II SA/Sz 1396/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
2013-12-30Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Katarzyna Grzegorczyk-Meder /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk – Meder po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółki A. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia kary pieniężnej z tytułu urządzania bez zezwolenia gier hazardowych i określenia jej przybliżonej kwoty postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Uzasadnienie
W dniu [...] r. (data nadania w urzędzie pocztowym widniejąca na kopercie dołączonej do akt I Ko 56/13) SPÓŁKA A. w [...] wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia kary pieniężnej z tytułu urządzania bez zezwolenia gier hazardowych i określenia jej przybliżonej kwoty. Opisana decyzja została doręczona stronie skarżącej w dniu [...] r. (kserokopia zwrotnego potwierdzenia odbioru k. 45 akt sądowych).
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I skarga strony została przekazana do Dyrektora Izby Celnej w dniu [...] r. (vide: zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach I Ko 56/13) celem nadania biegu. Pismo informujące o przekazaniu skargi organowi doręczono pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 5 listopada 2013 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru przy sprawie I Ko 56/13).
Pismem z dnia 12 listopada 2013 r. (data nadania w urzędzie pocztowym widniejąca na kopercie k. 24 akt sądowych) SPÓŁKA A. złożyła za pośrednictwem organu skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r.
W uzasadnieniu ww. wniosku strona wskazała, że skargę nadała w dniu 29 października 2013 r., w sytuacji gdy termin do jej wniesienia upływał z dniem 30 października 2013 r. W dniu 5 listopada 2013 r. skarżąca dowiedziała się z pisma informacyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, iż skarga na decyzję Dyrektora Izby Celnej, została przekazana temu organowi za pośrednictwem Sądu, celem nadania biegu.
W wyniku weryfikacji prawidłowości nadania skargi, Spółka ustaliła, iż na kopercie, w której przekazano skargę wskazano poprawny adres organu - ul.[...] , natomiast mylnie oznaczono adresata przesyłki podając - Wojewódzki Sąd Administracyjny. Spółka wyjaśniła, że skargę adresowała pracownica z tygodniowym stażem pracy. Do wniosku skarżąca załączyła kopię reklamacji jaką skierowała do Poczty Polskiej w[...] , celem wyjaśnienia dostarczenia przesyłki zawierającej skargę pod niewłaściwy adres.
W ocenie Spółki, przesyłka zawierająca skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej wskazywała w sposób poprawny adres odbiorcy, na który operator pocztowy winien dostarczyć przesyłkę, a w przypadku odmowy jej przyjęcia lub stwierdzenia braków uniemożliwiających jej dostarczenie powinien zwrócić ją do nadawcy. Mylne oznaczenie adresata, zdaniem skarżącej, nie upoważniało operatora pocztowego do samodzielnego doręczenia przesyłki na inny adres niż wskazany na kopercie.
Powołując się na art. 3 ustawy Prawo pocztowe, w którym zawarto definicje pojęcia "adresu" jak i "adresata" skarżąca podniosła, że temu pierwszemu pojęciu nadawane jest znaczenie priorytetowe, zważywszy na wymogi odnoszące się nie tylko do wskazania nazwy miejscowości, ulicy oraz jej numeru ale również przyporządkowania tym elementom kodu cyfrowego, odpowiadającego właśnie temu adresowi, jako miejscu doręczenia przesyłki. Tymczasem, w przedmiotowej sprawie Poczta Polska w sposób samodzielny zadecydowała, wbrew intencji nadawcy o adresie dostarczenia przesyłki. Dlatego też, w ocenie wnioskodawczyni, nie powinna ona ponosić konsekwencji wynikających z działań operatora, który lekceważąc dane adresowe, prawidłowo wpisane na kopercie, nie doręczył korespondencji na wskazany adres.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ww. ustawy), w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2), równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 ).
W rozpoznawanej sprawie wniosek o przywrócenie terminu został złożony w związku z uchybieniem terminu do złożenia skargi. W myśl art. 53 § 1 P.p.s.a., skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Stosownie do art. 54 § 1 P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego należy wnieść za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony jest pogląd, iż opisana w przepisie art. 54 § 1 P.p.s.a. zasada wnoszenia skargi do sądu za pośrednictwem organu administracji oznacza, że w przypadku wniesienia jej bezpośrednio do sądu, winien on przekazać skargę właściwemu organowi administracji publicznej. Datą wniesienia skargi będzie wówczas data nadania (złożenia) skargi przez sąd do właściwego organu administracji (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2009 r., sygn. II OSK 1918/08 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
W przedmiotowej sprawie Spółka zaskarżoną decyzję odebrała w dniu 30 września 2013 r., zatem ustawowy termin do złożenia skargi upływał w dniu 30 października 2013 r., który to dzień nie był sobotą, ani dniem wolnym od pracy. Jednak wobec skierowania skargi bezpośrednio do Sądu, została ona przekazana do organu właściwego w dniu 31 października 2013 r., który to dzień należy uznać za dzień złożenia skargi, czyli z uchybieniem ustawowego terminu.
Wynikający z art. 87 § 1 ustawy P.p.s.a. wymóg złożenia wniosku
o przywrócenie terminu w terminie siedmiodniowym, od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu jest warunkiem rozpoznania wniosku, którego badanie następuje
w pierwszej kolejności przed dokonaniem jego merytorycznej oceny. W pierwszej kolejności należy zatem zauważyć, że Spółka o uchybieniu terminu dowiedziała się z otrzymanego dnia 5 listopada 2013 r., pisma informacyjnego Sądu o przekazaniu jej skargi Dyrektorowi Izby Celnej, zatem należało stwierdzić, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nadany dnia 12 listopada 2013 r. został złożony w terminie, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a. dlatego też podlega merytorycznemu rozpoznaniu.
Oceniając brak winy w uchybieniu terminu, sąd powinien uwzględnić wszystkie okoliczności konkretnej sprawy, stosując obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Z brakiem winy mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi, niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu (por. postanowienie NSA z dnia 24 maja 2007 r. sygn. akt I OZ 376/07 publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Za brak winy uważa się sytuację, gdy zainteresowany nie był w stanie pokonać przeszkody przy użyciu sił i środków normalnie dostępnych. Do takich przeszkód zalicza się m.in. stany nadzwyczajne, problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (por. H. Knysiak-Molczyk w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2009, s. 433 ). Z kolei wina w uchybieniu terminu to również wina osób trzecich upoważnionych przez danego uczestnika postępowania do dokonania określonej czynności procesowej w postępowaniu.
W niniejszej sprawie do uchybienia terminu doszło na skutek przekazania skargi (nadanej dnia 29 października 2013 r.) przez operatora pocztowego bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zgodnie z oznaczeniem adresata przesyłki na kopercie, mimo jednoczesnego podania adresu siedziby organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Z tych względów, skarga niezwłocznie po jej wpływie, została przekazana przez Sąd do właściwego organu w dniu 31 października 2013 r. Zdaniem Sądu, wynikające z przeoczenia, błędne oznaczenie adresata skargi przy prawidłowym podaniu jego adresu nie jest czynnością niezawinioną przez stronę i nie stanowi usprawiedliwionej przesłanki do przywrócenia terminu. Błąd taki należy uznać bowiem za brak należytej staranności przedsiębiorcy, którego obciążają błędy zatrudnionych pracowników.
Przerzucenie odpowiedzialności na operatora pocztowego za niewłaściwe doręczenie skargi, również nie może zostać przez Sąd uwzględnione. Jak wskazuje sama strona skarżąca art. 3 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529), definiuje pojęcia adresu i adresata, a także doręczenia. Zgodnie z pierwszą z wymienionych definicji adresem jest oznaczenie miejsca doręczenia przesyłki pocztowej wskazanego przez nadawcę albo oznaczenia miejsca ich zwrotu do nadawcy. Adresatem zaś, jest podmiot określony przez nadawcę jako odbiorca przesyłki pocztowej. Z kolei doręczenie zdefiniowane zostało jako wydanie przesyłki adresatowi, a w przypadkach określonych prawem także innej osobie, lub przekazanie druku bezadresowego zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej. Operator doręczający korespondencję obowiązany jest przestrzegać powyższych regulacji. Podkreślić trzeba, iż ustawodawca w przytoczonej definicji legalnej adresu wskazał jako pierwszy element oznaczenie adresata. Natomiast w myśl art. 37 ust. 1 ustawy Prawo pocztowe, przesyłkę pocztową doręcza się adresatowi pod adresem wskazanym na przesyłce lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej. Z wymienionego przepisu wynika, że doręczyciel w pierwszej kolejności winien kierować się oznaczeniem adresata, który fizycznie może poświadczyć odbiór przesyłki, a dopiero następnie adresem.
W niniejszej sprawie adresatem wymienionym na kopercie był Wojewódzki Sąd Administracyjny, nie zaś Dyrektor Izby Celnej. To zatem adresatowi czyli Sądowi operator pocztowy winien był doręczyć przesyłkę zawierającą skargę strony skarżącej, mimo wskazania adresu organu a nie Sądu. Operator pocztowy dokonał zatem prawidłowego doręczenia omawianej przesyłki, gdyż skarżąca jednoznacznie określiła adresata tej korespondencji jako Wojewódzki Sąd Administracyjny. Błąd w zaadresowaniu przesyłki polegający na niekompatybilnym oznaczeniu nazwy adresata i jego siedziby nie oznacza, że pismo to zostało skierowane przez pocztę do niewłaściwego podmiotu (por. postanowienie NSA z 19 listopada 2010 r. sygn. akt I OSK 1861/10 publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl.).
Błąd tego rodzaju, skutkujący niedotrzymaniem ustawowego terminu, należy uznać za brak należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw, w pełni obciążający stronę skarżącą. Obiektywnym miernikiem należytej staranności jest taka staranność, jakiej można oczekiwać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Do okoliczności uzasadniających brak winy nie zalicza się błędnego zaadresowania koperty, a pogląd ten znajduje oparcie także w utrwalonym orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. postanowienie NSA z dnia16 listopada 2010 r., sygn. akt IFZ 433/10, publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl.).
Biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności, w ocenie Sądu, strona skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi.
W tym stanie rzeczy należało orzec, stosownie do art. 86 ustawy Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak w postanowieniu.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Katarzyna Grzegorczyk-Meder /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk – Meder po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Spółki A. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia kary pieniężnej z tytułu urządzania bez zezwolenia gier hazardowych i określenia jej przybliżonej kwoty postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Uzasadnienie
W dniu [...] r. (data nadania w urzędzie pocztowym widniejąca na kopercie dołączonej do akt I Ko 56/13) SPÓŁKA A. w [...] wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia kary pieniężnej z tytułu urządzania bez zezwolenia gier hazardowych i określenia jej przybliżonej kwoty. Opisana decyzja została doręczona stronie skarżącej w dniu [...] r. (kserokopia zwrotnego potwierdzenia odbioru k. 45 akt sądowych).
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I skarga strony została przekazana do Dyrektora Izby Celnej w dniu [...] r. (vide: zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach I Ko 56/13) celem nadania biegu. Pismo informujące o przekazaniu skargi organowi doręczono pełnomocnikowi strony skarżącej w dniu 5 listopada 2013 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru przy sprawie I Ko 56/13).
Pismem z dnia 12 listopada 2013 r. (data nadania w urzędzie pocztowym widniejąca na kopercie k. 24 akt sądowych) SPÓŁKA A. złożyła za pośrednictwem organu skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r.
W uzasadnieniu ww. wniosku strona wskazała, że skargę nadała w dniu 29 października 2013 r., w sytuacji gdy termin do jej wniesienia upływał z dniem 30 października 2013 r. W dniu 5 listopada 2013 r. skarżąca dowiedziała się z pisma informacyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, iż skarga na decyzję Dyrektora Izby Celnej, została przekazana temu organowi za pośrednictwem Sądu, celem nadania biegu.
W wyniku weryfikacji prawidłowości nadania skargi, Spółka ustaliła, iż na kopercie, w której przekazano skargę wskazano poprawny adres organu - ul.[...] , natomiast mylnie oznaczono adresata przesyłki podając - Wojewódzki Sąd Administracyjny. Spółka wyjaśniła, że skargę adresowała pracownica z tygodniowym stażem pracy. Do wniosku skarżąca załączyła kopię reklamacji jaką skierowała do Poczty Polskiej w[...] , celem wyjaśnienia dostarczenia przesyłki zawierającej skargę pod niewłaściwy adres.
W ocenie Spółki, przesyłka zawierająca skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej wskazywała w sposób poprawny adres odbiorcy, na który operator pocztowy winien dostarczyć przesyłkę, a w przypadku odmowy jej przyjęcia lub stwierdzenia braków uniemożliwiających jej dostarczenie powinien zwrócić ją do nadawcy. Mylne oznaczenie adresata, zdaniem skarżącej, nie upoważniało operatora pocztowego do samodzielnego doręczenia przesyłki na inny adres niż wskazany na kopercie.
Powołując się na art. 3 ustawy Prawo pocztowe, w którym zawarto definicje pojęcia "adresu" jak i "adresata" skarżąca podniosła, że temu pierwszemu pojęciu nadawane jest znaczenie priorytetowe, zważywszy na wymogi odnoszące się nie tylko do wskazania nazwy miejscowości, ulicy oraz jej numeru ale również przyporządkowania tym elementom kodu cyfrowego, odpowiadającego właśnie temu adresowi, jako miejscu doręczenia przesyłki. Tymczasem, w przedmiotowej sprawie Poczta Polska w sposób samodzielny zadecydowała, wbrew intencji nadawcy o adresie dostarczenia przesyłki. Dlatego też, w ocenie wnioskodawczyni, nie powinna ona ponosić konsekwencji wynikających z działań operatora, który lekceważąc dane adresowe, prawidłowo wpisane na kopercie, nie doręczył korespondencji na wskazany adres.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 ww. ustawy), w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2), równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 ).
W rozpoznawanej sprawie wniosek o przywrócenie terminu został złożony w związku z uchybieniem terminu do złożenia skargi. W myśl art. 53 § 1 P.p.s.a., skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Stosownie do art. 54 § 1 P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego należy wnieść za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony jest pogląd, iż opisana w przepisie art. 54 § 1 P.p.s.a. zasada wnoszenia skargi do sądu za pośrednictwem organu administracji oznacza, że w przypadku wniesienia jej bezpośrednio do sądu, winien on przekazać skargę właściwemu organowi administracji publicznej. Datą wniesienia skargi będzie wówczas data nadania (złożenia) skargi przez sąd do właściwego organu administracji (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2009 r., sygn. II OSK 1918/08 dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
W przedmiotowej sprawie Spółka zaskarżoną decyzję odebrała w dniu 30 września 2013 r., zatem ustawowy termin do złożenia skargi upływał w dniu 30 października 2013 r., który to dzień nie był sobotą, ani dniem wolnym od pracy. Jednak wobec skierowania skargi bezpośrednio do Sądu, została ona przekazana do organu właściwego w dniu 31 października 2013 r., który to dzień należy uznać za dzień złożenia skargi, czyli z uchybieniem ustawowego terminu.
Wynikający z art. 87 § 1 ustawy P.p.s.a. wymóg złożenia wniosku
o przywrócenie terminu w terminie siedmiodniowym, od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu jest warunkiem rozpoznania wniosku, którego badanie następuje
w pierwszej kolejności przed dokonaniem jego merytorycznej oceny. W pierwszej kolejności należy zatem zauważyć, że Spółka o uchybieniu terminu dowiedziała się z otrzymanego dnia 5 listopada 2013 r., pisma informacyjnego Sądu o przekazaniu jej skargi Dyrektorowi Izby Celnej, zatem należało stwierdzić, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nadany dnia 12 listopada 2013 r. został złożony w terminie, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a. dlatego też podlega merytorycznemu rozpoznaniu.
Oceniając brak winy w uchybieniu terminu, sąd powinien uwzględnić wszystkie okoliczności konkretnej sprawy, stosując obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Z brakiem winy mamy do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi, niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu (por. postanowienie NSA z dnia 24 maja 2007 r. sygn. akt I OZ 376/07 publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Za brak winy uważa się sytuację, gdy zainteresowany nie był w stanie pokonać przeszkody przy użyciu sił i środków normalnie dostępnych. Do takich przeszkód zalicza się m.in. stany nadzwyczajne, problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe czy nagłą chorobę strony lub jej pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (por. H. Knysiak-Molczyk w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2009, s. 433 ). Z kolei wina w uchybieniu terminu to również wina osób trzecich upoważnionych przez danego uczestnika postępowania do dokonania określonej czynności procesowej w postępowaniu.
W niniejszej sprawie do uchybienia terminu doszło na skutek przekazania skargi (nadanej dnia 29 października 2013 r.) przez operatora pocztowego bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zgodnie z oznaczeniem adresata przesyłki na kopercie, mimo jednoczesnego podania adresu siedziby organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Z tych względów, skarga niezwłocznie po jej wpływie, została przekazana przez Sąd do właściwego organu w dniu 31 października 2013 r. Zdaniem Sądu, wynikające z przeoczenia, błędne oznaczenie adresata skargi przy prawidłowym podaniu jego adresu nie jest czynnością niezawinioną przez stronę i nie stanowi usprawiedliwionej przesłanki do przywrócenia terminu. Błąd taki należy uznać bowiem za brak należytej staranności przedsiębiorcy, którego obciążają błędy zatrudnionych pracowników.
Przerzucenie odpowiedzialności na operatora pocztowego za niewłaściwe doręczenie skargi, również nie może zostać przez Sąd uwzględnione. Jak wskazuje sama strona skarżąca art. 3 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1529), definiuje pojęcia adresu i adresata, a także doręczenia. Zgodnie z pierwszą z wymienionych definicji adresem jest oznaczenie miejsca doręczenia przesyłki pocztowej wskazanego przez nadawcę albo oznaczenia miejsca ich zwrotu do nadawcy. Adresatem zaś, jest podmiot określony przez nadawcę jako odbiorca przesyłki pocztowej. Z kolei doręczenie zdefiniowane zostało jako wydanie przesyłki adresatowi, a w przypadkach określonych prawem także innej osobie, lub przekazanie druku bezadresowego zgodnie z umową o świadczenie usługi pocztowej. Operator doręczający korespondencję obowiązany jest przestrzegać powyższych regulacji. Podkreślić trzeba, iż ustawodawca w przytoczonej definicji legalnej adresu wskazał jako pierwszy element oznaczenie adresata. Natomiast w myśl art. 37 ust. 1 ustawy Prawo pocztowe, przesyłkę pocztową doręcza się adresatowi pod adresem wskazanym na przesyłce lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej. Z wymienionego przepisu wynika, że doręczyciel w pierwszej kolejności winien kierować się oznaczeniem adresata, który fizycznie może poświadczyć odbiór przesyłki, a dopiero następnie adresem.
W niniejszej sprawie adresatem wymienionym na kopercie był Wojewódzki Sąd Administracyjny, nie zaś Dyrektor Izby Celnej. To zatem adresatowi czyli Sądowi operator pocztowy winien był doręczyć przesyłkę zawierającą skargę strony skarżącej, mimo wskazania adresu organu a nie Sądu. Operator pocztowy dokonał zatem prawidłowego doręczenia omawianej przesyłki, gdyż skarżąca jednoznacznie określiła adresata tej korespondencji jako Wojewódzki Sąd Administracyjny. Błąd w zaadresowaniu przesyłki polegający na niekompatybilnym oznaczeniu nazwy adresata i jego siedziby nie oznacza, że pismo to zostało skierowane przez pocztę do niewłaściwego podmiotu (por. postanowienie NSA z 19 listopada 2010 r. sygn. akt I OSK 1861/10 publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl.).
Błąd tego rodzaju, skutkujący niedotrzymaniem ustawowego terminu, należy uznać za brak należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw, w pełni obciążający stronę skarżącą. Obiektywnym miernikiem należytej staranności jest taka staranność, jakiej można oczekiwać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Do okoliczności uzasadniających brak winy nie zalicza się błędnego zaadresowania koperty, a pogląd ten znajduje oparcie także w utrwalonym orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. postanowienie NSA z dnia16 listopada 2010 r., sygn. akt IFZ 433/10, publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl.).
Biorąc pod uwagę wskazane wyżej okoliczności, w ocenie Sądu, strona skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi.
W tym stanie rzeczy należało orzec, stosownie do art. 86 ustawy Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jak w postanowieniu.
