IV SA/Wr 432/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-08-29Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mirosława Rozbicka-Ostrowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. R. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania wszczętego wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...]r., nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W, dalej: SKO, umorzyło postępowanie wszczęte wezwaniem Z.R., dalej: skarżący, z dnia [...]r. "do usunięcia naruszenia prawa dotyczącego niezałatwienia sprawy weryfikacji decyzji Prezydenta W. z dnia [...]r., nr [...]odmawiającej przyznania zasiłku celowego, na podstawie art. 154 k.p.a".
Powyższe postanowienie doręczono skarżącemu w dniu 8 maja 2014 r., zawierało ono pouczenie o tym, że jest ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.
Pismem z dnia 9 maja 2014 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na wskazane wyżej postanowienie. Jednocześnie z ostrożności procesowej skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z uwagi na błędne pouczenie lub brak takiego pouczenia w toku postępowania w oparciu o art. 112 i art. 9 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej odrzucenie podnosząc, że zaskarżone postanowienie ma charakter wpadkowy, a zatem nie kończy postępowania w sprawie i nie zawiera rozstrzygnięcia co do istoty sprawy . Na postanowienie to nie przysługuje zażalenie. Wobec tego skarga wniesiona do sądu administracyjnego na postanowienie wydane w trybie art. 37 k.p.a. podlega odrzuceniu z przyczyn przedmiotowych, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (art. 88 p.p.s.a.).
W świetle przedstawionej powyżej regulacji ustawowej, sąd administracyjny rozpoznający wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w pierwszej kolejności ocenia dopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu, co w praktyce polega na badaniu, czy w stosunku do tego wniosku istnieją ustawowe warunki jego rozpoznania (por. postanowienie NSA z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt II FZ 428/10, Lex nr 742483). Dopiero w drugiej kolejności weryfikacji podlega wystąpienie podstaw do uwzględnienia żądania strony.
Przy czym wniosek taki uznaje się za spóźniony, jeżeli zostanie wniesiony po przekroczeniu terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Natomiast według doktryny, wniosek uznaje się za niedopuszczalny, gdy uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.), gdy nie nastąpiło uchybienie terminu, wniosek nie dotyczy terminu procesowego (art. 278 i art. 141 § 1 p.p.s.a) lub gdy ze względu na stan sprawy przywrócenie terminu stało się zbędne (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2006, s. 213). Innymi słowy wniosek niedopuszczalny jest to wniosek, w stosunku do którego brak jest ustawowych warunków jego dopuszczalności.
W niniejszej sprawie nie można przejść do merytorycznego badania przedmiotowego wniosku, gdyż skarżący domaga się przywrócenia terminu do dopełnienia czynności złożenia skargi, która jest niedopuszczalna i jako taka będzie podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
W każdym bowiem przypadku badanie merytorycznej zasadności skargi wniesionej do sądu administracyjnego zawsze poprzedza sprawdzenie jej wymogów formalnych, w tym dopuszczalności wniesienia skargi poprzez ustalenie, czy nie zachodzi jedna z przesłanek jej odrzucenia w świetle art. 58 § 1 pkt 1 - 6 p.p.s.a. Natomiast skarga jest niedopuszczalna, jeżeli nie spełnia ustawowo określonych warunków odnośnie przedmiotu skargi, jej formy i treści.
Z materiału aktowego niniejszej sprawy wynika, że zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu postanowienie SKO z dnia [...]r., nr [...]w przedmiocie umorzenia postępowania wszczętego wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa , zostało wydane na podstawie art. 37 § 1 i art.105 § 1 w zw. z art. 126 k.p.a., stanowiąc odpowiedź na ponowne wezwanie wystosowane w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Postanowienie to ma ściśle procesowy charakter i nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Nie jest to postanowienie kończące postępowanie, a także nie przysługuje na nie zażalenie. Nie należy zatem do żadnej kategorii postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a., nie jest to również inny, niż określone w pkt 1-3 § 2 art. 3 p.p.s.a., akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Wskazać w tym miejscu należy, że podstawową przesłanką warunkującą zaskarżenie postanowienia - wydanego w postępowaniu administracyjnym - do sądu administracyjnego jest to, czy służy na nie zażalenie, chyba że postanowienie kończy postępowanie lub rozstrzyga sprawę co do istoty (art. 3 § 2 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 141 § 1 k.p.a. zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Tym samym katalog postanowień zaskarżalnych do sądu administracyjnego jest zamknięty i nie ulega wątpliwości, że nie obejmuje on zaskarżonego postanowienia.
Dokonując pod takim kątem oceny przedmiotowego wniosku Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że dotyczy on dopełnienia czynności niedopuszczalnej w postępowaniu sądowo-administracyjnym, co w świetle art. 88 p.p.s.a., jest wystarczającą podstawą jego odrzucenia.
Stwierdzenie powyższego obligowało Wojewódzki Sąd Administracyjny do odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na podstawie art. 88 p.p.s.a., co orzeczono w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Mirosława Rozbicka-Ostrowska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. R. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania wszczętego wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...]r., nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W, dalej: SKO, umorzyło postępowanie wszczęte wezwaniem Z.R., dalej: skarżący, z dnia [...]r. "do usunięcia naruszenia prawa dotyczącego niezałatwienia sprawy weryfikacji decyzji Prezydenta W. z dnia [...]r., nr [...]odmawiającej przyznania zasiłku celowego, na podstawie art. 154 k.p.a".
Powyższe postanowienie doręczono skarżącemu w dniu 8 maja 2014 r., zawierało ono pouczenie o tym, że jest ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.
Pismem z dnia 9 maja 2014 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na wskazane wyżej postanowienie. Jednocześnie z ostrożności procesowej skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z uwagi na błędne pouczenie lub brak takiego pouczenia w toku postępowania w oparciu o art. 112 i art. 9 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej odrzucenie podnosząc, że zaskarżone postanowienie ma charakter wpadkowy, a zatem nie kończy postępowania w sprawie i nie zawiera rozstrzygnięcia co do istoty sprawy . Na postanowienie to nie przysługuje zażalenie. Wobec tego skarga wniesiona do sądu administracyjnego na postanowienie wydane w trybie art. 37 k.p.a. podlega odrzuceniu z przyczyn przedmiotowych, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (art. 88 p.p.s.a.).
W świetle przedstawionej powyżej regulacji ustawowej, sąd administracyjny rozpoznający wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w pierwszej kolejności ocenia dopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu, co w praktyce polega na badaniu, czy w stosunku do tego wniosku istnieją ustawowe warunki jego rozpoznania (por. postanowienie NSA z dnia 19 października 2010 r., sygn. akt II FZ 428/10, Lex nr 742483). Dopiero w drugiej kolejności weryfikacji podlega wystąpienie podstaw do uwzględnienia żądania strony.
Przy czym wniosek taki uznaje się za spóźniony, jeżeli zostanie wniesiony po przekroczeniu terminu określonego w art. 87 § 1 p.p.s.a. Natomiast według doktryny, wniosek uznaje się za niedopuszczalny, gdy uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.), gdy nie nastąpiło uchybienie terminu, wniosek nie dotyczy terminu procesowego (art. 278 i art. 141 § 1 p.p.s.a) lub gdy ze względu na stan sprawy przywrócenie terminu stało się zbędne (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2006, s. 213). Innymi słowy wniosek niedopuszczalny jest to wniosek, w stosunku do którego brak jest ustawowych warunków jego dopuszczalności.
W niniejszej sprawie nie można przejść do merytorycznego badania przedmiotowego wniosku, gdyż skarżący domaga się przywrócenia terminu do dopełnienia czynności złożenia skargi, która jest niedopuszczalna i jako taka będzie podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
W każdym bowiem przypadku badanie merytorycznej zasadności skargi wniesionej do sądu administracyjnego zawsze poprzedza sprawdzenie jej wymogów formalnych, w tym dopuszczalności wniesienia skargi poprzez ustalenie, czy nie zachodzi jedna z przesłanek jej odrzucenia w świetle art. 58 § 1 pkt 1 - 6 p.p.s.a. Natomiast skarga jest niedopuszczalna, jeżeli nie spełnia ustawowo określonych warunków odnośnie przedmiotu skargi, jej formy i treści.
Z materiału aktowego niniejszej sprawy wynika, że zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu postanowienie SKO z dnia [...]r., nr [...]w przedmiocie umorzenia postępowania wszczętego wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa , zostało wydane na podstawie art. 37 § 1 i art.105 § 1 w zw. z art. 126 k.p.a., stanowiąc odpowiedź na ponowne wezwanie wystosowane w trybie art. 37 § 1 k.p.a. Postanowienie to ma ściśle procesowy charakter i nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Nie jest to postanowienie kończące postępowanie, a także nie przysługuje na nie zażalenie. Nie należy zatem do żadnej kategorii postanowień wymienionych w art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a., nie jest to również inny, niż określone w pkt 1-3 § 2 art. 3 p.p.s.a., akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczący uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Wskazać w tym miejscu należy, że podstawową przesłanką warunkującą zaskarżenie postanowienia - wydanego w postępowaniu administracyjnym - do sądu administracyjnego jest to, czy służy na nie zażalenie, chyba że postanowienie kończy postępowanie lub rozstrzyga sprawę co do istoty (art. 3 § 2 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 141 § 1 k.p.a. zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Tym samym katalog postanowień zaskarżalnych do sądu administracyjnego jest zamknięty i nie ulega wątpliwości, że nie obejmuje on zaskarżonego postanowienia.
Dokonując pod takim kątem oceny przedmiotowego wniosku Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że dotyczy on dopełnienia czynności niedopuszczalnej w postępowaniu sądowo-administracyjnym, co w świetle art. 88 p.p.s.a., jest wystarczającą podstawą jego odrzucenia.
Stwierdzenie powyższego obligowało Wojewódzki Sąd Administracyjny do odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na podstawie art. 88 p.p.s.a., co orzeczono w sentencji postanowienia.
