VII SA/Wa 168/14

Uzasadnienie

I. Stan sprawy

1. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez R.L. o od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla [...] nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r., nakazującej R. L. przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny (bar wietnamski "[...]") w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...] - uchylił w całości zaskarżoną decyzję oraz z urzędu poprzedzające ją postanowienie nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. i umorzył postępowanie administracyjne prowadzone w sprawie zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny (bar wietnamski [...]) w budynku przy ul. [...] w [...].

Decyzja została wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 142 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, ze zm.) oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, ze zm.).

2. W uzasadnieniu decyzji [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podał, że w dniu [...].10.2012 r. do organu powiatowego wpłynęło pismo Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w [...] z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli lokalu użytkowego (bar wietnamski) pod kątem wykonania prawidłowej wentylacji, natomiast w dniu [...] 03.2013 r. przedstawiciel organu powiatowego przeprowadził oględziny przedmiotowego lokalu.

Zawiadomieniem z dnia [...].06.2013 r. organ powiatowy poinformował o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego lokalu.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla [...] postanowieniem z dnia [...].06.2013 r., wydanym na podstawie art. 71a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo budowlane, wstrzymał użytkowanie tego lokalu oraz nałożył na A. L. obowiązek przedstawienia dokumentów wymaganych na podstawie tego przepisu.

W dniu [...].07.2013 r. przedstawiciel organu powiatowego przeprowadził kolejne oględziny przedmiotowego lokalu, z których wynikało, iż lokal jest użytkowany.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla [...] decyzją z dnia [...].08.2013 r., wydaną na podstawie art. 71 a ust. 4 w zw. z art. 71a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy Prawo budowlane, nakazał R. L. przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny (bar wietnamski "[...]") w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...].

Od decyzji tej odwołanie wniósł w ustawowym terminie R.L..

3. W uzasadnieniu decyzji [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla [...] dokonał nieprawidłowej oceny stanu faktycznego i prawnego w niniejszej sprawie.

W postępowaniu administracyjnym wydanie orzeczenia administracyjnego w formie postanowienia lub decyzji, w każdym przypadku powinno poprzedzać dokładne ustalenie stanu faktycznego istotnego w sprawie, stosownie do wymogów art. 7 i art. 77 § 1 kpa. Oznacza to, że organ prowadzący postępowanie ma obowiązek zebrania i rozpatrzenia dostępnego materiału dowodowego tak, aby ustalić stan faktyczny sprawy zgodny z rzeczywistością.

Z ustaleń organu wynika, że niniejsze postępowanie wszczęte zostało z urzędu w przedmiocie zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny (bar wietnamski [...]) w budynku przy ul. [...] w [...], co wynika z treści zawiadomienie z dnia [...].06.2013 r. Organ powiatowy w dniu [...] 03.2013 r. przeprowadził oględziny lokalu, w trakcie których stwierdzono, iż lokal ten jest użytkowany jako lokal gastronomiczny oraz, że w lokalu jest zamontowana instalacja wentylacji mechanicznej podłączona do istniejących przewodów wentylacji grawitacyjnej. Lokal ten jest własnością R. L. na podstawie umowy sprzedaży z dnia [...].04.2011 r. W aktach sprawy znajduje się umowa najmu przedmiotowego lokalu użytkowego z dnia [...].12.2002 r. zawarta pomiędzy Miastem [...] a G. P. i R. L. , z której wynika, iż lokal będzie wykorzystywany na działalność fryzjerską i gastronomię. Ponadto w aktach znajduje się również kserokopia wypisu aktu notarialnego rep. [...] [...], sporządzonego dnia [...].04.2011 r., stanowiącego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży oraz oddania części gruntu w użytkowanie wieczyste. Z jego treści wynika, iż w budynku przy ul. [...] w [...] znajduje się m.in. lokal numer [...] o innym przeznaczeniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o własności lokali, a z zaświadczenia wydanego przez Prezydenta [...] z dnia [...].02.2008 r. wynika, że lokal użytkowy (front, parter, I kondygnacja) spełnia wymogi samodzielnego lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali.

Zdaniem organu dokumenty te potwierdzają, iż przedmiotowy lokal, oznaczony jako [...] jest lokalem o przeznaczeniu użytkowym, o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, bez sprecyzowanej funkcji użytkowej. Ustalenia takie potwierdza treść pisma Wydziału Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy Śródmieście z dnia [...].11.2013 r., z którego równocześnie wynika, iż wydział ten nie prowadził postępowania w sprawie zmiany przeznaczenia lokalu usługowego. Również przekazany przy piśmie Wydziału Udostępniania Danych Ewidencji Gruntów i Budynków z dnia [...].11.2013 r. wypis z rejestru lokali wskazuje, iż funkcja lokalu została oznaczona jako niemieszkalna.

Także z treści odwołania wynika, iż przedmiotowy lokal wykorzystywany był przez obecnego właściciela od 2002 na cele gastronomiczne, zgodnie z w/w umową najmu. Ponadto skarżący oświadczył, iż według jego wiedzy poprzednio lokal ten wynajmowany był przez miasto również na cele gastronomiczne.

Ze zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego wynika, iż przedmiotowy lokal nigdy nie miał określonej prawnie funkcji użytkowej a był lokalem o przeznaczeniu innym niż mieszkalne. W związku z tym, zdaniem organu, nie nastąpiła zmiana jego sposobu użytkowania, która zachodziłaby tylko w sytuacji zmiany sposobu użytkowania na cele mieszkalne. Wskazanie, iż lokal posiada przeznaczenie na cele inne niż mieszkalne daje podstawę do prowadzenia w nim dowolnej formy działalności gospodarczej nie naruszającej postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego zgodny planu zagospodarowania przestrzennego.

Zdaniem tutejszego organu nie doszło do zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego lokalu. Przede wszystkim nie doszło w nim do zmiany warunków bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotnych, higieniczno- sanitarnych, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń.

Lokal ten jako lokal o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, użytkowany był na różne funkcje, bez prawnego ich sprecyzowania, i nadal pozostaje lokalem użytkowym. Brak jest jest podstawy prawnej do prowadzenia postępowania administracyjnego w stosunku do lokalu użytkowego, mającego nadal i w przyszłości pełnić funkcję użytkową, inną niż mieszkalna. Brak jest również podstaw do nałożenia na właściciela obowiązku zmiany jego sposobu użytkowania z funkcji użytkowej na inną oraz sprecyzowania prawnie formy jego wykorzystywania. Taka zmiana sposobu użytkowania jest jedynie uprawnieniem właściciela i nie może wynikać z decyzji zobowiązaniowej. Organ nie może również zobowiązać właściciela lokalu do zmiany sposobu wykorzystywania lokalu użytkowego z funkcji mniej dogodnej na bardziej akceptowaną przez mieszkańców budynku. W tym zakresie Wspólnota Mieszkaniowa może podnosić zarzuty we właściwych działaniach cywilno-prawnych.

Odnosząc się natomiast do stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie podłączenia w instalacji wentylacji mechanicznej do istniejących przewodów wentylacji grawitacyjnej organ wskazał, iż mogą one zostać rozpoznane w odrębnym postępowaniu prowadzonym w związku z przeprowadzonymi robotami budowlanymi.

Dlatego też, zdaniem organu, należało uchylić zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją postanowienie i umorzyć postępowanie administracyjne w przedmiotowej sprawie, stosownie do art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 142 kpa.

4. Zdaniem Sądu, stan faktyczny przyjęty za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia nie budzi wątpliwości.

II. Zarzuty podniesione w skardze i stanowiska pozostałych stron

1. Skargę na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła Wspólnota Mieszkaniowa [...] w [...]; zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 kpa, 77 § 1, 80 i 107 § 1 i 3 kpa poprzez dowolność w wydaniu zaskarżonej decyzji wyrażającą się w niepełnym ustaleniu stanu faktycznego sprawy oraz niepełnym uzasadnieniu decyzji i przyjęciu bez koniecznych ku temu ustaleń i podstaw, iż nie doszło do zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny (bar wietnamski [...]) w budynku przy ul. [...] w [...], co skutkowało nieuzasadnionym umorzeniem postępowania -

- domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości.

2. W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

III. Podstawa prawna rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

2. Zaskarżoną decyzją [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w całości decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r., nakazującą R. L. przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny (bar wietnamski "[...]") w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...] oraz poprzedzające ją postanowienie z dnia [...] czerwca 2013 r. i umorzył postępowanie administracyjne prowadzone w sprawie zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowanego.

Dokonując oceny zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd podziela stanowisko organu przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

3. Postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie zostało wszczęte z urzędu - w sprawie zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowanego obecnie jako lokal gastronomiczny w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...].

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623) przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części (ust. 2).

Stosownie do treści art. 71a ust. 1 ustawy prawo budowlane w razie zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części bez wymaganego zgłoszenia, właściwy organ, w drodze postanowienia: (1) wstrzymuje użytkowanie obiektu budowlanego lub jego części; (2) nakłada obowiązek przedstawienia w wyznaczonym terminie stosownych dokumentów. Po upływie terminu lub na wniosek zobowiązanego, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, i - w przypadku stwierdzenia jego wykonania - w drodze postanowienia ustala wysokość opłaty legalizacyjnej (ust. 2).

Należy zauważyć, że art. 71 ust. 1 ustawy Prawo budowlane został znowelizowany ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 163, poz. 1364). W wyniku tej nowelizacji z treści art. 71 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, uchylono pkt 1. Przed zmianą, art. 71 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przewidywał, że przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się przeróbkę pomieszczenia z przeznaczeniem na pobyt ludzi albo przeznaczenie do użytku publicznego lokalu lub pomieszczenia, które uprzednio miało inne przeznaczenie lub było budowane w innym celu, w tym także przeznaczenie pomieszczeń mieszkalnych na cele niemieszkalne. Regulacja ta została uchylona z dniem 26 września 2005 r. Zmiana tego przepisu, przez uchylenie art. 71 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, oznacza, że zmiana sposobu użytkowania obiektu z mieszkalnego na cele niemieszkalne nie podlega obowiązkowi zgłoszenia.

4. Jak wynika z akt sprawy, a w szczególności z oględzin przedmiotowego lokalu wynika, że lokal ten jest obecnie użytkowany jako lokal gastronomiczny, oraz jest w nim zamontowana instalacja wentylacji mechanicznej podłączona do istniejących przewodów wentylacji grawitacyjnej.

Przedmiotowy lokal jest własnością R. L., został nabyty umową zawartą w formie aktu notarialnego z dnia [...] kwietnia 2011 r. o ustanowieniu odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży oraz oddanie części gruntu w użytkowanie wieczyste. Z umowy tej wynika, że R. L. nabył własność lokalu numer [...], o innym przeznaczeniu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o własności lokali. Oznacza to, jak słusznie zauważył organ, że lokal ten, oznaczony jako [...] jest lokalem o przeznaczeniu użytkowym, innym niż mieszkalne, bez sprecyzowanej funkcji użytkowej. Potwierdzają to znajdujące się w aktach sprawy zarówno pismo z dnia [...] listopada 2013 r. jak również wypis z rejestru lokali wydany przez Prezydenta [...] z dnia [...] listopada 2013 r., z którego wynika, że przedmiotowy lokal pełni funkcję niemieszkalną. W aktach administracyjnych sprawy znajduje się również umowa najmu tego lokalu – lokalu użytkowego - zawarta w dniu [...] grudnia 2002 r. między Miastem [...] a G. P. i R. L., z której wynika, że lokal będzie wykorzystywany na działalność fryzjerską i gastronomiczną.

Podzielić zatem należy stanowisko organu, że przedmiotowy lokal miał od wielu lat, i nadal ma charakter niemieszkalny, jest lokalem o przeznaczaniu użytkowym innym niż mieszkalne, i takie miał też przeznaczenie przed jego nabyciem przez R.L.. A przede wszystkim, nie doszło do zmiany sposobu użytkowania tego lokalu, lokal ten był użytkowany na różne funkcje, bez prawnego ich sprecyzowania, i nadal pozostaje lokalem użytkowym.

Słusznie zatem [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że brak jest podstaw do prowadzenia postępowania administracyjnego w przedmiocie zmiany jego sposobu użytkowania.

Skoro nie doszło do zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego lokalu przez właściciela, to postępowanie administracyjne zostało w sposób prawidłowy umorzone, w oparciu o art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 142 kpa.

IV. Zdaniem Sądu postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone wnikliwie, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oceniony został właściwie, a mające zastosowanie w sprawie przepisy zostały prawidłowo zinterpretowane.

Sąd nie doszukał się naruszeń przepisów prawa materialnego czy procesowego, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji.

V. Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 151 ppsa, orzekł jak w sentencji.