II SA/Bd 1261/13

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Znak: [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B. Zastępca Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy, na podstawie art. 145 i art. 151 § 1 pkt 2, art. 104 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) oraz art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 9 ust. 1 pkt 14 lit.a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r. poz. 674), po wznowieniu postępowania objętego postanowieniem z dnia [...].06.2013 r. uchylił decyzje z dnia:

-[...].11.2009 r., znak: [...] nr [...] w sprawie uznania K. S. z dniem [...].11.2009 r. za osobę bezrobotną oraz przyznania prawa do zasiłku od dnia [...].11.2009 r. w wysokości [...] zł miesięcznie,

-[...].11.2010 r., znak: [...] nr [...] w sprawie utraty przez K. S. prawa do zasiłku od dnia [...].11.2010 r. z powodu upływu maksymalnego okresu jego pobierania,

-[...].05.2011 r., znak: [...] nr [...] w sprawie utraty przez K. S. statusu osoby bezrobotnej z dniem [...].05.2011 r. z powodu podjęcia zatrudnienia (innej pracy zarobkowej),

i odmówił uznania K. S. w dniu [...].11.2009 r. za osobę bezrobotną.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ powołał się na brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wyjaśniając, że bezrobotny to osoba niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej. W związku z powyższym organ podał, że z akt sprawy wynika, iż w okresie od dnia [...].10.2003 r. do dnia [...].11.2011 r. K. S. świadczyła pracę zarobkową na rzecz [...]. W konsekwencji, na dzień rejestracji strona nie spełniała warunków koniecznych do uznania jej za osobę bezrobotną.

Nie zgadzając się z podjętym rozstrzygnięciem K. S. złożyła odwołanie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji. Wskazała, że decyzji zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że w dniu [...].11.2009 r. świadczyła pracę zarobkową, a tym samym nie była osobą bezrobotną. Wyjaśniła, że zawarła umowę akwizycji w dniu [...].10.2003 r. w B. z [...], a nie z [...]. Podała, że ostatnią czynność przewidzianą wspomnianą umową wykonała [...].01.2009 r., po czym zaprzestała jakichkolwiek czynności informując telefonicznie pracownika i rozwiązując tym samym zawartą z [...] umowę. Podkreśliła, że rejestrując się jako osoba bezrobotna była w przekonaniu, że nie łączy ją żadna umowa o świadczenie pracy.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Nr [...] Wojewoda K.-P., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 10 ust. 7 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że K. S., rejestrując się jako bezrobotna w dniu [...].11.2009 r. w Powiatowym Urzędzie Pracy w B. złożyła oświadczenie, że jest osobą niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej. W tej sytuacji, poza spełnieniem innych warunków, mocą decyzji organu zatrudnienia I instancji z dnia [...].11.2009 r. uznana została za osobę bezrobotną od dnia [...].11.2009 r. z prawem do zasiłku dla bezrobotnych od dnia [...].11.2009 r., który pobierała przez 12 miesięcy. Prawo do tego zasiłku ustało z dniem [...].11.2010 r. z powodu upływu okresu jego pobierania na mocy decyzji organu I instancji z dnia [...].11.2010 r. Natomiast status osoby bezrobotnej strona utraciła z dniem [...].05.2011 r. z powodu podjęcia pracy.

Organ podał, że w dniu [...].10.2012 r. PUP został poinformowany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w B., że K. S. będąc osobą bezrobotną zgłoszoną do ubezpieczeń społecznych przez PUP jako płatnika składek na te ubezpieczenia, wykonywała umowę zlecenie świadczoną na rzecz innego płatnika w okresie od [...].01.2010 r. do [...].11.2011 r.

Podał również, że K. S. przedłożyła Powiatowemu Urzędowi Pracy:

-zaświadczenie z [...].01.2013 r. wystawione przez [...] w W. stwierdzające, że K. S. współpracowała z tą firmą, wykonując czynności na rzecz [...] na podstawie umowy akwizycji zawartej w dniu [...].10.2003 r., a rozwiązanej dnia [...].11.2011 r.,

-zaświadczenie z [...].01.2013 r. wystawione przez ZUS, poświadczające zgłoszenie strony do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy - zlecenia przez płatnika [...] w okresie od [...].01.2010 r. do [...].11.2011 r.

W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał na brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z którym bezrobotnym jest osoba niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej, albo jeżeli jest osobą niepełnosprawną, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu pracy, nieucząca się w szkole (...), zarejestrowana we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy oraz poszukująca zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Organ wyjaśnił, że "inną pracą zarobkową" w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, jest wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy agencyjnej, zlecenia, o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych. Z powyższego organ wywiódł, że dla uzyskania statusu osoby bezrobotnej konieczne jest nie tylko niezatrudnienie, ale także niewykonywanie innej pracy zarobkowej, pobieranie renty, niepodleganie obowiązkowi ubezpieczenia społecznego czy też nieuzyskiwanie miesięcznie przychodu w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia z innych źródeł niż praca zarobkowa. Sam fakt posiadania jakiejkolwiek pracy zarobkowej, bez względu na wysokość zarobku, skutkuje brakiem możliwości uzyskania lub utratą statusu osoby bezrobotnej. Nie jest bowiem dopuszczalne równolegle posiadanie statusu osoby bezrobotnej i wykonywanie pracy zarobkowej, pobieranie renty lub podleganie obowiązkowi ubezpieczenia społecznego.

Organ podniósł, że akta sprawy pozwalają na uznanie, że strona została pouczona o wymogach uzyskania statusu osoby bezrobotnej.

Ze stanu faktycznego ustalonego od dnia [...].11.2009 r. (data rejestracji i uznania za osobę bezrobotną) do dnia [...].05.2011 r. (data utraty statusu osoby bezrobotnej) wynika, że w tym czasie K. S. była osobą wykonującą pracę zarobkową na podstawie umowy zlecenia. Skarżąca cywilnoprawną umową zlecenia (akwizycji) była związana od [...].10.2003 r. do [...].11.2011 r. i w związku z tym stwierdzić należało, że strona nie spełniała ustawowych warunków do uznania jej za osobę bezrobotną.

Od powyższej decyzji K. S. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy, poprzez umorzenie postępowania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia organowi l instancji.

Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 10 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, poprzez ich błędne zastosowanie polegające na uznaniu przez organ, że skarżącej nie przysługuje status osoby bezrobotnej, podczas gdy w czasie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie wykonywała ona pracy na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ponadto, zarzuciła naruszenie art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80, art. 84 § 1 k.p.a., poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, a mianowicie treści dokumentów w postaci zaświadczenia [...] z [...].01.2013 r., oraz zaświadczenia ZUS z [...].01.2013 r., oraz zeznań skarżącej, z których wynika że w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie wykonywała pracy na podstawie umów cywilnoprawnych.

Skarżąca zarzuciła ponadto błąd w ustaleniach faktycznych i błędne zastosowanie przepisów, polegające na uznaniu przez organ, że skarżącej nie przysługuje status osoby bezrobotnej, podczas gdy w czasie pobierania zasiłku nie wykonywała pracy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga podlega oddaleniu.

Zaskarżona decyzja została wydana we wznowionym postępowaniu, a organ uznał, iż zachodziła podstawa wznowieniowa określona w art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. zgodnie, z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję.

Zgodzić należy się z Wojewodą, że uzyskanie przez organ I instancji w dniu [...] października 2012 r., a więc po wydaniu decyzji o uznaniu skarżącej za osobę bezrobotną i o przyznaniu jej prawa do zasiłku dla bezrobotnych wiedzy o wykonywaniu przez nią pracy na podstawie umowy zlecenia od dnia [...] października 2003 r. do dnia [...] listopada 2011 r., która to okoliczność nie była znana organowi, uprawniało do wznowienia postępowania oraz uchylenia decyzji w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej. Decyzje te zostały wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 674) zwanej dalej "ustawą".

W art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy ustawodawca określił wyczerpująco wymogi nabycia statusu bezrobotnego wskazując, że osoba taka nie może być zatrudniona i nie może wykonywać innej pracy zarobkowej. Z kolei z art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy wynika, że za inną pracę zarobkową uważa się między innymi wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy agencyjnej.

Z powyższej regulacji zatem wynika, że status osoby bezrobotnej jest w pełni zdefiniowaną instytucją prawną, a nie stanem faktycznym wynikającym z braku wykonywania pracy zarobkowej. Aby zostać uznanym za osobę bezrobotną wszystkie wymogi ustawowe muszą zostać spełnione łącznie, co oznacza, że brak któregokolwiek z nich wyklucza nabycie, czy zachowanie omawianego statusu. Podnieść należy, że dla uzyskania statusu osoby bezrobotnej konieczny jest nie tylko brak zatrudnienia, ale także nie wykonywanie innej pracy zarobkowej, czy też nie uzyskiwanie przychodu z innych źródeł niż praca zarobkowa. Sam fakt zatrudnienia (zarobkowania) lub podjęcia w czasie zarejestrowania w urzędzie pracy jakiejkolwiek pracy zarobkowej, bez względu na wysokość zarobku, skutkuje brakiem możliwości uzyskania lub utratą statusu osoby bezrobotnej. Nie jest bowiem dopuszczalne prawnie równoległe posiadanie statusu osoby bezrobotnej i wykonywanie pracy zarobkowej. Jeżeli osoba bezrobotna aktywizuje swoją sytuację zawodową, to nie może zarazem pozostawać osobą o statusie bezrobotnego i korzystać z zasiłku dla bezrobotnych wypłacanych ze środków przeznaczonych na łagodzenie skutków bezrobocia (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12.12.2012 r., sygn. akt III SA/Gd 702/12).

Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że nie ma znaczenia, że skarżąca od momentu zarejestrowania jako bezrobotna nie wykonywała żadnej pracy zarobkowej i - jak twierdzi - była całkowicie nieaktywna. Jak bowiem wyżej wspomniano o uznaniu za osobę bezrobotną nie decyduje charakter wykonywanej pracy zarobkowej ani to, czy przynosi ona wymierny dochód, lecz sam fakt podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Podkreślić należy, że art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy jest sformułowany w sposób kategoryczny i wyklucza rozstrzyganie przez organ na podstawie uznania administracyjnego. Dlatego organ nie może brać pod uwagę szczególnych okoliczności konkretnej sprawy. W sprawach o przyznanie lub odmowę przyznania statusu bezrobotnego postępowanie wyjaśniające sprowadza się do ustalenia, czy w sprawie zachodzą okoliczności faktyczne wyliczone w powołanym przepisie.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie istotne dla organu było jedynie to, że w dniu [...] października 2003 r. skarżąca zawarła na czas nieokreślony umowę zlecenia a zatem wykonywała inną pracę zarobkową i umowa ta nie została rozwiązana w chwili wydawania decyzji objętych postępowaniem wznowieniowym. Natomiast żadne inne okoliczności, w tym również te podnoszone przez skarżącą nie mogły mieć w przedmiotowej sprawie znaczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd, nie znajdując podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji, oddalił skargę na mocy art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).