II SA/Kr 1318/13

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z 5 lipca 2013 r., na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z 7. 07. 1994 r. - Prawo Budowlane (Dz. U. z 2010 r. , Nr. 243, poz. 1623 ), zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia dla M. i J. M. na budowę budynku garażowo-gospodarczego na dz. ewid. nr [...] (powstałej w obszarze oddziaływania inwestycji z dz. ewid. ozn. przed scaleniem nr [...], [...], [...]) położonej w miejscowości L. wraz infrastrukturą techniczną (dojazd istniejącym zjazdem z drogi gminnej dz. ewid. nr [...], linia energetyczna zalicznikowa od budynku mieszkalnego zlokalizowanego na dz. ewid. nr [...] po dz. ewid. nr [...], [...], rozbiórka fundamentów na dz. ewid. nr [...], utwardzenie dojazdu do projektowanego budynku) zgodnie z projektem budowlanym: "Budowa budynku garażowo-gospodarczego wraz z infrastrukturą techniczną".

W uzasadnieniu organ podał, że działka nr [...] położona jest w terenie objętym ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Lipnica Wielka, zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy w Lipnicy Wielkiej Nr XXVII/130/05 z 1 marca 2005r. (Dz. Urz. Woj. Mał. Nr 360, poz.2693) o symbolu "2.RM.9" tj. teren zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych. Na całym obszarze objętym ustaleniami planu dopuszcza się realizację sieci i urządzeń infrastruktury technicznej. Zgodnie z powołanym wyżej planem nieruchomość (teren) objęta projektowaną inwestycją może być zagospodarowana w sposób proponowany przez wnioskodawcę. Organ stwierdził, że projekt budowlany jest kompletny i spełnia wymagania określone w art. 34 ust. 1, 2 i 3 Prawa budowlanego. Inwestor dysponuje nieruchomością na cele budowlane i uzyskał wymagane przepisami szczególnymi uzgodnienia, pozwolenia lub opinie innych organów. Załączniki stanowią integralną część decyzji.

Ponadto organ podał, że do zastrzeżeń wniesionych w toku postępowania przez "uczestnika postępowania" E. S. zajął stanowisko w osobnym piśmie.

Odwołanie od ww. decyzji wniósł E. S., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i umorzenia postępowania. Odwołujący się wskazał, że pozwolenie na budowę dotyczy nieruchomości, która przez scaleniem jakie zostało przeprowadzone we wsi L. stanowiła jego własność. Decyzja scaleniowa została następnie uchylona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 842/09, sąd wstrzymał także wykonanie zaskarżonej decyzji, co - w ocenie odwołującego się - uniemożliwia wydawanie pozwoleń na budowę na terenach objętych scaleniem. Podkreślił, że wydanie zaskarżonej decyzji prowadzi do nieodwracalnych skutków prawnych i szkód, gdyż w przypadku przywrócenia stanu przedscaleniowego nie będzie mógł już odzyskać swojej ziemi. Odwołujący się wskazał, że organ I instancji nieprawidłowo ustalił krąg stron postępowania i naruszył art. 10 § 1 kpa. Ponadto wysunął również konkretne zastrzeżenia co do przedłożonej przez inwestora dokumentacji.

Wojewoda [...] decyzją z 20 sierpnia 2013 r., znak: [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 w zw.z art. 105 § 1 kpa umorzył postępowanie odwoławcze.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że zgodnie z dyspozycją art. 127 kpa, odwołanie od decyzji wydanej w I instancji służy stronie postępowania. Organ odwoławczy przytoczył również treść art. 29 kpa oraz art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane i wyjaśnił, że właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości sąsiadujący z projektowaną budową, aby uzyskać status strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, muszą wskazać konkretny przepis, przewidujący w konkretnej sytuacji ograniczenie w swobodnym korzystaniu z ich nieruchomości, wprowadzone ze względu na powstanie w sąsiedztwie określonego obiektu budowlanego.

Wojewoda [...] wyjaśnił, że projekt scalenia gruntów wsi L. został zatwierdzony decyzją Wójta Gminy [...], znak: [...] z 14 września 2006 r., utrzymaną następnie w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], z 21 maja 2008 r. Powyższe decyzje dały podstawę do wprowadzenia zmian poscaleniowych w ewidencji gruntów i budynków oraz ujawnienia nowego stanu prawnego w księgach wieczystych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 842/09, uchylił zaskarżoną ww. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji oraz określił, że decyzja SKO nie może być wykonywana. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie został zaskarżony do Naczelnego Sądu Administracyjnego i do dnia wydania przedmiotowej decyzji skarga kasacyjna nie została rozpatrzona.

Dalej organ odwoławczy podał, że z materiału dowodowego wynika, że organ I instancji prowadząc postępowanie w sprawie wnioskowanego pozwolenia na budowę respektował wprowadzone zmiany i stan prawny nieruchomości, wynikający z przeprowadzonego scalenia gruntów. Strony postępowania zostały ustalone na podstawie aktualnego stanu ujawnionego w ewidencji gruntów i w księgach wieczystych. Organ I instancji zawiadomienie o prowadzonym postępowaniu, w tym rozstrzygnięcie w sprawie, skierował także do osób nie będących stronami postępowania, ale zainteresowanych z uwagi na fakt, że byli oni właścicielami nieruchomości przed scaleniem, a które to nieruchomości po scaleniu tworzą działkę inwestora, będącą terenem inwestycji. Odwołujący – E. S., jest jedną z takich osób zainteresowanych postępowaniem, jednak nie posiada przymiotu strony.

Wojewoda [...] wyjaśnił, że "strony zainteresowane" (tj. właściciele działek przed scaleniem) zostały wprawdzie zawiadomione przez organ I instancji jednak zdaniem organu odwoławczego bezzasadnie. Ujawnione zmiany w ewidencji gruntów i księgach wieczystych po scaleniu gruntów są obowiązujące i wiążące organ administracji architektoniczno-budowlanej w dniu orzekania w sprawie. Organ odwołał się do treści art. 4 i 5 ustawy, z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. Wskazał, że z ujawnionego w księdze wieczystej stanu prawnego wynika, że właścicielami działki o nr ewid. [...] są J. i E. M., a inwestorzy, M. i J. M. posiadają prawo do dysponowania ww. działką o nr [...], na podstawie pisemnej umowy użyczenia z 8 kwietnia 2013 r., o której mowa w oświadczeniu inwestorów o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Organ II instancji zaznaczył, że E. S., w toku postępowania prowadzonego przez organ I instancji, pismem z 26 maja 2013 r. wniósł uwagi do przedmiotowej sprawy. Nie wykazał jednak, że jest właścicielem, użytkownikiem wieczystym ani zarządcą nieruchomości znajdującej się w obszarze oddziaływania obiektu. W odpowiedzi, organ I instancji w dniu 3 lipca 2013 r. skierował do pana E. S. pismo, w którym wyjaśnił czym kierował się przy ustalaniu kręgu stron postępowania.

Wojewoda [...] wskazał również, że inwestor winien mieć świadomość ryzyka związanego z realizacją inwestycji w oparciu o wydane pozwolenie na budowę, w razie uprawomocnienia się wyroku WSA w Krakowie z 24 sierpnia 2011 r.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na decyzję Wojewody [...] wniósł E. S., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania.

W uzasadnieniu ponownie argumentował, że organ niesłusznie uznał, że nie przysługuje mu status strony w postępowaniu.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o oddalenie skargi i podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

W dnu 25 lutego 2014 r. do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie wpłynęło pismo M. M., J. M. i J. M. którzy wnieśli o oddalenie skargi. Uczestnicy wskazali, że inwestycja została przez nich już realizowana, co czyni skargę bezprzedmiotową. Nadto nieruchomość na której została zrealizowana inwestycja także przed scaleniem stanowiła ich własność, w wyniku scalenie przypadła im jedynie położona między ich działkami działka przez którą prowadzi dojazd. Działka ta jest nadal wpisana w księdze wieczystej na ich rzecz jako właścicieli i wpis nie została uchylony, ani zaskarżony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do dyspozycji z art. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Postępowanie przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do dyspozycji z art. 134 §1 kpa.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja Wojewody [...] z 20 sierpnia 2013 r. , którą organ umorzył postępowanie odwoławcze wszczęte przez E. S., który zakwestionował decyzję Starosty [...] z 5 lipca 2013 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia dla M. i J. M. na budowę budynku garażowo-gospodarczego na dz. ewid. nr [...] (powstałej w obszarze oddziaływania inwestycji z działkami ewid. ozn. przed scaleniem nr [...], [...], [...]) położonej w miejscowości L. wraz infrastrukturą techniczną oraz z rozbiórką fundamentów na dz. ewid. nr [...], utwardzeniem dojazdu do projektowanego budynku) zgodnie z projektem budowlanym: "Budowa budynku garażowo-gospodarczego wraz z infrastrukturą techniczną" nie odpowiada prawu. Już na wstępie należy wskazać, iż została ona wydana z naruszeniem przepisu art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawa budowlanego (Dz. U. 2010 r. Nr 243, póz. 1623 ze zm.) zgodnie z którym stronami w postepowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele , użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Organ odwoławczy, a wcześniej organ I instancji odmówiły bowiem statusu strony E. S. w sprawie udzielenie pozwolenia na budowę i zatwierdzenia projektu budowlanego ww. budynku garażowo-gospodarczego na dz. ewid nr [...] w L. wskazując, iż nie jest on właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządca nieruchomości, która pozostaje w obszarze oddziaływania wnioskowanego do budowy obiektu. Powyższe ustalenia oparte zostały na ujawnionych danych z ewidencji gruntów i ksiąg wieczystych, z których wynika że właścicielami nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] są J. i E. M. ( wypis z rejestru gruntów z 12.03. 2013 r. załączony do projektu budowlanego przedmiotowego budynku, przedłożony do akt administracyjnych). W sprawie istotne jest, jest jednak to, że powyższa nieruchomość oznaczona obecnie jako działka nr 16819 powstała z działek nr [...], [...], [...] w wyniku zmian scaleniowych zatwierdzonych decyzją Wójta [...] z 14 września 2006 r., która stała się prawomocna w dniu 21 maja 2008 r., a w stosunku do której wyrokiem WSA w Krakowie z 24 sierpnia 2011 r., sygn. Akt II SA/Kr 842/09 została stwierdzona nieważność. Nadto należy wskazać, iż właścicielem nieruchomości oznaczonych przed scalenie nr [...], [...], [...] był skarżący. A zatem nie można uznać stanowiska organów , za prawidłowe w sytuacji gdy wyrokiem ww. WSA w Krakowie scalenia zostały zakwestionowane, a nadto w wyroku tym Sąd określił w oparciu o przepis art. 152 p.p.s.a., że decyzja organu odwoławczego z 21 sierpnia 2008 r. utrzymująca w mocy decyzję scaleniową Wójta [...] z 14 września 2006 r. nie może być wykonywana. Powyższe oznacza, iż nawet jeżeli w dacie wydania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z 20 sierpnia 2013 r., a także poprzedzającej ją decyzji organu i instancji wyrok WSA stwierdzający nieważności decyzji scaleniowej w K. nie był prawomocny - a to ze względu na złożenie skargi kasacyjnej i nierozpatrzenie jej czasu wydania zaskarżonej decyzji - to decyzja scaleniowa nie mogła być wykonywana. W konsekwencji na tle tego stanu prawnego należało przyjąć, że uchylone przez sąd decyzje scaleniowe, nie wywoływały żadnych skutków prawnych, a zatem nie mogły być one też podstawą dla innych rozstrzygnięć organów administracji. W wyniku wydania powołanego wyroku sądu, stan prawny tych nieruchomości położonych w L. objętych ww. decyzją scaleniową oceniać należy tak, jakby scalenia nie było ( por. wyrok WSA w Krakowie z 2. 12. 213 r. , sygn. akt II SA/Kr 1175/13). Zaistniała sytuacja prowadzi zatem do stwierdzenia, że skarżący E. S. jako właściciel przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako działki [...], [...], [...] - które znajdują się w obszarze oddziaływania wnioskowanej budowy - ma interes prawny w sprawie dotyczącej wydania pozwolenia na budowę i zatwierdzenia projektu budowalnego na budowę przedmiotowego budynku garażowo-gospodarczego na działce oznaczonej po scaleniu nr [...].

Konkludując, w zaskarżonej decyzji organ niezasadnie przyjął, iż skarżącemu nie przysługuje status strony postępowania w przedmiotowym postepowaniu i umorzył postępowanie odwoławcze jako bezprzedmiotowe. Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy Wojewoda [...] uwzględni powyższe uwagi rozpoznając odwołanie E. S.. Na marginesie trzeba zaznaczyć, że wobec oddalenia skargi kasacyjnej wyrokiem NSA z 18.10.2013 r., sygn.. akt II OSK 698/13 wyrok WSA w Krakowie z 24. 08. 2011 r. stał prawomocny.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zgodnie z art. 145 § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i custawy p.p.s.a., który nstanowi, że sąd uwzględniając skargę na decyzje lub postanowienie uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a) lub inne naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik postepowania (lit. c) - orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono w punkcie III sentencji na podstawie art. 200 p.p.s.a.