II SA/Bd 49/14

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia 26 czerwca 2013 r. nr XIX/268/2013 Rady Gminy Dobrcz uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu gminy Dobrcz dotyczący wsi Kotomierz i Zalesie (Dz. Urz. Wojew.Kujaw.-Pom. z 2013 r., poz. 2404).

Na przedmiotową uchwałę skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wnieśli K. L., B. F. oraz T. K. domagając się stwierdzenia jej nieważności. Skarżący zawarli w złożonych skargach tożsame zarzuty i ich uzasadnienie w stosunku do zakwestionowanej uchwały. Zaskarżonej uchwale zarzucili naruszenie:

1. art. 39 ust. 1 pkt 4, art. 46 i art. 54 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U z 2013 r. poz. 1235 ze zm.) poprzez naruszenie procedury uchwalania planu miejscowego w związku z nie poinformowaniem o możliwości zgłaszania uwag do prognozy oddziaływania na środowisko i nie wyznaczeniem co najmniej 21-dniowego terminu do zgłaszania takich uwag, liczonego do momentu zakończenia wyłożenia prognozy oddziaływania na środowisko, co skutkowało brakiem wiedzy obywateli o możliwości zgłoszenia uwag do prognozy oddziaływania na środowisko. W zakresie tego zarzutu skarżący wskazali, że z treści ww. przepisów wynika obowiązek organu poinformowania obywateli o przystąpieniu do sporządzania prognozy oddziaływania na środowisko w związku z rozpoczęciem prac planistycznych i poinformowania o prawie zgłaszania uwag, a następnie wyłożenia do publicznego wglądu projekt prognozy oddziaływania na środowisko i wyznaczenia co najmniej 21-dniowego terminu na zgłaszanie uwag do projektu prognozy oddziaływania na środowisko. Za każdym też razem taka informacja powinna zostać obwieszczona i ogłoszona w prasie i na tablicach ogłoszeń. Tymczasem w sprawie takie działania nie zostały podjęte, gdyż jak wynika z ogłoszenia o wyłożeniu projektu planu miejscowego, Wójt w drodze obwieszczenia ogłosił wprawdzie o wyłożeniu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, niemniej jednak nie poinformował on obywateli o możliwości składania uwag do treści prognozy oddziaływania na środowisko, lecz wyłącznie o uprawnieniu do zgłaszania uwag do projektu planu miejscowego (zgłoszenie przez obywateli uwag do prognozy oddziaływania na środowisko warunkowało prawidłowe ustalenie skutków oddziaływania projektu planu na środowisko, bez zapewnienia tej możliwości nie było więc możliwe prawidłowe przeprowadzenie procedury planistycznej), a ponadto Wójt nie poinformował o przystąpieniu do prac na prognozą oddziaływania na środowisko i prawie zgłaszania uwag do tego dokumentu;

2. art. 10 ust. 2a i art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez przyjęcie, że obecnie obowiązująca treść Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Dobrcz nie pozwala na pozytywne rozpatrzenie uwag skarżących dotyczących dopuszczenia w miejscowym planie możliwości lokalizacji elektrowni wiatrowych w obrębie Kotomierz i Zalesie Gminy Dobrcz i elektrowni wiatrowych o mocy [...] MW wprost na działkach nr [...] i [...], co skutkowało oddaleniem tych uwag bez ich rzetelnego rozpatrzenia. W zakresie tego zarzuty skarżący zaznaczyli, że brak zapisu przewidującego lokalizację elektrowni wiatrowych w Studium, które obowiązywało przed wejściem w życie ustawy nowelizującej ustawę o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i wprowadzającej do niej przepis art. 10 ust. 2a, (a z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie), nie wyłącza zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej możliwości lokalizacji elektrowni wiatrowych. Ponadto wskazano na Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Dobrcz zawierające zapis mówiący o opracowaniu i uchwalenia przez Radę Gminy projektu założeń zapotrzebowania gminy w energię elektryczną, w oparciu o który to zapis Rada Gminy uchwaliła w dniu 28 września 2007 r. Program Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej Gminy Dobrcz. Z tego Programu jednoznacznie wynika, że obręb Kotomierz i Zalesie to obszary, gdzie mają być lokowane inwestycje w energetykę wiatrową, Jest on zatem aktem, który wraz z wydanymi na jego podstawie aktami, w tym dopuszczającymi lokalizację elektrowni wiatrowych, wiąże łącznie z tymi aktami organ uchwalający plan miejscowy, w tym i w zakresie dopuszczania realizacji elektrowni wiatrowych;

3. art. 14 ustawy z dnia 8 maja 1990 r. o samorządzie gminnym i art. 7 w zw. z art. 87 Konstytucji RP poprzez przyjęcie że Rady Gminy Dobrcz na sesji w dniu 26 czerwca 2013 r. podjęła przedmiotową uchwałę oraz uchwałę w sprawie rozpatrzenia uwag do projektu planu miejscowego w sytuacji, gdy z treści protokołu nie wynika, aby Rada Gminy Dobrcz podjęła takie uchwały, ani też nie wynika, jakie pojęła ona w tym dniu uchwały i gdy enigmatyczny jest też porządek obrad sesji.

W skardze wniesionej przez K. L., wskazany skarżący powołał się na swój interes prawny w sprawie, wywodząc go z okoliczności uniemożliwieniu mu przedmiotową uchwałą realizacji - na terenie działki, objętej działaniem planu, o nr [...], powierzchni [...] ha, KW [...], położonej w miejscowości Kotomierz, do którego posiada tytuł prawny w postaci prawa własności - elektrowni wiatrowej, w które to przedsięwzięcie był on zaangażowany, o czym świadczy prowadzone postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na budowie elektrowni wiatrowej, a które to postępowanie zostało w dniu [...] września 2013 r. umorzone w związku z wejściem w życie kwestionowanego planu miejscowego.

Również skarżący T. K. i skarżący B. F. we wniesionych skargach wskazali na swój interes prawny w sprawie stwierdzając, że o jego istnieniu świadczy okoliczność uniemożliwienia im przedmiotową uchwałą realizacji elektrowni wiatrowej na terenie działki nr [...], w które to przedsięwzięcie byli oni zaangażowani, poprzez umorzenie w dniu [...] września 2013 r.- w związku z wejściem w życie tej uchwały -postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na budowie elektrowni wiatrowej na nieruchomości (działce nr [...]) do której posiadają tytuł prawny uprawniający ich do korzystania z niej. Z akt sprawy wynika, że skarżący T. K. był wnioskodawcą ww. postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowego przedsięwzięcia, zaś skarżący B. F. był pełnomocnikiem T. K. w tym postępowaniu.

W odpowiedzi na skargi K. L., B. F. i T. K., Rada Gminy Dobrcz wniosła o ich oddalenie, uznając je za bezzasadne.

Odnosząc się w uzasadnieniu odpowiedzi na skargi do zarzutów skarżących organ wskazał, że zarzut naruszenia art. 39 ust. 1 pkt 4, art. 46 i art. 54 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż wskazane regulacje nie wyłączają możliwości jednoczesnego ogłoszenia o wyłożeniu projektu planu miejscowego oraz prognozy oddziaływania na środowisko, a sformułowania zawarte w dokonanych obwieszczeniach o wyłożeniu ww. dokumentów i wyznaczeniu stosownych terminów na zgłoszenie uwag i wniosków nie prowadzą do wniosku, jakoby wyznaczenie terminu na złożenie ewentualnych uwag i wniosków nie dotyczyło prognozy oddziaływania na środowisko. Ponadto, jak podkreślił organ, art. 54 ust 3 ww. ustawy bezpośrednio wskazuje na obowiązek zastosowania przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie zasad wnoszenia uwag i wniosków do projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Z kolei do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zostało wydane rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587), które posiada załącznik nr 7 w postaci wzoru ogłoszenia/obwieszczenia o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W załączniku tym zaś prognoza oddziaływania na środowisko wyraźnie jest wskazana jako dokument, który również podlega procesowi wyłożenia do publicznego wglądu. Wobec tego, zdaniem organu, udostępnienie w niniejszej sprawie do publicznego wglądu prognozy oddziaływania na środowisko odbyło się w zgodzie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, rozporządzeniem w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz ustawą o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Ustosunkowując się natomiast do zarzutu naruszenia art. 10 ust. 2a i art. 20 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organ wskazał, że nieuwzględnienie zgłoszonych przez skarżących uwag do projektu planu miejscowego z powołaniem się w uzasadnieniu odmowy na zapis art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym było zasadne, gdyż przepis ten wszedł w życie z dniem 25 września 2010 r., a ustawa nowelizująca, zawierająca ten przepis, w art. 3 określa, iż wprawdzie obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zachowują moc (art. 3 ust. 1), niemniej przepisy dotychczasowe (tzn. brak konieczności stosowania art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) stosuje się wyłącznie do miejscowych planów i studiów zagospodarowania przestrzennego, w sprawie których podjęto uchwały o przystąpieniu do ich sporządzenia lub zmiany, ale jeżeli postępowania te nie zakończyły się do dnia 25 września 2010 r. Tymczasem prace planistyczne zakończone podjęciem uchwały nr XIX/268/2013 zostały podjęte na podstawie uchwały Nr X/114/2012 Rady Gminy Dobrcz z dnia 28 lutego 2012 r. Ponadto organ podkreślił, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, statuującym obowiązek sporządzania projektu planu zgodnie z zapisami studium, organ wykonawczy gminy ma ustawowy obowiązek sporządzić plan miejscowy tak, by odpowiadał on zapisom funkcjonalnym obowiązującego studium. W zapisach studium dla terenu objętego planem miejscowym nie wyznaczono zaś możliwości wprowadzenia planem miejscowym innej funkcji, jak tylko funkcji związanej z dotychczasowym użytkowaniem terenu, czyli funkcji rolnej. Program Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej gminy Dobrcz oraz Projekt założeń do planu zaopatrzenia gminy Dobrcz w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe nie stanowią natomiast przepisów odrębnych, o których jest mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazane Programy są bowiem dokumentami o charakterze ogólnym, nie zawierającymi żadnych wytycznych dla sporządzanego planu miejscowego. Poza tym Program Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej gminy Dobrcz oraz Projekt założeń do planu zaopatrzenia gminy Dobrcz w ciepło, energię elektryczną i paliwa gazowe w żaden sposób nie wskazują, jak podkreślił organ, działek geodezyjnych objętych zakwestionowanym planem miejscowym, jako terenu do realizacji inwestycji związanych z realizacją elektrowni wiatrowych.

W ocenie organu, bezpodstawny jest również zarzut skarg naruszenia art. 14 ustawy o samorządzie gminnym. Nie można bowiem podzielić zarzutu, że uchwała Nr XIX/268/2013 nie została podjęta, gdyż z treści protokółu sesji rady gminy to nie wynika. W tym kontekście organ zaznaczył, że regulacje art. 14 ww. ustawy, art. 7 i art. 87 ust. 2 Konstytucji RP w ogóle nie wskazują, jaki szczegółowy kształt winien mieć protokół z sesji rady gminy. Nie istnienie też oparty na jakimkolwiek wyraźnym przepisie wymóg wprowadzania do protokołu treści zapisów procedowanej uchwały. W niniejszej sprawie, jak zaznaczył, brak dodatkowo podstaw do powstania jakichkolwiek wątpliwości, czy uchwała Nr XIX/268/2013 była przedmiotem obrad Rady Gminy Dobrcz. Z tego bowiem przede wszystkim względu, że na XIX sesji była to jedyna uchwała w sprawie ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Informacja zawarta w porządku obrad w pkt 8 lit. i odzwierciedla zaś zasadniczą część tytułu tejże uchwały ("podjęcie uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu gminy Dobrcz dotyczącego wsi Kotomierz i Zalesie"). Natomiast tytuł tejże uchwały, po jej przegłosowaniu, został uzupełniony jedynie o jej numer i datę podjęcia. W protokóle został nadto odzwierciedlony przebieg dyskusji nad przedmiotową uchwałą oraz wynik głosowania (za - 9 głosów, przeciwnych - O głosów, wstrzymujących się - 2 głosy). Organ podkreślił, że także uwagi zgłoszone przez skarżących do projektu planu miejscowego były przedmiotem rozpatrzenia przez Radę Gminy Dobrcz. Zostało to bowiem ujęte w protokole z sesji, a fakt odbycia nad nimi głosowania potwierdza chociażby nagranie przebiegu tej sesji, które organ załączył do złożonej odpowiedzi na skargę. Jednocześnie organ wskazał, że wbrew twierdzeniom skarżących, stosownie do art. 20 ust 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ wykonawczy Gminy przedstawił Wojewodzie [...] zakwestionowaną uchwałę w sprawie planu miejscowego wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych - w celu oceny ich zgodności z prawem. Po przeprowadzeniu właściwych czynności Wojewoda, jak zaznaczył, zwrócił komplet złożonej dokumentacji bez jakichkolwiek uwag lub zastrzeżeń.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

Kontrola zaskarżonej uchwały w zakresie wynikającym z treści przepisów art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) w zw. z art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej powoływanej jako ppsa), nie uzasadnia zdaniem Sądu stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały.

W związku z tym, iż przedmiotem skargi w niniejszej sprawie, a tym samym przedmiotem kontroli Sądu, jest uchwała Rady Gminy Dobrcz w sprawie uchwalenia miejscowego plan zagospodarowania przestrzennego terenu gminy Dobrcz dotyczącego wsi Kotomierz i Zalesie pierwszej kolejności należy odnieść się do kwestii legitymacji procesowej skarżących do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Podstawowymi przesłankami koniecznymi dla skutecznego wniesienia skargi i podważenia uchwały organu gminy w drodze zaskarżenia jej do sądu administracyjnego są bowiem: uprzednie wezwanie organu do usunięcia naruszenia (które w niniejszej sprawie zostało skutecznie dokonane - okoliczność bezsporna) oraz wykazanie przez skarżącego, że uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienie. Wynika to z treści przepisu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594), który stanowi, że każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Przytoczona regulacja wskazuje, że w przeciwieństwie do postępowania prowadzonego na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, w którym stroną może być każdy, czyjego interesu prawnego lub uprawnienia dotyczy postępowanie, stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone. Skarga wniesiona w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie ma charakteru actio popularis. Oznacza to, że do jej wniesienia nie legitymuje ani sprzeczność z prawem zaskarżonej uchwały, ani sam stan zagrożenia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, ani też działania w tzw. interesie publicznym. Skarżący obowiązany jest zatem wykazać, że w wyniku podjętej uchwały doszło do naruszenia jego interesu prawnego albo uprawnienia, polegającego zgodnie z utrwalonym stanowiskiem sądów administracyjnych i doktryny na istnieniu związku między zawartym w kwestionowanej uchwale unormowaniem a jego własną, indywidualną sytuacją prawną (a nie faktyczną), wynikającą z prawa materialnego, z norm powszechnie obowiązujących. Związek ten musi istnieć w chwili podejmowania uchwały i powodować następstwo w postaci negatywnego wpływu na sferę prawno-materialną skarżącego, czyi np. ograniczać lub pozbawiać go pewnych prawem gwarantowanych uprawnień albo uniemożliwiać ich realizację. Szczególną cechą tak rozumianego "interesu prawnego" jest przede wszystkim bezpośredniość związku pomiędzy sytuacją danego podmiotu, a normą prawa materialnego, z którego wywodzi on swój interes prawny (patrz: wyrok NSA z dnia 3 września 2004 r., sygn. akt OSK 476/04; wyrok NSA z dnia 1 marca 2005 r., sygn. akt OSK 1437/2004; wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r., sygn. akt IV 346/93; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Gd 706/07; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wr 530/11; - dostępne na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query).

W ocenie Sądu w świetle tak rozumianej legitymacji procesowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na uchwałę w sprawie planu miejscowego oraz materiału dowodowego sprawy stwierdzić należy, ze skarżący T. K. i B. F. nie wykazali, że zakwestionowana przez nich uchwala narusza ich interes prawny lub uprawnienie. Nie stanowi bowiem interesu prawnego posiadanie nieruchomości na postawie umowy dzierżawy, a taki tytuł prawny do działek nr [...] i [...] położonych w miejscowości Kotomierz ma- jak wynika z akt sprawy –T. K., na podstawie zawartej na okres 25 lata ze skarżącym K. L. umowy dzierżawy z dnia [...] maja 2011 r. Umowa dzierżawy tworzy jedynie więź obligacyjną pomiędzy wydzierżawiającym a dzierżawcą. W ramach stosunku prawnego dzierżawy dzierżawcy przysługuje jedynie prawo podmiotowe względne (prawo obligacyjne), które nie ma charakteru prawa podmiotowego bezwzględnego, skutecznego erga omnes. Prawo dzierżawcy jest zatem skuteczne jedynie wobec wydzierżawiającego, ale już nie w stosunku do osób trzecich. Taką bezwzględną skuteczność mają bowiem jedynie własność, użytkowanie wieczyste lub prawo rzeczowe ograniczone (wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Gd 706/07; wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2011 r., sygn.akt IISA/Wr 530/11;- dostępne na stronie

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query). Okoliczność bycia dzierżawcą terenów objętych kwestionowanym planem nie jest więc i nie może być wystarczającą podstawą do przyjęcia, że skarżący T. K. jest podmiotem uprawnionym na postawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do wniesienia skargi do Sądu. W związku z tym, iż skutecznie na naruszenie interesu prawnego w przypadku uchwały, której treścią jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, mogą powoływać się jedynie osoby, którym do nieruchomości objętej uchwałą przysługują prawa rzeczowe, czyli prawa należące do kategorii praw bezwzględnych, które wywierają skutek względem wszystkich innych podmiotów, to tym samym także skarżący B. F., który nie legitymuje się żadnym tytułem prawnorzeczowym do przedmiotowego gruntu, nie może skutecznie zaskarżyć przedmiotowej uchwały. Należy podkreślić, że również zaangażowanie się w realizację inwestycji, na którą to okoliczność powołał się B. F., tak samo zresztą jak T. K., w żaden sposób nie wyczerpuje przesłanki naruszenia interesu prawnego, gdyż okoliczność ta nie świadczy o istnieniu związku pomiędzy unormowaniem kwestionowanej uchwały, a indywidualną sytuacją prawną skarżącego, lecz co najwyżej o związku pomiędzy zapisem uchwały a indywidualną sytuacją faktyczną skarżącego. Jak już Sąd zaznaczył, interes faktyczny nie uprawnia w myśl art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Nie stanowi także o istnieniu interesu prawnego fakt bycia stroną (czy tym bardziej pełnomocnikiem strony) innego postępowania administracyjnego odnoszącego się dla planowanej inwestycji na terenie działek objętych planem miejscowym, następnie umorzonego w związku z podjęciem uchwały w sprawie planu miejscowego. Okoliczność ta bowiem nie tworzy istniejącego aktualnie, realnego, opartego na przepisie prawa materialnego uprawnienia, którego to podmiot w następstwie uchwały został pozbawiony czy ograniczony. Z uwagi więc na nie wykazanie przez skarżących T. K. i B. F. naruszenia przedmiotową uchwałą ich interesu prawnego, należno uznać, że nie mają oni legitymacji procesowej do wniesienia skarg do Sądu i w konsekwencji oddalić z tego powodu złożone prze nich skargi.

W związku z tym, iż skarżący K. L. jest właścicielem nieruchomości (działek nr [...] i [...]) objętych przedmiotową uchwałą w sprawie planu miejscowego, a więc, że posiada on prawo rzeczowe, będące prawem bezwzględnym i skutecznym erga omnes, Sąd stwierdził, że przysługuje mu legitymacje procesowa do wniesienia skargi i w konsekwencji rozpatrzył merytorycznie zawarte w złożonej przez niego skardze zarzuty.

W przedmiotowej sprawie skarżący K. L. zakwestionował uchwałę Rady Gminy Dobrcz z dnia 26 czerwca 2013 r. nr XIX/268/2013, mocą której uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu gminy Dobrcz dotyczący wsi Kotomierz i Zalesie. Zarzuty skarżącego dotyczące przedmiotowej uchwały dotyczą trzech kwestii, tj. naruszenia procedury sporządzania planu miejscowego, naruszenia procedury uchwalania planu miejscowego oraz bezpodstawnego nieuwzględnienie zgłoszonych przez skarżącego uwag do projektu planu miejscowego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do ostatniej ze wskazanych kwestii objętych zarzutami skarżącego K. L. wyjaśnić należy, że skarżący w ramach zgłoszonych uwag do projektu planu miejscowego wniósł o wprowadzenie w planie miejscowym zapisu o dopuszczeniu lokalizacji elektrowni wiatrowych w obrębie wsi Kotomierz i Zalesie i lokalizacji elektrowni wiatrowych o mocy do [...]MW wprost na działkach nr [...] i [...], obręb Kotomierz, oraz powołał się na niezgodność projektu planu z obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Dobrcz (przyjętym uchwałą Rady Gminy Dobrcz nr XXVIII/322/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r.), Programem Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej Gminy Dobrcz (przyjętym uchwałą nr VIII/78/07 z dnia 28 września 2007 r.), Projektem założeń do planu zaopatrzenia gminy Dobrcz w cierpło, energię elektryczną i paliwa gazowe. Organ uchwałodawczy nie uwzględnił wskazanych uwag skarżącego powołując się na zgodność ustaleń planu z zapisami studium w zakresie przeznaczenia i funkcji terenów nim objętych, na brak wyznaczenia w studium obszarów, w ramach których dopuszczone jest rozmieszczenie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW oraz na wymóg zachowania zgodności zapisów plany jedynie ze studium i przepisami odrębnymi, którym nie jest ani mający charakter ogólny i nie posiadający żadnych wytycznych dla planu i nie mający żadnej rangi normującej Program Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej Gminy Dobrcz ani też Projekt założeń do planu zaopatrzenia gminy Dobrcz w cierpło, energię elektryczną i paliwa gazowe.

Zdaniem Sądu należy w całości podzielić wskazane stanowisko organu dotyczące zgłoszonych uwag do projektu planu miejscowego. Przepis art. 10 ust. 2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.) stanowi bowiem, że jeżeli na obszarze gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW, a także ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu; w studium ustala się ich rozmieszczenie. Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 4 ww. ustawy ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi zaś, że wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, a przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy, że plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium. Z przytoczonych regulacji art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ww. ustawy wyraźnie wynika, że plan miejscowy sporządza się i uchwala zgodnie z zapisami i ustaleniami studium, które są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Odniesienie tej uwagi do treści zacytowanego przepisu art. 10 ust. 2a ww. ustawy prowadzi zaś do wniosku, że w aktualnym stanie prawnym plan miejscowy może i powinien zawierać zapisy dopuszczające rozmieszczone urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW jedynie w sytuacji, gdy w studium zostanie to przewidziane, a więc określone będą w nim obszary przeznaczone na ten cel związany z pozyskiwaniem energii odnawialnej. Treść art. 10 ust. 2a ww. ustawy wyznacza bowiem materialny i obligatoryjny zakres regulacji studium w przypadku planu lokalizacji na obszarze gminy urządzeń wytwarzających energię odnawialną, a przepisy art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ww. ustawy obligują do uwzględnienia zapisów studiów i zachowania z nimi zgodności przy sporządzaniu planów miejscowych. Tym samym więc w obowiązującym stanie prawnym nie ma warunków i podstaw do wprowadzenia w planie miejscowym zapisu o dopuszczeniu na danym obszarze lokalizacji elektrowni wiatrowych w sytuacji, gdy w studium nie zostanie to przewidziane i dopuszczone. Skoro więc w przypadku studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Dobrcz taka możliwość nie została przewidziana, jako że żaden zapis tego aktu nie dopuścił i nie wyznaczył obszaru, na którym istniałaby możliwość rozmieszczenia urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW, to tym samym nie zaistniał w sprawie warunek konieczny do możliwości uwzględnienia uwag skarżącego o zawarcie takich zapisów w przedmiotowym planie miejscowym. Tak też zasadnie stwierdziła to Rada Gminy Dobrcz podejmując uchwały z dnia 26 czerwca 2013 r. nr XIX/265/13 i nr XIX/266/13 o nieuwzględnieniu uwag skarżącego dotyczących zamieszczenia w planie miejscowym zapisów o dopuszczeniu lokalizacji elektrowni wiatrowych o mocy do [...] MW na działkach nr [...] i [...], obręb Kotomierz oraz elektrowni wiatrowych w obrębie wsi Kotomierz i Zalesie. Wymaga pokreślenia, że powołanie się przez organ w uzasadnieniu tych uchwał na regulację art. 10 ust. 2a ww. ustawy było w okolicznościach przedmiotowej sprawy prawidłowe. Wskazany przepis wprowadzony został bowiem do porządku prawnego ustawą z dnia 6 sierpnia 2010 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2010 r. Nr 155, poz. 1043), która weszła w życie z dniem 25 września 2010 r. (art. 4 tej ustawy). Przepis art. 3 ustawy zmieniającej stanowi, że obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz plany zagospodarowania przestrzennego województw zachowują moc (ust. 1), oraz że do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu lub studium, a postępowanie nie zostało zakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe. Ze wskazanych regulacji przejściowych wynika zatem z jednej strony, że obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Dobrcz weszło w życie w dniu jego podjęcia tj. w dniu 30 czerwca 2006 r.) zachowują moc, z drugiej natomiast, że do planów miejscowych i studiów w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do ich sporządzania lub zmiany, a postępowanie nie zostało zakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. dnia 25 września 2010r.), stosuje się przepisy dotychczasowe. W niniejszej sprawie uchwała o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowana przestrzennego na terenie gminy Dobrcz (uchwała nr X/114/2012) została podjęta w dniu 28 lutego 2012 r., a zatem procedura planistyczna, zakończona uchwaleniem w dniu 26 czerwca 2013 r. zaskarżonego planu miejscowego została rozpoczęta już po dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej. Oznacza to, że do przedmiotowego planu należało stosować przepisy wprowadzone ustawą zmieniającą, w tym więc art. 10 ust.2a, a nie przepisy dotychczasowe, które nie przewidywały analogicznych co w art. 10 ust. 2a wymogów co do treści studiów.

Analiza treści obowiązującego i mającego zastosowanie w sprawie art. 10 ust.2a ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym powodzi do wniosku, że w przypadku urządzeń wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy nie przekraczającej 100 kW, nie został wprowadzony wymóg wyznaczenia w studium obszarów, na których mogłyby lokalizowane tego typu urządzenia. Wobec tego zawarcie w planie miejscowym zapisu o wyznaczeniu obszaru, na którym dopuszczone zostanie rozmieszczenia takich urządzeń nie stanowi naruszenia art. 10 ust.2a ww. ustawy i samo w sobie nie stanowi o niezgodności planu ze studium, jako że w tym zakresie ustawodawca nie ustanowił wymogu co do obligatoryjnej treści studium. Niemniej jednak ze względu na treści przytoczonych powyżej przepisów art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ww. ustawy niezbędne jest zachowanie zgodności zapisów planu z ustaleniami studium. Ustalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Dobrcz co do terenu objęty planem miejscowym przewidują użytkowanie rolnicze. Wskazać należy, że w ww. studium obszar gminy Dobrcz podzielnym został na cztery strefy o odmiennej polityce przestrzennej, tj. strefę rolniczą, strefę rolniczo-osadniczą wschodnią, strefę inwestycyjną i strefę rolniczo-osadniczą północną. Strefa inwestycyjna obejmuje centralną część gminy Dobrcz i skupia się wokół terenów wsi Dobrcz, Borówko i Nekla. Pozostałe tereny gminy Dobrcz przeznaczone zostały przede wszystkim do dotychczasowego i rolniczego wykorzystania. Przewodnią oraz wiodącą ich funkcją jest funkcja rolnicza. W zakwestionowanym planie miejscowym przeznaczenie terenu nim objętego to przeznaczenie na cele rolne, wód powierzchniowych, dróg wewnętrznych i ciągu pieszo jezdnego. W ramach terenów o przeznaczeniu rolnym dopuszczone zostało rolnicze użytkowanie terenu, a ponadto zabudowa zagrodowa. W tym stanie rzeczy należy podzielić stanowisko organu, że ustalenia planistyczne zawarte w planie miejscowym są w pełni zgodne z ustaleniami studium. Należy także zaznaczyć, że to do organów gminy należy kompetencja do kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej gminy (art. 3 ww. ustawy), w związku z tym to te ograny, jako posiadające z woli ustawodawcy władztwo planistyczne, decydują ostatecznie o kierunkach i warunkach przeznaczenia, wykorzystania i zagospodarowania danego terenu. Wobec tego nie uwzględnienie przez organ uchwałą z dnia 26 czerwca 2013 r. nr XIX/266/13 uwag skarżącego dotyczących dopuszczenia lokalizacji elektrowni wiatrowych w obrębie wsi Kotomierz i Zalesie, także i z tych przyczyn było zgodne z prawem.

W kontekście poczynionych uwag odnośnie wymogów określonych w art. 10 ust. 2a oraz w przepisach art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, koniecznych do respektowania w ramach realizowanej procedury planistycznej na danym terenie nie było również podstaw do uwzględnienia uwag skarżącego o niezgodności projektu planu miejscowego z Programem Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej Gminy Dobrcz oraz Projektem założeń do planu zaopatrzenia gminy Dobrcz w cierpło, energię elektryczną i paliwa gazowe. Przede wszystkim wskazane akty nie stanowią elementu składowego ani też załącznika Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Dobrcz. To, że w jednym zapisie tego Studium mówi się ogólnie o opracowaniu i uchwaleniu przez Radę Gminy projektu założeń zapotrzebowania gminy w energię elektryczną nie oznacza, że taki projekt- w przypadku jego opracowania- stanie się częścią składową studium i jako taki z mocy z przepisów art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ww. ustawy będzie obligował organy gminy do jego uwzględniania przy sporządzaniu i uchwalaniu planu miejscowego. Wskazane akty nie stanowią też przepisów odrębnych, o których mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, gdyż mają one jedynie charakter ogólnych założeń polityki gminy dotyczącej sposobu wykorzystania lokalnych zasobów energii odnawialnej i zaopatrzenia gminy w potrzebną energię elektryczną, oraz jako takie nie posiadają rangi normującej i wiążącej, tak obywateli, jaki i organy gminy w ramach podejmowanej przez nie procedury sporządzania i uchwalania planów miejscowych. Na marginesie należy dodać, że żaden z wskazanych aktów nie przewiduje lokalizacji elektrowni wiatrowych na działkach nr [...] i [...]. W tym stanie rzeczy całkowicie bezpodstawne jest stanowisko skarżącego o niegodności zapisów planu miejscowego ze Studium. Wbrew twierdzeniom skarżącego, odwołanie się w Studium do projektu założeń zapotrzebowania gminy w energię elektryczną, mającego być w przyszłości opracowanym, w żaden sposób nie oznacza, że w Studium przewidziana została na danym terenie lokalizacja elektrowni wiatrowych. W związku z tym zatem, iż wskazane przez skarżącego akty nie stanowią ani studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, ani też przepisów odrębnych i że w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie został ustanowiony wymóg zachowania zgodności planu miejscowo z tego typu aktami, a jedynie ze studium i przepisami odrębnymi, nie mogły odnieść zamierzonego skutku uwagi i zarzuty skarżącego o niezgodności planu miejscowego z Programem Wykorzystania Lokalnych Zasobów Energii Odnawialnej Gminy Dobrcz i Projektem założeń do planu zaopatrzenia gminy Dobrcz w cierpło, energię elektryczną i paliwa gazowe, o czym słusznie orzekła Rada Gminy w uchwale z dnia 26 czerwca 2013 r. nr XIX/267/13.

Ustosunkowując się natomiast do zarzutów skargi K. L. dotyczących naruszenie procedury sporządzania planu miejscowego poprzez nie poinformowanie społeczeństwa o przystąpieniu do prac nad prognozą oddziaływania na środowisko i o możliwości zgłoszenia uwag do prognozy oddziaływania na środowisko, oraz nie wyznaczenie co najmniej 21-dniowego terminu do zgłoszenia takich uwag wskazać należy, że udział społeczeństwa w procesie opracowywania projektów dokumentów powinien być zagwarantowany w przypadkach, kiedy przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, lub innych ustaw, wymagają zapewnienia możliwość udziału społeczeństwa (art. 30 ustawy z dnia 3 października 2008 r.). W przepisach art. 39-43 ustawy z dnia 3 października 2008 r. wprowadzono rozwiązania gwarantujące udział społeczeństwa w postępowaniach w procesie opracowywania dokumentów, w których jest on obligatoryjny. Zgodnie z art. 46 pkt 1 i art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. projekty planów zagospodarowania przestrzennego gminy należą do aktów, w stosunku do których ustawodawca wymaga przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko i sporządzenia prognozy oddziaływania na środowisko. Przepis art. 54 ust. 2 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. określa zaś wyraźnie, że organ opracowujący projekt ww. dokumentu tj. planu zagospodarowania przestrzennego gminy, zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, zgodnie z przepisami działu III rozdział 1 i 3, w strategicznej ocenie oddziaływania na środowisko. Jednocześnie w art. 54 ust. 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. wskazuje się, że zasady wnoszenia uwag i wniosków oraz opiniowania projektów miejscowych planów gmin określają przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na tle przytoczonych unormowań należy poczynić wniosek, że projekt dokumentu w postaci planu zagospodarowania przestrzennego gminy wymaga przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, że sporządzenie tej oceny i w jej ramach prognozy oddziaływania na środowisko wymaga zapewnia możliwości udziału społeczeństwa, że udział ten realizowany jest na zasadach określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. (w dziale III, rozdział 1 i 3 tej ustawy), natomiast udział społeczeństwa w procedurze sporządzania samego projektu planu miejscowego (zasady wnoszenia uwag i wniosków oraz opiniowania projektów tych planów) odbywa się według norm określonych w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Według przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. udział społeczeństwa przy opracowywaniu projektu dokumentu wymagającego zapewnienia możliwości takiego udziału, a taki stanowi prognoza oddziaływania na środowisko, realizowany jest m.in. poprzez podanie przez organ opracowujący projekt takiego dokumentu do publicznej wiadomości informacji: o przystąpieniu do opracowywania projektu dokumentu i o jego przedmiocie (art. 39 ust. 1 pkt 1), o możliwości składania uwag i wniosków (art. 39 ust. 1 pkt 3), o sposobie i miejscu składania uwag i wniosków, wskazując jednocześnie co najmniej 21-dniowy termin ich składania (art. 39 ust. 1 pkt 4), a także poprzez podanie do publicznej wiadomości informacji o przyjęciu dokumentu (zawierającego w uzasadnieniu informacje o udziale społeczeństwa w postępowaniu oraz o tym, w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione uwagi i wnioski zgłoszone w związku z udziałem społeczeństwa – art. 42) i o możliwościach zapoznania się z jego treścią (art. 43).

Przepisy dotyczące udziału obywateli w procedurze planistycznej unormowana w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zostały określone w art. 17 i 18 tej ustawy. Wynika z nich m.in., że wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego ogłasza w prasie miejscowej oraz przez obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia (pkt1), a po sporządzeniu projektu planu miejscowego (z rozpatrzeniem wniosków z pkt 1) wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami (pkt 9). W ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 9, organ ten wyznacza termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu (11). Wskazany organ rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania, a uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu, o którym mowa w art. 17 pkt 9 (art. 18 ust. 1). Uwagi do projektu planu należy wnieść na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 17 pkt 11.

Z zacytowanych regulacji ustawy z dnia 3 października 2008 r. oraz ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym wynika, że udział społeczeństwa zarówno przy opracowaniu prognozy oddziaływania na środowisko, jaki i projektu planu miejscowego wymaga poinformowania społeczeństwa o przystąpieniu do sporządzania tych dokumentów oraz o możliwości, terminie, miejscu i sposobie zgłaszania do nich uwag i wniosków (odpowiednio art. 39 ust. 1 pkt 1, 3 i 4; art. 17 pkt 1), rozpatrzenia tych uwag i wniosków (odpowiednio art. 42; art. 17 pkt 4), oraz poinformowania społeczeństwa o przyjęciu projektu dokumentu i o możliwości zapoznania się z jego treścią (odpowiednio art. 43; art. 17 pkt 9). Dodatkowo w ustawie o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym wskazuje się na wymóg wyłożenia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na co najmniej 21 dni oraz stanowi się o obowiązku ogłoszenia o możliwości wniesienia uwag dotyczących projektu planu (art. 17 pkt 9 i 11 oraz art. 18).

Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że organ obwieszczeniem z dnia 8 kwietnia 2013 r. poinformował, powołując się na przepisy art. 17 pkt 9, 11 i art. 18 ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym oraz art. 39 ust. 1 pkt 2, 3, 4, 5, art. 40 i art. 41 w zw. z art. 46 ustawy z dnia 3 października 2008 r., o wyłożeniu do publicznego wglądu przedmiotowego planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko oraz o możliwości wniesienia uwag do projektu planu zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jednocześnie w aktach sprawy nie ma żadnego dokumentu wskazującego, że nastąpiło poinformowanie społeczeństwa o przystąpieniu do opracowywania prognozy oddziaływania na środowisko i o możliwości składania uwag i wniosków na tym wstępnym etapie realizacji prognozy oddziaływania na środowisko. Zatem niewątpliwie miało miejsce uchybienie polegające na naruszeniu wymogów określonych w art. 39 ust. 1 pkt 1, 3 i 4 ustawy z dnia 3 października 2008r., których stosownie do treści art. 54 ust. 2 tej ustawy należało przestrzegać w ramach przeprowadzania strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Uchybienie to jednak, zdaniem Sądu, nie jest równoznaczne z nie zapewnieniem udziału społeczeństwa w procedurze strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Obwieszczaniem z dnia 8 kwietnia 2013 r. poinformowano bowiem społeczeństwo o wyłożeniu do publicznego wglądu planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, a więc tym samym i o samym fakcie sporządzeniu prognozy oddziaływania na środowisko. Stanowi to o wypełnieniu dyspozycji art. 17 pkt 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym, ale też i art. 43 ustawy z dnia 3 października 2008 r. Dokonując zatem wskazanego obwieszenia organ w pewien sposób naprawił błąd poczyniony na wcześniejszym etapie opracowywania projektu prognozy oddziaływania na środowisko i zapewnił w ten sposób społeczeństwu informację o opracowanym dokumencie. Podkreślić należy, że przedmiotowym obwieszczeniem organ jednocześnie wypełnił dyspozycję art. 17 pkt 11 i art. 18 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym, albowiem stosownie do treści tych przepisów poinformował o możliwości wniesienia uwag do projektu planu. W związku z tym, iż analogicznych unormowań, dotyczących tego etapu postępowania, nie zawiera ustawa z dnia 3 października 2008 r. należy przyjąć, po pierwsze, że informując na tym etapie procesowania o możliwości wniesienia uwag do projektu planu, a nie projektu planu wraz z prognozą, nie naruszono żadnego z przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r., po drugie, że udzielona informacja w tym zakresie odpowiada wprost treści art. 17 pkt 11 ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym, a przepis ten mówi jedynie o możliwości wniesienia uwag dotyczących projektu planu. Wskazać należy także, że zestawienie treści przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym zawartych w art. 17 pkt 9 (w którym mówi się o ogłoszeniu o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu planu i o wyłożeniu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko) i pkt 11 (w którym mówi się o wyznaczeniu w ogłoszeniu z art. 17 pkt 9 terminu do wniesienia uwag do projektu planu), które to przepisy organ realizował przedmiotowym obwieszeniem, może prowadzić do wniosku, że informacja o możliwości wniesienia uwag do projektu planu obejmuje też prognozę oddziaływania na środowisko, tym bardziej, że w obwieszczeniu z dnia 8 kwietnia 2013 r., mającym na celu zapewnienie udziału społeczeństwa w opracowaniu dokumentów organ powołał się na dwa akt prawne tj. zarówno ustawę o planowaniu i zagospodarowania przestrzennym (normującą zasady udziału społeczeństwa w procedurze planistycznej), jak i ustawę z dnia 3 października 2008 r. (regulującą zasady udziału społeczeństwa w procedurze sporządzania prognozy oddziaływania środowisko). W tym stanie rzeczy nie można przyjąć, ze organ nie poinformował w ogóle o możliwości wniesienia uwag do opracowanej prognozy oddziaływania na środowisko, a skarżący jako podmiot zainteresowany miał podstawy do uznania, że zawarta wprost w obwieszczeniu informacja o możliwości wniesienia uwag do projektu planu dotyczy także prognozy oddziaływania na środowisko, zwłaszcza, że w pierwszym akapicie tego obwieszczenia mówi się o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Posiłkując się więc ta informacją i określonym terminem do wniesienia uwag skarżący mógł złożyć stosowne uwagi do opracowanej prognozy oddziaływania na środowisko, czego jednak na żadnym etapie postępowania nie uczynił. Również na etapie postępowania sądowego skarżący nie wniósł żadnej merytorycznej uwagi do opracowanej prognozy oddziaływania na środowisko.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że uchybienie w przedmiotowej sprawie wymogom określonym w art. 39 ust. 1 pkt 1, 3 i 4 ustawy z dnia 3 października 2008 r., nie spowodowało pozbawienia społeczeństwa udziału w procedurze strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, jako że było ono poinformowane o opracowaniu prognozy, jaki i - co należy przyjąć w okolicznościach niniejszej sprawy – o możliwości wniesienia uwag do niej i że w konsekwencji nie można tego uchybienia kwalifikować jako istotnego i powodującego konieczność zakwestionowania przedmiotowej uchwały.

W ocenie Sądu, na uwzględnienie nie zasługują też zarzuty K. L. dotyczące naruszenia procedury uchwalania planu miejscowego. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego protokół nr XIX z dnia 26 czerwca 2013 r. z XIX sesji Rady Gminy Dobrcz nie pozostawia żadnych wątpliwości co do faktu podjęcie na tej sesji przedmiotowej uchwały oraz uchwał w sprawie rozstrzygnięcia uwag zgłoszonych do projektu planu, a także co do tego, jaka uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i jakie uwagi zgłoszone do projektu tego planu były rozpatrywane na tej sesji, oraz jakie uchwały i o jakim oznaczeniu zostały na niej podjęte. W ramach określonego w protokole porządku obrad sesji zostało wyraźnie wskazane, że przedmiotem sesji ma być m.in. podjęcie uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu gminy Dobrcz dotyczącego wsi Kotomierz i Zalesie (pkt 8 lit. i) oraz rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu tego planu (pkt 8 lit. j - s), natomiast w dalszej części protokołu, po przeprowadzeniu stosownej dyskusji i głosowania (co znajduje odzwierciedlenie w protokole) określony został numer i data przedmiotowej uchwały, a także numery i daty uchwał rozstrzygających o sposobie rozpatrzenia zgłoszonych uwag do projektu ww. planu. Wymaga zaznaczenia także, że zaskarżona uchwała stanowiła jedyną uchwałę podjętą na XIX sesji Radym Gminy Dobrcz w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Biorąc zatem pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczności Sąd, na podstawie art. 151 ppsa, orzekł jak w sentencji.