IV SA/Po 1075/12

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2012 roku, sygn. akt IV SA/Po 1075/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu po rozpoznaniu skargi W.E.S. Sp. z o.o. w W. przeciwko S.W. w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 sierpnia 2011r. sygn. akt IV SA/Po 551/11, wymierzył S.W. grzywnę w wysokości [...] zł. i stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Skarga kasacyjna od w/w wyroku wniesiona przez S.W. została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2013r. sygn. akt II OSK 552/13.

W piśmie procesowym z dnia 18 listopada 2013 roku W.E.S. Sp. z o.o. w W. złożyła w trybie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., nr 270 ze zm. – dalej P.p.s.a.), wniosek o rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści wyroku i uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt IV SA/Po 1075/12. W uzasadnieniu wniosku wskazano, iż w części zważeniowej, pogrubioną (wytłuszczoną) czcionką na 12 stronie wyroku, Sąd określił, że przewlekłość postępowania w połączeniu z faktem niewydania decyzji do chwili wniesienia skargi była zasadniczą przyczyną uwzględnienia skargi". Podczas rozprawy Sąd zaprotokołował również wypowiedź, że nadal wyrok nie jest wykonany, co zostało wytknięte na 11 i 15 stronie uzasadnienia wyroku. Uzasadniona jest jednak wątpliwość, czy Sąd uczynił przedmiotem swoich rozważań stan sprawy po wniesieniu skargi, ponieważ w części ustaleniowej, na 6 stronie uzasadnienia wyroku, Sąd podkreślił fakt, że nie zostało rozpoznane zażalenie na postanowienie S.W., wniesione do Wojewody W. Natomiast to zażalenie było już rozpoznane od 13 listopada 2012 r., a to oznacza, że Sąd nie badał tego dowodu i nie rozważał tego faktu. W tym zakresie powstają zatem zdaniem wnioskodawcy wątpliwości czy Sąd uczynił przedmiotem swoich rozważań i badał również stan sprawy oraz postępowanie Organu od chwili wniesienia skargi do dnia wydania wyroku, oraz czy Sąd ukarał Organ za niewykonanie wyroku z 10.08.2011 r. do dnia wniesienia skargi - 21.09.2012 r., czy do daty orzekania - 19.12.2012 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 3 grudnia 2013r. sygn. akt IV SA/Po 1075/13 oddalił powyższy wniosek.

W wyniku zażalenia wniesionego przez W.E.S. Sp. z o.o. w W., Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 stycznia 2014r. sygn. akt II OZ 55/14 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż z treści art. 158 P.p.s.a. wynika, że sąd rozstrzyga wątpliwości co do treści wyroku w takim składzie, jaki był właściwy do wydania orzeczenia, o którego wykładnię chodzi w sprawie. W miarę możliwości o wykładni powinien decydować ten sam skład orzekający, który wydał orzeczenie, przy czym przepisy przewidują, że w przypadkach losowych dopuszczalna jest zmiana sędziego (zob.: § 26 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września 2003 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych /Dz. U. Nr 169, poz. 1646). Na gruncie rozpatrywanej sprawy podkreślono, że wyrok WSA z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt IV SA/Po 1075/12 został wydany w składzie trzech sędziów. Natomiast zaskarżone postanowienie odmawiające dokonania wykładni tego wyroku zostało wydane w składzie jednego sędziego. W świetle przedstawionych wyżej uwag stwierdzono więc, że zaskarżone postanowienie z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. IV SA/Po 1075/12, zostało podjęte w składzie sprzecznym z przepisami prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 158 P.p.s.a., sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. Przedmiotem wykładni może być zarówno sentencja, jak i uzasadnienie wyroku.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem zarówno orzecznictwa, jak i doktryny, konieczność dokonania wykładni konkretnego rozstrzygnięcia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, a więc taki, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania (por. T. Ereciński (w:) T. Ereciński (red.), J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, t. 1, Warszawa 2009, s. 581; postanowienie NSA z 26 lipca 2001 r., II SAB 57/98). Wykładnia orzeczenia powinna więc zmierzać do usunięcia wątpliwości dotyczących treści rozstrzygnięcia, ale także skutków, jakie orzeczenie to ma wywołać. Podkreślić należy, że wykładnia orzeczenia nie może jednak prowadzić do nowego rozstrzygnięcia. Wniosek o dokonanie wykładni nie może zmierzać do nowej oceny sprawy pod względem prawnym i faktycznym, a w konsekwencji do merytorycznej zmiany samego rozstrzygnięcia oraz jego motywów (postanowienie z 5 października 2012 r., II OZ 854/12). Nie może także zmierzać do zmian merytorycznych polegających na poszerzeniu uzasadnienia o inne elementy istotne zdaniem wnioskodawcy (por. postanowienia NSA z 6 kwietnia 2011 r., I OSK 1133/10, z 17 grudnia 2010 r., II OSK 1287/09; z 21 lipca 2010 r., II FSK 123/09; T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 652). Wniosek o wykładnię nie może również stanowić polemiki ze stanowiskiem sądu orzekającego w sprawie i wskazaniami co do dalszego postępowania (por. postanowienie NSA z 13 marca 2012 r., II GSK 1121/11). Istotą wykładni jest więc usunięcie wątpliwości dotyczących treści wyroku, w tym zakresu powagi rzeczy osądzonej, a przede wszystkim skutków, jakie ten wyrok ma wywołać, a nie ich zmiana, czy odmienne rozumienie.

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu nie zachodzi taka sytuacja, która wymagałaby rozstrzygnięcia wątpliwości. Fakt rozpoznania w dniu 13 listopada 2013r. zażalenia na postanowienie S.W. z dnia [...] września 2012r. w przedmiocie zawieszenia postępowanie wznowieniowego nie powoduje bowiem wątpliwości dotyczących treści wyroku, w tym zakresu powagi rzeczy osądzonej. Ponadto z treści oraz uzasadnienia prawomocnego wyroku z dnia 19 grudnia 2012r. sygn. akt IV SA/Po 1075/12 (skarga kasacyjna została oddalona wyrokiem NSA z dnia 20 marca 2013r. sygn. akt II OSK 552/13) wynika wprost, iż przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie było żądanie wymierzenia grzywny S.W. w związku z zarzucanym przez skarżącego niewykonaniem przez S.W. prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 sierpnia 2011r., o sygn. IV SA/Po 551/11 powiązane z zarzutem działania z rażącym naruszeniem prawa. W uzasadnieniu wyroku wskazano wyraźnie (co zostało właśnie zaakcentowane pogrubionym pismem na str. 11 uzasadnienia wyroku), iż zasadniczym powodem stwierdzonej przewlekłości był fakt, iż do dnia wniesienia skargi nie wydano decyzji administracyjnej w postępowaniu wszczętym na wniosek skarżącej z dnia 12 sierpnia 2010r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją S.W. z dnia [...] marca 2009r. nr [...]. Orzekając w tym zakresie Sąd uwzględnił jednak także fakt, iż na dzień wydania wyroku z dnia 19 grudnia 2012r. nie zakończono postępowania wznowieniowego, czemu dał również wyraz w uzasadnieniu wyroku.

Wobec powyższego na podstawie art. 158 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia