III SA/Łd 1051/13

Uzasadnienie

III SA/Łd 1051/13

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] cofającą R. T. uprawienia do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie prawa jazdy kategorii B.

W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami ( Dz. U. Nr 30, poz. 151 ze zm.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12.10. 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych ( tekst jednolity Dz. U. z 2001r. Nr 71 poz. 856 ze zm.).

Jak wynika z załączonych akt administracyjnych, decyzja cofająca R.T. uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie prawa jazdy kategorii B i zobowiązująca stronę do zwrotu prawa jazdy, wydana została przez Prezydenta Miasta Ł. na podstawie art. 103 ust. 1 pkt 1 lit a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami ( Dz. U. z 2011 r, Nr 30, poz., 151 ze zm.) oraz art. 104 i art. 108 K.p.a., po stwierdzeniu orzeczeniem lekarskim z dnia [...] wydanym przez lekarza uprawnionego do badań kierowców Przychodni Konsultacyjno-Diagnostycznej WOMP w Ł. , a następnie orzeczeniem z dnia [...] wydanym przez lekarza uprawnionego do badań kierowców Instytutu Medycyny Pracy w Ł., istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii A, A1,B,B1,T,B+E,C, C1, D,D1, C+E, D+E,C1+E, D1+E oraz pozwolenia do kierowania tramwajem.

W odwołaniu od tej decyzji R.T. zarzucił naruszenie:

- art. 10 K.p.a. poprzez zaniechanie wezwania strony do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań w następstwie czego nie mógł zając stanowiska odnośnie zgromadzonego materiału i zgłosić nowych wniosków dowodowych ani odnieść się do przeprowadzonych badań lekarskich;

- art. 81 K.p.a. polegające na uznaniu za udowodnioną okoliczności faktycznej w postaci istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami na podstawie orzeczeń, co do których nie miał możliwości wypowiedzenia się;

- art.. 77 § 1 i 80 k.p.a. przez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i całkowite pominięcie wyników badań z [...] i [...].;

- art. 108 § 1 K.p.a. w zw. z art. 7 K.p.a. poprzez nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności pomimo braku zaistnienia i wykazania przesłanek uzasadniających jego stosowanie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. rozpoznając sprawę na skutek wniesionego odwołania ustaliło, że R.T. posiada uprawnienia do kierowania pojazdami kat B. W dniu 4 marca do organu I instancji wpłynęło orzeczenie lekarskie [...] z dnia [...]. wystawione przez lekarza uprawnionego do badań kierowców Przychodni Konsultacyjno-Diagnostycznej WOMP w Ł., z którego treści wynika, że w wyniku przeprowadzonych badań lekarskich u R.T. stwierdzono istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii A, A1,B,B1,T,B+E,C, C1, D,D1, C+E, D+E,C1+E, D1+E oraz pozwolenia do kierowania tramwajem.

W związku z powyższym, Prezydent Miasta Ł. pismem z 5 marca 2013 r. poinformował stronę o wszczęciu postępowania w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi. Równocześnie, ponieważ R.T. nie zgodził się treścią orzeczenia lekarskiego z dnia [...], został ponownie poddany badaniom w Instytucie Medycyny Pracy. W dniu 18 czerwca 2013 r. do organu I instancji wpłynęło orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia [...] wystawione przez lekarza uprawnionego do badań lekarskich osób kierujących pojazdami Instytutu Medycyny Pracy w Ł., z którego wynika, że po przeprowadzeniu badań lekarskich w trybie odwoławczym także stwierdzono u R.T. istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których jest wymagane posiadanie prawa jazdy kategorii A, A1,B,B1,T,B+E,C, C1, D,D1, C+E, D+E,C1+E, D1+E oraz pozwolenie do kierowania tramwajem.

W związku z tym Prezydent Miasta Ł. w dniu [...]. wydał zaskarżoną decyzję.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wskazało, że podstawą prawną decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi był art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, zgodnie z którym Starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem. Decyzja ta nie należy do decyzji uznaniowych, w związku z tym organ administracji stosując przepisy ustawy obowiązany jest do jej wydania.

Organ odwoławczy stwierdził, że treść załączonych do akt orzeczeń lekarskich nie pozostawia wątpliwości, że zostały one wydane przez lekarzy uprawnionych do badań kierowców i jednoznacznie wynika z nich również istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez R.T. pojazdami silnikowymi.

W związku z tym, że organy związane są takimi orzeczeniami i nie mają podstaw formalnoprawnych do kwestionowania okoliczności objętych treścią tych orzeczeń należy uznać, że cofnięcie skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi było obligatoryjne.

Odnosząc się do podnoszonych zarzutów jak i wniosków co powołania biegłego oraz przesłuchania świadków na okoliczność poprawy stanu zdrowia strony, organ odwoławczy wskazał, że związanie organów ostatecznym orzeczeniem lekarskim (orzeczenie nr [...] z dnia [...] ) wykluczało możliwość przeprowadzenia w postępowaniu o cofnięcie prawa jazdy dowodu z opinii biegłego co do treści zawartych w tym orzeczeniu.

Także pozostałe zarzuty podniesione w odwołaniu organ uznał za chybione. Wskazał, że pismem z dnia 5 marca 2013 r. Prezydent Miasta Ł. poinformował Stronę o treści art. 10 K.p.a., a ponadto w orzecznictwie wskazuje się , że choć organ powinien ustosunkować się do dowodów zgłoszonych przez stronę oraz umożliwić jej wyrażenie ostatecznego stanowiska wobec całości dowodów i żądań zawartych w aktach sprawy, to uchybienie to jednak nie ma istotnego wpływu na wynika sprawy , jeżeli strona nie wykazała, jakie ujemne konsekwencje dla sprawy spowodowało ograniczenie jej prawa do czynnego udziału w postępowaniu. A tylko w takim przypadku można mówić o takim naruszeniu art. 10 K.p.a., które miało wpływ na wynik sprawy.

Ponieważ dowody zgłoszone przez stronę nie mogły odnieść zamierzonego skutku, nawet hipotetycznie uznając powyższy zarzut za słuszny, naruszenie to nie ma istotnego wpływu na wynik sprawy.

Odnośnie zarzutu pominięcia dowodu z wyniku badań z dnia [...]. oraz z [...] organ stwierdził, że dla potrzeb prowadzonego postępowania jakiekolwiek wyniki badań cząstkowych, które nie odnoszą się wprost do istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi – pozostają bez wpływu na podjęte w sprawie rozstrzygnięcie. Dla oceny, czy przeciwwskazania zdrowotne istnieją, czy też nie, wymagana jest specjalistyczna wiedza , której organy administracji nie posiadają, tym bardziej nie posiadają one kwalifikacji ani wiedzy do weryfikacji wydanych orzeczeń lekarskich. Organ przywołał także orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2005 r. sygn. akt OSK 1273/04 ( LEX Nr 189224), gdzie stwierdzono, że wydawane w wyniku rozpatrzenia odwołania orzeczenia mające ostateczny charakter są wiążące dla organów prowadzących postępowanie w sprawie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podzieliło także ocenę organu I instancji co zasadności nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 § 1 k.p.a. ze względu na potrzebę ochrony zdrowia lub życia ludzkiego .

Na zakończenie wyjaśniono także, jakie warunki muszą zostać spełnione aby stronie po ustaniu przyczyn, które spowodowały cofnięcie uprawnień, uprawnienia te mogły być przywrócone.

W skardze skierowanej do sądu na powyższą decyzję R.T. zarzucił:

1 naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, a to art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 10 K.p.a. przez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji pomimo zaniechania przez organ I instancji wezwania strony do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz art. 10 K.p.a przez zaniechanie przez organ II instancji wezwania strony do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, które to naruszenie stanowi przesłankę wznowienia postępowania, w następstwie czego strona nie mogła zając stanowiska odnośnie zgromadzonego materiału przed organem I i II instancji, złożyć nowych wniosków dowodowych ani odnieść się do przeprowadzonych badań lekarskich ;

2 obrazę przepisów postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na treść skarżonego rozstrzygnięcia tj.:

a/ art. 81 K.p.a. oraz 107 § 3 K.p.a. polegającą na braku ustosunkowania się organu II instancji do zarzutów strony podniesionych w odwołaniu.

b/ art. 77 § 1 K.p.a. i 80 K.p.a. poprzez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego wyrażającą się w całkowitym pominięciu dowodu z dokumentów dot. poprawy stanu zdrowia skarżącego tj wyników badań z [...] i z dnia [...]. oraz oddalenie wniosków dowodowych strony;

Skarżący wnosił na zasadzie art. 145 § 1 ust. 1 p.p.s.a o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji i zasądzenie kosztów postępowania. Ponadto wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji przed zakończeniem postępowania .

Postanowieniem z dnia 21 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. W myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst. jedn. Dz. U. z 2012 poz. 270) [dalej: p.p.s.a.], sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1./ uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a./ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy;

b./ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego;

c./ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2./ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3./ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

W rozpatrywanej sprawie ocenie sądu pod względem zgodności z prawem podlegała decyzja utrzymująca w mocy decyzję cofającą skarżącemu uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi w zakresie prawa jazdy kategorii B, gdyż skarżący tylko takie uprawnienia posiadał.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowi art. 103 ust. 1 pkt 1 a) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami ( Dz. U. Nr 30 , poz. 151 ze zm.), zgodnie z którym starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem.

Treść cytowanego przepisu jest jednoznaczna i nie wywołuje w orzecznictwie większych wątpliwości. Nie mniej analiza przesłanek, jakie muszą być spełnione, aby organ mógł wydać taką decyzję, będzie wskazywała zarazem zakres postępowania dowodowego i rodzaj dowodów, jakie organ musi przeprowadzić.

Przede wszystkim podkreślić należy, że sformułowanie "starosta wydaje decyzję" wskazuje, na bezwzględnie obowiązujący charakter tego przepisu. Wydanie decyzji cofającej uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi nie zostało pozostawione swobodnemu uznaniu organu i jego ocenie, co do zasadności wydania takiej decyzji. W przypadku bowiem stwierdzenia przez uprawnionego lekarza w orzeczeniu lekarskim istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania przez stronę pojazdami silnikowymi, starosta ma obowiązek wydania decyzji cofającej kierowcy uprawnienia do kierowania pojazdami.

Prawidłowe jest także stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji, że organ administracji jest związany treścią orzeczenia lekarskiego stwierdzającego istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, a orzeczenie to nie podlega jego ocenie, co do zasadności wydania go o danej treści.

Badania lekarskie w przedmiotowym zakresie mogą przeprowadzać jedynie lekarze uprawnieni spełniający wymagania określone w art. 77 ust. 1 ustawy i wpisani do ewidencji uprawnionych lekarzy, prowadzonej przez marszałka województwa. Jak stanowi art. 79 ust. 2 ustawy uprawniony lekarz, po przeprowadzeniu badania lekarskiego, wydaje osobie badanej orzeczenie lekarskie.

Osoba badana lub podmiot kierujący na badania, niezgadzający się z treścią orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego w jednostce określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 81 /../. Jednostka mająca przeprowadzić badania w trybie odwoławczym powinna być jednostką o wyższym poziomie referencyjnym w stosunku do jednostki, która przeprowadziła badanie pierwotne. ( art. 79 ust. 4 i 5 ustawy). Orzeczenie lekarskie wydane po przeprowadzeniu ponownego badania lekarskiego jest ostateczne (art. 79 ust 7 ustawy). Kopię takiego orzeczenia, w przypadku gdy zostały stwierdzone przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdem, uprawniony lekarz ma obowiązek przesłać starości właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej, po upływie 14 dni od dnia badania, jeżeli nie został złożony wniosek o przeprowadzenie ponownego badania albo orzeczenie lekarskie zostało wydane po przeprowadzeniu ponownego badania. Przesłanie do organu kopii ostatecznego orzeczenia lekarskiego kończy pierwszy diagnostyczno - orzeczniczy etap postępowania w przedmiocie weryfikacji uprawnień kierowcy ze względu na stan jego zdrowia. Jak wyjaśniał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. I OSK 103 /11 ( LEX nr 1113233), a orzeczenie to zachowało w pełni swoją aktualność, gdyż uregulowanie zawarte w art. 103 ust. 1 pkt 1 a) ustawy o kierujących pojazdami odpowiada brzmieniem poprzednio obowiązującego art. 140 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, postępowanie administracyjne w przedmiocie weryfikacji uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi ze względu na stan zdrowia kierowcy jest dwuetapowe. Pierwszy etap to właśnie postępowanie diagnostyczno – orzecznicze prowadzone przez uprawnionych lekarzy i w tym postępowaniu nie mają zastosowania reguły procedury administracyjnej. Na tym etapie strona może kwestionować wynik badań, przedstawiać posiadane dokumenty lekarskie i opinie medyczne a także posiadane wyniki innych badań. Może także skorzystać z uprawnienia do wniesienia odwołania od pierwotnego orzeczenia lekarskiego i uzyskać orzeczenie w trybie odwoławczym. Jeżeli jednak w ostatecznym orzeczeniu lekarskim wydanym przez lekarza uprawnionego jednostki orzeczniczej o wyższym poziomie referencyjnym w stosunku do jednostki, która przeprowadziła badanie pierwotne, a taka sytuacja niewątpliwie zachodzi w rozpatrywanej sprawie, skoro w trybie odwoławczym orzeczenie wydał lekarz uprawniony z Instytutu Medycyny Pracy w Ł., stwierdzono istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, to na drugim etapie postępowania, toczącym się w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, nie ma już prawnej możliwości weryfikowania orzeczeń lekarskich. Organ orzekający w przedmiocie uprawnień do kierowania pojazdami jest treścią takiego orzeczenia związany, podobnie jak sąd oceniający zgodność z prawem zaskarżonej do niego decyzji, wydanej na podstawie takiego orzeczenia.

Ostateczne orzeczenie lekarskie wydane przez lekarza uprawnionego stwierdzające lub nie istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art.76 § 1 K.p.a. i stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone.

Organ administracji nie miał więc żadnych podstaw prawnych do prowadzenia jakiegokolwiek postępowania dowodowego na okoliczności objęte treścią tego orzeczenia lekarskiego. A wobec tego pozostawienie bez rozpoznania przez organ odwoławczy wniosków dowodowych strony zawartych w odwołaniu (o przesłuchanie świadków na okoliczność poprawy stanu zdrowia odwołującego, o dopuszczenie dowodu z dokumentów jakimi są wyniki badań laboratoryjnych z 2012 r., a także o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami i o odebranie wyjaśnień od strony) i zaniechanie wydania przez organ postanowienia odmawiającego przeprowadzenia zgłoszonych dowodów, nie może być uznane za takie naruszenie przepisów postępowania, które mogłoby mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia.

Art. 78 § 1 K.p.a stanowi, że żądanie strony dotyczące przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić, jeżeli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy. W rozpatrywanej sprawie ta okoliczności, którą skarżący chciał pośrednio lub bezpośrednio wykazać za pomocą zgłoszonych dowodów tj. brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami nie mogły zostać udowodnione za pomocą powyższych środków dowodowych, a więc nie miały znaczenia prawnego dla rozstrzygnięcia. Przesądza o tym norma prawa materialnego tj. treść art. 103 ust. 1 pkt 1 a) ustawy o kierujących pojazdami, która jako jedyny dowód stanowiący podstawę do wydania decyzji uznaje dokument urzędowy jakim jest ostateczne orzeczenie lekarskie wydane przez lekarza uprawnionego.

Organ administracji, zgodnie z art. 77 § 1 K.p.a. jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.

Przez materiał dowodowy należy rozumieć ogół dowodów, których zebranie jest konieczne dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy ( Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz. B. Adamiak, J. Borkowski Wyd 11 str. 341) . W rozpatrywanej sprawie do wydania zgodnego z prawem rozstrzygnięcia wystarczające było oparcie się, tak jak to uczyniły organy, na ostatecznym orzeczeniu lekarskim K/131/2013 wydanym przez lekarza uprawnionego do badań kierowców Instytutu Medycyny Pracy.

Reasumując, należy stwierdzić, że ostateczne orzeczenie lekarskie stwierdzające istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem jest jedyną i bezwzględną podstawą do wydania decyzji cofającej uprawnienia do kierowania pojazdami.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 10 K.p.a., z czego skarżący wywodzi zaistnienie przesłanki do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. stwierdzić należy, że nie jest ona uzasadniony. Skarżący, jak podkreślał organ, został zawiadomiony o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami. W piśmie tym zawarte zostało także m.in. pouczenie o treści art. 10 §1 k.p.a. Przepis ten stanowi, że organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Pismo zostało doręczone stronie 8 marca 2013 r. Skarżący brał czynny udział w postępowaniu diagnostyczno - orzeczniczym i wykorzystał możliwość złożenia odwołania od pierwotnego orzeczenia. Była mu znana także treść pierwszego jak i wydanego w trybie odwoławczym orzeczenia lekarskiego, a żadnych innych dowodów organy w sprawie nie przeprowadzały. Zasada czynnego udziału strony w postępowaniu, wynikająca z art. 10 K.p.a. i stanowiący gwarancję realizacji tej zasady art. 81 K.p.a ma na celu zapewnienie stronie realnego wzięcia udziału w postępowaniu i umożliwienie odniesienia się do wynikających z danego dowodu okoliczności tak, aby m.in. można było w pełni ocenić wiarygodność tego dowodu i wynikających z niego faktów. W rozpatrywanej sprawie treść dokumentu stanowiącego jedyny dowód w sprawie była dla organu wiążąca, a stronie znana. Zaniechanie w tej sytuacji wezwania strony do wypowiedzenia się co do zebranego w sprawie materiału przed wydaniem decyzji, jakkolwiek stanowi formalne naruszenie art. 10 K.p.a. nie miało żadnego znaczenia dla wydanego rozstrzygnięcia i nie może stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. Gdy chodzi o podstawę do wznowienia z art.. 145 § 1 pkt 4, to zachodzi ona zarówno wtedy, gdy strona bez swojej winy w ogóle nie brała udziału w postępowaniu, jak i gdy nie brała udziału w istotnych czynnościach w toku postępowania. Taka sytuacja niewątpliwie nie zachodzi w tej sprawie, gdyż udział skarżącego przy najistotniejszych czynnościach, w tym poddanie się badaniom celem uzyskania orzeczenia nie budzi żadnych wątpliwości podobnie jak doręczenie mu decyzji obu instancji.

Z przyczyn wyjaśnionych powyżej za nieuzasadniony należy uznać także zarzut naruszenia art. art. 77 §1 i 80 K.p.a. W sprawie, w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia wyjaśnione zostały bowiem wszystkie okoliczności.

Nie jest także zasadny zarzut naruszenia art. 107 § 3 K.p.a. i nieodniesienia się przez organ odwoławczy do zarzutów odwołania. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji w pełni odpowiada wymogom wskazanego przepisu tj. wskazuje fakty, które organ uznał za udowodnione i dowód, na którym organ oparł swoje rozstrzygnięcie. Wyjaśnia dlaczego organ nie przeprowadził dowodów zgłoszonych przez stronę i podstawę prawną decyzji.

Reasumując, w ocenie Sądu, organy prawidłowo zastosowały art. 103 ust. 1 pkt 1 a) , a ustalenia na których oparły swoje rozstrzygnięcie nie budzą wątpliwości. Sąd nie stwierdził także takiego naruszenia przepisów postępowania, które mogło by mieć wpływ na wynik sprawy, a tylko takie naruszenie uzasadniałoby uchylenie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 c) p.p.s.a. Sąd jak wskazał już wyżej nie stwierdził także naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. Z tego względu na podstawie art. 151 p.p.s.a. Sąd skargę oddalił .

U.K.