IV SAB/Wr 13/14
Wyrok
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-05-15Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Henryk Ożóg
Lidia Serwiniowska /sprawozdawca/
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. sprawy ze skargi [...] na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w K. w przedmiocie przywrócenia do służby w Policji oddala skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 542/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z dnia [...] 2012 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, tj. Komendanta Powiatowego Policji w K. w przedmiocie zwolnienia [...] (dalej: strona, zainteresowany) ze służby w Policji.
Pismem z dnia 18 czerwca 2013 r., w odpowiedzi na wniosek strony z dnia 14 czerwca 2013 r. dotyczący zastosowania się do treści rozstrzygnięcia Komendant Powiatowy Policji poinformował, że sprawa zostanie załatwiona po uzyskaniu przez niego waloru prawomocności.
Wobec powyższego, w piśmie z dnia 1 lipca 2013 r., strona odniosła się do orzeczenia zawartego w pkt II sentencji wyroku, tj. orzeczenia, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
W odpowiedzi Komendant Powiatowy Policji, m.in., podtrzymał stanowisko, że dopiero uprawomocnienie się wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. spowoduje jego wykonanie.
Pismem z dnia 18 lipca 2013 r. zainteresowany zwrócił się do Komendanta Powiatowego Policji "o wydanie decyzji o przywrócenie do służby w Policji".
Wskazał m.in., że art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2011 r., nr 287, poz. 1687 ze zm.), dalej: ustawa, stanowi podstawę przywrócenia funkcjonariusza na stanowisko równorzędne w przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości. W tym zakresie wymagany jest stosowny rozkaz personalny, ale odnoszący się jedynie do mianowania na dane stanowisko. Samo bowiem przywrócenie do służby następuje w dniu ogłoszenia wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego o uchyleniu rozkazu personalnego dotyczącego zwolnienia ze służby. Podał, że granice reaktywowania stosunku służbowego zależą od zapadłego w sprawie wyroku. Wyrok uchylający decyzję o zwolnieniu ze służby wywołuje skutki na przyszłość, a nie wstecz. Decyzja taka przestaje obowiązywać, a skarżący od tej daty znajduje się w sytuacji służbowej, w jakiej pozostawał w dniu zwolnienia ze służby.
Nade wszystko, zdaniem strony, aktualne pozostają zatem jej wcześniejsze żądania odnoszące się do wstrzymania wykonania decyzji Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie zwolnienia jej ze służby w Policji ze wszystkimi tego konsekwencjami, w szczególności dotyczącymi wypłaty należnego wynagrodzenia – począwszy od dnia 13 czerwca 2013 r., stosownie pomniejszonego ze względu na zawieszenie w czynnościach służbowych.
Ponadto, jak dodał zainteresowany, w myśl art. 42 ust. 5 ustawy, policjantowi przywróconemu do służby przysługuje – za okres pozostawania poza służbą – świadczenie pieniężne o charakterze rekompensacyjnym równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem za okres do sześciu miesięcy. Uzasadnionym jest więc też żądanie wypłaty kwoty odpowiadającej sześciomiesięcznemu wynagrodzeniu – za okres poprzedzający wydanie omawianego wyroku Sądu, kiedy to strona pozostawała poza służbą.
W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 2 sierpnia 2013 r. Komendant Powiatowy Policji po raz kolejny poinformował, że dopiero uprawomocnienie się wskazanego na wstępie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego spowoduje jego wykonanie.
W tym stanie rzeczy [...] złożył skargę do tutejszego Sądu na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w K. w przedmiocie przywrócenia do służby w Policji na stanowisko równorzędne i wypłacenia świadczenia pieniężnego równego uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem.
Skarżący podniósł, że wydany przez Sąd wyrok, a w szczególności pkt II jego sentencji sprawił, iż z dniem zgłoszenia przez niego gotowości do podjęcia służby znów stał się funkcjonariuszem Policji, który winien zająć stanowisko służbowe sprzed zwolnienia lub równorzędne.
W odpowiedzi na skargę Komendant Powiatowy Policji wniósł o jej oddalenie wskazując, że decyzja o zwolnieniu skarżącego ze służby w Policji została już wykonana. Dopiero ewentualne oddalenie skargi kasacyjnej wywiedzionej przez Komendanta Wojewódzkiego Policji od wyroku Sądu z dnia 13 czerwca 2014 r. spowoduje jej wyeliminowanie z obrotu prawnego i stanowić będzie podstawę do przywrócenia skarżącego do służby w Policji i wypłaty mu z tego tytułu należnych świadczeń pieniężnych.
W dniu 15 maja 2014 r., na rozprawie, skarżący oświadczył, że Komendant Powiatowy Policji ma obowiązek wydać decyzję w przedmiocie przywrócenia do służby. "Wiąże się to z rozkazem personalnym".
Z kolei pełnomocnik organu oświadczył, że "przyjęcie do służby jest czynnością materialno-techniczną". Przy czym, nie zakwestionował, że Komendant Powiatowy Policji jest organem kompetentnym do przywrócenia do służby.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, która jest dokonywana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
W piśmiennictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności (zob. Woś, H. Krysiak-Molczyk i M. Romańska, Komentarz do ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2005, s. 86). Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 37). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności.
W niniejszej sprawie skarżący, wobec wydanego przez Sąd w dniu 13 czerwca 2013 r. rozstrzygnięcia, w istocie domaga się przywrócenia do służby w Policji na stanowisko równorzędne oraz wypłacenia świadczenia pieniężnego równego uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem i w tym zakresie upatruje bezczynności Komendanta Powiatowego Policji.
Wskazać bowiem należy, że art. 42 ust. 1 ustawy stanowi, iż uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne.
Jeżeli zwolniony policjant w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi gotowości niezwłocznego jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 3 (ust. 2 art. 42 ustawy).
W myśl art. 42 ust. 4 ustawy prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.
Stosownie natomiast do art. 42 ust. 5 ustawy policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.
Nie ulega jednakże zdaniem Sądu wątpliwości, co słusznie podnosi Komendant Powiatowy Policji, że przywrócenie do służby należy łączyć z momentem uprawomocnienia się wyroku uchylającego rozkaz personalny w sprawie zwolnienia ze służby, a nie jego ogłoszenia. Stosownie do powyższego, funkcjonariusz powinien zgłosić swoją gotowość w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się wyroku uchylającego decyzję o zwolnieniu ze służby (zob. T. Kuczyński, Wybrane problemy orzecznictwa sądowoadministracyjnego w sprawach z zakresu stosunków służbowych, ZNSA 2010, nr 5-6, s. 249).
Przewidziany w art. 42 ust. 1 ustawy o Policji skutek, polegający na przywróceniu funkcjonariusza do służby (w wyniku wyroku uchylającego rozkaz personalny o zwolnieniu z niej), następuje w dacie jego prawomocności, ponieważ dopiero prawomocny wyrok wywołuje skutki prawne, wiążąc strony postępowania oraz sąd, który wydał orzeczenie, a także inne sądy i inne organy (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 maja 2010 r., sygn. akt III SA/Lu 72/10, LEX nr 674891).
Z art. 168 § 1 p.p.s.a. bezsprzecznie wynika, że wyrok sądu administracyjnego wchodzi do obrotu prawnego z chwilą jego prawomocności, a zatem z upływem terminu do wniesienia skargi kasacyjnej lub z dniem ogłoszenia przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku oddalającego skargę kasacyjną od wyroku sądu I instancji.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 542/12 nie jest wyrokiem prawomocnym, gdyż Komendant Wojewódzki Policji wywiódł od niego skargę kasacyjną, która do dnia dzisiejszego nie została przez Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznana.
O powyższym niejednokrotnie, w odpowiedzi na składane przez skarżącego wnioski, Komendant Powiatowy Policji informował. W tych okolicznościach sprawy nie można zatem zarzucać, że organ administracyjny we wskazanym przez skarżącego zakresie jest bezczynny. Dopiero bowiem uprawomocnienie się wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. sprawi, że Komendant Powiatowy Policji, na podstawie obowiązujących w tej kwestii przepisów prawa materialnego, zobowiązany będzie do określenia sytuacji prawnej jednostki, w formie tymi przepisami przewidzianej.
Wobec powyższego Sąd, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Henryk OżógLidia Serwiniowska /sprawozdawca/
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 15 maja 2014 r. sprawy ze skargi [...] na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w K. w przedmiocie przywrócenia do służby w Policji oddala skargę.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 542/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z dnia [...] 2012 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, tj. Komendanta Powiatowego Policji w K. w przedmiocie zwolnienia [...] (dalej: strona, zainteresowany) ze służby w Policji.
Pismem z dnia 18 czerwca 2013 r., w odpowiedzi na wniosek strony z dnia 14 czerwca 2013 r. dotyczący zastosowania się do treści rozstrzygnięcia Komendant Powiatowy Policji poinformował, że sprawa zostanie załatwiona po uzyskaniu przez niego waloru prawomocności.
Wobec powyższego, w piśmie z dnia 1 lipca 2013 r., strona odniosła się do orzeczenia zawartego w pkt II sentencji wyroku, tj. orzeczenia, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
W odpowiedzi Komendant Powiatowy Policji, m.in., podtrzymał stanowisko, że dopiero uprawomocnienie się wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. spowoduje jego wykonanie.
Pismem z dnia 18 lipca 2013 r. zainteresowany zwrócił się do Komendanta Powiatowego Policji "o wydanie decyzji o przywrócenie do służby w Policji".
Wskazał m.in., że art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2011 r., nr 287, poz. 1687 ze zm.), dalej: ustawa, stanowi podstawę przywrócenia funkcjonariusza na stanowisko równorzędne w przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości. W tym zakresie wymagany jest stosowny rozkaz personalny, ale odnoszący się jedynie do mianowania na dane stanowisko. Samo bowiem przywrócenie do służby następuje w dniu ogłoszenia wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego o uchyleniu rozkazu personalnego dotyczącego zwolnienia ze służby. Podał, że granice reaktywowania stosunku służbowego zależą od zapadłego w sprawie wyroku. Wyrok uchylający decyzję o zwolnieniu ze służby wywołuje skutki na przyszłość, a nie wstecz. Decyzja taka przestaje obowiązywać, a skarżący od tej daty znajduje się w sytuacji służbowej, w jakiej pozostawał w dniu zwolnienia ze służby.
Nade wszystko, zdaniem strony, aktualne pozostają zatem jej wcześniejsze żądania odnoszące się do wstrzymania wykonania decyzji Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie zwolnienia jej ze służby w Policji ze wszystkimi tego konsekwencjami, w szczególności dotyczącymi wypłaty należnego wynagrodzenia – począwszy od dnia 13 czerwca 2013 r., stosownie pomniejszonego ze względu na zawieszenie w czynnościach służbowych.
Ponadto, jak dodał zainteresowany, w myśl art. 42 ust. 5 ustawy, policjantowi przywróconemu do służby przysługuje – za okres pozostawania poza służbą – świadczenie pieniężne o charakterze rekompensacyjnym równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem za okres do sześciu miesięcy. Uzasadnionym jest więc też żądanie wypłaty kwoty odpowiadającej sześciomiesięcznemu wynagrodzeniu – za okres poprzedzający wydanie omawianego wyroku Sądu, kiedy to strona pozostawała poza służbą.
W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 2 sierpnia 2013 r. Komendant Powiatowy Policji po raz kolejny poinformował, że dopiero uprawomocnienie się wskazanego na wstępie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego spowoduje jego wykonanie.
W tym stanie rzeczy [...] złożył skargę do tutejszego Sądu na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w K. w przedmiocie przywrócenia do służby w Policji na stanowisko równorzędne i wypłacenia świadczenia pieniężnego równego uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem.
Skarżący podniósł, że wydany przez Sąd wyrok, a w szczególności pkt II jego sentencji sprawił, iż z dniem zgłoszenia przez niego gotowości do podjęcia służby znów stał się funkcjonariuszem Policji, który winien zająć stanowisko służbowe sprzed zwolnienia lub równorzędne.
W odpowiedzi na skargę Komendant Powiatowy Policji wniósł o jej oddalenie wskazując, że decyzja o zwolnieniu skarżącego ze służby w Policji została już wykonana. Dopiero ewentualne oddalenie skargi kasacyjnej wywiedzionej przez Komendanta Wojewódzkiego Policji od wyroku Sądu z dnia 13 czerwca 2014 r. spowoduje jej wyeliminowanie z obrotu prawnego i stanowić będzie podstawę do przywrócenia skarżącego do służby w Policji i wypłaty mu z tego tytułu należnych świadczeń pieniężnych.
W dniu 15 maja 2014 r., na rozprawie, skarżący oświadczył, że Komendant Powiatowy Policji ma obowiązek wydać decyzję w przedmiocie przywrócenia do służby. "Wiąże się to z rozkazem personalnym".
Z kolei pełnomocnik organu oświadczył, że "przyjęcie do służby jest czynnością materialno-techniczną". Przy czym, nie zakwestionował, że Komendant Powiatowy Policji jest organem kompetentnym do przywrócenia do służby.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości, m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, która jest dokonywana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
W piśmiennictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub nie podjął czynności (zob. Woś, H. Krysiak-Molczyk i M. Romańska, Komentarz do ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2005, s. 86). Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 37). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności.
W niniejszej sprawie skarżący, wobec wydanego przez Sąd w dniu 13 czerwca 2013 r. rozstrzygnięcia, w istocie domaga się przywrócenia do służby w Policji na stanowisko równorzędne oraz wypłacenia świadczenia pieniężnego równego uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem i w tym zakresie upatruje bezczynności Komendanta Powiatowego Policji.
Wskazać bowiem należy, że art. 42 ust. 1 ustawy stanowi, iż uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Policji z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia do służby na stanowisko równorzędne.
Jeżeli zwolniony policjant w ciągu 7 dni od przywrócenia do służby nie zgłosi gotowości niezwłocznego jej podjęcia, stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 41 ust. 3 (ust. 2 art. 42 ustawy).
W myśl art. 42 ust. 4 ustawy prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.
Stosownie natomiast do art. 42 ust. 5 ustawy policjantowi przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.
Nie ulega jednakże zdaniem Sądu wątpliwości, co słusznie podnosi Komendant Powiatowy Policji, że przywrócenie do służby należy łączyć z momentem uprawomocnienia się wyroku uchylającego rozkaz personalny w sprawie zwolnienia ze służby, a nie jego ogłoszenia. Stosownie do powyższego, funkcjonariusz powinien zgłosić swoją gotowość w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się wyroku uchylającego decyzję o zwolnieniu ze służby (zob. T. Kuczyński, Wybrane problemy orzecznictwa sądowoadministracyjnego w sprawach z zakresu stosunków służbowych, ZNSA 2010, nr 5-6, s. 249).
Przewidziany w art. 42 ust. 1 ustawy o Policji skutek, polegający na przywróceniu funkcjonariusza do służby (w wyniku wyroku uchylającego rozkaz personalny o zwolnieniu z niej), następuje w dacie jego prawomocności, ponieważ dopiero prawomocny wyrok wywołuje skutki prawne, wiążąc strony postępowania oraz sąd, który wydał orzeczenie, a także inne sądy i inne organy (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 maja 2010 r., sygn. akt III SA/Lu 72/10, LEX nr 674891).
Z art. 168 § 1 p.p.s.a. bezsprzecznie wynika, że wyrok sądu administracyjnego wchodzi do obrotu prawnego z chwilą jego prawomocności, a zatem z upływem terminu do wniesienia skargi kasacyjnej lub z dniem ogłoszenia przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku oddalającego skargę kasacyjną od wyroku sądu I instancji.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 542/12 nie jest wyrokiem prawomocnym, gdyż Komendant Wojewódzki Policji wywiódł od niego skargę kasacyjną, która do dnia dzisiejszego nie została przez Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznana.
O powyższym niejednokrotnie, w odpowiedzi na składane przez skarżącego wnioski, Komendant Powiatowy Policji informował. W tych okolicznościach sprawy nie można zatem zarzucać, że organ administracyjny we wskazanym przez skarżącego zakresie jest bezczynny. Dopiero bowiem uprawomocnienie się wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. sprawi, że Komendant Powiatowy Policji, na podstawie obowiązujących w tej kwestii przepisów prawa materialnego, zobowiązany będzie do określenia sytuacji prawnej jednostki, w formie tymi przepisami przewidzianej.
Wobec powyższego Sąd, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.
