II SA/Po 292/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
2014-04-01Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Edyta Podrazik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Poznań, dnia 1 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA E. Podrazik po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. L. na postanowienie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu z dnia [...] stycznia 2014 r. znak [...] w przedmiocie oddalenie wniosku dowodowego postanawia odrzucić skargę. /-/ E. Podrazik
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r., znak [...], Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów Uniwersytetu im A. Mickiewicza w Poznaniu oddaliła wniosek dowodowy J. L. o poddanie go badaniu z użyciem wariografu.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że wnioskowany dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia okoliczności sprawy; zwłaszcza, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do jednoznacznego ustalenia przebiegu wydarzeń.
Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. J. L. zaskarżył powyższe postanowienie z dnia [...] sstycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.
W uzasadnieniu skarżący przedstawił znaczenie procesowe dowodu przeprowadzonego z wykorzystaniem wariografu, as także podkreślił konieczność wyczerpującego zgromadzenia materiału dowodowego. Tą ostatnią wytyczną narusza z kolei odmowa przeprowadzenia wnioskowanego dowodu.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] marca 2014 r. Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów UAM wniosła o jej odrzucenia z uwagi na niewłaściwość sądu administracyjnego.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że orzeczeniem z dnia [...] maja 2013 r. Komisja Dyscyplinarna dla Studentów UAM orzekła o ukaraniu skarżącego za przywłaszczenie książki stanowiącej własność Biblioteki Uniwersyteckiej w roku akademickim 2012/2013 karą zawieszenia w prawach studenta na okres roku. W toku postępowania odwoławczego od tego orzeczenia skarżący wystąpił z wnioskiem o sporządzenie i dostarczenie odpisu protokołu rozprawy z dnia [...] września 2013 r., wyznaczenie nowego obrońcy z urzędu oraz poddanie się badaniu wariograficznemu. Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r. Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów UAM oddaliła powyższy wniosek dowodowy, wskazując, że dowód ten jest nieprzydatny do stwierdzenia okoliczności sprawy, a zgromadzony materiał dowodowy pozwala ustalić przebieg wydarzeń w sposób jednoznaczny. Organ wskazał następnie, że postępowanie wyjaśniające i postępowanie dyscyplinarne wobec studentów prowadzone jest przy odpowiednim stosowaniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. nr 89 poz. 555 z późn. zm.). Odpowiednie stosowanie oznacza natomiast, że przepisy powołanej ustawy znajdują zastosowanie dopiero wtedy, gdy dana kwestia nie jest uregulowana w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. u. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) lub przepisach aktów wykonawczych. Zgodnie z art. 221 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, skarga do sądu administracyjnego przysługuje jedynie od prawomocnego orzeczenia odwoławczej komisji dyscyplinarnej. Rodzaje tych orzeczeń zostały wyliczone w § 31 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego wobec studentów (Dz. U. nr 236 poz. 1707). Żadne z wymienionych tam orzeczeń nie odpowiada natomiast zaskarżonemu postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Skarga podlegała odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), sady administracyjnej sprawują wymiera sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg wymienionych w art. 3 § 2 powołanej ustawy. Wyliczenie to ma charakter enumeratywny, co oznacza, że nie może być ono poszerzane o inne akty niż te, które zostały w nim wyraźnie wskazane.
Podstawę rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.). Zgodnie z art. 221 powołanej ustawy, skarga do sądu administracyjnego przysługuje od prawomocnego orzeczenia odwoławczej komisji dyscyplinarnej. Trzeba przy tym zaznaczyć, że tylko wyraźnie wymienione przez ustawodawcę akty organów uczelni podlegają zaskarżeniu do sądów administracyjnych, co oznacza, że studentowi nie przysługuje co do zasady generalna skarga na wszelkie czynności podejmowane przez te organy, a art. 221 cytowanej ustawy nie może być interpretowany rozszerzająco.
Należy przy tym wskazać, że kwestia postępowania dyscyplinarnego została szczegółowo określona w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego wobec studentów (Dz. U. nr 236 poz. 1707). Jak wynika przy tym z § 31 powołanego rozporządzenia, odwoławcza komisja dyscyplinarna utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie komisji dyscyplinarnej, uchyla orzeczenie w całości lub w części i wydaje w tym zakresie orzeczenie co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę komisji dyscyplinarnej do ponownego rozpoznania. Ponadto, z § 32 ust. 2 cytowanego rozporządzenia wynika również, że odwoławcza komisja dyscyplinarna może orzec o utrzymaniu w mocy postanowienia komisji dyscyplinarnej o odmowie wszczepcie postępowania dyscyplinarnego, odrzuceniu odwołania albo odmowie wznowienia postępowania. Tym samym powyższe rozstrzygnięcia wyznaczają zasadniczy katalog rozstrzygnięć wydawanych przez odwoławczą komisję dyscyplinarną. Nie obejmuje on zatem postanowienia o oddaleniu wniosku dowodowego, co oznacza, że na takie postanowienie nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Sąd pragnie zaznaczyć, że kwestia odpowiedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego może być podnoszona w skardze na jedno z powyższych orzeczeń odwoławczej komisji dyscyplinarnej. Wtedy bowiem skarżący wraz z rozstrzygnięciem będzie mógł kwestionować także wszystkie czynności, w tym także o charakterze dowodowym, jakie organy uczelni podjęły w celu wydania kwestionowanego rozstrzygnięcia.
Taka konkluzja znajduje swoje potwierdzenie w fakcie, że kwestia składania zażaleń w toku postępowania dyscyplinarnego została jedynie incydentalnie uregulowana w powołanym rozporządzeniu. Zgodnie jednak z art. 223 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, do postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego wobec studentów, z wyjątkiem postępowania przed sądem koleżeńskim, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1007 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. nr 89 poz. 555 z późn. zm.). Jak wynika z kolei z art. 459 § 1 i 2 k.p.k., zażalenie przysługuje na postanowienie organu orzekającego zamykające drogę do wydania orzeczenia, o ile ustawa nie stanowi inaczej, a w pozostałych przypadkach, jeżeli ustawa tak wyraźnie stanowi. Według art. 170 § 3 k.p.k., oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia. Ustawodawca nie wspomina o zaskarżalności tego postanowienia, wobec czego nie przysługuje na nie zażalenie. Strona może jednak kwestionować wydane końcowe rozstrzygnięcie, powołując się w apelacji na art. 438 pkt 2 k.p.k. i obrazę przepisów postępowania, jeżeli mogła mieć ona wpływ na treść orzeczenia.
Analogicznie zatem należy uznać, że postanowienie o oddaleniu wniosku dowodowego nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, lecz w skardze na orzeczenie odwoławczej komisji dyscyplinarnej można podnosić zarzuty związane w szczególności z nieprawidłowym przeprowadzeniem postępowania dowodowego.
W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
/-/ E. Podrazik
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Edyta Podrazik /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Poznań, dnia 1 kwietnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA E. Podrazik po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. L. na postanowienie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu z dnia [...] stycznia 2014 r. znak [...] w przedmiocie oddalenie wniosku dowodowego postanawia odrzucić skargę. /-/ E. Podrazik
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r., znak [...], Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów Uniwersytetu im A. Mickiewicza w Poznaniu oddaliła wniosek dowodowy J. L. o poddanie go badaniu z użyciem wariografu.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że wnioskowany dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia okoliczności sprawy; zwłaszcza, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest wystarczający do jednoznacznego ustalenia przebiegu wydarzeń.
Pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. J. L. zaskarżył powyższe postanowienie z dnia [...] sstycznia 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.
W uzasadnieniu skarżący przedstawił znaczenie procesowe dowodu przeprowadzonego z wykorzystaniem wariografu, as także podkreślił konieczność wyczerpującego zgromadzenia materiału dowodowego. Tą ostatnią wytyczną narusza z kolei odmowa przeprowadzenia wnioskowanego dowodu.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] marca 2014 r. Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów UAM wniosła o jej odrzucenia z uwagi na niewłaściwość sądu administracyjnego.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że orzeczeniem z dnia [...] maja 2013 r. Komisja Dyscyplinarna dla Studentów UAM orzekła o ukaraniu skarżącego za przywłaszczenie książki stanowiącej własność Biblioteki Uniwersyteckiej w roku akademickim 2012/2013 karą zawieszenia w prawach studenta na okres roku. W toku postępowania odwoławczego od tego orzeczenia skarżący wystąpił z wnioskiem o sporządzenie i dostarczenie odpisu protokołu rozprawy z dnia [...] września 2013 r., wyznaczenie nowego obrońcy z urzędu oraz poddanie się badaniu wariograficznemu. Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2014 r. Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna dla Studentów UAM oddaliła powyższy wniosek dowodowy, wskazując, że dowód ten jest nieprzydatny do stwierdzenia okoliczności sprawy, a zgromadzony materiał dowodowy pozwala ustalić przebieg wydarzeń w sposób jednoznaczny. Organ wskazał następnie, że postępowanie wyjaśniające i postępowanie dyscyplinarne wobec studentów prowadzone jest przy odpowiednim stosowaniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. nr 89 poz. 555 z późn. zm.). Odpowiednie stosowanie oznacza natomiast, że przepisy powołanej ustawy znajdują zastosowanie dopiero wtedy, gdy dana kwestia nie jest uregulowana w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. u. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.) lub przepisach aktów wykonawczych. Zgodnie z art. 221 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, skarga do sądu administracyjnego przysługuje jedynie od prawomocnego orzeczenia odwoławczej komisji dyscyplinarnej. Rodzaje tych orzeczeń zostały wyliczone w § 31 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego wobec studentów (Dz. U. nr 236 poz. 1707). Żadne z wymienionych tam orzeczeń nie odpowiada natomiast zaskarżonemu postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje
Skarga podlegała odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), sady administracyjnej sprawują wymiera sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg wymienionych w art. 3 § 2 powołanej ustawy. Wyliczenie to ma charakter enumeratywny, co oznacza, że nie może być ono poszerzane o inne akty niż te, które zostały w nim wyraźnie wskazane.
Podstawę rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.). Zgodnie z art. 221 powołanej ustawy, skarga do sądu administracyjnego przysługuje od prawomocnego orzeczenia odwoławczej komisji dyscyplinarnej. Trzeba przy tym zaznaczyć, że tylko wyraźnie wymienione przez ustawodawcę akty organów uczelni podlegają zaskarżeniu do sądów administracyjnych, co oznacza, że studentowi nie przysługuje co do zasady generalna skarga na wszelkie czynności podejmowane przez te organy, a art. 221 cytowanej ustawy nie może być interpretowany rozszerzająco.
Należy przy tym wskazać, że kwestia postępowania dyscyplinarnego została szczegółowo określona w rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego wobec studentów (Dz. U. nr 236 poz. 1707). Jak wynika przy tym z § 31 powołanego rozporządzenia, odwoławcza komisja dyscyplinarna utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie komisji dyscyplinarnej, uchyla orzeczenie w całości lub w części i wydaje w tym zakresie orzeczenie co do istoty sprawy albo przekazuje sprawę komisji dyscyplinarnej do ponownego rozpoznania. Ponadto, z § 32 ust. 2 cytowanego rozporządzenia wynika również, że odwoławcza komisja dyscyplinarna może orzec o utrzymaniu w mocy postanowienia komisji dyscyplinarnej o odmowie wszczepcie postępowania dyscyplinarnego, odrzuceniu odwołania albo odmowie wznowienia postępowania. Tym samym powyższe rozstrzygnięcia wyznaczają zasadniczy katalog rozstrzygnięć wydawanych przez odwoławczą komisję dyscyplinarną. Nie obejmuje on zatem postanowienia o oddaleniu wniosku dowodowego, co oznacza, że na takie postanowienie nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Sąd pragnie zaznaczyć, że kwestia odpowiedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego może być podnoszona w skardze na jedno z powyższych orzeczeń odwoławczej komisji dyscyplinarnej. Wtedy bowiem skarżący wraz z rozstrzygnięciem będzie mógł kwestionować także wszystkie czynności, w tym także o charakterze dowodowym, jakie organy uczelni podjęły w celu wydania kwestionowanego rozstrzygnięcia.
Taka konkluzja znajduje swoje potwierdzenie w fakcie, że kwestia składania zażaleń w toku postępowania dyscyplinarnego została jedynie incydentalnie uregulowana w powołanym rozporządzeniu. Zgodnie jednak z art. 223 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, do postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego wobec studentów, z wyjątkiem postępowania przed sądem koleżeńskim, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1007 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. nr 89 poz. 555 z późn. zm.). Jak wynika z kolei z art. 459 § 1 i 2 k.p.k., zażalenie przysługuje na postanowienie organu orzekającego zamykające drogę do wydania orzeczenia, o ile ustawa nie stanowi inaczej, a w pozostałych przypadkach, jeżeli ustawa tak wyraźnie stanowi. Według art. 170 § 3 k.p.k., oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia. Ustawodawca nie wspomina o zaskarżalności tego postanowienia, wobec czego nie przysługuje na nie zażalenie. Strona może jednak kwestionować wydane końcowe rozstrzygnięcie, powołując się w apelacji na art. 438 pkt 2 k.p.k. i obrazę przepisów postępowania, jeżeli mogła mieć ona wpływ na treść orzeczenia.
Analogicznie zatem należy uznać, że postanowienie o oddaleniu wniosku dowodowego nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego, lecz w skardze na orzeczenie odwoławczej komisji dyscyplinarnej można podnosić zarzuty związane w szczególności z nieprawidłowym przeprowadzeniem postępowania dowodowego.
W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.
/-/ E. Podrazik
