IV SA/Wa 131/14

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2013r. Nr [...] Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców działając na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 oraz art. 57 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 53 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. o cudzoziemcach (j.t. Dz. U. 2011 r. Nr 264 poz. 1573, z późn. zm.) oraz art. 127 § 2 i art. 138§ 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. 2013 r. poz. 267) po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez obywatela [...] pana K. F., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...].06.2013r. Nr [...] orzekającej o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony

postanowił utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu organ przedstawił stan faktyczny i prawny sprawy wskazując, że w dniu 29.08.2012r. pan K. F.

wystąpił do Wojewody [...] z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z uwagi na pozostawanie w związku małżeńskim z obywatelką polską panią K. C.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].06.2013r. odmówił udzielenia cudzoziemcowi wnioskowanego zezwolenia, stwierdzając, iż pozostawanie w związku małżeńskim z obywatelką polską nie uzasadnia zamieszkiwania cudzoziemca w Polsce przez okres dłuższy niż 3 miesiące, a ponadto zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że związek małżeński pomiędzy cudzoziemcem a panią K. C. został zawarty w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Wojewoda [...] wskazał również, iż do dnia wydania decyzji aplikujący nie dołączył odpisu aktu małżeństwa umiejscowionego w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego.

W ustawowym terminie cudzoziemiec złożył za pośrednictwem Wojewody [...] odwołanie od powyższego, wnosząc o zmianę lub uchylenie zaskarżonej decyzji i udzielenie mu wnioskowanego zezwolenia. W uzasadnieniu odwołania cudzoziemiec wyjaśnił, iż po zawarciu ślubu na [...] w dniu [...] października 2011 roku małżonkowie zdecydowali, że będą mieszkać w Polsce. Strona wskazała, iż zaproszenie od małżonki uzyskała dopiero w dniu 30 maja 2012 roku, co było spowodowane brakiem środków finansowych. Ponadto cudzoziemiec wyjaśnił, iż zaraz po przyjeździe rozpoczął procedurę zalegalizowania związku małżeńskiego, która jeszcze się nie zakończyła. Wskazał ponadto: " Moja żona przebywała ze mną w Polsce, do lutego tego roku. Obecnie jest tymczasowo w [...], ponieważ ona pomaga teraz nam finansowo. Po uzyskaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP mamy zamiar osiąść się w Polsce i podjąć tutaj pracę. (...) Żona odwiedza mnie co dwa tygodnie i kontaktujemy się telefonicznie. (...) Rodzice mojej żony nie byli poinformowani o naszym ślubie, ponieważ z powodów osobistych nie chcieliśmy im tego mówić. Mieliśmy to w planie, ale chcieliśmy poczekać, aż do momentu kiedy dostanę zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP i znajdę sobie pracę ".

Po ponownej analizie materiału dowodowego organ odwoławczy wskazał, że stosownie do postanowień art. 53 ust. 1 pkt 6 ustawy o cudzoziemcach zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który jest małżonkiem obywatela polskiego, jeżeli okoliczność, która jest podstawą ubiegania się o to zezwolenie, uzasadnia jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

Jednocześnie w myśl art. 55 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy organ prowadzący

postępowanie o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego lub małżonkiem cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 54, ustała, czy związek małżeński nie został zawarty w celu obejścia przez cudzoziemca przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że:

1) jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie zgody na

zawarcie małżeństwa, o ile nie wynika to ze zwyczaju ugruntowanego w danym państwie lub grupie społecznej;

2) małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia

małżeństwa;

3) małżonkowie nie zamieszkują wspólnie;

4) małżonkowie nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa;

5) małżonkowie nie mówią językiem zrozumiałym dla obojga;

6) małżonkowie nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą;

7) jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już małżeństwa dla pozoru.

Stosownie do postanowień art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 roku o cudzoziemcach, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 53-53b. Zgodnie z art 57 ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli podstawą ubiegania się o zezwolenie jest zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem polskim lub cudzoziemcem zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 54, a związek małżeński został zawarty w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Pan K. F. w dniu 29 sierpnia 2012 r. złożył do Wojewody [...] wniosek o udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej polskiej z uwagi na fakt pozostawania w związku małżeńskim z obywatelką polską panią K. C. Na potwierdzenie powyższego faktu cudzoziemiec przedłożył dokument sporządzony w jego języku ojczystym wraz z tłumaczeniem na język angielski oraz tłumaczenie świadectwa ślubu z języka angielskiego na język polski, poświadczone przez tłumacza przysięgłego. Z powyższego dokumentu wynika, iż związek małżeński został zawarty w dniu [...] października 2011 roku na terytorium [...].

Cudzoziemiec wjechał na terytorium Polski w dniu 23.08.2012 r. na podstawie wizy typu [...], wydanej w dniu [...].07.20 12 r. przez Konsula Rzeczypospolitej Polskiej w [...], ważnej przez 106 dni w okresie od dnia 17.08.2012 r. do dnia 30.11.2012 r. Jako miejsce zamierzonego pobytu na terytorium Polski oraz miejsce aktualnego pobytu pan K. F. wskazał we wniosku adres: [...]. Jednocześnie cudzoziemiec dołączył do wniosku umowę najmu lokalu znajdującego się pod ww. adresem, z której wynika, iż w tym lokalu zamieszkiwać może pani K. C. wyłącznie z innym obywatelem [...], panem L. V.

Pismem z dnia 09.10.2012 r. cudzoziemiec poinformował organ I instancji o zmianie miejsca zamieszkania na adres: [...]. Cudzoziemiec wyjaśnił, iż mieszka razem z żoną oraz z kolegą panem L. V. Wojewoda [...] pismem z dnia 22.10.2012 r. zwrócił się do [...] Oddziału Straży Granicznej o ustalenie miejsca pobytu małżonków i przeprowadzenie wywiadu środowiskowego.

W dniu [...].10.2012 r. funkcjonariusze [...] Oddziału Straży Granicznej przeprowadzili wywiad środowiskowy w deklarowanym miejscu pobytu cudzoziemca. Pani K. C.- małżonka cudzoziemca oświadczyła, że wynajmuje razem z mężem mieszkanie w [...] i tam znajduje się ich centrum życiowe. Obywatelka polska oświadczyła ponadto, że swojego męża poznała przez Internet na początku 2011 roku, porozumiewa się z mężem w języku angielskim. Pani K. pracuje jako kelnerka w lokalu gastronomicznym, a jej mąż nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu żony. Na zakończenie rozmowy z funkcjonariuszami Straży Granicznej pani K. C. zapytała, czy rozmowa z jej rodzicami na temat małżeństwa cudzoziemcem jest konieczna, bo jeśli nie, to miałaby wielką prośbę, by nie informować ich o tym związku małżeńskim.

W dniu [...].10.2013r. przeprowadzono wywiad środowiskowy w miejscu zameldowania pani K. C., pod adresem: [...]. Matka małżonki cudzoziemca- pani K. C. poinformowała, iż swojego zięcia widziała kilkakrotnie, myślała, że ma na imię S., na dzień dzisiejszy nie utrzymuje z nim bliższych kontaktów. Rozmówczyni poinformowała ponadto, iż aktualnie jej córka nigdzie nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu rodziców, wcześniej pracowała na podstawie umowy zlecenia w restauracji pani M. P., która również ma męża ze [...] i mogła być bodźcem dla zawartego przez córkę związku. Pani K. C. przekazał również, że córka obecnie wynajmuje mieszkanie w [...] dla swojego męża oraz M. P. i jej rodziny, jednak sama mieszka w [...], natomiast cudzoziemiec wyjechał do [...], gdzie obecnie przebywa pani M. P.

W trakcie postępowania toczącego się przed organem I instancji, w dniu 18.10.20 12 r. oddelegowaniu pracownicy Oddziału do Spraw Cudzoziemców [...] Urzędu Wojewódzkiego w K. przystąpili do przeprowadzenia dowodu z oględzin lokalu znajdującego się pod ww. adresem. W związku z faktem, iż pomimo wielokrotnych prób nie udało się skontaktować z mieszkańcami nieruchomości, drzwi do mieszkania była zamknięte oraz brak było śladów przebywania osób w budynku w chwili wykonywania czynności, przeprowadzono rozmowy z najbliższymi sąsiadami posesji.

Pani H. S., pouczona o odpowiedzialności karnej z art.233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, oświadczyła, iż na ww. posesji od początku października 2012 r. wraz z kobietą po 30-tce oraz trójką dzieci w wieku od 4 do 7 lat przebywa cudzoziemiec, który "wyglądał na hindusa". Z opisu wyglądu zewnętrznego cudzoziemca wynikało, że pani H. S. miała na myśli innego cudzoziemca. Zapytana o panią K. C., pani S. stwierdziła, iż taka osoba nic jej nie mówi.

Drugi sąsiad, pan M. B., również pouczony o odpowiedzialności karnej z art.233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, po okazaniu fotografii, na której znajdował się pan K. F., przyznał, że widział taka osobę, lecz kategorycznie stwierdził, iż ona tutaj nie mieszka. Oświadczył: " (...) Osoby, która mieszka obok na zdjęciach nie ma (...)".

Po wykonaniu czynności w miejscu zamieszkania wskazanym przez cudzoziemca, pracownicy [...] Urzędu Wojewódzkiego udali się do restauracji mieszczącej się pod adresem: [...], gdzie przeprowadzili rozmowę z małżonką cudzoziemca - panią K. C. oraz panem L. V.

Pani K. C., pouczona o odpowiedzialności karnej z art.233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, oświadczyła m.in. " Obecnie S. V., M. P. z dziećmi i pan F. - mój mąż są w [...]. Mój mąż ma tam rodzinę, kuzyna z dziećmi, wyjechał tydzień temu w sobotę (...) Obecnie pod adresem: [...] przebywam tylko ja i L. V. (...) Teraz właścicielem [lokalu] jest L., ale ja zamierzam otworzyć z nim spółkę (...) Męża poznałam przez Państwa V. i ich znajomego S. F. (...)"

Pan L. V., również pouczony o odpowiedzialności karnej z art.233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, oświadczył najpierw, iż jedynie on zamieszkuje pod adresem: [...] (numeru nie pamiętał). W dalszej części przesłuchania dodał, iż obecnie razem z nim zamieszkuje również pani K. C.

Pan K. F. i pani K. C. zostali w dniu [...] listopada 2012 r. przesłuchani do protokołu przed organem I instancji.

Pouczony o odpowiedzialności karnej z art. 233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, pan K. F. zeznał: "Utrzymywałem kontakt z K. przez Internet od marca 2011r. We wrześniu, dokładnie 26 września 2011r. K. przyleciała do [...] sama, była tam do 19 października 2011r. podczas jej pierwszego pobytu w [...] zawarliśmy związek małżeński, było to [...] października 2011 r. (...) Ponownie zobaczyliśmy się dopiero w sierpniu 2012 r., jak przyleciałem do Polski. (...) Po tygodniu od przylotu do Polski poleciałem do [...], z powrotem do Polski przyleciałem 3 września 2012 r. ponownie do [...] wyleciałem

13 października 2012 r., byłem tam przez ok. miesiąc, wróciłem z [...] 15 listopada 2012r. W międzyczasie (7-11 listopada 2012 r.) K. przyleciała do [...] do mnie (...). Przed przylotem do Polski ubiegałem się o wizę w [...], ale jej nie dostałem.

(...) W momencie poznania K. pracowała w restauracji [...] w [...],

pracowała dla kogoś. Szefem jej była M. P. (...)Rodzice żony żyją, mieszkają razem w [...], nie znam ich adresu, poznałem ich. Wczoraj widziałem matkę i siostrę u nas w restauracji. Ostatnio w domu rodziców byłem w zeszłym miesiącu, byłem tam 2 raz w życiu "

Pani K. C., również pouczona o odpowiedzialności karnej z art. 233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, oświadczyła: " My pierwszy raz zobaczyliśmy się na [...] 26 września 2011 r., przyleciałam, razem z S. oraz M. i dziećmi. (...) O zawarciu związku małżeńskiego zdecydowaliśmy na [...]. Ślub był [...] października 2011 r. (...) Z tego co wiem, mąż przed przyjazdem do Polski nie był w żadnym kraju UE, o żadną wizę, ani o żadną kartę w kraju UE się nie starał. (...) Dokładnie w momencie poznania dorabiałam jako opiekunka do dzieci. (...)Moi rodzice żyją, mieszkają razem -[...] (...) My się widzieliśmy z rodzicami ok. tydzień temu w restauracji. (...) Nigdy razem nie byliśmy w domu u rodziców ".

Organ I instancji, pismem z dnia 27 listopada 2012 r. zwrócił się ponownie do Naczelnika Wydziału Spraw Cudzoziemców [...] Oddziału Straży Granicznej z prośbą o ustalenie, czy w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności wynikające z art. 55 ustawy o cudzoziemcach. W odpowiedzi na powyższe, za pismem z dnia 2 stycznia 2013 r. [...] Oddział Straży Granicznej przesłał do Wojewody [...] sprawozdania z przeprowadzonych wywiadów środowiskowych. Podczas wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu [...].12.2012 r., pan K. L., właściciel domu znajdującego się pod adresem:

[...], oświadczył, iż pan K. F. zamieszkuje w ww. domu wraz ze swoją małżonką. Dodał przy tym, iż lokal w którym pracuje pani K. C. ma zostać zamknięty, a ona sama ma zamiar wyjechać do pracy w [...].

Funkcjonariusze [...] Oddziału Straży Granicznej przeprowadzili w dniu [...].12.2012 r. wywiad środowiskowy w miejscu zameldowania pani K. C., tj. [...]. Podczas ww. wywiadu pani K. C. poinformowała, iż jej małżonek pan K. F. zamieszkuje pod adresem: [...]. Ponadto małżonka cudzoziemca dodała, iż w związku z zamknięciem lokalu w którym pracuje nie wyklucza wyjazdu poza terytorium Polski.

Pani K. C., matka żony aplikującego, przekazała, iż nie utrzymuje bliższych kontaktów ze swoim zięciem, jednak kilkukrotnie widziała go w towarzystwie swojej córki K. Po okazaniu kilku fotografii z obywatelami [...] pani K. C. wskazała fotografię pana L. V. i stwierdzał, że to on jest jej zięciem.

W dniu [...].12.2012r. przeprowadzono wywiad z panem K. C., ojcem małżonki aplikującego. W trakcie rozmowy pan K. C. przyznał, iż o fakcie zawarcia związku małżeńskiego przez jego córkę z panem K. F. dowiedział się od żony, ok. 2-3 tygodnie temu. Nie ukrywał, iż był bardzo zaskoczony, zdenerwowany i oburzony. Nie mógł zrozumieć, dlaczego córka zawarła związek małżeński bez jego wiedzy. Po okazaniu fotografii rozmówca wskazał na pana K. F. jako swojego zięcia. Dodał, iż nie ma wiedzy na temat tego, czy cudzoziemiec po uzyskaniu zezwolenia na pobyt będzie mieszkał w Polsce.

Opisując okoliczności przeprowadzenia rozmowy z teściem cudzoziemca, funkcjonariusze Straży Granicznej zwrócili uwagę, iż pani K. C. nie chciała, by do niej doszło. W dniu umówionego spotkania małżonka cudzoziemca kontaktowała się z Placówką Straży Granicznej, chcąc rozmawiać z osobami przeprowadzającymi wywiad, najprawdopodobniej by dowiedzieć się, o co będzie pytany jej ojciec.

W trakcie postępowania przed organem I instancji, w dniu [...] kwietnia 2013 r. oddelegowani pracownicy Oddziału do Spraw Cudzoziemców [...] Urzędu Wojewódzkiego w K. przeprowadzili czynności wyjaśniające pod adresem [...], gdzie zastano aplikującego. Pan K. F. oświadczył m.in.: "Ja w [...] mieszkam sam. K. mieszka i pracuje w [...], w restauracji kolegi mojego brata, który tam przebywa. Ja jestem w Polsce, bo nie mam karty pobytu, nie mogę pojechać do [...], dopóki nie dostanę tej karty. Jak dostanę kartę, będziemy mieszkać z żoną. Teraz muszę tu czekać na kartę. (...) Oświadczam, iż moi teściowie mieszkają w [...], jednak oni nie dzwonią do mnie. Oświadczam, iż ja nie mam do nich numerów telefonów, numer telefonu mam do K., ale ona przebywa w [...] ".

W tym samym dniu odebrano również zeznania złożone przez właściciela domu, w którym zamieszkuje cudzoziemiec. Pan K. L., pouczony o odpowiedzialności karnej z art. 233 Kodeksu karnego za składanie fałszywych zeznań, oświadczył m.in.: "Jestem gospodarzem lokalu w [...]. Oświadczam, iż obecnie w tym domu zamieszkuje jeden cudzoziemiec H., mieszka sam. Wskazuję, iż jest to osoba okazanej fotografii " B ". Z tego co wiem, on tu mieszka sam, nie wiem nic o jego stanie cywilnym. Żadna kobieta z nim nie mieszka. Czasem jak z [...] przyjedzie osoba z fotografii " C " przejeżdża to do niego kobieta, najprawdopodobniej z [...]. Według mojej wiedzy pani K. C. przebywa w [...] od około 2 miesięcy, tam mieszka i pracuje. Z tego co słyszałem, czeka na kartę pobytu, by móc wyjechać do [...], studiować, na kartę czeka z [...]. Finansowo pomagają mu osoby ze zdjęć "A" i C ". (...) z całą pewnością mogę stwierdzić, że do cudzoziemca, który u mnie mieszka (z fotografii " B ") nie przychodzi żadna kobieta, ani go nie odwiedza. On tu siedzi sam, ogląda telewizję i czeka na kartę z [...], Mówił, że jak dostanie kartę, to stąd wyjedzie ".

W dniu 21 maja 2013 r. pan K. F. został zapoznany ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zgodnie z art. 10§ 1 Kpa.

W trakcie postępowania odwoławczego cudzoziemiec do akt sprawy dołączył odpis skrócony aktu małżeństwa nr [...] wydany przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w [...] w dniu [...].07.2 13 r.

Pismem z dnia 12.08.2013 r. organ odwoławczy zwrócił się do Naczelnika Wydziału Spraw Cudzoziemców [...] Oddziału Straży Granicznej z prośbą o ustalenie miejsca pobytu małżonków oraz przeprowadzenie wywiadu środowiskowego w deklarowanym miejscu zamieszkania cudzoziemca oraz w miejscu zamieszkania rodziców małżonki cudzoziemca.

Pismem z dnia 13.08.2013 r. organ odwoławczy zwrócił się do Urzędu Stanu Cywilnego w [...] z prośbą o udzielenie informacji dotyczących umiejscowienia w polskich księgach stanu cywilnego aktu małżeństwa zawartego pomiędzy panem K. F. i panią K. C.

W odpowiedzi na powyższe zapytanie, Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego w [...] poinformował, iż wniosek o umiejscowienie w polskich księgach stanu cywilnego aktu małżeństwa wpłynął do tamtejszego Urzędu w dniu 19 czerwca 2013 r. Wnioskodawcy do wniosku dołączyli akt rejestracji małżeństw Nr [...] wydany dnia [...].10.2011 r. przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego ds. małżeństw w [...], sporządzony w języku [...] oraz jego urzędowy przekład na język angielski, a następnie z języka angielskiego na język polski. Dokumenty te zostały zatwierdzone przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych [...], a zgodność pieczęci i podpisu osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu oraz zgodność dokumentu z prawem miejsca jego wystawienia zostały potwierdzone przez Ambasadę Polską w [...]. Decyzja o umiejscowieniu aktu małżeństwa została wydana przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w A. dnia [...] czerwca 2013 r. na jej podstawie został sporządzony akt małżeństwa nr [...].

W dniu [...] sierpnia 2013 r. funkcjonariusze [...] Oddziału Straży Granicznej przeprowadzili wywiad środowiskowy pod adresem [...]. W trakcie rozmowy z właścicielem domu, znajdującego się pod ww. adresem, ustalono, że pani K. C. od jakiegoś czasu pracuje w [...], podczas gdy pan K. F. przebywa w Polsce, pod wskazanym adresem. Funkcjonariusze Straży Granicznej pod ww. adresem zastali również żonę cudzoziemca- panią K. C., która poinformowała, iż w ciągu ostatnich trzech miesięcy jej małżonek przebywał w [...], natomiast ona przebywała w [...], gdzie pracuje w restauracji. Do Polski wraca raz w miesiącu na okres jednego tygodnia. Pani K. poinformowała, że w czasie gdy przebywa w Polsce zamieszkuje wraz ze swoim mężem pod powyższym adresem i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Pani C. oświadczyła ponadto, że po otrzymaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP jej małżonek ma zamiar znaleźć pracę i rozpocząć studia, wówczas ona rozważałaby powrót do Polski na stałe.

W trakcie wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu [...].08.2013 r. w [...], ojciec małżonki cudzoziemca — pan K. C. poinformował, że w ciągu ostatnich trzech miesięcy jego córka K. przebywała w [...], gdzie pracuje, lecz co miesiąc wraca do Polski na tydzień czasu, natomiast zięć w tym czasie przebywał w [...]. Pan K. C. przekazał ponadto iż cudzoziemiec nie pracuje, w domu uczy się języka polskiego, a po uzyskaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP ma zamiar rozpocząć studia w [...] i znaleźć sobie jakąś pracę.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 1964r. Nr 9 poz. 59 z późn. zm.) małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Zgodnie z omawianym przepisem małżonkowie są obowiązani m.in. do wspólnego pożycia. Obowiązek ten obliguje małżonków, by dołożyli wszelkich starań aby powstała więź psychiczna, fizyczna i gospodarcza, która powinna zespalać małżonków oraz umożliwić im urzeczywistnianie celów małżeństwa. Małżonkowie pozostający we wspólnym pożyciu z reguły zamieszkują wspólnie oraz prowadzą gospodarstwo domowe. Wspólne zamieszkiwanie oraz prowadzenie gospodarstwa domowego najlepiej sprzyja prawidłowej realizacji spoczywających na małżonkach praw i obowiązków. Dlatego też odstępstwo od tej reguły powinno mieć charakter wyjątkowy oraz powinno być usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami (za komentarz do ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, wyd. C.H.BECK, Warszawa 1999).

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie wyjaśniające, małżeństwo cudzoziemca i obywatelki polskiej zasadniczo odbiega od wyżej przedstawionego modelu. Na podstawie zgromadzonego przez Wojewodę [...] materiału dowodowego stwierdzić można, że w przypadku małżeństwa pana K. F. i pani K. C. zachodzą przesłanki wymienione w art. 55 ust. 1 pkt 2, 3, 4 i 6 ustawy o cudzoziemcach, gdyż małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa, małżonkowie nie zamieszkują wspólnie, nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa oraz nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą. Z ustaleń organu I instancji wynika, iż małżonkowie zawarli związek podczas pierwszej wizyty pani K. C. na [...], w tajemnicy przed rodziną zamieszkałą w Polsce. Ponadto, pan K. F. po zawarciu związku małżeńskiego w października 2011 r. do Polski przyleciał dopiero w sierpniu 2012 r. Pomimo kilkumiesięcznej rozłąki z żoną, już po tygodniu od przylotu do Polski cudzoziemiec poleciał do [...], gdzie przebywał z przerwami do 15 listopada 2012 r.

W ocenie organu II instancji materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie dawał podstawy do stwierdzenia, iż związek małżeński cudzoziemca został zawarty w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec czego w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 57 ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach.

Z materiału dowodowego jednoznacznie wynika, że centrum życiowe małżonki cudzoziemca znajduje poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W chwili obecnej pani K. C. pracuje i mieszka na terytorium [...], gdzie koncentruje się jej aktywność życiowa, natomiast cudzoziemiec przebywa w Polsce. W związku z powyższym, wobec pana K. F. nie zachodzi przesłanka z art. 53 ust. 1 pkt 6 ustawy o cudzoziemcach, gdyż zawarty związek małżeński z obywatelką polską nie uzasadnia jego zamieszkiwania w Polsce przez okres dłuższy niż 3 miesiące. Wobec strony zachodzi zatem przesłanka z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach w związku z art. 53 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy.

W ocenie organu odwoławczego powyższe ustalenia uzasadniają stwierdzenie, iż wobec wnioskodawcy zachodzą przesłanki z art. 57 ust. 1 pkt 1 i 4 w związku z art. 53 ust. 1 pkt 6 ustawy o cudzoziemcach. Stwierdzenie, iż wobec strony zachodzi którakolwiek z wymienionych przesłanek obliguje organ rozpatrujący przedmiotową sprawę do utrzymania w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji. Z uwagi na kategoryczne sformułowanie użyte w dyspozycji normy zawartej w art. 57 ust. 1 ww. ustawy ("cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony...") podjęcie przedmiotowego rozstrzygnięcia jest obligatoryjne.

Skargę na powyższą decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Pan K. F., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie.:

I. art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz.U.2011.264.1573 j.t.) przez błędną wykładnię powołanego przepisu prawa, w następstwie czego organ prawidłowo przyjął, iż skarżący zawarł związek małżeński z obywatelką polską w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także będące następstwem tego uchybienia naruszenie art. 57 ust. 1 pkt 1 i 4 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach

Dz.U.2011.264.1573 j.t.) poprzez niewłaściwe zastosowanie powołanych przepisów prawa polegające na utrzymaniu w mocy decyzji odmawiającej skarżącemu udzielenia pozwolenia na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sytuacji, gdy zachodzą ustawowe przesłanki do udzielenia takiej zgody.

II. art. 7, art. 8, art. 12, art. 77, art. 80 oraz art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, wyrażające się w:

1) rozpatrzeniu sprawy bez uwzględnienia wszelkich istotnych jej elementów i wydanie orzeczenia naruszającego słuszny interes strony i oparcie się na przypuszczeniach, w sytuacji, gdy w toku postępowania organy administracji publicznej winny stać na straży praworządności i podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, ponadto organy winny w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy,

2) zaniechaniu przez organ administracji publicznej podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, czego skutkiem było wydanie przez organ administracji publicznej decyzji odmownej w kwestii zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony,

3) błędnym ustaleniu przez organ administracji publicznej stanu faktycznego sprawy. poprzez ustalenie, że małżeństwo skarżącego z obywatelką polską zostało zawarte w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na względzie wskazane zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji.

W uzasadnieniu skargi wskazano, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do uznania, iż spełnione zostały przez skarżącego przesłanki udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas określony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt. 6 ustawy o cudzoziemcach. W tej sytuacji przyjęta przez organy obu instancji ocena stanu faktycznego sprawy narusza słuszny interes strony, a materiał dowodowy nie jest wystarczający do stwierdzenia, iż małżeństwo skarżącego zostało zawarte w celu obejścia przepisów prawa.

Odnosząc się do pierwszego z zarzutów organów administracji publicznej, iż małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa skarżący wskazał, iż małżonkowie darzą się uczuciem, są sobie bliscy. Nie można przecież z faktu szybkiego podjęcia decyzji o ślubie wyciągać wniosku, że małżeństwo zostało zawarte w celu obejścia przepisów prawa. Organ administracji natomiast nie przedstawił na potwierdzenie swojego stwierdzenia żadnych dowodów ani argumentacji. Zgodnie natomiast z ugruntowanym orzecznictwem zaistnienie okoliczności wskazanych w przepisie art. 55 ust. 1 pkt 1-7 ustawy o cudzoziemcach obliguje organy administracji do zbadania sprawy w zakresie ewentualnego stwierdzenia zawarcia małżeństwa w celu obejścia ustawy, natomiast nie świadczy automatycznie o fikcyjności małżeństwa, ani nawet nie stwarza podstaw do stosowania domniemań niekorzystnych dla wnioskodawcy (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2012 r. sygn. akt: VIII SA/Wa 787/11). Odnosząc się do kolejnego zarzutu dotyczącego faktu, iż małżonkowie nie zamieszkują razem podkreślić należy, iż jest to konsekwencja złej kondycji finansowej małżeństwa. Żona skarżącego z uwagi na brak perspektyw zawodowych wyjechała do pracy do [...], lecz przyjeżdża do męża raz w miesiącu na okres jednego tygodnia. Ponadto w międzyczasie małżonkowie cały czas są w kontakcie telefonicznym. Całokształt powyższych okoliczności dowodzi, iż pomiędzy małżonkami istnieje silna więź duchowa i uczuciowa oraz, że mimo przeciwności starają się prowadzić wspólne gospodarstwo domowe. Nie ulega wątpliwości, iż rozłąka małżonków jest okolicznością wyłącznie przemijającą i nie ma ona większego znaczenia dla omawianej sprawy. Do takiego poglądu przychyla się także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 26 maja 2010 r., sygn. akt: V SA/Wa 259/10: "Jest bowiem oczywiste, ze z przyczyn życiowych związanych z różnymi okolicznościami wynikającymi np. z konieczności opieki nad chorym członkiem rodziny, czy ze względu na pracę — małżonkowie nawet przez dłuższy czas - mogą nie mieszkać razem, co nie zmienia faktu, że troszczą się o siebie, często spotykają, w miarę możności wspólnie planują wydatki, wyjazdy itp."

Organ administracji publicznej wyciąga mylne wnioski także z faktu, iż małżonkowie nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa. Nie można przychylić się do tej argumentacji, bowiem skarżący poznał swoją przyszłą żonę przez internet w marcu 2011 r. Jak wiadomo, w dzisiejszych czasach nie jest niczym wyjątkowym rozpoczęcie znajomości za pomocą internetu. W przypadku skarżącego znajomość utrzymywana przez internet stała się tak zażyła, że zakończyła się ślubem zaraz po przyjeździe K. C. na [...]. Trzeba jednak mieć na uwadze, iż małżonkowie przed ślubem znali się już bardzo dobrze i darząc się uczuciem, byli zdecydowani na zawarcie małżeństwa. Przyszli małżonkowie więc nie spotkali się przed ślubem osobiście, lecz odbyli wiele wirtualnych spotkań. Okoliczność z art. 55 ust. 1 pkt. 4) ustawy o cudzoziemcach jest, jak już podniesiono powyżej, jedynie przesłanką do wszczęcia postępowania wyjaśniającego, widać zatem, iż ustawodawca wcale nie miał zamiaru sankcjonować faktu, iż małżonkowie nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa. Każdą sprawę należy rozważać indywidualnie, natomiast organ administracji podszedł do niniejszej sprawy szablonowo, nie podejmując jednocześnie wystarczających czynności, które pozwoliłyby w sposób bezsporny i jednoznaczny wykazać, iż powyższa przesłanka dowodzi fikcyjności związku małżeńskiego zawartego przez skarżącego.

Organ administracji uznał także, iż małżonkowie nie są zgodni, co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą. Nie istnieje jednak żadna podstawa do stwierdzenia, że złożone przez małżonków zeznania są rażąco sprzeczne. Nie można bowiem za takie istotne różnice poczytywać np. rozbieżności w kwestii faktu przylotu K. C. na [...] samej lub z innymi osobami, ubiegania się skarżącego przed

przyjazdem do Polski o wizę w krajach UE, miejsca pracy K.i C. w czasie poznania skarżącym, miejsca zamieszkania rodziców K. C. i ilości wizyt skarżącego w domu. Zdaniem strony skarżącej ustalenia organu pierwszej instancji są dowolne, a jako takie ruszające art. 80 k.p.a. Organ nie wykazał bowiem w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia w stateczny sposób, że zeznania małżonków różnią się w sposób rażący. Należy podkreślić, iż

rozbieżności w zeznaniach małżonków nie są istotne, a organ administracji zupełnie zignorował okoliczność, iż zeznania małżonków w znacznej części były jednak ze sobą zgodne. W tej sytuacji nie można przyjąć, jakoby niezgodność małżonków, co do dotyczących ich danych osobowych i innych okoliczności, które ich dotyczą wskazywała na fikcyjność małżeństwa. Należy ponadto pamiętać, iż pamięć ludzka jest ułomna i różnica w zeznaniach jest całkowicie naturalna, a niniejsze rozbieżności nie dotyczą istotnych dla małżonków okoliczności. Podkreślić należy, iż organy mają obowiązek przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w taki sposób, aby jego wyniki nie budziły żadnych wątpliwości. W niniejszej sprawie natomiast wątpliwości występują, bowiem nie można zgodzić się z organem administracji, który nie wskazując żadnych konkretnych dowodów, autorytarnie orzekł, iż małżeństwo skarżącego zostało zawarte w celu obejścia przepisów prawa.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na podstawie art. 53 ust. 1 pkt 6 ustawy o cudzoziemcach jest zasadą, od której ustawa przewiduje wyjątki, ale ich zaistnienie musi być poprzedzone pełnym obiektywnym postępowaniem wyjaśniającym, a decyzja odmawiająca musi być wyczerpująco uzasadniona.

Zdaniem skarżącego organy nie podjęły jednak wystarczających czynności, które uwalałyby w sposób bezsporny i jednoznaczny wykazać fikcyjność związku małżeńskiego zawartego przez skarżącego. Na podstawie zgromadzonego przez organy w sprawie materiału dowodowego nie można bowiem w sposób jednoznaczny i nie pozostawiający żadnych wątpliwości wywodzić wniosków, że zawarty przez skarżącego związek małżeński jest fikcyjny. W

szczególności ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika i nie można tego bezspornie stwierdzić, że małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa, a tym samym ich związek nie łączy więź psychiczna, fizyczna i ekonomiczna. Tylko zaś jednoznaczne w tym zakresie i nie pozostawiające żadnych wątpliwości ustalenia organów mogą skutkować stwierdzeniem zawarcia małżeństwa w celu obejścia ustawy.

Nie można także na podstawie ustaleń organów obu instancji przyjąć bez żadnych wątpliwości, że związek skarżącego nie wykazuje typowych dla małżeństwa więzi. Przede wszystkim zauważyć należy, że organy obu instancji nie przeprowadziły w tym zakresie wystarczającego postępowania wyjaśniającego w celu wykazania powyższego faktu, a tym samym w żaden sposób nie udowodniły, że skarżącego z jego małżonką nie łączy więź psychiczna, fizyczna jak i ekonomiczna. Taka postawa organów obu instancji jest wynikiem wybiórczego oparcia się na okolicznościach ujawnionych w sprawie i nie dążeniu do wszechstronnego, obiektywnego ustalenia stanu faktycznego. Nie można zatem bezpodstawnie, bez dokładnego i nie pozostawiającego wątpliwości ustalenia stanu faktycznego sprawy, orzec iż małżeństwo jest fikcyjne. Rozstrzygnięcie w tym zakresie winno być oparte na niepodważalnych dowodach, co w przedmiotowej sprawie nie miało jednak miejsca. Organ oparł bowiem swoje ustalenia jedynie na domniemaniach czy prawdopodobieństwie zaistnienia pewnych, istotnych dla sprawy okoliczności, a dotyczących miejsca zamieszkania czy wzajemnego pożycia małżonków.

Nie ulega wątpliwości, iż sposób działania organów obu instancji naruszył zasadę prawdy obiektywnej. Oczywistym jest ponadto, iż sprawa ustalenia, czy dany związek małżeński został zawarty wyłącznie w celu obejścia prawa, jest sprawą o dużej doniosłości także ze względu na to, iż małżeństwo jako podstawowa komórka społeczna korzysta z ochrony jaką daje mu przepis art. 18 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Postępowanie organów obu instancji uderza zatem w konstytucyjną zasadę ochrony rodziny wyrażoną w art. 18 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

W następstwie przedstawionych wyżej uchybień organy obu instancji nieprawidłowo zastosowały art. 57 ust. 1 pkt. 1 i 4 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt. 6 ustawy o cudzoziemcach odmawiając skarżącemu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w sytuacji, gdy takie zezwolenie powinno zostać udzielone zgodnie z przepisami ustawy o cudzoziemcach.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 2012, poz. 270 ze zm. zwanej w dalszej części p.p.s.a. ), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, stosując środki przewidziane ustawie. Oznacza to, iż zadaniem sądu administracyjnego jest zbadanie zgodności zaskarżonej decyzji z przepisami zarówno prawa materialnego jak i procesowego w odniesieniu do stanu faktycznego istniejącego w chwili wydania zaskarżonej decyzji i w przypadku stwierdzenia naruszenia prawa wyeliminowanie takiego aktu z obrotu prawnego. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Rozważając w tym kontekście zarzuty skargi stwierdzić należy, że skarga jest bezzasadna.

Wskazać należy, że przesłanki udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Polski, zawarte zostały w art. 53 ww. ustawy o cudzoziemcach. Z brzmienia ust. 1 tego przepisu wynika, że spełnienie którejkolwiek z wymienionych w tym artykule okoliczności obliguje organ do udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony (w niektórych sytuacjach konieczne jest dodatkowo zachowanie innych wymogów przewidzianych przepisami omawianej ustawy, związanych z posiadaniem wystarczających środków finansowych na pokrycie kosztów utrzymania, stabilnego i regularnego źródła dochodu oraz ubezpieczenia zdrowotnego). Jedną z takich okoliczności jest małżeństwo z obywatelem polskim (art. 53 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Skarżący składając wniosek o udzielenie zezwolenia na zamieszkania na czas oznaczony powołał się na małżeństwo z obywatelką polską i załączył do wniosku tłumaczenie świadectwa ślub z języka angielskiego na polski oraz dokument sporządzony w języku ojczystym wraz z tłumaczeniem na język angielski, z którego wynika, iż związek małżeński został zawarty w dniu [...] października 2011r. na terytorium [...]. Żadnych innych okoliczności uzasadniających jego pobyt na terytorium Polski przez okres dłuższy niż trzy miesiące nie przedstawił. Tym samym sprawę z wniosku skarżącego należało rozpatrzeć z uwzględnieniem faktu zawarcia przez niego związku małżeńskiego.

Z uwagi na okoliczności sprawy, które pojawiły się w toku prowadzonego postępowania dowodowego oraz treść art. 55 ustawy o cudzoziemcach organy orzekające zobligowane były do przeprowadzenia postępowania celem ustalenia, czy małżeństwo zawarto celem obejścia przez skarżącego przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Podkreślić przy tym należy, iż ustalenie tej przesłanki skutkuje obligatoryjną odmową udzielenia zezwolenia - o czym stanowi art. 57 ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach.

Należy też przypomnieć, iż zgodnie z treścią art. 55 ust. 1 pkt 1-7 ustawy o cudzoziemcach organ prowadzący postępowanie o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego ustala, czy związek małżeński nie został zawarty w celu obejścia przez cudzoziemca przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdy okoliczności sprawy wskazują, że: jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie zgody na zawarcie małżeństwa, o ile nie wynika to ze zwyczaju ugruntowanego w danym państwie lub grupie społecznej; małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa; nie zamieszkują wspólnie; nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa; nie mówią językiem zrozumiałym dla obojga; małżonkowie nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych istotnych okoliczności, które ich dotyczą; jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już małżeństwa dla pozoru. Jednocześnie zauważyć należy, iż stwierdzenie jednej z okoliczności wymienionych w art. 55 ust. 1 pkt 1-7, zobowiązuje organ orzekający do przeprowadzenia postępowania celem ustalenia, czy małżeństwo zawarto tylko dla pozoru. Nie skutkuje to jednak automatycznie ustaleniem, że związek małżeński w tym jedynie celu został zawarty.

W rozpoznawanej sprawie, w ocenie Sądu, organy orzekające prawidłowo przeprowadziły szczegółowe postępowanie wyjaśniające i zastosowały ww. przepisy.

Mając uzasadnione wątpliwości co do charakteru zawartego przez skarżącego związku małżeńskiego, zasadnie przeprowadziły postępowanie dowodowe w celu wyjaśnienia tejże okoliczności.

W toku tego postępowania wbrew zarzutom skargi należycie zebrano i właściwie oceniono zgromadzony wyczerpująco materiał dowodowy. Nie poprzestano jedynie na przesłuchaniu skarżącego oraz jego małżonki. Przeprowadzono także dowód z przesłuchania świadków – teściów skarżącego, współlokatora żony skarżącego Pana L. V. oraz przeprowadzono wywiad środowiskowy. Podkreślić przy tym należy, że prowadzone postępowanie powinno dotyczyć wszelkich okoliczności związanych z zawarciem związku małżeńskiego i jego istnieniem.

W konsekwencji ustalono, że małżeństwo skarżącego z obywatelką polską nie uzasadnia udzielenia mu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony - zostało bowiem zawarte w celu obejścia przepisów prawa. Ustalenia takiego dokonano zgodnie z art. 80 k.p.a. w oparciu o cały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy.

Zdaniem Sądu słusznie orzekające w sprawie organy uznały, iż celem zawarcia przez cudzoziemca związku małżeńskiego z obywatelką polską była legalizacja pobytu zainteresowanego w Polsce. Wskazuje na to m.in. przeprowadzony wywiad środowiskowy oraz rozbieżności w zeznaniach samych małżonków.

Podczas przesłuchania w dniu [...] listopada 2012r. r. skarżący i jego żona złożyli odmienne zeznana w zakresie, okoliczności przylotu Pani K. C. do [...] (osób jej towarzyszących), miejsca jej pracy w momencie poznania, miejsca zamieszkania teściów i ilości wizyt w ich domu, okoliczności ubiegania się przez skarżącego o wizę w innym kraju UE.

Dodatkowo należy wskazać, iż skarżący nie kwestionuje, iż przed zawarciem związku małżeńskiego nigdy osobiście nie spotkał się z żoną. Decyzję o zawarciu związku małżeńskiego podjęli po jej przylocie na [...]. Pomimo podnoszonych przez stronę zarzutów, iż brak osobistych kontaktów nie miał wpływu na uczucie małżonków, nawiązanie bliskich relacji i dokładne poznanie się, powyższe zeznania, dotyczące istotnych okoliczności z życia małżonki- miejsca pracy, w towarzystwie kogo przyleciała do [...], gdzie mieszkają jej rodzice podważają wiarygodność zarzutów skarżącego. Wbrew wyjaśnieniom skargi różnice między zeznaniami małżonków na okoliczności bezpośrednio zawarcia małżeństwa, tj. pobytu Pani K. C. w kraju pochodzenia Skarżącego, kiedy to tuż po jej przyjeździe, tj. po dwóch tygodniach, został zawarty związek małżeński, wcale nie mają znaczenia błahego. Ocena tych rozbieżności prowadzi do uzasadnionego wniosku, że Cudzoziemiec nie przywiązywał znaczącej wagi do wydarzenia, jakim było zawarcie małżeństwa z osobą, z którą miało go rzekomo łączyć stałe uczucie. Niezależnie od powyższego, należy zauważyć, że wydarzenia późniejsze także prowadzą do jednoznacznej oceny prawnej. Należy bowiem łącznie rozpatrywać fakt, że Cudzoziemiec od ślubu w październiku 2011 r. nie widział żony aż do sierpnia 2012 r. (wówczas do na podstawie wizy krajowej wydanej w dniu [...] lipca 2012 r. przez konsula w [...] wjechał do Polski — w dniu 23 sierpnia 2012 r.) i fakt, że w Polsce, po tak długim okresie rozłąki, nie przebywał długo, tylko wyjechał do [...]. Wiza Cudzoziemca ważna była aż do dnia 30 listopada 2012 r. i nie istniała zatem żadna prawna przeszkoda do towarzyszenia żonie w Polsce. Następnie Cudzoziemiec wrócił do Polski i ponownie wyjechał do [...] na okres ok. 1 miesiąca. Takie zachowanie Cudzoziemca świadczy o tym, że w ten sposób realizował swój zamiar legalizacji pobytu w Polsce, mającej w konsekwencji doprowadzić go do możliwości zamieszkania właśnie w [...], na co dodatkowo wskazuje treść jego zeznań, kiedy nie ukrywał on, że w związku z udzieleniem mu w przyszłości zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony chce on wyjechać do tego kraju. Ponadto, nie sposób pominąć okoliczności, że fakt zawarcia przez Panią K. C. związku małżeńskiego z Cudzoziemcem nie był znany jej rodzicom nawet przez pewien czas po jego przyjeździe do Polski. Jej matka pozostawała nawet w błędnym przekonaniu co do tego, kto jest mężem jej córki (wskazywała wizerunek innego obywatela [...] jako osoby, która jest mężem jej córki). Również jak wynika z akt sprawy, żona skarżącego po zawarciu związku małżeńskiego wynajmując mieszkanie w dniu 1 lutego 2012r. w [...] jako osobę, która może z nią zamieszkiwać nie wskazała męża a Pana L. V. Nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, iż pod wskazanym ostatecznie przez skarżącego adresem jego zamieszkania tj. w [...], w świetle zeznań właściciela lokalu zamieszkuje on sam, nikt go nie odwiedza. Nie przychodzi żadna kobieta ani go nie odwiedza. Żadna kobieta z nim nie mieszka. Czasem jak z [...] przyjedzie osoba z fotografii C (k. 102 akt administracyjnych) przyjeżdża tu kobieta, najprawdopodobniej z [...]. Wskazał także, że Pani K. najprawdopodobniej przebywa w [...] od około 2 miesięcy i tam mieszka i pracuje. Okazał także na fotografiach osoby 2 mężczyzn, które pomagają skarżącemu finansowo. Czeka na kartę pobytu, by móc wyjechać studiować.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, mający oparcie w wielu okolicznościach rozciągniętych w czasie pozwalał organom na to, aby w sposób uzasadniony stwierdzić, że działanie Cudzoziemca charakteryzowało się zamiarem obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jaki to zamiar można zdekodować z art. 57 ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach, w konsekwencji czego przepis ten został zasadnie zastosowany.

Wbrew zatem zarzutom skargi rozbieżności w zeznaniach skarżacego i jego żony, nie mają – jak wskazuje skarżący – charakteru pozornego, ponieważ obejmowały okoliczności dotyczące pierwszego spotkania małżonków, wspólnego zamieszkania, kontaktów z najbliższą rodziną żony, oraz ważnych spraw z jej życia zarówno przed jak i po zawarciu małżeństwa ze skarżącym. Fakt wystąpienia zasadniczych różnic w wypowiedziach małżonków, świadczy o braku istnienia małżeństwa jako związku faktycznego pomiędzy nimi.

Wskazać również należy, że zeznania skarżącego i jego żony w części dotyczącej prowadzenie przez nich wspólnego gospodarstwa domowego, wspólnego zamieszkiwania w okresie powrotów z [...] nie znajdują potwierdzenia w wywiadzie środowiskowym przeprowadzonym w miejscu zamieszkania skarżącego. Wbrew twierdzeniom skargi organ nie potraktował materiału dowodowego w sposób wybiórczy, a ocenił go w całokształcie. Przekonująco uzasadnił dlaczego przyjął pozorność związku małżeńskiego skarżącego. Zdaniem sądu nie są zatem zasadne zarzuty skargi dotyczące naruszenia przez organ przepisów postępowania normujących sposób prowadzenia postępowania dowodowego i analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Tym samym organy orzekające w sprawie prawidłowo wskazały art. 57 ust. 1 pkt 4 ustawy o cudzoziemcach jako podstawę materialno-prawną wydanych rozstrzygnięć. Związek małżeński skarżącego wykazuje bowiem bezspornie cechy świadczące o jego zawarciu w celu legalizacji pobytu wobec czego orzekające w sprawie organy zobowiązane były do wydania decyzji o odmowie udzielenia skarżącemu wnioskowanego zezwolenia. Konkluzja ta została zaś poprzedzona prawidłową analizą zebranego materiału dowodowego, którą przedstawiono w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Odnośnie zaś zarzutu naruszenia art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach, należy powtórzyć, że nie ma racji Skarżący wyprowadzając związek pomiędzy rzekomym naruszeniem art. 55 ust. 1 tej ustawy a uchybieniem temu właśnie przepisowi prawa materialnego. Został on bowiem zastosowany z zupełnie innych przyczyn niż ta, że związek małżeński z obywatelką polską został przez Cudzoziemca zawarty w celu obejścia przepisów o udzielaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Wskazywano już bowiem, że podstawa udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w oparciu o okoliczność pozostawania w związku małżeńskim z obywatelem polskim ma charakter złożony. Nie wystarcza zatem, aby trwał sam związek małżeński. Z jego trwania należy bowiem dodatkowo wywieść, że uzasadnia to zamieszkiwanie cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie dłuższym niż 3 miesiące. Ponadto, w sprawie nie może zachodzić żadna z przesłanek negatywnych udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, wynikających z art. 57 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach (z zastrzeżeniem wyjątków w dalszych ustępach). W przypadku Cudzoziemca stan faktyczny ustalony w dacie wydawania decyzji w II instancji obejmuje okoliczność, w której żona Cudzoziemca przebywa na stałe w [...]. Tam mieszka i pracuje. Tam też zostało przeniesione jej centrum spraw życiowych. W Polsce przebywa ona tylko sporadycznie, tj. przez jeden tydzień w miesiącu. Trudno jest zatem w takiej sytuacji argumentować, jakoby z faktu bycia małżonkiem obywatelki polskiej Cudzoziemiec mógł wywodzić, że uzasadnia to jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie dłuższym niż 3 miesiące. W tak długim okresie czasu nie będzie on bowiem towarzyszył swojej małżonce w Polsce i nie będzie realizował głównego celu pobytu. Plany żony Cudzoziemca co do ewentualnego powrotu są zaś niesprecyzowane. W czasie ostatniego wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez funkcjonariuszy Placówki Straży Granicznej w Z. w dniu [...] sierpnia 2013 r. oświadczyła ona, że jej mąż po uzyskaniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony planuje rozpocząć w Polsce studia oraz znaleźć zatrudnienie. Dopiero wówczas ona rozważałby powrót do Polski na stałe. Ustalenie, że związek małżeński z obywatelem polskim nie uzasadnia zamieszkiwania cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące, stanowi zaś bezwzględną samoistną przesłankę negatywną do udzielenia zezwolenia i obliguje organ do wydania na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach decyzji o odmowie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w art. 53 tej ustawy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt 1900/11, niepubl.).

Wobec tego na podstawie art. 151 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargę oddalił.