III SA/Wa 2904/13

Uzasadnienie

W dniu 22 lipca 2013r. do Urzędu Skarbowego w O. wpłynął wniosek M. G. opiekuna ustawowego M. G. (dalej jako: "Skarżąca") o wydanie zaświadczenia o uregulowaniu sprawy spadkowej po zmarłym K. M. .

Postanowieniem z dnia [...] lipca 2013r. wydanym na podstawie art. 216 § 1 oraz art. 306c w związku z art. 306a § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; - dalej: "O.p.") Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. odmówił Skarżącej jako opiekunowi ustawowemu M.G. wydania zaświadczenia o żądanej treści, z uwagi na nie złożenie do dnia 26 lipca 2013 r. prawidłowego dokumentu stanowiącego podstawę dokonania przez Stronę rozliczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po zmarłym K. M.

Pismem z dnia 5 sierpnia 2013r. Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji w celu przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła nieuwzględnienie całości zebranego w sprawie materiału oraz wadliwe uzasadnienie.

W uzasadnieniu zażalenia Skarżąca wskazała, że zawiadomiła urząd skarbowy o nabyciu spadku, lecz nie zna jego składu i wartości, a w dniu 23 maja 2012r. zawiadomiła Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. , że nie posiada żadnych dokumentów dotyczących spadku, gdyż znajdują się one w posiadaniu pozostałych spadkobierczyń oraz, że w dniu 20 kwietnia 2012r. wystąpiła do Sądu Rejonowego w O. z wnioskiem o dział spadku, a w dniu 8 października 2012r. złożyła wniosek o sporządzenie spisu inwentarza.

Skarżąca podniosła ponadto, że dopiero w dniu 13 marca 2013 r. dowiedziała się o wartości i składzie spadku, a zatem w sprawie winien znaleźć zastosowanie termin wskazany w art. 4a ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm., dalej: "u.p.s.d.").

Zdaniem Skarżącej, zaskarżone rozstrzygnięcie podjęte zostało bez uwzględnienia i rozpatrzenia wszystkich okoliczności i przedwcześnie w stosunku do terminu wyznaczonego w wezwaniu z dnia 22 lipca 2013 r.

Postanowieniem z dnia [...] września 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazał, iż postanowienie Sądu Rejonowego w O. Wydział [...] Cywilny sygn. akt [...] , stwierdzające nabycie spadku po zmarłym K. M. wydane w dniu [...] sierpnia 2011r. uprawomocniło się z dniem 16 września 2011r. W związku z tym organ stwierdził, iż zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 u.p.s.d., sześciomiesięczny termin do zgłoszenia nabycia tego spadku upłynął z dniem 16 marca 2012r.

Organ zauważył, iż zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2), oznaczone jako "korekta" po zmarłym K. M. wpłynęło do Urzędu Skarbowego w O. w dniu 17 lipca 2013r., a więc z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 u.p.s.d.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. wskazał, iż pismem z dnia 22 lipca 2013 r. doręczonym w dniu 25 lipca 2013r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. wezwał Skarżącą do złożenia (na druku SD-3) zeznania podatkowego po zmarłym K.M. informując jednocześnie, że powyższe wezwanie jest kolejnym przypomnieniem o obowiązku złożenia zeznania podatkowego (wcześniejsze wezwanie z dnia 28 marca 2012r. doręczono Stronie w dniu 2 kwietnia 2012r.)

Organ odnosząc się do zarzutu, iż sześciomiesięczny termin do zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych biegnie od dnia uzyskania przez Stronę informacji o składzie spadku, tj. od dnia 13 marca 2013 r. zgodnie z art. 4a ust. 2 u.p.s.d. stwierdził, że ww. przepis nie znajduje zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. wyjaśnił, iż ww. przepis dotyczy sytuacji, gdy osoba, której przysługują prawa do spadku nic nie wie o tym fakcie, nie wie o toczącym się postępowaniu spadkowym, jak również o postanowieniu sądu stwierdzającym nabycie spadku.

Organ powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 209/11 wskazał, iż w przypadku dziedziczenia ustawodawca określił moment powstania obowiązku podatkowego na dzień uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku (art. 4a ust. 1 u.p.s.d.). Zaznaczył, iż powyższa zasada odnosi się do sytuacji, w której spadkobierca ma wiedzę o toczącym się postępowaniu w sprawie stwierdzenia nabycia spadku, a więc sam składa stosowny wniosek lub uczestniczy w tym postępowaniu zakończonym wydaniem przez sąd postanowienia.

Organ zażaleniowy podkreślił, iż w art. 4a ust. 2 u.p.s.d. ustawodawca uregulował inną sytuację polegającą na tym, że osoba której przysługuje prawo do spadku nie wie o tym fakcie, nie posiada wiedzy o toczącym się postępowaniu spadkowym i istnieniu postanowienia stwierdzającego nabycie przez nią spadku.

Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż w rozpatrywanej sprawie Skarżąca działając w imieniu małoletniej M.G. złożyła wniosek o uchylenie aktu poświadczenia dziedziczenia i stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym K.M.. Po rozpoznaniu ww. wniosku Sąd Rejonowy w O. Wydział [...] Cywilny postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r. sygn. akt [...] :

1. uchylił akt poświadczenia dziedziczenia po K.M. sporządzony w dniu [...] października 2010r. za Repertorium A nr [...] przez notariusza W. A. , zarejestrowany dnia [...] października 2010r. za nr [...] ,

2. stwierdził, że spadek po K.M. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyły córki, w tym M. G. w częściach równych to jest w 1/4 (jednej czwartej) każda z nich.

W związku z powyższym, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w W. , nie można uznać, że Skarżąca dowiedziała się o nabyciu praw do spadku po czasie, tj. w dniu 13 marca 2013r. - dopiero z chwilą uzyskania informacji o składzie spadku, i że sześciomiesięczny termin wskazany w u.p.s.d. biegnie od tego dnia. Organ zaznaczył, iż zgodnie z art. 4a ust.1 pkt 1 u.p.s.d., sześciomiesięczny termin biegnie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, a nie - jak wskazuje w przywołanym w zażaleniu piśmie z dnia 26 lipca 2013r. Pełnomocnik Skarżącej - od dnia uzyskania informacji o masie spadkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. uznał, iż art. 4a ust. 2 u.p.s.d. nie znajduje zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Ponadto organ podatkowy zauważył, że postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez małoletnią M.G. spadku po zmarłym K. M.. W związku z powyższym stwierdził, że brak jest podstaw do wydania zaświadczenia o uregulowaniu sprawy spadkowej po zmarłym K.M. .

W skardze na powyższe postanowienie Skarżąca wniosła o jego uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 306a §1 i 2 pkt.2, art. 306 b §1 i 2, art. 120, art. 122, art. 180, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 217 § 2 w zw. z art. 235 O.p. - w zw. z art. 4a u.p.s.d.

W uzasadnieniu skargi podniosła, że w związku z zobowiązaniem Skarżącej do złożenia zeznania podatkowego (SD-3) po zmarłym K. M. , przedstawiła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w O. swoją sytuację i wskazał, że Skarżąca nie dysponuje żadnymi dokumentami dotyczącymi spadku. Dokumenty te znajdują się u pozostałych spadkobierczyń, które nie informowały Skarżącej o składzie i wartości spadku. Dopiero w dniu 13 marca 2013r. przedstawiono Skarżącej skład spadku, a w dniu 18 marca 2013r. spadkobierczynie zawarły umowę przedwstępną o dział spadku, w której wskazano składniki przypadające M. G. , której opiekunem ustawowym jest Skarżąca.

W ocenie Skarżącej, organy podatkowe dokonały błędnej wykładni art. 4a. u.p.s.d. Skarżąca przywołała wyroki sądów administracyjnych na poparcie stanowiska o wyjątkowej sytuacji Skarżącej, która nie mogła dokonać zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych w wymaganym terminie, gdyż samo stwierdzenie nabycia spadku nie było tożsame z uzyskaniem wiedzy o składzie i wartości składników spadku. Skarżąca wskazała, że z nie swojej winy nie znała ich wartości, a pozostałe spadkobierczynie poinformowały Skarżącą o składzie spadku dopiero w trakcie negocjacji w dniu 13 marca 2013 r.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w W. , podtrzymując swoje stanowisko, wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

W świetle przepisów art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 15, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta - jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów obowiązującego prawa, zarówno prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego, jeżeli miało ono wpływ na wynik sprawy, lub naruszenia przepisów prawa procesowego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a także dając podstawę do wznowienia postępowania - art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej jako: "p.p.s.a.")

Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. ustawy sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Badając sprawę niniejszą w tak zakreślonej kognicji, Sąd nie dopatrzył się naruszeń prawa, które skutkowałyby koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonego postanowienia.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przedmiotem oceny dokonanej przez Sąd są postanowienia organów podatkowych rozstrzygających kwestię związaną z odmową wydania zaświadczenia żądanej treści.

W tej sytuacji koniecznym staje się przypomnienie instytucji wydawania zaświadczeń uregulowanych w dziale VIIIa Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 306a § 1 O.p. organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.

Zaświadczenie wydaje się, jeżeli:

1) urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;

2) osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego (§ 2).

W myśl art. 306a § 3 O.p., zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania.

Z kolei art. 306b § 1 O.p. stanowi, że w przypadkach, o których mowa w art. 306a § 2, organ podatkowy jest obowiązany wydać zaświadczenie, jeżeli chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.

Organ podatkowy, przed wydaniem zaświadczenia, może przeprowadzić w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające (art. 306b § 2).

Odmowa wydania zaświadczenia lub zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie (art. 306c O.p.).

Jak wynika z przytoczonych przepisów, postępowanie w przedmiocie wydawania zaświadczeń ma charakter bardzo uproszczony. Obowiązkiem organu podatkowego, do którego skierowano wniosek o wydanie zaświadczenia, jest dokonanie w pierwszej kolejności porównania treści żądania strony ze stanem rzeczy wynikającym z prowadzonych przez niego ewidencji, rejestrów lub innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. W tym celu organ może przeprowadzić niezbędne postępowanie wyjaśniające. Organ nie ma natomiast kompetencji do wykorzystywania danych, które nie znajdują się w jego dyspozycji. Do postępowania tego nie mają zastosowania zasady gromadzenia dowodów, które uregulowane zostały w przepisach Działu IV Ordynacji podatkowej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 stycznia 2006 r., sygn. akt I FSK 528/05 dostępny w CBOSA na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że wydanie zaświadczenia jest czynnością materialno-techniczną i urzędowym zarazem potwierdzeniem określonych faktów lub stanu prawnego. Nie rozstrzyga ono o żadnych prawach lub obowiązkach i nie może tworzyć nowej sytuacji prawnej. Zaświadczenie nie może rozstrzygać czegokolwiek, zwłaszcza o istnieniu lub nieistnieniu obowiązku. Jest zatem wyłącznie przejawem tego, co zawarte jest w źródłach, na których bazuje organ wydający zaświadczenie.

Przedmiotem postępowania o wydanie zaświadczenia nie może być dokonywanie ocen prawnych. Na postępowanie wyjaśniające, poprzedzające wydanie zaświadczenia lub odmowę jego wydania, składają się czynności materialno-techniczne. W ramach takiego postępowania organ bada, jakiego rodzaju źródło może zawierać żądane dane, a także czy dane te dotyczą stanu faktycznego bądź stanu prawnego, którego poświadczenia żąda wnioskodawca. Nie można drogą zaświadczenia wywołać skutków kształtujących stosunki prawne, tj. przyznać albo ograniczyć, bądź pozbawić uprawnienia, albo też nałożyć, zdjąć lub ograniczyć obowiązki (por. prawomocne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 1356/04, oraz z 21 listopada 2008r., sygn. akt III SA/Wa 1612/08, a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 19 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 834/09, dostępne w CBOSA na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Z przepisów Ordynacji podatkowej nie można również wyprowadzić wniosku, że organ ma obowiązek wydać zaświadczenie w każdym przypadku, gdy urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa lub ubiega się o nie osoba ze względu na swój interes prawny (zob. art. 306a § 2 O.p.). Organ wydając zaświadczenie potwierdza bowiem jedynie te informacje, których jest dysponentem. Jest to więc akt wiedzy organu o określonych faktach lub stanie prawnym. Organ nie może więc w sposób arbitralny przesądzać o kwestiach wątpliwych.

Z powyższych uwag wynika zatem, że zaświadczenie musi zawierać prawdziwie, pewne informacje. Nie może ono zatem potwierdzać stanu faktycznego, w zakresie którego rodzą się wątpliwości.

Biorąc pod uwagę powyższą charakterystykę postępowania w przedmiocie wydania zaświadczenia, Sąd stwierdza, iż już te ogólne uwagi potwierdzają prawidłowość wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postanowienia z dnia [...] lipca 2013 r., a następnie utrzymującego je w mocy postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej.

Obowiązkiem organu, do którego skierowano wniosek inicjujący postępowanie o wydanie zaświadczenia, jest porównanie treści żądania strony ze stanem rzeczy wynikającym z wszelkich, prowadzonym przez niego danych i znajdujących się w jego posiadaniu (art. 306b § 1 i § 2 O.p.). W konsekwencji, gdy dane niezbędne do wydania zaświadczenia pozwalają na stwierdzenie braku zgodności między treścią żądania, a stanem rzeczywistym wynikającym z posiadanych przez organ danych, to taka sytuacja wymusza na organie wydanie postanowienia odmawiającego wydanie zaświadczenia.

W niniejszej sprawie taka właśnie sytuacja miała miejsce, gdyż Skarżąca wnioskiem z dnia 18 lipca 2013 r. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. o wydania zaświadczenia o uregulowaniu sprawy spadkowej po zmarłym K.M. . Nie ulega wątpliwości, że pismem z dnia 22 lipca 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. wezwał Stronę do złożenia (na druku SD-3) zeznania podatkowego po zmarłym K. M. informując jednocześnie, że powyższe wezwanie jest kolejnym przypomnieniem o obowiązku złożenia zeznania podatkowego (wcześniejsze wezwanie doręczono Skarżącej w dniu 2 kwietnia 2012 r.). Następnie organ I instancji postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2013 r. wszczął postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia podatku od spadków i darowizn po zmarłym K. M. , a skoro tak, to organ nie mógł wydać zaświadczenia żądanej treści, a to z kolei przesądza o zgodnym z prawem zastosowaniu art. 306c O.p., zgodnie z którym organ odmawia wydania zaświadczenia lub zaświadczenia o treści żądanej w formie postanowienia.

Sąd za niezasadny uznał zarzut naruszenia art. 306a § 1 i 2 pkt.2, art. 306 b §1 i 2 w związku z art. 4a u.p.s.d., poprzez wadliwą wykładnią art. 4a u.p.s.d. dokonaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. i tym samym błędne uznanie, że w sprawie nie może być wydane zaświadczenie o uregulowaniu sprawy spadkowej po zmarłym K.M. . Okoliczność ta nie mogła być przedmiotem oceny i analizy prawnej w uproszczonym postępowaniu, w którym organ nie jest uprawniony do dokonywania ocen prawnych. Nie mógł zatem w tym postępowaniu przesądzać kwestii ewentualnego zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn (podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w prawomocnym wyroku z 24 września 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 870/09, dostępny w CBOSA na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Sąd stwierdza, że w drodze zaświadczenia organ nie może rozstrzygać kwestii merytorycznych, na przykład tego czy stronie skarżącej przysługuje zwolnienie z podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po zmarłym K. M. .

W związku z tym brak było podstaw do zajęcia stanowiska przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. , co do tego, że nie można uznać, iż M. G. dowiedziała się o nabyciu praw do spadku dopiero 13 marca 2013 r. albowiem sześciomiesięczny termin, wskazany w art. 4a ust.1 pkt.1 u.p.s.d. biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, więc w sprawie nie ma zastosowania art.4 a ust. 2 u.p.s.d.

Skoro w postępowaniu o wydanie zaświadczenia organ nie mógł przesądzać o podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez małoletnią M. G. spadku po zmarłym K. M. , brak było podstaw do formułowania poglądu w tym zakresie.

Rację w tym zakresie ma Skarżąca podnosząc w skardze, iż takie postępowanie organu odwoławczego nie jest prawidłowe. Należy zgodzić się również ze stroną skarżącą, iż dokonanie przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. wykładni art. 4a u.p.s.d. może wpływać na możliwy tok rozumowania organu I instancji w postępowaniu wszczętym w dniu 8 sierpnia 2013 r. w sprawie ustalenia podatku od spadków i darowizn po zmarłym K.M. .

Zdaniem Sądu, wywody czynione przez organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, a dotyczące kwestii wykładni art. 4a u.p.s.d. nie mają mocy wiążącej i nie mogą być traktowane jako stanowisko organu odwoławczego w sprawie wszczętej w dniu 8 sierpnia 2013 r. dotyczącej ustalenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez małoletnią M.G. spadku po zmarłym K. M. .

Postępowanie zainicjowane wnioskiem strony o wydanie zaświadczenia w żadnej mierze nie może zastępować środków prawnych, przysługujących Skarżącej na gruncie przepisów O.p. w ww. postępowaniu wszczętym dnia 8 sierpnia 2013 r., a Dyrektor Izby Skarbowej w W. nie jest również uprawniony do wkraczania w zakres kompetencji organu I instancji prowadzącego postępowanie podatkowe w sprawie ustalenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez małoletnią M.G. spadku po zmarłym K. M. .

Stwierdzona wadliwość uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie miała wpływu na prawidłowość podjętego przez organ podatkowy rozstrzygnięcia.

Sąd stwierdza ponadto, że organy podatkowe nie naruszyły art. 180 O.p., art. 187 § 1 O.p. i art. 191 O.p. gdyż wydane rozstrzygnięcie zostało oparte na przepisie art. 306c O.p. w formie w nim określonej, a jak wcześniej wskazano, w postępowaniu o wydanie zaświadczenia prowadzenie postępowania jest ograniczone tylko do postępowania wyjaśniającego, stąd nie może być skuteczny zarzut, że organ odwoławczy nie rozważył, czy wskazana przez ustawodawcę możliwość przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego została przez organ I instancji wykorzystana, skoro rozstrzygnięcie organu opiera się na będących w jego posiadaniu rejestrów, ewidencji i innych danych.

Zgodzić się należy również z organem, że przedmiotem postępowania była kwestia wydania przez organ podatkowy zaświadczenia, na wniosek Skarżącej, a zgodnie z art. 306k O.p. w sprawach nieuregulowanych w art. 306a - 306i oraz art. 3061 i art. 306m stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 1 – 6, 8, 9 z wyłączeniem art. 17a, rozdziałów 10 -12, 14, 16 oraz 23 działu IV. Z art. 306k O.p. wynika, że w rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 229 (rozdział 15 O.p.) stanowiący, że organ odwoławczy może przeprowadzić, na żądanie strony lub z urzędu, dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi, który wydał decyzję, jak również art. 235 O.p.

Reasumując należy stwierdzić, iż okoliczność braku dokumentu stanowiącego podstawę dokonania przez Skarżąca rozliczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po zmarłym K. M. , stanowiła wystarczającą podstawę do wydania postanowienia odmawiającego wydania zaświadczenia o żądanej treści. W postępowaniu dotyczącym wydania zaświadczenia zbędne było wskazywanie, iż sześciomiesięczny termin na zgłoszenie nabycia spadku upływał z dniem 16 marca 2012 r. oraz wyrażanie stanowiska, że art. 4a ust. 2 u.p.s.d. nie znajduje zastosowania w sprawie. Jednak uchybienie to, jako nie mające wpływu na wynik sprawy nie mogło stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonego postanowienia.

Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał skargę za nieuzasadnioną i na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.