III SA/Łd 1204/13

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania K. T. od decyzji Marszałka Województwa [...] z [...] r. znak: [...] o umorzeniu postępowania administracyjnego wszczętego w dniu 24 września 2012 r. w sprawie skargi dotyczącej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B z udziałem K. T., który odbył się 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł., utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

Organ ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł.miał miejsce egzamin praktyczny na prawo jazdy kategorii B, prowadzony z udziałem K. T., który zakończył się wynikiem negatywnym. Skarżąca za pośrednictwem ustanowionego pełnomocnika pismem z dnia 24 września 2012 r. wniosła, na podstawie art. 61 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przebiegu i oceny końcowej ww. egzaminu praktycznego.

Marszałek Województwa [...] pismem z dnia 1 października 2012 r. zawiadomił wnioskodawczynię i pełnomocnika o wszczęciu na żądanie strony postępowania administracyjnego w sprawie przebiegu i oceny egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B, który odbył się w dniu 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł. z udziałem K.T..

Pismem z dnia [...] r. Marszałek Województwa [...], stosownie do art. 237 i 238 Kodeksu postępowania administracyjnego, oddalił skargę na wynik egzaminu państwowego na kategorię B prawa jazdy prowadzonego z udziałem K.T..

Skarżąca pismem z dnia 27 maja 2013 r. złożyła zażalenie na niezałatwienie w terminie przez Marszałka Województwa [...] sprawy oznaczonej sygnaturą [...] w stosunku do postępowania, które zostało wszczęte na wniosek strony w dniu 1 października 2012 r.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł.. postanowieniem z dnia [...] r. uznało zażalenie na bezczynność organu za niezasadne.

Marszałek Województwa [...] w dniu [...] r. wydał decyzję o umorzeniu postępowania administracyjnego wszczętego w dniu 24 września 2012 r. w sprawie skargi dotyczącej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B z udziałem K. T., który odbył się w dniu 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł..

W odwołaniu od decyzji pełnomocnik strony wyrażając niezadowolenie z wydanej decyzji wniósł o stwierdzenie jej nieważności oraz zobowiązanie organu I instancji do zakończenia drogą decyzji postępowania wszczętego w tej sprawie w dniu 24 września 2012 r. Podkreślił, że skarga na przebieg egzaminu na prawo jazdy dotyczy spraw indywidualnych i bez względu na tytuł wszczyna postępowanie administracyjne z dniem doręczenia jej organowi administracji państwowej zgodnie z art. 61 § 3 k.p.a. Pełnomocnik K. T. wskazał, iż w sprawie powinien mieć zastosowanie art. 233 k.p.a., który wyraźnie wyłącza załatwianie tego typu pism w ramach instytucji skarg i wniosków.

Rozpatrując odwołanie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wskazało, iż stosownie do - obowiązującego na dzień złożenia żądania Strony - § 31 ust. 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834 z późniejszymi zmianami), osoba, która przystąpiła do egzaminu państwowego, może zgłaszać, za pośrednictwem dyrektora ośrodka egzaminowania, do właściwego organu nadzoru, skargi i zastrzeżenia co do jego przebiegu i oceny.

Pismem z dnia 24 września 2012 r. strona kwestionowała przebieg i ocenę końcową egzaminu praktycznego. Organ wskazał, iż nie jest spornym, że Marszałek Województwa [...] zakończył postępowanie wszczęte wnioskiem z dnia 24 września 2012 r., albowiem akta sprawy zawierają pismo (zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi) z dnia [...]. znak: [...] wydane na podstawie art. 237 i art. 238 Kodeksu postępowania administracyjnego tj. norm zlokalizowanych w dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego.

Kolegium podkreśliło, iż zgodnie z art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013r., poz. 267 z późniejszymi zmianami), gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.

Uwzględniając powyższe i mając na względzie, iż zawiadomienie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] r. znak: [...] o wszczęciu postępowania administracyjnego na wniosek strony złożony w dniu 24 września 2012 r., zostało wydane z uchybieniem art. 61 Kodeksu postępowania administracyjnego, (którego nie można wyeliminować w trybie przewidzianym Kodeksem postępowania administracyjnego), organ odwoławczy stwierdził, że jedyną prawem przewidzianą możliwością zakończenia postępowania - które w ogóle nie powinno być wszczęte - jest umorzenie tego postępowania, co dokładnie ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Kolegium stwierdziło zatem, że zaskarżona decyzja jest zasadna i znajdująca swoje oparcie w przywołanych powyżej przepisach, co stanowi o podjętym w sprawie rozstrzygnięciu.

Odnosząc się do sformułowanych przez stronę zarzutów organ wskazał, że są one chybione i w konsekwencji pozostają bez wpływu na podjęte w sprawie rozstrzygnięcie. Bezpodstawnym jest żądanie zobowiązania organu I instancji do zakończenia w drodze decyzji administracyjnej postępowania wszczętego w tej sprawie w dniu 24 września 2012 r., albowiem to właśnie zaskarżona decyzja administracyjna kończy w sposób prawem przewidziany bezzasadnie wszczęte postępowanie.

W skardze wniesionej na powyższe rozstrzygnięcie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, K. T. wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. oraz poprzedzającej ją decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] r., nakazanie Marszałkowi Województwa [...]zakończenia drogą decyzji postępowania wszczętego w tej sprawie w dniu 24 września 2012 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Wskazała, iż Samorządowe Kolegium Odwoławcze doprowadziło do sytuacji gdzie w jednej sprawie Marszałek stosuje dwa różne sposoby rozpatrzenia skargi. Skargę na przebieg i wynik egzaminu praktycznego na prawo jazdy traktuje - pomimo wszczęcia postępowania na podstawie art. 61 kpa - jako skargę powszechną chociaż jest to typowa skarga w sprawie indywidualnej, która wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, zapoznania z dowodami stron i podjęcia decyzji przez marszałka. Skarżąca podkreśliła, że jednoznaczne stanowisko w tej sprawie zajęła Najwyższa Izba Kontroli, która na stronie 6 wystąpienia pokontrolnego do Marszalka Województwa [...] wnosi o rozpatrywanie skarg dotyczących przebiegu egzaminu państwowego na prawo jazdy w trybie decyzji administracyjnej, zgodnie z art. 233 Kpa. Natomiast Urząd Marszałkowski w Ł., każdorazowo wszczynał - przynajmniej do tej sprawy - postępowanie w trybie art. 61 k.p.a., a kończył w zależności od humoru pracowników działu infrastruktury.

Skarżąca podniosła, iż przez decyzje SKO i Marszałka Województwa została pozbawiona możliwości merytorycznego i zgodnego z prawem rozpatrzenia swojej skargi na przebieg egzaminu praktycznego na prawo jazdy, jaki zdawała w dniu 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł..

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie i podtrzymało dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zmianami) - zwaną dalej "p.p.s.a", Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Z kolei w myśl art. 145 p.p.s.a., Sąd zobligowany jest do uchylenia decyzji lub stwierdzenia nieważności, ewentualnie niezgodności z prawem, gdy dotknięta jest naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania, innym naruszeniem przepisów postępowania, jeśli miało ono istotny wpływ na wynik sprawy, lub zachodzą przyczyny stwierdzenia nieważności decyzji wymienione w art. 156 k.p.a. lub innych przepisach.

Poddawszy takiej kontroli zaskarżoną decyzję Sąd doszedł do przekonania, że nie narusza ona prawa, a w szczególności nie zawiera podniesionych w skardze wad procesowych, które skutkowałyby koniecznością wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

Podkreślenia na wstępie wymaga, iż decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. oraz poprzedzającej ją decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia z dnia [...] r. nie można postawić zarzutu nieważności, o co wnosiła skarżąca. Sąd nie dopatrzył się bowiem w działaniu organów przesłanek określonych w art. 156 k.p.a., natomiast w uzasadnieniu skargi wniosek o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej, nie został poparty argumentami odnoszącymi się do zapisów wskazanego wyżej art. 156 k.p.a.

Przedmiotem oceny dokonywanej przez Sąd jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r., utrzymująca w mocy rozstrzygnięcie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] r., o umorzeniu postępowania administracyjnego wszczętego w dniu 24 września 2012 r. w sprawie skargi dotyczącej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B z udziałem K. T., który odbył się w dniu 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł.. Przyczyną umorzenia postępowania był fakt uznania przez organy, iż żądanie skarżącej wyrażone w piśmie z dnia 24 września 2012 r. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przeprowadzenia egzaminu praktycznego na prawo jazdy kat. B, nie mogło stanowić podstawy do wszczęcia postępowania administracyjnego, o którym mowa w art. 1 k.p.a., lecz uruchomiło jednoinstancyjne, samodzielne postępowanie, kończące się czynnością faktyczną – zawiadomieniem o sposobie rozpatrzenia skargi. Dlatego też, z uwagi na wydanie przez Marszałka Województwa [...] w dniu [...] r. zawiadomienia o wszczęciu postępowania administracyjnego na wniosek strony z uchybieniem art. 61 k.p.a., koniecznym stało się wydanie decyzji umarzającej to postępowanie.

W ocenie Sądu powyższe stanowisko organu należy uznać za prawidłowe. Przystępując do oceny zgodności z prawem zaskarżonego postanowienia przywołać należy stanowiący podstawę rozstrzygnięcia przepis art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późniejszymi zmianami) – dalej "k.p.a." Stanowi on, że w przypadku gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Tak więc przepis ten odnosi się do sytuacji, gdy postępowanie administracyjne podlega obligatoryjnemu umorzeniu. Jedyną przesłanką takiego rozstrzygnięcia jest zaś bezprzedmiotowość postępowania. Przesłanka ta została zatem określona w sposób szeroki. W doktrynie prawa przyjmuje się w związku z tym, iż zachodzi ona wtedy, gdy brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty (vide: B. Adamiak, J. Borkowski - "Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz" - wyd. C. H. Beck, W-wa 1996 r., str. 462). Innymi słowy, skoro przedmiotem postępowania prowadzonego na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego jest sprawa administracyjna, bezprzedmiotowość postępowania oznacza powstanie sytuacji, w której sprawa ta przestaje istnieć (vide: W. Dawidowicz - "Zarys procesu administracyjnego", Warszawa 1989 r., str. 134). Aby więc taki stan rzeczy zaistniał, nastąpić musi takie zdarzenie prawne lub faktyczne, które spowodowało, że przestała istnieć ta szczególna relacja między faktem (sytuacją faktyczną danego podmiotu), a prawem (sytuacją prawną danego podmiotu), z którą prawo materialne łączy obowiązek konkretyzacji normy w postaci wydania decyzji administracyjnej (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 czerwca 2000 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Ka 2247/98 LEX Nr 44391).

Stanowisko zbieżne z przedstawionym wyżej prezentowane jest także w orzecznictwie sądowym. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 1995 r., w sprawie o sygn. akt SA/Łd 2424/94 Sąd wyraził pogląd, że z bezprzedmiotowością postępowania (...) mamy do czynienia wówczas, gdy w sposób oczywisty organ stwierdzi brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy (ONSA 1996 r., z. 2, poz. 80). Bezprzedmiotowe będzie zatem postępowanie w sprawie, która nie jest regulowana przepisami dającymi podstawę do wydania decyzji administracyjnej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy dokonać ustalenia, czy wniosek skarżącej z dnia 24 września 2012 r. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przebiegu i oceny końcowej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B, uruchomił postępowanie administracyjne, które winno zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnej.

W tej sytuacji koniecznym jest dokonanie analizy przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia przez skarżącą wniosku-skargi i rozpatrzenia go przez Marszałka Województwa [...] zawiadomieniem z [...] r.) regulujących procedurę przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy, a także uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami. W tym zakresie wskazać należy, że właściwym do organizowania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami jest zgodnie z treścią art. 117 ust. 1 powołanej ustawy wojewódzki ośrodek ruchu drogowego, tworzony na obszarze województwa przez sejmik województwa, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu (art. 116 ust. 1). Ośrodek jest samorządową osobą prawną (ust. 2), nad którą ogólny nadzór sprawuje zarząd województwa (ust. 3). Zgodnie zaś z treścią art. 112 ust. 1 powołanej ustawy, nadzór nad przeprowadzaniem egzaminów państwowych na prawo jazdy sprawował marszałek województwa. Osoba, która przystąpiła do egzaminu państwowego mogła, w trybie przewidzianym w § 31 ust. 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217, poz. 1834 ze zm.), zgłaszać do tego organu, za pośrednictwem dyrektora ośrodka egzaminowania, skargi i zastrzeżenia co do przebiegu egzaminu i oceny. Natomiast marszałek przesyłał do dyrektora ośrodka egzaminowania informację o sposobie załatwienia złożonej skargi lub zastrzeżenia (§ 31 ust. 9).

Po przeprowadzonym egzaminie obowiązkiem ośrodka stosownie do treści § 32 powołanego rozporządzenia było przesyłanie sprawdzonych pod względem kompletności i poprawności wypełnienia, dokumentów złożonych przez osoby egzaminowane, z wyjątkiem dowodu uiszczenia opłaty za egzamin, do właściwego organu wydającego prawa jazdy. W świetle przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym i rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 24, poz. 215 ze zm.) organem tym był starosta, zaś wydawanie (odmowa wydania) prawa jazdy następowała w drodze decyzji tego organu (§ 2 rozporządzenia).

Przytoczone regulacje wskazują na dwa etapy postępowania w sprawie uzyskania uprawnień do kierowania pojazdami. Pierwszy z nich prowadzony jest przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego. Rolę ośrodka jest zorganizowanie i przeprowadzenie egzaminu państwowego, a następnie skompletowanie stosowanej dokumentacji i przekazanie jej staroście w celu wydania decyzji (przyznającej bądź odmawiającej przyznania uprawnień). Czynności podejmowane przez ośrodek mają zatem na celu sprawdzenie umiejętności tak teoretycznych jak i praktycznych kandydatów ubiegających się o zdobycie uprawnień do kierowania pojazdami w formie przeprowadzonego egzaminu i, jak wskazano wyżej, kończą się przekazaniem dokumentacji staroście. Na tym etapie procedury żaden przepis szczególny nie dopuszczał zaskarżenia w trybie odwoławczym przebiegu i oceny egzaminu. Ustawodawca przewidział jedynie możliwość składania do właściwego organu nadzoru skarg i zastrzeżeń co do sposobu przeprowadzenia egzaminu i otrzymanej oceny przez osobę, która do takie egzaminu przystąpiła. Ani ustawa Prawo o ruchu drogowym ani przepisy wykonawcze nie zawierały także uregulowania co do formy, w jakiej marszałek województwa jako organ nadzoru byłby zobowiązany do zajęcia stanowiska w sprawie zgłoszonych zastrzeżeń. Przepis § 31 ust. 8 powołanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. wskazywał jedynie na możliwość wszczęcia trybu skargowego, do którego zastosowanie będą miały przepisy działu VIII kodeksu postępowania administracyjnego regulujące instytucję skargi powszechnej.

Zatem przyjąć należy, że wniosek skarżącej z dnia 24 września 2012 r. o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przebiegu i oceny końcowej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B, nie mógł uruchomić postępowania administracyjnego, które mogłoby zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnej. Postępowanie to zakończyło się stanowiskiem organu nadzoru wyrażonym w piśmie z dnia [...] r., będącym zawiadomieniem skarżącej o sposobie załatwieniu skargi (art. 237 § 3 k.p.a.), o którym mowa w § 31 ust. 9 powołanego wyżej rozporządzenia. Zgodnie natomiast z ugruntowanym orzecznictwem, ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie przepisów działu VIII k.p.a. nie podlega kognicji sądów administracyjnych (zob. postanowienie NSA z dnia 9 grudnia 1999 r., sygn. akt II SAB 7/99, ONSA 2001, nr 1, poz. 27).

Za Naczelnym Sądem Administracyjnym (v. postanowienie z dnia 18 listopada 2013 r. w spr. o sygn. akt I OSK 2621/13 oraz I OSK/2616/13 – dostępne na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl) wskazać należy, iż powyższe wywody prowadzą do konkluzji, że na tym etapie procedury uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami toczącej się przed wojewódzki ośrodkiem ruchu drogowego nie mamy w ogóle do czynienia ze sprawą administracyjną. Etap postępowania administracyjnego otwiera zaś przekazanie przez ośrodek egzaminacyjny stosownych dokumentów wraz z wynikami egzaminu do starosty, jako organu właściwego do wydania decyzji w przedmiocie wydania prawa jazdy, a więc aktu administracji od którego przysługuje odwołanie w trybie przepisów k.p.a.

Skoro, zatem żądanie strony z dnia 24 września 2012 r. nie dotyczy sprawy podlegającej rozstrzygnięciu w drodze decyzji administracyjnej, postępowanie wszczęte takim żądaniem, jako bezprzedmiotowe, podlega umorzeniu (art. 105 § 1 k.p.a.). Z powyższego wynika, zatem, iż bezprzedmiotowe było wszczynanie przez Marszałka Województwa [...] postępowania na wniosek skarżącej w sprawie przebiegu i oceny końcowej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B. Przepisy nie przewidywały orzekania w drodze decyzji administracyjnej w przedmiocie zastrzeżeń złożonych na przebieg egzaminu praktycznego na prawo jazdy. Konsekwencją jest uznanie, że prawidłowo Marszałek Województwa [...] dostrzegł konieczność umorzenia postępowania administracyjnego wszczętego w dniu 24 września 2012 r. w sprawie skargi dotyczącej egzaminu praktycznego na prawo jazdy kategorii B z udziałem K. T., który odbył się w dniu 20 września 2012 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł., natomiast Kolegium zasadnie zastosowało w tym przypadku 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 105 k.p.a., gdyż nie było podstaw do wszczęcia postępowania administracyjnego w tej sprawie.

Załączone przez stronę do skargi kserokopie wystąpień pokontrolnych Najwyższej Izby Kontroli są jedynie stanowiskiem tego organu i nie mają istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, wobec przedstawionej wyżej oceny sądu. Powołany natomiast art. 233 k.p.a., nie może stanowić w niniejszej sprawie podstawy do wszczęcia postępowania administracyjnego, bowiem odnosi się on wyłącznie do sytuacji, gdy przepisy prawa materialnego pozwalają na zakończenie indywidualnej sprawy w drodze decyzji administracyjnej, czego w rozpatrywanej sprawie brakuje.

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał za prawidłowe stanowisko organów w przedmiocie braku podstaw do merytorycznego ustosunkowania się w formie decyzji administracyjnej do żądań skarżącej zawartych we wniosku z dnia 24 września 2012 r. i co się z tym wiąże, zaistnienia w niniejszej sprawie przesłanek do umorzenia postępowania wszczętego tym wnioskiem, w oparciu o art. 105 k.p.a.

W tym stanie rzeczy sąd nie dopatrzył się podstaw do uznania, iż zaskarżone decyzje naruszają prawo w stopniu, który mógłby mieć wpływ na wynik sprawy i dlatego na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalił skargę jako nieuzasadnioną.

e.o.