II SA/Kr 234/14

Uzasadnienie

Decyzją nr [.....] z dnia 28 listopada 2013 r. znak [.....] [.....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowalnego w K. , działając na podstawie art. 138 § 2w związku z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn. Dz. U. z2013 r., poz. 267, dalej w skrócie K.p.a.) w związku z art. 48 ust. 1 oraz art. 80 ust. 2 pkt 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. jedn. Dz. U. 2010 r., Nr 243, poz. 1623 ze zm., dalej w skrócie u.p.b.), uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia 14 marca 2013 r., znak: [.....] , nakazującą Gminie S. dokonanie rozbiórki jedenastu miejsc postojowych na samochody osobowe na działce nr [.....] w S. wybudowanych bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

Postępowanie przed organem I instancji zostało wszczęte z urzędu w związku z pismem J.S. z dnia 26 marca 2010 r. w sprawie "robót budowlanych na działkach nr [.....] i [.....] położonych w S".

W dniu 12 kwietnia 2010 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. (PINB) przeprowadził w sprawie oględziny, podczas których stwierdzono, że na działce [.....] położonej w S. zostały zrealizowane roboty budowlane polegające na wykonaniu miejsc postojowych na samochody osobowe z kostki brukowej oraz wykonaniu nawierzchni asfaltowej służącej jako dojazd do miejsc postojowych przy zlokalizowanym na w/w działce ośrodka zdrowia.

W toku postępowania wyjaśniającego do akt niniejszego postępowania PINB dołączył kopię map ewidencyjnych, wypis skrócony z rejestru gruntów, kopię zgłoszenia Burmistrza Miasta S. z dnia 30 marca 2009 r., kopię zgłoszenia Burmistrza Miasta Sucha B. z dnia 7 października 2009 r.

W dniu 24 maja 2010 r. PINB przeprowadził ponowne oględziny przedmiotowych robót budowlanych, podczas których J.S. i K.W. oświadczyli, że w wyniku wykonanych robót przy budynku ośrodka zdrowia nastąpiło wzdłuż działek stanowiących własność apteki podniesienie istniejących krawężników i wykonania dodatkowego fragmentu krawężnika oraz podniesienie poziomu istniejącego utwardzenia asfaltowego poprzez położenie dodatkowej nawierzchni asfaltowej. Ponadto istniejące utwardzenie z kostki brukowej pomiędzy krawężnikami z budynkiem apteki zostało częściowo wzdłuż wymienionego krawężnika wyrównane z krawężnikiem, co uniemożliwiło odpływ wód opadowych z ich działki oraz że przy drugiej stronie wjazdu została wykonana studzienka z kratką odpływową.

Decyzją z dnia 25 sierpnia 2010 r. znak: [.....] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 u.p.b. nakazał Gminie S. doprowadzenie do stanu poprzedniego, wykonanej bez wymaganego pozwolenia na budowę, rozbudowy miejsc postojowych na samochody osobowe, dojazdów i chodników oraz kanalizacji wód opadowych na działkach nr [.....] i [.....] położonych w S. przy Miejskiej Przychodni Zdrowia.

Po rozpatrzeniu odwołania inwestora - Gminy S. , decyzją z dnia 27 stycznia 2011 r. znak: [.....] [.....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Wyrokiem z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 566/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę Gminy S. na decyzję MWINB z dnia 27 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym, organ I instancji przystąpił do ponownego rozpatrzenia sprawy, w toku którego uzyskał wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta S.

W toku oględzin w dniu 19 marca 2012 r. PINB dokonał pomiarów wykonanych utwardzeń z masy bitumicznej dojazdów i miejsc parkingowych od strony wschodniej budynku przychodni zdrowia i stwierdził, że szerokość dojazdu do miejsc parkingowych od strony północnej wynosi 3 m zamiast 3,40 m, jak w dokonanym zgłoszeniu. Ponadto organ I instancji ustalił, że dojście do wejścia do budynku przychodni od strony północnej posiada szerokość 2,10 zamiast 2,0 m, jak w dokonanym zgłoszeniu. PINB dokonał również ustaleń ilości wyznaczonych miejsc postojowych na samochody osobowe od strony wschodniej przychodni oznaczonych pasami kostek innego koloru. Organ I instancji stwierdził, że jest ich 19, w tym dwa miejsca dla osób niepełnosprawnych. Zmierzono długość miejsc postojowych, która wynosi 46 m.

W dniu 7 lutego 2013 r. PINB dokonał ponownych oględzin celem ustalenia przeznaczenia pomieszczeń budynku przychodni zdrowia zlokalizowanych obok miejsc postojowych oraz odległości ostatniego od działki sąsiedzkiej przy ul. [.....] w S.

Decyzją z dnia 14 marca 2013 r. znak [.....], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. nakazał Gminie S. dokonanie rozbiórki jedenastu miejsc postojowych na samochody osobowe na działce nr [.....] w S. wybudowanych bez wymaganego pozwolenia na budowę.

Według oceny organu, wykonane miejsca postojowe naruszają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, bowiem zgodnie z § 19 rozporządzenia, odległość od ostatniego wyznaczonego miejsca postojowego od strony granicy działki [.....] i [.....] powinna wynosić 6 m, zaś w przedmiotowej sprawie wynosi ok. 5 m. Zdaniem organu I instancji odległość przedmiotowych miejsc postojowych od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku Miejskiej Przychodni Zdrowia w S. winna wynosić 10 m

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła Gmina [.....] , wskazując, że Gmina dokonała zgłoszenia remontu, a nie rozbudowy, zaś w wyniku zrealizowanych robót nie powstały jakiekolwiek nowe, dodatkowe miejsca postojowe przy budynku przychodni, a jedynie została wymieniona nawierzchnia już istniejących miejsc postojowych z asfaltowej na nawierzchnię z kostki brukowej.

Zaskarżoną w sprawie decyzją nr [.....] z dnia 28 listopada 2013 r. znak [.....] [.....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że bezspornym w sprawie jest, iż inwestor dokonał zgłoszenia robót budowlanych: w dniu 19 marca 2009 r. - remontu chodnika przy Miejskiej Przychodni Zdrowia w S. na działkach nr nr [.....] położnych w S. , obejmującego rozebranie nawierzchni ciągów pieszych wykonanej z płyt betonowych, ułożenie kostki brukowej na pow. ok. 250m2, wymianę krawężników betonowych na długości ok. 95m, montaż obrzeży betonowych na długości ok. 170m oraz w dniu 8 października 2009 r. - remontu chodnika i dojazdu do Miejskiej Przychodni Zdrowia w S. na działkach nr nr [.....] położonych w S. polegających na rozebraniu chodników z płyt betonowych, wymianę krawężników i obrzeży betonowych, rozebraniu nawierzchni z mieszanek mineralno-bitumicznych na pow. ok. 700m2, wykonaniu nawierzchni z kostki brukowej betonowej na pow. ok. 650 m2. Oba zawiadomienia zostały przyjęte przez Starostę S. bez sprzeciwu.

Organ odwoławczy stwierdził, iż zakres robót budowlanych wykonanych nie pokrywa się z zakresem robót zgłoszonym w dniu 8 października 2009 r., dotyczy to szczególnie terenu za przychodnią od strony granicy z działkami nr [.....] i [.....] . Teren przeznaczony do wyłożenia kostką brukowa, wskazany w zgłoszeniu, jest mniejszy niż teren, na którym faktycznie wykonano roboty budowlane. Również zakres robót budowlanych polegających na wymianie nawierzchni asfaltowej różni się od zakresu zgłoszonego. W wyniku wykonanych robót powstało 11 miejsc postojowych na samochody osobowe, które nie zostały zaznaczone na szkicu dołączonym do w/w zgłoszenia jako istniejące miejsca postojowe od strony południowej budynku. Ze szkicu wynika, że miejsca postojowe wykonane zostały również na terenie nieutwardzonej części działki i nieobjętym zgłoszeniem oraz że nawierzchnię asfaltową wykonano na części dziatki [.....] , która stanowi własność apteki prywatnej.

Organ odwoławczy nie zgodził się ze stanowiskiem PINB odnośnie do odległości miejsc postojowych od okien budynku, bowiem § 19 ust. 1 w/w rozporządzenia nie stosuje się do budynków opieki zdrowotnej. Podzielił stanowisko organu I instancji, że odległość od ostatniego wyznaczonego miejsca postojowego od strony granicy działki nr [.....] i [.....] powinna wynosić 6 m. a w przedmiotowej sprawie wynosi ok. 5 m. Zgodnie natomiast z brzmieniem § 19 ust. 4 w/w rozporządzenia, zachowanie odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane przy sytuowaniu miejsc postojowych między liniami rozgraniczającymi ulicę. Z pisma Burmistrza Miasta S. z dnia 27 września 2013 r. wynika, że działka nr [.....] nie leży w obrębie linii rozgraniczających ulic. W związku z powyższym wykonane roboty budowlane naruszają przepisy w/w rozporządzenia w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie przedmiotowych miejsc do stanu zgodnego z prawem. Tym samym organ II instancji uznał, że brak jest możliwości wdrożenia postępowania legalizacyjnego.

Ponadto organ odwoławczy wskazał, że w przedmiotowej sprawie Gmina S. była reprezentowana przez pełnomocnika, zaś organ I instancji decyzję doręczył stronie. Zgodnie z art. 40 § 2 K.p.a., jeżeli ustanowiono pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. Z powyższego wynika, że doręczenie pisma stronie reprezentowanej przez pełnomocnika, a nie reprezentującemu ją pełnomocnikowi jest wadliwe i nie wywołuje skutków prawnych, a nadto stanowi poważne uchybienie proceduralne popełnione przez organ administracyjny.

W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Gmina S. podniosła zarzuty naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 10 § 1, art. 40 § 2, art. 107 § 1, art. 138 § 2 K.p.a. oraz przepisów prawa materialnego, tj. art. 48 ust. 1 u.p.b.

W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, że organ II instancji pominął w toku prowadzonego postępowania pełnomocników Gminy i wyłącznie jej doręczył zaskarżoną decyzję, naruszając w ten sposób przepis art. 40 § 2 K.p.a.

Skarżąca Gmina wskazała ponadto na błąd w ustaleniach faktycznych, dokonanych przez organy obu instancji, bowiem w sprawie nie można mówić o wybudowaniu 11 nowych miejsc postojowych, skoro na przedmiotowym terenie parking dla samochodów istniał od kilkudziesięciu lat. Przedmiotem robót, prawidłowo zgłoszonych właściwemu organowi, była w sprawie jedynie wymiana nawierzchni istniejącego placu parkingowego.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, iż w ramach dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać legalność rozstrzygnięcia zapadłego w danym postępowaniu administracyjnym z punktu widzenia jego zgodności z obowiązującymi w dacie jego wydania przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz z przepisami prawa procesowego, normującymi zasady postępowania przed organami administracji publicznej. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej, konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie albo też przepisu dającego podstawę do wznowienia postępowania, a także, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą nieważności. Ponadto w myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej powoływanej jakop.p.s.a.) Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co oznacza, iż Sąd z urzędu, tj. nawet w przypadku braku wskazania przez stronę skarżącą, bierze pod uwagę zaistniałe na etapie postępowania administracyjnego naruszenia prawa i ocenia, czy ich skutki powinny być wyeliminowane z obrotu prawnego.

Skarga została uwzględniona, co nie oznacza, że Sąd w całości podziela stanowisko skarżącej Gminy S.. Kontrolowana decyzja organu II instancji i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały uchylone właśnie dlatego, że jak to było powyżej powiedziane, Sąd z urzędu bierze pod uwagę zaistniałe na etapie postępowania administracyjnego naruszenia prawa i ocenia, czy ich skutki powinny być wyeliminowane z obrotu prawnego.

Przedmiotem kontroli WSA w Krakowie jest zgodność z powszechnie obowiązującym prawem kasatoryjnej decyzji [.....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. (MWINB) z dnia 28 listopada 2013.

W sprawie bezsprzeczne jest, że Gmina S. na podstawie zgłoszeń dokonanych przez Burmistrza Miasta Sucha Beskidzka z dnia 18 marca 2009 r. oraz z dnia 7 października 2009 r.(data wpływu 8 października 2009 r.) upoważniona była do wykonania remontowych robót budowlanych wymienionych w zgłoszeniach i w zakresie zaznaczonym na dołączonych do zgłoszeń rysunkach.

Bezsprzeczne jest także, że w wyniku kontroli przeprowadzonej przez PINB w dniu 12 kwietnia 2010 r. oraz porównania treści w/w zgłoszeń ze stanem faktycznym - na zapleczu Miejskiej Przychodni Zdrowia w S. na działce nr ew. [.....] położonej w S. graniczącej z działkami nr ew. nr nr [.....] stanowiącymi własność Apteki [.....] w [.....] - ustalono, iż roboty budowlane zostały zrealizowane niezgodnie z dokonanym przez Burmistrza Miasta S. zgłoszeniem z dnia 7 października 2010 r. Wykonane zostały większe nawierzchnie z mieszanek mineralno-bitumicznych i z kostki brukowej od zaznaczonych na w/w szkicu, a także w wyniku wykonanych robót przy budynku powstało 11 miejsc postojowych na samochody osobowe, które zostały wyznaczone liniami z innego koloru kostek oraz umocowanymi na ścianach budynku tabliczkami z napisem numeru rejestracyjnego samochodu przypisanego do poszczególnego miejsca postojowego. Trzeba podkreślić, że wykonane miejsca nie zaznaczone zostały na szkicu dołączonym do w/w zgłoszenia jako istniejące i ponadto dwa miejsca wykonane zostały na terenie wcześniej nie utwardzonym i nie objętym zgłoszeniem.

Niezależnie od tych ustaleń Sąd stwierdza, że w aktach sprawy brak jest jednak precyzyjnych wyników konkretnych pomiarów wielkości przedmiotowych 11 miejsc postojowych pod kątem ustalenia, czy rzeczywiście przedmiotowe miejsca postojowe spełniają wymogi o których stanowi § 21 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a co za tym idzie, czy z prawnego punktu widzenia(a nie tylko faktycznego wyodrębnienia 11 miejsc postojowych), można mówić w kontrolowanej sprawie o wybudowaniu przez Gminę S. 11 miejsc postojowych.

Brak konkretnego odniesienia do tego zagadnienia w opisowej części protokołów kontroli a następnie, w konsekwencji w decyzji organu I i II instancji stawia pod znakiem zapytania prawidłowość zastosowania w sprawie art. 48 u.p.b. i alternatywne rozważenie stosowania art. 49bu.p.b.

Wskazane braki postępowania wyjaśniającego stanowią zarazem wyraz naruszenia przez te organy art. 7 w zw. z art. 77 k.p.a. Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji powinien jednoznacznie wyjaśnić tę kwestię.

W toku oględzin, w dniu 19 marca 2012 r. stwierdzono, że na istniejących miejscach parkingowych na zapleczu przychodni od strony zachodniej został usunięty pas kostek innego koloru wyznaczający miejsce parkingowe oraz numer ze ściany budynku samochodu, któremu było przypisane miejsce parkingowe, przez co wyznaczone miejsca parkingowe dla samochodów osobowych wynoszą 10 stanowisk, nie nastąpiła jednak zmiana powierzchni parkingowej (karta 92, 56 akt PINB).

Właśnie wynik tych oględzin uzasadnia dodatkowo ustalenie Sądu w przedmiocie ogólnikowości ustaleń w przedmiocie powierzchni i kształtu, wielkości 11 przedmiotowych miejsc postojowych, gdyż w protokole z oględzin przeprowadzonych w tym dniu jest tylko stwierdzenie, że nie nastąpiła zmiana powierzchni parkingowej ale brak jest wypowiedzi wprost, ile konkretnie metrów kwadratowych ta powierzchnia wynosi i czy spełnia prawne wymogi 11 miejsc parkingowych

Z powyższego wynika, że zakres wykonanych na zapleczu Miejskiej Przychodni Zdrowia w S. robót budowlanych znacznie odbiega od zakresu dokonanego zgłoszenia a w efekcie ich wykonania – powstał obiekt budowlany w postaci miejsc parkingowych, na budowę którego, w zależności od ilości miejsc parkingowych jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę.

Tylko w wypadku bezsprzecznego ustalenia, że w wyniku prowadzonych robót budowlanych powstało 11 miejsc postojowych spełniających prawne wymogi co do wielkości i kształtu można uznać, że tak dookreślone roboty budowlane zostały wykonane z naruszeniem zgłoszenia, a ich wykonanie wymagało pozwolenia na budowę. Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 pkt 10 u.p.b. "pozwolenia na budowę nie wymaga budowa miejsc postojowych dla samochodów osobowych do 10 stanowisk włącznie". Z tego wynika, że budowa 11 stanowisk miejsc postojowych wymaga pozwolenia na budowę. Jest zatem niewątpliwe, że w przypadku ustalenia iż przedmiotowe miejsca postojowe, w łącznej liczbie 11 stanowisk odpowiadają wymogom prawa co do powierzchni i kształtu - to można przyjąć, że zostały wybudowane jako samowola budowlana w związku z czym w sprawie znajduje zastosowanie art. 48 u.p.b.J eżeli w wyniku kontroli zostanie ustalona mniejsza liczba wybudowanych stanowisk miejsc postojowych w sprawie należy rozważyć stosowanie art. 49bu.p.b.

Sąd zwraca uwagę w tym miejscu, że skarżąca Gmina S. nie udokumentowała w żaden sposób i w konsekwencji nie udowodniła, poza ogólnymi oświadczeniami i argumentami obecnej skargi do WSA w Krakowie, że w przeszłości teren był zgodnie z prawem wykorzystywany jako miejsca postojowe. Sąd podziela stanowisko MWINB wyrażone w decyzji z dnia 27 tycznia 2011 r., względem której WSA w Krakowie wyrokiem z dnia 16 września 2011, sygn. akt II SA/Kr 566/11, oddalił skargę Gminy S. ,że "nie można uznać za miejsce postojowe terenu, który wykorzystywany jest do parkowania samochodów, a nie został w tym celu zrealizowany".

W kontrolowanej przez Sąd decyzji, MWINB doszedł do wniosku, że wykonane roboty budowlane polegające na budowie 11 miejsc postojowych naruszają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie przedmiotowych miejsc do stanu zgodnego z prawem. W wyniku tej konstatacji MWINB formułuje w kontrolowanej decyzji tezę o braku możliwości wdrożenia postępowania naprawczego, legalizacyjnego.

Pomimo tej konstatacji MWINB, spójnej ze stanowiskiem organu I instancji co do braku możliwości legalizacji tych 11 miejsc postojowych, ale rozbieżnej co do zakresu podstaw prawnych uzasadniających, brak tej możliwości legalizacji przedmiotowych miejsc postojowych, MWINB uchylił decyzję PINB z uwagi na kwestię naruszenia art.32 w zw. z art. 40 § 2 k.p.a. Mając na względzie okoliczność, że w przedmiotowej sprawie Gmina S. była reprezentowana przez pełnomocnika, zaś organ I instancji doręczył decyzję bezpośrednio stronie, MWINB uchylił decyzję organu I instancji z uwagi na poważne, jego zdaniem, uchybienie proceduralne organu I instancji.

W przekonaniu Sądu obie decyzje, zarówno organu pierwszej, jak i drugiej instancji, są wadliwe w stopniu skutkującym ich uchyleniem, a to z uwagi na naruszenie art. 7 w zw. z art. 77 k.p.a., przedwczesne zastosowanie w sprawie art. 48 u.p.b. i niewłaściwą wykładnię art. 48 u.p.b., który w swej treści dopuszcza nakaz rozbiórki także części obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 48u.p.b. " 1. Właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę.

2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1:

1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności:

a) ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo

b) ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem

- właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych.

3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego;

2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2.

4. W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1.

5. Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona".

Jednocześnie dla legalizacji przedmiotowych robót istotne znaczenia mają postanowienia rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

W myśl §19 w/w rozporządzenia " 1. Odległość wydzielonych miejsc postojowych, w tym również zadaszonych, lub otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku mieszkalnym, budynku zamieszkania zbiorowego, z wyjątkiem hotelu, budynku opieki zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także od placu zabaw i boiska dla dzieci i młodzieży, nie może być mniejsza niż:

1) 7 m - w przypadku do 4 stanowisk włącznie,

2) 10 m - w przypadku 5 do 60 stanowisk włącznie,

3) 20 m - w przypadku większej liczby stanowisk, z uwzględnieniem § 276 ust. 1.

2. Odległość wydzielonych miejsc postojowych lub otwartego garażu wielopoziomowego dla samochodów osobowych od granicy działki budowlanej nie może być mniejsza niż:

1) (23) 3 m - w przypadku do 4 stanowisk włącznie,

2) 6 m - w przypadku 5-60 stanowisk włącznie,

3) 16 m - w przypadku większej liczby stanowisk.

3. Odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się do sytuowania wjazdów do zamkniętego garażu w stosunku do okien budynku opieki zdrowotnej, oświaty i wychowania, a także placów zabaw i boisk dla dzieci i młodzieży.

4. Zachowanie odległości, o których mowa w ust. 1 i 2, nie jest wymagane przy sytuowaniu miejsc postojowych między liniami rozgraniczającymi ulicę.

Zgodnie z § 20 w/w rozporządzenia: " Miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają wyłącznie osoby niepełnosprawne, mogą być usytuowane w odległości nie mniejszej niż 5 m od okien budynku mieszkalnego wielorodzinnego i zamieszkania zbiorowego oraz zbliżone bez żadnych ograniczeń do innych budynków. Miejsca te wymagają odpowiedniego oznakowania".

Z kolei § 21 rozporządzenia jak wyżej stwierdza, że "1. Stanowiska postojowe dla samochodów osobowych powinny mieć co najmniej szerokość 2,3 m i długość 5 m, przy czym dla samochodów użytkowanych przez osoby niepełnosprawne szerokość stanowiska powinna wynosić co najmniej 3,6 m i długość 5 m, a w przypadku usytuowania wzdłuż jezdni - długość co najmniej 6 m i szerokość co najmniej 3,6 m, z możliwością jej ograniczenia do 2,3 m w przypadku zapewnienia możliwości korzystania z przylegającego dojścia lub ciągu pieszo-jezdnego.2. Stanowiska postojowe i dojazdy manewrowe dla samochodów osobowych powinny mieć nawierzchnię utwardzoną lub co najmniej gruntową stabilizowaną, ze spadkiem zapewniającym spływ wody.3. Stanowiska przeznaczone do mycia i niezawodowego przeglądu samochodów w zgrupowaniach miejsc postojowych powinny mieć doprowadzenie wody oraz twardą nawierzchnię ze spadkami zapewniającymi spływ wody do wpustów kanalizacyjnych z osadnikami błota i łapaczami oleju".

Z treści przywołanych przepisów prawnych jasno wynika, że postanowienia § 19 ust. 1 pkt 2 w/w rozporządzenia w przedmiocie powinności zachowania odległości 10 m. od okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż z katalogu budynków, których okna są chronione przez wymóg zachowania odległości względem nich przez miejsca postojowe są wyłączone budynki opieki zdrowotnej.

W sprawie znajduje zastosowanie kryterium podnoszące powinność zachowania wymogu odległości wydzielonych miejsc postojowych dla samochodów osobowych od granicy działki budowlanej nie mniejszej niż:1) 3 m - w przypadku do 4 stanowisk włącznie,2)6 m - w przypadku 5-60 stanowisk włącznie.

Mając zatem na uwadze, że z poczynionych ustaleń w stanie faktycznym sprawy wynika, że odległość ostatniego wyznaczonego miejsca postojowego od działek budowlanych nr ew. nr nr [.....] jest mniejsza niż 6 m, gdyż ściana budynku przychodni jak wynika z mapy do celów projektowych wykonanej w skali 1: 500 oddalona jest od linii wyznaczającej granicę z w/w/ działkami ok.5 m., z kolei ostatnie miejsce postojowe usytuowane jest poza linią ściany w stronę w/w działek – organ I instancji powinien rozważyć ewentualną legalizację przedmiotowych miejsc postojowych w części.

Podsumowując, w przekonaniu Sądu organ I instancji przedwcześnie, bez odpowiednio przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego w zakresie opisanym powyżej zastosował w sprawie art. 48 u.p.b., a jeżeli w sprawie w ogóle miałby zastosowanie art. 48 u.p.b. - to powinien rozważyć legalizację miejsc parkingowych w ilości, (części) spełniającej wymogi zachowania odległości od działek sąsiednich zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami prawnymi a także obowiązującym stanem prawnym znajdującym zastosowanie w sprawie. W treści art. 48 u.p.b. ustawodawca wyraził zasadę proporcjonalności, adekwatności działania administracji publicznej przy stosowaniu art. 48 u.p.b. wynikającą z wniosku podnoszącego, że nakaz rozbiórki niekoniecznie musi dotyczyć całości obiektu budowlanego, gdyż w przepisie jest mowa także o nakazie części rozbiórki obiektu budowlanego wybudowanego bez pozwolenia na budowę, o ile jest to oczywiście możliwe z uwagi na uwarunkowania faktyczne i prawne danych robót budowlanych. Te w/w okoliczności sprawy zostały pominięte przez MWINB w treści kontrolowanej decyzji. Argumenty proceduralne, które posłużyły organowi II instancji jako podstawa do zastosowania art. 138 § 2 k.p.a. są istotne, ale zdaniem Sądu decyzja organu II instancji jest wadliwa w stopniu uzasadniającym jej uchylenie z uwagi na nie podnoszenie braków postępowania wyjaśniającego organu I instancji i akceptację przedwczesnego stosowania w sprawie art. 48 u.p.b.w wykładni jak wyżej.

Ustosunkowując się do zarzutów skarżącego podnoszących wadliwość postępowania organu II instancji polegającą na nie informowaniu pełnomocnika skarżącego o czynnościach podejmowanych w sprawie przez MWINB i przez to naruszenie art. 10 § 1k.p.a., art. 40 § 2 k.p.a., Sąd stwierdza, że znajdujące się w aktach sprawy pełnomocnictwo udzielone przez Gminę S. jej pełnomocnikowi obejmowało jedynie postępowanie prowadzone przez organ I instancji i dlatego decyzja MWINB została skierowana bezpośrednio do skarżącej Gminy. Sąd nie podziela argumentacji skarżącej Gminy S. , podnoszącej bezprzedmiotowość sprawy i wnoszącej o umorzenie postępowania administracyjnego, gdyż w świetle wyżej poczynionych ustaleń jasno wynika, że przedmiotem zgłoszeń dokonanych przez skarżącą do właściwego organu, czyli Starosty były roboty remontowe, przy czym skarżąca Gmina S. w ramach tych zgłoszeń nie przedłożyła remontu miejsc parkingowych na działce nr [.....] .

Wobec wymagającej dodatkowego postępowania wyjaśniającego, w zakresie istotnym dla sprawy, budowy przedmiotowych miejsc postojowych, których m.in. ilość wymaga weryfikacji w ramach tego postępowania wyjaśniającego, nie ma innej możliwości z prawnego punktu widzenia jak dalsze kwalifikowanie tych robót w świetle obowiązującego prawa, co tym samym eliminuje możliwość na dzień kontroli Sądu zalecanie rozważenia przez organy stosowania w sprawie art. 105 k.p.a. Zgodnie z treścią art. 105 k.p.a. § 1. Gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. § 2. Organ administracji publicznej może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym

Artykuł 105 k.p.a. znajduje zastosowanie w przypadku braku przedmiotu faktycznego do rozpatrzenia sprawy, jak również z powodu braku podstawy prawnej do wydania decyzji w zakresie żądania wnioskodawcy (tak: WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 9 maja 2013 r., II SA/GI 1474/12). Okoliczności te nie występują w kontrolowanej sprawie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, lit c., art. 135 p.p.s.a. orzekł jak w pkt 1 sentencji, jak w pkt 2 sentencji orzekł na podstawie art. 152 p.p.s.a, jak w pkt 3 sentencji orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a.