II SO/Łd 20/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2014-04-04Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Blewązka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 4 kwietnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant specjalista Dominika Janicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2014 roku sprawy z wniosku D. W. o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Ł. grzywny za nieprzekazanie skargi na przewlekłość postępowania postanawia: - wymierzyć Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Ł. grzywnę w kwocie 1.000 (tysiąca) złotych. LS
Uzasadnienie
D. W. pismem z dnia 27 grudnia 2013r. wniósł o wymierzenie organowi – Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Ł. kary grzywny w związku z nieudzieleniem odpowiedzi na skargę w sprawie przewlekłego prowadzenia postępowania w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie posiłku. Autor pisma wyjaśnił, że odpis skargi został doręczony organowi dnia 19 lipca 2013r. i do tej pory organ nie udzielił na nią odpowiedzi, co jest niedopuszczalne.
W odpowiedzi na wniosek Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jego oddalenie podnosząc, iż D. W. pismem z dnia 20 czerwca 2013r. wniósł skargę na decyzję w sprawie odmowy przyznania pomocy w formie posiłku. W treści tej skargi jej autor podniósł także "zarzut bezczynności". Skarga wraz z aktami i udzieloną przez organ odpowiedzią została przekazana do sądu. W udzielonej odpowiedzi organ nie odniósł się do zarzutu bezczynności, ale mimo to – w ocenie organu – brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku o wymierzenie organowi grzywny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do przepisu art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a.") organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zawiera, w art. 55, regulację zmierzającą do dyscyplinowania organów administracji publicznej w terminowym wykonywaniu obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a.. Zgodnie z treścią art. 55 § 1 P.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tejże ustawy. Wykonanie obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. wymaga przekazania sądowi administracyjnemu skargi wraz z aktami i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni.
Zwrot "sąd może orzec o wymierzeniu grzywny", użyty w § 1 powołanego przepisu wskazuje, że wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne i możliwość ta pozostawiona jest uznaniu sądu. Rozstrzygnięcie wniosku strony o zastosowanie sankcji przewidzianej w komentowanym przepisie powinno być poprzedzone dokładnym zbadaniem okoliczności sprawy. W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż w dniu 23 lipca 2013r. wpłynęła do organu skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie posiłku. Zgodnie z treścią art. 54 § 2 P.p.s.a. organ powinien w terminie trzydziestu dni przekazać tą skargę do sądu wraz z odpowiedzią na nią. Nie jest również przedmiotem sporu w sprawie to, iż organ nie zrealizował swojego obowiązku w terminie trzydziestu dni, a nadto nie zrealizował go także do momentu złożenia wniosku inicjującego postępowanie w sprawie niniejszej, czyli do dnia 27 grudnia 2013r.. Co więcej, nie zrealizował go do dnia zamknięcia rozprawy wyznaczonej dla rozpoznania wniosku o wymierzenie organowi grzywny.
Konkludując powyższe uwagi należy wskazać, iż organ nie przekazał sądowi skargi i nie udzielił odpowiedzi na tą skargę od ponad 8 miesięcy. Wielokrotnie przekracza to termin zakreślony przez prawo do dokonania tych czynności.
Fakt uchybienia terminu w przekazaniu skargi do sądu administracyjnego jest niewątpliwy, czym organ naruszył obowiązek wynikający z art. 54 § 1 P.p.s.a.. Taka konstatacja uzasadnia zastosowanie sankcji określonej w art. 55 § 1 P.p.s.a.. Utrwalony jest w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, iż grzywna, o jakiej mowa w tym przepisie, ma charakter mieszany, tj. dyscyplinująco – restrykcyjny. Podkreśla się, że nawet fakt przekazania skargi przed rozpoznaniem wniosku o nałożenie na organ grzywny nie może przesądzać o braku przesłanek do wymierzenia tejże grzywny. Podobnie, przyczyny które spowodowały nieprzekazanie sądowi skargi w zakreślonym przez prawo terminie, nie mają znaczenia dla możliwości wymierzenia grzywny, a mogą jedynie rzutować na jej wysokość (vide postanowienia NSA: z dnia 25 kwietnia 2013r., w sprawie sygn. akt I OZ 278/13; z dnia 17 kwietnia 2013r., w sprawie sygn. akt I OZ 232/13; z dnia 19 lutego 2013r., w sprawie sygn. akt: I OZ 68/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przystępując do uzasadnienia wysokości nałożonej grzywny, w pierwszej kolejności wskazać należy, że przepis art. 55 § 1 P.p.s.a. w tym zakresie zawiera odesłanie do art. 154 § 6 P.p.s.a., który stanowi, iż grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów, które w 2013r. wyniosło 3.650,06zł (komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2014r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2013r. (Monitor Polski z 2014r., poz. 146). Określając wysokość grzywny należało mieć na uwadze rozmiar opóźnienia w realizacji obowiązku określonego w art. 54 § 2 P.p.s.a., a także fakt, iż do dnia zamknięcia rozprawy stan opóźnienia w realizacji obowiązku nie został usunięty. Uwzględniając powyższe okoliczności należało uznać, że grzywna w kwocie 1.000zł będzie adekwatna do stopnia, w jakim organ naruszył ciążący na nim obowiązek, a jednocześnie spełni wystarczająco funkcję represyjną.
Ustosunkowując się do argumentów organu podniesionych w odpowiedzi na wniosek sąd dostrzega, że z obowiązku przekazania skargi i udzielenia przez organ odpowiedzi na tą skargę nie zwalnia okoliczność, iż akta administracyjne wraz z inną sprawą znajdują się w już sądzie. Z korespondencji kierowanej przez sąd do organu wynikało, że zawarty w skardze na decyzję o charakterze merytorycznym zarzut przewlekłego prowadzenia postępowania przez organ został wydzielony do odrębnego rozpoznania, a następnie skarga w tym zakresie została przekazana organowi, za pośrednictwem którego winna zostać wniesiona do sądu. Zakres obowiązków organu w takiej sytuacji jest czytelny i wynika wprost z treści art. 54 § 2 P.p.s.a.. Niezależnie od tego należy wskazać, iż w korespondencji kierowanej przez sąd do organu powyższe obowiązki zostały organowi przypomniane. Tym samym organ miał obowiązek przekazać sądowi skargę oraz udzielić na tą konkretną skargę odpowiedzi, nie zaś zmienić, czy uzupełnić wcześniejszą odpowiedź udzieloną na skargę wniesioną na decyzję o charakterze merytorycznym, a więc na zupełnie inną skargę niż skargą na przewlekłe prowadzenie postępowania.
Ponadto należy wskazać, iż obowiązek określony w art. 54 § 2 P.p.s.a. jest niezależny od poglądu organu w zakresie spełnienia warunków formalnych dopuszczalności wniesionej skargi. Innymi słowy organ winien zrealizować obowiązek określony w art. 54 § 2 P.p.s.a. nawet gdy uważa, że skarga jest niedopuszczalna, a stanowisko organu w powyższym zakresie powinno znaleźć swoje odzwierciedlenie w odpowiedzi na skargę. Co więcej nawet sąd administracyjny orzekając w trybie art. 55 P.p.s.a. nie ocenia dopuszczalności skargi, której organ nie przekazał w terminie i na którą nie udzielił odpowiedzi.
Reasumując sąd orzekł jak w postanowieniu na mocy art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 P.p.s.a..
d.r.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Arkadiusz Blewązka /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 4 kwietnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant specjalista Dominika Janicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2014 roku sprawy z wniosku D. W. o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Ł. grzywny za nieprzekazanie skargi na przewlekłość postępowania postanawia: - wymierzyć Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Ł. grzywnę w kwocie 1.000 (tysiąca) złotych. LS
Uzasadnienie
D. W. pismem z dnia 27 grudnia 2013r. wniósł o wymierzenie organowi – Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w Ł. kary grzywny w związku z nieudzieleniem odpowiedzi na skargę w sprawie przewlekłego prowadzenia postępowania w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie posiłku. Autor pisma wyjaśnił, że odpis skargi został doręczony organowi dnia 19 lipca 2013r. i do tej pory organ nie udzielił na nią odpowiedzi, co jest niedopuszczalne.
W odpowiedzi na wniosek Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jego oddalenie podnosząc, iż D. W. pismem z dnia 20 czerwca 2013r. wniósł skargę na decyzję w sprawie odmowy przyznania pomocy w formie posiłku. W treści tej skargi jej autor podniósł także "zarzut bezczynności". Skarga wraz z aktami i udzieloną przez organ odpowiedzią została przekazana do sądu. W udzielonej odpowiedzi organ nie odniósł się do zarzutu bezczynności, ale mimo to – w ocenie organu – brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku o wymierzenie organowi grzywny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do przepisu art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a.") organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zawiera, w art. 55, regulację zmierzającą do dyscyplinowania organów administracji publicznej w terminowym wykonywaniu obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a.. Zgodnie z treścią art. 55 § 1 P.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a., sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tejże ustawy. Wykonanie obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. wymaga przekazania sądowi administracyjnemu skargi wraz z aktami i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni.
Zwrot "sąd może orzec o wymierzeniu grzywny", użyty w § 1 powołanego przepisu wskazuje, że wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne i możliwość ta pozostawiona jest uznaniu sądu. Rozstrzygnięcie wniosku strony o zastosowanie sankcji przewidzianej w komentowanym przepisie powinno być poprzedzone dokładnym zbadaniem okoliczności sprawy. W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż w dniu 23 lipca 2013r. wpłynęła do organu skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w formie posiłku. Zgodnie z treścią art. 54 § 2 P.p.s.a. organ powinien w terminie trzydziestu dni przekazać tą skargę do sądu wraz z odpowiedzią na nią. Nie jest również przedmiotem sporu w sprawie to, iż organ nie zrealizował swojego obowiązku w terminie trzydziestu dni, a nadto nie zrealizował go także do momentu złożenia wniosku inicjującego postępowanie w sprawie niniejszej, czyli do dnia 27 grudnia 2013r.. Co więcej, nie zrealizował go do dnia zamknięcia rozprawy wyznaczonej dla rozpoznania wniosku o wymierzenie organowi grzywny.
Konkludując powyższe uwagi należy wskazać, iż organ nie przekazał sądowi skargi i nie udzielił odpowiedzi na tą skargę od ponad 8 miesięcy. Wielokrotnie przekracza to termin zakreślony przez prawo do dokonania tych czynności.
Fakt uchybienia terminu w przekazaniu skargi do sądu administracyjnego jest niewątpliwy, czym organ naruszył obowiązek wynikający z art. 54 § 1 P.p.s.a.. Taka konstatacja uzasadnia zastosowanie sankcji określonej w art. 55 § 1 P.p.s.a.. Utrwalony jest w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd, iż grzywna, o jakiej mowa w tym przepisie, ma charakter mieszany, tj. dyscyplinująco – restrykcyjny. Podkreśla się, że nawet fakt przekazania skargi przed rozpoznaniem wniosku o nałożenie na organ grzywny nie może przesądzać o braku przesłanek do wymierzenia tejże grzywny. Podobnie, przyczyny które spowodowały nieprzekazanie sądowi skargi w zakreślonym przez prawo terminie, nie mają znaczenia dla możliwości wymierzenia grzywny, a mogą jedynie rzutować na jej wysokość (vide postanowienia NSA: z dnia 25 kwietnia 2013r., w sprawie sygn. akt I OZ 278/13; z dnia 17 kwietnia 2013r., w sprawie sygn. akt I OZ 232/13; z dnia 19 lutego 2013r., w sprawie sygn. akt: I OZ 68/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przystępując do uzasadnienia wysokości nałożonej grzywny, w pierwszej kolejności wskazać należy, że przepis art. 55 § 1 P.p.s.a. w tym zakresie zawiera odesłanie do art. 154 § 6 P.p.s.a., który stanowi, iż grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów, które w 2013r. wyniosło 3.650,06zł (komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2014r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2013r. (Monitor Polski z 2014r., poz. 146). Określając wysokość grzywny należało mieć na uwadze rozmiar opóźnienia w realizacji obowiązku określonego w art. 54 § 2 P.p.s.a., a także fakt, iż do dnia zamknięcia rozprawy stan opóźnienia w realizacji obowiązku nie został usunięty. Uwzględniając powyższe okoliczności należało uznać, że grzywna w kwocie 1.000zł będzie adekwatna do stopnia, w jakim organ naruszył ciążący na nim obowiązek, a jednocześnie spełni wystarczająco funkcję represyjną.
Ustosunkowując się do argumentów organu podniesionych w odpowiedzi na wniosek sąd dostrzega, że z obowiązku przekazania skargi i udzielenia przez organ odpowiedzi na tą skargę nie zwalnia okoliczność, iż akta administracyjne wraz z inną sprawą znajdują się w już sądzie. Z korespondencji kierowanej przez sąd do organu wynikało, że zawarty w skardze na decyzję o charakterze merytorycznym zarzut przewlekłego prowadzenia postępowania przez organ został wydzielony do odrębnego rozpoznania, a następnie skarga w tym zakresie została przekazana organowi, za pośrednictwem którego winna zostać wniesiona do sądu. Zakres obowiązków organu w takiej sytuacji jest czytelny i wynika wprost z treści art. 54 § 2 P.p.s.a.. Niezależnie od tego należy wskazać, iż w korespondencji kierowanej przez sąd do organu powyższe obowiązki zostały organowi przypomniane. Tym samym organ miał obowiązek przekazać sądowi skargę oraz udzielić na tą konkretną skargę odpowiedzi, nie zaś zmienić, czy uzupełnić wcześniejszą odpowiedź udzieloną na skargę wniesioną na decyzję o charakterze merytorycznym, a więc na zupełnie inną skargę niż skargą na przewlekłe prowadzenie postępowania.
Ponadto należy wskazać, iż obowiązek określony w art. 54 § 2 P.p.s.a. jest niezależny od poglądu organu w zakresie spełnienia warunków formalnych dopuszczalności wniesionej skargi. Innymi słowy organ winien zrealizować obowiązek określony w art. 54 § 2 P.p.s.a. nawet gdy uważa, że skarga jest niedopuszczalna, a stanowisko organu w powyższym zakresie powinno znaleźć swoje odzwierciedlenie w odpowiedzi na skargę. Co więcej nawet sąd administracyjny orzekając w trybie art. 55 P.p.s.a. nie ocenia dopuszczalności skargi, której organ nie przekazał w terminie i na którą nie udzielił odpowiedzi.
Reasumując sąd orzekł jak w postanowieniu na mocy art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 P.p.s.a..
d.r.
