IV SA/Wr 339/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
2014-03-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. S. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 399/12 odrzucającym skargę T. S. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie IV SA/Wr 399/12 odrzucił skargę T. S. na decyzję Wojewody D. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie prawa do zasiłku przedemerytalnego.
Jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia Sąd wskazał art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Z uzasadnienia Sądu wynika, że skarga została odrzucona z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie nie została wyczerpana droga postępowania administracyjnego.
W sprawie IV SA/Wr 399/12 na wniosek skarżącego ustanowiono pełnomocnika z urzędu.
Po wydaniu postanowienia z dnia 7 marca 2013 r. pełnomocnik wniósł do ORA pismo z prośbą o zwolnienie z obowiązku świadczenia pomocy prawnej otrzymał jednak odpowiedź odmowną. Dnia 17 kwietnia 2013 r. pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do złożenia skargi kasacyjnej.
W sprawie tej znajduje się również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej – złożony przez skarżącego.
Pismem z dnia 13 maja 2013 r. T. S. zwrócił się do Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o ponowne wyznaczenie nowego terminu "na rozprawę pod tą samą sygnaturą IV SA/Wr 399/12".
W uzasadnieniu tego pisma podał, że nie może się zgodzić z postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r., ponieważ jest sprzeczne i rozbieżne z oryginałem, który otrzymał pełnomocnik do napisania skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Stwierdził, że "pełnomocnik w swojej opinii pisze, (iż nie znajduje podstaw prawnych do wniesienia skargi kasacyjnej, od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r.) natomiast te postanowienie, które otrzymał powód – strona skarżąca 7.05.2013 r., pełnomocnik napisał by że nie przysługuje wniesienie skargi kasacyjnej od Postanowienia WSA we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r. a nie opiniował, bo to jest nielogiczne". Dalej podał, że kierował do Prezesa Sądu Najwyższego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, "którą świadomie i celowo opóźnił pełnomocnik, składając w ostatnim ustawowym dniu". Pisząc powyższy wniosek telefonował do tut. Sądu, pytał do którego Sądu ma go kierować czy do NSA czy do SN odpowiedziano, że "tylko za naszym pośrednictwem" i tak uczynił i musi stwierdzić, "że Wydział IV WSA we Wrocławiu wprowadził go w błąd i to świadomie".
Wniósł "o wznowienie procesu z urzędu na starych zasadach i wyznaczenie adwokata z urzędu do tej sprawy z uprawnieniem z prawa pracy oraz powiadomienie N.I.K. o weryfikacji złożonych wniosków do P.U.P. w K. o zasiłki przedemerytalne".
Pismo powyższe Sąd zakwalifikował jako skargę T.S. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 399/12 i oznaczono sygn. akt IV SA/Wr 339/13.
W niniejszej sprawie skarżący dwukrotnie wnosił o przyznanie pełnomocnika z urzędu – dwukrotnie otrzymał postanowienie odmawiające uwzględnienia tych wniosków. Z uwagi na fakt, że posiada pełnomocnika ustanowionego w sprawie IV SA/Wr 399/12, który działa również w sprawie o wznowienie postępowania, a także z uwagi na to, że zmiany pełnomocnika może dokonać ORA.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 270 p.p.s.a. w przypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Art. 277 tejże ustawy stanowi zaś, że skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym. Termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możliwości działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.
Wnioskodawca rozpytany na okoliczność podstawy prawnej złożonej skargi, (skarżącemu doręczono również pismo z treścią przepisów: art. 271, art. 272, art. 273 p.p.s.a.) w piśmie z dnia 28 września 2013 r. oświadczył, że był pozbawiony podstawowej pomocy prawnej z urzędu, przede wszystkim wyraził niezadowolenie z rozstrzygnięcia w sprawie SA/Wr 399/12. Pełnomocnik skarżącego na takie samo pytanie nie odpowiedział.
Zatem mając na uwadze treść skargi, oraz powyższego pisma Sąd uznał, że ewentualną podstawą do wniesienia skargi o wznowienie postepowania była przesłanka określona w art. 271 pkt 2 mówiąca o braku należytej reprezentacji. Generalnie zaś skarżący dąży do ponownego rozpoznania przedmiotu sprawy oznaczonej sygn. IV SA/Wr 566/05 i IV SA/Wr 399/12 uznając, że tak sąd jak i organy orzekły wadliwie.
Okolicznością niesporną w niniejszej sprawie jest, że pełnomocnikiem, skarżącego w sprawie SA/Wr 399/13 był adwokat M. W. wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką pełnomocnikiem z urzędu w miejsce wcześniej ustanowionego adwokata R. K. Zmiana pełnomocnika nastąpiła na wniosek skarżącego – pismem Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 11 grudnia 2012 r.
W dniu 19 kwietnia 2013 r. pełnomocnik skarżącego złożył do akt IV SA/Wr 399/12 opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Fakt ten spowodował złożenie dalszych nieskutecznych ostatecznie wniosków o ustanowienie pełnomocnika.
Zgodnie z art. 280 § 1 p.p.s.a. sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tego wymagań sąd wniosek odrzuci.
W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wniosek nie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia.
Z treści uzasadnienia wniosku o wznowienie postępowania, a także pisma skarżącego z dnia 28 września 2013 r. (a także oczywiście z akt sprawy IV SA/Wr 399/12 i IV SA/Wr 566/05 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego) wynika, że był reprezentowany przez pełnomocników. W obu tych przypadkach pełnomocnicy złożyli opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Skarżący, jak wynika z akt niniejszej sprawy, nie zgodził się z powyższymi opiniami pełnomocników.
Odmienna ocena wydanych decyzji i wyroków dokonana przez skarżącego, nie może stanowić podstawy do sformułowania wniosku o braku właściwej reprezentacji. Formułowanie przez skarżącego wniosków o ustanowienie pełnomocnika z urzędu "ze znajomością prawa pracy" świadczy o braku wiedzy, że pełnomocnicy nie posiadają określonych specjalizacji, dopuszczenie do zawodu adwokata lub radcy prawnego potwierdza jego wiedzę w każdej dziedzinie prawa.
Ostatecznie zatem należy uznać, że skarga o wznowienie postępowania winna ulec odrzuceniu.
Zgodnie bowiem z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 września 2001 r. sygn. akt II SA/Gd 970/01 i postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 23 października 1999 r. II UKN 174/99 samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-404 k.p.a. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa prawna nie zachodzi. Taka skarga jako nie oparta na wnioskowanej podstawie wznowienia, podlega odrzuceniu na podstawie przepisu art. 410 § 1 k.p.a.
Według Sądu mimo zmiany stanu prawnego i uregulowania postępowania o wznowienie postępowania w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) powyższe orzeczenia zachowały swoją aktualność. Podstawy wznowienia postępowania i procedura zostały bowiem w zasadzie powtórzone w nowej regulacji.
Na marginesie należy zauważyć, że treść uzasadnienia postanowienia z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie IV SA/Wr 399/12 jest jedna. Identyczne uzasadnienie przesłano stronie i pełnomocnikowi strony.
Zatem reasumując, w ocenie Sądu, skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie wznowienia i dlatego w myśl art. 280 § 1 p.p.s.a. podlega odrzuceniu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Wanda Wiatkowska-Ilków /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. S. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 399/12 odrzucającym skargę T. S. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie IV SA/Wr 399/12 odrzucił skargę T. S. na decyzję Wojewody D. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie prawa do zasiłku przedemerytalnego.
Jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia Sąd wskazał art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Z uzasadnienia Sądu wynika, że skarga została odrzucona z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie nie została wyczerpana droga postępowania administracyjnego.
W sprawie IV SA/Wr 399/12 na wniosek skarżącego ustanowiono pełnomocnika z urzędu.
Po wydaniu postanowienia z dnia 7 marca 2013 r. pełnomocnik wniósł do ORA pismo z prośbą o zwolnienie z obowiązku świadczenia pomocy prawnej otrzymał jednak odpowiedź odmowną. Dnia 17 kwietnia 2013 r. pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do złożenia skargi kasacyjnej.
W sprawie tej znajduje się również wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej – złożony przez skarżącego.
Pismem z dnia 13 maja 2013 r. T. S. zwrócił się do Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o ponowne wyznaczenie nowego terminu "na rozprawę pod tą samą sygnaturą IV SA/Wr 399/12".
W uzasadnieniu tego pisma podał, że nie może się zgodzić z postanowieniem z dnia 7 marca 2013 r., ponieważ jest sprzeczne i rozbieżne z oryginałem, który otrzymał pełnomocnik do napisania skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Stwierdził, że "pełnomocnik w swojej opinii pisze, (iż nie znajduje podstaw prawnych do wniesienia skargi kasacyjnej, od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r.) natomiast te postanowienie, które otrzymał powód – strona skarżąca 7.05.2013 r., pełnomocnik napisał by że nie przysługuje wniesienie skargi kasacyjnej od Postanowienia WSA we Wrocławiu z dnia 7 marca 2013 r. a nie opiniował, bo to jest nielogiczne". Dalej podał, że kierował do Prezesa Sądu Najwyższego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, "którą świadomie i celowo opóźnił pełnomocnik, składając w ostatnim ustawowym dniu". Pisząc powyższy wniosek telefonował do tut. Sądu, pytał do którego Sądu ma go kierować czy do NSA czy do SN odpowiedziano, że "tylko za naszym pośrednictwem" i tak uczynił i musi stwierdzić, "że Wydział IV WSA we Wrocławiu wprowadził go w błąd i to świadomie".
Wniósł "o wznowienie procesu z urzędu na starych zasadach i wyznaczenie adwokata z urzędu do tej sprawy z uprawnieniem z prawa pracy oraz powiadomienie N.I.K. o weryfikacji złożonych wniosków do P.U.P. w K. o zasiłki przedemerytalne".
Pismo powyższe Sąd zakwalifikował jako skargę T.S. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 7 marca 2013 r. sygn. akt IV SA/Wr 399/12 i oznaczono sygn. akt IV SA/Wr 339/13.
W niniejszej sprawie skarżący dwukrotnie wnosił o przyznanie pełnomocnika z urzędu – dwukrotnie otrzymał postanowienie odmawiające uwzględnienia tych wniosków. Z uwagi na fakt, że posiada pełnomocnika ustanowionego w sprawie IV SA/Wr 399/12, który działa również w sprawie o wznowienie postępowania, a także z uwagi na to, że zmiany pełnomocnika może dokonać ORA.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 270 p.p.s.a. w przypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Art. 277 tejże ustawy stanowi zaś, że skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym. Termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możliwości działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.
Wnioskodawca rozpytany na okoliczność podstawy prawnej złożonej skargi, (skarżącemu doręczono również pismo z treścią przepisów: art. 271, art. 272, art. 273 p.p.s.a.) w piśmie z dnia 28 września 2013 r. oświadczył, że był pozbawiony podstawowej pomocy prawnej z urzędu, przede wszystkim wyraził niezadowolenie z rozstrzygnięcia w sprawie SA/Wr 399/12. Pełnomocnik skarżącego na takie samo pytanie nie odpowiedział.
Zatem mając na uwadze treść skargi, oraz powyższego pisma Sąd uznał, że ewentualną podstawą do wniesienia skargi o wznowienie postepowania była przesłanka określona w art. 271 pkt 2 mówiąca o braku należytej reprezentacji. Generalnie zaś skarżący dąży do ponownego rozpoznania przedmiotu sprawy oznaczonej sygn. IV SA/Wr 566/05 i IV SA/Wr 399/12 uznając, że tak sąd jak i organy orzekły wadliwie.
Okolicznością niesporną w niniejszej sprawie jest, że pełnomocnikiem, skarżącego w sprawie SA/Wr 399/13 był adwokat M. W. wyznaczony przez Okręgową Radę Adwokacką pełnomocnikiem z urzędu w miejsce wcześniej ustanowionego adwokata R. K. Zmiana pełnomocnika nastąpiła na wniosek skarżącego – pismem Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 11 grudnia 2012 r.
W dniu 19 kwietnia 2013 r. pełnomocnik skarżącego złożył do akt IV SA/Wr 399/12 opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Fakt ten spowodował złożenie dalszych nieskutecznych ostatecznie wniosków o ustanowienie pełnomocnika.
Zgodnie z art. 280 § 1 p.p.s.a. sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tego wymagań sąd wniosek odrzuci.
W ocenie Sądu w niniejszej sprawie wniosek nie opiera się na ustawowej podstawie wznowienia.
Z treści uzasadnienia wniosku o wznowienie postępowania, a także pisma skarżącego z dnia 28 września 2013 r. (a także oczywiście z akt sprawy IV SA/Wr 399/12 i IV SA/Wr 566/05 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku przedemerytalnego) wynika, że był reprezentowany przez pełnomocników. W obu tych przypadkach pełnomocnicy złożyli opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Skarżący, jak wynika z akt niniejszej sprawy, nie zgodził się z powyższymi opiniami pełnomocników.
Odmienna ocena wydanych decyzji i wyroków dokonana przez skarżącego, nie może stanowić podstawy do sformułowania wniosku o braku właściwej reprezentacji. Formułowanie przez skarżącego wniosków o ustanowienie pełnomocnika z urzędu "ze znajomością prawa pracy" świadczy o braku wiedzy, że pełnomocnicy nie posiadają określonych specjalizacji, dopuszczenie do zawodu adwokata lub radcy prawnego potwierdza jego wiedzę w każdej dziedzinie prawa.
Ostatecznie zatem należy uznać, że skarga o wznowienie postępowania winna ulec odrzuceniu.
Zgodnie bowiem z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 września 2001 r. sygn. akt II SA/Gd 970/01 i postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 23 października 1999 r. II UKN 174/99 samo sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401-404 k.p.a. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli już z samego uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa prawna nie zachodzi. Taka skarga jako nie oparta na wnioskowanej podstawie wznowienia, podlega odrzuceniu na podstawie przepisu art. 410 § 1 k.p.a.
Według Sądu mimo zmiany stanu prawnego i uregulowania postępowania o wznowienie postępowania w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed Sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) powyższe orzeczenia zachowały swoją aktualność. Podstawy wznowienia postępowania i procedura zostały bowiem w zasadzie powtórzone w nowej regulacji.
Na marginesie należy zauważyć, że treść uzasadnienia postanowienia z dnia 7 marca 2013 r. w sprawie IV SA/Wr 399/12 jest jedna. Identyczne uzasadnienie przesłano stronie i pełnomocnikowi strony.
Zatem reasumując, w ocenie Sądu, skarga nie jest oparta na ustawowej podstawie wznowienia i dlatego w myśl art. 280 § 1 p.p.s.a. podlega odrzuceniu.
