I GZ 46/14

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. objętym zażaleniem postanowieniem z dnia 11 grudnia 2013 r. odmówił zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 2 października 2013 r. w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej przez M. K. decyzji Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd I instancji wskazał, że w wyniku rozpoznania wniosku skarżącego sformułowanego w skardze o wstrzymanie wykonania objętej tą skargą decyzji Dyrektora Izby Celnej w W., Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. postanowieniem z dnia 2 października 2013 r., o sygnaturze V SA/Wa 1567/13 odmówił skarżącemu wstrzymania wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia. W motywach Sąd stwierdził, że skarżący prowadząc działalność gospodarczą jest osobą znającą prawo oraz zagrożenia wynikające z działalności w gospodarce wolnorynkowej. Stwierdził również, że wykonanie zaskarżonej decyzji związane jest bezpośrednio ze świadczeniem pieniężnym, które ma charakter odwracalny, co oznacza, iż w przypadku wzruszenia decyzji istnieć będzie możliwość zwrotu nadpłaconych kwot.

Wnioskiem z dnia 25 listopada 2013 r. skarżący wystąpił o zmianę tego postanowienia wskazując na zmianę okoliczności faktycznych związanych z zaprzestaniem prowadzenia przez niego działalności gospodarczej oraz trudną sytuacją materialną w której wykonanie zaskarżonej decyzji pozbawi skarżącego i jego rodzinę środków do życia.

Sąd I instancji rozpoznając ten wniosek wskazał na przesłanki wstrzymania wykonania aktu lub czynności, określone w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.). Wskazał również, że zgodnie z art. 61 § 4 tej ustawy, możliwa jest zmiana lub uchylenie w każdym czasie postanowienia w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w razie zmiany okoliczności. W ocenie Sądu I instancji motywy wniosku o zmianę postanowienia z dnia 2 października 2013 r. sprowadzały się do powielenia argumentacji i okoliczności podniesionych w skardze, dotyczących trudnej sytuacji materialnej skarżącego, a które były już przedmiotem oceny dokonanej przez Sąd. Wobec tego nie można było uznać, w ocenie Sądu I instancji, że były to nowe okoliczności w rozumieniu art. 61 § 4 p.p.s.a.

Zażaleniem M. K. zaskarżył postanowienie Sądu I instancji w całości zarzucając mu błędne ustalenia faktyczne w postaci przyjęcia, że poprzez wykonanie zaskarżonej decyzji nie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, co spowodowało oddalenie wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji, podczas gdy z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego wynika, że wykonanie tej decyzji rodziłoby nieodwracalne skutki po stronie skarżącego.

Podnosząc ten zarzut skarżący wniósł o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Naczelny Sąd administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 4 p.p.s.a., postanowienia w sprawie wstrzymania aktu lub czynności wydane, na podstawie § 2 i 3, sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie w razie zmiany okoliczności. Zgodzić się należy z uwagą Sądu I instancji poczynioną na tle wykładni przywołanego przepisu, że warunkiem koniecznym do zmiany postanowienia odmawiającego wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zmiana okoliczności sprawy i w ramach tej zmiany zaistnienia jednej z przesłanek uzasadniających wstrzymanie zaskarżonego aktu. Zauważyć należy, że zmiana postanowienia w przedmiocie udzielenia bądź nieudzielania ochrony tymczasowej powinna być poprzedzona porównaniem okoliczności będących podstawą takiego postanowienia z okolicznościami wskazanymi we wniosku o jego zmianę. Dopiero, bowiem dokonanie porównania tych okoliczności pozwoli na stwierdzenie czy w sprawie doszło do zamiany okoliczności w rozumieniu art. 61 § 4 p.p.s.a. i czy zmiana ta jest tego rodzaju, że uzasadnia możliwości wystąpienia w stosunku do wnioskodawcy jednej bądź obu przesłanek wstrzymania wykonania aktu lub czynności, określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdza, że w zaskarżonym postanowieniu Sądu I instancji zabrakło takiego porównania okoliczności, ległych u podstaw postanowienia z dnia 2 października 2013 r. z okolicznościami wskazanymi przez skarżącego we wniosku z dnia 25 listopada 2013 r.

Jak bowiem wynika z treści uzasadnienia wniosku zawartego w skardze o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Izby Celnej w W. z 30 kwietnia 2013 r., skarżący powołał się ogólnikowo na możliwość wyrządzenia mu szkody majątkowej polegającej na konieczności zapłaty kwoty znacznej w obecnej sytuacji rynkowej i w konsekwencji mogącej doprowadzić do jego niewypłacalności i konieczności ogłoszenia upadłości. Wniosek z dnia 25 listopada 2013 r. skarżący uzasadnił w ten sposób, że okolicznością przemawiającą za zmianą postanowienia z dnia 2 października 2013 r. jest fakt, że od końca 2011 r. skarżący nie prowadzi działalności gospodarczej, jest zatrudniony na ½ etatu z wynagrodzeniem w kwocie 800 złotych, a ta trudna sytuacja materialna, w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji spowoduje, w ocenie skarżącego znaczną szkodę w jego majątku oraz pozbawi jego i jego rodzinę środków do życia.

Nie można wobec tego zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że motywy wniosku o zmianę postanowienia z dnia 2 października 2013 r. sprowadzały się w istocie do powielenia argumentacji i okoliczności podniesionych we wniosku sformułowanym w skardze. Wniosek z dnia 25 listopada 2013 r. cechuje się w stosunku do wniosku pierwotnego większym stopniem szczegółowości w zakresie wskazanych okoliczności, w tym sytuacji materialnej skarżącego, na którą wpływ mieć będzie wykonanie zaskarżonej decyzji organu podatkowego. Brak szczegółowej oceny obu wniosków w aspekcie powołanych w nich okoliczności jak również lakoniczności uzasadnienia w tym zakresie czynił przedwczesną ocenę braku podstaw do zakwalifikowania okoliczności przedstawionych we wniosku z dnia 25 listopada 2013 r. jako nowych okoliczności w rozumieniu art. 61 § 4 p.p.s.a. Podkreślić raz jeszcze należy, że dopiero dokonanie takiej oceny pozwoliłoby na stwierdzenie czy ponowny wniosek opiera się o nowe, zmienione okoliczności, a w konsekwencji czy istnieją podstawy do zmiany poprzedniego postanowienia w przedmiocie ochrony tymczasowej wobec zaistnienia bądź niezaistnienia jednej lub obu przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.