III SA/Po 882/14

Uzasadnienie

Orzeczeniem Komisji Odwoławczej Instytucji Zarządzającej WRPO z dnia

[...] czerwca 2014 r., nr sprawy [...], wydanym na podstawie art. 30b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t.j. Dz. U. z 2009 r., Nr 84, poz. 712, ze zm., zwanej dalej "u.z.p.p.r.") oraz Procedury Odwoławczej Wielkopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, Komisja Odwoławcza Instytucji Zarządzającej Wielkopolskim Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2007-2013, zwana dalej "KO", oddaliła protest WM, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą WM z siedzibą w P., zwanego dalej skarżącym, od oceny formalnej dokonanej przez Departament Wdrażania Programu Regionalnego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w dniu [...] marca 2014 r., odrzucającej wniosek o dofinansowanie projektu nr [...], pt. [...], zwanego dalej "projektem".

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2014 r. skarżący wystąpił do Zarządu Województwa Wielkopolskiego, jako Instytucji Zarządzającej Wielkopolskim Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2007-2013, zwanej dalej "IZ",

o dofinansowanie projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach konkursu nr 19/I/2013 Priorytet I Konkurencyjność przedsiębiorstw, dla Działania 1.1 "Rozwój mikroprzedsiębiorstw".

Pismem z dnia [...] lutego 2014 r., skarżący został wezwany do uzupełnienia wniosku o dofinansowanie poprzez prawidłowe określenie statusu skarżącego, uwzględniającego wszelkie powiązania osobowe i kapitałowe z innymi podmiotami.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, skarżący w piśmie z dnia [...] lutego 2014 r. przedstawił wykaz podmiotów, w których istnieją powiązania kapitałowe i osobowe poprzez osobę skarżącego. Skarżący przedstawił strukturę zatrudnienia i roczną wartość obrotów netto w ww. podmiotach. Dane te zostały również uwzględnione w korekcie dokumentacji projektowej. Skarżący wskazał wartość RJR w roku n-2 równą [...], n-1 – [...], a w aktualnym roku obrotowym – [...].

Oceną z dnia [...] marca 2014 r., IZ odrzucił wniosek skarżącego z powodu niespełnienia kryterium formalnego. Organ wskazał, iż dokonując analizy wyjaśnień załączonych do skorygowanej dokumentacji, a także dokumentów rejestrowych ustalił, iż skarżący prowadzi przedsiębiorstwo powiązane z podmiotem X, zwanym dalej Spółką. W wyjaśnieniach skarżący przyjął jednak, iż wskazany podmiot ma status przedsiębiorstwa partnerskiego z przedsiębiorstwem skarżącego. Skutkuje to nieprawidłowymi, w ocenie organu, wyliczeniami dotyczącymi struktury zatrudnienia, bowiem skarżący uwzględnił jedynie 50% danych dotyczących struktury zatrudnienia oraz rocznej wartości obrotów w Spółce. Zgodnie z danymi z KRS, skarżący jako wspólnik w Spółce jest uprawniony do jej reprezentowania, w tym do jednoosobowego składania oświadczeń woli i zaciągania zobowiązań w imieniu spółki, zatem ma prawo do wywierania dominującego wpływu na to przedsiębiorstwo. Ze względu na prowadzenie działalności na tym samym właściwym rynku lub rynkach pokrewnych przez skarżącego i Spółkę, należy uznać te podmioty za przedsiębiorstwa powiązane. Skarżący powinien dodać 100% danych Spółki do danych skarżącego, przy uwzględnieniu nie tylko powiązania kapitałowego, ale również osobowego. Na tej podstawie liczba zatrudnionych osób w roku powstania skarżącego n-2 wyniosła [...], a w kolejnych latach – n-1 – [...] i n – [...], co zgodnie z definicją z Załącznika I do Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych; Dz. Urz. UE 2008 L 214/3, ze zm., zwanego dalej rozporządzeniem), przyznaje skarżącemu status małego przedsiębiorstwa.

Od powyższej oceny projektu skarżący wniósł protest do Dyrektora Biura Obsługi Funduszy, kwestionując uznanie Spółki za przedsiębiorstwo powiązane. Skarżący wskazał, iż jest wspólnikiem w Spółce w wymiarze 50%, co nie daje większości, spółka ze względu na formę nie posiada organów, które mogłyby być powołane lub odwołane. Skarżący nie jest w stanie samodzielnie kontrolować drugiego przedsiębiorstwa (Spółki), bowiem wprawdzie może składać jednoosobowo i przyjmować oświadczenia woli i reprezentować Spółkę samodzielnie, jednak jedynie w zakresie zwykłego zarządu i może zaciągać zobowiązania w imieniu Spółki do [...] zł. W ocenie skarżącego, nie jest on podmiotem dominującym wg wytycznych i definicji MŚP z Zalecenia Komisji Europejskiej 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r.; spełnia on natomiast przesłanki definicyjne przedsiębiorstwa partnerskiego.

Orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2014 r., KO oddaliła protest skarżącego, wskazując w uzasadnieniu, iż skarżący został wezwany do właściwego określenia statusu i wielkości przedsiębiorstwa, uwzględniającego strukturę zatrudnienia w podmiotach powiązanych oraz zweryfikowanie i prawidłowe ujęcie danych. Przedstawiając wyjaśnienia skarżący za partnerskie, niepowiązane, uznał trzy spółki, ze względu na działanie na niepokrewnych rynkach. Również Spółkę skarżący uznał za przedsiębiorstwo partnerskie, bo wprawdzie działa na tym samym rynku co skarżący, jednak skarżący nie posiada dominującego wpływu i nie ma większości głosów. Wobec przyjęcia takich założeń, po dokonaniu obliczeń skumulowanych danych dotyczących zatrudnienia, skarżący określił swój status jako mikroprzedsiębiorstwo. W ocenie KO z faktu uprawnienia skarżącego do reprezentowania Spółki i jednoosobowego składania w jej imieniu oświadczeń woli i zaciągania zobowiązań wynika, iż ma on prawo do wywierania dominującego wpływu na to przedsiębiorstwo. Ze względu na prowadzenie działalności na tym samym rynku, wskazane podmioty, tj. skarżącego i Spółkę, należy uznać za przedsiębiorstwa powiązane, co prowadzi do konieczności uwzględnienia 100% danych Spółki i w dalszej kolejności do kwalifikacji skarżącego jako posiadającego status przedsiębiorstwa małego z liczbą zatrudnionych: n-2 równe [...] etatu, n-1 – [...] i n – [...]. Zgodnie z pkt 18a Szczegółowego opisu priorytetów WRPO, jak również postanowieniami pkt 1 lit. a w części II A Regulaminu Konkursu nr 19/I/2013, o dofinansowanie w ramach Działania 1.1 WRPO mogą się ubiegać podmioty posiadające status mikroprzedsiębiorstwa. Uznać należało, iż skarżący prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, kontroluje również bezpośrednio drugie przedsiębiorstwo (Spółkę), co prowadzi do konkluzji, iż tworzą one jedno przedsiębiorstwo. Skarżący, jako osoba zaangażowana w działanie obu przedsiębiorstw, będzie działać we wspólnym celu obu przedsiębiorstw, które działają na tym samym rynku. Na podstawie art. 3 pkt 3 Załącznika I rozporządzenia KO uznała, iż Spółka posiada względem skarżącego status przedsiębiorstwa powiązanego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na informację KO IZ WRPO z dnia [...] czerwca 2014 r. w przedmiocie oddalenia protestu, skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia oraz zasądzenie kosztów. Skarżonemu rozstrzygnięciu skarżący zarzucił naruszenie art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r. poprzez przyjęcie na skutek wadliwie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, iż projekt należy ocenić negatywnie, art. 3 ust. 3 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz. Urz. UE 2008 L 214/3) poprzez błędną wykładnię i uznanie, że skarżący jest przedsiębiorcą powiązanym z przedsiębiorstwem Spółki z uwagi na uprawnienie skarżącego do reprezentacji i jednoosobowego składania oświadczeń woli oraz zaciągania zobowiązań w imieniu spółki – kontrolowania bezpośrednio spółki i wywierania dominującego wpływu, podczas gdy prawidłowa interpretacja powinna prowadzić do wniosku, iż przedsiębiorstwa nie są powiązane. Nadto skarżący zarzucił naruszenie art. 31 ust. 1 u.z.p.p.r. poprzez przeprowadzenie oceny protestu w sposób nierzetelny i pobieżny, bez szczegółowego rozważenia spornej kwestii i ustosunkowania się do poszczególnych argumentów wskazujących na brak dominującego wpływu skarżącego na Spółkę oraz art. 30b ust. 7 u.z.p.p.r. poprzez niewydajnie informacji o niepodleganiu protestu rozpoznaniu w przewidzianym ustawą terminie.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż organ nie dokonał badania struktury własności podmiotów gospodarczych, kierując się wyłącznie informacjami ogólnodostępnymi dot. Spółki, a zawartymi w KRS. Organ powinien zbadać rzeczywiste stosunki między skarżącym a Spółką i ustalić realny wpływ skarżącego na działalność Spółki. Skarżący wskazał, iż żadna z przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 3 załącznika I do rozporządzenia nie zachodzi, tj. skarżący nie jest udziałowcem ani akcjonariuszem w Spółce, nie posiada prawa do wyznaczania lub odwoływania większości członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego z uwagi na brak takich organów ze względu na formę spółki, nie wywiera on dominującego wpływu na przedsiębiorstwo, ani nie kontroluje samodzielnie jego działalności. Uprawnienia skarżącego, w ramach Spółki, wynikające z posiadania 50% udziałów, są ograniczone do czynności zwykłego zarządu i zaciągania zobowiązań do [...] zł. Jest on zobowiązany do równego udziału w zyskach i uczestniczenia w stratach Spółki. Spółka dysponuje odpowiednim sprzętem, o który wnioskował Skarżący, zatem twierdzenie organu, iż istnieje ryzyko, że fundusze zostaną wykorzystane przez przedsiębiorstwo niebędące wnioskodawcą są nieprawidłowe i niezasadne. Ponadto, nawet po dodaniu 100% zatrudnionych przez Spółkę pracowników – zatrudnienie przez skarżącego w roku 2013 wyniosłoby [...] osób i w 2012 roku – [...], a zatem nie zaistniałby warunek dwóch kolejnych okresów z przekroczeniem 10 zatrudnionych osób. W powyższej sytuacji skarżącego nadal należałoby uznać za mikroprzedsiębiorstwo. Organ nie dokonał badania faktycznego wpływu skarżącego na Spółkę, jak i Spółki na skarżącego, a także nie ustosunkował się do podnoszonych w proteście argumentów. Ponadto organ rozpoznał protest w 71 dniu po jego otrzymaniu, natomiast zgodnie z art. 30b ust. 7 maksymalny termin wynosi 70 dni, a w uzasadnionych przypadkach, w szczególności związanych z wykorzystaniem w postępowaniu odwoławczym ekspertów, może być wydłużony do łącznego czasu rozpoznawania nie dłuższego niż 90 dni, co jednak wymaga pisemnego zawiadomienia wnioskodawcy, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu organ wskazał, iż ocena formalna złożonych projektów dokonywana jest w oparciu o złożoną przez wnioskodawcę dokumentację projektową i na podstawie informacji tam przedstawionych, a KO może uwzględniać jedynie dane dostępne osobom w trakcie przeprowadzania oceny zawartej w dokumentacji projektowej. Skarżący został wezwany do uzupełnienia wniosku i to na nim spoczywał obowiązek dowiedzenia, że zostały spełnione warunki i kryteria przyznania pomocy. W ocenie organu fakt, iż skarżący jest uprawniony do reprezentowania Spółki i zaciągania zobowiązań w jej imieniu powoduje, iż istnieje pomiędzy nimi powiązanie. Skarżący posiada, zgodnie z dokumentami rejestrowymi, kompetencje decyzyjne i kontrolne, zatem bezpośrednio kontroluje drugie przedsiębiorstwo, w którym jest współwłaścicielem – powoduje to w istocie, iż Spółka tworzy ze skarżącym jedno przedsiębiorstwo. Umowa spółki, złożona na etapie protestu, nie została zweryfikowana, bowiem postępowanie przed KO nie toczy się wg przepisów Kpa (na podstawie art. 37 u.z.p.p.r.) i protestujący nie ma możliwości uzupełniania dokumentacji konkursowej. W ocenie organu skarżący może reprezentować spółkę w pełnym zakresie, a ograniczenie do czynności zwykłego zarządu ma charakter wewnętrzny. Organ nie zgodził się ze stanowiskiem skarżącego, iż wsparcie uzyskane z funduszy UE nie będzie wykorzystane przez Spółkę, bowiem zarówno skarżący, Spółka jak i pozostałe spółki prowadzą działalność zlokalizowaną pod tym samym adresem i tworzą grupę podmiotów mających kompleksową ofertę, kojarzonych jako jedną markę. W zakresie obliczenia wskaźnika zatrudnienia organ przedstawił stosowną tabelę z wyliczeniami dla każdego ze związanych ze skarżącym przedsiębiorstw, wskazując, iż już w momencie powstania firmy – nabył status małego przedsiębiorstwa. Organ wskazał ponadto, iż rozpatrzenie protestu po terminie nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia, a u.z.p.p.r. nie przewiduje sankcji za wydanie orzeczenia KO po upływie terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi( t.j Dz. U. z 2012 r., poz.270, ze zm. ) sądy administracyjne sprawują w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, co oznacza, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem materialny, określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. W myśl art. 3 § 3 p.p.s.a – sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.

Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie.

Przedmiotem kontroli Sądu jest orzeczenie Komisji Odwoławczej Instytucji Zarządzającej Wielkopolskim Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2007-2013, oddalające protest skarżącego od oceny formalnej dokonanej przez Departament Wdrażania Programu Regionalnego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego odrzucającej wniosek o dofinansowanie. W przedmiotowym wniosku skarżący podał, iż spełnia kryterium mikroprzedsiębiorstwa, natomiast w ocenie organu nie spełnia on powyższego kryterium.

Artykuł 37 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju stanowi, iż do postępowania w zakresie ubiegania się o dofinansowanie na podstawie tejże ustawy - ze środków pochodzących z budżetu państwa lub ze środków zagranicznych - nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Wyklucza to weryfikację zaskarżonego aktu z perspektywy rozwiązań przyjętych w k.p.a. Natomiast podzielić należy stanowisko, które dopuszcza możliwość posługiwania się, w ramach sądowej kontroli ocen projektów ubiegających się o dofinansowanie - postanowieniami systemu realizacji programu, łącznie z odpowiednimi przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Jednocześnie przyjąć należy jako słuszny pogląd, że kontrola sądowoadministracyjna sprowadza się w tym przypadku do zbadania, czy dokonana ocena projektu nie narusza powyższych reguł. Powyższe oznacza, że Sąd nie jest uprawniony do weryfikacji merytorycznej wniosku (projektu), lecz wyłącznie do kontroli oceny projektu dokonanej przez organy w aspekcie kompletności oceny oraz jasności kryteriów tejże oceny.

Ocena czy przedsiębiorstwo spełnia kryteria przyznania pomocy w ramach programu operacyjnego dokonywana jest w oparciu o przepisy Rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) - Dz. U. UE. L. z dnia 9 sierpnia 2008 r. Nr 214, str.3.

Zgodnie z art. 1 załącznika I do rozporządzenia, za przedsiębiorstwo uważa się podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na jego formę prawną. Zalicza się tu w szczególności osoby prowadzące działalność na własny rachunek oraz firmy rodzinne zajmujące się rzemiosłem lub inną działalnością oraz spółki lub konsorcja prowadzące regularną działalność gospodarczą.

Załącznik wyróżnia trzy kategorie przedsiębiorstw, zbiorczo określane jako "MSP": mikroprzedsiębiorstwa, małe przedsiębiorstwa i średnie przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 2 ust. 3 załącznika, mikroprzedsiębiorstwo definiuje się jako przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż 10 pracowników i którego roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie przekracza 2 milionów EUR.

W art. 3 załącznika zawarta została natomiast definicja przedsiębiorstwa samodzielnego, partnerskiego i powiązanego. Zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 1 załącznika, przedsiębiorstwo samodzielne oznacza każde przedsiębiorstwo, które nie jest zakwalifikowane jako przedsiębiorstwo partnerskie w rozumieniu ust. 2, ani jako przedsiębiorstwo powiązane w rozumieniu ust. 3.

Definicja przedsiębiorstwa samodzielnego jest definicją wykluczającą pojęcia przedsiębiorstwa partnerskiego i powiązanego.

"Przedsiębiorstwa partnerskie" oznaczają wszystkie przedsiębiorstwa, które nie zostały zakwalifikowane jako przedsiębiorstwa powiązane w rozumieniu ust. 3 i między którymi istnieją następujące związki: przedsiębiorstwo działające na rynku wyższego szczebla (typu upstream) posiada, samodzielnie lub wspólnie z co najmniej jednym przedsiębiorstwem powiązanym w rozumieniu ust. 3,25 % lub więcej kapitału lub praw głosu innego przedsiębiorstwa działającego na rynku niższego szczebla (typu downstream). Przedsiębiorstwo można jednak zakwalifikować jako samodzielne i w związku z tym niemające żadnych przedsiębiorstw partnerskich, nawet jeśli niżej wymienieni inwestorzy osiągnęli lub przekroczyli pułap 25 %, pod warunkiem że nie są oni powiązani, w rozumieniu ust. 3, indywidualnie ani wspólnie, z danym przedsiębiorstwem:

Przepis (art. 3 ust. 3) załącznika I do rozporządzenia stanowi, że przedsiębiorstwa powiązane oznaczają przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym z poniższych związków:

a) przedsiębiorstwo ma większość praw głosu w innym przedsiębiorstwie w roli udziałowca/akcjonariusza lub członka;

b) przedsiębiorstwo ma prawo wyznaczyć lub odwołać większość członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego innego przedsiębiorstwa;

c) przedsiębiorstwo ma prawo wywierać dominujący wpływ na inne przedsiębiorstwo zgodnie z umową zawartą z tym przedsiębiorstwem lub postanowieniami w jego statucie lub umowie spółki;

d) przedsiębiorstwo będące udziałowcem/akcjonariuszem lub członkiem innego przedsiębiorstwa kontroluje samodzielnie, zgodnie z umową z innymi udziałowcami/akcjonariuszami lub członkami tego przedsiębiorstwa, większość praw głosu udziałowców/akcjonariuszy lub członków w tym przedsiębiorstwie.

W dalszej części powołanego przepisu wyjaśniono, iż zakłada się, że wpływ dominujący nie istnieje, jeżeli inwestorzy wymienieni w ust. 2 akapit drugi nie angażują się bezpośrednio lub pośrednio w zarządzanie danym przedsiębiorstwem, bez uszczerbku dla ich praw jako udziałowców/akcjonariuszy. Przedsiębiorstwa, które pozostają w jednym ze związków opisanych w akapicie pierwszym z co najmniej jednym przedsiębiorstwem, lub inwestorów, o których mowa w ust. 2, również traktuje się jako powiązane.

Poza powiązaniami danego przedsiębiorstwa z innymi przedsiębiorstwami poprzez udział jednego przedsiębiorstwa w kapitale drugiego, w praktyce występują również powiązania przedsiębiorstw przez osoby fizyczne. Powiązań tych dotyczy ostatni akapit art. 3 ust. 3 załącznika I do rozporządzenia. Przepis ten stanowi: "Przedsiębiorstwa pozostające w jednym z takich związków z osobą fizyczną lub grupą osób fizycznych działających wspólnie również traktuje się jak przedsiębiorstwa powiązane, jeżeli prowadzą swoją działalność lub część działalności na tym samym właściwym rynku lub rynkach pokrewnych". Za "rynek pokrewny" uważa się rynek dla danego produktu lub usługi znajdujący się bezpośrednio na wyższym lub niższym szczeblu rynku w stosunku do właściwego rynku.

W świetle powyższego, oceniając status przedsiębiorstwa należy ustalić, czy dane przedsiębiorstwo (tu osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą) jest również udziałowcem w innych przedsiębiorstwach, czy przedsiębiorstwa te działają na tym samym lub pokrewnych rynkach, czy osoby pozostające w bliskich relacjach osobistych prowadzą wspólnie lub oddzielnie inne przedsiębiorstwa na tym samym lub pokrewnym rynku.

Istota sporu sprowadza się bowiem do oceny, czy wnioskodawca posiadał status mikroprzedsiębiorstwa w rozumieniu ww. rozporządzenia.

Skarżący dokonując obliczeń uznał, jako niepowiązane firmy partnerskie: X1, X2, X3 ponieważ działają one na różnych niepokrewnych rynkach. Firmę X działającą w obszarze produkcji filmowej co stanowi, iż działa ona na tym samym rynku co firma skarżącego WM (osoby fizycznej), uznał on także za przedsiębiorstwo partnerskie, ponieważ udział skarżącego w przedmiotowej spółce nie wywiera dominującego wpływu.

Umowa spółki jawnej została doręczona przez skarżącego na etapie składania protestu.

W momencie składania wniosku, skarżący prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, a nadto był wspólnikiem lub udziałowcem w czterech spółkach. Działalność gospodarcza wszystkich tych podmiotów była prowadzona pod jednym adresem; spółki posiadały również wspólny, szczególnie istotny z punktu widzenia rozpoznawalności znaku towarowego, bądź potocznie – marki, abstrakcyjny człon firmy – X.

Skarżący podnosi, iż w spółce jawnej nie posiadał dominującej pozycji, bowiem według umowy posiada w spółce 50% udziału i nie ma decydującego wpływu, a zatem organy dokonały błędnej wykładni i zastosowania art. 3 ust. 3 załącznika nr I do rozporządzenia.

Wskazać należy, iż prawo decydowania o prowadzeniu spraw spółki samodzielnie przez każdego wspólnika niezależnie od wewnętrznego ograniczenia kwotowego i reprezentowania spółki oznacza, że skarżący miał wpływ na sprawy spółki, a więc prowadził wspólnie inne przedsiębiorstwo i nie był mikroprzedsiębiorcą samodzielnym.

Status przedsiębiorstwa ubiegającego się o dofinansowanie projektu należy oceniać łącznie z powiązanym z wnioskodawcą. Chodzi bowiem o ustalenie rzeczywistego potencjału gospodarczego przedsiębiorstwa ubiegającego się o dofinansowanie. Pominięcie powiązań wpływających na pozycję gospodarczą przedsiębiorstwa mogłoby spowodować przyznanie dofinansowania podmiotowi, którego potencjał, dzięki powiązaniom z innymi podmiotami, przewyższa potencjał przedsiębiorstwa uprawnionego do pomocy. Stanowiłoby to naruszenie warunków przyznawania pomocy publicznej. Wyniki analizy dokonane przez organ w zakresie średniorocznego zatrudnienia wskazały na przekroczenie tego wskaźnika w odniesieniu do liczby pracowników przewidzianych dla zachowania definicji mikroprzedsiębiorstwa w związku z ustaleniem pozycji dominującej skarżącego w spółce jawnej.

Powiązania przez osoby fizyczne pozwalają na wzajemną współpracę przedsiębiorstw, ustalanie wspólnej strategii, wspólnych rynków zbytu, wzajemne udzielanie sobie pożyczek, zawieranie korzystnych dla danego przedsiębiorstwa umów, czy też wspólne korzystanie z nieruchomości lub pomieszczeń niezbędnych do prowadzenia działalności. W przypadku, gdy ta sama osoba jest właścicielem innego przedsiębiorstwa lub wspólnikiem w innych przedsiębiorstwach albo członkiem organów innego przedsiębiorstwa, działających na tym samym lub pokrewnym rynku może niewątpliwie wywierać wpływ na działalność przedsiębiorstwa. Możliwość samodzielnego działania i reprezentowania innego podmiotu czyni te działania możliwymi bez względu na oświadczenie beneficjenta o powstrzymaniu się od tego typu działań.

Nie ulega wątpliwości, że skarżący pozostaje w jednym z określonych w art. 3 ust. 3 załącznika związków, będąc wspólnikiem działającym jednocześnie w innych przedsiębiorstwach, które prowadzą swoją działalność lub część działalności na tym samym właściwym rynku lub rynkach pokrewnych.

Przesłanki wskazane w ww. przepisie rozpatrywać należy nie tylko dosłownie, np. jako posiadanie odpowiedniej ilości udziałów w kapitale spółki przez inną spółkę, lecz obiektywnych także okoliczności pozwalających na kontrolowanie jednego podmiotu gospodarczego przez inny. Równie ważne z punktu widzenia badania powiązań są relacje zachodzące pomiędzy przedsiębiorstwami za pośrednictwem kontrolujących je osób fizycznych, przykładowo wspólników, udziałowców, członków zarządu oraz innych osób fizycznych mających faktyczny wpływ na zarządzanie przedsiębiorstwem. W takim przypadku konieczne jest również stwierdzenie, że analizowane podmioty prowadzą działalność na tym samym rynku lub rynkach pokrewnych i co - niezwykle istotne - istnienie okoliczności faktycznych wskazujących na ich współdziałanie. Badając status przedsiębiorstwa należy zatem brać pod uwagę rzeczywistą pozycję ekonomiczną przedsiębiorstwa i jego potencjał gospodarczy, tj. uwzględnić czy jest ono niezależne, bądź czy należy do grupy powiązanej gospodarczo i organizacyjnie (grupa nie musi mieć charakteru formalno-oficjalnego), w szczególności w kontekście czy nieformalnie powiązane przedsiębiorstwa podejmują wspólne działania gospodarcze i czy ich działalność się wzajemnie uzupełnia. Poza tym za istnieniem powiązań gospodarczych i organizacyjnych (również nieformalnych) mogą przemawiać m.in. wspólni klienci, brak wyodrębnienia finansowego, wspólne użytkowanie bazy logistycznej, wspólny sposób prowadzenia biznesu, korzystanie z tych samych kanałów dystrybucji, wspólna strona internetowa, relacje pomiędzy kierownictwem, posługiwanie się wspólnymi pracownikami (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 692/14).

W przedmiotowej sprawie bardzo wyraźnie odznaczają się powiązania funkcjonalne i organizacyjne, takie jak występowanie grupy podmiotów o wspólnym członie firmy pod jednym adresem, świadczących usługi na tym samym rynku bądź rynkach pokrewnych, w których działalność zaangażowany jest skarżący. Wprawdzie w skardze do WSA w Poznaniu skarżący podniósł, iż spółka jawna dysponuje odpowiednim sprzętem filmowym i innymi zasobami, umożliwiającymi świadczenie usług, które skarżący zamierza świadczyć dzięki realizacji przedmiotowego projektu, jednak stoi to w sprzeczności z treścią listy korekt z dnia [...] lutego 2014 r. przedstawionych przez skarżącego, w której podkreślał on, iż spółka nie zamierza konkurować ani kooperować ze skarżącym i nie dysponuje takim sprzętem.

Powiązania wskazane powyżej należało zatem brać pod uwagę dokonując oceny statusu przedsiębiorstwa skarżącego.

Skarżący nie uwzględnił tych powiązań i trwał w przeświadczeniu, że stanowi mikroprzedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji WE.

Skarżący jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą składając wniosek o dofinansowanie, zgodnie z art. 2 ust. 3 załącznika I do rozporządzenia nr 800/2008, określił się jako mikroprzedsiębiorstwo. Jednak nie jest on podmiotem samodzielnym, gdyż jest podmiotem powiązanym w rozumieniu cytowanego art. 3 ust. 3 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008.

Podkreślić przy tym należy, że skarżący przystępując do konkursu, akceptował warunki jego przeprowadzenia, w tym zasady, na jakich określa się status mikroprzedsiębiorstwa jako jeden z warunków formalnych uczestnictwa w tym konkursie. Wynika to z oświadczenia dotyczącego informacji wymaganych do zakwalifikowania przedsiębiorstwa do kategorii MŚP, noty wyjaśniającej dotyczącej typu przedsiębiorstw i wskazanej tam podstawy prawnej.

Weryfikacja natomiast statusu przedsiębiorstwa możliwa jest na każdym etapie poprzedzającym zawarcie umowy. Stroną umowy może być bowiem podmiot, który spełnia wymagania danego programu. Dotyczy to wymagań podmiotowych i przedmiotowych.

To skarżący przed złożeniem wniosku był zobowiązany do zapoznania się z definicją mikroprzedsiębiorcy i koniecznością spełnienia wymagań określonych dla danego programu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stwierdził brak podstaw do uwzględnienia skargi i oddalił ją na podstawie art. 30c ust. 3 pkt 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.