IV SA/Wa 2645/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2014-01-07Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Łukasz Krzycki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. A. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. A. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W dniu 11 października 2013 r. M. A. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny.
W przedmiotowej skardze cudzoziemiec wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podkreślił, że istnieje realna obawa, że jej wykonanie spowoduje dla niego nieodwracalne skutki poprzez pozbawienie go uczestnictwa w postępowaniu przed sądem administracyjnym wywołanym wniesieniem skargi.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] organ administracji nie odniósł się do ww. wniosku wnosząc o oddalenie skargi, gdyż po analizie zarzutów nie znalazł podstaw do jej uwzględnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl § 3 tego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powołanego przepisu wynika, iż to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt zostanie wykonany.
W rozpatrywanej sprawie skarżący przywołuje okoliczność braku uczestnictwa w postępowaniu sądowym wywołanym skargą, jeżeli skarżona decyzja zostanie wykonana.
Sąd pragnie zauważyć, że pozostająca w obrocie ostateczna decyzja Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] października 2012 r. nr [...] oraz poprzedzająca ją decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lipca 2012r. nr [...] o odmowie nadania statusu uchodźcy, odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej oraz wydaleniu wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zgody na pobyt tolerowany, wywiera wpływ na sytuacje prawną skarżącego.
Umorzenie postępowania wobec treści art. 40 ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 680 t. j. – dalej ustawa o udzielaniu ochrony), następuje gdy zostanie stwierdzona niedopuszczalność wniosku. Ustawa ta stanowi, że wniosek jest niedopuszczalny, gdy po otrzymaniu decyzji ostatecznej o odmowie nadania statusu uchodźcy wnioskodawca złożył nowy wniosek oparty na tych samych podstawach.
Należy zaznaczyć, że wstrzymanie wykonania decyzji umarzającej postępowanie polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które decyzja ta wywołuje. Fakt, że dany akt jest rozstrzygnięciem umarzającym postępowanie nie przesądza o konieczności odmowy przyznania stronie postępowania sądowego ochrony tymczasowej. O możliwości przyznania ochrony na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie decyduje rodzaj aktu będącego przedmiotem skargi, ale to, czy w postępowaniu sądowoadministracyjnym prowadzonym w granicach sprawy zakończonej ostatecznym rozstrzygnięciem administracyjnym, w wyniku wstrzymania wykonania tego aktu, nastąpi ochrona interesu strony, dysponującej przyznanymi jej przez konkretną normę prawną uprawnieniami (zob. postanowienie NSA z dnia 9 maja 2012 r., sygn. akt II OZ 356/12, postanowienie NSA z dnia 31 października 2012 r., sygn. akt II OZ 923/12; dostępne na https://cbois.nsa.gov.pl).
W niniejszej sprawie należy określić, czy niewstrzymanie wykonania wskazanych we wniosku decyzji będzie skutkowało dla skarżącego znaczną szkodą lub trudnymi do odwrócenia skutkami.
Podkreślić należy, że zaskarżona decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny nie zawiera rozstrzygnięcia w postaci orzeczenia o wydaleniu cudzoziemca z terytorium Polski, a zatem bezpośrednim jej skutkiem nie jest wydalenie skarżącego.
Jednocześnie trzeba zauważyć, że w przypadku złożenia kolejnego wniosku o nadanie statusu uchodźcy nie jest przewidziana specjalna ochrona przed wydaleniem, tak jak w przypadku złożenia pierwszego wniosku o przyznanie statusu uchodźcy (art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzieleniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 680). Wniesienie więc kolejnego wniosku o nadanie statusu uchodźcy nie powoduje wstrzymania z mocy prawa wykonania decyzji o wydaleniu do dnia doręczenia wnioskodawcy decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy. Tym samym wstrzymanie wykonania decyzji o umorzeniu postępowania nie będzie miało wpływu na wykonanie decyzji o wydaleniu.
Podniesiona przez skarżącego we wniosku o wstrzymanie okoliczność braku uczestnictwa w postępowaniu sądowym wywołanym skargą, jeżeli skarżona decyzja zostanie wykonana nie jest związana z rozstrzygnięciem przedmiotowego wniosku. W ocenie Sądu skarżona decyzja nie wywołuje skutku w postaci wydalenia a tym samym nie spowoduje konieczności opuszczenia kraju przez skarżącego. Wstrzymanie jej wykonania nie spowoduje, że poprzednie decyzje skutkujące jego wydaleniem nie będą mogły być wykonane albowiem nie ma między nimi bezpośredniego związku.
Skoro decyzje organów administracji w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie nadania statusu uchodźcy nie prowadzą bezpośrednio do wydalenia wnioskodawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś on sam nie wykazał, w jaki sposób wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji zagwarantuje mu ochronę przed skutkami, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku.
Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Łukasz Krzycki /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. A. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. A. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Uzasadnienie
W dniu 11 października 2013 r. M. A. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny.
W przedmiotowej skardze cudzoziemiec wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Podkreślił, że istnieje realna obawa, że jej wykonanie spowoduje dla niego nieodwracalne skutki poprzez pozbawienie go uczestnictwa w postępowaniu przed sądem administracyjnym wywołanym wniesieniem skargi.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] organ administracji nie odniósł się do ww. wniosku wnosząc o oddalenie skargi, gdyż po analizie zarzutów nie znalazł podstaw do jej uwzględnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W myśl § 3 tego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powołanego przepisu wynika, iż to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt zostanie wykonany.
W rozpatrywanej sprawie skarżący przywołuje okoliczność braku uczestnictwa w postępowaniu sądowym wywołanym skargą, jeżeli skarżona decyzja zostanie wykonana.
Sąd pragnie zauważyć, że pozostająca w obrocie ostateczna decyzja Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] października 2012 r. nr [...] oraz poprzedzająca ją decyzja Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lipca 2012r. nr [...] o odmowie nadania statusu uchodźcy, odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej oraz wydaleniu wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zgody na pobyt tolerowany, wywiera wpływ na sytuacje prawną skarżącego.
Umorzenie postępowania wobec treści art. 40 ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 680 t. j. – dalej ustawa o udzielaniu ochrony), następuje gdy zostanie stwierdzona niedopuszczalność wniosku. Ustawa ta stanowi, że wniosek jest niedopuszczalny, gdy po otrzymaniu decyzji ostatecznej o odmowie nadania statusu uchodźcy wnioskodawca złożył nowy wniosek oparty na tych samych podstawach.
Należy zaznaczyć, że wstrzymanie wykonania decyzji umarzającej postępowanie polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które decyzja ta wywołuje. Fakt, że dany akt jest rozstrzygnięciem umarzającym postępowanie nie przesądza o konieczności odmowy przyznania stronie postępowania sądowego ochrony tymczasowej. O możliwości przyznania ochrony na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. nie decyduje rodzaj aktu będącego przedmiotem skargi, ale to, czy w postępowaniu sądowoadministracyjnym prowadzonym w granicach sprawy zakończonej ostatecznym rozstrzygnięciem administracyjnym, w wyniku wstrzymania wykonania tego aktu, nastąpi ochrona interesu strony, dysponującej przyznanymi jej przez konkretną normę prawną uprawnieniami (zob. postanowienie NSA z dnia 9 maja 2012 r., sygn. akt II OZ 356/12, postanowienie NSA z dnia 31 października 2012 r., sygn. akt II OZ 923/12; dostępne na https://cbois.nsa.gov.pl).
W niniejszej sprawie należy określić, czy niewstrzymanie wykonania wskazanych we wniosku decyzji będzie skutkowało dla skarżącego znaczną szkodą lub trudnymi do odwrócenia skutkami.
Podkreślić należy, że zaskarżona decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy wobec stwierdzenia, że wniosek jest niedopuszczalny nie zawiera rozstrzygnięcia w postaci orzeczenia o wydaleniu cudzoziemca z terytorium Polski, a zatem bezpośrednim jej skutkiem nie jest wydalenie skarżącego.
Jednocześnie trzeba zauważyć, że w przypadku złożenia kolejnego wniosku o nadanie statusu uchodźcy nie jest przewidziana specjalna ochrona przed wydaleniem, tak jak w przypadku złożenia pierwszego wniosku o przyznanie statusu uchodźcy (art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzieleniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 680). Wniesienie więc kolejnego wniosku o nadanie statusu uchodźcy nie powoduje wstrzymania z mocy prawa wykonania decyzji o wydaleniu do dnia doręczenia wnioskodawcy decyzji ostatecznej w sprawie o nadanie statusu uchodźcy. Tym samym wstrzymanie wykonania decyzji o umorzeniu postępowania nie będzie miało wpływu na wykonanie decyzji o wydaleniu.
Podniesiona przez skarżącego we wniosku o wstrzymanie okoliczność braku uczestnictwa w postępowaniu sądowym wywołanym skargą, jeżeli skarżona decyzja zostanie wykonana nie jest związana z rozstrzygnięciem przedmiotowego wniosku. W ocenie Sądu skarżona decyzja nie wywołuje skutku w postaci wydalenia a tym samym nie spowoduje konieczności opuszczenia kraju przez skarżącego. Wstrzymanie jej wykonania nie spowoduje, że poprzednie decyzje skutkujące jego wydaleniem nie będą mogły być wykonane albowiem nie ma między nimi bezpośredniego związku.
Skoro decyzje organów administracji w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie nadania statusu uchodźcy nie prowadzą bezpośrednio do wydalenia wnioskodawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś on sam nie wykazał, w jaki sposób wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji zagwarantuje mu ochronę przed skutkami, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku.
Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.
