1 i 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez wydanie decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości i udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej, pomimo braku wystarczających podstaw do jej wydania (nie należycie przeprowadzone rokowania, nie zbadania zgodności ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości z decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego i stopnia uciążliwości ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości dla właściciela, a także nie określenie terminu na wykonanie prac budowlanych lub montażowych);

-art. 7, art. 77 § 1, art. 80 K.p.a. poprzez nie wyjaśnienie wszelkich okoliczności faktycznych sprawy oraz brak wszechstronnego zebrania i rozważenia materiału dowodowego;

-art. 107 § 1 i 3 K.p.a. poprzez nie zamieszczenie w decyzji wszelkich wymaganych elementów decyzji, nieprecyzyjne sformułowanie wydanych w sprawie rozstrzygnięć oraz brak dostatecznego uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji.

W odpowiedzi na skargę, Wojewoda podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do przepisu art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2010 r. nr 102, poz. 651 ze zm.) o gospodarce nieruchomościami, powoływanej dalej jako "u.g.n.", starosta wykonujący zadania z zakresu administracji publicznej może ograniczyć w drodze decyzji sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie przewodów i urządzeń, o których mowa w tym przepisie, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyrazi na to zgody. Takie ograniczenie może nastąpić jedynie zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku jego braku zgodnie z decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Udzielenie zezwolenia powinno być poprzedzone rokowaniami z właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości w celu uzyskania zgody na wykonanie prac wymienionych w ust. 1 art. 124 u.g.n.

Z omawianego przepisu wynika, iż pierwszeństwo ma umowne uregulowanie kwestii dysponowania przez inwestora nieruchomością na cele budowlane związane z realizacją inwestycji liniowej, przed rozstrzygnięciem tej kwestii w formie decyzji administracyjnej. Nieosiągnięcie zgody pomiędzy właścicielem nieruchomości i inwestorem, upoważnia organ administracyjny do wydania zezwolenia wymienionego w art. 124 ust. 1 ustawy.

Przepis ten wymaga, aby zezwolenie zgodne było z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodne z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, oraz aby wystąpienie z wnioskiem o wydanie wyżej wymienionej decyzji, dany podmiot poprzedził przeprowadzeniem z właścicielem nieruchomości rokowań, mających na celu udostępnienie przez tą osobę nieruchomości w sposób dobrowolny.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie wyżej wymienione przesłanki zostały spełnione, co organy prawidłowo wykazały w swoich rozstrzygnięciach.

Wniosek Spółki A. dotyczy przebudowy linii elektroenergetycznej 110kV, czyli związany jest z realizacją inwestycji celu publicznego, o którym jest mowa w art. 6 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dla opisanej inwestycji inwestor uzyskał ostateczną decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Przed wszczęciem postępowania administracyjnego między stronami prowadzone były rokowania, choć jak twierdzą skarżący miały one charakter pozorny i nie zmierzały do polubownego rozwiązania spornej kwestii.

Z akt administracyjnych rozpoznawanej sprawy wynika, iż wnioskodawca spełnił wymogi formalne wniosku załączając do niego dokumenty potwierdzające uprzednie prowadzenie rokowań. Dowodami tymi są: notatki z rozmów telefonicznych przedstawiciela inwestora z K.K. (z dnia [...], pisma pełnomocnika inwestora kierowane do państwa K. (z dnia [...]), próba przeprowadzenia rokowań w dniu [...], wiadomości e-mail z dnia [...], pismo pełnomocnika państwa K. z dnia [...] z własną propozycją warunków ustanowienia służebności przesyłu.

Analiza wymienionych dokumentów świadczy o wielokrotnych próbach inwestora, polubownego ustanowienia warunków służebności na nieruchomości skarżących bez ingerencji organu. Tymczasem skarżący odpowiedzieli na prośbę kontaktu inwestora po upływie roku od pierwszej telefonicznej próby w sprawie ustalenia warunków porozumienia, gdzie prób tych było ogółem piętnaście. Nie można więc zgodzić się ze skarżącymi, że rokowania miały charakter pozorny. Ilość podejmowanych prób, treść pism i e-maili znajdujących się w aktach sprawy świadczy o tym, iż po stronie inwestora istniała realna wola porozumienia się ze skarżącymi na drodze cywilnoprawnej.

Wyjaśnić trzeba, że przepis art. 124 u.g.n. nie określa formy prowadzenia rokowań, jednakże spełnienie obowiązku ich przeprowadzenia, jako przesłanki wszczęcia postępowania o uzyskanie zezwolenia na zajęcie nieruchomości, oznacza taką sytuację w której inwestor określił i zaproponował właścicielowi określone warunki uzyskania zgody na wykonanie prac o jakich mowa w art. 124 u.g.n. Z kolei niemożność uzyskania zgody właściciela oznacza stan, gdy nie odpowiedział on na zaproszenie do rokowań, sprzeciwił się wyrażaniu zgody albo też strony postawiły sobie wzajemnie takie warunki, że uznały je za niemożliwe do przyjęcia (por. wyrok WSA w Gorzowie z dnia 31 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Go 579/07 publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Odnosząc się do zarzutu braku zbadania przez organy zgodności ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości z decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego a także nie określenie terminu na wykonanie prac, stwierdzić trzeba że jest on niezasadny.

Zaskarżona decyzja wyraźnie rozstrzyga o zakresie ograniczenia prawa korzystania przez właściciela z nieruchomości wskazując, iż zajęcie działki nr [...] o pow. 2,20 ha obręb ewid. [...] gm. [...] obejmuje pas gruntu o długości 149 m, szerokości 14 m i powierzchni 2086 m2. Dokładny przebieg inwestycji polegającej na przebudowie linii elektroenergetycznej, w tym jej fragmentu przebiegającego przez stanowiącą własność skarżących nieruchomość, został ustalony w decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Nie można więc zarzucić organowi, braku zebrania i rozważenia materiału dowodowego w zakresie przebiegu inwestycji, gdyż zbędne było ponowne techniczne opisywanie jej usytuowania w decyzji, której przedmiotem było wyłącznie ograniczenie sposobu korzystania z części w/w nieruchomości. Podkreślić należy, że wskazanie terminu wykonania prac przez inwestora nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 124 ust. 1 u.g.n. będącego podstawą wydania decyzji w przedmiocie ograniczenia nieruchomości. Pozostałe kwestie dotyczące czasu zajęcia nieruchomości na wykonanie inwestycji celu publicznego, czy też okresu trwania wykonywanych przez inwestora prac i uciążliwości z tym związanych wiążą się z odrębnymi procedurami, określonymi w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami np. art. 124 ust. 1a, art. 128 ust.4

Sąd nie dopatrzył się naruszenia przez organy przepisów art. 7, art.77, art. 80, art. 107 Kodeksu postępowania administracyjnego, bowiem zebrany materiał dowodowy był wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy, a zaskarżona decyzja zawiera wyczerpujące uzasadnienie faktyczne i prawne.

W tym stanie rzeczy, Sąd nie stwierdził naruszeń przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania administracyjnego mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.