I SA/Wa 2083/13

Uzasadnienie

I. Stan faktyczny

1. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] stwierdził nabycie, z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., przez Gminę [...] własności nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej [...] w obrębie [...] i oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda po ustaleniu wystąpienia przesłanek opisanych w art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191, dalej ustawa komunalizacyjna) stwierdził zasadność nabycia własności opisanej nieruchomości, z mocy prawa, na rzecz Gminy [...].

2. Po rozpatrzeniu odwołania [...] S.A., Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z [...] czerwca 2013 r. nr [...] utrzymała w mocy decyzję Wojewody. Ustosunkowując się do twierdzeń odwołującego stwierdziła, iż odwołującemu nie przysługiwał tytuł prawny do przedmiotowej nieruchomości w postaci prawa użytkowania lub zarządu, który eliminowałby komunalizację przedmiotowego mienia z mocy prawa.

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa, dokonując analizy w przedmiocie wyjaśnienia podstawy prawnej, na jakiej oparte było dysponowanie gruntem przez [...] doszła do wniosku, w szczególności na podstawie bieżącego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, że przepisy konstytuujące przedsiębiorstwo państwowe [...] takiego tytułu nie tworzą. Podkreślić również trzeba, iż fakt, że na nieruchomości funkcjonuje infrastruktura [...] sam z siebie nie tworzy innej jakości w kontekście art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy komunalizacyjnej. Nie istnieje przepis prawa, który wyłączałby z komunalizacji nieruchomości, na których znajduje się infrastruktura [...].

II. Zarzuty zawarte w skardze i stanowisko organu

1. Skargę na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosły [...] S. A. w W., wnosząc o jej uchylenie oraz uchylenie decyzji pierwszej instancji oraz zarzucając organom naruszenie przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, to jest:

– błędną wykładnię art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej poprzez błędne zastosowanie tych przepisów w związku z błędnym uznaniem, iż nieruchomość w dacie 27 maja 1990 r. należała do terenowych organów administracji stopnia podstawowego,

- art. 4 i art. 6 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia [...] r. o utworzeniu [...] poprzez brak zastosowania prowadzący do błędnego uznania, iż nieruchomości przeznaczone do użytku [...] nabyte z mocy prawa przez [...] podlegają komunalizacji z dniem 27 maja 1990 r.

- art. [...] poprzez brak zastosowania, w związku z pominięciem przesłanki posiadania przez [...] z dniem 27 maja 1990 r.;

– art. 7, 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 138 § 2 Kpa poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób naruszający słuszny interes skarżącej, a ponadto dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i uznanie, ze spełnione zostały przesłanki komunalizacji wyrażone w art. 5 ust. 1 ustawy komunalizacyjnej,

- art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 Kpa poprzez bezzasadne pominięcie w postępowaniu dowodowym posiadania przez skarżącą nieruchomości według stanu na dzień 5 grudnia 1990 r. , pomimo, iż jest to przesłanka wyłączająca komunalizację mienia w sytuacji ustalenia w postępowaniu dowodowym braku dokumentów o ustanowionym zarządzie.

W obszernym uzasadnieniu skargi przytoczono szereg argumentów na poparcie podnoszonych zarzutów oraz powołano wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2010 r. sygn. akt I OSK 1401/09 i z dnia 8 listopada 2011 r. sygn. akt I OSK 1956/10, w których wyrażone zostało stanowisko przeciwne do wykładni dokonanej przez Krajową Komisję Uwłaszczeniową w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

2. W odpowiedzi na skargę Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wniosła o oddalenie skargi i podtrzymała stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

III. Uzasadnienie prawne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest całkowicie nieuzasadniona.

Sąd wskazuje, że kwestia będąca przedmiotem sporu w niniejszej sprawie została rozstrzygnięta w ponad 200 prawomocnych wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skarg skarżącej spółki. Trudno więc Sądowi zrozumieć ciągłą polemikę z utrwaloną linią orzeczniczą i powoływanie się na odosobnione wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I OSK 1401/09 i I OSK 1956/10 skoro linia orzecznicza dotycząca interpretacji [...] jest jednoznaczna (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt I OSK 1711/12; z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1212/12, sygn. akt I OSK 1211/12, sygn. akt I OSK 1255/12, I OSK 1370/12; z dnia 22 listopada 2013 r. sygn. akt I OSK 1091/12; z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt I OSK 822/12 i I OSK 823/12; z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I OSK 748/12, I OSK 727/12; z dnia 13 marca 2013 r. sygn. akt I OSK 1716/12; z dnia 6 lutego 2013 r. sygn. akt I OSK 1697/11, I OSK 1687/11, I OSK 1696/11, I OSK 1698/11; z dnia 3 stycznia 2013 r. sygn. akt I OSK 1476/11, I OSK 1503/11, I OSK 1475/11, z dnia 18 czerwca 2013 r. sygn. akt I OSK 45/12; z dnia 18 kwietnia 2013 r. sygn. akt. I OSK 1941/11 i sygn. akt I OSK 1830/11; z dnia 2 lutego 2012 r. sygn. akt. I OSK 282/11).

Odstąpienie obecnie od ogólnie przyjętej linii orzeczniczej stanowiłoby czynnik destabilizujący stosunki gospodarcze (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 października 2003 r. P. 3/2003 OTK ZU 2003/8A poz. 82). Zmiana interpretacji prowadziłaby bowiem do naruszenia istotnej wartości jaką jest stabilność stosunków prawnych (por. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 8 kwietnia 1976 r. Sprawa 43/75 Gabrielle Defrenne przeciwko Société anonyme belge de navigation aérienne Sabena LexPolonica nr 1150855).

W ocenie Sądu organy orzekające w sprawie zasadnie przyjęły, że na dzień 27 maja 1990 r., z którym ustawa komunalizacyjna wiąże skutek w postaci przejścia na właściwe gminy prawa do mienia ogólnonarodowego spełniającego przesłanki określone w art. 5 ust. 1 i 2 tej ustawy, [...] nie legitymowało się tytułem prawnym do spornej nieruchomości, którego istnienie uniemożliwiałoby komunalizację. Strona skarżąca nie dysponowała żadnym indywidualnym aktem dotyczącym przedmiotowej nieruchomości, czy to w formie decyzji, umowy, czy też protokołu zdawczo-odbiorczego, który ustanowiłby zarząd czy użytkowanie. Sam fakt korzystania przez przedsiębiorstwo z nieruchomości nie kreuje prawa zarządu.

Wszystkie zarzuty są całkowicie bezzasadne i stanowią polemikę z zawartą w utrwalonej linii orzeczniczej wykładnią prawa oraz wskazówkami co do stosowania powołanych w skardze przepisów.

W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji