VII SA/Wa 2074/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2013r. nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 - ustawy z dnia

14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267), zwanej dalej kpa oraz na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej [...] z siedzibą w [...] od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] Nr [...] z dnia [...] marca 2013 r. uchylił zaskarżoną decyzję i na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 Prawa budowlanego nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej [...] z siedzibą w [...] wykonanie w terminie 18 miesięcy, od dnia doręczenia decyzji obowiązku doprowadzenia kominów wentylacyjnych znajdujących się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...]w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...]oraz do lokali mieszkalnych nr [...]w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...] do stanu zgodnego z prawem, tj. § 152 ust. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75, poz. 690 ze zm.) w taki sposób aby odległość wyrzutni dachowych, mierząc w rzucie poziomym, nie była mniejsza niż 3 m od krawędzi dachu, poniżej której znajdują się okna, najbliższej krawędzi okna w połaci dachu, w najbliższej krawędzi okna w ścianie ponad dachem. Ponadto dolna krawędź wyrzutni powinna znajdować się co najmniej 1 m ponad najwyższą krawędzią okna, jeżeli odległość wyrzutni do najbliższej krawędzi okna w ścianie ponad dachem oraz najbliższej krawędzi okna w połaci dachu wynosi od 3 do 10 m.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy organ wskazał, że w związku z pisemną interwencją S. B. w sprawie nieprawidłowości w sposobie usytuowania wentylacji (wyrzutni powietrza) na stropodachach niskiej części budynków mieszkalnych położonych przy ul. [...] w [...], stanowiących jednocześnie tarasy przynależne do poszczególnych lokali mieszkalnych znajdujących się na I piętrze ww. budynków, służącej odprowadzaniu zużytego powietrza oraz w związku z pisemnymi wystąpieniami Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego oraz Biura Organizacyjnego Najwyższej Izby Kontroli, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego przeprowadził w dniu 18 czerwca 2012r. czynności kontrolne na ww. nieruchomości.

Podczas oględzin ustalono, iż część przedmiotowych kominów wentylacyjnych nie spełnia stosownych wymogów wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Z uwagi na powyższego organ odwoławczy zobowiązał organ powiatowy do podjęcia stosownych działań w sprawie.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...], działając na podstawie art. 51 ust 1 pkt 2 Prawa budowlanego, decyzją z dnia [...] września 2012 r. Nr [...]nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej [...]z siedzibą w [...] wykonanie w terminie 12 miesięcy, od kiedy decyzja stanie się ostateczna doprowadzenie kominów wentylacyjnych znajdujących się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...] w zespole budynków mieszkalnych wielorodzinnych przy ul. [...] w [...] do stanu zgodnego z prawem tj. § 152 ust. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...]po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej [...] z siedzibą w [...] uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, wskazując w uzasadnieniu, iż prawidłowym trybem postępowania w sprawie niniejszej winien być art. 66 ust 1 pkt 3 prawa budowlanego.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...], na podstawie art. 66 ust 1 pkt 1 i 3 Prawa budowlanego, decyzją Nr [...]z dnia [...] marca 2013r., nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej [...]" z siedzibą w [...] wykonanie w terminie 12 miesięcy, od kiedy decyzja stanie się ostateczna obowiązku doprowadzenia kominów wentylacyjnych znajdujących się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...] w zespole budynków mieszkalnych wielorodzinnych przy ul. [...] w [...] do stanu zgodnego z prawem, tj. § 152 ust. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002r. nr 75, poz. 690 - ze zm.).

W wyniku wniesienia odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej [...]organ odwoławczy dokonał formalno-prawnej oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia

i stwierdził, że organ I instancji podjął prawidłowe rozstrzygnięcie. Wskazał, że postanowieniem z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...]zlecił organowi powiatowemu przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego w zakresie ustalenia sposobu wentylacji poprzez kominy wentylacyjne znajdujące się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...] w zespole budynków mieszkalnych wielorodzinnych przy ul. [...] w [...].

W dniu 3 lipca 2013r. organ I instancji przeprowadził wizję lokalną na terenie nieruchomości przy ul. [...] w [...] podczas której stwierdził, że w przedmiotowych lokalach na podłączeniach do ww. przewodów kominowych umieszczono wentylatory "[...]".

Wobec powyższego organ odwoławczy wyjaśnił, że wentylacja mechaniczna jest rodzajem wentylacji, w której wymiana powietrza następuje za pomocą urządzeń mechanicznych - wentylatorów. W przedmiotowej sprawie zastosowano wentylację mechaniczną typu Helios. Natomiast jednym z elementów wentylacji mechanicznej kończącym układy wentylacyjne są wyrzutnie powietrza. Zaznaczył także, że na fotografiach, będących załącznikiem do protokołu z przeprowadzonych w dniu 3 lipca 2013r. czynności kontrolnych w zespole budynków mieszkalnych wielorodzinnych przy ul. [...] w [...] widoczne są na kominach wentylacyjnych wyrzutnie.

Organ uznał, że nie jest trafne twierdzenie strony skarżącej, iż pojęcie "wyrzutni" właściwe jest jedynie dla systemu wentylacji mechanicznej w formie czerpnia-wyrzutnia, przy czym w lokalach mieszkalnych nr [...] brak jest wyrzutni. Zaznaczył, że wentylacja mechaniczna może być bowiem wentylacją typu czerpnia-wyrzutnia (wentylacja nawiewno-wywiewna), ale również jednym z elementów wentylacji może być tylko czerpnia (wentylacja nawiewno) bądź tylko wyrzutnia (wentylacja wywiewna).

Zdaniem [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego zasadnym jest zastosowanie w odniesieniu do kominów wentylacyjnych znajdujących się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...] w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] oraz do lokali mieszkalnych nr [...] w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] w [...] przepisu § 152 ust. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W myśl powołanego przepisu odległość wyrzutni dachowych, mierząc w rzucie poziomym, nie powinna być mniejsza niż 3 m od:

1) krawędzi dachu, poniżej której znajdują się okna,

2) najbliższej krawędzi okna w połaci dachu,

3) najbliższej krawędzi okna w ścianie ponad dachem.

Dalej, organ odwoławczy wskazał, że podczas przeprowadzonych przez przedstawiciela [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu [...] czerwca 2012r. czynności kontrolnych stwierdzono, iż zakończone wyrzutnią powietrza kominy wentylacyjne, znajdujące się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...]w budynku przy ul. [...] oraz do lokali mieszkalnych nr [...]w budynku przy ul. [...]w [...] nie spełniają wymogów przewidzianych w § 152 ust. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie a mianowicie:

-na tarasie przynależnym do lokalu mieszkalnego nr [...] znajduje się komin wentylacyjny o wymiarach 1,90 x 0,50 m i wysokości ok. 2,50 m, zlokalizowany w odległości ok. 2,30 m od ściany elewacyjnej, w której umieszczone są otwory okienne,

-na tarasie przynależnym do lokalu mieszkalnego nr [...] znajduje się komin wentylacyjny o wymiarach 0,75 x 1,20 m i wysokości ok. 2,90 m, zlokalizowany w odległości ok. 0,90 m od najbliższej ściany elewacyjnej, w której umieszczone są otwory okienne,

-na tarasie przynależnym do lokalu mieszkalnego nr [...] znajduje się komin, o wymiarach 0,60 x 0,95 m ok. 2,50 m, zlokalizowany w odległości ok. 1,80 m od ściany, w której umieszczone są się otwory okienne,

-na tarasie przynależnym do lokalu mieszkalnego nr [...] znajduje się komin wentylacyjny o wymiarach 0,60 x 0,60 m i wysokości ok. 2,50 m, zlokalizowany jest w odległości ok. 2,50 m od najbliższej ściany elewacyjnej, w której umieszczone są otwory okienne.

Wobec stwierdzonych nieprawidłowości organ uznał, że w przedmiotowej sprawie konieczne jest zatem doprowadzenie kominów wentylacyjnych znajdujących się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...] w zespole budynków mieszkalnych wielorodzinnych przy ul. [...] w [...] do stanu zgodnego z prawem, tj. § 152 ust. 12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Organ odwoławczy zaznaczył, że wprawdzie obowiązek określony w sentencji decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] Nr [...] jest zasadny, to podzielił zarzut podniesiony w odwołaniu, iż w sentencji zaskarżonego rozstrzygnięcia nie zostało doprecyzowane, których lokali dotyczy orzeczony obowiązek, gdyż lokale nr [...] znajdują się zarówno w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. [...] , jak i w budynku przy ul. [...] w [...]. Organ odwoławczy podkreślił, iż z dokumentów zgromadzonych w aktach przedmiotowej sprawy, a w szczególności protokołu sporządzonego podczas przeprowadzonych w dniu 18 czerwca 2012r. wizji lokalnej, wynika, że naruszenie warunków technicznych dotyczy kominów znajdujących się na tarasach przynależnych do lokali mieszkalnych nr [...] w budynku przy ul. [...] oraz do lokali mieszkalnych nr [...]w budynku przy ul. [...] w [...]. Z tego względu podjął rozstrzygnięcie na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na opisaną wyżej decyzję wniosła Wspólnota Mieszkaniowa [...] wnosząc o jej uchylenie.

Zaskarżonej decyzji strona skarżąca zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 7, 77 § 1, 80, 107 § 3 kpa. poprzez:

1) niedostateczne wyjaśnienie podstaw i przesłanek nałożenia na nią obowiązku wykonania prac odjętych skarżoną decyzją, w sytuacji gdy decyzja błędnie kwalifikuje zamontowane na tarasach kominy wentylacji grawitacyjnej jako "wyrzutnie dachowe wentylacji mechanicznej", co skarżąca podnosiła w odwołaniu od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2013 roku, zatem w ocenie skarżącej stanowi to błąd w ustaleniach faktycznych skutkujący błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz brak rozważenia wszystkich okoliczności mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia,

2) naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art. 66 ust. 1 i 3 Prawa budowlanego poprzez nałożenie na skarżącą obowiązku doprowadzenia kominów wentylacyjnych [...] do stanu zgodnego z prawem, podczas gdy przepis ten nie obejmuje swoim zakresem takiego uprawnienia, a także w sytuacji gdy stan budynku jest zgodny z projektem zatwierdzonym przez organ wydający pozwolenie na budowę.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podniosła, że obiekt budowlany położony przy ul. [...] w [...] został wybudowany zgodnie z projektem załączonym do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę, zatem na dzień sporządzania skargi istnieją w obrocie prawomocne pozwolenia na budowę oraz pozwolenie na użytkowanie, których uzyskanie podlegało weryfikacji przez organ nadzoru budowlanego. Przyjęte w dokumentacji projektowej założenia techniczne zostały zatem przez organ zweryfikowane i zatwierdzone jako podstawa do wykonania prac zgodnie z projektem.

W świetle powyższego w ocenie skarżącej organ nie można wydać na tym etapie postępowania decyzji nakładającej "dostosowanie kominów wentylacyjnych do stanu zgodnego z prawem", gdyż stanowiłoby to zaprzeczenie poprzednich decyzji, a nadto, w świetle orzecznictwa sądowoadministracyjnego, przepis art. 66 Prawa budowlanego nie powinien mieć zastosowania w niniejszej sprawie. Zdaniem skarżącej [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego nie mógł nałożyć na skarżącą obowiązku przeprowadzenia określonych prac w celu zmiany rozwiązań, które zostały wykonane na podstawie zatwierdzonych w decyzji o pozwoleniu na budowę rozwiązań projektowych.

Skarżąca podtrzymuje przy tym w całości swoje stanowisko przedstawione w odwołaniu od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2013 roku, tj. na niewłaściwym zastosowaniu przepisów prawa materialnego, tj. powołanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku. W odwołaniu od decyzji skarżąca wskazywała, że na tarasach nad lokalami położonymi na parterze zostały zamontowane kominy wentylacji grawitacyjnej do pojedynczych lokali/pomieszczeń, które podlegają wymogom § 140 i § 141 oraz § 142 warunków technicznych, a nie pod § 152 ust. 12 i 13, zatem wszystkie warunki techniczne oraz odległości jakimi zatem podlegają te urządzenia, tzn. wymogi wymienionych paragrafów Rozporządzenia oraz wymagania normy PN-B 10425:1989 pkt. 3.3.2.3., 3.3.12.3. , 3.3.13., zostały spełnione i są zachowane.

Skarżąca wskazywała także, że w decyzji niesłusznie używane było pojęcie wyrzutnia, które jest właściwe dla systemu wentylacji mechanicznej (czerpnia-wyrzutnia), a w tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z wentylacją grawitacyjną tylko dla jednego lokalu na parterze, zatem jest to komin wentylacyjny. Na błędną interpretację przepisów zdaniem strony skarżącej wskazuje również fakt, iż w lokalach nie zastosowano czerpni powietrza, a jedynie nawiewniki w ramach okien i drzwi. Odległości kominów wentylacyjnych od okien regulują inne przepisy niż wskazane w decyzji, zatem nie mogą mieć zastosowania w niniejszym stanie faktycznym.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu skarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, a więc prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności ich wykładni. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w prowadzonym postępowaniu art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi .

W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia wystąpiły, wobec czego skarga została uwzględnione.

Stwierdzić trzeba, iż zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały z naruszeniem art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a., art. 80 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 66 ust 1 pkt 1 i 3 Praw budowlanego, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia przez organ odwoławczy art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. Postępowanie przed organem I instancji jak i postępowanie odwoławcze przeprowadzone zostało bez należytego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy pozwalających na ustalenie prawidłowego stanu faktycznego, co w konsekwencji doprowadziło do wydania decyzji w obu instancjach z naruszeniem art. 66 ustawy z dnia 7 lipca Prawo budowlane.

Przesłanką zastosowania przez organy ( na wyraźną sugestię organu odwoławczego) art. 66 ustawy Prawo budowlane winno być jedynie ustalenie przez ten organ, że obiekt budowlany jest:

1) użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku;

2) może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska;

3) jest w nieodpowiednim stanie technicznym, albo

4) powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia. Ponadto organy miały mieć na uwadze to, że na podstawie art. 66 ww. ustawy organ nadzoru budowlanego mógł nakazać właścicielowi lub zarządcy budynku jedynie usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.

W tym miejscu należy zauważyć, iż art. 66 Prawa budowlanego stanowi najdonioślejszy przykład konkretyzacji nakazu przestrzegania obowiązku utrzymywania i użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z zasadami sformułowanymi w art. 5 ust. 2 Prawa bud. Obliguje on właściwy organ do wszczęcia postępowania administracyjnego w przypadku zaistnienia jednej z wymienionych w tym przepisie przesłanek. Pomimo iż art. 66 Prawa budowlanego wymaga uprzedniego stwierdzenia określonych nieprawidłowości należy przyjąć, iż chodzi tu o sytuację, w której niejako prima facie istnieje przekonanie, iż przesłanki z art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego zostały spełnione. Obiektywne i definitywne stwierdzenie ich powstania jest bowiem możliwe dopiero w toku postępowania (opartego na odpowiednich dowodach - dokumentach, zeznaniach świadków, opiniach biegłych czy oględzinach (art. 75 § 1 k.p.a.)) ( wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2001 r., IV SA 1103/99, LEX nr 53388), które będzie się kończyć wydaniem decyzji administracyjnej nakazującej ich usunięcie.

Fakt zaistnienia przesłanek obligujących organ nadzoru budowlanego do wydania decyzji w oparciu o art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego musi wynikać z ustaleń poczynionych przez ten organ w przeprowadzonym postępowaniu i następnie znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Do wydania decyzji nakazującej doprowadzenie obiektu budowlanego do odpowiedniego stanu nie wystarczy bowiem ogólne stwierdzenie przez organ, że zachodzą przesłanki określone w ust. 1 art. 66. Dlatego też organ nadzoru budowlanego opierając decyzję na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 musi jednoznacznie sprecyzować, jakie nieprawidłowości występują oraz któremu z dóbr wymienionych w pkt 1 zagrażają i dlaczego. Przesłanka ta dotyczy sytuacji, w której obiekt budowlany samym swoim istnieniem (swoja istotą, warunkami technicznymi) powoduje opisane w niniejszym przepisie zagrożenie. Jednocześnie należy mieć na względzie, że zagrożenie to musi istnieć w momencie orzekania przez organ, gdyż przepisu nie można stosować w sytuacji, w której zagrożenie jeszcze nie powstało.

Nie powinno budzić wątpliwości, że przepis art. 66 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane dotyczy takich stanów faktycznych, kiedy to obiekt budowlany ze względu na jego niewłaściwe użytkowanie został doprowadzony do takiego stanu, iż znalazł się w nieodpowiednim stanie technicznym, który wymaga wydania przez organ nadzoru budowlanego stosownego nakazu usuwającego stwierdzone nieprawidłowości. W przepisie tym zatem chodzi o skutki wynikające z użytkowania obiektu.

Taka jednak sytuacja w niniejszej sprawie nie wystąpiła, bowiem nie jest sporne, iż w odniesieniu do przedmiotowych budynków wielorodzinnych, zlokalizowanych na terenie nieruchomości stanowiącej działki nr ew. [...] przy ul. [...] róg ul. [...] w [...], Powiatowy Inspektor nadzoru Budowlanego [...]decyzja Nr [...]z dnia [...] marca 2008r. udzielił pozwolenia na użytkowanie , potwierdzając tym samym , iż inwestycja, także w zakresie rozwiązań dotyczących wentylacji, został zrealizowana zgodnie z decyzją Prezydenta [...]z dnia [...] maja 2006r. ( zmienioną decyzjami z dnia [...] października 2006r. i [...] listopada 2007r.) zatwierdzającą projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę. Postępowanie wyjaśniające prowadzone przez organy nadzoru nie wskazywały aby w okresie późniejszym wykonywane były jakiekolwiek zmiany w zakresie doprowadzenia kominów wentylacyjnych znajdujących się na przedmiotowych tarasach.

Stwierdzić należy, iż zaskarżona decyzja w taki sposób sformułowana wykracza poza dyspozycję art. 66 ustawy Prawo budowlane, a organy z naruszeniem zasad wynikających z art. 7, 77 i 80 kpa nie ustaliły w sposób niewątpliwy, czy aktualny nieodpowiedni stan techniczny obiektu wynika z niewłaściwego jego użytkowania czy też z wadliwie zaprojektowanych rozwiązań , które znalazły się w zatwierdzonym projekcie budowlanym.

Wskazać trzeba, iż art. 66 ustawy Prawo budowlane znajduje się w Rozdziale 6 wymienionej ustawy zatytułowanym "Utrzymanie obiektów budowlanych". Przez pojęcie "utrzymanie" należy rozumieć zachowanie w dobrej sprawności, zachowanie w stanie niezmienionym, niepogorszonym, należytym. Przepis ten służy usunięciu nieprawidłowości (nieodpowiedniego stanu technicznego) powstałych w trakcie użytkowania obiektu, które są z reguły wynikiem zużycia technicznego obiektu budowlanego lub nagłych zdarzeń mających miejsce po oddaniu obiektu do użytkowania. Nie ulega więc wątpliwości, iż tryb ten nie służy naprawie ewentualnych błędów projektu budowlanego.

Należy zauważyć, że przepis art. 66 ustawy Prawo budowlane nie tworzy dla właściciela czy zarządcy obiektu nowego obowiązku, lecz tylko precyzuje ustawowy obowiązek wynikający z art. 61 przywołanej ustawy. W przypadku złego stanu obiektu budowlanego art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane zezwala wyłącznie na doprowadzenie obiektu do odpowiedniego stanu - na nic więcej. Nie pozwala - jak trafnie zauważa strona skarżąca - w szczególności na wykonywanie prac, dla których wymagane są zezwolenia. Jego celem jest jedynie utrzymanie obiektów budowlanych w należytym stanie technicznym, dlatego też decyzja wydana w celu korygowania stwierdzonych nieprawidłowości powinna dokładnie określać czynności, które właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest zobowiązany wykonać i ograniczać się jedynie do nałożenia obowiązku usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.

Z treści przepisu art. 66 ustawy Prawo budowlane wynika bowiem, iż wykonane na jego podstawie prace budowlane mają charakter naprawczy, zmierzający do przywrócenia stanu używalności obiektu budowlanego. Oczywistym jest natomiast, że taki sposób wykonania prac różni się od procesu inwestycyjnego prowadzonego od początku przy budowie danego obiektu budowlanego. Podstawą materialnoprawną ww. rozstrzygnięcia z dnia 23 kwietnia 2008 r. był art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm. (dalej: Prawo budowlane) zgodnie z którym organ nadzoru budowlanego w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany jest w nieodpowiednim stanie technicznym nakazuje w drodze decyzji usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.

Nie ulega wątpliwości, że przepis art 66 ust 1 pkt 3 Prawa budowlanego nie może znaleźć zastosowania w sytuacji, gdy stwierdzony stan budynku jest zgodny z zatwierdzonym projektem budowlanym i pozwoleniem na budowę. W takim przypadku, gdy stan obiektu budowlanego wybudowanego zgodnie z pozwoleniem na budowę jest niezgodny z odpowiednimi przepisami, w tym techniczno-budowlanymi , podjęcie działań przez organ nadzoru budowlanego możliwe jest dopiero po ewentualnym wyeliminowaniu decyzji o pozwoleniu na budowę z obrotu prawnego. Zastosowanie bowiem działań nadzorczych bez uprzedniej eliminacji takiej decyzji pozostawałoby w oczywistej sprzeczności ze stanem budynku zatwierdzonym decyzją, której załącznikiem pozostaje projekt budowlany. Konsekwentnie organ nadzoru budowlany, który dysponuje projektem budowlanym zatwierdzonym przez organ administracji architektoniczno-budowlanej, może podjąć działania na podstawie art. 66 Prawa budowlanego jedynie w takim zakresie, w jakim określony stan budynku, niezgodny z obowiązującymi przepisami prawa, nie został uwzględniony w zatwierdzonym projekcie.

Kwestie te jednak nie zostały przez organy nadzoru jednoznacznie wyjaśnione co czyni wadliwymi obie decyzje i przesadzą o konieczności ich uchylenia.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy podstawowym obowiązkiem organów będzie wyjaśnienie w oparciu o analizę projektu budowlanego oraz oględziny czy istniejące rozwiązania dotyczące instalacji wentylacyjnej w przedmiotowych budynkach są zgodne z rozwiązaniami w tym zakresie określonymi w zatwierdzonym projekcie budowlanym

Ujawnione naruszenie przepisów prawa materialnego i prawa procesowego mające istotny wpływ na wynik sprawy powoduje uchylenie zaskarżonej decyzji jak i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, z mocy art. 145 § 1 ust. 1 lit a i lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.).

Na mocy art. 152 ww. ustawy orzeczono jak w pkt II wyroku.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 200 ww. ustawy.