II SA/Gl 342/14

Uzasadnienie

Pismem z dnia 22 października 2013 r. (nadanym w placówce pocztowej w dniu następnym) pełnomocnik K. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., skargę na pismo tegoż organu z dnia [...] r., nr [...]odmawiające usunięcia z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego 15 punktów karnych przypisanych skarżącemu.

Sprawa zarejestrowana została pod sygn. akt II SA/Gl 1803/13. W wyniku jednakże wyjaśnień pełnomocnika skarżącego złożonych pismem z dnia [...]r., że przedmiotem skargi jest bezczynność organu polegająca na nie usunięciu punktów karnych z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, zawisła sprawa wpisana została pod sygn. II SAB/Gl 78/13. Następnie na skutek złożonego oświadczenia na rozprawie w dniu 5 marca 2014 r., że organ nie jest bezczynny, a przedmiotem skargi jest akt polegający na odmowie usunięcia wpisu w rejestrze punktów karnych, sprawę oznaczono pod sygn. akt II SA/Gl 342/14.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył , co następuje:

Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 ze zm.), dalej zwanej "p.p.s.a.", warunkiem dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie czy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, to na mocy art. 52 § 3 p.p.s.a., skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności – do usunięcia naruszenia prawa. Powołany przepis wprowadza zatem zasadę pierwszeństwa postępowania administracyjnego w stosunku do postępowania sądowego.

W myśl natomiast art. 53 § 2 p.p.s.a. skargę na inne niż decyzja lub postanowienie akty z zakresu administracji publicznej wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Zgodnie zaś z treścią art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn jej wniesienie jest niedopuszczalne.

Wniesiona w rozpatrywanej sprawie skarga dotyczy odmowy usunięcia punktów karnych z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Zgodnie z art. 130 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Do jej kompetencji należy zatem zarówno ujawnianie punktów w ewidencji, jak i ich usuwanie. Czynności materialno-techniczne polegające na wpisywaniu punktów do ewidencji oraz ich usuwaniu podlegają kontroli sądowej. Strona zainteresowana wykreśleniem punktów z ewidencji może zwrócić się o podjęcie tej czynności do właściwego organu administracji publicznej (por. wyrok NSA z 18 sierpnia 2010 r., I OSK 1388/09; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Po 117/12 - dostępne na stronie internetowej http://www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Kwestionowana w niniejszej sprawie czynność [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., bez wątpienia ma charakter władczy i rozstrzyga indywidualną sprawę konkretnego podmiotu, należy zatem do czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, określonych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i podlega kontroli sądowej.

W zawisłej sprawie skuteczne wniesienie skargi do sądu administracyjnego wymaga jednakże spełnienia szeregu wymogów o charakterze formalnym. W świetle powołanych przepisów skargę do Sądu można wnieść po uprzednim pisemnym wezwaniu, w trybie art. 52 § 3 p.p.s.a., właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dowiedzenia się o podjęciu takiej czynności. W niniejszej sprawie jak wynika z akt administracyjnych pismo [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu [...] r. Zatem termin wystąpienia z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa upłynął w dniu 18 października 2013 r. (tj. w piątek). Tymczasem skarżący przed wniesieniem skargi nie wystąpił z takim wezwaniem, a więc nie wyczerpał przysługującego mu w postępowaniu administracyjnym środka zaskarżenia, składając bezpośrednio skargę do sądu administracyjnego.

W oparciu o powyższe, tak złożona skarga jako niedopuszczalna, podlega odrzuceniu na postawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w związku z art. 52 § 3 p.p.s.a. oraz art. 58 § 3 p.p.s.a., zaś o zwrocie kwoty opłaconej tytułem wpisu od skargi rozstrzygnięto po myśli art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Na marginesie odnotować wypada, że pismo pełnomocnika skarżącego z dnia września 2013 r. stanowiło wniosek inicjujący postępowanie w niniejszej sprawie, nie zaś wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.