I OSK 596/10

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt VIII SA/Wa 449/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K.Z. na decyzję Rektora Politechniki Radomskiej im. Kazimierza Pułaskiego z dnia [...] maja 2009 r. nr RZ-012/823/029/1/27/2008.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych :

Rektor Politechniki Radomskiej postanowieniem z dnia [...] września 2007 r wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wznowienia postępowania o nadaniu K.Z. tytułu zawodowego inżyniera i wydaniu dyplomu inżyniera. Podstawę tego orzeczenia stanowił wyrok Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej VI Wydział Grodzki z dnia [...] czerwca 2007 r., sygn. akt [...], uznający skarżącego winnym m.in. wyłudzenia w 1997 r. przyjęcia na studia Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej, poprzez przedłożenie podrobionego świadectwa dojrzałości o nr [...], z fikcyjną datą wydania oraz danymi dotyczącymi ukończenia szkoły, tj. Technikum Elektrycznego dla Dorosłych Fundacji Oświaty w Warszawie. Następnie w dniu [...] października 2007 r. uchylona została decyzja Komisji Egzaminacyjnej Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej nadająca tytuł zawodowy inżyniera, na podstawie której wydany został dyplom inżyniera nr [...] z dnia [...] października 2001 r. i odmówiono K.Z. przyznania ww. tytułu i wydania dyplomu. Decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r., wydaną w wyniku ponownego rozpoznania sprawy Rektor utrzymał w mocy wydaną pierwotnie decyzję.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2008 r., sygn. akt VIII SA/Wa 27/08, rozstrzygnięcia Rektora zostały uchylone z uwagi na naruszenie art. 24 § 1 K.p.a. oraz art. 10 i art. 81 K.p.a., ponadto Sąd zwrócił uwagę na możliwość zastosowania przepisu art. 151 § 2 K.p.a. w stosunku do decyzji Wydziałowej Komisji do spraw rekrutacji z dnia [...] września 1997 r. o przyjęciu skarżącego na studia.

Wydziałowa Komisja Rekrutacyjna postanowieniem z dnia 17 grudnia 2008 r. wznowiła postępowanie w sprawie zakończonej decyzją z dnia [...] września 1997 r. o przyjęciu K.Z. na studia inżynierskie i decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. stwierdziła, iż decyzja o przyjęciu skarżącego na studia wydana została z naruszeniem prawa, jednakże z uwagi na upływ 10 lat od jej ogłoszenia nie podlega ona uchyleniu. Organ wskazał, iż okoliczność, braku możliwości uchylenia decyzji z uwagi a upływ czasu, nie uzasadnia wniosku, iż K.Z. przysługiwał status studenta Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej. Status ten skarżący uzyskał na podstawie sfałszowanego świadectwa dojrzałości. Komisja stwierdziła, że z przepisów obowiązujących w dacie nabycia statusu studenta, jak i w obowiązującym obecnie stanie prawnym, do odbywania studiów, może być dopuszczona wyłącznie osoba posiadająca świadectwo dojrzałości. Skoro skarżący uprawnienie powyższe uzyskał na podstawie fałszywych dokumentów, nie można uznać, iż legalnie posiadał ten status i nabył prawo do posługiwania się tytułem zawodowym inżyniera i uzyskania dyplomu inżyniera.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. wydaną po ponownym rozpoznaniu sprawy, Rektor Politechniki Radomskiej uchylił decyzję Komisji Egzaminacyjnej Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej im. Kazimierza Pułaskiego z dnia [...] października 2001 r. nadającą tytuł zawodowy inżyniera K.Z., na podstawie której wydano mu dyplom inżyniera Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej nr [...] z dnia [...] października 2001 r. oraz odmówił przyznania K.Z. tytułu zawodowego inżyniera i wydania dyplomu inżyniera Wydziału Transportu Politechniki Radomskiej.

Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. Rektor utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2009 r. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż fakt posługiwania się przez K.Z. podrobionym świadectwem dojrzałości przy przyjęciu na studia zasadnie prowadzi do uznania, iż nie posiadał on statusu studenta przez cały okres studiów. Działając w wyniku przestępstwa skarżący status ten wyłudził, tak jak wyłudził uprawnienia z tego statusu wynikające, tj. możliwość składania sprawdzianów, zaliczeń egzaminów. Powyższe skutkowało wyłudzeniem przystąpienia do egzaminu dyplomowego i uzyskania tytułu zawodowego inżyniera. Upływ 10 letniego terminu przedawnienia w odniesieniu do daty wydania decyzji Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej o przyjęciu skarżącego na studia uniemożliwia wprawdzie wyeliminowanie tej decyzji z obrotu prawnego, nie oznacza jednak, iż status studenta uzyskał on legalnie. Ponadto przedawnieniu nie uległ termin do skutecznego wznowienia postępowania w odniesieniu do decyzji o przyznaniu tytułu inżyniera i wydania dyplomu. W ocenie organu spełnione zostały ustawowe przesłanki, wynikające z przepisu art. 145 § 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 146 § 1 K.p.a. do wzruszenia decyzji i wydania orzeczenia o jej uchyleniu zgodnie z przepisem art. 151 § pkt 2 K.p.a. Rektor za nietrafne uznał zarzuty K.Z., iż nie została spełniona druga przesłanka wznowienia postępowania, dotycząca wydania decyzji o przyznaniu tytułu zawodowego inżyniera w wyniku przestępstwa z uwagi na fakt, iż w czasie studiów spełnił on wszelkie wymogi związane z dopuszczeniem do egzaminu dyplomowego i ten egzamin zdał. Nie podzielił także argumentu skarżącego uznającego, iż świadectwo maturalne jest niezbędne tylko przy przyjęciu na studia i nie ma związku z procedurą przyznawania tytułów zawodowych, jak też stwierdzającego, iż złożenie w 2007 r. egzaminu maturalnego sanuje brak świadectwa dojrzałości przy przyjęciu na studia i w toku studiów. Nie uznał również twierdzenia skarżącego, iż w obecnym stanie faktycznym i prawnym sprawy dopuszczalnym jest wydanie decyzji tożsamej z pierwotnie wydaną decyzją przyznającą tytuł zawodowy i dyplom inżyniera.

Skargę na powyższą decyzję wniósł K.Z., wnioskując o uchylenie jej w całości, orzeczenia ją poprzedzającego oraz o uchylenie postanowień o wznowieniu postępowania.

Wydanemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie art. 140 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym oraz art. 167 Prawa o szkolnictwie wyższym poprzez przyjęcie rozszerzającej wykładni warunków uzyskania tytułu zawodowego inżyniera oraz naruszenie art. 7, art. 77 § 1 i 3, art. 145 § 1 pkt 1 i 2 K.p.a., polegające na błędnym , ustaleniu faktycznym, iż prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej z dnia [...] czerwca 2007 r. jest dowodem w sprawie pozbawienia K.Z. tytułu inżyniera i magistra, w sytuacji, gdy dowód ten jest istotny tylko w sprawie przyjęcia na studia. Skarżący nie neguje faktu, iż w czasie przyjęcia na studia nie posiadał legalnie wydanego świadectwa dojrzałości, jednakże fakt ten nie może stanowić przesłanki wzruszenia ostatecznych decyzji o nadaniu tytułu zawodowego inżyniera. Wada w postaci braku świadectwa maturalnego wystąpiła na etapie decyzji o przyjęciu na studia, nie miała, więc związku z postępowaniem o nadanie tytułu zawodowego. Powyższe przemawia za uznaniem, iż nie zaistniały warunki formalne, ani prawne do wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie. Ponadto postanowienie o wznowieniu postępowania oraz wydane decyzje skarżący uznał za błędne także z uwagi na okoliczność, że w 2007 r. zdał egzamin maturalny. Wskazał także, iż w jego ocenie organ niewłaściwie zastosował jako podstawę wznowienia postępowania przepis art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a. Treść tego przepisu winna być, w ocenie strony, interpretowana precyzyjnie. Wznowienie postępowania, zgodnie z tym przepisem, może nastąpić jeżeli decyzja wydana została w wyniku przestępstwa. Tymczasem decyzje o nadaniu tytułu zawodowego są z tego punktu widzenia poprawne. Zgodnie z obowiązującym art. 167 Prawa o szkolnictwie wyższym oraz regulaminem studiów skarżący uzyskał wszystkie zaliczenia, odbył praktyki i złożył wszystkie egzaminy przewidziane w planie studiów, uzyskał nadto pozytywną ocenę z pracy i zdał egzamin inżynierski. Zdaniem skarżącego w zakresie merytorycznego uzyskania tytułu nie został naruszony żaden przepis Prawa o szkolnictwie wyższym, brak jest więc jakichkolwiek podstaw do pozbawienia go tytułu zawodowego inżyniera.

W odpowiedzi na skargę Rektor Politechniki Radomskiej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając wniesioną skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż organ wykonał – stosownie do treści przepisu art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a. – zalecenia, co do dalszego postępowania wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2008 r., sygn. akt VIII SA/Wa 27/08.

Sąd stwierdził, iż w niniejszej sprawie kontrolą została objęta decyzja Rektora Politechniki Radomskiej z dnia [...] maja 2009 r., utrzymująca w mocy wydaną w toku postępowania wznowieniowego decyzję tego organu z dnia 16 marca 2009 r. Wznowienie postępowania, jak podkreślił Sąd pierwszej instancji, jest instytucją o charakterze nadzwyczajnym i jako takie stanowi wyjątek od zasady trwałości decyzji administracyjnej, zaś stwierdzenie faktu występowania jednej z przyczyn wznowienia postępowania, określonej w art. 145 § 1 K.p.a. rodzi po stronie właściwego organu konieczność wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną. Warunkiem wznowienia postępowania z przesłanki określonej w art. 145 § 1 pkt 1 i pkt 2 K.p.a. jest stwierdzenie, iż dowody na podstawie, których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne okazały się fałszywe, a sfałszowanie dowodu musi być stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu. Konieczne jest również, aby na podstawie tych fałszywych dowodów ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie jest bezsporny. Wydanie przez Wydziałową Komisję Rekrutacyjną decyzji z dnia [...] września 1997 r. o przyjęciu na studia inżynierskie nastąpiło na skutek posłużenia się przez K.Z. sfałszowanym dokumentem. Z powyższej decyzji, którą przyznano skarżącemu status studenta, wynikały dla skarżącego istotne uprawnienia, tj. prawo do udziału z zajęciach, odbywania praktyk studenckich, prawo zdawania kolokwiów, zaliczeń, składania egzaminów, a w konsekwencji prawo do złożenia egzaminu inżynierskiego i uzyskania dyplomu. Okoliczność, iż przedłożone w celu przyjęcia na studia świadectwo maturalne było fałszywe, została stwierdzona prawomocnym orzeczeniem Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej z dnia [...] czerwca 2007 r., sygn. akt VI K 161/07. Ponadto tym wyrokiem skazano także skarżącego za przestępstwo określone w art. 273 Kodeksu karnego, a mianowicie przedłożenie (...) dyplomu ukończenia studiów wyższych zawodowych (inżyniera) (...) uzyskanego w wyniku wyłudzenia poświadczenia nieprawdy, tj. przyjęcia na studia wyższe zawodowe na podstawie podrobionego świadectwa maturalnego. Spełnione zostały, zatem powołane na wstępie rozważań Sądu ustawowe przesłanki do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a. w sprawie zakończonej decyzją z dnia 19 października 2001 r.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, iż do rozpoczęcia studiów zarówno w poprzednim stanie prawnym, jak i aktualnie (art. 140 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym i art. 167 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym) bezwzględnie wymagane jest posiadanie świadectwa dojrzałości, bez którego nie można rozpocząć studiowania, a tym samym ukończyć studiów i uzyskać tytuł zawodowy inżyniera. Dlatego też nie można akceptować sytuacji, w której osoba uzyskująca w wyniku czynu zabronionego świadectwo dojrzałości, kończy studia i uzyskuje tytuł zawodowy inżyniera, a taki stan faktyczny może stanowić podstawę do wznowienia postępowania w sprawie o nadanie tytułu inżyniera na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a. Sąd powołał się także na treść art. 11 P.p.s.a., zgodnie z którym wojewódzki sąd administracyjny jest związany ustaleniami wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego, co do popełnienia przestępstwa. Skarżący został skazany za posługiwanie się uzyskanym w skutek wyłudzenia dyplomem inżyniera wydanym w dniu [...] października 2001 r. przez Politechnikę Radomską. Nie można mieć więc wątpliwości, zdaniem Sądu, co do zaistnienia podstawy wznowienia w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu Rektor Politechniki Radomskiej prawidłowo przyjął, iż K.Z., posługując się sfałszowanym dokumentem, wyłudził wydanie decyzji o przyjęciu na studia, skutkiem, czego było uzyskanie statusu studenta i w konsekwencji nabycie dyplomu i tytułu zawodowego inżyniera. Zarówno poprzednia ustawa o szkolnictwie wyższym jak i aktualnie obowiązujące Prawo o szkolnictwie wyższym faktycznie wprost nie uzależniają nabycia tytułu inżyniera od posiadania świadectwa dojrzałości, gdyż już sam fakt rozpoczęcia studiów jest od tego bezwzględnie uzależniony, trudno zatem, ażeby racjonalny ustawodawca powtarzał ten warunek na następnych etapach studiów.

Mając na uwadze powyższe okoliczności i uznając zaskarżoną decyzję za prawidłową Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę K.Z. na podstawie art. 151 ustawy P.p.s.a.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł K.Z., prawidłowo reprezentowany, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Skarga kasacyjna oparta została o obie podstawy wskazane w art. 174 P.p.s.a., a zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

I. naruszenie przepisów postępowania:

1. art. 3 § 1 i 145 § 1 pkt 1 lit b/ P.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt. 2 K.p.a. polegające na tym, że Sąd pierwszej instancji w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w art. 145 § 1 pkt. 1 lit. b/ P.p.s.a., mimo że decyzja Rektora Politechniki Radomskiej o wznowieniu postępowania wydana została z naruszeniem prawa polegającego na niedopuszczalnej, bo rozszerzającej wykładni pojęcia "decyzja wydana w wyniku przestępstwa", w sytuacji gdy prawomocny wyrok karny Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej z dnia 21 kwietnia 2007 r. w ogóle nie dotyczył decyzji o nadaniu skarżącemu tytułu inżyniera,

2. art. 3 § 1 i art. 4 , 145 § 1 pkt. 1 lit. c/ P.p.s.a. w zw. z art. 7 , 77 § 1 i 80 K.p.a., przejawiające się w tym, że Sąd w wyniku niewłaściwej kontroli legalności działalności administracji publicznej nie zastosował środka określonego w ustawie, w wyniku błędnego przyjęcia, że K.Z. nie nabył i utracił status studenta w rozumieniu ustawy o szkolnictwie wyższym, a wobec tego nie mógł mu być nadany tytuł zawodowy inżyniera, podczas gdy w rzeczywistości decyzja komisji rekrutacyjnej o przyjęciu skarżącego na studia nigdy nie została uchylona i funkcjonuje w normalnym obrocie prawnym,

II. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię:

1. art. 149 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym z 12 września 1990 r. oraz art. 167 ustawy o szkolnictwie wyższym z dnia 2 lipca 2005 r. polegające na błędnej, bo rozszerzającej, wykładni warunków uzyskania tytułu zawodowego inżyniera, poprzez rozszerzenie tych warunków także na prawidłowość decyzji Komisji Rekrutacyjnej o przyjęciu strony na studia.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor podniósł, iż Sąd pierwszej instancji błędnie nie uchylił decyzji Rektora Politechniki Radomskiej z dnia [...] maja 2009 r. o uchyleniu decyzji w sprawie nadania skarżącemu tytułu zawodowego inżyniera i odmowie przyznania tego tytułu K.Z.. Decyzję tę poprzedzała błędna decyzja organu administracji dotycząca wznowienia postępowania w przedmiotowej sprawie, w oparciu o art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a., który zdaniem skarżącego został naruszony w stopniu rażącym, bowiem między stwierdzonym przestępstwem, a wydaniem decyzji o nadaniu tytułu zawodowego inżyniera, nie zachodzi żaden związek. Wyrok Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej uznał skarżącego jedynie winnym wyłudzenia w 1997 r. przyjęcia na studia na Politechnice Radomskiej poprzez przedłożenie podrobionego świadectwa dojrzałości. Zatem w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a., ta i tylko ta decyzja Komisji Rekrutacyjnej wydana została w wyniku przestępstwa. Prokurator badający sprawę i kierujący do sądu akt oskarżenia nie przedstawił K.Z. zarzutu wyłudzenia tytułu zawodowego inżyniera (i magistra), chociaż dysponował przecież całym materiałem dowodowym oraz nie skierował, co do przestępnego uzyskania tytułu inżyniera, aktu oskarżenia. Również Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej w powołanym wyżej wyroku nie skazał K.Z. za przestępcze wyłudzenie tytułu zawodowego inżyniera. Nie było zatem podstawy z art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a. do wznowienia postępowania w sprawie nadania tytułu zawodowego inżyniera. W podobny sposób rozstrzygnąć należy negatywnie istnienie przesłanki wznowieniowej z art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a., bowiem na podstawie fałszywego świadectwa dojrzałości podjęto jedynie decyzję komisji rekrutacyjnej o przyjęciu skarżącego na studia, ale decyzja o przyznaniu tytułu zawodowego inżyniera nie była oparta i nie nastąpiła w wyniku fałszywego dowodu, a w wyniku zdania wszelkich egzaminów i zaliczeń, obrony pracy i zdania egzaminu końcowego, a więc w wyniku spełnienia wszelkich przesłanek przewidzianych ustawą o szkolnictwie wyższym do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionej podstawy.

Naczelny Sąd Administracyjny – stosownie do art. 183 § 1 ustawy P.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod rozwagę nieważność postępowania z przyczyn określonych w § 2 tegoż przepisu, które to przyczyny w niniejszej sprawie nie miały miejsca.

Związanie Sądu odwoławczego granicami skargi kasacyjnej oznacza, że to strona skarżąca kasacyjnie wyznacza zakres rozpoznania sprawy. Prawidłowe sformułowanie podstaw kasacyjnych, postawienie zarzutów, wskazanie naruszonych przez Sąd pierwszej instancji przepisów, uzasadnienie zarzutów oraz wykazanie, iż naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, stwarza możliwość poddania wyroku kontroli instancyjnej.

Wskazany w zarzutach jako naruszony przepis art. 3 § 1 ustawy P.p.s.a. określa zakres działania sądów administracyjnych. Dokonanie przez Sąd pierwszej instancji kontroli zaskarżonej decyzji nie naruszało tegoż przepisu skoro w wyniku tej kontroli Sąd nie stwierdził naruszenia prawa. Z kolei wymieniony w zarzucie przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. b/ ustawy P.p.s.a. daje podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji w przypadku, gdy Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, w sytuacji stwierdzenia jednej z przesłanek wymienionych w art. 145 § 1 K.p.a.

Zauważyć należy, iż zaskarżona decyzja zapadła właśnie w postępowaniu wznowieniowym, a zatem należało powołać jako naruszony odpowiedni przepis art. 151 K.p.a. wyznaczjący zakres orzekania po wznowieniu. Brak prawidłowego wskazania naruszonego przepisu w sytuacji związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi uniemożliwia dokonanie kontroli instancyjnej w tym zakresie.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia przepisu art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a. należy stwierdzić, iż Sąd pierwszej instancji, odmiennie niż uczynił to Rektor, jako przesłankę uzasadniającą wznowienie postępowania przyjął przepis art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a. W myśl tego przepisu wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną następuje jeżeli dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne okazały się fałszywe.

W świetle treści i ustaleń prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysko-Kamiennej z dnia [...] czerwca 2007 r. sygn. akt VI K 161/07 jest niewątpliwe, iż K.Z. został uznany za winnego posłużenia się podrobionym świadectwem dojrzałości, przy przyjęciu na studia i za ten czyn skazany na podstawie art. 270 Kodeksu karnego.

Prawomocne skazanie za przestępstwo posłużenia się fałszywym dowodem zgodnie z art. 11 ustawy P.p.s.a. wiązało Sąd pierwszej instancji co do faktu popełnienia przestępstwa.

Prawidłowo również Wojewódzki Sąd Administracyjny przyjął, wynikający ze skazującego wyroku Sądu Rejonowego z dnia [...] czerwca 2007 r. związek przyczynowy pomiędzy posłużeniem się podrobionym świadectwem, a uzyskanym w wyniku wyłudzenia tytułem zawodowym i dyplomem inżyniera. Jednak Sąd – wbrew zarzutom skargi kasacyjnej – nie powołał się na przesłankę z art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a., lecz na

przepis art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a., zatem zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 2 K.p.a. i użyta na jego uzasadnienie argumentacja – są chybione.

Wadliwie skarga kasacyjna formułuje zarzut naruszenia przepisów postępowania wymieniony w pkt 2 powołując jako naruszony art. 3 § 1 ustawy P.p.s.a., art. 4 tej ustawy, który reguluje rozpoznawanie sporów o właściwość i sporów kompetencyjnych między organami, a który nie miał zastosowania, jak również przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ ustawy P.p.s.a. w powiązaniu z przepisami K.p.a., których Sąd nie naruszył, zasadnie uznając, iż Rektor prawidłowo przeprowadził postępowanie po wznowieniu i wydał zgodną z prawem decyzję.

Rozpoznając zarzut naruszenia przepisu art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 165, poz. 385 ze zm.) oraz art. 167 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365) Naczelny Sąd Administracyjny odmówił mu trafności. Zasadnie organ administracji przyjął, iż w warunkach upływu terminu przedawnienia z art. 146 § 1 K.p.a. i niemożności uchylenia decyzji z dnia [...] września 1997 r. o przyjęciu skarżącego na studia nie można uznać, iż przyjęcie na studia, ich przebieg i ukończenie miało charakter legalny. Potwierdza to decyzja Rektora Politechniki z dnia [...] stycznia 2009 r., stwierdzająca wydanie decyzji o przyjęciu na studia [...] września 1997 r. z naruszeniem prawa.

Jeśli więc skarżący uzyskał wstęp na studia na podstawie podrobionego dokumentu, decyzja o przyjęciu na studia dotknięta była naruszeniem prawa, to nie można było przyjąć jak żąda tego skarżący – iż spełniał on przesłanki do otrzymania dyplomu ukończenia studiów wyższych, zarówno .świetle poprzednio obowiązującej ustawy z 1965 r. jak i obecnej z 2005 r. Dokonana wykładnia przepisów obu ustaw przez organ nie ma charakteru rozszerzającej, bowiem odnosi się ona nie tylko do prawidłowości decyzji Komisji rekrutacyjnej (która była wydana z naruszeniem prawa), lecz do warunków materialnych, których skarżyscy nie posiadając legalnego świadectwa dojrzałości, nie spełnił. Wymogi obu ustaw, a w tym przypadku miał zastosowanie przepis art. 140 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym, były jednoznaczne. Do studiowania, a zatem i do ukończenia studiów, mogła być dopuszczona wyłącznie osoba posiadająca świadectwo dojrzałości.

Z powyższych względów na podstawie art. 184 ustawy P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.