I SA/Wr 2055/13

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej: skarżąca spółka) jest interpretacja indywidualna Burmistrza Miasta i Gminy K. (dalej: organ interpretujący) z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości, udzielona na wniosek skarżącej spółki z dnia 10 maja 2013 r.

We wniosku skarżąca spółka przedstawiając zdarzenie przyszłe wskazała, że jest użytkownikiem wieczystym działki nr [...] w K. przy ul. F[...] 1. W związku z planowaną inwestycją wybuduje ona lub zmodernizuje określone środki trwałe. Oprócz instalacji znajdujących się w ramach budynków i hali magazynowej, jak np. instalacje elektryczne, kanalizacyjne, sanitarne, odgromowe, hydrantowa, deszczowa, instalacja gazowa i kotłownia, skarżąca spółka prowadzi prace mające na celu umieszczenie niezbędnych instalacji i sieci na terenie swojej działki - poza obrębem samych budynków.

1. W ramach tych sieci i instalacji należy wskazać na: zaopatrzenie w wodę z miejskiej sieci wodociągowej; sieć kanalizacji sanitarnej oraz sieć kanalizacji deszczowej; linię gazową.

Skarżąca spółka wyjaśniła, że zewnętrzna sieć wodociągowa zlokalizowana na terenie działki prowadzić będzie od przyłącza spółki wodociągowej do punktów poboru zlokalizowanych na terenie działki (np. w budynkach/hali, do instalacji pobierających wodę). W ramach planowanej sieci wodociągowej na terenie działki powstanie wodociąg "główny" - rozprowadzający wodę po terenie działki oraz przyłącza związane z poszczególnymi budynkami (np. łączące główny wodociąg z danym budynkiem - zwane też "przyłączami budynku"). Te przyłącza będą doprowadzały wodę wyłącznie do danego budynku, w odróżnieniu do wodociągu "głównego", rozprowadzającego wodę po terenie całej działki. W odniesieniu do sieci kanalizacji sanitarnej oraz sieci kanalizacji deszczowej skarżąca spółka wskazała, że odprowadzenie ścieków sanitarnych do istniejącego przewodu przebiegającego po zewnętrznej stronie południowej granicy terenu inwestycji. Jest to instalacja odprowadzająca ścieki sanitarne z terenu inwestycji do istniejącej grawitacyjnej sieci kanalizacji sanitarnej DN500 - do istniejącej studzienki w ul. F[...]. W ramach planowanej sieci kanalizacji sanitarnej na terenie działki powstanie ciąg "główny" - odprowadzający zbiorczo główna masę ścieków z obu budynków na terenie działki. Do "głównej" sieci kanalizacji sanitarnej doprowadzone są przyłącza związane z poszczególnymi budynkami. Te przyłącza będą odprowadzały ścieki wyłącznie z danego budynku (zwane też "przyłączami budynku"), w odróżnieniu od ciągu "głównego", zbierającego ścieki z budynków na terenie działki celem ich odprowadzenia do gminnej sieci kanalizacyjnej. Ponadto, na terenie działki zlokalizowana zostanie sieć kanalizacji deszczowej. Na kanalizację tę składać się będą rury, studzienki, kanały z rur dwuściennych, odwodnienie liniowe, kratki ściekowe i wszelkie inne części mającej powstać sieci. Sieć kanalizacji deszczowej zbierać będzie wodę opadową z terenu działki i z budynków na terenie działki celem jej retencjowania w zbiorniku retencyjnym a potem odprowadzania do istniejącej sieci kanalizacyjnej miejskiej. Co się zaś tyczy linii gazowej, skarżąca spółka wyjaśniła, że zamierza wybudować instalację gazową od przyłącza (od szafki gazowej, od zaworu głównego w granicy działki) udostępnionego przez spółkę gazowniczą - do budynku, w którym znajduje się pomieszczenie z kotłem gazowym (zwany też linią gazową). Będzie to instalacja gazowa umiejscowiona w gruncie. Jest to zewnętrzny odcinek powiązany funkcjonalnie z pomieszczeniem kotła gazowego w budynku. W budynku znajduje się dalszy odcinek instalacji gazowej doprowadzający gaz do kotła gazowego, biegnący po ścianie budynku.

2. Zaopatrzenie w energię elektryczną z istniejącego kabla energetycznego z przyłączem zlokalizowanym po południowej granicy terenu. W zakresie budowy linii energetycznych i oświetlenia skarżąca spółka wyszczególnia takie pozycje jak: stacja słupowa transformatorowa (w tym rozdzielnica, będąca częścią stacji transformatorowej); zasilanie - linie kablowe; linie kablowe oświetlenia; słupy oświetleniowe. Powyższe pozycje dotyczą sieci niskiego napięcia na terenie inwestycji zasilających obiekty zakładu i słupów oświetlenia zewnętrznego. Są to sieci zewnętrzne łączące poszczególne obiekty i budynki. Linie kablowe na terenie działki zasilane będą z rozdzielni głównej przy stacji transformatorowej, a stacja zasilona będzie ze złącza kablowego (średniego napięcia) udostępnionego przez przedsiębiorstwo energetyczne - znajduje się ono na granicy działki skarżącej spółki. Słupy oświetleniowe zlokalizowane są na obrzeżach działki. Linie kablowe oświetlenia oraz zasilania biegną w gruncie. Jak wynika z nazwy stacji transformatorowej - umiejscowiona jest ona na słupie wkopanym w grunt. Skarżąca spółka dodała, że przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe zaakceptował zespół projektantów opracowujący projekty inwestycji.

W związku z powyższym skarżąca spółka zadała dwa pytania:

Czy opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budynek podlegać będzie łącznie dany budynek (b. administracyjny oraz hala) wraz z przyłączami budynków i linią gazową.

2) Czy pozycje wskazane przez skarżącą spółkę w pkt 2 opisanego zdarzenia przyszłego podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Przedstawiając własne stanowisko w zakresie pytania pierwszego, skarżąca spółka po przywołaniu definicji budowli i budynku określonej w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej: u.p.o.l.), a uszczegółowionej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.; dalej: u.p.b.) stanęła na stanowisku, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budynek podlegać będzie każdorazowo łącznie dany budynek (b. administracyjny oraz hala) wraz z przyłączami budynków i linią gazową, do których to przynależą. W opinii skarżącej, kierując się poglądem zawartym w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2002 r. sygn. akt ICK 5/02, przyłącza budynków i linii gazowa przebiegające w ziemi pomiędzy sieciami "głównymi" a budynkami są fizycznie i funkcjonalnie związane z budynkami wobec czego nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako odrębne przedmioty opodatkowania - opodatkowaniu powinny podlegać jedynie budynki, z którymi są powiązane, od powierzchni użytkowej.

W odniesieniu do pytania drugiego, skarżąca spółka stwierdziła, że mając na uwadze definicję legalną "budowli" oraz stanowisko sądów administracyjnych (skarżąca spółka je przytoczyła), nie powstanie wobec niej obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości z tytułu słupowej stacji transformatorowej wraz z rozdzielnicą będącą częścią stacji, gdyż słupowa stacja transformatorowa nie spełnia przesłanek pozwalających na uznanie jej za budowlę mogącą podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Obowiązek ten powstanie natomiast, zdaniem skarżącej spółki, w odniesieniu do pozostałych wymienionych obiektów.

W interpretacji indywidualnej z dnia [...] r. (nr [...]) organ interpretujący uznał stanowisko skarżącej spółki przedstawione w zakresie obu pytań za nieprawidłowe. W jej uzasadnieniu, organ intepretujący wskazał w zakresie pytania pierwszego, że rozstrzygnięcia wymaga na podstawie u.p.o.l. i pomocniczo na podstawie u.p.b., czy linie wodociągowe, sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz linia gazowa w części przebiegającej w gruncie pomiędzy budynkami a liniami i sieciami "głównymi", stanowią odrębne od budynków przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Mając na uwadze treść art. 2 u.p.o.l., w myśl którego opodatkowaniu podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty; budynki lub ich części; budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, organ intepretujący odwołał się do definicji budowli i budynku zawartych w art. 1 a ust. 1 u.p.o.l. Z przepisów tych wynika, zdaniem organu interpretującego, że aby określić, czy dany składnik majątku podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości konieczne jest dokonanie weryfikacji, czy stanowi on obiekt budowlany w rozumieniu przepisów u.p.b. Organ interpretujący przytoczył zatem treść: art. 3 pkt 1 u.p.b. definiującego "obiekt budowlany", przez który rozumieć należy: budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, obiekt malej architektury; art. 3 pkt 3 u.p.b. definiującego "budowlę"; art. 3 ust. 3a u.p.b. definiującego "obiekt liniowy" oraz art. 3 pkt 9 u.p.b. definiującego "urządzenia techniczne".

Po analizie przytoczonych przepisów organ interpretujący uznał, że linie wodociągowe, sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz linia gazowa w części przebiegającej w gruncie pomiędzy budynkami a liniami i sieciami "głównymi", nie są instalacjami i urządzeniami technicznymi stanowiącymi obiekt budowlany łącznie z budynkiem - są one bowiem niezależnymi od budynku obiektami budowlanymi wymienionymi wprost w definicji obiektu liniowego (wodociąg, kanał, rurociąg, gazociąg). Przedstawione we wniosku charakterystyki sieci instalacji prowadzą bowiem do wniosku, że będą stanowić one obiekty budowlane (rurociągi i kanalizację wraz przyłączami i infrastrukturą uzupełniającą), a zatem będą budowlami podlegającymi na podstawie art. 2 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, odrębnie od budynków należących do skarżącej spółki. Ponadto, jak wskazał organ intepretujący, przyłącza wchodzące w skład infrastruktury linii i sieci uzbrojenia terenu będących przedmiotem zapytania, zostały wprost wymienione w definicji urządzenia budowlanego wskazanej w przepisie art. 3 pkt 9 u.p.b., wobec czego, także z tego powodu, będą stanowić budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

W zakresie dotyczącym pytania drugiego organ interpretujący stwierdził, że z treści przytoczonych przepisów u.p.o.l. i u.p.b., w szczególności art. 3 pkt 3 u.p.b., budowlami opodatkowanymi podatkiem od nieruchomości od swojej wartości będą m.in.: obiekty liniowe, wolnostojące urządzenia techniczne lub części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. W ocenie organu interpretującego, literalne brzmienie cytowanego przepisu wskazuje, iż urządzenia techniczne stanowią samodzielne budowle tylko, gdy są wolnostojące, a zatem nie znajdują się w budynkach i nie są związane z innymi obiektami budowlanymi (m.in. częściami budowlanymi czy fundamentami). Organ intepretujący wskazał zatem, że w przypadku urządzeń technicznych położonych poza budynkami i posiadających części budowlane i/lub fundamenty, takich jak słupowa stacja transformatorowa posadowiona na słupie zagłębionym w ziemi, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowle, podlegają wyłącznie ich części budowlane i/lub fundamenty, a nie cała wartość środka trwałego wskazana w rejestrze środków trwałych. W związku z tym organ interpretujący uznał, że stanowisko skarżącej spółki, że, że słupowa stacja transformatorowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jest nieprawidłowe. Opodatkowaniu podlegają bowiem jej części budowlane, tj. słup wraz z fundamentem. W odniesieniu do pozostałych obiektów, organ intepretujący stwierdził, że stanowią one obiekty budowlane - obiekty liniowe (położone bezpośrednio w ziemi linie kablowe oświetlenia i zasilania) oraz urządzenia budowlane (słupy oświetleniowe), w konsekwencji czego podlegają one jako budowle opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Po bezskutecznym wezwaniu organu intepretującego do usunięcia naruszenia prawa, skarżąca spółka (reprezentowana przez pełnomocnika procesowego) wniosła skargę na wymienioną interpretację, żądając jej uchylenia w całości, uznanie stanowiska prezentowanego przez skarżącą spółkę we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonej interpretacji zarzucono naruszenie:

art. 1a ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 u.p.o.l. w związku z art. 3 pkt 2, pkt 3 oraz pkt 9 u.p.b. poprzez błędną i nieuzasadnioną interpretację;

art. 120 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez wykroczenie przez organ podatkowy poza prawnie wyznaczone granice;

- art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych;

- art. 121 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez naruszenie zasady udzielania niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania.

Skarżąca spółka podniosła w odniesieniu do stanowiska dotyczącego pytania pierwszego, że przyłącza budynków i linia gazowa nie stanowią odrębnych przedmiotów opodatkowania, gdyż są one częścią składową budynku, będąc fizycznie i funkcjonalnie z nim związane, tworząc gospodarczą całość. Istotne wskazówki interpretacyjne w tym zakresie, jak wskazała skarżąca spółka, zawiera powołany we wniosku wyrok SN sygn. akt I CK 5/02. W konsekwencji, zdaniem skarżącej spółki, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegać będzie dany budynek wraz z przyłączami. Ponadto skarżąca spółka zaznaczyła, że fakt łącznego z budynkiem opodatkowania instalacji znajdujących się w samym budynku, organ intepretujący już jej potwierdził w interpretacji indywidualnej z dnia [...] r. nr [...].

W odniesieniu do kolejnego stanowiska, skarżąca spółka wskazując na poglądy orzecznictwa stwierdziła, że słupowa stacja transformatorowa w całości nie spełnia przesłanek pozwalających uznać ją za budowlę (art. 3 u.p.b.), podlegająca opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Uzasadniając zarzuty natury procesowej skarżąca spółka podniosła, że niezastosowanie odpowiednich przepisów doprowadziło do naruszenia zasady praworządności i zasady zaufania do organów podatkowych. Ponadto wskazała, że stanowisko organu nie ma uzasadnienia prawnego, co więcej organ zastosował w wydanej interpretacji rozszerzającą wykładnię prawa, której stosowanie jest zabronione w prawie podatkowym. Zdaniem skarżącej spółki organ intepretujący nie dokonał także szczegółowej analizy przedstawionych przez nią orzeczeń i ich znaczenia dla sprawy.

W odpowiedzi na skargę organ interpretujący wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od skarżącej spółki kosztów postępowania, podtrzymując zajęte w sprawie stanowisko wraz z jego argumentacją.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga nie jest zasadna.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W zakresie pytania pierwszego kwestią sporną jest, czy linie wodociągowe, sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz linia gazowa w części przebiegającej w gruncie pomiędzy budynkami a liniami i sieciami "głównymi" stanowią odrębne od budynków przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

W pierwszej kolejności wskazać należy na art. 2 ustawy u.p.o.l, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: 1) grunty; 2) budynki lub ich części; 3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pojęcie budowli zostało zdefiniowane w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Treść powyższych pojęć ( budowli, obiektu budowlanego), zawartych w ustawie podatkowej, jest zatem determinowana zawartym w tej ustawie odesłaniem do przepisów prawa budowlanego, Stąd też, jak słusznie stwierdził organ w zaskarżonej interpretacji, aby określić, czy dany składnik majątku podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości konieczne jest dokonanie weryfikacji czy stanowi on obiekt budowlany w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) - dalej: u.p.b.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 1u.p.b. pzez pojęcie "obiekt budowlany" rozumieć należy: a) budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, b) budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, c) obiekt malej architektury. Natomiast budowlą, w myśl art. 3 pkt 3 u.p.b., jest obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem malej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki. wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Jak wynika z przytoczonej definicji budowli, ustawodawca wskazując przykładowe obiekty objęte tym pojęciem wymienił wprost obiekty liniowe.

W myśl natomiast przepisu art. 3 ust. 3a u.p.b., obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Jednocześnie, zgodnie z treścią przepisu art. 3 pkt 9 u.p.b. urządzenia budowlane są to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu i gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że linie wodociągowe, sieć kanalizacji sanitarnej i deszczowej oraz linia gazowa w części przebiegającej w gruncie pomiędzy budynkami a liniami i sieciami "głównymi" stanowić będą kanały i rurociągi wraz z przyłączami i infrastrukturą uzupełniającą, które w wyniku prac budowlanych zostaną posadowione bezpośrednio w ziemi. Dodatkowo, analiza opisu zdarzenia przyszłego wskazuje, że przyłącza stanowiące element planowanych linii i sieci stanowić będą połączenie pomiędzy dwoma częściami sieci (rurociągów bądź linii) tworzące jeden obiekt służący przesyłowi mediów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zasadnie uznał organ podatkowy, iż przedmiotowe linie i sieci uzbrojenia terenu nie stanowią instalacji i urządzeń technicznych stanowiących obiekt budowlany łącznie z budynkiem. Ich charakterystyka odpowiada bowiem odrębnej kategorii obiektów budowlanych - obiektom liniowym, których przykładem są: wodociąg, kanał, rurociąg, gazociąg. Opisane przez Spółkę we wniosku sieci instalacji gazowych tworzą w całości odrębne od budynku, choć powiązane w z nim funkcjonalnie obiekty budowlane (rurociągi i kanalizację wraz przyłączami i infrastrukturą uzupełniającą). Tym niemniej w świetle przytoczonych na wstępie definicji trzeba w opisanym stanie faktycznym odróżnić te części instalacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej i linii gazowej, które stanowią budowle, części, które są urządzeniami budowlanymi oraz części stanowiące część budynku. Obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Na budynek składają się więc nie tylko fundamenty, dach, przegrody budowlane wydzielające go z przestrzeni, ale także znajdujące się w nim instalacje (rozumiane jako zespół przewodów i urządzeń doprowadzających wodę, prąd, gaz do jakiegoś obiektu - Słownik języka polskiego, www.sjp.pwn.pl) i urządzenia techniczne. Istniejące w budynku instalacje gazowe, elektroenergetyczne, wodociągowe, telekomunikacyjne, kanalizacyjne stanowią zatem część budynku jako obiektu budowlanego, a nie część rurociągu czy gazociągu (budowli), do którego muszą być przyłączone. Przyłącze znajdujące się poza budynkiem i umożliwiające połączenie sieci kanalizacji i sieci gazowej wewnątrz budynku oraz znajdujących się na zewnątrz nie jest urządzeniem technicznym stanowiącym część budynku, ale urządzeniem budowlanym w rozumieniu przepisów prawa budowlanego i budowlą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Część rurociągu i gazociągi pozostająca poza budynkiem stanowić będzie odrębną od budynku budowlę zarówno w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, jak i przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W konsekwencji przyjąć należy, że tylko ta część instalacji gazowej opisana we wniosku, która znajduje się wewnątrz budynku stanowi część tego budynku, natomiast część, której dotyczyło pytanie – odcinek zewnętrzny, powiązany funkcjonalnie z kotłem gazowym w budynku, będzie stanowić oddzielną budowlę, podlegającą odrębnie opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (przykładowo por. Wyrok NSA z dnia 10 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2498/11). Tym samym stanowisko organu, wyrażone w zaskarżonej interpretacji było w tym zakresie prawidłowe.

Kwestią sporną w odniesieniu do pytania drugiego było objęcie opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości słupowej stacji transformatorowej wraz z rozdzielnicą będącą częścią tej stacji.

Jednocześnie, z treści przepisów u.p.o.l. i u.p.b. przytoczonych przez organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji wynika, że do kategorii "budowle" zalicza się (zgodnie z treścią art. art. 3 pkt 3 u.p.b.) obiekt budowlany niebędący budynkiem łub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwałe związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe łub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle przytoczonej na wstępie definicji, jako budowla opodatkowanymiu podatkiem od nieruchomości podlegać będą od swojej wartości będą m.in. wolno stojące urządzenia techniczne lub części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W ocenie Sądu słusznie organ wskazał w zaskarżonej interpretacji, że literalne brzmienie cytowanego przepisu wskazuje, iż urządzenia techniczne stanowią samodzielne budowle tylko, gdy są wolno stojące, a zatem nie znajdują się w budynkach i nie są związane z innymi obiektami budowlanymi (m.in. częściami budowlanymi czy fundamentami). Zwrócił na to też uwagę NSA w wyroku z dnia 27 września 2013 r., sygn. akt II FSK 2492/12, wskazując, że ustawodawca odróżnia części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia (stanowiące budowlę w świetle art. 3 ust. 3 u.p.b.) od samych urządzeń, których nie obejmuje pojęcie budowli (por. Też wyrok NSA z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1382/09). Natomiast, jak trafnie stwierdził organ podatkowy, w przypadku urządzeń technicznych położonych poza budynkami i posiadających części budowlane i/lub fundamenty – takich właśnie, jak sporna słupowa stacja transformatorowa posadowiona na słupie zagłębionym w ziemi, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowle podlegają części budowlane i/lub fundamenty. Nie ma tym wypadku znaczenia, że cała stacja transformatorowa jest traktowana przez podatnika jako jeden środek trwały Wartość podatku obliczana będzie nie od wartości całego środka trwałego, ale od jego części budowlanych (słup wraz z fundamentem).

Prawidłowo też organ uznał w odniesieniu do pozostałych obiektów wymienionych w pkt 2 lit b-d wniosku, że stanowią one obiekty budowlane - obiekty liniowe (położone bezpośrednio w ziemi linie kablowe oświetlenia i zasilania) oraz urządzenia budowlane (słupy oświetleniowe), a tym samym będą to budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Dokonana przez organ wykładnia przepisów u.o.p.l. oraz u.p.b. była zatem prawidłowa, co czyni bezzasadnym zarzut oparcia zaskarżonej interpretacji o niedopuszczalną rozszerzającą wykładnię przepisów prawa.

Za niezasadne należało uznać zarzuty naruszenia przepisów postępowania – art. 121 § 1 i § 2 O.p. Wbrew bowiem stanowisku strony interpretacja zawiera uzasadnienie prawne, w którym wyjaśniono rozumienie zastosowanych przepisów oraz odniesiono je do przytoczonych przez stronę okoliczności. Organ też odnosił się do podniesionych przez stronę argumentów, w tym wywiedzionych z powołanych orzeczeń sądowych, natomiast realizacja zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych nie wymaga od organu szczegółowej analizy i odniesienia się do wszystkich przywołanych przez stronę orzeczeń. Bezpodstawny jest także zarzut naruszenia zasady udzielania niezbędnych informacji i wyjaśnień przepisów prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem postępowania gdyż przepis ten nie znajduje zastosowania w postępowaniu o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Mając na uwadze powyższe skarga jako bezzasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. , poz. 270 ze zm.).