VI SA/Wa 2276/13

Uzasadnienie

Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, art. 13 ust. 1 pkt 2, art. 13 g ust. 1, ust. 1 a, ust. 1 b pkt 1, ust. 2, art. 40 c, art. 41 ust. 4, 5, ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 260), oraz lp. 6 pkt 6 lit. c), lp. 6 pkt 7 lit. d) i e), lp. 9 pkt 5 lit. b) załącznika nr 2 do ww. ustawy, art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r.; poz. 1137 ze zm.), art. 5 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy — Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 222, poz. 1321), po rozpatrzeniu odwołania A. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P. od decyzji z [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] o nałożeniu na stronę kary pieniężnej w wysokości 9900 (dziewięć tysięcy dziewięćset) złotych, utrzymał w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie organu I instancji.

Decyzję wydano w następujących ustaleniach:

W dniu [...] września 2012 r. w miejscowości [...] na drodze powiatowej nr [...] zatrzymano do kontroli zespół pojazdów składający się z ciągnika dwuosiowego marki [...] o nr rej. [...] wraz z trzyosiową naczepą marki [...] o nr rej. [...]. Zespołem pojazdów kierował Pan P. W., który wykonywał przewóz drogowy żwiru.

W wyniku pomiarów kontrolowanego zespołu pojazdów, stwierdzono naruszenia dopuszczalnych norm:

- nacisk 10,55 t na pojedynczej osi napędowej pojazdu - przekroczenie o 2,55 t,

- nacisk 23,60 t na potrójnej osi nienapędowej naczepy - przekroczenie o 1,80 t,

- łączna masa zespołu pojazdów – 41,15 t - przekroczenie dmc o 1,15 t,

- kierowca nie okazał zezwolenia na przejazd po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych.

Zespół pojazdów zważono na wniosek kierowcy dwukrotnie. Protokół kontroli nie został podpisany przez kierowcę. Poczyniono w nim uwagę "Szef zakazał podpisania kierowcy protokołu kontroli" (v. protokół kontroli [...]). Ważenia pojazdów dokonano dwiema nieautomatycznymi wagami do pomiarów statycznych SAW 10C/II oraz SAW 10C (niesporne) na zalegalizowanym stanowisku kierowcy okazano ważne świadectwa legalizacji ponownej, protokół pomiaru stanowiska do ważenia pojazdów oraz pouczono o prawach i obowiązkach podczas kontroli.

Kierowca nie został przesłuchany w charakterze świadka.

Po zawiadomieniu A. K. o wszczęciu postępowania i o prawach przysługujących stronie skarżący wniósł o umożliwienie względu w akta sprawy (v. pismo z [...] września 2012 r.).

W dniu [...] października 2012 r. A. K. skorzystał z prawa zapoznania się z aktami przy czym wobec braku w Inspektoracie świadectw zgodności wagi SAW 10C o nr [...] oraz dokumentacji dotyczącej mat do ważenia pojazdów ww. dokumenty nie zostały stronie udostępnione.

Następnie, decyzją z tego samego dnia ([...] październik 2012 r.) nałożono na stronę karę pieniężną w wysokości 9900 zł za opisane wyżej stwierdzone podczas kontroli przekroczenia.

Powyższa decyzja została uchylona przez Głównego Inspektora Transportu a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania organowi I instancji (v. decyzja GITD z [...] listopada 2012 r.).

Decyzja GITD z dnia [...] listopada 2012 r. uprawomocniła się bez wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

W toku ponownego rozpoznania sprawy, skarżący wniósł do organu I instancji m.in. o przesłuchanie kierowcy na okoliczność załadunku i późniejszej realizacji przewozu oraz przedstawienia dokumentów technicznych dot. mat wyrównujących.

Ponadto ponowił zarzuty zawarte w odwołaniu od decyzji z [...] października 2012 r. dotyczące nieprawidłowego, jego zdaniem, wykorzystania do pomiarów dwóch różnych typów wag (v. pismo skarżącego z [...] stycznia 2013 r.).

Wnioskowane dowody nie zostały przez organ przeprowadzone.

[...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. powtórnie nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 9900 złotych.

Według organu wagi użyte podczas kontroli mogły służyć zarówno do pomiarów nacisków osi jak i wyznaczenia masy całkowitej pojazdu.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona kwestionuje m.in. przyjęcie jako dowód wyniku pomiarów dokonanego dwiema wagami o różnych wymiarów.

Wskazano na różnice w wynikach dwóch ważeń. Rozbieżności (od 2,2 % do 10,6 %) ważeń poszczególnych osi, zdaniem skarżącego, świadczą bądź o wadliwym działaniu wag bądź wskazują na nieprawidłową ich obsługę.

W ocenie skarżącego jedną parą wag typu SAW 10C i SAW 10C/II nie można wyznaczać nacisku osi wielokrotnych, czy też masy całkowitej pojazdów.

Strona wskazuje, że podczas ważenia użyto zbyt krótkich mat wyrównujących nieobejmujących wszystkich kół pojazdu nie poddawanych ważeniu. Powyższą informację skarżący uzyskał od kierowcy, a brak wnioskowanego przez skarżącego dostępu do dokumentacji technicznej tych mat powoduje, że skarżący opiera się w swoich wnioskach na informacjach przekazanych przez kierowcę.

Główny Inspektor Transportu Drogowego, po rozpatrzeniu powyższego odwołania, zaskarżoną do tutejszego Sądu decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał m.in., że pojazd zważono jednokrotnie, kierowca nie wnosił o ponowne ważenie (v. str. 4 dec.).

Za bezpodstawne i nieuzasadnione uznał twierdzenia skarżącego kwestionujące prawidłowość przeprowadzonego pomiaru ważenia.

Odnosząc się do zarzutu, że "ważenia dokonano niezgodnie z procedurą określoną przez producenta wag typu Saw 10, gdyż do pomiaru użyto jedynie dwóch wag, zgodnie zaś z instrukcją w czasie ważenia pod wszystkimi kołami pojazdu lub zespołu pojazdów powinny być podłożone wagi lub wagi i podkładki wyrównawcze", Organ odwoławczy stwierdził, iż ta argumentacją jest niezasadna. Zdaniem organu, wbrew twierdzeniom skarżącego z instrukcji nie wynika, aby zawsze jednocześnie pod wszystkimi kołami pojazdu musiały się znajdować wagi lub wagi i podkładki wyrównawcze. Z instrukcji ważenia wag SAW/seria II wynika, że waga może pracować samodzielnie lub w parach i grupach od 4 do 6 wag w celu pomiaru, nacisku koła, nacisku na oś, na grupę osi lub pomiaru ciężaru samochodów ciężarowych oraz zestawów pojazdów.

Organ wyjaśnił, że z instrukcji wynika, iż proces ważenia może być przeprowadzony na co najmniej dwa sposoby:

1) jednoczesne ważenie wszystkich osi pojazdu, pod warunkiem, że wagi znajdują się jednocześnie pod wszystkimi kołami (i pod wszystkimi osiami),

2) ważenie etapami, w zależności od liczby osi pojazdu (oś w znaczeniu faktycznym, tj. bez względu na odległość między osiami składowymi w rozumieniu § 4 ust. 1 rozporządzenia).

W takim przypadku każda oś jest ważona osobno. Dwie wagi umieszczone są pod kołami aktualnie ważonej osi. Następnie zsumowanie nacisków tych osi daje nacisk na osie wielokrotne oraz rzeczywistą masę całkowitą.

To, że w instrukcji zaleca się ważenie równoczesne nie oznacza, zdaniem organu, że instrukcja nie dopuszcza od takiego sposobu dokonywania pomiarów odstępstw. Jeżeli równoczesne ważenie nie jest możliwe wówczas należy pod koła położyć tzw. ślepe podkładki (nr 2.4. instrukcji). Jednakże ślepe podkładki można wyeliminować jeśli wagi zostaną umieszczone we wnękach w nawierzchni tak, że ich płyta znajdzie się na poziomie drogi (uwaga 2 do nr 2.4. instrukcji). Organ zaakcentował, że taki sposób ważenia, zgodny z instrukcją producenta, stosuje Inspekcja podczas pomiarów masy całkowitej pojazdu oraz nacisków kół pojazdu. Pojazd jest ważony przy pomocy dwóch wag umieszczonych w dołach fundamentowych. Organ zwrócił przy tym uwagę, iż stanowisko do ważenia pojazdów jest zatwierdzone przez zarządcę drogi po dokonaniu pomiarów geodezyjnych a wagi posiadają aktualne legalizacje. Pomiar wygląda w ten sposób, że pojazd najeżdża po kolei poszczególnymi osiami na parę wag. Wyniki pomiarów poszczególnych osi są sumowane, w wyniku czego otrzymuje się naciski na osie, automatycznie przy pomocy programu dostarczonego wraz z wagami przez producenta.

Organ podkreślił, iż kompetentny organ jakim jest Zarząd Dróg Powiatowych w R. zatwierdził stanowisko, na którym dokonano ważenia. Stanowisko to spełniało wszystkie wymagania określone w instrukcji producenta wag. Dlatego brak jest podstaw do uznania, iż ważenie za pomocą wag do pomiarów statycznych zostało przeprowadzone nieprawidłowo, tym bardziej, iż ww. instrukcja dopuszcza możliwość ważenia na wszystkich normalnych nawierzchniach drogi.

Ponadto wyjaśniono, iż sam producent wag typu S. – C. Sp. z o.o. w piśmie z dnia [...] listopada 2011 r. do [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego informuje, iż wyznaczenie masy pojazdu za pomocą pary wag typu SAW 10 C poprzez sumowanie poszczególnych nacisków osi przy spełnieniu wymagań homologacji wagi (odpowiednie spadki, równość nawierzchni), technicznie jest możliwe z uwzględnieniem błędu wagi tabela 2.3 instrukcji wagi.

Według organu odwoławczego organ I instancji dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego i karę pieniężną w wysokości 9900 (dziewięć tysięcy dziewięćset) złotych za przekroczenie dopuszczanych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 8 t, dla pojedynczej osi napędowej pojazdów silnikowych oraz dla potrójnej osi pojazdów silnikowych, przyczep i naczep przy odległości pomiędzy osiami składowymi naczep, większej niż 1,3 m i nie większej niż 1,4 m nałożył zgodnie z prawem.

Strona zaś nie wykazała, że dochowała należytej staranności w realizacji czynności przewozu, pomimo, że pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. organ I instancji poinformował stronę o treści art. 5 ust. 2 ustawy z 18 sierpnia 2011 r.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący (reprezentowany na rozprawie przez radcę prawnego) wniósł o:

1. Uchylenie decyzji administracyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. i poprzedzającej ją decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2013 r. o numerze [...], jako niezgodnych z prawem oraz o umorzenie postępowania administracyjnego,

2. Zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania sądowego, według norm przepisanych,

3. Wstrzymanie wykonania decyzji organów obu instancji do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy.

Postanowieniem z dnia [...] września 2013 r. WSA w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1. naruszenie art. 6, art. 7 oraz art. 8 kpa, poprzez brak podjęcia przez organ II instancji odpowiednich działań, które miałyby na celu wnikliwe i ostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz załatwienie sprawy, jak również brak jakichkolwiek działań na rzecz słusznego interesu obywateli, w tym przypadku skarżącego jako przedsiębiorcy; 

2. naruszenie art. 9 k.p.a. oraz art. 10 § 1 k.p.a. poprzez brak czuwania nad interesem mojej firmy w prowadzonym postępowaniu oraz brak zapewnienia czynnego udziału w postępowania przed organem I instancji poprzez uniemożliwienie wglądu do: "instrukcji postępowania inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego w trakcie kontroli parametrów pojazdu poruszających się po drogach publicznych", zawartej w zarządzeniu Głównego Inspektora Transportu Drogowego; świadectwa oceny zgodności wagi SAW 10C nr [...] (zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2087 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 26, poz. 152) w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych), oraz akceptacja niniejszego przez organ II instancji poprzez wydanie skarżonej decyzji administracyjnej w oparciu o materiał dowodowy nie dotyczący przedmiotowej sprawy;

3. naruszenie art. 15 k.p.a. i art. 74 § 2 k.p.a. poprzez niewydanie przez organ I instancji postanowienia o odmowie wglądu do akt sprawy tj.: "instrukcji postępowania inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego w trakcie kontroli parametrów pojazdu poruszających się po drogach publicznych" zawartej w zarządzeniu Głównego Inspektora Transportu Drogowego; świadectwa oceny zgodności wagi SAW 10C nr [...] (zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2087 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 26, poz. 152) w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych oraz dokumentacji technicznej użytych podczas pomiaru mat wyrównujących, co w konsekwencji doprowadziło do uniemożliwienia stronie złożenia zażalenia do organu wyższego stopnia, oraz akceptacja niniejszego przez organ II instancji;

4. naruszenie przez organy obu instancji art. 75 § 1 k.p.a. poprzez:

- przyjęcie jako dowód wyniku pomiaru dokonanego przenośnymi, nieautomatycznymi wagami do pomiarów statycznych, niespełniającymi warunków przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2087 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 26, poz. 152) w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych;

- przyjęcie jako dowód wyniku pomiaru dokonanego z naruszeniem procedury przeprowadzania pomiarów, przewidzianej w instrukcji obsługi użytych do przeprowadzenia kontroli dwóch różnych typów wag oraz bez użycia wystarczającej ilości mat wyrównujących;

- przyjęcie jako dowód sumarycznego wyniku pomiaru poszczególnych osi kontrolowanego pojazdu w celu wyznaczenia dopuszczalnej masy całkowitej, dokonanego dwoma przenośnymi, nieautomatycznymi wagami do pomiarów statycznych, niezgodnie z ich przeznaczeniem określonym przez producenta wag;

- pominięcie dowodu w postaci dokumentu przewozowego WZ [...] wydanego przez załadowcę, a świadczącego o braku winy strony postępowania i niegodzenie się przez nią na naruszenie przepisów prawa;

5. naruszenie art. 77 § 1 k.p.a. poprzez wydanie skarżonej decyzji bez wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego;

6. naruszenie art. 80 k.p.a. i art. 81 k.p.a. poprzez wydanie skarżonej decyzji bez wyczerpującej oceny przeprowadzonej na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona, oraz na podstawie okoliczności faktycznej, która nie mogła być uznana za udowodnioną, ponieważ strona nie miała możności wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów;

7. naruszenie art. 107 § 1 k.p.a. poprzez brak uzasadnienia faktycznego skarżonej decyzji w zakresie nieuwzględnienia wszystkich zarzutów strony, a w szczególności:

- brak odniesienia się do zarzutu naruszenia art. 68 § 1 k.p.a. poprzez pominięcie w protokole kontroli m.in. informacji o dokumencie przewozowym WZ nr [...] z dnia [...] września 2012r., nieumożliwienie wniesienia uwag o sposobie przeprowadzenia pomiaru oraz podanie niezgodnego z prawdą powodu niepodpisania protokołu kontroli przez kierowcę, a także błędne wskazanie ostatecznych wartości liczbowych łącznej masy pojazdów i nacisku jego osi,

- brak odniesienia się do dowodu w postaci dokumentu przewozowego WZ [...] wydanego przez załadowcę, a świadczącego o braku winy strony postępowania i niegodzenie się przez nią na naruszenie przepisów prawa,

- brak odniesienia się do wyników pomiaru świadczących o przekroczeniu dopuszczalnego błędu granicznego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 26, poz. 152) w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych,

- brak odniesienia się do zarzutu przeprowadzenia pomiaru dwoma różnymi typami wag, które wykorzystano jako parę wag do pomiaru osi pojazdu;

- brak odniesienia się do zarzutu przeprowadzenia pomiaru parą wag skonfigurowaną z różnego typu wag bez posiadania przez tak utworzone urządzenie pomiarowe świadectwa oceny zgodności zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002r. o systemie oceny zgodności;

8. naruszenie art. 77 ust. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2007r., Nr 155 poz. 1095 z późn. zm.) poprzez wykorzystanie w postępowaniu administracyjnym dowodów zebranych z naruszeniem prawa;

9. naruszenie zasady demokratycznego państwa prawnego, określonej w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez złamanie generalnych zasad kodeksu postępowania administracyjnego oraz naruszenie przepisów prawa określonych w ustawie o transporcie drogowym, ustawie o drogach publicznych i ustawie - Prawo o ruchu drogowym oraz innych aktach prawnych wymienionych poniżej, w zakresie przyjęcia jako podstawę wydania decyzji administracyjnej dowodów zebranych niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa materialnego:

- w zakresie oparcia się, przez organy obu instancji w wydawanych decyzjach, na dowodach zebranych niezgodnie z prawem,

- w zakresie złamania przez organ I instancji zasad prowadzenia postępowania administracyjnego oraz akceptację niniejszego przez organ II instancji poprzez wydanie skarżonej decyzji administracyjnej.

W obszernym (23 strony) uzasadnieniu skargi rozwinięto poszczególne zarzuty. Skarżący ponowił argumenty podnoszone w toku postępowania administracyjnego.

Jeszcze raz zaakcentował, że organ pominął dowód w postaci dokumentu przewozowego WZ nr [...] z dnia [...] września 2012r., zgodnie z którym łączna ilość załadowanego żwiru wynosiła 26780 kg co wraz z 12890 kg masy własnej kontrolowanego zespołu pojazdów (masa własna pojazdu [...] wynosi 6340kg, masa własna pojazdu [...] wynosi 6550 kg) dawało łącznie w chwili przejazdu maksymalną wartość 39670 kg i tym samym niezastosowanie art. 5 ust. 1 lit. a i art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 222, poz. 1321).

Zarzucił, że przyjęto jako dowód w sprawie błędne ustalenia dokonane na podstawie wag SAW 10C o nr [...] i nr [...]:

a) przekroczenie dopuszczalnych błędów granicznych określonych w § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 31 stycznia 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 26, poz. 152) w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczne, oraz szczegółowego zakresu sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych,

b) użycie dwóch różnych modeli wag typu SAW 10C i SAW 10C/II o różnych wymiarach, a tym samym niedotrzymanie warunku ustawienia wszystkich osi kontrolowanego pojazdu w jednej płaszczyźnie;

Ustalenia nacisku osi wielokrotnej jak i rzeczywistej masy całkowitej zespołu pojazdów dokonano poprzez sumowanie wyników poszczególnych pomiarów osi obu pojazdów, przeprowadzonych za pomocą jednej pary wag (na dodatek różnych modeli) typu SAW 10C i SAW 10C/II;

Przeprowadzenie pomiaru z niedotrzymaniem warunków określonych w instrukcji obsługi użytych wag - brak podczas pomiaru danej osi mat wyrównujących pod pozostałymi kołami kontrolowanego zespołu pojazdów.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona.

W pierwszej kolejności należy podnieść, że organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji wskazał, iż w przedmiotowej sprawie "pojazd był ważony jednokrotnie a kierowca nie wnosił o ponowne ważenie", co nie zgadza się ze stanem faktycznym wynikającym z protokołu kontroli znajdującym się w aktach sprawy z którego wynika, że odbyło się dwukrotne ważenie. GITD pominął też w swoich rozważaniach argumenty skarżącego dotyczące nieprawidłowości w procesie ważenia, na które wskazują rozbieżności pomiędzy pomiarem I i II. Już tylko ten mankament zaskarżonej decyzji, w ocenie Sądu, prowadzić musi do uchylenia zakwestionowanego rozstrzygnięcia GITD na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa. Nie został bowiem przez organ odwoławczy prawidłowo ustalony stan faktyczny sprawy.

Zespół pojazdów został poddany kontroli w dniu 4 września 2012r. a więc w sprawie miały zastosowanie przepisy ustawy o drogach publicznych w brzmieniu obowiązującym zgodnie z Dziennikiem Ustaw z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm., w szczególności jeżeli chodzi o zastosowanie przepisu art. 13g ust. 1 i ust. 1b pkt 1 tej ustawy i jej załącznika nr 2 ze wskazanymi liczbami porządkowymi.

Zasadniczym zarzutem skarżącego jest określenie dopuszczalnej masy całkowitej oraz nacisków przy użyciu dwóch wag różnych rodzajów SAW 10C oraz SAW 10C/II.

Zdaniem Sądu, Organ odwoławczy przedstawił wyłącznie teoretyczne rozważania na temat możliwości użycia tych wag do pomiarów spornego pojazdu nie odnosząc ich do ustalonego stanu faktycznego tej sprawy.

W szczególności nie wykazał, że możliwe było użycie tych wag (różnych wysokości) na stanowisku ważenia w D.. Organ nie wskazał jednoznacznie m.in. czy w tym miejscu ważenia były doły fundamentowe (w szczególności w aspekcie informacji zawartych w protokole pomiaru pochylenia terenu znajdującym się w aktach sprawy).

Strona wskazuje natomiast, że podczas pomiarów używano mat wyrównujących (za krótkich) co spowodowało, że pomiary obydwu ważeń były przeprowadzone nieprawidłowo.

Organ absolutnie nie odniósł się do tych zarzutów, zatem rozważania organu co do prawidłowości przeprowadzonych pomiarów należy uznać za wyłącznie hipotetyczne.

Należy przy tym zauważyć, że protokół kontroli [...] zawiera adnotację "Uwaga – protokół zawiera błędy!" bez bliższego wyjaśnienia jakiego rodzaju są to błędy.

Dodatkowo należy wskazać, że z dowodu rejestracyjnego ciągnika Scania wynika, iż został on zarejestrowany przed 13 marca 2003 r. a w rubryce adnotacje urzędowe znajduje się zapis "zespół 42000 kg" .

W tej sprawie stwierdzono przekroczenie DMC zespołu pojazdów 41,15 t.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że organ naruszył art. 7, 77 i 107 § 3 kpa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy co uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa.

W toku ponownego rozpatrzenia sprawy organ odwoławczy rozważy cały materiał dowodowy w niej zgromadzony i odniesie się do zarzutów skarżącego zawartych w odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej.

Należy dodać, że w razie ustalenia braku przekroczenia DMC skontrolowanego pojazdu organ powinien rozważyć kwestię zastosowania art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Powyższa kwestia powinna być rozpatrzona w aspekcie złożonego przez stronę wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadków: kierowcy oraz pracowników nadawcy dokonujących załadunku (v. wniosek A. K. z dnia [...] października 2012 r.) a także dokumentu W2 nr [...] z dnia [...] września 2012 r., przy jednoczesnym respektowaniu dyspozycji przepisu art. 138 § 2 kpa.

Mając na uwadze powyższe należało orzec jak w pkt 1 sentencji wyroku. O niewykonywaniu uchylonej decyzji orzeczono na podstawie art. 200 ppsa.

Natomiast o kosztach postępowania obejmujących: wpis, wynagrodzenie pełnomocnika skarżącego będącego radcą prawnym oraz opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa, orzeczono na podstawie art. 200 ppsa w zw. z art. 205 § 2 ppsa.