VI SA/Wa 2041/13

Uzasadnienie

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (zwany dalej organem) decyzją

z [...] marca 2013 r Nr [...] oddalił wniosek A. w R. (zwana dalej skarżącą), o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowno–graficzny ZNAWCA nr [...] udzielonego na rzecz Agencji W. sp. z o.o. z siedzibą w C. (zwana dalej spółką lub uprawnioną).

Decyzją z [...] lipca 2006 r. organ udzielił spółce ochrony na znak towarowy słowno–graficzny ZNAWCA nr [...] przeznaczony do oznaczania towarów wg. klasyfikacji nicejskiej 16 – krzyżówki, czasopisma i książki z krzyżówkami.

Pismem z [...] listopada 2011 r. skarżąca wnosiła o unieważnienie prawa ochronnego na ww. znak towarowy. W uzasadnieniu wniosku wskazała, że rejestracja przedmiotowego znaku nastąpiła z naruszeniem art. 164 w zw. z art. 129 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 120 ust. 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm. – dalej p.w.p.) w zakresie "krzyżówek", alternatywnie art. 129 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy w zakresie "krzyżówek" oraz art. 129 ust. 1 pkt 2 ustawy w zakresie "czasopism i książek z krzyżówkami". Wskazała, że interes prawny wywodzi z faktu, iż wprowadza do obrotu publikacje,

w tym czasopisma krzyżówkowe z wykorzystaniem kolorowych ramek, oraz, że działa na tym samym rynku, co uprawniony. Jej zdaniem, prawa ochronne na znaki obejmujące kolorowe ramki przysługujące uprawnionemu stanowią ograniczenie swobody gospodarczej wnioskodawcy. To ograniczenie jest niedopuszczalne, zważywszy, że te znaki zarejestrowane na rzecz uprawnionego (w tym sporny znak [...]), w jej ocenie, nigdy nie miały zdolności rejestrowej (konkretnej zdolności odróżniającej), w zakresie kwestionowanym przez wnioskodawcę. Jako podstawę interesu prawnego wskazała przepisy dotyczące swobody działalności gospodarczej, zwłaszcza art. 20 Konstytucji RP oraz art. 6 ustawy z 2 lipca 2004 r. – o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r., Nr 155, poz. 1095).

W ocenie skarżącej znak towarowy nie spełnia kryteriów z art. 120 ust. 1 ustawy, gdyż krzyżówka nie jest towarem ani usługą. Zatem rejestracja znaku nastąpiła z naruszeniem art. 129 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy, gdyż znak nie posiada także konkretnej zdolności odróżniającej dla czasopism i książek z krzyżówkami oraz dla krzyżówek i nie miał tej zdolności w dacie rejestracji. Kolorowa ramka i kratki w tej ramce są od dawna elementami typowymi (zwyczajnymi) dla wydawnictw krzyżówkowych, także jako elementy konieczne do wpisywania haseł. Przed datą zgłoszenia znaku kolorowe ramki dla publikacji szaradziarskich były powszechnie stosowane. Natomiast wyrażenie "znawca" będzie odbierane jako cecha (właściwość) towaru, stopień trudności krzyżówki. Wyrażenie to jest bez znaczenia

w całościowym oddziaływaniu znaku, a nadto jest słabo widoczne i zostanie pominięte w percepcji oznaczenia. Jej zdaniem przez rejestrację znaku o kolorowej ramce uprawniona dąży do monopolizacji zadań krzyżówkowych, co jest niedopuszczalne.

Uprawniony wniósł o oddalenie wniosku o unieważnienie spornego prawa ochronnego. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 129 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 120 ust. 1 ustawy p.w.p., podkreślił, iż celem powyższych przepisów jest wyłącznie uregulowanie, co może być znakiem towarowym i informować o pochodzeniu towaru (tzw. abstrakcyjna zdolność odróżniania). Przedmiotem zainteresowania tego przepisu jest więc znak in abstracto, tj. bez odniesienia go do konkretnych towarów. W tym kontekście uprawniony podniósł, iż rolą art. 120 ust. 1 oraz art. 129 ust. 1 pkt 1 p.w.p. jest definiowanie, co może informować o pochodzeniu jakiegokolwiek towaru i jest rzeczą bezsporną w literaturze przedmiotu, że tzw. "abstrakcyjna zdolność odróżniania" uregulowana przez omawiany przepis prawa pozostaje kwestią niezależną od towarów i usług. Niezależnie, uprawniony zwrócił uwagę, iż wnioskodawca nie wyjaśnił dlaczego krzyżówki nie mogą być towarem. Stwierdził, że krzyżówka może być wydrukowana na zwykłej kartce papieru i jako taka sprzedawana, np. podróżnym na dworcach kolejowych. Fakt, że obecnie dominują na rynku periodyki obejmujące kilkadziesiąt krzyżówek wynika z praktyki obrotu tego typu czasopismami. Ponadto, podkreślił, iż prowadzi również działalność polegającą na sprzedaży towaru w postaci pojedynczych "krzyżówek" dla poszczególnych firm czy wydawnictw takich jak: "Przyjaciółka", "Fakt", "Olivia », "Pani Domu", "Sukcesy

i Porażki", "Na żywo", "Uczucia i tęsknoty" i wielu innych. Tak więc, zdaniem uprawnionego, istnieje możliwość sprzedaży towaru w postaci pojedynczych krzyżówek, co tylko potwierdza, iż krzyżówka może być odrębnym towarem jak każdy inny przedmiot.

Uprawniony stanął na stanowisku, że słowno-graficzny znak towarowy ZNAWCA nr [...] posiada zdolność odróżniającą dla towarów dla których został zarejestrowany. Po pierwsze, jest on znakiem słowno-graficznym, a nie znakiem tylko graficznym. Po drugie, o ile ramki bez żadnych napisów, dodatkowych wzorów, kratek, czy innych elementów graficznych rzeczywiście można uznać za pozbawione konkretnej zdolności odróżniającej dla czasopism szaradziarskich czy krzyżówek,

o tyle nadanie tym ramkom dodatkowych elementów graficznych w postaci kratek oraz przede wszystkim elementu słownego w postaci słowa "znawca" jest decydujące dla posiadania zdolności odróżniającej tego znaku towarowego jako całości. Wskazał, że uczestniczka jest uprawniona z rejestracji znaku towarowego dla towarów "krzyżówki" np. KRZYŻÓWKI Z KORONĄ [...], a także jej mąż jest właścicielem 34 znaków towarowych w postaci 21 kolorowych ramek, wszystkie zarejestrowane dla towarów w postaci krzyżówek.

Zdaniem uprawnionego z powołanych przez wnioskodawczynię dowodów nie ma ani jednego wskazującego, że istniała praktyka oznaczania czasopism szaradziarskich kolorowymi ramkami z napisem, jak w spornym znaku. Kupujący zaś nie będzie wskazywał na czasopismo z ramką w konkretnym kolorze, lecz na czasopismo o konkretnej nazwie. To, że słowo "znawca" jest mniejszych rozmiarów od kolorowej ramki wynika z faktu, iż sama ramka musi mieć większy rozmiar. Stwierdzenie wnioskodawczyni, że wyrażenie "znawca" jest ogólnoinformacyjne (opisowe) i określa stopień trudności krzyżówki, nie zostało wyjaśnione we wniosku

z jakich powodów to wyrażenie zostało w ten sposób zakwalifikowane. Ponadto Urząd Patentowy zarejestrował szereg znaków dla czasopism o charakterze sugerującym ich treść, co jest zrozumiałe, gdyż są one adresowane do określonej grupy odbiorców. Z tych względów wyrażenie "znawca" należy uznać za wybitnie fantazyjne.

W ocenie uprawnionej, sporny znak nie zmierza do monopolizacji rynku używania kolorowych ramek, gdyż jest to znak słowno – graficzny z wyrażeniem "znawca", a więc nie składający się wyłącznie z kolorowej ramki.

W odpowiedzi skarżąca, podtrzymała wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy ZNAWCA nr [...], przedkładając rozwinięcie argumentów zawartych we wniosku.

Organ uznał, że skarżąca, w świetle art. 20 i art. 22 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, miała interes prawny

w zgłoszeniu żądania unieważnienia znaku towarowego ZNAWCA nr [...]. Niemożność używania na tym samym rynku przez skarżącą w działalności gospodarczej zbieżnej z działalnością uprawnionej oznaczenia spornego, który w jej ocenie jest pozbawiony zdolności odróżniającej i jako taki powinien pozostać do swobodnego używania, uzasadnia jej interes prawny w domaganiu się unieważnienia spornego znaku.

Organ stwierdził, że znak towarowy należy postrzegać przez funkcje, jakie spełnia – oznaczenia pochodzenia towaru od danego przedsiębiorcy. Chodzi także

o potencjalną zdolność odróżnienia oznaczenia w oderwaniu od towarów, dla których został przeznaczony. Uznał za niezasadny zarzut naruszenie przez rejestracje znaku art. 129 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 120 ust. 1 p.w.p. w odniesieniu do "krzyżówek". "Krzyżówka" jest towarem handlowym mogącym być sprzedawanych, tak jak czyni to uprawniona. Słowo "krzyżówka" jest powszechnie używane w języku potocznym, jako oznaczenie czasopisma zawierającego zadania diagramowe oraz inne zagadki. Podawane jest także na stronach internetowych przez kolporterów, jako określenie kategorii czasopisma. W tym zakresie organ odwołał się do orzecznictwa sądu administracyjnego i do rejestracji przez OHIM.

Urząd Patentowy uznał także za niezasadne zarzucanie rejestracji spornego znaku z naruszeniem art. 129 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 129 ust. 2 pkt 1 i 2 p.w.p.

w odniesieniu do "krzyżówek, czasopism i książek z krzyżówkami". Towary oznaczane spornym znakiem są skierowane do szerszej grupy konsumentów i ze względu na niską cenę należy je postrzegać, jako towary ogólnodostępne, powszechnego użytku. Ich nabywcy są w różnym wieku, niezależnie od płci, wykształcenia i statusu społecznego. Ich nabywcy kupują te towary sporadycznie lub mają określone preferencje będąc hobbistami w rozwiązywaniu krzyżówek. Są to więc osoby uważne nabywające krzyżówki ze zwiększoną uwagą zwracające uwagę na oznaczenia widniejące na towarze, identyfikując oznaczenie z konkretnym przedsiębiorcą, jako źródłem pochodzenia tego towaru. Są to zatem osoby właściwie poinformowane i uważne.

Sporny znak jest słowno–graficzny o kolorach: czarnym, jasnofioletowym

i fioletowym, składa się z kratek (diagram krzyżówki) w prostokątnej ramce w kolorze fioletowym, umieszczonej dookoła kratki oraz słowa "znawca" znajdującego się na tle ramki nad kratką u góry z prawej strony. Cechy strukturalne znaku, jako całość, posiadają dostateczne znamiona odróżniające dla spornego znaku. Sama kolorowa ramka i kratka (określona przez uprawnioną jako "diagram krzyżówki

o jasnofioletowym polach") nie mają cech odróżniających, gdyż są powszechnie używane w wydawnictwach krzyżówkowych. Jednakże element słowny "znawca" już takie cechy posiada. Nie odnosi się bezpośrednio i konkretnie do samego towaru lub jego cech, więc nie można uznać go za element opisowy, pozbawiony zdolności odróżniającej. Słowo "znawca", zdaniem organu, oznacza osobę dobrze się na czymś znającą. Słowo "znawca" w znaku spornym choć jest zapisane niewielką czcionką zostało umieszczone w takim miejscu, że jest wyraźnie widoczne i bez wątpienia zostanie zauważone przez odbiorców. W ocenie organu oznaczenie "znawca" jedynie drogą skojarzeń myślowych może doprowadzić odbiorców do stwierdzenia, że chodzi o stopień trudności zadania szaradziarskiego, a to w ocenie organu za mało, żeby uznać je za opisowe względem ww. towarów, gdyż skojarzenie to nie wystąpi bez głębszej refleksji u odbiorcy. Słowo "znawca" nie jest elementem informacyjnym w znaku mającym wskazywać na stopień trudności zadań, jak dowodziła wnioskodawczyni. Odnosi się ono do osoby rozwiązującej krzyżówki, a nie do samej krzyżówki.

To, że znak, w ocenie skarżącej, jest niewidoczny dla odbiorcy w czasie zakupu, wnioskodawczyni nie wykazała żadnymi dowodami. Jednakże kwestia

w jakiej postaci znak jest nakładany na towar jest zagadnieniem nie mającym znaczenia dla oceny jego zdolności odróżniającej w postaci zarejestrowanej.

Od decyzji skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie skargę wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania.

Decyzji zarzuciła naruszenie przepisów postępowania (art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a.) przez błąd w ustaleniach faktycznych i dowolna ocenę materiału dowodowego, iż znak cechuje samodzielność względem towaru oraz brak właściwego uzasadnienia stanowiska Urzędu Patentowego co do charakteru odróżniającego słowa "znawca", a także naruszenie przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej (art. 129 ust. 2 pkt 1 i 2) przez błędną ich interpretację

i błędne zastosowanie z pominięciem przy oceny zdolności odróżniającej znaku realiów obrotu oznaczanymi towarami i monopolizację spornym oznaczeniem rynku.

W uzasadnieniu skargi wskazała, iż Urząd Patentowy nie rozważył, że prezentacja znaku świadczy, iż chodzi o część towaru (wewnętrzną stronę czasopisma), gdyż ramki i kratki, w które są wpisywane litery, są typowymi elementami stron czasopisma krzyżówkowego. Już ten fakt dowodzi, że spornego oznaczenia nie można traktować, jako znaku towarowego. Ta zarejestrowana postać znaku towarowego, to nic innego jak część samego towaru (czasopisma krzyżówkowego), czego dowodzą przykłady stron z kolorowymi ramkami i kratkami

z różnych czasopism krzyżówkowych sprzed daty zgłoszenia spornego znaku. Sporny znak nie stanowi samodzielnego oznaczenia odróżniającego, gdyż jest odwzorowaniem części towaru (wewnętrznej strony czasopisma). Już więc z tego powodu znak nie posiada konkretnej zdolności odróżniającej. To natomiast, że skarżąca nie udowodniła, że sporny znak nie jest umieszczany bezpośrednio na towarze, jest niemożliwe do wykazania, jako okoliczność negatywna niemożliwa do udowodnienia. Udowodnienie tej okoliczności, że sporny znak wnioskodawczyni umieszcza na okładce czasopisma, leżało po stronie wnioskodawczyni, a nie skarżącej.

Za błędne i dowolne skarżąca uznała przyjęcie przez organ, że jeden element znaku "znawca" (wykluczono bowiem kolorowa ramkę i kratkę) nadaje znakowi zdolność odróżniającą. Sam wygląd znaku potwierdza, że jest on prezentacją wewnętrznej strony czasopisma, która oczywiście w chwili zakupu czasopisma nie jest widoczna, co stanowi odniesienie do konkretnej zdolności odróżniającej znaku towarowego. Zatem w chwili zakupu element słowny "znawca" nie może być widoczny dla nabywcy, natomiast organ patentowy tej kwestii nie rozważył w swoich ustaleniach.

Ten element słowny, zdaniem skarżącej, opisuje stopień trudności zadania, dlatego nie może być znakiem towarowym, gdyż jak zauważa Urząd Patentowy, krzyżówki kupują również hobbyści, a więc osoby posiadające wiedzę, iż słowo "znawca" oznacza stopień trudności krzyżówki, tak jak słowa "uczeń, mistrz czy geniusz". Należy więc przyjąć, że słowo "znawca" ma charakter informacyjny

w odniesieniu do samego towaru. Skarżąca zarzuciła Urzędowi Patentowemu sprzeczność w argumentacji, gdyż z jednej strony traktuje odbiorcę jako uważnego

i dobrze poinformowanego, by z drugiej uznać, iż taki odbiorca nie powiąże słowa "znawca" ze stopniem trudności krzyżówki.

Skarżąca zarzuciła organowi administracji brak zbadania całego materiału dowodowego przedłożonego w sprawie, co go doprowadziło do niewłaściwych

i dowolnych ustaleń. W tym zakresie wskazała na Regulamin udziału w konkursach internetowych "Krzyżówki on-line" organizowanych przez skarżącą oraz okładkę czasopisma szaradziarskiego skarżącej, określanych stopień trudności krzyżówek właśnie przez podanie odpowiedniego słowa "uczeń...geniusz".

Zdaniem skarżącej opisowość spornego znaku towarowego, jego informacyjny charakter, może być postrzegany przez przeciętnego odbiorcę na skutek skojarzenia myślowego słowa "znawca" ze stopniem trudności zadania, a więc jako wskazówka co do cechy towaru. W tym zakresie skarżąca odwołała się do orzecznictwa unijnego cytując przedłożone wyroki. Podkreślano, że przy przyjęciu przez Urząd Patentowy faktu nabywania towaru oznaczanego spornym znakiem przez osoby, które często krzyżówek nie rozwiązują ale także przez hobbystów tej rozrywki, to już ta część odbiorców słowo "znawca" bezpośrednio będzie kojarzyć ze stopniem trudności krzyżówki. Zatem znak jest znakiem informacyjnym w odniesieniu do towaru.

Jak podkreślała skarżąca, inni wydawcy publikacji szaradziarskich przez rejestrację znaku ZNAWCA nr [...] nie będą mogli tego wyrażenia zamieszczać na swoim towarze. W związku z tym zasadny był zarzut monopolizacji rynku spornym znakiem. W tym zakresie wskazano na zgłoszenie przez wnioskodawczynię do rejestracji następnych oznaczeń również z ramkami kolorowymi i kratkami

z wyrażeniami "laik, uczeń, mistrz i geniusz", co w ocenie skarżącej potwierdza, że wnioskodawczyni chce uzyskać wyłączność na niedystynktywne elementy tych znaków (kolor ramek i kratki) i zmonopolizować rynek tymi oznaczeniami.

W odpowiedzi na skargę organ, podtrzymał argumentację zawartą w decyzji, wnosił o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Chodzi więc o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym

i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Sprawy należące do właściwości sądów administracyjnych rozpoznają

w pierwszej instancji wojewódzkie sądy administracyjne (art. 3 § 1 ww. ustawy).

W myśl art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), Sąd rozstrzyga

w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, iż skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 164 p.w.p. warunkiem wszczęcia postępowania w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy jest wykazanie się przez wnioskodawcę interesem prawny. W ocenie Sądu, B. O. interes prawny w zgłoszeniu swojego żądania wykazała. Wnioskodawczyni tak jak skarżąca jest wydawcą krzyżówek i czasopism szaradziarskich stąd zgodnie z art. 20 i art. 22 Konstytucji RP oraz z art. 6 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej mogła czuć się zagrożona w wykonywanej działalności gospodarczej faktem wprowadzenia do obrotu gospodarczego spornego znaku towarowego, w sytuacji

w której kwestionuje zdolność odróżniającą jako taką tego znaku, a także kwestionuje konkretną jego zdolność odróżniającą. W takiej sytuacji, w której stwierdza również, że znak nie nadający się w ogóle do rejestracji, może czuć się zagrożona wprowadzeniem do obrotu oznaczenia, które nie powinno podlegać ochronie, gdyż może to przeszkadzać skarżącej w jej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 120 p.w.p. znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (ust. 1). Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (ust. 2).

Zgodnie z art. 129 ust. 1 pkt 1 p.w.p. nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mogą być znakiem towarowym.

Przepis art. 129 ust. 1 pkt 2 p.w.p. stanowi, że nie udziela się z praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających.

Zgodnie z art. 129 ust. 2 pkt 1 p.w.p. nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów, dla których zostały zgłoszone. W myśl art. 129 ust. 2 pkt 2 p.w.p. nie mają dostatecznych znamion odróżniających oznaczenia, które składają się wyłącznie

z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju towaru, jego pochodzenia jakości, ilości, wartości, przeznaczenia, sposobu wytwarzania, składu, funkcji lub przydatności.

Zdaniem skarżącej sporny znak towarowy w zakresie jego elementów graficznych (kolorowa ramka i kratka) nie spełnia wymagań odróżniający, gdyż tego rodzaju elementy graficzne występowały w czasopismach i krzyżówkach innych wydawców przed zgłoszeniem znaku słowno - graficznego STUDENT do ochrony.

Także Urząd Patentowy uznał, iż kolorowa ramka w znaku i kratka nie mogą być elementami odróżniającymi znaku. Fioletowa (i innego koloru) ramka wokół diagramu krzyżówki jest elementem powszechnie stosowanym na runku wydawniczym krzyżówek, a więc nie może mieć charakteru odróżniającego. Kratka natomiast została przez samą uczestniczkę postępowania określona, jako "diagram krzyżówki o jasnofioletowych polach" i ten element znaku również jest typowy (charakterystyczny wręcz konieczny) dla krzyżówek. W związku z tym, jak stwierdził organ patentowy, żaden z tych elementów znaku nie ma konkretnej zdolności odróżniającej dla publikacji z krzyżówkami.

Trafnie także organ administracji uznał, że "krzyżówka" może być towarem, jako że sprzedawana jest, tak jak czyni to uczestniczka postępowania. Nie chodzi bowiem o samo pojęcie "krzyżówki" jako zadania lub rozrywki, lecz o powiązanie tego zadania i rozrywki z nośnikiem, na którym jest zamieszczana. Posiada więc postać materialną, tak jak towar wprowadzany do obrotu handlowego.

Skarżąca podkreślała jednak, że Urząd Patentowy, z naruszeniem przepisów postępowania – art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. – nie rozważył tej kwestii, iż forma przedstawienia spornego znaku towarowego jest w istocie wewnętrzną kartką czasopisma. Innymi słowy, nie rozważył, czy czasami sam znak towarowy nie jest towarem (tworzywem). Jeżeli bowiem sporny znak towarowy w swojej postaci słowno – graficznej składa się z kolorowej ramki, kratek ("diagram krzyżówki

o jasnoniebieskich polach") i ze słowa "znawca", to czy nie jest on sam towarem lub jego częścią.

W ocenie składu orzekającego Sądu uwaga ta jest uzasadniona. Jeżeli bowiem znak towarowy w całej swojej postaci jest częścią czasopisma wydawanego przez uczestniczkę postępowania będącego towarem, to jednocześnie sam nie nadaje się do odróżnienia w obrocie towarów, dla których został zgłoszony, gdyż jest tożsamy z tym towarem. Będąc więc sam towarem nie może sam siebie jako towar odróżniać od innych towarów. W tym zakresie Urząd Patentowy, z naruszeniem wskazanych przepisów postępowania, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, nie przedstawił w zaskarżonej decyzji ani stosownych ustaleń, ani argumentacji poddającej się ocenie Sądu.

W ocenie Sądu także inna uwaga skarżącej nie jest pozbawiona słuszności. Urząd Patentowy uznał, że krzyżówki, czasopisma i książki z krzyżówkami są towarem powszechnego użytku nabywanym przez całe społeczeństwo, jednocześnie stwierdzając, że nierzadko nabywają je także osoby z określonymi preferencjami (wymaganiami) – tzw. hobbyści. Konstatacja ta ma związek ze stwierdzeniem skarżącej o znaczeniu słowa "znawca" zawartego w spornym znaku towarowym.

Osoby nie będące owymi hobbystami mogą zwracać uwagę na element słowny spornego znaku, jako na pochodzenie (źródło) towaru. Jednakże nie sposób odmówić racji skarżącej, że osoby regularnie rozwiązujące krzyżówki, będą słowo to odbierały jako określony stopień trudności zadania, a więc jako wyrażenie opisowe (informacyjne) o krzyżówce. Urząd Patentowy, uznając ten element znaku spornego za dystynktywny i odróżniający oraz choć mało widoczny to jednak postrzegany przez nabywców, także z naruszeniem wymienionych przepisów postępowania, nie przeprowadził swojej argumentacji pod katem rozumienia tego słowa przez osoby często zajmujące się tego rodzaju rozrywką. Tymczasem skarżąca wskazywała, że takie osoby kojarzą wprost owe wyrażenie, jako informację o stopniu trudności krzyżówki. W tych warunkach pewnego znaczenia nabiera także zarzut skarżącej wywodzony na podstawie art. 80 k.p.a. Jeżeli bowiem organ administracji, kategoryzując odbiorców krzyżówek (zadań szaradziarskich) na rzadko korzystających z tej rozrywki i na jej hobbystów, elementu znaku "znawca" (uznając go za odróżniający) nie uznał za wskazujący dla hobbystów na stopień trudności krzyżówki, powinien w tym zakresie wykazać się argumentacją szerszą niż odniesienie się do znaczenia tego słowa w słowniku języka polskiego. Powinien także przedstawić szerszą argumentację, dlaczego w rozumieniu organu administracji ta grupa odbiorców, dopiero drogą skojarzeń myślowych po głębszej refleksji może uznać to słowo, jako określenie stopnia trudności zadania.

Akcentowany w tym zakresie zarzut skarżącej opierał się na dowodach przedłożonych w toku postępowania administracyjnego, do których Urząd Patentowy w argumentacji przedstawionej w zaskarżonej decyzji nie nawiązał. Trudno zatem uznać, by zarzuty naruszenia przepisów postępowania zawarte w skardze, były całkowicie chybione, a przy braku stosownego odniesienia się Urzędu Patentowego do tych dowodów, Sąd rozpoznający sprawę nie ma możliwości skonfrontowania ich trafności ze stanowiskiem organu administracji.

Ponownie rozpatrując sprawę Urząd Patentowy będzie miał na względzie powyższe uwagi, jak i argumentację skarżącej, by wydać decyzje administracyjną

z zachowaniem wymaganych przepisów postępowania w tym zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a. W związku ze stwierdzeniem naruszenia przepisów postępowania wyżej wskazanych, Sąd nie wypowiadał się w kwestii zarzutów opartych na przepisach prawa materialnego, gdyż do kontroli subsumcji stanu faktycznego sprawy pod zastosowany przepis prawa materialnego można przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonej decyzji jest dostatecznie wyjaśniony albo nie został skutecznie podważony.

W tych warunkach Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) i art. 152 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekał w oparciu art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a.