II SAB/Bk 9/14

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku była bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wójta Gminy A. w przedmiocie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej w rejonie miejscowości Ś. w gminie A. Spór w sprawie, zdaniem A.W.F. 6 MW sp. z o.o. w W. (dalej jako Skarżąca) miał miejsce na bazie następującego stanu faktycznego. Dnia [...] marca 2012 r. Skarżąca złożyła wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wraz z kartą informacyjną przedsięwzięcia (dalej jako DŚU). Po wystąpieniu do właściwych organów z wnioskiem o wydanie opinii na temat konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i ustalenie

zakresu raportu oddziaływania na środowiska organ I instancji dnia 11 kwietnia

2012 r. wydał postanowienie w sprawie konieczności przeprowadzenia oceny dla Inwestycji oraz określił zakres Raportu. Na powyższej podstawie Skarżąca dnia [...] lipca 2012 r. złożyła do Organu Raport dla Inwestycji. Następnie Organ, zgodnie z art. 77 ust. l pkt l ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008, Nr 199, póz. 1227), wystąpił do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. Wydział Terenowy w S. o uzgodnienie warunków realizacji Inwestycji. RDOŚ wydał pozytywne postanowienie uzgadniające dla 2 turbin wiatrowych dnia [...] lipca 2012 r., znak [...]. Podobnie Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w A. ("PPIS") pozytywnie zaopiniował Inwestycję w zakresie 2 turbin wiatrowych stanowiskiem z [...] lipca 2012 r., znak: [...]. Decyzją Wójta Gminy A. z [...] maja 2013 r., znak: [...], doręczoną Skarżącemu dnia [...] maja 2013 r., organ odmówił wydania DŚU dla Inwestycji. Od decyzji tej Wnioskodawca złożył odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S., które decyzją z dnia [...] lipca 2013 r., znak: [...] uchyliło w całości decyzję Wójta Gminy A. z dnia [...] maja 2013 r., znak: [...], odmawiającą wydania DŚU dla Inwestycji, i przekazało sprawę Organowi do ponownego rozpatrzenia. SKO przekazało do Organu akta sprawy dnia [...] lipca 2013 r. Od tej daty należało zgodnie z art. 35 § 3 KPA liczyć miesięczny termin na załatwienie sprawy przez organ. Termin ten upływał, zgodnie z art. 57 § l i § 3 KPA, [...] sierpnia 2013 r. Zdaniem Skarżącego organ w tym czasie pozostawał bezczynny. Dzień przed upływem powyższego terminu Organ, pismem z [...] sierpnia 2013 r., znak: [...], wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o wydanie DŚU dla Inwestycji o (i) poświadczoną kopię mapy ewidencyjnej, o której mowa w art. 74 ust. l pkt 3) UOOŚ, (ii) wypisy z rejestru gruntów w rozumieniu art. 74 ust. l pkt 6) u.o.o.ś. W odpowiedzi na wezwanie organu, Skarżący złożył żądane uzupełnienia do Raportu w piśmie z dnia [...] września 2013 r. W związku z powyższym Organ, po otrzymaniu żądanych uzupełnień, powinien niezwłocznie, wydać DSU dla Inwestycji. Skarżący, pismem z [...] września 2013 r., wezwał Organ do niezwłocznego wydania obwieszczenia w trybie art. 10 KPA o zebraniu materiału dowodowego w sprawie oraz do wydania DŚU zgodnie ze wskazaniami zawartymi w decyzji SKO i opiniami organów uzgadniających, zastrzegając skorzystanie ze środków prawnych w przypadku bezczynności lub opóźnienia organu w wydaniu decyzji. W dniu [...] października 2013 r. Organ wydał obwieszczenie do stron postępowania, na podstawie m.in. art. 10 § l KPA, z informacją o możliwości zapoznania się z dokumentacją zgromadzoną w sprawie w terminie 7 dni od daty doręczenia obwieszczenia. Po upływie ustawowego terminu na załatwienie sprawy administracyjnej zgodnie z art. 35 § 3 KPA oraz terminu wyznaczonego przez organ zgodnie z obwieszczeniem, w dniu [...] października 2013 r., organ zawiadomił Wnioskodawcę o niezałatwieniu sprawy w terminie oraz wskazał, że załatwienie sprawy nastąpi w terminie dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. W uzasadnieniu powołano się na "skomplikowany charakter sprawy". Jednocześnie, kolejnym pismem z [...] października 2013 r., organ wezwał Wnioskodawcę do kolejnych uzupełnień Raportu. W odpowiedzi na wezwanie organu, z uwagi na rażącą, zdaniem Skarżącej, bezpodstawność żądania, pismem z 29 października 2013 r. Skarżąca złożyła stosowne wyjaśnienia i poinformowało Organ, że żądanie uzupełnienia Raportu zgodnie z wezwaniem jest oczywiście nieuzasadnione. Służy jedynie bezprawnemu opóźnianiu rozstrzygnięcia postępowania. W dniu [...] listopada 2013 r. Organ wydał kolejne obwieszczenie do stron postępowania, na podstawie art. 10 § l KPA, z informacją o możliwości zapoznania się z dokumentacją zgromadzoną w sprawie w terminie 7 dni od daty doręczenia obwieszczenia. Decyzja Środowiskowa dla Inwestycji została wydana przez organ [...] listopada 2013 r. (znak: [...]). W świetle powyższych faktów, bezprawny stan bezczynności organu trwał, zdaniem Skarżącej, od [...] września 2013 r. do [...] listopada 2013 r. (to jest do dnia wydania Decyzji Środowiskowej dla Inwestycji), oraz w okresie [...] lipca 2013 r. – [...] sierpnia 2013 r., czyli razem prawie cztery miesiące. Wypełniając dyspozycję art. 52 § l i 2 PPSA, Skarżący, przed wniesieniem niniejszej skargi, [...] listopada 2013 r. wniósł zażalenie na bezczynność Organu i przewlekłe prowadzenie sprawy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. Postanowieniem z [...] grudnia 2013 r. znak: [...], doręczonym Skarżącemu 20 grudnia 2013 r., SKO w S. nie uwzględniło zażalenia Skarżącego. W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność i przewlekłość postępowania Skarżąca zarzuca Wójtowi Gminy A. naruszenie:

1. art. 35 § 3 i art. 36 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98 póz. 1071 ze zm.) poprzez niezałatwienie sprawy w terminie miesięcznym,

2. art. 36 KPA poprzez spóźnione zawiadomienie Skarżącego o niezałatwieniu sprawy w terminie oraz brak podania przyczyn zwłoki,

1. art. 12 i art. 35 § l KPA poprzez rażące naruszenie zasady szybkości postępowania,

3. art. 6 i art. 8 KPA w związku z art. 145 § l pkt 2) i art. 170 PPSA poprzez uporczywe przedkładanie pod obrady Rady Gminy A. niezgodnych z prawem projektów uchwał mających na celu zablokowanie Inwestycji, nierespektowanie wyroków sądu administracyjnego stwierdzających nieważność uchwał Rady Gminy A. w sprawie lokalizacji farm wiatrowych na terenie gminy oraz wykonywanie tych uchwał, pomimo wyeliminowania ich z obrotu prawnego,

4. art. 7 KPA oraz art. 417 i 4171 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny poprzez bezprawne i uporczywe działania oraz zaniechania mające na celu przedłużanie procedury administracyjnej w celu maksymalnego opóźnienia wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla Inwestycji, pomimo posiadania przez Organ kompletnej dokumentacji, pozwalającej na wydanie takiej decyzji. Działania takie narażają Inwestora na znaczną szkodę, polegającą na ponoszeniu stałych kosztów związanych z rozwojem Inwestycji w czasie.

Z tych względów Skarżąca wniosła o wyjaśnienie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie, ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, stwierdzenie, iż niezałatwienie sprawy w terminie nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa zgodnie z art. 6 pkt 6) ustawy z 20 stycznia 2011 r. o

odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie

prawa (Dz. U. z 2011 r. Nr 34, póz. 173) w związku z art. 37 § 2 KPA oraz o zasądzenie kosztów postępowania wedle norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi Skarżąca podaje, że zgodnie z art. 35 § 3 KPA organ administracji obowiązany jest do załatwienia sprawy (w niniejszej sprawie - wydania DŚU dla Inwestycji) w terminie miesiąca od dnia wszczęcia postępowania, które w przedmiotowej sprawie nastąpiło po otrzymaniu akt od SKO, to jest dnia 29 lipca 2013 r. Zgodnie z przepisem art. 36 § l KPA, o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 § 3 KPA lub w przepisach szczególnych organ administracji publicznej jest obowiązany zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Zdaniem Skarżącej organ naruszył powyższe przepisy poprzez zawiadomienie o przedłużeniu postępowania po upływie terminu l miesiąca, to jest pismem z [...] października 2013 r., podczas gdy powinien to zrobić przed upływem powyższego terminu. Ponadto Organ wyznaczył nowy termin załatwienia sprawy nie podając skonkretyzowanych przyczyn zwłoki. W piśmie z dnia [...] października 2013 r. Organ wskazuje jedynie na "skomplikowany charakter sprawy" (bliżej nie sprecyzowany). Natomiast organ miał obowiązek precyzyjnie określić przyczyny przedłużenia czasu postępowania. Na poparcie swoich twierdzeń Skarżąca powołuje się na wyrok WSA w Łodzi z 24 marca 2010 r., sygn. III SA/Łd 51/10: "sama

czynność zawiadomienia strony postępowania o nowym terminie załatwienia sprawy nie usprawiedliwia nie działania organu, bowiem istotna jest przyczyna zwłoki, którą organ jest obowiązany wskazać". Z kolei wyrok WSA w Warszawie z 8 września 2011 r., sygn. I SAB/Wa 279/11 przypomina, w jaki sposób powinny być wskazane przez organ przyczyny zwłoki: przyczyny powinny zostać określone precyzyjnie, co pozwoli stronie jak i organowi wyższej instancji oraz sądowi administracyjnemu na kontrolę zasadności przyczyn opóźnienia w załatwieniu sprawy. W sprawie organ ograniczył się jedynie do wyjaśnienia, że rozpoznanie sprawy nie było możliwe z uwagi na złożony charakter postępowania (... ) oraz konieczność dokonania dodatkowych ustaleń (...)". Okoliczności sprawy świadczą, zdaniem Skarżącej, że Organ w sposób celowy stara się opóźniać wydanie DŚU dla Inwestycji. Po przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia wraz z aktami sprawy 29 lipca 2013 r. organ nie podejmował żadnych czynności w sprawie aż do przedostatniego dnia terminu na załatwienie sprawy.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy A. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do bezczynności oraz przewlekłości postępowania z uwagi m.in. na jej skomplikowany charakter, obowiązek uzyskania szeregu opinii (w tym środowiskowych) oraz konieczność rozpoznania całokształtu materiału dowodowego w sprawie często uzupełnianego także przez stronę postępowania. Wójt Gminy A. w dniu [...] lipca 2012 r., w wydanym obwieszczeniu, zawiadomił strony postępowania o zebraniu materiału dowodowego i możliwości zapoznawania się z nim, a także składania uwag i wniosków przed wydaniem decyzji merytorycznej. W celu zapewnienia uczestnictwa społeczeństwu wyznaczono na dzień [...] sierpnia 2012 r. termin konsultacji. Informację przekazano sołtysom oraz umieszczono dnia [...] sierpnia 2012 r. na stronie BIP Urzędu Gminy i na tablicy ogłoszeń. [...] sierpnia 2012 r. do urzędu wpłynął wniosek Skarżącej w sprawie sprostowania wniosku o wydanie decyzji środowiskowej w związku z błędnym podaniem lokalizacji jednej z elektrowni wiatrowych, przez co zawiadomieniem z dnia 17 sierpnia 2012 r. Wójt powiadomił strony o wydłużeniu terminu załatwienia sprawy oraz o możliwości zapoznania się ze zgromadzoną dokumentacją. Organ stwierdził także, że podejmowano jeszcze szereg czynności związanych z uzupełnieniem wniosku i była to jedna z przyczyn wydłużenia postępowania w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje:

Skarga jako nieuzasadniona i nieznajdująca oparcia w stanie faktycznym i przepisach prawa podlega oddaleniu.

Sąd administracyjny został wyposażony w funkcje kontrolne działalności administracji publicznej, co oznacza, że w przypadku zaskarżenia decyzji, Sąd bada jej zgodność z przepisami prawa (art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm. oraz art. 3 i art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Podstawowym celem i efektem kontroli sądowej jest więc eliminowanie z obrotu aktów i czynności organów administracji publicznych niezgodnych z prawem i przywrócenie stanu zgodnego z prawem poprzez wydanie orzeczenia odpowiedniej treści. Dokonując kontroli działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, sąd rozpoznając sprawę bada, czy organy do ustalonego stanu faktycznego zastosowały właściwą normę prawa materialnego oraz czy nie uchybiły przepisom prawa regulującym zasady postępowania, a jeśli dopuściły się takich uchybień, to czy te uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uchylenie zaskarżonej decyzji następuje bowiem – m.in. wówczas, gdy sąd stwierdzi, że w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy bądź gdy dopuszczono się naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W sprawie będącej przedmiotem niniejszego postępowania sytuacja taka niewątpliwie nie zachodzi.

Przede wszystkim odnieść się należy do pojęcia bezczynności i przewlekłości postępowania administracyjnego. Bezczynność organu administracji publicznej ma miejsce wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie czynności podejmuje, ale postępowania nie kończy wydaniem decyzji, postanowienia, czy innego aktu, których wydania w danym postępowaniu wymaga przepis prawa (vide: między innymi, wyroki WSA w Gdańsku z 3.07.2013r. sygn. II SAB/Gd 54/13, WSA w Białymstoku z 25.10.2012r. sygn. II SAB/Bk 27/12 i z 15.11.2012r. sygn. II SAB/Bk 53/12, a także II SAB/Bk 81/13 – dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Dla oceny zasadności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, dla których wymagane prawem czynności lub akt, nie zostały podjęte (T. Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, wyrok NSA z 22.12.1998r. sygn. III SAB 77/98, Lex nr 36590, czy wyrok WSA w Warszawie z 8.06.2004r. sygn. III SAB/Wa 8/04, Lex nr 160109). Wniesienie skargi na bezczynność uzasadnia zatem nie tylko niedotrzymanie terminu załatwienia sprawy, ale także odmowa wydania aktu mimo istnienia ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (tak: J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wydawnictwo "LexisNexis", Warszawa 2004). Dla uznania bezczynności organu konieczne jest więc ustalenie, czy organ administracji był w danej sprawie zobowiązany do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia czynności.

Pod pojęciem natomiast przewlekłości postępowania administracyjnego, rozumie się stan, w którym organ administracji nie załatwia sprawy w terminie nie pozostając jednak w bezczynności. Podejmowane przez organ czynności procesowe nie charakteryzują się koncentracją niezbędną w świetle art. 12 k.p.a. ustanawiającego zasadę szybkości postępowania, względnie mają charakter czynności pozornych, nie istotnych dla merytorycznego załatwienia sprawy. Przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ zaistnieje, gdy będzie mu można skutecznie przedstawić zarzut niedochowania należytej staranności w takim zorganizowaniu postępowania administracyjnego, by zakończyło się ono w rozsądnym terminie, względnie zarzut prowadzenia czynności w tym dowodowych, pozbawionych dla sprawy jakiegokolwiek znaczenia (tak NSA w uzasadnieniu wyroku w sprawie II OSK 1956/12). O przewlekłości postępowania przed organem administracji można mówić, gdy czas jego trwania przekracza rozsądne granice, przy uwzględnieniu terminowości i prawidłowości czynności podjętych przez organ, a także stopnia zawiłości sprawy i postawy samej strony tj. gdy naruszone zostaje prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki ( tak NSA w postanowieniu sygn. II GPP 5/10). W tezie wyroku WSA we Wrocławiu sygn. IISAB/Wr 71/11 (Lex Nr 1139146) został zaś zaprezentowany pogląd, że przez pojęcie "przewlekłego postępowania" należy rozumieć sytuacje prowadzenia postępowania w sposób nieefektywny poprzez wykonywanie czynności w dużym odstępie czasu bądź wykonywanie czynności pozornych, powodujących, że formalnie organ nie jest bezczynny, ewentualnie mnożenie przez organ czynności dowodowych ponad potrzebę wynikającą z istoty sprawy, czy też jako stan, w którym organ w sposób nieuzasadniony "przedłuża" w trybie art. 36 par. 2 K.p.a. termin załatwienia sprawy, powołując się na niezależne od niego przyczyny uniemożliwiające dotrzymanie terminu podstawowego. Ocena, czy postępowanie przed organem administracji publicznej trwa (trwało) dłużej niż to jest konieczne, zawsze winna być dokonywana na podstawie akt administracyjnych po zbadaniu sprawy pod kątem dokonywanych przez organ czynności w aspekcie potrzeby ich przeprowadzania dla załatwienia wniosku strony w świetle regulacji prawnych stanowiących podstawę procedowania. Zadaniem sądu badającego zarzucaną bezczynność organu i przewlekłość prowadzonego przez organ postępowania, jest wypowiedzenie się, czy dokonywane przez organ czynności procesowe były uzasadnione przepisami prawa materialnego i procesowego oraz czy odległości czasowe pomiędzy poszczególnymi czynnościami nie były nadmierne, przy uwzględnieniu art. 35 par. 5 K.p.a.

Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 35 § l Kpa organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Z § 2 tego przepisu wynika, że niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ. Natomiast załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania (art. 35 § 3 Kpa). Jednakże według § 5 cytowanego przepisu do terminów określonych w przepisach poprzedzających nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. O każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 lub w przepisach szczególnych organ obowiązany jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. Tak stanowi art. 36 § 1 Kpa. Na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania, istnieje możliwość złożenia zażalenia do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Taką możliwość stronie postępowania daje przepis art. 37 § l Kpa. Z uprawnienia tego skorzystała Skarżąca, składając do SKO zażalenie z dnia [...] listopada 2013 r., w którym zarzuciła Wójtowi Gminy A. zarówno niezałatwienie sprawy w terminie, jak i przewlekłość postępowania. SKO dnia 17 lipca 2013 r. znak: KO. 602/63/13, uchyliło decyzję Wójta Gminy A. z dnia [...] maja 2012 r. znak: [...], wydaną w wyniku rozpoznania wniosku, przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Warto także zaznaczyć, że wyrokiem z dnia 28 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Bk 802/13 tut. Sąd oddalił skargę Skarżącej i PTT-K o/A. na kolejną decyzję uchylającą SKO z dnia [...] lipca 2013 r. , nr [...]. Jak słusznie stwierdziło SKO w postanowieniu z dnia [...] grudnia 2013 r. termin rozpoznania niniejszej sprawy rozpoczął bieg od początku z momentem otrzymania przez Wójta Gminy A. ostatecznej decyzji SKO wraz z aktami sprawy. Zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru nastąpiło to w dniu [...] lipca 2013 r. Od tego dnia należy wobec powyższego liczyć termin załatwienia sprawy, o jakim mowa w cytowanym powyżej art. 35 Kpa. Sąd przychyla się w tej materii do uzasadnienia SKO, że z uwagi na charakter sprawy, która nie może być załatwiona wyłącznie w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę wraz z wnioskiem, lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ, zastosowanie znajdzie tu zasada wyrażona w art. 35 § 3 in fine Kpa. Zgodnie z tym przepisem załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Słusznie także SKO podniosło, iż sprawa dotycząca ustalenia środowiskowych uwarunkowań, w ramach której przeprowadzana jest ocena oddziaływania inwestycji na środowisko, należy do kategorii spraw szczególnie skomplikowanych, zarówno pod względem proceduralnym, jak i merytorycznym. Rozstrzygnięcie takiej sprawy wymaga nie tylko podjęcia czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia sprawy i dokonania wszechstronnej analizy i oceny zgromadzonych dokumentów, zapewnienia stronom udziału w postępowaniu, ale w szczególności dokonania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, której zakres określony został w art. 3 ust. l pkt 8 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. W ramach tejże oceny niezbędne jest dokonanie weryfikacji raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, uzyskanie wymaganych prawem opinii i uzgodnień z innymi organami, zapewnienie udziału w postępowaniu społeczeństwu. Wbrew twierdzeniom Skarżącej, prowadzenie w Polsce rocznie tysiąca postępowań dla farm wiatrowych i wypracowanie standardów i dobrych praktyk środowiskowych dla tego typu inwestycji, a w tym opracowanych przez GDOŚ "Wytycznych w zakresie prognozowania oddziaływań na środowisko farm wiatrowych", nie zmienia charakteru poszczególnej, indywidualnej sprawy administracyjnej. Wypracowanie pewnych rozwiązań praktycznych nie zwalnia bowiem organu z zastosowania zasad postępowania administracyjnego, m.in. zasady praworządności, zasady prawdy obiektywnej oraz uwzględniania słusznego interesu stron, czy zasady czynnego udziału stron w każdym stadium postępowania, wynikających z art. 6, 7, 10, 77 § l Kpa. Innymi słowy istnienie pewnych, pomocnych w rozstrzygnięciu sprawy, tzw. dobrych praktyk nie zwalnia organu z indywidualnego podejścia do każdej rozpoznawanej sprawy, ustalenia wszechstronnego i wyczerpującego wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, uwzględnienia indywidualnych cech danego przypadku, a następnie rozpoznania sprawy przy uwzględnieniu interesu społecznego i słusznego interesu stron. Biorąc pod uwagę złożoność regulacji prawnej obowiązującej w zakresie ustalania środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięć, wynikających zarówno z ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, jak również z innych ustaw w ramach szeroko rozumianej ochrony środowiska, również merytoryczne rozpoznanie sprawy należy uznać za znacznie skomplikowane, wymagające szerokiego i wnikliwego przeanalizowania stanu prawnego i faktycznego sprawy. Oznacza to, że rozpoznanie sprawy wszczętej wnioskiem Skarżącej, w ramach której nałożono obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania inwestycji na środowisko, jako sprawy szczególnie skomplikowanej, zgodnie z art. 35 § 3 Kpa, powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 miesięcy. W realiach rozpoznawanej sprawy powinno to nastąpić, co do zasady, w terminie do [...] września 2013 r. Jednakże należy wziąć pod uwagę treść przepisu § 5 art. 35 Kpa, wedle którego do terminów określonych w przepisach poprzedzających nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. W kontekście tego przepisu do terminu załatwienia przedmiotowej sprawy nie należy zatem liczyć czasu, jaki upłynął w związku z dokonywanymi przez organ czynnościami procesowymi, tj. wezwaniami do uzupełnienia wniosku z dnia [...] sierpnia 2013 r. i z dnia [...] września 2013 r., czynnościami mającymi zapewnić stronom czynny udział w postępowaniu - zawiadomienia z dnia [...] października 2013 r. i z dnia [...] listopada 2013 r., wezwania do uzupełnienia materiału dowodowego z dnia [...] października 2013 r. Z akt sprawy wynika, że łącznie dokonanie powyższych czynności zajęło organowi 73 dni, na co słusznie wskazał SKO w powyżej powoływanym postanowieniu. Tymczasem, jak wynika z akt sprawy, organ I instancji załatwił już powyższą sprawę wydając decyzję z dnia [...] listopada 2013 r. znak: [...], mocą której odmówił określenia środowiskowych uwarunkowań dla planowanego przedsięwzięcia polegającego na budowie farmy wiatrowej składającej się z 2 elektrowni wiatrowych w rejonie miejscowości U., gmina A., woj. p. W świetle powyżej poczynionych ustaleń załatwienie przedmiotowej sprawy nastąpiło w terminie nie przekraczającym dwóch miesięcy. Uwzględniając, zgodnie z dyspozycją art. 35 § 5 Kpa, czas na dokonanie niezbędnych w sprawie czynności procesowych (73 dni), załatwienie sprawy nastąpiło w efektywnym czasie 47 dni od ponownego wszczęcia postępowania, a zatem przed upływem dwóch miesięcy, zgodnie z regułą wyrażoną w art. 35 § 3 Kpa. Decyzja ta została uchylona przez SKO dnia [...] stycznia 2014 r. Nie ulega ponadto wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie prowadzone postępowanie, jak wspomniano powyżej, wymagało szeregu czynności związanych tak z koniecznością uzyskania wielu opinii, jak i zapewnieniu udziału społeczeństwa w procesie wydawania decyzji środowiskowej. Poza tym szereg czynności było wykonywanych przez Skarżącą. Uzupełnienie wniosku, o którym była już mowa, należy uznać w istocie za jego zmianę, gdyż podanie nowej lokalizacji w pewnym zakresie uruchamia od początku określone przepisami prawa czynności organu administracji, takie jak uzgodnienia czy informowanie stron, a także aktualizacja opinii. Część czynności, wpływających w dużej mierze na przedłużanie się postępowania, była dokonywana w istocie przez samą Skarżącą. Organ, zdaniem Sądu, dokonywał wszelkich, niezbędnych czynności w sprawie i prowadził postępowanie w sposób prawidłowy i rzetelny. Nie można zatem zarzucić organowi zarówno bezczynności, jak i przewlekłości postępowania administracyjnego. Nie wydano co prawda decyzji kończącej, lecz przy bezczynności chodzi o fakt zupełnego niedziałania organu a nie tylko brak wydania decyzji kończącej postępowanie finalnie. Przypomnieć należy, że w istocie decyzja była już wydana, jednakże została uchylona przez organ odwoławczy. Nieuzasadnione są zatem zarzuty naruszenia przepisów postępowania administracyjnego zawarte w skardze Skarżącej. Nie doszło bowiem do naruszenia art. 35 § 3 i art. 36 Kpa, o czym Sąd rozważył powyżej. Nie doszło także do naruszenia art. 6 i 8 Kpa w zw. z art. 145 § 1 pkt 2 i art. 170 Kpa. Nie można bowiem uznać procesowania w sprawie uchwał przez Radę Gminy jako czynności mające na celu zablokowanie inwestycji farm wiatrowych. Prawo miejscowe tworzone jest przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego i jego domeną jest wprowadzanie określonych norm i przepisów obowiązujących miejscowo. Działanie takie także podlega kontroli sądowej, a co za tym idzie nie ma wpływu na przewlekłość postępowania.

Z tych względów skarga jako nieuzasadniona podlega oddaleniu.