II SA/Lu 585/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Wójt Gminy Ż. ustalił na wniosek "W." spółki z o.o środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego na budowie parku elektrowni wiatrowych "Ż. I" składającego się z 11 elektrowni wiatrowych każda o mocy do 2,0 MW (łącznie do 22 MW) i wysokości do 175 m (wysokość wieży do 125 m; średnica wirnika do 100 m) zlokalizowanych w obrębie miejscowości W. Ż., Ś. W. i Ż. W ramach inwestycji przewidziano utworzenie także dróg dojazdowych, placów manewrowych z zatokami postojowymi i niezbędnymi łukami, linii elektroenergetycznych średniego napięcia (SN) i teletechnicznej światłowodowej sieci łączności między elektrowniami wiatrowymi. Ponadto, na dzialce nr. 1/2 w obrębie W. Ż., ma zostać utworzony Główny Punkt Zasilania (GPZ) połączony kablową linią elektroenergetyczną 110 kV z Krajowym Systemem Elektroenergetycznym (tj. z istniejącym Głównym Punktem Zasilania -WN/SN zlokalizowanym w miejscowości Ż. na dzialce nr 1065). Na terenie projektowanej stacji GPZ zainstalowane zostaną 1 lub 2 transformatory 110 kV/SN, agregat prądotwórczy, baterie akumulatorów i kondensatorów oraz rozdzielnia 110 kV typu napowietrznego lub wnętrzowego i rozdzielni średniego napięcia typu wnętrzowa. Według decyzji łączna powierzchnia terenu przeznaczona pod realizację farmy wiatrowej wynosi 6,0 ha. z czego pod stałe zainwestowanie wykorzystane zostanie ok. 2,7 ha. W uzasadnieniu podano, że tego rodzaju przedsięwzięcie wymienione jest w § 3 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzaju przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257 poz. 2573 z późn. zm.). Z tego powodu po uzyskaniu opinii Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w L. i Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. postanowieniem z dnia [...] nałożono na inwestora obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz określono zakres raportu zgodnie z art. 66 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199 poz. 1227 ze zm.). Po przedłożeniu w dniu 20 kwietnia 2012 r. raportu Wójt obwieszczeniem z dnia 27 kwietnia 2012 r. wszczął postępowanie z udziałem społeczeństwa i poinformował o możliwości zapoznania się z raportem wskazując jednocześnie 21 dniowy termin na składanie uwag i wniosków. Raport został pozytywnie zaopiniowany przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. postanowieniem z dnia [...]. Natomiast postanowieniem z dnia 26 września 2012r. raport został pozytywnie uzgodniony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w L. Organ stwierdził, że 9 października 2012 r. zawiadomił strony o możliwości wypowiedzenia się co do zebranego materiału oraz składania uwag i wniosków przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Z kolei 25 października 2012 r. poprzez obwieszczenie poinformował społeczeństwo o możliwości zapoznania się ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją. Odnosząc się do zgłoszonych w wyznaczonym terminie uwag Fundacji W. i P. V., według której zgodnie z katalogiem firmy V. produkującej turbiny, nie posiada ona w sprzedaży turbin V-100 2 MW na maszcie 125m; przy zastosowaniu masztu o wysokości 125m rotor nie znajdzie się na wysokości 125 m; hałas liczony w źródle nie wynosi zawsze 103dB jak podaje inwestor, ale może być wyższy; zlokalizowanie EW 3 w odległości od lasu mniejszej niż 480m; brak jest określenia skumulowanego efektu funkcjonowania 13 turbin w tym 2 na wieży 105m o średnicy śmigieł V90 m i 11 na wieży 125 m o średnicach śmigieł 100 m. oraz nie określono w jakim okresie powstają przedstawione w raporcie ilości odpadów i czy będą pochodzić z jednej elektrowni czy też ze wszystkich, Wójt uznał je za nieuzasadnione.

Wyjaśnił, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach określa jedynie jakie warunki środowiskowe muszą być spełnione, by inwestycja nie wpływała negatywnie na środowisko. Nie nakłada się natomiast na inwestora obowiązku zakupienia elektrowni od konkretnego producenta. Jednak według broszury firmy V., której elektrownie są przewidziane do realizacji, jest ona producentem elektrowni wiatrowej o wysokości wieży 125m, mocy 2,0 MW i średnicy śmigieł V 100m. Jego zdaniem przy module wybranym przez inwestora poziom hałasu nie przekroczy 103 dB nawet przy dużej prędkości wiatru. Zwrócił uwagę, że według przekazanej przez inwestora mapy odległość od posadowienia wieży do lasu wynosi 522m i jest zgodna z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego przedsięwzięcia. Dokonano ponadto analizy efektu skumulowanego 13 turbin : 2 na wieży 105m o średnicy śmigieł V90 m i 11 na wieży 125 m o średnicach śmigieł 100 m, dochodząc do wniosku, że nie będzie miał znaczącego wpływu na środowisko przyrodnicze. W ocenie organu pominięcie w raporcie elementów gospodarki odpadami, takich jak precyzyjne określenie ilości powstających odpadów w danym przedziale czasowym dla wydania decyzji środowiskowej nie jest najistotniejsze. Ważne jest, by z powstającymi odpadami postępować w sposób właściwy tj. prowadzić ich ewidencję i postępować z nimi w sposób zgodny z przepisami gwarantując nie naruszenie stanu środowiska naturalnego, co uwzględniono w raporcie. Organ podkreślił, że inwestycja została zlokalizowana na terenie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy Ż. pod tereny energetyki wiatrowej (EW1-EW11), tereny rolnicze (Rl, R3. R5, R6. R8), dróg wewnętrznych (KDW1. KDW2, KDW4, KDW5, KDW7, KDW8, KDW10), tereny elektroenergetyki (El), tereny lasów (ZL4), teren drogi wojewódzkiej klasy ,.Gp" (KD-W 842 (Gp) i drogę gminną klasy "D" (2 KDG (D), 3 KDG (D). Położona jest ponadto poza obszarami chronionymi na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tj. z 2009 r., Dz. U. Nr . 151, poz. 1220 z póz. zm.), w tym poza obszarami Natura 2000. Najbliższe obszary chronione to: granica Specjalnego Obszaru Ochrony (SOO) siedlisk PLH060071 G. w minimalnej odległości 5,7 km na południowy zachód. Obszar Specjalnej Ochrony PLB060016 Staw Boćków w odległości 13,7 km na SSW, Obszar Specjalnej Ochrony PLB060020 Ostoja N. w odległości 16,7 km na południowy-wschód. W minimalnej odległości ok. 3,6 km na północ od terenu lokalizacji farmy wiatrowej przebiega południowa granica K. Parku Krajobrazowego, a granica otuliny w odległości 2,5 km na północny-zachód. Przedmiotowa inwestycja zlokalizowana będzie w obrębie Głównego Zbiornika Wód Podziemnych 406 Niecka L. Najbliższym ciekiem wodnym jest rzeka Ż. znajdująca się w odległości ok. 440 m od elektrowni wiatrowej oznaczonej jako EW 7.

Na potrzeby raportu przeprowadzono roczny monitoring ornitologiczny, zgodnie z "Wytycznymi w zakresie oddziaływania elektrowni wiatrowych na ptaki". Wynika z niej, że inwestycja może przyczynić się do redukcji populacji ptaków lęgowych w miejscach posadowienia turbin oraz spowoduje redukcję ich liczebności w stosunku do dwóch gatunków skowronka i potrzeszcza, co jednak nie wpłynie na populacje tych gatunków w skali regionalnej. Liczebność gatunków szczególnie kolizyjnych jak ptaki wodne czy mewowce jest znikoma, w przypadku ptaków szponiastych i krukowatych do kolizji może dochodzić zarówno w przypadku ptaków lęgowych jak i migrujących. Inwestycja nie spowoduje także powstania istotnej bariery migracyjnej dla fauny latającej. Przeprowadzono również roczny monitoring chiropterologiczny, z którego wynika, że teren planowanej farmy wiatrowej nie jest szczególnie cenny dla nietoperzy w skali kraju i regionu, choć planowana inwestycja może powodować ryzyko wystąpienia śmiertelności nietoperzy. Stąd też nakazano przeprowadzenie porealizacyjnego monitoringu chiropterologicznego i ornitologicznego w pobliżu elektrowni wiatrowych. Organ zaznaczył, że w sąsiedztwie i w bezpośrednim zasięgu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia nie znajdują się zabytki chronione na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Poza tym raport oceny oddziaływania na środowisko został przeanalizowany pod kątem wpływu etapu realizacji i eksploatacji na klimat akustyczny terenów, dla których określono dopuszczalne normy poziomu hałasu na podstawie zapisów Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2007 r. nr 120 póz. 826 z późn. zm). Analiza emisji hałasu od poszczególnych turbin wiatrowych, przy założeniu najmniej korzystnych warunków, tzn. przy uwzględnieniu róży wiatrów dla danego terenu, dla maksymalnego poziomu mocy akustycznej jaką mogą osiągnąć projektowane turbiny, oraz przy założeniu ciągłej pracy farmy wiatrowej (24 godziny/dobę) wykazała, że nie zostanie przekroczony dopuszczalny poziomu hałasu dla najbliższych terenów chronionych akustycznie. Niemniej nałożono obowiązek sporządzenia analizy porealizacyjnej po upływie 4 miesięcy od dnia oddania obiektu do użytkowania i przedstawienia właściwemu organowi w terminie 8 miesięcy od dnia oddania obiektu do użytkowania. Jeśli chodzi o oddziaływanie przedmiotowego przedsięwzięcia w zakresie emisji pól elektromagnetycznych, wyjaśniono, że urządzenia elektrowni na etapie eksploatacji emitować będą niskie wartości promieniowania elektromagnetycznego, które w przypadku generatorów i transformatorów, umieszczonych wewnątrz gondoli, będą ekranowane konstrukcją poszczególnych elektrowni wiatrowych. W ocenie organu powstające na etapie realizacji przedsięwzięcia odpady zostaną w pierwszej kolejności przekazane osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym do wykorzystania na ich własne uzasadnione potrzeby zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie listy rodzajów odpadów, które posiadacz odpadów może przekazywać osobom fizycznym łub jednostkom organizacyjnym nie będącym przedsiębiorcami, oraz dopuszczalnych metod ich odzysku (Dz. U. z 2006 r. Nr 75, póz. 527). Odpady, które nie mogą być wykorzystanie w obrębie planowanej inwestycji bądź przekazane osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym nie będącym przedsiębiorcami, będą magazynowane w wyznaczonym miejscu w odpowiednich oznakowanych pojemnikach, w sposób uniemożliwiający ich negatywne oddziaływanie na środowisko, w tym przenikanie składników odpadów do środowiska. Po zgromadzeniu odpowiedniej ilości odpady zostaną przekazane odpowiednim jednostkom dysponującym wszelkimi niezbędnymi pozwoleniami z zakresu zbierania, transportu, odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, gwarantującym zagospodarowanie odpadów zgodnie z prawem. Z kolei odpady powstałe w związku z pracami remontowym, konserwacyjnymi oraz naprawczymi będą przekazywane wyspecjalizowanej firmie, która zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt. 22 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U z 2010 r. Nr 185, poz. 1243) jest wytwórcą odpadów w wyniku świadczenia usług w zakresie remontów obiektów, konserwacji i naprawy i będzie odpowiedzialna za ich prawidłowe zagospodarowanie. Funkcjonowanie przedsięwzięcia nie będzie się wiązało z emisją zanieczyszczeń gazowych i pyłowych do powietrza. Z kolei ścieki bytowe będą gromadzone w przenośnych sanitariatach i okresowo wywożone do oczyszczalni ścieków, przez firmę świadczącą usługi w tym zakresie. Nie przewiduje się możliwości pogorszenia stanu jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych. Poza tym organ stwierdził, że inwestycja nie jest zakładem o zwiększonym bądź dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 9 kwietnia 2002 r. w sprawie rodzajów i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej (Dz. U. z 2002 r. nr 58, póz. 535; zm. Dz. U. z 2006 r. Nr 30 póz. 208) dlatego nie nałożono wymogów w zakresie przeciwdziałania skutkom awarii przemysłowych. Realizacja przedsięwzięcia nie wymaga utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania, a ze wzglądu na skalę oddziaływania przedsięwzięcia i usytuowanie w znacznej odległości od granic państwa nie wskazuje się potrzeby przeprowadzenia postępowania w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko.

Po rozpoznaniu odwołania Fundacji W. i P. "V." Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. podzielając motywację Wójta Gminy Ż. utrzymało jego decyzję w mocy.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Fundacja W. i P. "V." zarzuciła decyzji Kolegium naruszenie :

1. art. 138 § 1 pkt.1 kpa w związku z art. 33 ust. 3 ust. 1 pkt 11 lit. c) ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.) poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji pomimo:

a) nie zamieszczenia w prasie lokalnej stosownego obwieszczenia,

b) nie podania do publicznej wiadomości informacji o wpłynięciu uzupełnienia karty informacyjnej z dnia 4 maja 2010 r., informacji o wpłynięciu pisma wnioskodawcy z dnia 15 kwietnia 2011r. dotyczącej zmiany planowanej inwestycji, informacji o wpłynięciu pisma RDOŚ w L. z dnia [...] dotyczącego nieformalnego uzgodnienia w przedmiocie braku konieczności ponownego wszczynania procedury i informacji o wpłynięciu korekty wniosku wraz z korektą karty informacyjnej z dnia 6 października 2011r. o zmianie wysokości turbin ze 155 m do 175 m oraz miejsc ich położenia i powierzchni omiatania;

2. art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 102 kpa polegającym na utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji pomimo podejmowania przez ten organ w czasie zawieszenia postępowania czynności innych, niż określone w art. 102 kpa tj. zwrócenie się przez organ do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w L. pismem z dnia 20 kwietnia 2011r. z wnioskiem o zajęcie stanowiska w przedmiocie wyjaśnienia, czy koniecznym jest rozpoczęcie procedury oceny oddziaływania na środowiska w przypadku zmiany lokalizacji dwóch turbin, rezygnacji z budowy jednej elektrowni, zwiększenia się obszarów placów manewrowych oraz gromadzenie materiału dowodowego w postaci korekty wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach z dnia 6 października 2011r. wraz z korektą karty informacyjnej przedsięwzięcia, podczas, gdy zgodnie z art. 102 kpa w czasie zawieszenia postępowania organ administracji publicznej może podejmować czynności niezbędne w celu zapobieżenia niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia ludzkiego albo poważnym szkodom dla interesu społecznego. Ponadto podjęto zawieszone postępowania nie uwzględniając zmiany przedmiotu realizowanej inwestycji tj. budowy 11 elektrowni o łącznej mocy 22 MW i wysokości wież 175 m;

3. art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 61 § 3 kpa i art. 64 ust. 2 kpa polegającym na utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji pomimo faktu wszczęcia postępowania przed organem I instancji bez wniosku uprawnionego podmiotu, co w konsekwencji doprowadziło do wszczęcie postępowania w przedmiocie decyzji środowiskowej z urzędu. Składający wniosek A. S. nie był bowiem członkiem zarządu spółki, ani jej prokurentem. W toku postępowania nie potwierdzono także podjętej przez niego czynności;

4. art. 138 § 1 pkt kpa w związku z art. 63 ust. 1 ustawy poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji, w sytuacji w której obowiązkiem organu II instancji było umorzenie dotychczasowego postępowania oraz wszczęcie nowego postępowania z uwagi na wejście w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem skarżącej przywołana w decyzji uchwała nr [...] Rady Gminy Ż. z dnia [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod lokalizację farm wiatrowych w Gminie Ż. nie obejmuje swoim zakresem działek na których miałaby być zlokalizowana inwestycja. Dla inwestycji objętej zaskarżoną decyzją uchwałą z dnia [...] nr [...] Rada Gminy Ż. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenów związanych z lokalizacją parku elektrowni wiatrowych w obrębach geodezyjnych: Ż. K., Ż., Ś. W., W. Ż., S., P. i W. Ż., który jest innym aktem prawa miejscowego, niż poddany przez organ I instancji miejscowy plan przeznaczony dla budowy 2 elektrowni wiatrowych. Dlatego też uprawnionym jest stwierdzenie, że nie zbadano zgodności planowanej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ponadto mając na uwadze, że zmianie uległy także inne elementy określone we wniosku z 2 grudnia.2009r. dotyczące wysokości każdej z elektrowni ze 155m. do 175m oraz wielkości rotora z 90 m. do 100 m, przez co zwiększyła się znacznie powierzchnia omiatania, co w konsekwencji doprowadziło do całkowitej zmiany inwestycji, należało wszcząć na nowo całą procedurę oceny oddziaływania na środowisko, a dotychczasowe postępowanie umorzyć;

5. art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 7, 8, 77 § 1, 80 kpa oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit.c i art. 63 ust. 1 i 4 ustawy poprzez utrzymanie w mocy decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w sytuacji, w której raport oddziaływania na środowisko nie zawierał precyzyjnego określenia ilości powstających odpadów na etapie eksploatacji inwestycji, co było wymaganym elementem raportu zgodnie z postanowieniem organu wydającego decyzję z dnia 12 lipca 2007 r. Według skarżącej korekta karty informacyjnej z dnia 6 października 2011 r. nie zawiera określenie rodzajów i ilości odpadów, które powstają na etapie realizacji, eksploatacji i likwidacji przedsięwzięcia, dalszego sposobu zagospodarowania odpadów z uwzględnieniem miejsca i sposobu magazynowania, odzysku, i unieszkodliwiania, bilansu mas ziemnych oraz sposobu ich zagospodarowania, charakterystyki technicznej turbin wiatrowych, określenia dokładnej mocy jednostkowej i sumarycznej turbin wiatrowych, zawarty jest jedynie zapis "do 2 MW" i "do 22 MW", który w ocenie RDOŚ w L. uprzednio był nieprecyzyjny.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie powtarzając swoją wcześniejszą argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Argumentacja skargi zasługuje na uwzględnienie, chociaż nie wszystkie podniesione w niej zarzuty są na tyle usprawiedliwione, aby mogły prowadzić do uznania wadliwości zaskarżonej decyzji. Przede wszystkim nie można skłonić się do najdalej idącego zarzutu sprowadzającego się do wykazania niezgodności planowanej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Ż. Kwestia ta ma znaczenie podstawowe, jeśli zważyć, że stosownie do art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r., Nr 199, poz. 1227) właściwy organ, z wyjątkami opisanymi w tym przepisie, wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Oczywiste jest, że stwierdzenie sprzeczności lokalizacji przedsięwzięcia z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zwalnia organ prowadzący postępowanie z konieczności przeprowadzania postępowania wyjaśniającego w szerszym zakresie, w tym przeprowadzenia postępowania uzgodnieniowego z innymi organami (tak też w wyroku NSA z dnia 26 kwietnia 2013r II OSK 2628/11 opubl. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych ). W rozpoznawanej sprawie nie ma żadnych podstaw do formułowania takiej oceny. W rzeczywistości bowiem zarzut skargi sprowadza się do wykazania, że badając kwestię zgodności inwestycji z ustaleniami planu powołano uchwałę nr [...] Rady Gminy Ż. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod lokalizację farm wiatrowych w Gminie Ż., która nie obejmuje działek na których ma zostać zlokalizowana tego typu inwestycja opisana w decyzji. Działki te zostały bowiem objęte uchwalą Rady z tego samego dnia, ale o numerze [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów związanych z lokalizacją parku elektrowni wiatrowych w obrębach geodezyjnych : Ż. K., Ż., Ś. W., W. Ż., S., P. i W. Ż. Skarżąca wywodzi stąd wniosek, że ocenie poddany został inny plan, niż obejmujący obszar zamierzonej inwestycji. Konstatacja ta nie ma jednak żadnego uzasadnienia. Analiza tego samego fragmentu decyzji ( str. 7 ) nie pozostawia wątpliwości co do prawidłowości powołanych zapisów, które zostały zaczerpnięte z uchwały nr X/63/11 i które stanowiły punkt oparcia dla rozważania organu w zakresie zgodności inwestycji z jej zapisami. Błędne podanie numeracji uchwały w żadnym razie nie może skutkować negatywną oceną zajętego przez niego stanowiska. Z uchwały jednoznacznie natomiast wynika, że tereny objęte symbolami EW1-EW11 na których ma być realizowana inwestycja przeznaczone są pod tereny elektroenergetyki wiatrowej wraz z urządzeniami i obiektami obsługującymi, drogą dojazdową, placem manewrowym, zatoką postojową i łukami zjazdowymi. Jako przeznaczenie dopuszczalne wskazano lokalizację urządzeń liniowych urządzeń nadziemnych i podziemnych infrastruktury technicznej związanych z funkcjonowaniem elektrowni wiatrowych wraz ze stacjami transformatorowymi lub rozdzielczymi. Zgodna z ustaleniami planu jest wynikająca z § 12 ust.1 pkt. 4 wysokość wieży do 125m, wysokość skrajnego punktu skrzydła do 180m (§ 12 ust.1 pkt.5 przyjmując jego średnicę na 100m ) oraz moc pojedynczej elektrowni, która nie może przekraczać 3MW (§ 12 ust.1 pkt. 3). Należy natomiast zwrócić uwagę na konieczność wyjaśnienia kwestii zachowania wymaganej w § 9 pkt. 4 planu odległości elektrowni wiatrowej EW 3 od ściany lasu, która powinna wynosić według § 9 ust.1 pkt.4 planu 500m od ściany lasu o powierzchni przekraczającej 1ha. Według raportu ( str.11 ) odległość ta wynosi 480m. Uwaga skarżącej kwestionująca zachowanie tej przesłanki, zgłoszona w toku postępowania spotkała się z krytyczną opinią inwestora zamieszczoną w jego odpowiedzi z dnia 14 stycznia 2013r., gdzie powołano się na mapę mająca obrazować odległość 522m pomiędzy ścianą lasu i elektrownią EW3. Mapa ta jednak oprócz wskazania jej autora i źródeł na których została oparta nie została opatrzona podpisem geodety, wobec czego nie może stanowić dowodu, pozwalającego na poparcie zdania inwestora. Jeśli sam inwestor wykazuje niefrasobliwość przy zapewnieniu materiału dowodowego przemawiającego na jego rzecz, nie może liczyć, że materiał taki zostanie pozytywnie oceniony przez sąd rozpoznający sprawę. Ten bowiem nie ustala stanu faktycznego, a jego kompetencje w zakresie przeprowadzenia postępowania dowodowego ograniczone są przepisem art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zmianami ).

Nie ma również racji skarżąca wskazując na konieczność pozostawienia wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach bez rozpoznania z powodu złożenia wniosku przez osobę nieuprawnioną. Według Fundacji podpisujący wniosek A. S. nie był bowiem członkiem zarządu, ani prokurentem wnioskodawcy. Zauważyć jednak należy, że w aktach sprawy ( k.4 ) znajduje się akt notarialny z dnia 7 kwietnia 2009r. na mocy którego prezes zarządu Spółki z o.o "W." udzielił A. S. pełnomocnictwa do "dokonywania wszelkich czynności według jego uznania w ramach jej bieżącej działalności w zakresie podpisywania i akceptowania warunków wszelkich umów w zakresie bieżącej działalności spółki związanych z elektrowniami wiatrowymi oraz do dokonywania wszystkich uzasadnionych stanem spraw czynności z udziałem organów władzy państwowej i samorządowej związanych z zawieranymi umowami dotyczącymi elektrowni wiatrowych". Chociaż pełnomocnictwo wskazuje na zawieranie umów, to można przyjąć, że chodzi tu również o możliwość składania wniosków w sprawie realizacji samych elektrowni. Wspomniane pełnomocnictwo nigdy nie było zresztą w toku postępowania kwestionowane przez spółkę, natomiast według odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 3 czerwca 2013r. A. S. sprawuje w spółce funkcję Prezesa Zarządu.

Na aprobatę nie zasługuje również stanowisko skarżącej, według której zmiana parametrów inwestycji miałaby skutkować umorzeniem postępowania wszczętego wnioskiem z dnia 2 grudnia 2012r. Jasne jest, że to wnioskodawca jest dysponentem postępowania określając jego przedmiot - w tym przypadku budowę elektrowni i to on decyduje o jego ostatecznym jego kształcie. Nie ma żadnych przesłanek do podzielenia opinii, aby skutkiem złożenia modyfikacji wniosku była bezprzedmiotowość postępowania i w efekcie jego umorzenie. Stosownie do art. 105 § 1 kpa umorzenie postępowania może nastąpić jedynie w przypadku, gdy postępowanie to było bezprzedmiotowe, a więc, gdy brak było podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania danej sprawy ogóle, bądź nie było podstaw do rozpoznania jej w drodze postępowania administracyjnego, co oczywiście w sprawie nie miało miejsca. Warto zaznaczyć, że dopiero określone w decyzji środowiskowej warunki realizacji przedsięwzięcia nie mogą być na dalszych etapach procesu inwestycyjnego modyfikowane czy zmieniane. Jest to efektem przyjęcia w art. 86 ustawy wiążącego charakteru decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla organu wydającego decyzje o których mowa w art. 72 ust.1. Teza głoszona przez skarżącą miałaby podstawy w sytuacji, gdyby ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dotyczyła innej inwestycji, niż opisana we wniosku. Tymczasem treść raportu nie pozostawia wątpliwości, że dotyczy budowy 11 elektrowni wiatrowych, każda o średnicy wirnika do 100m, wysokości zawieszenia wirnika na poziomie do 125m i mocy do 2MW, a więc uwzględnia wniosek oraz kartę informacyjną przedsięwzięcia w ich zmodyfikowanej treści. Niezrozumiale jest ponadto uzasadnienie podniesionego zarzutu. Nie ulega przecież żadnych wątpliwości, że korekta karty informacyjnej przedsięwzięcia była efektem zmiany wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach z dnia 6 października 2011r. Stąd też odwoływanie się do karty przedsięwzięcia dołączonego do wniosku z 2009r. o wydanie decyzji i jej uzupełnienia z dnia 4 maja 2010r. nie ma żadnego znaczenia. Co więcej skarżąca zdaje się nie dostrzegać, że zasadniczym dokumentem stanowiącym oparcie dla decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie była karta informacyjna przedsięwzięcia, stanowiąca wprawdzie podstawę opiniowania przez organy uzgadniające i postanowienia o konieczności sporządzenia oceny oddziaływania na środowisko, ale raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. Nie ma natomiast wątpliwości, że sam raport polegający na kompleksowej ocenie przedsięwzięcia i analizie powiązanych ze sobą aspektów technologicznych, prawnych, organizacyjnych i logistycznych jego funkcjonowania, odpowiada wymaganiom opisanym w art. 66 ust. 1 ustawy, a poza tym, co istotne, został pozytywnie zaopiniowany przez organy współdziałające co do jego kompletności i merytorycznej poprawności i przekonanie to należy podzielić. Jest szczegółowy, przejrzysty, spójny i należycie uzasadniony, a jego ocena dokonana przez organy była prawidłowo. W raporcie przedstawiono i wskazano m.in. wpływ na środowisko dwóch wariantów lokalizacji zamierzenia wskazując na wariant proponowany przez inwestora jako najkorzystniejszy dla jego ochrony i odpowiednio stanowisko to uzasadniając. Opisano oddziaływanie przedsięwzięcia na ludzi i zwierzęta uwzględniając m.in. hałas, efekt tzw. migotania cieni, infradźwięki i wibracje, analizując je na etapie jego realizacji, eksploatacji i likwidacji. Według informacji zawartych w raporcie inwestor rozpatrywał różne warianty realizacji przedsięwzięcia: Wariant A - budowa parku 12 elektrowni wiatrowych o mocy o do 2,0 MW każda (łącznie do 24 MW) i wysokości do 150 m (wysokość wieży do 105 m; średnica wirnika do 90 m); Wariant I - park 11 elektrowni wiatrowych o mocy do 2,0 MW każda (łącznie do 22 MW) wysokości do 175 m (wysokość wieży do 125 m ; średnica wirnika 100 m) ; Wariant II - park 11 elektrowni wiatrowych o mocy o do 2,0 MW każda (łącznie do 22 MW i wysokości do 175 m (wysokość wieży do 125 m-105 m lub 125 m; średnica wirnika do 100 m - 90 m) zlokalizowanych na tych samych działkach jak w wariancie I. Analizie poddano także wpływ wspólnego oddziaływania na środowisko przedmiotowej farmy wiatrowej i dwóch innych elektrowni wiatrowych, także realizowanych na terenie gminy.. Wskazano na zagrożenia jakie niesie za sobą funkcjonowanie elektrowni wiatrowych powodujące fizyczną utratę siedlisk, przenoszenie się zwierząt na skutek niepokojenia, wymuszenia zmian tras przelotów ptaków i śmiertelność spowodowaną kolizjami z masztem, łopatami wirnika, gondolą i infrastrukturą towarzysząca. Raport zawiera opis przewidywanych rozwiązań technicznych, technologicznych i organizacyjnych mających na celu zapobieganie, ograniczanie lub kompensację przyrodniczą negatywnych oddziaływań na środowisko. Wskazano również skutki dla środowiska w przypadku nie podejmowania przedsięwzięcia.

Na akceptację nie zasługuje zarzut skarżącej, według której raport nie wskazuje w jaki sposób inwestor ma postępować z odpadami. Zaznaczyć trzeba, że w pkt.3.4.5 raportu oraz jego uzupełnieniu z dnia 1 sierpnia 2012r. ( str. 8 -14 ) wskazano zarówno rodzaje odpadów powstających na etapie realizacji, eksploatacji i likwidacji farmy wiatrowej, jak i zasady postępowania z odpadami. Z raportu wynika, że na terenie farmy nie jest przewidziane magazynowanie przepracowanych olejów, materiałów filtracyjnych czy tkanin do wycierania. Mają być zabierane każdorazowo przez ekipy obsługujące elektrownię i dokonujące ich konserwacji. Ustalenia w tym zakresie zostały zawarte i uwzględnione również w decyzji środowiskowej. Nie ma natomiast potrzeby, aby organ wypowiadał się ściśle o wielkości i rodzajach ewentualnych odpadach czy sposobach magazynowania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym powstających na etapie realizacji, które według raportu mają być magazynowane na terenie inwestycji. Trzeba zaznaczyć, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia powinna jedynie wskazać organowi rozstrzygającemu warunki i wymagania, jakie powinno spełniać zrealizowane przedsięwzięcie, w zakresie wymagań ochrony środowiska, w świetle oceny aktualnego stanu środowiska, na które zamierzane przedsięwzięcie będzie oddziaływać i skutków projektowanego oddziaływania. Ustalenie natomiast zasad korzystania ze środowiska (w tym oddziaływania na nie) powinno nastąpić przez organy w tym zakresie właściwe, w odpowiednich decyzjach administracyjnych, w tym wydawanych w oparciu o przepisy ustawy o odpadach. Podkreślenia natomiast wymaga, że weryfikacji rzeczywistego oddziaływania zrealizowanego przedsięwzięcia na środowisko służyć ma instytucja analizy porealizacyjnej, o której mowa w art. 82 ust. 1 pkt 5 ustawy. Jak wynika z samej treści art. 83 ust.1 ustawy w analizie tej dokonuje się porównania ustaleń zawartych w raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, w szczególności ustaleń dotyczących przewidywanego charakteru i zakresu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz planowanych działań zapobiegawczych z rzeczywistym oddziaływaniem przedsięwzięcia na środowisko i działaniami podjętymi dla jego ograniczenia. Z przepisu tego wynika, że dla wydania decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania nie jest konieczne, aby rzeczywiste, faktyczne oddziaływanie danego przedsięwzięcia na środowisko było z góry znane. Jednak określenie zakresu przeprowadzenia wspomnianej analizy każdorazowo należy do organu. W kwestionowanej decyzji nałożono na inwestora obowiązek przedstawienia analizy porealizacyjnej, w terminie 8 miesięcy od oddania obiektu do użytkowania jedynie w zakresie oceny natężenia hałasu w miejscach lokalizacji najbliższej zabudowy oraz wprowadzenia ewentualnych rozwiązań technicznych, technologicznych lub organizacyjnych. Nie do przyjęcia jest przy tym pogląd skarżącej jakoby podane informacje o powstających odpadach w trakcie eksploatacji farmy były niewiarygodne. Warto zauważyć, że formułując ten zarzut nie przedstawiono w tym zakresie żadnego dowodu zawierającego wiedzę specjalistyczną. Tymczasem w orzecznictwie podkreśla się, że chociaż raport nie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 76 § 1 kpa i podlega ocenie w świetle zasady swobodnej oceny dowodów zgodnie z dyspozycją art. 75 § 1 w związku z art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a., to jednak ocena raportu dokonywana przez sąd może dotyczyć tylko tego, czy raport jest kompletny, a zawarte w nim wnioski są spójne i logiczne. Chociaż sam raport nie musi być sporządzony przez biegłego, to jest jasne, że sąd nie może samodzielnie oceniać zastrzeżeń zgłaszanych wobec zawartych w nim ustaleń, wymagających wiedzy specjalistycznej, te bowiem powinny być oparte na udokumentowanej ekspertyzie podmiotu, który posiada odpowiednią wiedzę fachową w tym zakresie ( tak wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2012r. II OSK 75/11 opubl. w CBOSA ). Podkreślić też trzeba, że skarżąca nie domagała się przeprowadzenia dopuszczalnego dyspozycją art. 106 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi dowodu uzupełniającego z dokumentu, co tylko wzmacnia przekonanie o braku podstaw do uwzględnienia omawianego zarzutu.

Na uwagę zasługuje natomiast zarzut dotyczący uchybień w zakresie zapewnienia udziału społeczeństwa w postępowaniu dotyczącym ustalenia środowiskowych uwarunkowań planowanej inwestycji. Według art. 29 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko każdy ma prawo składania uwag i wniosków w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, natomiast art. 30 stanowi, że organ właściwy do wydania decyzji lub opracowania projektów dokumentów w przypadku których przepisy ustawy lub innych ustaw wymagają zapewnienia możliwości udziału społeczeństwa, zapewnia możliwość udziału społeczeństwa odpowiednio przed wydaniem tych decyzji oraz przed przyjęciem tych dokumentów lub ich zmianą. Konsekwencją przywołanych zapisów jest treść art. 33 ust.1 ustawy, zgodnie z którym organ administracji prowadzący postępowanie w sprawie, w której udział społeczeństwa jest obligatoryjny, ma obowiązek podania do publicznej wiadomości, przed wydaniem i zmianą decyzji wymagających udziału społeczeństwa, informacji o czynnościach procesowych wskazanych w tym przepisie. Natomiast art. 38 ustawy nakazuje podać do publicznej wiadomości informację o wydanej decyzji i możliwościach zapoznania się z jej treścią. Z kolei uzyskiwanie informacji o wydawaniu decyzji powinno przebiegać w sposób określony w art. 3 ust. 1. pkt 11 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, stosownie do którego podanie informacji do publicznej wiadomości polega na udostępnieniu informacji na stronie Biuletynu Informacji Publicznej organu właściwego w sprawie; ogłoszeniu informacji, w sposób zwyczajowo przyjęty, w siedzibie organu właściwego w sprawie; ogłoszeniu informacji przez obwieszczenie w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscu planowanego przedsięwzięcia, a w przypadku projektu dokumentu wymagającego udziału społeczeństwa - w prasie o odpowiednim do rodzaju dokumentu zasięgu, w przypadku gdy siedziba organu właściwego w sprawie mieści się na terenie innej gminy, niż gmina właściwa miejscowo ze względu na przedmiot postępowania - także przez ogłoszenie w prasie lub w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscowości lub miejscowościach właściwych ze względu na przedmiot postępowania. Treść akt sprawy nie pozostawia wątpliwości, że warunki podania informacji o czynnościach podejmowanych w sprawie nie zostały zachowane. Obwieszczenia z dnia 8 grudnia 2009r. o wszczęciu postępowania ( str.40 ), o wydaniu w dniu 12 lipca 2010r. postanowienia o obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko ( bez daty - k 89), z dnia 14 lipca 2010r. o zawieszeniu postępowania ( k.92 ), z dnia [...] o postanowieniu Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w L. uzgadniającego warunki realizacji przedsięwzięcia ( k 285 ), zawiadomienie z dnia 9 października 2012r. o możliwości wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego ( k.289 ), obwieszczenie z dnia 25 października 2012r. o możliwości zapoznania się z dokumentacją oraz składania wniosków i uwag w terminie 21 dni od dnia wywieszenia obwieszczenia ( k. 290 ), zawiadomienie z dnia 31 stycznia 2013r. o wydaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach ( k.363 ) nie zawierają urzędowego potwierdzenia, czy choćby dokumentacji zdjęciowej wywieszenia ich na tablicy ogłoszeń Urzędu Gminy lub miejscach planowanego przedsięwzięcia w sposób zwyczajowo przyjęty. Z kolei obwieszczenie z dnia 24 kwietnia 2012r. o podjęciu zawieszonego postępowania ( k.143 ) i obwieszczenie z dnia 27 kwietnia 2012r. o wpłynięciu raportu i możliwości składania uwag i wniosków w dniach 27 kwietnia 2012r. – 18 maja 2012r. ( k 169 ) zawierają adnotację o ich wywieszeniu na tablicy ogłoszeń, .jednak bez wskazania osoby, która je sporządziła. Brak jest ponadto zawiadomienia o złożeniu przez inwestora w dniu 1 sierpnia 2012r. uzupełnienia raportu ( k. 262 ). Z kolei obwieszczenie z dnia 6 czerwca 2012r. o wpłynięciu opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego zawiera jedynie uwagę o wywieszeniu na tablicy ogłoszeń, również jednak bez wskazania osoby sporządzającej stosowną adnotację. Ogłoszeniu powinny podlegać również informacje o uzupełnieniu karty informacyjnej z dnia 4 maja 2010r., z dnia 15 kwietnia 2011r. o zmianie planowanej inwestycji i informacja o wpłynięciu korekty wniosku wraz z korektą karty informacyjnej z dnia 6 października 2011r. ( k. 139 ), a to w oparciu o art. 33 ust.2 w związku z art. 73 ust.1 i 74 ust.1 pkt.2 ustawy. Brak jest również potwierdzeń o umieszczeniu wspomnianych ogłoszeń w miejscach planowanych inwestycji, przy czym w stosunku do obwieszczeń przed datą 27 kwietnia 2012r. nie ma żadnych informacji na ten temat. Akta sprawy zawierają natomiast pisma z dnia dniu 27 kwietnia 2012r. skierowane do M. K., R. K. i A. z prośbą o umieszczeniu na tablicach ogłoszeń obwieszczeń o przystąpieniu do przeprowadzenia oddziaływania na środowisko i o podjęciu zawieszonego postępowania, jednak bez potwierdzenia czy rzeczywiście zostały udostępnione. Ten tryb zastosowano również w dniu 1 października 2012r. przekazując tym samym osobom prośbę o umieszczenie na tablicach ogłoszeń 5 obwieszczeń bez ich wskazania ( jako załączniki do pisma ), 9 października 2012r. ( k. 286 – 288 ), 25 października 2012r. ( k.290 ) i 31 stycznia 2013r. ( k 364 ). Wskazane uchybienia mają istotne znaczenie, jeśli zauważyć, że stosownie do art. 80 ust.1 pkt.3 organ wydając decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, w sytuacji, gdy była przeprowadzana ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, zobowiązany jest uwzględnić wyniki postępowania z udziałem społeczeństwa. Ponadto z art. 85 ust.2 pkt.1 ustawy wynika, że w sytuacji, gdy wspomniana ocena była przeprowadzona, w uzasadnieniu decyzji powinno się podać informacje o przeprowadzonym postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa oraz o tym, w jaki sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione uwagi i wnioski zgłoszone w związku z udziałem społeczeństwa. Brak potwierdzenia podania informacji do publicznej wiadomości nie pozwala na jednoznaczne stanowisko co do zapewnienia udziału społeczeństwa. Podstawy do odmiennego wniosku nie daje fakt zgłoszenia swoich uwag przez skarżącą i odniesienie się do nich w decyzji. Czynność ta nie konwaliduje bowiem w żaden sposób wskazanych nieprawidłowości i nie daje podstaw do twierdzenia, że w istocie wspomniany tryb podania informacji został zachowany. Sąd natomiast na podstawie art. 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wydaje wyrok na podstawie akt sprawy, chyba, że organ nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2. W świetle powołanego wcześniej art. 3 ust.1 pkt. 11 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko uchybieniem nie jest natomiast zaniechanie ogłoszenia informacji w prasie, skoro ten sposób ogłaszania informacji zastrzeżony jest jedynie dla projektu dokumentu wymagającego udziału społeczeństwa. Wbrew przekonaniu skarżącej w kategorii uchybienia organu nie można traktować również zaniechania podania do publicznej wiadomości informacji o wpłynięciu pisma RDOŚ w L. dotyczącego braku potrzeby ponownego wszczynania procedury, ta bowiem informacja nie mieści się w zakresie wskazanym w art. 33 ust.1 ustawy. Należy ponadto zaznaczyć, że naruszenie przepisów postępowania stanowi podstawę do uwzględnienia skargi na decyzję, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. O istotnym wpływie na wynik sprawy można mówić jedynie wtedy, gdy istnieje prawdopodobieństwo oddziaływania naruszeń prawa procesowego na treść ukształtowanego decyzją stosunku prawnego. Konieczne jest, zatem wykazanie, że w wyniku naruszenia przepisów postępowania w sprawie zaistniała hipotetyczna możliwość odmiennego rozstrzygnięcia sprawy. W tym przypadku trudno dopatrzeć się takiego znaczenia, jeśli zważyć, że w sprawie sporządzono raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, którego treść zawiera dane obejmujące zmienioną treść wniosku. W tym sensie istotnego znaczenia dla wyniku sprawy nie ma także podejmowanie czynności podczas zawieszenia postępowania, w tym przypadku uzyskanie informacji, czy zmiana ilości elektrowni i miejsca ich usytuowania powinna skutkować wszczęciem nowego postępowania.

Zaniechania dotyczące zapewnienia udziału społeczeństwa przed podjęciem decyzji są naruszeniem przepisów postępowania mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Z tych względów na podstawie art. 145 § 1 pkt.1 lit.c) oraz art. 135 ustawy dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało uchylić zarówno zaskarżoną decyzję jak i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Ż. O kosztach orzeczono na podstawie art. 205 § 2 w związku z art. 200 wspomnianej ustawy oraz § rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( tekst jedn. Dz. U z 2013r. poz. 461 ).