IV SA/Gl 980/13

Uzasadnienie

W dniu [...] r. Rada Miejska w S. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie rozwiązania Zespołu Szkół [...] w S. W podstawie prawnej powołano art. 12 pkt 8 lit. "i" oraz art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), art. 62 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004r Nr 256, poz. 2572 ze zm.), art. 12 ust. 1, ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009r. Nr 157, poz. 1240 ze zm.). Jednocześnie stwierdzono, że przyjęcie uchwały nastąpiło po uzyskaniu opinii [...] Kuratora Oświaty i spełnieniu wymogów art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. Nr 51, poz. 234). W uchwale tej postanowiono o rozwiązaniu z dniem 31 sierpnia 2013 r. Zespołu Szkół [...] w S. Postanowiono także, że składniki mienia znajdującego się w zarządzie tej jednostki budżetowej stają się z dniem 1 września 2013r. mieniem Zespół Szkół [...] przy ul. [...].

Na wyżej wymienioną uchwałę skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa oraz z zachowaniem ustawowego terminu do ich wniesienia złożyli Rada A Województwa [...] w K. oraz M. H. – rodzic ucznia Gimnazjum [...] wchodzącego w skład Zespołu Szkół [...] w S.

Rada A (A) Województwa [...] w K., zarzuciła m.in. zaskarżonej uchwale naruszenie art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, a także art. 2 i art. 7 Konstytucji RP wnosząc na tej podstawie o stwierdzenie nieważności tej uchwały oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że Rada Miejska w S. błędnie założyła, że uchwały o zamiarze likwidacji szkoły nie są aktami prawa miejscowego, a jedynie aktami organizacyjnymi i jako takie nie podlegają dyspozycji art. 19 ustawy o związkach zawodowych. Następnie dla wykazania obowiązku konsultacji ze związkami zawodowymi uchwały o zamiarze likwidacji szkoły, likwidacji szkoły oraz zaskarżonej uchwały pełnomocnik przytoczył obszerne fragmenty uzasadnienia uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2010r. (I OPS 2/10). Zaakcentował, iż uchwała o zamiarze likwidacji szkoły i uchwała o likwidacji szkoły podjęte na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, zgodnie ze stanowiskiem przyjętym we wskazanej uchwale NSA, są aktami prawnymi podejmowanymi w sprawie objętej opiniowaniem przez odpowiednie władze statutowe związku zawodowego stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych. Brak przeprowadzenia postępowania opiniodawczego w myśl powołanego art. 19 stanowi zatem naruszenie obowiązującego prawa, które winno skutkować usunięciem z obrotu prawnego zaskarżonej uchwały. Równocześnie za błędne uznano stanowisko organu wyrażone w uchwale nr [...] (stanowiącej odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa), że wymóg konsultacji został dochowany poprzez konsultacje podjęte z Oddziałem ZNP w S., bowiem nie jest on organizacją reprezentatywną w myśl ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno - Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego. Podniesiono, że powołanie się na upoważnienie udzielone przez skarżącego zarządom oddziałów Związku Nauczycielstwa Polskiego (ZNP) jest bezzasadne, gdyż bezpośredni wymóg ustawowy nie może zostać spełniony przez organizację, która tego wymogu nie spełnia, a jedynie uzyskała upoważnienie uprawniające do prowadzenia konsultacji, które należy rozumieć jedynie jako wyrażenie zgody na informowanie zarządów ZNP, a nie realizację ustawowego obowiązku.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniósł o jej odrzucenie ze względu na brak interesu prawnego skarżącego do jej wniesienia, ewentualnie o oddalenie skargi w całości jako bezzasadnej. Uzasadniając stanowisko w kwestii braku interesu prawnego wskazano, że skarga została wniesiona przez Radę Oddziału A Województwa [...], a nie przez A, który jest reprezentatywną organizacją związkową. Ponadto Rada A Województwa [...] zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego oraz zapisami Statutu nie została przewidziana jako organ uprawniony do reprezentacji A .

W kwestii zarzutów skargi przyznano, że NSA w uchwale z dnia 29 listopada 2010r. sygn. akt I OPS 2/10 przesądził, że uchwały rady gminy o zamiarze likwidacji szkoły oraz o jej likwidacji są aktami prawnymi podejmowanymi w sprawie objętej opiniowaniem przez odpowiednie władze statutowe związku zawodowego zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych. Jak jednak wskazał NSA przedstawienie do zaopiniowania projektu jednej z tych uchwał oznacza dopełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 19 ust. 2 tej ustawy. Następnie podniesiono, że w zakresie wskazanej procedury opiniodawczej A przedłożył upoważnienie nr [...] z dnia [...] r., które zostało udzielone przez Przewodniczącego A zarządom oddziałów ZNP celem opiniowania w myśl. art. 19 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych założeń i projektów aktów prawnych wydawanych przez organy gminy. Projekt zaskarżonej uchwały został zatem przedstawiony Zarządowi Oddziału ZNP w S. Zdaniem pełnomocnika taka procedura jest w pełni dopuszczalna oraz wypełnia przesłankę z art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych.

W obszernym uzasadnieniu prezentowanego stanowiska stwierdzono m.in., że art. 19 zawiera kategorię podmiotów posiadających kompetencję do opiniowania, tj. organizację związkową reprezentatywną w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno - Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego. Jednakże wymieniona w tym przepisie kategoria pojęciowa nie jest jednoznaczna, bowiem wymaga ustalenia kręgu podmiotów, które w imieniu reprezentatywnej organizacji związkowej mogą być legitymowane do dokonania czynności opiniowania. W tym zakresie treść art. 9 ustawy o związkach zawodowych przekonuje, że celem ustawodawcy było uczynienie funkcjonowania związków zawodowych możliwie elastycznymi, a wyjątkiem jest tylko zaciąganie zobowiązań majątkowych, które mogą być podejmowane wyłącznie przez organy statutowe posiadające ponadto podmiotowość prawną. Dalej stwierdzono, że ZNP jest częścią jednej ze struktur branżowych A, tj. Oświaty i Nauki. Legitymacja ZNP do występowania w imieniu A wynika z dwóch źródeł. Po pierwsze wynika z art. 17 statutu A (upoważnienie przewodniczącego do reprezentowania A), a pod drugie z art. 18 statutu A, gdyż jest on częścią struktury branżowej A. Akcentowano przy tym, że ustawodawca nie podał w sposób precyzyjny, kto w imieniu organizacji reprezentatywnej ma się wypowiedzieć po to, by w jak najszerszych granicach mogły o tym decydować same organizacje związkowe, jeśli weźmie się pod rozwagę jak wiele różnych obszarów rynku pracy (branż, zawodów, środowisk), które wymagałyby konsultowania na gruncie art. 19 ustawy o związkach zawodowych przez organizację reprezentatywną. Wobec tego, zdaniem pełnomocnika, dalece bardziej sensowne jest zaakceptowanie wykładni, iż spełniający swoja rolę proces opiniowania dokonywany jest przez prawidłowo umocowany związek branżowy, działający na lokalnym obszarze, niż przez organizację o charakterze centralnym. Zwrócono również uwagę na art. 6 ust. 1 ustawy o Trójstronnej Komisji (...) do której odsyła cyt. art. 19, zgodnie z którym stronę pracowników w Komisji reprezentują przedstawiciele reprezentatywnych organizacji związkowych. Na tej podstawie wywodzono, że skoro w Komisji Trójstronnej organizacja związkowa może być reprezentowana przez bliżej niesprecyzowanego przedstawiciela, tym bardziej możliwość taka powinna istnieć w innych przypadkach. Ponadto wskazano, że analiza orzeczeń sądów administracyjnych na gruncie obowiązków procedury opiniodawczej przewidzianej w art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, prowadzi do wniosku, że problematyka w zakresie możliwości udzielania przez jeden związek zawodowy upoważnienia do konsultacji konkretnego projektu aktu prawnego organowi innej organizacji nie została jednoznacznie przesądzona. Jednocześnie przytoczono szereg orzeczeń sądów administracyjnych, gdzie dopuszczono bezpośrednio lub pośrednio możliwość udzielenia przez A upoważnienia dla oddziałów terenowych ZNP do działania w ich imieniu w zakresie dotyczącym art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych.

Dodatkowo wskazano na dotychczasową wieloletnią praktykę upoważnienia ZNP przez A, które do tej pory nie było kwestionowane. Tym samym za naganne uznano zachowanie A, a aktualnie skarżącego, które godzi nie tylko w pewność obrotu prawnego, ale wydaje się być instrumentalną i wysoce niemoralną strategią postępowania niezasługującą na ochronę. Jednoczenie podkreślono, że interes nauczycieli nie został naruszony, ponieważ wszystkie reprezentujące ich organizacje związkowe miały szansę wypowiedzieć się.

M. H. we wniesionej przez siebie skardze zarzucił uchwale o rozwiązaniu Zespołu Szkół [...] w S. naruszenie art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty poprzez brak poinformowania go w terminie 6 miesięcy przed datą likwidacji placówki o podjęciu uchwały. Zdaniem skarżącego przepis ten powinien być odpowiednio stosowany do rozwiązania zespołu szkół. Jednocześnie skarżący zarzucił naruszenie art. 7, 77 k.p.a. poprzez brak zebrania przez organ niezbędnego materiału dowodowego, pozwalającego na prawidłowe ustalenie jego miejsca zamieszkania. Podnosząc te zarzuty domagał się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości. Skarżący zaznaczył, że posiada interes prawny w zaskarżeniu uchwały, gdyż jest rodzicem ucznia uczęszczającego do gimnazjum będącego częścią Zespołu Szkół [...] w S., ma więc interes w tym, aby dostatecznie wcześnie otrzymać informację o zamiarze likwidacji placówki. Zaznaczył, że mieszka w C. przy ul. [...] i na adres ten nie otrzymał zawiadomienia o zamiarze rozwiązania Zespołu w ustawowym terminie. Dopiero w kwietniu 2013r. dowiedział się o tym fakcie od matki D. H. Zdaniem skarżącego obowiązkiem organu było podjąć wszelkie czynności zmierzające do ustalenia jego rzeczywistego miejsca zamieszkania, a nie ograniczenie się jedynie do adresu wskazanego w księdze ucznia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ze względu na brak interesu prawnego po stronie skarżącego do zaskarżenia przedmiotowej uchwały ewentualnie o jej oddalenie. Podniesiono, że dziecko skarżącego było uczniem Gimnazjum [...] w S. Zwrócono uwagę na odrębność uchwał organu w sprawie likwidacji szkoły oraz rozwiązania zespół szkół. Likwidacja szkoły została bowiem przewidziana w art. 59 ustawy o systemie oświaty, a kwestie organizacyjnego łączenia szkół w zespoły oraz rozwiązywanie takich zespołów następuje na podstawie art. 62 tejże ustawy. Zdaniem organu samo rozwiązanie Zespołu Szkół [...] w S. nie rodzi dla skarżącego jakichkolwiek konsekwencji prawnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

W punkcie wyjścia należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wspomnianego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia natomiast art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 5 oraz pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej w skrócie P.p.s.a, wynika, że kontrola ta obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego.

W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że zgodnie z art. 5 ust. 5a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty ( tj. Dz. U. z 2004 r., nr 256, poz.2572 ze zm.) zakładanie i prowadzenie publicznych szkół podstawowych specjalnych, gimnazjów specjalnych oraz szkół ponadgimnazjalnych (a takimi są zasadnicza szkoła zawodowa) należy do zadań własnych powiatu.

Z kolei w myśl art. 92 ust.3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 595), ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu (a takim miastem jest S.), w tym zasady sprawowania nadzoru, określa ustawa o samorządzie gminnym.

Podstawy stwierdzenia nieważności uchwały lub aktu organu gminy wyznaczają zatem przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 594). W myśl art. 91 ust. 1 tej ustawy uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. Przy czym przyjmuje się, że tylko istotne naruszenie prawa stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy. O istotnym naruszeniu prawa można mówić natomiast wówczas, gdy naruszenie dotyczy przepisów prawa ustrojowego, materialnego czy procedury podejmowania tych aktów.

Przedmiotem zaskarżenia jest uchwała Rady Miejskiej w S. nr [...] w sprawie likwidacji Zespołu Szkół [...] przy ul. [...] w S. Podstawę prawną tej uchwały stanowiły przepisy art. 62 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty

Przed rozpoznaniem skargi opartej o przywołany przepis prawa Sąd weryfikuje przesłanki jej dopuszczalności. Zatem Sąd bada, czy sprawę wniesiono w sprawie z zakresu administracji publicznej, czy przed wniesieniem skargi skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa oraz czy legitymuje się interesem prawnym w zaskarżeniu uchwały.

Niewątpliwie skargi A Województwa [...] oraz M. H. z uwagi na ich przedmiot, mogły być wniesione w trybie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, bowiem sprawa będąca przedmiotem zaskarżonej uchwały mieści się w zakresie administracji publicznej. Ponadto skargi zostały złożone w terminie, po wcześniejszym bezskutecznym wezwaniu Rady Miejskiej w S. do usunięcia naruszenia prawa ( art. 53 § 2 P.p.s.a). Jednocześnie Rada A jest organem terytorialnej struktury A reprezentującym ta organizacje związkową (art. 19 Statutu).

Natomiast skuteczność zaskarżania uchwał organów gmin zasadniczo reguluje przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, że każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Podkreślenia wymaga , że stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie cyt. wyżej art. 101 może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone, co oznacza, że dopiero naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia otwiera drogę do dokonania merytorycznej oceny uchwały.

Rada A Województwa [...] nie wskazała w skardze na czym polega naruszenie jego interesu prawnego. Z treści skargi wynikałoby, że takiego naruszenia upatruje w braku przedstawienia A do konsultacji uchwał o zamiarze likwidacji szkoły, likwidacji szkoły oraz rozwiązania zespołu szkół.

W ocenie Sądu brak przedstawienia związkowi zawodowemu uchwały w sprawie rozwiązania zespołu szkół do zaopiniowania w trybie art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych – tekst jednolity Dz. U. z 2014 r. Nr 167 ( bez rozstrzygania w tym miejscu, czy taka sytuacja miała i czy powinna mieć miejsce w niniejszej sprawie) nie stanowi naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Jest to bowiem jedynie ewentualna wada procesowa przy podjęciu uchwały. Naruszenia interesu prawnego można natomiast upatrywać w fakcie, że skarżąca organizacja związkowa związków zawodowych, które są powołane do reprezentowania i obrony praw, interesów zawodowych i socjalnych ludzi pracy (art. 1 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych), a rozwiązanie zespołu szkół może mieć wpływ na stosunki prawne pracowników zespołu w zakresie ich zatrudnienia.

Odnosząc się zatem do zarzutu naruszenia art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, przez niekierowanie do A przedmiotowej uchwały., Sąd uznał go za bezzasadny.

Materialno-prawną podstawę dotyczącą rozwiązania zespołu szkół stanowi ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.). Przepis art. 62 ust. 5 tej ustawy stanowi, że organ prowadzący zespół szkół lub placówek albo szkół i placówek może wyłączyć z zespołu niektóre szkoły lub placówki, włączyć do zespołu inne szkoły lub placówki, a także może rozwiązać zespół. W przypadku wyłączenia szkół lub placówek z zespołu oraz rozwiązania zespołu przepisów art. 58 i 59 nie stosuje się.

Natomiast zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. akt I OPS 2/10, uchwała o zamiarze likwidacji szkoły i uchwała o likwidacji szkoły, podjęte na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty są aktami prawnymi podejmowanymi w sprawie objętej opiniowaniem przez odpowiednie władze statutowe związku zawodowego stosownie do przepisu art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, z tym , że przedstawienie do zaopiniowania projektu jednej z nich oznacza dopełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 19 ust. 2.

Zespół szkół jest jednostką organizacyjną, która nie jest szkołą i nie może być tak traktowana, co ma wpływ na procedurę jej rozwiązania. Z art. 62 ust. 5 o systemie oświaty wynika, że rozwiązanie zespołu szkół jako jednostki budżetowej ma w istocie charakter techniczny, organizacyjny i nie wywołuje skutku w postaci likwidacji szkół wchodzących w jego skład. Skutek taki wywołuje dopiero uchwała podjęta w odniesieniu do każdej ze szkół wchodzących wcześniej w skład zespołu. Przy czym procedura likwidacji szkoły może być prowadzona równolegle z procedurą wyłączenia tej szkoły z zespołu bądź rozwiązania zespołu. Taka procedura była prowadzona bowiem rozwiązaniu zespołu towarzyszyła także likwidacja szkół wchodzących w jego skład. Szkoły te wraz z rozwiązaniem zespołu szkół zostały zlikwidowane odrębnymi uchwałami. Natomiast do uchwał o zamiarze likwidacji szkół oraz likwidacji szkół odnosi się ww. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W ocenie Sądu przedmiotowa uchwała ze względu na jej wyłącznie charakter organizacyjny i wewnętrzny nie jest aktem prawnym podlegającym obowiązkowi konsultacji ze związkami zawodowymi w trybie art. 19 ustawy o związkach zawodowych.

Natomiast nawet gdyby przyjąć, że akt ten podlega konsultacji, to w ocenie Sądu obowiązek ten został dopełniony

Przepis art. 19 ust. 2 stanowi, że organizacja związkowa, reprezentatywna w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Sprawa Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisji dialogu społecznego, ma prawo opiniowania założeń i projektów aktów prawnych w zakresie objętym zadaniami związków zawodowych (...). Z kolei z art. 19 ust. 2 tej ustawy wynika, że organy władzy i administracji rządowej oraz organy samorządu terytorialnego kierują założenia albo projekty aktów prawnych, o których mowa w ust. 1, do odpowiednich władz statutowych związku.

W rozpoznawanej sprawie nie ulega wątpliwości, że A (A) jest organizacją związkową reprezentatywną w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego.

Do zaopiniowania przedstawiono natomiast projekt zaskarżonej uchwały o rozwiązaniu Zespołu Szkół [...] w S. Międzyzakładowej Organizacji Związkowej [...] w S. oraz Zarządowi Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego w S.

Sporną kwestią jest natomiast czy zaskarżona uchwała została przedstawiona A do konsultacji. Skarżący stoi na stanowisku, że wymóg konsultacji z A nie został zachowany, gdyż Oddział ZNP w S. nie jest organizacją reprezentatywną. Udzielone Zarządowi Oddziału ZNP w S. upoważnienie w ocenie skarżącego należy rozumieć jedynie jako wyrażenie zgody na informowanie zarządów ZNP, a nie realizację ustawowego obowiązku.

Natomiast zdaniem organu obowiązek przedstawienia projektu przedmiotowej uchwały został dopełniony. Wskazano przy tym na upoważnienie udzielone w dniu [...] stycznia 2013 r. przez przewodniczącego A zarządom oddziałów Związku Nauczycielstwa Polskiego do opiniowania, w myśl art. 19 ustawy o związkach zawodowych, założeń i projektów aktów prawnych wydawanych przez organy gmin w zakresie objętym zadaniami Związku Nauczycielstwa Polskiego.

W treści tegoż upoważnienia z dnia [...] stycznia 2013 r., znajdującego się w aktach sprawy, zamieszczono również wyjaśnienie, że upoważnienie oznacza, że zarządy oddziałów ZNP pełnią funkcję odpowiednich władz statutowych A w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych.

Zgodnie z brzmieniem tego uregulowania obowiązek zasięgania opinii dotyczy odpowiednich władz statutowych organizacji związkowych. Z przepisu tego wynika, że uprawnienia do wypowiadania się w imieniu związku zawodowego w tych sprawach mają na podstawie powyższego przepisu "odpowiednie" władze statutowe danego związku zawodowego, czyli – zdaniem Sądu - uprawnione w statucie lub upoważnione do takiego działania przez władze statutowe.

Zgodnie z art. 1 Statutu A, A jest ogólnokrajową organizacją związkową, utworzoną przez ogólnokrajowe związki zawodowe i zrzeszenia związków zawodowych. Do A należy Związek Nauczycielstwa Polskiego (ZNP), który jest jednocześnie częścią (główną) jednej ze struktur branżowych A "[...]". Jest to organizacja związkowa, której statut (dostępny na stronie internetowej ZNP) przewiduje m.in. opiniowanie aktów prawnych dotyczących oświaty (art. 6 ust. 2), opracowywanie i przedkładanie właściwym organom państwowym i samorządowym wniosków, opinii i stanowisk w sprawach oświaty, warunków pracy i bytu pracowników (art. 6 ust. 2 ). ZNP jest organizacją związkową ukierunkowaną na kwestie oświaty i warunków pracy pracowników oświaty. Zarządy poszczególnych oddziałów ZNP powinny mieć więc najlepszą orientację w kwestiach dotyczących funkcjonowania konkretnej placówki oświatowej położonej na terenie swojego działania. Wobec powyższego wydaje się jasny cel udzielenia przez Przewodniczącego A (uprawnionego do reprezentowania A - art. 17 ust. 1 Statutu) zarządom oddziałów ZNP upoważnienia z dnia [...] stycznia 2013 r. - iż sprawach objętych zadaniami ZNP opiniowaniem projektów aktów prawnych wydawanych przez organy gminy powinny zajmować się zarządy oddziałów ZNP, działające na lokalnym obszarze i najlepiej zorientowane w kwestiach funkcjonowania placówek oświatowych. Władze o charakterze centralnym z natury rzeczy nie posiadają tak wszechstronnego wglądu w zakres spraw o charakterze lokalnym. Sąd tym samym podziela stanowisko pełnomocnika organu, że legitymacja zarządu oddziału ZNP do występowania w imieniu A wynika z upoważnienia przewodniczącego A oraz z faktu, że ZNP jest częścią struktury branżowej A. Natomiast przedmiotowe upoważnienie dokonało niejako swoistego podziału obowiązków w A, nakładając na zarządy oddziałów ZNP (wchodzącego w skład A) obowiązek uczestniczenia z ramienia A w procesie legislacji, jakim jest podejmowanie uchwał w sprawach objętych zadaniami ZNP, do których należą te dotyczące szkół prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego.

Wobec tego skoro A dokonało upoważnienia zarządom oddziałów ZNP do uczestniczenia w procesie legislacji, jakim jest podejmowanie uchwał w sprawie rozwiązania zespołu szkół, a organ zgodnie z treścią upoważnienia przesłał projekt zaskarżonej uchwały do zaopiniowania, to – w ocenie Sądu – skarżąca Rada A nie może takiego działania organu obecnie skutecznie kwestionować, zarzucając brak konsultacji projektu zaskarżonej uchwały z A.

W tej sytuacji Sąd, uznając zarzuty skargi za bezzasadne, oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skarga M. H. również podlegała oddaleniu wobec nie wykazana przez skarżącego interesu prawnego. Istnienia interesu prawnego czy uprawnienia, o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie uzasadnia to, że skarżący jest ojcem ucznia jednej ze szkół wchodzących w skład rozwiązywanego Zespołu Szkół Specjalnych. Nie jest nim również zarzut wadliwości tej ani innej uchwały, podjętej po wydaniu przedmiotowej uchwały. Zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 62 ust. 5 ustawy o systemie oświaty, zgodnie z którym do rozwiązania zespołu szkół nie mają zastosowania przepisy o likwidacji szkoły określone w art. 59 ustawy. Z art. 62 ust. 5 wynika, że rozwiązanie zespołu szkół ma charakter organizacyjny i nie wywołuje skutku w postaci likwidacji szkół wchodzących w jego skład. Skutek taki wywołuje dopiero uchwała podjęta w odniesieniu do każdej ze szkół wchodzących wcześniej w skład Zespołu. Gimnazjum, do którego uczęszczał syn skarżącego zostało zlikwidowane odrębną uchwałą, która zastała zaskarżona przez skarżącego. Natomiast przedmiotowa uchwała ani nie reguluje uprawnień lub obowiązków skarżącego ani nie ma wpływu na takie uprawnienia czy obowiązki.

W tej sytuacji, wobec braku legitymacji skargowej skargę H. H., na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ,należało oddalić