IV SA/Wa 61/07

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2006r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt Kpa utrzymało w mocy decyzję Prezydenta S. z dnia [...] sierpnia 2006r. ustalającą na wniosek E. i E. L. warunki zabudowy na działce nr geod. [...] w S. dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo - handlowo - mieszkalnego z garażem oraz budowie zjazdu na działkę z ul. [...].

W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił stan faktyczny i prawny sprawy, wskazując, iż z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, iż E. i E. L. w dniu [...] stycznia 2006r., zwrócili się do Prezydenta S. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie na działce o nr geod. [...], budynku wolnostojącego o funkcji handlowo - usługowo - mieszkalnej i zjazdu od strony ul. B. Pismem z dnia [...] lutego 2006r. wnioskodawcy rozszerzyli swój wniosek poprzez rozpatrzenie propozycji zabudowy w/w działki garażem zaś w piśmie z dnia [...] lipca 2006r. skierowanym do Prezydenta S. E. i E. L. po raz kolejny skorygowali swój wniosek z dnia [...].01.2006r. wnosząc o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla budowy budynku usługowo- handlowo mieszkalnego z garażem oraz budową zjazdu z ul. [...] na działkę o następującej charakterystyce:

linia zabudowy - [...] m od obowiązującej linii rozgraniczającej ul. [...] i [...] od linii rozgraniczającej ul. [...];

wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu - wskaźnik zabudowy do [...];

wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej od ul. [...] - do [...];

geometria dachu - dach wielospadowy o małym kącie nachylenia połaci do 20 %, wysokości kalenicy do [...] m od poziomu terenu, kalenica główna równoległa do frontu działki i ul. [...];

powierzchnia biologicznie czynna - minimum 15 % powierzchni terenu.

Inwestorzy podnieśli, że poprzednio teren ten oznaczony był na planie symbolem [...] - tj. teren o funkcjach usługowych, gdzie zabudowa mieszkaniowa pełniła funkcję pomocniczą. Budynki przy ul. [...] i [...] zostały wybudowane na terenach Szkoły [...] i stanowiły zabudowę towarzyszącą, jako mieszkania służbowe dla pracowników szkoły i weterynarii. Zarzuty sąsiedztwa dotyczące wysokości nowego budynku są niezasadne. Nowy budynek będzie jednopiętrowy, a podwyższenie wysokości pomieszczeń usługowo-handlowych wynika z przepisów prawa budowlanego.

Działający z upoważnienia Prezydenta S. - Kierownik Referatu Urbanistyki, decyzją z dnia [...] sierpnia 2006r. ustalił warunki zabudowy na działce nr geod. [...], dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo -handlowo -mieszkalnego z garażem oraz budowie zjazdu z ul. [...] na działkę.

W warunkach i wymaganiach ochrony i kształtowania ładu przestrzennego wynikających z analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu wskazał, co następuje:

funkcja zabudowy- zabudowa usługowa;

linia zabudowy - obowiązująca, istniejąca linia w odległości 3.0 m od linii rozgraniczającej ulicy [...] i [...] m od linii rozgraniczającej ulicy [...];

wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu- wskaźnik zabudowy do 4,0;

wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynku - do 7.5 m od poziomu terenu;

szerokość elewacji frontowej od ul. [...] - do 14.2 m;

geometria dachu - dach wielospadowy o małym kącie nachylenia połaci do [...]% wysokość kalenicy do [...] m od poziomu terenu, kalenica główna równoległa do frontu działki i ul. [...];

powierzchnia biologicznie czynna - minimum 15 % powierzchni terenu.

Decyzję tę zaskarżyła Z. B. oraz M. T. wnosząc o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Odwołujące podniosły, iż nie kwestionują co do zasady dopuszczalności wydania decyzji o warunkach zabudowy na działce nr geod. [...]. Zaskarżona decyzja nie jest jednak zgodna z przepisami art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Cytowany przepis pozwala na wydanie decyzji o warunkach zabudowy, jeżeli co najmniej jedna działka sąsiednia " dostępna z tej samej drogi publicznej", jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji. W ocenie odwołujących niemożliwe jest uznanie, że budowa budynku usługowo- handlowo-mieszkalnego jest kontynuacją zabudowy działki przy ul. [...] zabudowanej budynkiem wyłącznie mieszkalnym, czy działki zabudowanej budynkiem wykorzystywanym jako, siedziba administracji rządowej.

Po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Samorządowe Kolegium Odwoławcze ustaliło i zważyło co następuje: Artykuł 59 ust.1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje możliwość zmiany zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegającej na budowie obiektu budowlanego w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Jednak możliwość ustalenia warunków zabudowy zdeterminowania jest koniecznością łącznego spełnienia szeregu wyszczególnionych w ustawie przesłanek (art. 61 ust. I pkt 1- 5) oraz wymogu wynikającego z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( DZ.U. Nr 164,poz. 1588). Paragraf 3 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia stanowi, że w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania właściwy organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1-5 ustawy.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organ pierwszej instancji przeprowadzając postępowanie zbadał zgodność wnioskowanej inwestycji z w/w warunkami, w wyniku czego stwierdził, że inwestycję można realizować, a wyniki tej analizy w formie opisowej i graficznej stanowią załącznik do zaskarżonej decyzji. Ponadto przesyłając akta sprawy organ ten podniósł, że na całej długości ulicy [...] od Szkoły Podstawowej Nr [...] do ulicy [...] po stronie planowanej inwestycji istnieje tylko jeden budynek mieszkalny ( ul. [...]). Wobec czego twierdzenie odwołujących, że ustalenie funkcji innej niż mieszkaniowa jest zdaniem organu I instancji niezgodne ze stanem faktycznym jest wyraźnym nadużyciem. Podobnie sytuacja ma się przy ul [...] na całej jej długości pomiędzy ul [...] a ul. [...], jest jeden budynek mieszkalny przy ul. [...].

Skargę na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] października 2006 r. wniosła Z. i P. B. zarzucając jej:

1. naruszenie przepisów prawa procesowego a w szczególności art. 10 §1, art. 11,art. 107 § 3 Kpa, polegające na uwzględnieniu jako dowodu dokumentu złożonego poza postępowaniem dowodowym oraz praktycznym braku uzasadnienia swojej decyzji.

2. naruszenie przepisów prawa materialnego a w szczególności 61 ust. 1 pkt ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, póz. 717, z Pn. zm.), polegające na uznaniu za sąsiednią działkę, działkę mającą dostęp do innej drogi publicznej niż działka objęta przedmiotową decyzją. Z tych przyczyn skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazali, iż w odwołaniu od decyzji Prezydenta S. ustalającej warunki zabudowy działki nr geod. [...] obręb [...] położonej przy ul. [...] wskazano na naruszenie przepisu art. 61 ust. 1 pkt ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.). Przepis ten nakazuje odnosić warunki zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu objętego decyzją do co najmniej jednej działki sąsiedniej, dostępnej z tej samej drogi publicznej. Z decyzji Prezydenta (pkt 2 lit c tiret 3) wynika, że działka, dla której ustalane są warunki zabudowy ma dostęp do ul. [...] jako drogi publicznej. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ bardzo obszernie opisuje stan wynikający z dotychczasowego postępowania. W uzasadnieniu tym brak jest natomiast odniesienia się do zarzutów odwołania oraz przedstawienia własnego stanowiska i własnej oceny. Organ nawet nie uznał za właściwe stwierdzić, że np. w całości podziela pogląd organu I instancji Treści zaczynającej się od wyrazów "jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego organ I instancji (...) stwierdził, że inwestycję można realizować" w żadnym przypadku nie można uznać za element uzasadnienia decyzji organu wydającego zaskarżoną decyzje. Dodatkowo, co wynika z uzasadnienia, organ drugiej instancji uwzględnił jako dowód dokument złożony do akt sprawy po zakończeniu postępowania w pierwszej instancji przez co wbrew przepisowi art. 10 kpa nie zapewnił stronom a w szczególności skarżącym odniesienia się do stwierdzeń zawartych w dokumencie. Zgodnie z art. 132 kpa po otrzymaniu odwołania akta sprawy są przesyłane do organu odwoławczego. Nie ma, zatem podstaw do prowadzenia jakiegokolwiek postępowania przez organ I instancji. Ponadto należy wskazać, że ul. [...] jest ulicą prostopadłą do ul. [...] a przedmiotowa działka ma dostęp do ul. [...] jako drogi publicznej. Działki sąsiednie w rozumieniu art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu, to działki mające dostęp do ul. [...] jako do drogi publicznej. Odnoszenie zabudowy "sąsiedniej działki" mającej dostęp do ul. [...] jako drogi publicznej, do zabudowy działek mających dostęp do ul. (...) to oczywiste naruszenie prawa mające charakter nawet rażącego naruszenia. Określenie obszaru analizowanego narusza, zatem warunki 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymaganiami dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, póz. 1588) w związku z art. 61 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy. Dodatkowo należy także zauważyć, że stwierdzenia zawarte w uzasadnieniu o zabudowie działek od Szkoły Podstawowej do ul. [...] odnoszą się do działek położonych poza obszarem analizy zakreślonym na załączniku do decyzji. Takie oczywiste uchybienie bezspornie świadczy o niezrozumiałym "zaangażowaniu" organów w wydanie określonego rozstrzygnięcia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej dalej: p.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związanym - stosownie do art. 134 p.p.s.a. -zarzutami i wnioskami skargi, uznał iż zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] października 2006r. r. nie narusza prawa w stopniu mogącym prowadzić do jej uchylenia.

Jak wynika z przedstawionego stanu sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. - działając na podstawie art. 138 § 1 ust. 1 k.p.a. -zaskarżoną decyzją utrzymało w mocy decyzję Prezydenta S. z dnia [...] sierpnia 2006r. ustalającą na wniosek E. i E. L. warunki zabudowy na działce nr geod. [...], w S. dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowo-handlowo-mieszkalnego z garażem oraz budowie na tej działce zjazdu z ul. [...].

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy - według normy art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - zwanej dalej: ustawą o p.z.p. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) - jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia warunków w nim wymienionych. Do tych warunków należy m.in. tzw. zasada dobrego sąsiedztwa, uzależniająca zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego.

Celem zasady dobrego sąsiedztwa jest zagwarantowanie ładu przestrzennego -określonego w art. 2 pkt 1 ustawy o p.z.p. jako takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w przyporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, gospodarczo-społeczne, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. Powstająca w sąsiedztwie zabudowanej już działki nowa zabudowa powinna odpowiadać charakterystyce urbanistycznej (kontynuacja funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, linii zabudowy i intensywności wykorzystania terenu) i architektonicznej (gabarytów i formy architektonicznej, obiektów budowlanych) zabudowy już istniejącej. Określenie powyższej charakterystyki jest obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie w sprawie warunków zabudowy, a także jest jednym z elementów rozstrzygnięcia znajdującego się w treści decyzji (Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, pod red. prof. Z. Niewiadomskiego, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, str. 500). Szczegółowe warunki określania cech nowej zabudowy reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588). Zgodnie z § 3 ust. 1 i 2 powołanego rozporządzenia w celu ustalenia wymagań dla nowej zabudowy i zagospodarowania terenu organ wyznacza wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1 ustawy o p.z.p., jak i granice obszaru analizowanego (czyli tego na który inwestycja będzie oddziaływać) na kopii mapy w skali 1:500 lub 1:1000, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 metrów. Następnie warunki i wymagania dotyczące nowej zabudowy i zagospodarowania terenu ustala się w decyzji o warunkach zabudowy, zawierającej część tekstową i graficzną (§ 9 ust. 1 rozporządzenia). Warunki analizy, o której mowa w § 3 ust. 1, zwierające część tekstową i graficzną, stanowią załącznik do wymienianej decyzji ( § 9 ust. 2 rozporządzenia). Część graficzna decyzji oraz część graficzną analizy sporządza się na kopiach map, wyżej wymienionych (§ 9 ust. 3 rozporządzenia).

Przekładając powyższe na stan przedmiotowej sprawy - w ocenie Sądu - organ drugiej instancji wbrew zarzutom skargi nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy ani przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynika sprawy, bowiem jedynie w takich przypadkach zgodnie z art. 145 § 1 lit a i c P.p.s.a sąd administracyjny może uchylić zaskarżone rozstrzygnięcie.

Jak wynika z akt sprawy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, dotyczył inwestycji, która ma być zlokalizowana w S. na działce nr ew. [...]. zlokalizowanej przy ul [...]. Nowo powstały budynek ma posiadać funkcję mieszkaniowo - usługowo - handlową. Obecnie jak wynika z akt sprawy działka objęta inwestycją ma funkcję handlową - na działce tej zlokalizowany jest kiosk.

W skardze strony skarżące zarzuciły zaskarżonej decyzji między innymi, iż wydana ona została z naruszeniem art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, polegającym na uznaniu za działkę sąsiednią, działkę mającą dostęp do ul. [...], a nie zlokalizowaną przy ul. [...], z której to odbywać ma się wjazd na teren inwestycji, oraz wskazały iż w ich ocenie decyzja ta wydana została z naruszeniem art. 10§ 1, 11 i 107 § 3 k.p.a ...polegającym na uwzględnieniu jako dowodu dokumentu złożonego poza postępowaniem oraz praktycznym braku uzasadnienia decyzji.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez organ art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, należy wskazać, iż zdaniem Sądu nie zasługuje on na uwzględnienie. Artykuł ten stanowi, iż wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie gdy spełnione zostaną łącznie wszystkie wymienione w art. 61 warunki w tym warunek, iż co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu. Jak wynika z załączonej do decyzji organu I instancji analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu (patrz k-[...] i [...] akt administracyjnych) sporządzona ona została, przy uwzględnieniu, iż teren inwestycji ma dostęp od ul. [...]. Analiza ta wykazała, iż na terenie nią objętym ukształtowała się funkcja zabudowy mieszkaniowa i usługowa. Okoliczność ta potwierdzona została również w przedłożonym do akt sądowych sprawy przez inwestora, przy piśmie z dnia [...] marca 2007r. szczegółowym opisie budynków zlokalizowanych w sąsiedztwie działki objętej inwestycją. Wynika z niego, iż na terenie objętym analizą zlokalizowany jest między innymi, budynek mieszkalny przy ul. [...], oraz budynek Akademii w S. i budynek Wojewódzkiego Oddziału Służb Ochrony Zabytków. W ocenie zatem Sądu, wbrew stanowisku skarżącej wyrażonemu na rozprawie w dniu 28 marca 2007r. wskazującemu, iż budynki administracji publicznej nie są budynkami usługowymi, stanowisko to nie zasługuje na uwzględnienie. Wskazać bowiem należy , iż rolą administracji publicznej jest pełnienie określonych usług w zakresie administracji publicznej na rzecz społeczeństwa. A zatem okoliczność, iż na terenie objętym analizą dominuje funkcja usług w zakresie administracji publicznej, czy też edukacji (akademia, szkoła), zdaniem Sądu nie wyłącza możliwości świadczenia również usług w innym zakresie.

Przyjmując więc dla potrzeb ustalenia wymagań dla nowej zabudowy, funkcjonalną interpretację pojęcia działki sąsiedniej, iż pod tym pojęciem należy rozumieć wszystkie działki znajdujące się w obszarze objętym analizą (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 lutego 2006r. Sygn. akt II OSK 551/05 ), w ocenie Sądu, organy orzekające w sprawie słusznie przyjęły, iż na terenie objętym analizą dominuje funkcja usługowo-mieszkalna. Wobec powyższego wprawdzie słusznie skarżący podnoszą, iż w uzasadnieniu organ odniósł się niewłaściwie do zabudowy istniejącej przy ul. (...), niemniej jednak okoliczność ta, jak również kwestia lakonicznego uzasadnienia zaskarżonej decyzji w świetle przedstawionych powyżej wywodów i zgromadzonych w aktach sprawy dowodów w ocenie Sądu nie ma wpływu na treść zapadłego rozstrzygnięcia.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez organ odwoławczy art. 10 § 1 k.p.a., polegającego na uwzględnieniu jako dowodu w sprawie dokumentu złożonego do akt sprawy po zakończeniu postępowania przed organem I instancji, wskazać należy, iż odwołanie przenosi na organ odwoławczy kompetencję do rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy rozstrzygniętej decyzją organu I instancji. Zgodnie zaś z treścią art. 136 Kpa, wbrew stanowisku wyrażonemu przez skarżącego, organ odwoławczy w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie może przeprowadzić postępowanie dowodowe albo zlecić przeprowadzenie tego postępowania organowi I instancji. W rozpoznawanej jednak sprawie zdaniem sądu nie mamy do czynienia z nowym dokumentem, a jedynie stanowiskiem organu I instancji w którym odnosząc się do zarzutów podniesionych w odwołaniu, wskazał on, iż nie znalazł podstaw do skorzystania z uprawnienia jakie daje mu art. 132 Kpa i przekazał sprawę zgodnie z art. 133 Kpa organowi odwoławczemu.

W świetle powyższego zdaniem Sądu, za nieuzasadniony należy uznać zarzut strony skarżącej dotyczący naruszenia przez organ odwoławczy zasady czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 § 1 Kpa).

Reasumując należy wskazać, iż dokonując kontroli zgodności zaskarżonej decyzji zarówno w zakresie podniesionych zarzutów, jak również z urzędu, Sąd nie dopatrzył się naruszeń prawa, które mogłyby mieć wpływ na zapadłe rozstrzygnięcie i w tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - na mocy art. 151 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo i postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm) orzekł jak w sentencji.