II SA/Łd 1248/13

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. z dnia [...] umarzającą postępowanie administracyjne w sprawie wykonanego utwardzenia z płyt betonowych.

Z akt administracyjnych wynika, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. decyzją z dnia [...] nr[...] , działając na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013, poz. 267 ze zm.), powoływanej dalej jako k.p.a., umorzył wszczęte z urzędu postępowanie w sprawie "wykonanego utwardzenia z płyt betonowych po obu stronach ciągu pieszo-jezdnego od strony północnej wielorodzinnego budynku mieszkalno-usługowego, przy ul. A 2a w P., wykorzystywanego obecnie na nielegalne miejsca parkingowe i dojazdy do garaży usytuowanych od północnej strony tego budynku".

Organ ustalił, że decyzją Prezydenta Miasta P., z dnia [...] nr[...], udzielono Spółdzielni Mieszkaniowej im. J.S.w P. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami i garażami w parterze, na terenie działek o nr 318/3, 318/16, 318/17, 318/28, 318/29, zlokalizowanych w obrębie[...] , u zbiegu ulic A 2a - B 42 w P.

Następnie decyzją z dnia [...] nr [...] udzielono Spółdzielni Mieszkaniowej pozwolenia na użytkowanie w/w budynku mieszkalnego wielorodzinnego, pod warunkiem wykonania w terminie do 31 grudnia 2006 r. wskazanych w owej decyzji robót wykończeniowych w lokalach użytkowych.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 w związku z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., uchylił w/w decyzję z dnia 25 lipca 2006 r., wskazując że inwestor zrealizował zatoczkę parkingową od strony północnej działki objętej inwestycją w miejscu wcześniej utwardzonego terenu pod miejsca postojowe, które istniały przed rozpoczęciem budowy budynku mieszkaniowego, przez co naruszono przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 ze zm.). Decyzja ta została uchylona decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] a sprawa została przekazana organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia i wydania decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda[...] , na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, w związku z art.. 157 § 1 i art. 158 § 1 k.p.a stwierdził nieważność w/w decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] udzielającej pozwolenia na budowę, w części dotyczącej parkingów na działkach o nr 318/3, 318/16 i 318/17, zaś w pozostałej części odmówił stwierdzenia nieważności. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda wskazał, że projekt architektoniczno-budowlany przewiduje realizację inwestycji na działkach nr 318/16, 318/17, 318/28 oraz 318/29 zaś załączona do wniosku decyzja o warunkach zabudowy obejmuje tylko działki o nr 318/28 i 318/29.

W konsekwencji powyższego organ nadzoru budowlanego pierwszej instancji decyzją z dnia [...] nr [...] ponownie uchylił własną decyzję z dnia [...] udzielającą Spółdzielni Mieszkaniowej pozwolenia na użytkowanie przedmiotowego budynku mieszkalnego i orzekł o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego bez miejsc parkingowych i postojowych usytuowanych terenie działek nr 318/3, 318/16, 318/17, 318/28, 318/29. Organ ustalił, że teren przeznaczony pod budowę miejsc parkingowych stanowi własność Gminy P.

W trakcie dalszego postepowania prowadzonego przez organ nadzoru budowlanego, Spółdzielnia Mieszkaniowa przedłożyła "Ocenę techniczną obsługi komunikacyjnej dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego" stanowiącego przedmiot postępowania, z której wynika, że od strony północnej czyli od strony ul. B istniejący w granicy działki nr 318/16 i 318/17 teren przeznaczony pod obsługę komunikacyjną jest w znacznej części utwardzony poprzez wykonaną nawierzchnię asfaltową, w pasie przeznaczonym pod ciąg pieszo-jezdny i nawierzchnię betonową, w pasie przeznaczonym pod parkingi i wjazdy do garaży. Decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia [...] nr [...] wydaną przez Urząd Miejski w P. objęto budowę boksów garażowych w 14 zespołach wraz z dojazdami i chodnikami na działce wzdłuż ul. B między ulicami C , ul. D, a ul. A w P. Inwestycja ta została w całości zrealizowana. Nadto nowa inwestycja, polegającą na budowie przedmiotowego budynku mieszkalnego wielorodzinnego, spowodowała likwidację istniejących po stronie południowej jezdni asfaltowej miejsc parkingowych. Jednakże miejsca parkingowe istniejące po stronie północnej jezdni asfaltowej, w ilości 12 sztuk, pozostały jako stare naniesienia budowlane.

W dniu 18 maja 2012 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa przedstawiła szczegółowy realizacyjny plan zagospodarowania terenu osiedla budownictwa wielorodzinnego "A" oraz decyzję z dnia [...] nr [...] o pozwoleniu na budowę stacji trafo, w zgodności z wyżej przywołanym planem realizacyjnym, zatwierdzonym decyzją z dnia [...] nr [...], jako aneksem do decyzji z dnia [...] nr[...]. Ponadto byli pracownicy Spółdzielni Mieszkaniowej A – K. S. i P. A., złożyli do akt sprawy oświadczenia, że przedmiotowe utwardzenia z płyt betonowych wzdłuż ciągu pieszo-jezdnego z przeznaczeniem na miejsca parkingowe istniały już w latach 1990-1991. Dla organu, oznaczało to, że zostały one wykonane w okresie 4 lat od chwili zatwierdzenia w dniu 28 maja 1987 r. w/w realizacyjnego planu zagospodarowania terenu osiedla budownictwa wielorodzinnego "A", w zakresie zadania XB. W ocenie PINB, datę powstania przedmiotowych utwardzeń, potwierdza również pismo Referatu Geodezji, Kartografii i Katastru Urzędu Miasta w P. z dnia 27 lutego 2013 r. skierowane do Spółdzielni Mieszkaniowej im. A. informujące, że zgodnie z archiwalną dokumentacją techniczną zatoka parkingowa ujawniona została na mapach w 1992 r., natomiast w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym zaewidencjonowany jest operat techniczny nr 2652/1992 powstały na skutek wykonania pracy geodezyjnej - pomiar sytuacyjny osiedla "A 1", w którym to operacie uwidoczniona jest owa zatoka parkingowa.

Nadto organ podkreślił, iż zgodnie z treścią § 22 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego (Dz. U. nr 8, poz. 48 ze zm.), zmiana sposobu wykorzystania terenu bez dokonywania inwestycji budowlanej wymaga uzyskania zgody właściwego organu, jeżeli wpłynęłaby na pogorszenie warunków ochrony środowiska albo bezpieczeństwa ludzi lub mienia na danym terenie lub w jego otoczeniu, a zwłaszcza w razie urządzenia: (między innymi) miejsc postojowych. Jeżeli urządzenie parkingu wymagało jedynie zmiany sposobu użytkowania terenu i nie wiązało się z pogorszeniem warunków ochrony środowiska albo bezpieczeństwa ludzi lub mienia na danym terenie lub w jego otoczeniu, to dla legalności jego powstania wystarczająca była decyzja o zatwierdzeniu planu realizacyjnego. Takie stanowisko, potwierdza pismo Referatu Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta P. z dnia 28 stycznia 2013 r., w którym stwierdzono, że realizacja miejsc parkingowych na podstawie oraz zgodnie z planem realizacyjnym zatwierdzonym decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. nr 38 poz.229) oraz § 18 wspomnianego rozporządzenia Ministra Gospodarki i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r., została wykonana zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami i nie wymagała odrębnego pozwolenia na budowę.

Organ stwierdził, że utwardzone pobocza z przeznaczeniem na miejsca parkingowe wzdłuż ul. B (ciągu pieszo-jezdnym) powstały w sposób nienaruszający obowiązującej w tym okresie ustawy Prawo budowlane z dnia 24 października 1974 r. Dodatkowo z przesłanej do organu ortofotomapy, obejmującej teren działek o nr 318/16 i 318/17 wynika, że utwardzenia poboczy wzdłuż ciągu pieszo-jezdnego istniały już w 1998 r., zatem przed budową zarówno zespołu garaży jak i wielorodzinnego budynku mieszkalnego przy ul. A 2a.

Wobec powyższego, organ nadzoru budowlanego stwierdził, że wykonane utwardzenia poboczy ciągu pieszo-jezdnego od strony północnej budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. A 2a w P. istniały zarówno przed rozpoczęciem jego budowy w 2004 r., jak również przed budową w 2000 r. boksów garażowych wzdłuż ulicy B między ulicami C, ul. D a ul. A. Jednocześnie przedmiotowe utwardzenia powstały bez naruszenia przepisów ustawy Prawo budowlane obowiązującej w okresie ich wykonania. Tym samym, sporne betonowe pobocze, przeznaczone obecnie na miejsca parkingowe powstało w okresie poprzedzającym budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. A 2a w P. W tej sytuacji, organ nadzoru budowlanego uznał dalsze prowadzenie postepowania za bezprzedmiotowe i orzekł o jego umorzeniu.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. S., wskazując iż "obecny brak działki nr ewid. 318/16 na miejsca postojowe narusza normę § 19 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie" W konsekwencji wniósł o uchylenie kwestionowanej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu wyjaśnił, iż w 2004 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa im. A , posiadając zatwierdzony projekt budowlany na budynek wielorodzinny zawierała odpowiednie umowy z przyszłymi właścicielami lokali mieszkalnych i 4 garaży w budynku, pobierając ustalone przedpłaty na wybudowanie budynku. W roku 2006 po oddaniu tegoż budynku okazało się, że plac przyległy do niego, na którym zaznaczono zatoczkę parkingową jest zbyt mały aby swobodnie do niej wjechać i wyjechać, przez co kierowcy muszą dokonywać podjazdu pod ścianę budynku (od strony północnej) w której są okna właścicieli mieszkań stale zamieszkałych. Przez te okna spaliny z rur wydechowych samochodów dostają się do mieszkań i trują mieszkańców. Wedle odwołującego się, władze Spółdzielni zobowiązały się do doprowadzić do zgodności z prawem przyległy bezpośrednio do budynku plac, tj. istniejący "dziki", czego nie uczyniły. Dodał, że plac przyległy bezpośrednio do budynku jest trwale oddzielony słupami, które przed oddaniem budynku do użytkowania zostały trwale zamontowane (pionowo) odgradzając tę część tzw. ciągu pieszo-jezdnego od pozostałej części ciągu drogi dojazdowej do garaży, do których jest dojazd z ulicy Wyspiańskiego, Daniłowskiego i z ulicy Kostromskiej. Zatem, w ocenie odwołującego się przylegająca bezpośrednio do budynku 46B część terenu stanowi odrębną całość terenu, związanego z wielorodzinnym budynkiem, który został wybudowany i oddany do użytkowania w połowie 2006 r. wg zatwierdzonego projektu budowlanego. Wskazał, że projekt budowlany zawierał plan parkingu z miejscami postojowymi dla samochodów osobowych w ilości 14 sztuk na działce nr 318/16, który przez Spółdzielnię Mieszkaniową nie został zrealizowany ponieważ Spółdzielnia nie jest właścicielem tej działki, a mimo to zleciła opracowanie na niej miejsc postojowych, co jest istotą niniejszej sprawy, ponieważ owych miejsc postojowych nie ma, a w ich miejsce istnieje "dziki" parking.

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] nr[...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, w związku z art. 105 § 1 k.p.a. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. z dnia[...], umarzającą wszczęte z urzędu postępowanie w sprawie wykonanego utwardzenia z płyt betonowych wykorzystywanego na nielegalne miejsca parkingowe i dojazdy do garaży usytuowanych od północnej strony tego budynku.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że przedmiotowe postępowanie dotyczy legalności i prawidłowości wykonania miejsc postojowych oraz drogi dojazdowej znajdujących się na działkach o nr 318/16 i 318/17 położonych w P., albowiem organ stopnia podstawowego w ramach odrębnego postępowania rozstrzygnął kwestię legalności i prawidłowości wykonania miejsc parkingowych znajdujących się na działce o nr 318/3 położonej w P. wydając ostateczną decyzję z dnia [...] nr[...]. Sporne miejsca postojowe zostały zrealizowane na podstawie decyzji z dnia[...]., wydanej przez Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego, którą udzielono Spółdzielni Mieszkaniowej im. A w P. pozwolenia na budowę stacji transformatorowej wraz z towarzyszącym uzbrojeniem w miejscowości P. przy osiedlu A 1 zgodnie z planem realizacyjnym zatwierdzonym decyzją z [...], jako aneksem do decyzji z dnia [...]. Z części opisowej projektu budowlanego dotyczącego realizacji zadania XB wynika, że parking zbiorczy zaprojektowano w północnej części zespołu (budynków mieszkalnych wielorodzinnych), równolegle do ul. E - 41 stanowisk, równolegle do ul. F- 14 stanowisk oraz dwa parkingi przyuliczne /przy ul. G/ - po 10 stanowisk. Wszystkie ulice osiedlowe zaprojektowano o szerokości 6 m, by umożliwić parkowanie wzdłuż ulic. Z części rysunkowej projektu budowlanego stanowiącego załącznik do decyzji z dnia 8 marca 1988 r. wynika, że działki o nr 318/16 i 318/17 przeznaczone były pod wykonanie miejsc parkingowych oraz drogi osiedlowej. Inwestycja polegająca na budowie miejsc parkingowych oraz drogi osiedlowej na działkach o nr 318/16 i 318/17 została wykonana w 1988 r. z zachowaniem wymogu określonego w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane, a zatem na podstawie stosownego pozwolenia na budowę. Zdaniem organu, ocena prawidłowości wykonania tej inwestycji winna przebiegać przy uwzględnieniu przepisów technicznych, obowiązujących w dacie jej realizacji, tj. rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Tym samym nieuprawnione jest żądanie, by inwestycja zrealizowana ok. 25 lat temu spełniała warunki techniczne wyznaczone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., co wynika z § 330 pkt 1 tego aktu prawnego. Organ dodał, że o ile przepisy techniczne z 2002 r. w sposób szczegółowy określają dopuszczalne normy odległościowe dotyczące sytuowania miejsc parkingowych względem sąsiednich zabudowań, jak również określają minimalne wymiary miejsca postojowego, to przepisy techniczne z 1980 r. w ogóle nie regulują tych kwestii. Powyższe oznacza, że organy nadzoru budowlanego stwierdzając, że miejsca postojowe zostały zrealizowane w 1988 r., w sposób legalny, nie mają podstaw do podejmowania działań zmierzających do doprowadzenia takich miejsc postojowych do takiego stanu, w którym będą spełniać warunki techniczne obowiązujące od 2002 r. Nadto budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego zlokalizowanego przy ul. A 2a, została zrealizowana na podstawie decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia[...], zatem już po wykonaniu miejsc parkingowych stanowiących przedmiot niniejszego postępowania. Powyższe oznacza, że tylko wobec tej inwestycji należy wymagać, aby spełniała warunki techniczne zawarte w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. Wskazany budynek wielorodzinny został oddany do użytkowania ostateczną decyzją, która korzysta z domniemania jej prawidłowości, stosownie do art. 16 k.p.a. Odnosząc się do zarzutu odwołania, że parking, który był przewidziany do realizacji na podstawie decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] nie został wykonany, a ten który istnieje i wobec którego toczy się niniejsze postępowanie jest parkingiem "dzikim", wyjaśniono, że miejsca parkingowe oraz droga dojazdowa zrealizowane na działkach o nr 318/16 i 318/17 zostały wykonane z zachowaniem wymogów określonych w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane, jest to zatem legalna inwestycja.

Powyższą decyzję J. S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, zarzucając jej naruszenie:

- art. 51 ust. 1 oraz 51 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, przez jego niezastosowanie;

- art. 7 oraz art. 105 k.p.a., poprzez niedokładne wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy w konsekwencji ustalenie, iż zaszły przesłanki do umorzenia postępowania administracyjnego.

W treści skargi podtrzymał zarzuty podniesione w odwołaniu wskazując, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie odległość wydzielonych miejsc postojowych dla samochodów od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi nie może być mniejsza niż 10 m, w przypadku 5 do 60 miejsc, a w przedmiotowej sprawie gdzie jest powyżej 5 miejsc parkingowych, odległość ta nie jest zachowana i wynosi 6,8 m. Powyższy stan istnieje od samego początku jak tylko został oddany do użytku przedmiotowy budynek, czyli od 2006 r. A ze strony Spółdzielni nie ma woli rozwiązania tego problemu i likwidacji miejsc parkingowych. Dlatego też, w działaniach organów nadzoru budowlanego skarżący upatrywał nadziei na rozwiązanie tej sprawy. Skarżący przypomniał przebieg tego postępowania i zmienne stanowiska organów co do legalności parkingu. Wyraził zdanie, iż nie ma jasnych i czytelnych dokumentów usprawiedliwiających istnienie parkingu w takim kształcie w jakim istnieje, dlatego należało nakazać rozbiórkę. W ocenie skarżącego, nie można pominąć faktu, iż przy okazji budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. A 2a, projekt budowlany powinien rozstrzygać również o terenie przylegającym do budynku.

W odpowiedzi na skargę[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w treści zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), w związku z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

Sąd badając w tak zakreślonych granicach legalność zaskarżonej decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. stwierdził, że odpowiada ona przepisom obowiązującego prawa, chociaż motywy którymi kierował się organ podejmując to rozstrzygnięcie nie zasługują na uwzględnienie. Jednak, w ocenie sądu, nie daje do podstaw do eliminacji zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia w sprawie stanowił przepis art. 105 § 1 k.p.a. Zgodnie z jego brzmieniem, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części.

Tytułem wstępu wyjaśnić należy, że z bezprzedmiotowością postępowania administracyjnego mamy do czynienia wówczas, gdy w sposób oczywisty organ stwierdzi brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy. Innymi słowy, bezprzedmiotowość postępowania ma miejsce wówczas, gdy nie istnieje sprawa administracyjna podlegająca rozpoznaniu w tym postępowaniu. Bezprzedmiotowym może być postępowanie zarówno z powodu braku przedmiotu faktycznego do rozpatrzenia sprawy, jak również z powodu braku podstawy prawnej do wydania decyzji w zakresie żądania wnioskodawcy. Posłużenie się przez ustawodawcę w cytowanym przepisie sformułowaniem "organ (...) wydaje decyzję" oznacza, że wydanie decyzji o umorzeniu postępowania jest obligatoryjne.

W stanie faktycznym sprawy [...] Wojewódzki Inspektor w Ł. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta P. o umorzeniu postępowania administracyjnego z uwagi na jego bezprzedmiotowość. U podstaw takiego rozstrzygnięcia legło przekonanie organu, iż sporne miejsca postojowe zostały zrealizowane na podstawie decyzji z dnia 8 marca 1988 r., wydanej przez Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego, którą udzielono Spółdzielni Mieszkaniowej im. A w P. pozwolenia na budowę stacji transformatorowej wraz z towarzyszącym uzbrojeniem zewnętrznym na zadaniu XB w miejscowości P. przy osiedlu A 1 zgodnie z planem realizacyjnym zatwierdzonym decyzją z [...] nr [...] jako aneksem do decyzji z dnia [...] nr [...].

Załączona do akt administracyjnych dokumentacja nie daje podstaw do takiego wnioskowania jakie zawarł organ odwoławczy. Bowiem decyzja o pozwoleniu na budowę z [...] nie obejmuje budowy parkingów. Szczegółowy realizacyjny plan zagospodarowania terenu osiedla budownictwa wielorodzinnego "A" zad. XB z lipca 1987 r. będący podstawą realizacji przedsięwzięcia określonego tą decyzją w opisie technicznym w punkcie III podpunkt 7 wymienia wśród projektowanego uzbrojenia dla zadania XB - stację transformatorową nr VII. Natomiast wśród "towarzyszącego uzbrojenia na zadaniu XB", o którym mowa w decyzji o pozwoleniu na budowę, nie wymienia się parkingów. Owszem parkingi są wymienione w cytowanym planie realizacyjnym w pkt II, jako element zadania XB, które obejmuje budowę osiedla wielomieszkaniowego składającego się z kilkunastu budynków. Parking zbiorczy zaprojektowano w północnej stronie planowanego zespołu budynków równolegle do ulicy E – 41 stanowisk, równolegle do ul. F– stanowisk 14 oraz dwa parkingi przyuliczne, przy ul. G – po 10 stanowisk. Nie ma natomiast podstaw do przyjęcia, że zostały one objęte pozwoleniem na budowę z 8 marca 1988 r., gdyż nie wynika to z załączonej do akt decyzji (k. 145 i 144 akt administracyjnych PINB dla m. P.). Jednak zarówno z przytoczonej części tekstowej szczegółowego planu realizacyjnego, jak i z części rysunkowej, stanowiącej mapę sytuacyjno-wysokościową dla zadania XB, wpisaną do zasobu geodezyjnego i kartograficznego dnia 29 lipca 1986 r. wynika, że w ramach zadania XB projektowano parkingi, w szczególności na działkach o nr 318/16 i 318/17 zaznaczono miejsca parkingowe oraz drogę osiedlową.

Pomimo więc, iż ów parking nie został objęty decyzją o pozwoleniu na budowę z 8 marca 1988 r. na którą powoływał się organ drugiej instancji to w istocie przewidziany był przywołanym szczegółowym planem realizacyjnym zagospodarowania terenu osiedla budownictwa wielorodzinnego "A" w ramach zadania XB. Trafnie ocenił więc organ pierwszej instancji, iż realizacja parkingu nie naruszała obowiązującego prawa w czasie powstania tej inwestycji. Ustawa z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. nr 38, poz. 229, ze zm.) przewidywała rodzaje robót budowlanych zwolnionych od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, odsyłając do rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego (Dz. U. nr 8, poz. 48, ze zm.). Rozporządzenie to przewiduje w § 22, iż zmiana sposobu wykorzystania terenu bez dokonywania inwestycji budowlanej wymaga uzyskania zgody właściwego organu, jeżeli wpłynęłaby na pogorszenie warunków ochrony środowiska albo bezpieczeństwa ludzi lub mienia na danym terenie lub w jego otoczeniu, a zwłaszcza w razie (...) urządzania miejsc postojowych (ust. 1 pkt 2). Do wniosku w tym przedmiocie należy dołączyć plan realizacyjny w dwóch egzemplarzach (... ust. 2). W decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego właściwy organ stwierdza zgodność rozwiązań projektowanej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub wyznaczenia terenów budowlanych na podstawie przepisów o terenach budowlanych w miastach lub na wsi oraz z warunkami określonymi w decyzji o ustaleniu miejsca i warunków realizacji inwestycji (§ 18 rozporządzenia). Urządzenie parkingu można więc było przeprowadzić bez uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, a decyzja zatwierdzająca plan realizacyjny upoważniała inwestora do rozpoczęcia budowy, w sytuacji, gdy inwestycja nie wpływała na pogorszenie warunków ochrony środowiska albo bezpieczeństwa ludzi lub mienia na danym terenie lub w jego otoczeniu. Opracowanie planu realizacyjnego, określającego urbanistyczne i architektoniczne zagospodarowanie terenu inwestycji i jego zatwierdzenie ostateczną decyzją, wobec tego iż przewidywało na tym terenie parkingi dawało podstawę inwestorowi do przeprowadzenia zmiany sposobu wykorzystania tego terenu przez utwardzenie terenu pod miejsca postojowe. Czas urządzenia owych miejsc postojowych, na działce 38/17, potwierdzony został załączonymi dowodami. Wynika z nich, iż sporna zatoka parkingowa powstała w okresie czterech lat od daty zatwierdzenia planu realizacyjnego decyzją z 28 maja 1987 r. Wskazywały na to oświadczenia pracowników Spółdzielni (P. A. i K. S.), złożone po uprzednim pouczeniu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, iż parking ten istniał już w latach 1990 - 1991 (k. 169 i 170 akt administracyjnych). Parking uwidoczniony też został na mapach z 1992 r. oraz ujawniony w operacie technicznym nr 2652/1992 powstałym w wyniku pomiaru sytuacyjnego osiedla "A 1". Potwierdził to Urząd Miasta P. w piśmie z dnia 27 lutego 2013 r. Słusznie więc organ skonstatował, iż wobec tego, że przedmiotowy parking powstał legalnie i to przed wybudowaniem budynku mieszkalnego przy ul. A 2a, to nie ma podstaw do kontynuowania tego postępowania i należy go umorzyć jako bezprzedmiotowe. Organ prawidłowo więc zastosował przepis art. 105 § 1 k.p.a., nie uchybiając zasadzie prawdy obiektywnej, określonej przepisem art. 7 k.p.a.

Rację należy też przyznać organowi odwoławczemu, że ocena prawidłowości wykonania inwestycji uwzględniać powinna przepisy techniczne, obowiązujące w dacie jej realizacji, a zatem rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 17, poz. 62 ze zm.). Trafnie wskazał organ nadzoru budowlanego, iż przepisy techniczne z 1980 r. nie regulowały kwestii miejsc parkingowych. Tym samym skoro sporne miejsca postojowe zostały zrealizowane w sposób który nie był sprzeczny z ówczesnymi przepisami prawa, organy nadzoru budowlanego nie miały podstaw do podejmowania działań zmierzających do doprowadzenia organizacji miejsc postojowych do stanu spełniającego warunki techniczne obowiązujące od 2002 r. tym samym zarzuty skargi w tym zakresie są bezzasadne. Albowiem, nie było podstaw, aby stosować rozwiązania legalizacyjne, przewidziane przepisem art. 51 ust. 1 oraz 51 ust. 7 ustawy Prawo budowlane.

Dodać należy, że skarżący nie podważył z żaden sposób ustaleń poczynionych przez organy. Podnoszone przez skarżącego w skardze zarzuty nie zostały poparte żadnymi dowodami, które mogły by mieć wpływ na ocenę legalności zaskarżonej decyzji.

W tej sytuacji sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł o oddaleniu skargi.

d.j.