IV SA/Wa 2252/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-04-14Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Wójcik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. H. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2014 r. oddalającego skargę w sprawie ze skargi R. H. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i wydalenia postanawia: odrzucić wniosek.
Uzasadnienie
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 1 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2252/13 przyznane zostało skarżącemu R. H. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Pismem z dnia 23 października 2013 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. wyznaczyła z imienia i nazwiska pełnomocnika z urzędu dla skarżącego.
Wyrokiem z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2252/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. H. wniesioną na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i wydalenia.
W dniu 27 lutego 2014 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego) skarżący wnioskiem z dnia 21 lutego 2014 r. – zgłoszonym przez niego osobiście, mimo że w sprawie reprezentowany jest przez profesjonalnego pełnomocnika ustanowionego z urzędu – wniósł o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 marca 2014 r. odmówił sporządzenia uzasadnienia wyroku wobec zgłoszenia wniosku z uchybieniem ustawowego siedmiodniowego terminu.
W piśmie z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego) skarżący R. H. zgłosił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 5 lutego 2014 r. oddalającego jego skargę. Do wniosku dołączony został wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że od momentu wyznaczenia dla niego pełnomocnika z urzędu przestał otrzymywać jakiekolwiek informacje o toczącym się postępowaniu w sprawie. Pełnomocnik nie poinformował go o wydaniu wyroku, o rozstrzygnięciu dowiedział się od Straży Granicznej prowadzącej Ośrodek, w którym przebywa. Skarżący podał, że był przekonany, że ustanowiony dla niego z urzędu pełnomocnik dopełni wszystkich formalności związanych z wydaniem negatywnego wyroku. Tym samym oczekiwał na informacje od pełnomocnika lub Sądu w zakresie dalszego postępowania sądowego. Wobec braku jakiejkolwiek informacji w sprawie, skarżący poprosił H. o skontaktowanie się z wyznaczonym pełnomocnikiem w sprawie dalszego postępowania sądowego. W dniu 1 kwietnia 2014 r. pełnomocnik poinformował telefoniczne skarżącego, że nie wniósł wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W ocenie skarżącego niezłożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nastąpiło bez winy skarżącego. Skarżący przypomniał, że jest cudzoziemcem, niewładającym w sposób dostateczny językiem polskim, nie zna prawa polskiego i od ponad siedmiu miesięcy jest pozbawiony wolności przez umieszczenie go w strzeżonym ośrodku. Z tych właśnie powodów, jak wskazał, konieczne było wystąpienie przez niego o pomoc profesjonalnego pełnomocnika, który broniłby jego praw w postępowaniu sądowym. Jednakże pełnomocnik ten wykazał się brakiem profesjonalizmu i nie wniósł o sporządzenie uzasadnienia wyroku, pomimo że ciążył na nim taki obowiązek. Skarżący podniósł, że na skutek niewniesienia przez pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, zaskarżona decyzja stała się prawomocna, co oznacza, że skarżący będzie mógł zostać wydalony z terytorium Polski. Konsekwencją zaniechania przez pełnomocnika złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku jest pozbawienie skarżącego możliwości złożenia skargi kasacyjnej od wyroku, co powoduje dla skarżącego ujemne skutki prawne. Te właśnie okoliczności, zdaniem skarżącego, powinny być uznane za przesłankę braku jego winy w uchybieniu terminu. Nadto skarżący podał, że termin do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku rozpoczął bieg w dniu 1 kwietnia 2014 r., kiedy to skarżący dowiedział się od pracownika H. o niewniesieniu przez pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że merytoryczne rozpoznanie – w świetle przesłanki z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) braku winy w uchybieniu terminu – wniosku o przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności procesowej, poprzedzone być musi zbadaniem dopuszczalności tego wniosku. Powinien on bowiem spełniać określone wymogi formalne, w przeciwnym razie – stosownie do art. 88 tej ustawy – spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek podlegać będzie odrzuceniu.
Wymogi warunkujące dopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu ujęto w art. 86 i art. 87 powołanej ustawy. Zgodnie z art. 87 § 1 omawianej ustawy wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W świetle powyższych unormowań podstawową kwestię dla oceny prawidłowości złożonego w sprawie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, stanowi okoliczność zachowania terminu do jego wniesienia w związku ze złożeniem tego wniosku przez skarżącego, mimo ustanowionego w sprawie, w trybie prawa pomocy, pełnomocnika z urzędu.
Wniosek o przywrócenie terminu będzie wnioskiem spóźnionym w sytuacji, gdy został wniesiony po upływie siedmiodniowego terminu określonego w art. 87 § 1 powołanej ustawy, przy czym termin ten jest liczony od chwili ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od daty, w której strona postępowania sądowoadministracyjnego dowiedziała się o uchybieniu terminu [zob. R. Hauser (red.), M Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2, s. 458]. Zatem siedmiodniowy termin, o którym mowa w powołanym art. 87 § 1 ustawy do złożenia wniosku o przywrócenie terminu biegnie od daty ustania przyczyny uchybienia terminu, np. w przypadku choroby od jej zakończenia. Jeśli strona jest zastępowana przez pełnomocnika procesowego, tak jak w niniejszej sprawie, termin siedmiodniowy liczy się od czasu, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu przez pełnomocnika i już mógł on dokonać zamierzonej czynności procesowej, natomiast bez znaczenia dla obliczenia terminu jest data, w której sama strona dowiedziała się o tym i mogła tej czynności dokonać [por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 października 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 350/09, LEX nr 780148 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1971 r., sygn. akt I CZ 138/71, LEX nr 4742, podobnie T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 4, s. 492].
Skarżący jako przyczynę uchybienia terminu podaje okoliczność niewniesienia przez jego pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia, o czym skarżący dowiedział się w dniu 1 kwietnia 2014 r.
Przy takiej argumentacji strony wniosek podlegał odrzuceniu, bowiem nie można przyjąć argumentacji skarżącego, że termin należy liczyć od daty 1 kwietnia 2014 r., w której skarżący dowiedział się o niezłożeniu przez jego pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, ponieważ, jak już wyżej wyjaśniono, termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest liczony od chwili ustania przyczyny uchybienia terminu przez pełnomocnika skarżącego do dokonania czynności procesowej, a nie od daty, w której strona postępowania sądowoadministracyjnego dowiedziała się o niezłożeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku przez pełnomocnika go reprezentującego w sprawie.
Nadto wyjaśnić należy, że stosownie do treści art. 141 § 2 powołanej ustawy w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku. W niniejszej sprawie, po zamknięciu rozprawy w dniu 5 lutego 2014 r. Sąd ogłosił wyrok oddalający skargę. Tym samym siedmiodniowy termin do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku upływał z dniem 12 lutego 2014 r. Pełnomocnik skarżącego będący adwokatem został zawiadomiony o terminie rozprawy, jednak na rozprawę nie stawił się. Na rozprawie i na ogłoszeniu wyroku obecny był aplikant adwokacki występujący z upoważnienia tegoż pełnomocnika wyznaczonego z urzędu.
Powyższe wskazuje, że pełnomocnik skarżącego znał treść rozstrzygnięcia Sądu.
Jednocześnie wyjaśnić należy, że Sąd odrzucając jako spóźniony wniosek o przywrócenie terminu, nie ocenia przesłanek uprawdopodabniających brak winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej.
Ustosunkowując się do podniesionej nieznajomości języka polskiego przez skarżącego wyjaśnić należy, że z treści art. 4 oraz art. 5 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2011 r., Nr 43, poz. 224), jak również określenia czynności urzędowych przyjętych przez Trybunał Konstytucyjny (OTK ZU 1997 r., nr 2 (11), poz. 27, s. 264), wynika obowiązek prowadzenia wszelkich urzędowych czynności procesowych w języku polskim, w związku z czym zarówno pisma strony, jak i pisma wychodzące z Sądu adresowane do strony, muszą być sporządzone w języku polskim, który jest językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa, obowiązującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nieznajomość języka polskiego nie może więc być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą uchybienie terminu. Nieznajomość języka polskiego powinna skłonić stronę do skorzystania z pomocy tłumacza (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2001 r., sygn. akt V SA 165/01, LEX nr 51270)..
W świetle powyższego stwierdzić należy, że w sprawie nie zaistniały przesłanki warunkujące zasadność złożonego wniosku o przywrócenie terminu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i brak jest podstaw do jego uwzględnienia.
Z powyższych względów, na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Agnieszka Wójcik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. H. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2014 r. oddalającego skargę w sprawie ze skargi R. H. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i wydalenia postanawia: odrzucić wniosek.
Uzasadnienie
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 1 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2252/13 przyznane zostało skarżącemu R. H. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Pismem z dnia 23 października 2013 r. Okręgowa Rada Adwokacka w W. wyznaczyła z imienia i nazwiska pełnomocnika z urzędu dla skarżącego.
Wyrokiem z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2252/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. H. wniesioną na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy i wydalenia.
W dniu 27 lutego 2014 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego) skarżący wnioskiem z dnia 21 lutego 2014 r. – zgłoszonym przez niego osobiście, mimo że w sprawie reprezentowany jest przez profesjonalnego pełnomocnika ustanowionego z urzędu – wniósł o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 marca 2014 r. odmówił sporządzenia uzasadnienia wyroku wobec zgłoszenia wniosku z uchybieniem ustawowego siedmiodniowego terminu.
W piśmie z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego) skarżący R. H. zgłosił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 5 lutego 2014 r. oddalającego jego skargę. Do wniosku dołączony został wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, że od momentu wyznaczenia dla niego pełnomocnika z urzędu przestał otrzymywać jakiekolwiek informacje o toczącym się postępowaniu w sprawie. Pełnomocnik nie poinformował go o wydaniu wyroku, o rozstrzygnięciu dowiedział się od Straży Granicznej prowadzącej Ośrodek, w którym przebywa. Skarżący podał, że był przekonany, że ustanowiony dla niego z urzędu pełnomocnik dopełni wszystkich formalności związanych z wydaniem negatywnego wyroku. Tym samym oczekiwał na informacje od pełnomocnika lub Sądu w zakresie dalszego postępowania sądowego. Wobec braku jakiejkolwiek informacji w sprawie, skarżący poprosił H. o skontaktowanie się z wyznaczonym pełnomocnikiem w sprawie dalszego postępowania sądowego. W dniu 1 kwietnia 2014 r. pełnomocnik poinformował telefoniczne skarżącego, że nie wniósł wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W ocenie skarżącego niezłożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku nastąpiło bez winy skarżącego. Skarżący przypomniał, że jest cudzoziemcem, niewładającym w sposób dostateczny językiem polskim, nie zna prawa polskiego i od ponad siedmiu miesięcy jest pozbawiony wolności przez umieszczenie go w strzeżonym ośrodku. Z tych właśnie powodów, jak wskazał, konieczne było wystąpienie przez niego o pomoc profesjonalnego pełnomocnika, który broniłby jego praw w postępowaniu sądowym. Jednakże pełnomocnik ten wykazał się brakiem profesjonalizmu i nie wniósł o sporządzenie uzasadnienia wyroku, pomimo że ciążył na nim taki obowiązek. Skarżący podniósł, że na skutek niewniesienia przez pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, zaskarżona decyzja stała się prawomocna, co oznacza, że skarżący będzie mógł zostać wydalony z terytorium Polski. Konsekwencją zaniechania przez pełnomocnika złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku jest pozbawienie skarżącego możliwości złożenia skargi kasacyjnej od wyroku, co powoduje dla skarżącego ujemne skutki prawne. Te właśnie okoliczności, zdaniem skarżącego, powinny być uznane za przesłankę braku jego winy w uchybieniu terminu. Nadto skarżący podał, że termin do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku rozpoczął bieg w dniu 1 kwietnia 2014 r., kiedy to skarżący dowiedział się od pracownika H. o niewniesieniu przez pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że merytoryczne rozpoznanie – w świetle przesłanki z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) braku winy w uchybieniu terminu – wniosku o przywrócenie terminu do dokonania uchybionej czynności procesowej, poprzedzone być musi zbadaniem dopuszczalności tego wniosku. Powinien on bowiem spełniać określone wymogi formalne, w przeciwnym razie – stosownie do art. 88 tej ustawy – spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek podlegać będzie odrzuceniu.
Wymogi warunkujące dopuszczalność wniosku o przywrócenie terminu ujęto w art. 86 i art. 87 powołanej ustawy. Zgodnie z art. 87 § 1 omawianej ustawy wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W świetle powyższych unormowań podstawową kwestię dla oceny prawidłowości złożonego w sprawie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, stanowi okoliczność zachowania terminu do jego wniesienia w związku ze złożeniem tego wniosku przez skarżącego, mimo ustanowionego w sprawie, w trybie prawa pomocy, pełnomocnika z urzędu.
Wniosek o przywrócenie terminu będzie wnioskiem spóźnionym w sytuacji, gdy został wniesiony po upływie siedmiodniowego terminu określonego w art. 87 § 1 powołanej ustawy, przy czym termin ten jest liczony od chwili ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od daty, w której strona postępowania sądowoadministracyjnego dowiedziała się o uchybieniu terminu [zob. R. Hauser (red.), M Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2, s. 458]. Zatem siedmiodniowy termin, o którym mowa w powołanym art. 87 § 1 ustawy do złożenia wniosku o przywrócenie terminu biegnie od daty ustania przyczyny uchybienia terminu, np. w przypadku choroby od jej zakończenia. Jeśli strona jest zastępowana przez pełnomocnika procesowego, tak jak w niniejszej sprawie, termin siedmiodniowy liczy się od czasu, kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu przez pełnomocnika i już mógł on dokonać zamierzonej czynności procesowej, natomiast bez znaczenia dla obliczenia terminu jest data, w której sama strona dowiedziała się o tym i mogła tej czynności dokonać [por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 października 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 350/09, LEX nr 780148 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1971 r., sygn. akt I CZ 138/71, LEX nr 4742, podobnie T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 4, s. 492].
Skarżący jako przyczynę uchybienia terminu podaje okoliczność niewniesienia przez jego pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia, o czym skarżący dowiedział się w dniu 1 kwietnia 2014 r.
Przy takiej argumentacji strony wniosek podlegał odrzuceniu, bowiem nie można przyjąć argumentacji skarżącego, że termin należy liczyć od daty 1 kwietnia 2014 r., w której skarżący dowiedział się o niezłożeniu przez jego pełnomocnika wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, ponieważ, jak już wyżej wyjaśniono, termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu jest liczony od chwili ustania przyczyny uchybienia terminu przez pełnomocnika skarżącego do dokonania czynności procesowej, a nie od daty, w której strona postępowania sądowoadministracyjnego dowiedziała się o niezłożeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku przez pełnomocnika go reprezentującego w sprawie.
Nadto wyjaśnić należy, że stosownie do treści art. 141 § 2 powołanej ustawy w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku. W niniejszej sprawie, po zamknięciu rozprawy w dniu 5 lutego 2014 r. Sąd ogłosił wyrok oddalający skargę. Tym samym siedmiodniowy termin do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku upływał z dniem 12 lutego 2014 r. Pełnomocnik skarżącego będący adwokatem został zawiadomiony o terminie rozprawy, jednak na rozprawę nie stawił się. Na rozprawie i na ogłoszeniu wyroku obecny był aplikant adwokacki występujący z upoważnienia tegoż pełnomocnika wyznaczonego z urzędu.
Powyższe wskazuje, że pełnomocnik skarżącego znał treść rozstrzygnięcia Sądu.
Jednocześnie wyjaśnić należy, że Sąd odrzucając jako spóźniony wniosek o przywrócenie terminu, nie ocenia przesłanek uprawdopodabniających brak winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej.
Ustosunkowując się do podniesionej nieznajomości języka polskiego przez skarżącego wyjaśnić należy, że z treści art. 4 oraz art. 5 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2011 r., Nr 43, poz. 224), jak również określenia czynności urzędowych przyjętych przez Trybunał Konstytucyjny (OTK ZU 1997 r., nr 2 (11), poz. 27, s. 264), wynika obowiązek prowadzenia wszelkich urzędowych czynności procesowych w języku polskim, w związku z czym zarówno pisma strony, jak i pisma wychodzące z Sądu adresowane do strony, muszą być sporządzone w języku polskim, który jest językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa, obowiązującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nieznajomość języka polskiego nie może więc być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą uchybienie terminu. Nieznajomość języka polskiego powinna skłonić stronę do skorzystania z pomocy tłumacza (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2001 r., sygn. akt V SA 165/01, LEX nr 51270)..
W świetle powyższego stwierdzić należy, że w sprawie nie zaistniały przesłanki warunkujące zasadność złożonego wniosku o przywrócenie terminu do zgłoszenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i brak jest podstaw do jego uwzględnienia.
Z powyższych względów, na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
