II SA/Ke 61/14

Uzasadnienie

Decyzją z [...] , znak: [...], Wojewoda po rozpatrzeniu odwołania Z. P. i R. P., na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy decyzję Starosty W. z 26 września 2013 r. wnoszącą sprzeciw w sprawie budowy budynku gospodarczego do przechowywania sprzętu i płodów rolnych na działce nr [...] położonej w miejscowości B..

W uzasadnieniu organ wskazał, że Z. P. i R. P. złożyli do Starostwa Powiatowego we W. zgłoszenie z 13 sierpnia 2013 r. w sprawie budynku gospodarczego o pow. 24,00 m2 na działce nr [...] położonej w Bałkowie. Do zgłoszenia dołączyli oświadczenie z 13 sierpnia 2013 r. o posiadanym prawie do dysponowania ww. działką na cele budowlane oraz fragment mapy z oznaczeniem projektowanego budynku gospodarczego.

Decyzją z 26 września 2013 r. Starosta W. na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawa budowlanego wniósł sprzeciw w sprawie budowy powyższego budynku z uwagi na usytuowanie go w sposób naruszający § 271 ust. 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Skarżący wnieśli odwołanie od tego rozstrzygnięcia.

Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym Wojewoda wskazał, że zgodnie

z dokumentami załączonymi do zgłoszenia przedmiotem niniejszej sprawy jest budynek gospodarczy o wymiarach 4,00 x 6,00 m tj. o pow. zabudowy 24,00 m2 usytuowany na działce niezabudowanej po pow. 1000 m2. Obiekt ten mieści się

w dyspozycji art. 29 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego.

Wojewoda zauważył, że dla terenu, na którym znajduje się działka Nr [...] obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy Radków uchwalony uchwałą Nr XIX/104/2012 Rady Gminy w Radkowie z 27 listopada 2012 r., ogłoszoną w Dzienniku Urzędowym Województwa Świętokrzyskiego z 1 lutego 2013 r. poz. 561. Zgodnie z tym planem działka nr [...] znajduje się na terenie oznaczonym symbolem ML, czyli na terenie zabudowy rekreacji indywidualnej.

W myśl § 17 ust. 1 pkt 3 ppkt 3 planu na terenie takim zezwala się budowę budynków mieszkalnych jednorodzinnych, zagrodowych i usługowych, sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, dróg dojazdowych, miejsc postojowych, garaży, niezbędnych do obsługi terenu obiektów małej architektury, zieleni urządzonej. Plan ten pozwala więc na realizację inwestycji stanowiącej przedmiot sprawy.

Wojewoda podniósł, że zgodnie z załącznikiem graficznym stanowiącym załącznik Nr 1 do planu zagospodarowania przestrzennego, działka nr [...] graniczy od strony południowej i zachodniej z terenem oznaczonym na planie symbolem LS – tereny leśne.

Z wypisu i wyrysu z ewidencji gruntów z dnia 30 października 2013 r. wynika, że działka nr [...] położona na gruntach B-RVI graniczy z działką nr [...] położoną na gruntach RIIIb, RIVa, RIVb, RV, RVI, LsVI. Zgodnie z ww. wyrysem grunty LsVI

o pow. 0,58 ha znajdujące się na działce nr [...], przylegają do południowej

i zachodniej granicy działki Nr [...] .

Jak wskazuje mapa załączona do zgłoszenia, planowany budynek został usytuowany 1,5 m od granicy z działką nr [...], tj. 1,5 m od granicy lasu. Stosownie do § 271 ust. 8 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r., najmniejszą odległość budynków ZL, PM, IN od granicy lasu należy przyjmować jak odległość ścian tych budynków od ściany budynku ZL z przekryciem dachu rozprzestrzeniającym ogień. W myśl § 209 ust. 2 ww. rozporządzenia do budynków PM zalicza się budynki gospodarcze.

Wojewoda wskazał, że w związku z tym, iż w niniejszej sprawie mamy do czynienia z budynkiem gospodarczym do przechowywania sprzętu i płodów rolnych, należy go zaliczyć do PM o Q

Organ zauważył też, iż w związku z tym, że działka nr [...] ma szerokość 13,00 m, nałożenie na inwestora obowiązku doprowadzenia jej do zgodności

z przepisami rozporządzenia z 12 kwietnia 2002 r. byłoby bezzasadne, gdyż, jak wyżej wskazano, minimalna odległość zabudowy od granic lasu wynosi 12,00 m.

Skargę na decyzję Wojewody [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach złożyli Zofia P. i Ryszard P. zaskarżając ją w całości, wnosząc o uchylenie jej oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz zarzucając:

- naruszenie przepisów postępowania tj. art. 7, 8, 9 i 77 kpa poprzez brak należytego i wyczerpującego informowania skarżących o okolicznościach faktycznych

i prawnych, które miały wpływ na ustalenie praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania, brak należytego zebrania i rozpatrzenia całości materiału dowodowego, brak przeprowadzenia koniecznych opinii, a przez to nie dokonanie wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych sprawy,

- naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niezastosowanie normy z § 272 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, gdzie z istniejącego stanu rzeczy wynika, że budynek planowany przez skarżących spełnia desygnaty budynku określonego w ww. normie,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że odległość planowanego budynku od granicy lasu wynosi 1,5 m, gdzie w rzeczywistości wynosi ona kilkadziesiąt metrów.

W uzasadnieniu skarżący podnieśli, że planowany budynek gospodarczy jest budynkiem ze ścianami i dachami z przekryciami nierozprzestrzeniającymi ognia (całość wykonana z blachy). Już z tego powodu, ich zdaniem, w sprawie winna znaleźć zastosowanie norma z § 272 ust. 2 rozporządzenia z 12 kwietnia 2002 r. Wskazali, że w rzeczywistości od miejsca planowanego posadowienia budynku do rzeczywiście istniejącego lasu rozumianego jako zespół drzew jest co najmniej kilkadziesiąt metrów. W ocenie skarżących organy w sposób bezzasadny, wbrew logice, przyjmowały za las każdy zbiór oznaczony tak w ewidencji gruntów

i budynków.

Skarżący podkreślili też, że organy obu instancji zaniechały przeprowadzenia dodatkowych opinii m.in. ze Strażą Leśną jak i Państwową Strażą Pożarną,

w szczególności co do ustalenia, że planowany przez nich budynek będzie wykonany ze ścianami i dachami z przekryciami nierozprzestrzeniającymi ognia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy.

Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Dokonując tak rozumianej kontroli, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się naruszeń prawa materialnego lub procesowego, które miały lub mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy powodując konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), zwanej dalej ustawą, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę,

z zastrzeżeniem art. 29-31. Art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi natomiast, że pozwolenia na budowę nie wymaga budowa wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, wiat i altan oraz przydomowych oranżerii (ogrodów zimowych)

o powierzchni zabudowy do 25 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki. Poza sporem pozostaje, iż budynek stanowiący przedmiot sprawy stanowi budynek gospodarczy,

o jakim w tym przepisie mowa.

Budowa tego typu obiektu wymaga zgłoszenia właściwemu organowi (art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy), którego należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonywania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie, w drodze decyzji, sprzeciwu i nie później niż po upływie 2 lat od określonego

w zgłoszeniu terminu ich rozpoczęcia (art. 30 ust. 5 ustawy).

Stosownie do art. 30 ust. 6 ustawy właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli:

1) zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę;

2) budowa lub wykonywanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub inne przepisy;

3) zgłoszenie dotyczy budowy tymczasowego obiektu budowlanego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 12, w miejscu, w którym taki obiekt istnieje.

W niniejszej sprawie organ zastosował art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy przyjmując, że usytuowanie projektowanego przez skarżących obiektu narusza prawo.

Bezspornym jest przy tym, że planowana inwestycja pozostaje w zgodzie

z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy Radków uchwalonym uchwałą Nr XIX/104/2012 Rady Gminy w Radkowie z dnia 27 listopada 2013 r.

Spór w sprawie sprowadza się natomiast do oceny dokonanego przez organy ustalenia, iż na realizację planowanej inwestycji nie pozwalają przepisy odrębne.

Realizacja budynku gospodarczego objętego zgłoszeniem z 13 sierpnia 2013r. ma nastąpić na działce nr ewid. [...] położonej w miejscowości B.. Zgodnie

z załącznikiem graficznym do ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Radków, działka ta od strony południowej i zachodniej graniczy z terenem oznaczonym w planie symbolem LS – tereny leśne.

Ze znajdującej się w aktach sprawy mapy ewidencyjnej z 30 października 2013 r. wynika, że działka przylegająca do działki nr [...] oznaczona jest numerem 404/2, a jej część sąsiadującą z działką nr [...] stanowią grunty oznaczone

w ewidencji gruntów jako LsVI. Stosownie do wypisu z rejestru gruntów z dnia 30 października 2013 r., powierzchnia 0,58 ha działki nr [...] - oznaczona została jako użytek LsVI (opis użytku – Lasy).

Jak wynika z załączonego do zgłoszenia "planu zagospodarowania działki nr [...] w Bałkowie", planowany budynek gospodarczy ma być usytuowany

w odległości 1,5 m od zachodniej i południowej granicy działki nr [...]. Ponieważ, jak wyżej wykazano, obszar przylegający z tych stron do działki nr [...] stanowią grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako lasy, zasadnie organ przyjął, że budynek został usytuowany w odległości 1,5 od granicy lasu.

Stosownie do § 271 ust. 8 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r., nr 75, poz. 690 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, najmniejszą odległość budynków ZL, PM, IN od granicy lasu należy przyjmować, jak odległość ścian tych budynków od ściany budynku ZL

z przekryciem dachu rozprzestrzeniającym ogień.

Zgodnie z § 209 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia budynki produkcyjne

i magazynowe, a więc m.in. budynek stanowiący przedmiot niniejszej sprawy, określane są jako PM. W związku z tym, że budynek gospodarczy objęty zgłoszeniem ma służyć przechowywaniu sprzętu i płodów rolnych, należy go zaliczyć do PM o Q

z budynków jest rozprzestrzeniające ogień, wówczas odległość określoną w ust. 1 należy zwiększyć o 50%, a jeżeli dotyczy to obu ścian zewnętrznych lub przekrycia dachu obu budynków - o 100%. Skoro zatem, stosownie do § 271 ust. 8 najmniejsza odległość takiego budynku jak planowany przez skarżących od granicy lasu winna odpowiadać odległości ścian tego budynku od ściany budynku ZL

z przekryciem dachu rozprzestrzeniającym ogień, to zwiększając wymaganą w tabeli odległość 8 m o 50% jak nakazuje cytowany wyżej ust. 2 omawianego przepisu, prawidłowo organ ustalił, że odległość ta nie może być mniejsza niż 12 m.

W przypadku inwestycji objętej niniejszą sprawą odległość ta wynosi 1,5 m, przez co niewątpliwie narusza ustalenia z § 271 ust. 8 rozporządzenia.

Zgodzić trzeba się też z organem odwoławczym, że wobec faktu, iż działka nr [...] ma szerokość 13,00 m, niemożliwym jest usytuowanie planowanego budynku gospodarczego w sposób spełniający wymogi z § 271 ust. 8 rozporządzenia, a co za tym idzie bezzasadnym byłoby nałożenie na inwestora obowiązku doprowadzenia inwestycji do zgodności z przepisami rozporządzenia.

Odnosząc się do zarzutu niezastosowania przez organ § 272 ust. 2 rozporządzenia stwierdzić należy, że w zakresie określenia odległości m.in. budynków gospodarczych ze ścianami i dachami z przekryciami nierozprzestrzeniającymi ognia, odwołuje się on do § 12 rozporządzenia, który określa zasady sytuowania budynków w odległości od granicy z sąsiednią działką budowlaną, ale przy uwzględnieniu ograniczeń m.in. z § 271-273 rozporządzenia. Ponadto działka [...] nie jest działką budowlaną, a więc wskazany przepis w ogóle nie ma w sprawie zastosowania.

Skarżący zarzucili też organowi odwoławczemu błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że odległość planowanego budynku od granicy lasu wynosi 1,5 m, podczas gdy w rzeczywistości jest to kilkadziesiąt metrów. Podczas rozprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w dniu 20 marca 2014 r. Z. P. wyjaśniła, że na przełomie stycznia i lutego 2014 r. pojedyncze drzewa znajdujące się na sąsiedniej działce zostały usunięte, a teraz jest tam "ugór

i wolna przestrzeń".

Odnosząc się do tego zarzutu wskazać należy, że w zakresie ustaleń co do charakteru gruntów sąsiadujących z działką nr [...] , organ był związany zapisami

w ewidencji gruntów, która, jak wyżej wyjaśniono, wskazuje na istnienie na tej części działki użytku w postaci lasu. Nie sposób również zgodzić się z proponowaną przez skarżących definicją lasu jako "zespołu drzew". Stosownie bowiem do art. 3 ustawy

z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r., Nr 12 poz. 59 ze zm.) lasem jest grunt:

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) wpisany do rejestru zabytków,

2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.

W ocenie Sądu, odległości usytuowania budynków od "granicy lasu", o jakich mowa w § 271 ust. 8 rozporządzenia, jako że mają na celu ochronę przeciwpożarową zarówno samego lasu jak i obiektu budowlanego sytuowanego

w jego pobliżu, należy ustalać mając na uwadze granice gruntu, określonego – zgodnie z ustawą o lasach – jako las. Charakteru danego gruntu jako lasu nie zmienia zatem fakt, że jest on np. przejściowo pozbawiony roślinności leśnej.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że bez znaczenia pozostaje podnoszony przez skarżącą na rozprawie przed Sądem fakt usunięcia "pojedynczych drzew" z działki nr 404/2 "na przełomie stycznia i lutego tego roku". Zgodnie bowiem z art. 133 § 1 p.p.s.a., sąd wydaje wyrok na podstawie akt sprawy. Orzekanie "na podstawie akt sprawy" oznacza, iż sąd przy ocenie legalności decyzji bierze pod uwagą okoliczności, które z akt tych wynikają i które legły u podstaw zaskarżonego aktu. Podstawą orzekania przez sąd administracyjny jest zatem materiał dowodowy zgromadzony przez organ administracji publicznej w toku postępowania, na podstawie stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dniu wydania zaskarżonego rozstrzygnięcia, tj. w tym przypadku w dniu 14 listopada 2013r. W aktach sprawy nie ma zaś żadnego dowodu wskazującego na to, że działka nr [...] w części przylegającej do działki skarżących nie stanowiła - w dacie orzekania przez organ - lasu w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy o lasach.

Brak też było podstaw do zwrócenia się przez organy o opinię Straży Leśnej czy Państwowej Straży Pożarnej celem ustalenia, że planowany budynek będzie wykonany ze ścianami i dachami z przekryciami nierozprzestrzeniającymi ognia. Okoliczność ta pozostaje bez wpływu na wynik sprawy, a zarzut wynika najprawdopodobniej z błędnego zrozumienia treści § 271 ust. 8 rozporządzenia, który w zakresie ustalania odległości budynków od granicy lasu, nakazuje stosować rozwiązania takie same, jak w przypadku budynków z przekryciem dachu rozprzestrzeniającym ogień.

Mając zatem na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.