IV SA/Gl 1002/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w S. odmówił stwierdzenia u W.C. choroby zawodowej - astma oskrzelowa, w oparciu o postępowanie wyjaśniające narażenie zawodowe na czynniki szkodliwe w środowisku pracy oraz orzeczenia lekarskie: Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S. z dnia [...], nr [...] i orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...], nr [...].

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła W.C. nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem. Poinformowała, że na astmę oskrzelową choruje od roku [...] i jest pod stałą kontrolą Poradni Pulmonologicznej oraz Poradni Dermatologicznej, a występujące u niej dolegliwości nabyła w kontakcie z oparami paliw płynnych (benzyny PB, oleju napędowego, Lpg) oraz nawiewem ze "zgrzybiałej, nieczyszczonej klimatyzacji", która była usytuowana nad stanowiskiem kasowym. Opisała przebieg pracy na stacji w latach [...] podnosząc, iż jako pracownik obsługi wykonywała czynności tankowania paliw płynnych i Lpg, czego nie wymieniono w karcie oceny narażenia zawodowego, podpisanej przez właściciela stacji, nadto takie standardy obowiązują na wszystkich stacjach całodobowych [...]. Wówczas już występowały u niej częste zapalenia płuc, górnych dróg oddechowych, zaostrzenia astmy z silnymi atakami duszności i była zmuszona korzystać z SOR-u, w celu podawania leków glosopterydów oraz tlenu, ponieważ leki wziewne nie pomagały. Po ustaniu zatrudnienia zaostrzone ataki duszności się zmniejszyły. Jednakże, kiedy to w dniu [...], w Instytucje Medycyny Pracy w S. przeprowadzono na niej szereg testów m. in. na benzynę ekstrakcyjną jej stan zdrowia się pogorszył. Dodatkowo akcentowała, iż pracowała przy benzynie PB, ON oraz Lpg, które mają inny skład chemiczny niż benzyna ekstrakcyjna.

Decyzją [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i art. 235¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 105, poz. 869), utrzymano w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Za podstawę rozstrzygnięcia w przedmiocie podejrzenia choroby zawodowej organ odwoławczy przyjął warunki jakie powinny być spełnione do uznania zawodowej etiologii rozpoznanego schorzenia, biorąc pod uwagę definicję choroby zawodowej, określoną w art. 235¹ K. p. która stanowi, iż za chorobą zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych "narażeniem zawodowym". W postępowaniu wyjaśniającym ustalono, że W.C. pracowała w latach [...] jako kasjer w firmie A w S., w latach [...] jako kasjer - sprzedawca w firmie B S.C. w S. (zakład zlikwidowany) w kontakcie z oparami paliw płynnych i gazowych, w latach [...] w C w S. jako kasjer - kierownik zmiany, w latach [...] w P.P.H.U. D w S. jako pracownik obsługi w kontakcie z parami paliw. Była badana w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S., gdzie wydano orzeczenie lekarskie z dnia [...], nr [...], o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - astma oskrzelowa, gdyż lekarze specjaliści uznali, że z uwagi na brak korelacji między występowaniem dolegliwości a narażeniem zawodowym (ujemny test eliminacji zawodowej), a także częste infekcje dróg oddechowych i wykazane uczulenie na alergeny pozazawodowe - brak jest podstaw do rozpoznania choroby zawodowej bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, zawodowej etiologii astmy oskrzelowej. Następnie była badana w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. (obserwacja kliniczna w dniach [...]), gdzie wydano orzeczenie lekarskie z dnia [...], nr [...], również o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - astma oskrzelowa - na podstawie całokształtu obserwacji klinicznej, w tym wywiadu chorobowego, przebiegu schorzenia - z nasileniem i częstymi zaostrzeniami pomimo zaprzestania pracy zawodowej (ujemny test eliminacji zawodowej), jak również na podstawie wyników przeprowadzonych badań laboratoryjnych (wysoki poziom IgE całkowitego) i testów alergologicznych - zwłaszcza dodatnich wyników testów inhalacyjnych i nosowych z pospolitymi alergenami (roztocza, pyłki chwastów) oraz w oparciu o brak reakcji spastycznej oskrzeli w teście ekspozycyjnym z benzyną ekstrakcyjną. W podsumowaniu lekarze specjaliści stwierdzili, iż nie ma podstaw do uznania zawodowej etiologii rozpoznawanej u W.C. astmy oskrzelowej - wskazuje to na jej podłoże atopowe. Organ odwoławczy wystąpił do IMPiZŚ w S. z prośbą o ocenę dokumentacji medycznej W.C. załączonej do odwołania, mającej wskazywać nowe postawy do rozpoznania choroby zawodowej - astma oskrzelowa. W odpowiedzi z dnia [...], Ordynatora Oddziału Chorób Zawodowych IMPi ZŚ w S. stwierdzono, iż przeprowadzona w trakcie hospitalizacji w Instytucie szeroka diagnostyka alergologiczna, a także zebrane dane odnośnie przebiegu choroby i brak korelacji objawów z narażeniem zawodowym (ujemny test eliminacji zawodowej) nie pozwalają na przyjęcie zawodowej etiologii astmy oskrzelowej rozpoznawanej u W.C. Stąd też, jej choroba ma podłoże atopowe, nie związane przyczynowo z warunkami pracy zawodowej. Z tego powodu brak jest podstaw do zmiany treści orzeczenia IMPi ZŚ z dnia [...]. Przed wydaniem decyzji W.C., w trybie art. 10 K.p.a., zgłosiła się w dniu [...] do organu odwoławczego oświadczając do protokołu (k-65 akt administracyjnych), że podtrzymuje zarzuty zawarte w odwołaniu i nie zgadza się z orzeczeniami WOMP i IMPiZŚ w S., uważając, że dolegliwości astmatyczne rozpoznane u niej związane są z wykonywaną w przeszłości pracą zawodową na stacjach paliw oraz wnioskowała o przeprowadzenie nowych badań w IMP w Ł. Nadto, dołączyła kserokopie będącej w jej posiadaniu dokumentacji medycznej. Organ odwoławczy uznał, że w sprawie został wyczerpany dwuszczeblowy tryb diagnostyczno - orzeczniczy przewidziany przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 r. w sprawie chorób zawodowych i dlatego w obecnym stanie prawnym nie jest możliwe przeprowadzenie ponownych badań lekarskich. Ponadto, załączona dokumentacja przedstawia dolegliwości ze strony układu oddechowego W.C. rozpoznane już przez lekarzy IMPiZŚ w S. podczas hospitalizacji w Oddziale Chorób Zawodowych w miesiącu [...] i [...]. W ocenie organu odwoławczego, brak stwierdzenia choroby zawodowej przez kompetentne jednostki orzecznicze nie pozwolił na uwzględnienie odwołania.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach W.C. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając organowi naruszenie prawa materialnego zwłaszcza art. 235¹ K.p., poprzez błędne ustalenie, że rozpoznana u niej choroba nie spełnia kryteriów uznania jej za chorobę zawodową mimo, iż pracowała przez wiele lat w warunkach szkodliwych stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej oraz naruszenie art. 7, art., 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 4 K.p.a. poprzez niedokonanie analizy dostarczonej nowej dokumentacji medycznej i nie uwzględnienie wniosku o przeprowadzenie dodatkowych badań w IMP w Ł., a w związku z tym także art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. poprzez utrzymanie w mocy decyzji pierwszoinstancyjnej z wadliwą oceną i nie wyjaśnieniem całości materiału dowodowego. Zakwestionowała, aby dodatnie wyniki testów inhalacyjnych i nosowych z pospolitymi aeroalergenami (roztocza, pyłki chwastów), czy też brak reakcji spastycznej w teście ekspozycyjnym z benzyną ekstrakcyjną, stwierdzony w toku obserwacji klinicznej, mogły wykluczyć przyjęcie, iż astma oskrzelowa, na którą choruje nie ma etiologii zawodowej.

W odpowiedzi na skargę, organ przytoczył argumentację powołaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie. Odnosząc się do zarzutów skarżącej wyjaśnił, że brak przesłanki w postaci rozpoznania choroby przez upoważnioną placówkę diagnostyczną uniemożliwia stwierdzenie u niej choroby zawodowej. Z wydanych orzeczeń lekarskich jednoznacznie wynika, iż skarżąca cierpi na astmę oskrzelową, ale o podłożu atopowym, nie związanej przyczynowo z warunkami pracy zawodowej. W toku postępowania administracyjnego został wyczerpany tryb diagnostyczno-orzeczniczy przewidziany przepisami przywołanego rozporządzenia i dlatego w obecnym stanie prawnym nie jest możliwe przeprowadzenie ponownych badań lekarskich. Nadto, organ nie był uprawniony do samodzielnej oceny dokumentacji lekarskiej i jest związany treścią wydanych w sprawie orzeczeń w trakcie postępowania diagnostyczno-orzeczniczego, zatem brak rozpoznania choroby zawodowej, pomimo kontaktu skarżącej z oparami paliw płynnych i gazowych w trakcie wykonywania pracy, uniemożliwia wydanie decyzji administracyjnej stwierdzającej jej istnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji, obejmującą badanie zaskarżonych aktów pod względem ich zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a.", stanowiący, że Sąd orzeka w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, obowiązek zbadania, niezależnie od podnoszonych w skardze zarzutów, czy zaskarżony akt odpowiada prawu i daje Sądowi możliwość uwzględnienia skargi, w oparciu o art. 145 § 1 p.p.s.a., o ile stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania lub inne naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, albo skutkujące stwierdzeniem nieważności decyzji, jeśli zachodzą przyczyny przewidziane w art. 156 K.p.a. lub w innych przepisach.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji Sąd uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie z powodu naruszenia przepisów postępowania, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a.).

Przechodząc do rozważań o charakterze merytorycznym wskazać należy, iż choroba zawodowa jest pojęciem prawnym zdefiniowanym w art. 235¹ Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy, albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych "narażeniem zawodowym". O stwierdzeniu choroby zawodowej decyduje zachowanie dwóch wymogów: zamieszczenie schorzenia w wykazie chorób zawodowych oraz ustalenie, że zostało ono spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy lub w związku ze sposobem wykonywania pracy. Jednocześnie art. 235² Kodeksu pracy stanowi, że rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych.

Zaskarżona decyzja [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] i utrzymana nią w mocy decyzja z dnia [...] Państwowego Powiatowego Inspektor Sanitarny w S. odmówiły stwierdzenia u skarżącej choroby zawodowej - astma oskrzelowa, wymienionej w poz. 6 wykazu chorób zawodowych, w oparciu o postępowanie wyjaśniające narażenie zawodowe na czynniki szkodliwe w środowisku pracy oraz orzeczenia lekarskie: Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S. z dnia [...] i orzeczenie lekarskie Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...]. Okres, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania tej choroby zawodowej pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym określono na 1 rok. Jak wynika z uzasadnień decyzji podjętych przez organy orzekające w sprawie, w wyniku przeprowadzonych badań u skarżącej stwierdzono astmę oskrzelową pozazawodową o podłożu atopowym.

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 105, poz. 869), decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej, albo decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej wydaje się na podstawie materiału dowodowego, w szczególności danych zawartych w orzeczeniu lekarskim wyspecjalizowanych jednostek diagnostycznych powołanych do rozpoznawania chorób zawodowych, wymienionych w § 5 rozporządzenia oraz formularzu oceny narażenia zawodowego pracownika lub byłego pracownika. Jeżeli właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny przed wydaniem decyzji uzna, że materiał dowodowy, o którym mowa w ust. 1, jest niewystarczający do wydania decyzji, może żądać od lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie, dodatkowego uzasadnienia tego orzeczenia lub wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultację oraz podjąć inne czynności niezbędne do uzupełnienia tego materiału (§ 8 ust. 2 rozporządzenia). Organ odwoławczy wystąpił do IMPiZŚ w S. z prośbą o ocenę dokumentacji medycznej skarżącej załączonej do odwołania i otrzymał odpowiedź z dnia [...], w której stwierdzono, iż przeprowadzona w trakcie hospitalizacji w Instytucie szeroka diagnostyka alergologiczna, a także zebrane dane odnośnie przebiegu choroby i brak korelacji objawów z narażeniem zawodowym (ujemny test eliminacji zawodowej) nie pozwalają na przyjęcie zawodowej etiologii astmy oskrzelowej rozpoznawanej u skarżącej, która ma podłoże atopowe, nie związane przyczynowo z warunkami pracy zawodowej, z tego powodu, brak jest podstaw do zmiany treści orzeczenia IMPi ZŚ z dnia [...]. Organ odwoławczy skorzystał zatem z uprawnienia przewidzianego w treści § 8 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych, jednak organu nie wiąże ocena narażenia zawodowego przeprowadzona przez lekarza orzecznika, która to ocena nie tylko może, lecz powinna być dokonana samodzielnie przez organ wydający decyzję.

Tymczasem, oprócz uregulowań dotyczących postępowania dowodowego zawartych w wymienionym rozporządzeniu z dnia 30 czerwca 2009 r., w postępowaniu o stwierdzenie choroby zawodowej zastosowanie mają także przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, zgodnie z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r., nr 122, poz. 851 z późn. zm.). Oznacza to, że organ inspekcji sanitarnej powinien kierować się zasadami ogólnymi postępowania administracyjnego - pierwszym rzędzie prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa (art. 8 K.p.a.), dążyć do ustalenia prawdy obiektywnej a przy załatwieniu sprawy mieć na względzie interes społeczny i uzasadniony interes obywatela (art. 7 K.p.a.), wyjaśniając stronom zasadność przesłanek podjętych rozstrzygnięć (art. 11 K.p.a.). Wydawana przez organ decyzja powinna być oparta na wyczerpująco zebranym i kompleksowo rozpatrzonym materiale dowodowym sprawy (art. 77 § 1 K.p.a.). W postępowaniu dowodowym, oprócz wymienionych w rozporządzeniu dowodów obligatoryjnych, organ winien, zgodnie z otwartym systemem dowodów przewidzianym w art. 75 K.p.a., dopuścić jako dowód wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy a nie jest z prawem sprzeczne, w tym także zeznania świadków i przesłuchania stron postępowania.

W postępowaniu wyjaśniającym ustalono, że W.C. pracowała w latach [...] jako kasjer w firmie A w S.; w latach [...] jako kasjer - sprzedawca w firmie B S.C. w S. (zakład zlikwidowany) w kontakcie z oparami paliw płynnych i gazowych; w latach [...] w C w S. jako kasjer - kierownik zmiany; w latach [...] w P.P.H.U. D w S. jako pracownik obsługi w kontakcie z parami paliw. Tym nie mniej, w protokole przesłuchania skarżącej (k-15 akt administracyjnych), jako strony postępowania administracyjnego zaznaczono, iż podczas całego okresu zatrudnienia wykonywała ona czynności związane z obsługą stacji paliw polegające na tankowaniu paliw ciekłych, lpg, benzyny bezołowiowej, oleju napędowego, gaz propan-butan oraz używała detergentów i środków odtłuszczających, a także w pomieszczeniach nad stanowiskiem klimatyzację, która nie była systematycznie czyszczona. Również u ostatniego pracodawcy, w okresie od [...] do [...], pracując na stanowisku obsługi stacji paliw, skarżąca wykonywała czynność tankowania gazu (przy u życiu pistoletu), benzyny bezołowiowej, oleju napędowego, sporadycznie myła dystrybutory przy użyciu środków Cif, Domestos, Ludwik, Merida Fatex, Merida Luxin, Dosia oraz podłogi, sanitariaty, półki z towarami i okna, a także sprzedawała artykuły spożywcze i prasę (k-21 akt administracyjnych). Zwracając się o opinie do jednostek orzeczniczych zaznaczono, biorąc pod uwagę miejsce i charakter wykonywania czynności zawodowych, że nie można wykluczyć, iż kontakt z detergentami i parami paliw płynnych i gazowych mógł spowodować negatywne skutki (k-31 akt). Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w K. - Poradnia Chorób Zawodowych w S. w orzeczeniu z dnia [...] zaznaczyła, iż brak jest korelacji między występowaniem u skarżącej dolegliwości a narażeniem zawodowym (ujemny test eliminacji zawodowej, por. k-33 akt). Poddanie skarżącej kolejnemu badaniu, zwłaszcza test ekspozycyjny z benzyną ekstrakcyjną wypadł ujemnie w zakresie oskrzeli (klinicznie i spirometrycznie), co potwierdziła treść orzeczenia Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...] (k- 42 akt) oraz dokonana przez Instytut ponowna analiza sprawy (pismo z dnia [...] k-62 akt). Uznano jednak, iż astma oskrzelowa skarżąca ma podłoże atopowe, nie związane przyczynowo z warunkami pracy zawodowej. Jednocześnie zaznaczono, że zaostrzenie dolegliwości nie może być spowodowane przeprowadzonym w trakcie pobytu w Instytucie, w dniu [...], testem ekspozycyjnym z benzyną ekstrakcyjną.

W tym miejscu zaznaczyć przyjdzie, że już w odwołaniu skarżąca wskazała na szereg, jej zdaniem, uchybień i niejasności, których nie wzięto pod uwagę przy wydawaniu w jej sprawie decyzji. Podniosła, że w trakcie pracy miała kontakt z benzyną, benzyna bezołowiową, olejem napędowym i gazem, które mają inny skład chemiczny niż benzyna ekstrakcyjna, której test ekspozycyjny miała wykonany w dniu [...] w Instytucje Medycyny Pracy w S. Zdaniem skarżącej, później wystąpił u niej zaostrzony atak duszności i w dniu [...] została przewieziona karetką do szpitala.

Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności, istotą postępowania odwoławczego jest ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy. Z powyższego wynika obowiązek organu II instancji ponownego rozpoznania sprawy w jej całokształcie, w tym także ustosunkowania się do zarzutów odwołania. Należy podkreślić, że niewątpliwie organ odwoławczy nie jest związany treścią zarzutów zgłoszonych przez stronę, jednak do zarzutów tych winien ustosunkować się w pierwszej kolejności. Ocena tychże zarzutów i wskazanie argumentów, które przesądziły o ich uwzględnieniu lub braku ich zasadności winny stanowić niezbędny element uzasadnienia decyzji organu odwoławczego, zgodnie z wymogami art. 107 § 3 K.p.a. Przepis ten wymienia niezbędne składniki uzasadnienia faktycznego decyzji, nakazując wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oprał oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Standardów tych nie spełnia zaskarżona decyzja, trudno zatem odmówić racji skarżącej, która podnosi, że organ II instancji naruszył art. 7, art. 77, art. 80, art. 107 § 4 i art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., poprzez nie odniesienie się do zgłoszonych w odwołaniu zarzutów oraz nie wyjaśnienie wątpliwości w tym zakresie. W szczególności dotyczących braku przeprowadzenia prób ze wszystkimi substancjami, z którymi skarżąca miała kontakt w środowisku pracy. Wyrażone w powyższych przepisach postępowania administracyjnego zasady oraz wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, stanowią przesłankę warunkującą trafne zastosowanie przepisu prawa materialnego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 października 1984 r. (II SA 1205/84, publ. ONSA 1984/2/98) obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego ciąży na organie prowadzącym postępowanie administracyjne. Rozumieć przez to należy uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych lub potencjalnie możliwych do przeprowadzenia w postępowaniu, jak również uwzględnienie wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych dowodów, mających znaczenie dla oceny ich mocy oraz wiarygodności.

W ocenie Sądu, zebrany materiał dowodowy nie był wystarczający dla wydania zaskarżonej decyzji. Sąd podziela pogląd organu odwoławczego, ale tylko w takim zakresie, że organ inspekcji sanitarnej nie jest uprawniony do odmiennego rozpoznania choroby niż wynikające z orzeczeń uprawnionych jednostek orzeczniczych, podkreślając jednak, że organy właściwe do wydania decyzji w sprawie powinny dążyć do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy i wyjaśnienia wszelkich wątpliwości oraz dokładnego ustalenia, które ze związków chemicznych, na których działanie narażona była skarżąca są astmogenne oraz, czy testy alergologiczne przeprowadzono z wszystkimi alergenami występującymi w środowisku jej pracy.

Z powyższego obowiązku organ odwoławczy się nie wywiązał, ponieważ nie wyjaśnił zarzucanych przez skarżącą nieprawidłowości wykonanych badań, w szczególności dotyczących braku przeprowadzenia prób ze wszystkimi substancjami (alergenami), z którymi miała ona kontakt podczas pracy. Organy przy tym nie wyjaśniły, jaki to miało wpływ na stan zdrowia skarżącej i w jakim stopniu przyczyniło się do jej choroby. Jednocześnie nie wyjaśniono, dlaczego zdaniem organu to, że miała kontakt z wymienionymi w odwołaniu substancjami, na zajmowanym stanowisku pracy, nie kwalifikuje do uznania, że występująca u skarżącej choroba powstała w związku z zajmowanym stanowiskiem pracy na stacji paliw, a tym samym, czy jest chorobą zawodową.

Tymczasem, zarówno z powołanych wyżej przepisów K.p.a., jak i wskazanego przepisu § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych wynika dla organu obowiązek podjęcia działań zmierzających do ustalenia stanu faktycznego i wyjaśnienia wszelkich wątpliwości. W tej sytuacji stwierdzić należy, iż przy rozpoznaniu niniejszej sprawy w ramach postępowania administracyjnego doszło do naruszenia przepisów postępowania, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Ponownie rozpoznając sprawę organ winien poczynić dalsze ustalenia dotyczące warunków pracy skarżącej, a także ustalić, czy kontakt z konkretnymi substancjami chemicznymi miał wpływ na stan jej zdrowia oraz przeprowadzić postępowanie dowodowe w sposób dokładny i rzetelny. W zależności od rezultatu przeprowadzonych czynności konieczne może być wystąpienie o dodatkową opinię uzupełniającą do jednostki orzeczniczej II stopnia, gdyby potwierdziły się informacje, że badania skarżącej przeprowadzone zostały w sposób niekompletny (próby prowokacyjne nie objęły wszystkich alergenów środowiska pracy). W wydanej decyzji organ odniesie się też do wszystkich zarzutów zawartych w odwołaniu. Wskazane naruszenia przepisów postępowania administracyjnego (art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 K.p.a.), Sąd uznał za mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., co doprowadziło do uwzględnienia skargi, jak też odstąpił od stosowania art. 152 p.p.s.a., z uwagi na to, iż zaskarżona decyzja nie określa żadnych praw i obowiązków skarżącej.