I SA/Wr 2238/13

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Skarżący A.Ś. złożył skargę na wyżej opisaną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W., nie wskazując wartości przedmiotu sprawy. W tej sytuacji skarżący w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I z dnia 11 grudnia 2013 r. został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, pismo zawierające wezwanie w tym przedmiocie skarżący odebrał osobiście w dniu 18 grudnia 2013 r. Skarżący w zakreślonym terminie nie uzupełnił wskazanego w wezwaniu braku formalnego skargi. Postanowieniem z dnia 20 stycznia 2014r. Sąd odrzucił na podstawie art. 58 §1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm – zwanej dalej p.p.s.a.) skargę złożoną w tej sprawie. Odpis postanowienia został doręczony skarżącemu w dniu 30 stycznia 2014 r. Pismem z dnia 6 lutego 2012 r. (data nadania) skarżący reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia dla zaskarżonej decyzji. W motywach wniosku pełnomocnik strony skarżącej podniósł, że skarżący jest osobą w podeszłym wieku ( 75 lat) cierpiącą na liczne schorzenia (złośliwy nowotwór skóry, cukrzyca, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, przebyty udar mózgu). W sierpniu 2013r. usunięto mu nerkę z uwagi na postępujące zmiany nowotworowe. Podnosi, że w czasie, w którym skarżący odebrał wezwanie tj. w dniu 18 grudnia 2013 r. nastąpiło znaczące pogorszenie jego stanu zdrowia, wobec czego w okresie od połowy grudnia 2013 r. do 30 stycznia 2013 r. nie był w stanie samodzielnie zajmować się swoimi sprawami, stan ten uniemożliwił także powierzenie prowadzenia sprawy profesjonalnemu pełnomocnikowi. Kontakt słowny i logiczny ze skarżącym z uwagi na nasilające się dolegliwości nowotworowe był znacznie utrudniony. W konsekwencji został skierowany w dniu 23 grudnia 2013 r. w trybie pilnym na zabieg operacyjny, który odbył się w dniu 27 stycznia 2014 r. Hospitalizacja skarżącego trwała do 30 stycznia 2014 r. Jednocześnie wskazano, że zachowano siedmiodniowy termin do złożenia powyższego wniosku liczonego od tej daty. Na dowód powyższego przedłożono szereg zaświadczeń i opinii lekarskich w tym zaświadczenie lekarskie z dnia 23 grudnia 2012 r. o zakwalifikowaniu skarżącego, cierpiącego na nowotwór złośliwy, do zabiegu operacyjnego w trybie pilnym oraz kartę informacyjną leczenia szpitalnego odbytego w dniach 27-30 stycznia br. Wraz z wnioskiem strona dokonała czynności, której nie dokonała w terminie tj. podała wartość przedmiotu zaskarżenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Przepisy art. 86 i art. 87 p.p.s.a. przewidują możliwość przywrócenia terminu w sytuacji, gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy i gdy uprawdopodobni okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu terminu oraz gdy wniosek o przywrócenie terminu zostanie złożony w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu i wraz z tym wnioskiem zostanie dopełniona czynność, dla której termin był wyznaczony.

Podstawowym kryterium przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu są okoliczności uprawdopodabniające brak winy w uchybieniu terminu. Zarówno w nauce prawa, jak i orzecznictwie sądowym przyjęte jest, iż wskazane kryterium jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej oraz, że uchybiony termin nie może zostać przywrócony, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (postanowienie NSA z 24 marca 2004 r., sygn. akt FZ 13/04, niepubl.). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia (postanowienie NSA z 18 sierpnia 2000 r., sygn. akt III SA 1716/99, LEX nr 45409). Ponadto, przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminu, należy wziąć pod uwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez nią działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (postanowienie Sądu Najwyższego z 6 października 1998 r., sygn. akt II CKN 8/98, LEX nr 50679). Przywrócenie uchybionego terminu ma zatem charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu (B. Dauter, B. Gruszczyński, A Kabat, M. Niezgódka-Medek "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Komentarz", Zakamycze 2005, s. 219).

Podkreślenia również wymaga, że merytoryczne rozpoznanie wniosku może nastąpić wyłącznie w sytuacji, gdy są spełnione jego warunki formalne. Chodzi tu w szczególności o wymóg złożenia wniosku o przywrócenie terminu w określonym ustawą terminie, tj. w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1) i przewidziany w art. 87 § 4 p.p.s.a. wymóg dopełnienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, której nie dokonano w terminie.

Poddany ocenie Sądu wniosek strony skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w postaci podania wartości przedmiotu zaskarżenia, spełnia wszystkie powołane wyżej warunki formalne. Sąd zatem zobligowany jest do merytorycznego rozpoznania wniosku, co znajdzie odzwierciedlenie w poniżej przedstawionych rozważaniach.

Nie jest sporne w przedmiotowej sprawie, że siedmiodniowy termin do uzupełnienia braków formalnych skargi upłynął w dniu 27 grudnia 2013 r. Z akt sprawy wynika natomiast, że pismo czyniące zadość wezwaniu do uzupełnienia braku formalnego skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu, zostało nadane w placówce pocztowej w dniu 6 lutego 2014 r. Nie ulega zatem wątpliwości, że termin, którego przywrócenia domaga się strona skarżąca, został uchybiony. Uchybienie temu terminowi nastąpiło jednak, w ocenie Sądu, na skutek okoliczności niezależnych od strony skarżącej, co zostało przez nią należycie uprawdopodobnione. Ową okolicznością potwierdzającą brak winy strony skarżącej w uchybieniu terminowi, było nagłe pogorszenie stanu zdrowia skarżącego cierpiącego na nowotwór, trwające nieprzerwanie w okresie od 23 grudnia 2013 r. do 30 stycznia 2013 r., w efekcie którego był on zmuszony poddać się hospitalizacji zakończonej zabiegiem operacyjnym. Rodzaj schorzeń, na które cierpi skarżący, jego stan zdrowia w tym okresi, potwierdzony licznymi zaświadczeniami lekarskimi, w konfrontacji z zaawansowanym wiekiem pozwalają uznać, że we wskazanym czasie skarżący nie był w stanie podjąć czynności w sprawie ani wyręczyć się inną osobą w wykonywaniu nałożonych na niego obowiązków.

Zdaniem Sądu, zestawienie powyższych okoliczności, wskazuje w sposób niewątpliwy na brak winy strony skarżącej w uchybieniu terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi . Ponadto, wniosek o przywrócenie terminu został złożony w ciągu siedmiu dni od daty ustania przyczyny uchybienia terminowi. Owa przyczyna uchybienia terminowi (znaczne i nagłe pogorszenie się stanu zdrowia ) trwała bowiem do dnia 30 stycznia 2013 r., a wniosek został nadany w placówce pocztowej w dniu 6 lutego 2012 r., czyli w terminie o jakim mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a.

W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie art. 86 i art. 87 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.