II SA/Gl 1141/13

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] r. "A" S.A. w Z. zwróciła się do Starosty [...] o udzielenie pozwolenia zintegrowanego dla instalacji do produkcji piwa zlokalizowanej w Z. przy ul. [...].

Po rozpatrzeniu sprawy Starosta [...] wydał w dniu [...] r. decyzję nr [...], w której działając na podstawie art. 181 ust. 1 pkt 1, art. 201 ust. 1, art. 202, 204, 211 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 z późn. zm.), art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229) oraz art. 18 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628 z późn. zm.), udzielił "A" S.A. w Z. pozwolenia zintegrowanego dla instalacji do produkcji piwa.

Od powyższej decyzji mieszkańcy Osiedla [...] w Z. wnieśli odwołanie, w którym powołując się na naruszenie art. 73 ust. 3 i 4, art. 112 ust. 1, art. 135, art. 184, art. 51 i 187, a także art. 141 ust. 2, art. 143, art. 204 i 186 ustawy - Prawo ochrony środowiska - domagali się jej uchylenia.

Rozpoznając to odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Od tej decyzji dwudziestu sześciu mieszkańców Osiedla [...] w Z. wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wyrokiem z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt II SA/Gl 228/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł, że nie podlega ona wykonaniu w całości. W uzasadnieniu Sąd wskazał na brak wszechstronnego wyjaśnienia przez organ wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, co mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Sąd zwrócił uwagę, że na gruncie art. 185 ustawy - Prawo ochrony środowiska - obowiązującym do dnia

27 lipca 2005 r. - legitymacja stron tego postępowania musiała zawierać w sobie dwa elementy. Przede wszystkim skarżący musieli mieć interes prawny w przeprowadzeniu kontroli zgodności z prawem konkretnego aktu opartego na normach administracyjnego prawa materialnego, pozwalający ocenić, czy skarga względnie odwołanie zostały wniesione w ich własnej sprawie oraz interes prawny w doprowadzeniu zaskarżonego aktu do stanu zgodności z obiektywnym porządkiem prawnym, czyli normami określającymi treść działania organów administracji publicznej i normami regulującymi procedurę ich podejmowania. Sąd wskazał, że organ odwoławczy powinien rozważyć, czy złożone przez wszystkich skarżących odwołanie narusza prawem chroniony interes lub uprawnienie skarżących. Badając legitymację skarżących do wniesienia odwołania organ odwoławczy winien zatem w pierwszej kolejności ustalić, czy należące do nich działki graniczą z terenem "B" S.A. Ponadto, czy w przeszłości ustanowiona została strefa ochronna, a obecnie obszar ograniczonego użytkowania, a jeżeli tak - na jakim obszarze. Następnie organ miał ustalić czy wszyscy skarżący mieli interes prawny w kwestionowaniu zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, czy też jedynie interes faktyczny polegający na zainteresowaniu jego wynikiem. Sąd zaznaczył, że znowelizowany art. 185 ustawy - Prawo ochrony środowiska traktuje jako strony postępowania o wydanie pozwolenia zintegrowanego jedynie prowadzącego instalację (tj. właściciela instalacji lub zakładu albo podmiot, który włada instalacją lub zakładem na podstawie innego tytułu prawnego) oraz, jeżeli w związku z eksploatacją instalacji utworzono obszar ograniczonego użytkowania, władającego powierzchnią ziemi na tym obszarze (tj. właściciela nieruchomości lub ujawniony w ewidencji gruntów i budynków inny podmiot władający gruntem).

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosła "A" S.A., lecz Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. akt II OSK 1675/06, skargę tę oddalił.

Ponownie rozpoznając sprawę organ odwoławczy decyzją z dnia [...] r., nr [...] uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia, wskazując w uzasadnieniu, że czyni to zgodnie z wytycznymi wyroku z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt II SA/Gl 228/05, albowiem ponowne rozpoznanie sprawy będzie wymagało postępowania wyjaśniającego w szerszym zakresie.

Skargę na tę ostatnią decyzję wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Gliwicach "A" S.A. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt II SA/Gl 38/10. Jednakże decyzją z dnia [...] r., nr [...] , organ odwoławczy uwzględnił tę skargę w całości i uchylił własną decyzję z dnia [...] r. oraz umorzył postępowanie odwoławcze.

Skargę na tę ostatnią decyzję wnieśli mieszkańcy Osiedla [...] w Z. (E. F., F. B., A. B., A. M., T. P., A. K., B. F., A. C., S. J., T. K., A. S., W. L., J. H., W. G., Z. K., J. B. i G. W. - skargi pozostałych osób zostały przez Sąd odrzucone).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 1 czerwca 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 771/08, uchylił powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. i orzekł, że nie podlega ona wykonaniu.

W uzasadnieniu tego wyroku Sąd, powołując się na art. 153 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz.U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej Ppsa, wskazał m.in., że zgodnie z wytycznymi zawartymi w prawomocnym wyroku z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt

II SA/Gl 228/05, organ odwoławczy zobligowany był do oceny, czy osoby wnoszące odwołanie były do złożenia środka odwoławczego legitymowane. Tymczasem z akt sprawy nie wynikało, aby organ odwoławczy ustalił krąg stron postępowania administracyjnego. Nie uczynił tego pomimo, że kwestia ta stanowiła dla niego problem kluczowy, albowiem uwzględniając w całości skargę i umarzając postępowanie odwoławcze uznał, że odwołanie zostało wniesione przez osoby nie mieszczące się w kręgu stron postępowania. Organ ograniczył się jedynie do oceny przedłożonych mu akt sprawy, podczas gdy zobligowany był do zbadania rzeczywistych okoliczności sprawy. Wbrew sformułowanym przez Sąd wskazaniom organ nie ustalił zatem jednoznacznie, czy w związku z eksploatowaną instalacją została w przeszłości ustanowiona strefa ochronna bądź czy został ustanowiony obszar ograniczonego użytkowania, czy działki każdego z odwołujących się graniczą z terenem "B" S.A. oraz czy odwołujący się mieli interes prawny w kwestionowaniu zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia czy też jedynie interes faktyczny. Nie rozważono także znaczenia dokonanej w trakcie postępowania administracyjnego nowelizacji art. 185 Prawa ochrony środowiska dla oceny przymiotu strony poszczególnych osób.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła "A" S.A. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. akt II OSK 528/11, skargę tę oddalił.

W związku z uprawomocnieniem się wyroku z dnia 1 czerwca 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 771/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 38/10, podjął z urzędu zawieszone dotychczas postępowanie sądowe w sprawie ze skargi "A" S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. Sprawa została wpisana pod nową sygn. akt II SA/Gl 939/12.

Wyrokiem z dnia 11 października 2012 r., sygn. akt II SA/Gl 939/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił decyzję z dnia [...] r. nr [...]. W pisemnych motywach tego rozstrzygnięcia w pierwszej kolejności wskazał na związanie tego Sądu, jak i innych sądów administracyjnych oraz organów administracji publicznej oceną wyrażoną w prawomocnych wyrokach z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt II SA/Gl 228/05 oraz z dnia 1 czerwca 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 771/08.

Dokonując oceny prawidłowość decyzji z dnia [...] r. nr [...]. w powyższych ramach, Sąd wytknął organowi odwoławczemu, że z akt sprawy nie wynika by przed wydaniem kolejnej decyzji organ przeprowadził jakiekolwiek ponowne czynności wyjaśniające, w tym by w zgodzie z oceną prawną i wskazaniami zawartymi w wyroku ustalił krąg stron postępowania administracyjnego. Zdaniem składu rozpoznającego skargę "A" S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. organ odwoławczy, wbrew wcześniejszym wskazaniom Sądu, nie ustalił we własnym zakresie, czy w związku z eksploatowaną instalacją została w przeszłości ustanowiona strefa ochronna bądź czy został ustanowiony obszar ograniczonego użytkowania, czy działki każdego z odwołujących się graniczą z terenem "B" S.A. oraz czy odwołujący się mieli interes prawny w kwestionowaniu zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, czy też jedynie interes faktyczny. Nie rozważono także znaczenia dokonanej w trakcie postępowania administracyjnego nowelizacji art. 185 Prawa ochrony środowiska dla oceny przymiotu strony poszczególnych osób. W efekcie Sąd uznał za niemożliwą merytoryczną ocenę prawidłowości zaskarżonej decyzji. Sąd wskazał, że przystępując do ponownego rozpoznania odwołania mieszkańców Osiedla [...] w Z. od decyzji Starosty [...] z dnia [...] r., organ odwoławczy obowiązany będzie w szczególności poczynić prawidłowe i wszechstronne ustalenia mające na celu zbadanie czy strony wnoszące odwołanie są podmiotami legitymującymi się interesem prawnym, czy faktycznym. Dopiero tego rodzaju ustalenie dokonane w oparciu o wiążące oceny wyrażane w granicach tej sprawy przez sądy administracyjne, pozwoli bądź to na rozpoznanie odwołania, bądź też na umorzenie postępowania odwoławczego.

Rozpoznając odwołania A. S., S. J., J. K., H. K., A. K., T. K. (K.), A. C., W. G., J. H. (H.), B. F., T. P., S. B., G. W., F. B. (B.), J. B. (B.) oraz W. L., organ odwoławczy decyzją z dnia [...] r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 w związku z art. 105 § 1 Kpa oraz art.185 ust. 2 a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 667 ze zm.) umorzył postępowanie odwoławcze. Organ uznał, że osoby te nie posiadają przymiotu strony w postępowaniu zakończonym decyzją Starosty [...]. W pierwszej kolejności organ wyjaśnił, że pismami z dnia [...] i [...] r. zobowiązano 29 osób wnoszących odwołanie do wykazania swojego interesu prawnego. Odpowiedzi na wezwania udzieliły jedynie A. S., S. J., J. K., H. K., A. K., T. K., A. C., W. G., J. H., B. F., T. P., S. B., G. W., F. B., J. B. oraz W. L., wobec tego Kolegium rozpatrywało wyłącznie ich odwołania. Kolegium wyjaśniło również, że dwie z dotychczasowych 29 osób odwołujących się zmarły, dwie wyprowadziły się, dwie zaś są nieznane pod wskazanym adresem. Nadto, postanowieniem z dnia [...] r. Kolegium zleciło organu pierwszej instancji uzupełnienie dowodów i materiałów w sprawie poprzez dołączenie do akt mapy ewidencyjnej określającej położenie działek osób odwołujących się w stosunku do terenu "A" S.A. oraz wyjaśnienia, czy na tym terenie ustanowiony został obszar ograniczonego użytkowania.

Organ odwoławczy zwrócił uwagę, że zgodnie z art. 185 ust. 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska, stronami postępowania o wydanie pozwolenia są prowadzący instalację oraz, jeżeli w związku z eksploatacją instalacji utworzono obszar ograniczonego użytkowania, władający powierzchnią ziemi na tym obszarze. Jednakże w myśl art. 185 ust. 2 a ustawy Prawo ochrony środowiska, ust. 1 tego przepisu nie stosuje się m.in. w postępowaniu o wydanie pozwolenia zintegrowanego. Zastosowanie znajduje wówczas art. 44 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, a ustalenie stron postępowania odbywa się na zasadach ogólnych określonych w art. 28 Kpa. Dokonując interpretacji pojęcia interes prawny, organ uznał, ze interes prawny mają tylko te z podmiotów, których sytuacja prawna wynika wprost z normy prawa materialnego. Nadto, interes ten musi rzeczywiście istnieć w dacie stosowania danych norm prawa administracyjnego, nie może on być tylko przewidywany w przyszłości ani hipotetyczny.

Organ odwoławczy wskazał, że w rozpatrywanej sprawie wnoszący odwołanie opierają swój interes prawny na możliwym występowaniu uciążliwości spowodowanych eksploatacją instalacji oraz jej niekorzystnym wpływem na ich pracę, odpoczynek, sen. Okoliczności te, zdaniem organu, nie wykazują, że wnoszący odwołanie mają interes prawny w postępowaniu o wydanie spornego pozwolenia zintegrowanego. Organ odwoławczy wyjaśnił, że nieruchomości odwołujących się położone są względem "B" w odległości ok. 50 m bądź 95-130 m. Przy czym tę drugą grupę domów oddziela od terenu "B" droga wewnętrzna osiedlowa i osiedle kilkudziesięciu domów jednorodzinnych. Zwrócił także uwagę na specyfikę pozwoleń zintegrowanych, w tym wymóg stosowania dla instalacji najlepszej dostępnej techniki (BAT).

W ocenie Kolegium określone w pozwoleniu zintegrowanym warunki korzystania ze środowiska dla danego podmiotu nie wywołują żadnych nowych praw czy obowiązków dla wnoszących odwołanie – nie tworzą dla nich nowej sytuacji prawnej. Interes prawny przysługuje bowiem podmiotowi tylko w jego własnej sprawie administracyjnej. Wnoszący odwołanie opierają swój interes na zdarzeniach przyszłych, niepewnych.

Organ odwoławczy zaznaczył, że wydane pozwolenie dotyczy działalności prowadzonej już w tym miejscu od kilkudziesięciu lat, nie stworzyło zatem nowego stanu prawnego, który mógłby rodzić po stronie odwołujących się obowiązek respektowania nowego stanu rzeczy. Wskazał, że w sytuacji gdy emisja instalacji do środowiska powoduje przekroczenie dopuszczalnych norm poza terenem, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny, wówczas stronami postępowania o wydanie pozwolenia zintegrowanego mogą być użytkownicy nieruchomości, na które instalacja ta szkodliwie oddziałuje. W rozpatrywanej sprawie wszelkie uciążliwości zamykają się jednak na terenie należącym do "A" S.A.

Zdaniem organu odwoławczego wydanie pozwolenia zintegrowanego dla "A" S.A. nie wiąże się z ponadnormatywną emisją uciążliwości na tereny należące do wnoszących odwołanie, zatem sam fakt graniczenia z terenem "B" nie może być podstawą do przyznania im przymiotu stron w postępowaniu odwoławczym.

Skargi na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, A. C., A. B., F. B., T. K., A. S., J. H., J. B., W. G., H. K., A. K., T. P., S. J., B. F., W. L. i H. B.. Skarżący wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji wskazali na naruszenie art. 6, 7,8, 28, 77,107 Kpa oraz art. 185 ustawy – Prawo ochrony środowiska. Ich zdaniem wykazali oni, że swój interes prawny wywodzą z norm prawa cywilnego jako właściciele nieruchomości znajdujących się na obszarze występowania możliwych uciążliwości spowodowanych eksploatacją instalacji. Za niewystarczającą uznali możliwość udziału w postępowaniu jako społeczeństwo, stosownie do art. 218 ustawy – Prawo ochrony środowiska w związku z art. 29-32 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko. Zwrócili uwagę, że sam organ podaje, iż w odniesieniu do nieruchomości części ze skarżących następuje przekroczenie dopuszczalnego oddziaływania na środowisko – emisji hałasu m.in. z instalacji pomocniczych, nie wyjaśnia jednak czym są owe instalacje i czy są związane z "B". Kolegium nie wyjaśniło zatem wszystkich istotnych okoliczności sprawy.

Skarżący wskazali, że każde rozstrzygnięcie utrzymujące w mocy pozwolenie zintegrowane dla "A" S.A. będzie naruszać cel, dla którego instytucja tego pozwolenia została implementowana do polskiego systemu prawa, podkreślając, że podstawą decyzji był wniosek sprzed 10 lat.

Skarżący uzasadniając zarzut naruszenia art. 107 Kpa zwrócili uwagę na rozbieżność w pisowni nazwiska jednej z osób wnoszących odwołanie (w osnowie A. S., w uzasadnieniu P. S., w rozdzielniku decyzji A. S.). Uchybienie to oznacza skierowanie decyzji do osoby, która nie jest stroną w sprawie. Konkludując stwierdzili, że umorzenie postępowania na obecnym etapie stanowiło rażące naruszenie przepisów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o odrzucenie skargi H. B., albowiem nie składał on odwołania od decyzji Starosty [...]. W odniesieniu do skarg pozostałych skarżących organ zawarł wniosek o ich oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławczego w B. sprostowało oczywistą omyłkę w oznaczeniu nazwiska A. "S" na "S.".

Prawomocnym postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2013 r. Sąd odrzucił skargi A. B., W. L., T. P., A. K., H. K., W. G., J. B., J. H.i (H.), A. S., A. C., B. F. i T. K. (K.).

Rozpoznając skargi F. B., S. J., W. L. i H. B., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie albowiem brak jest zdaniem Sądu dostatecznych podstaw do przyjęcia, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem obowiązującego prawa, a tylko pod tym względem podlega ona kontroli w postępowaniu sądowym zgodnie z treścią art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późń. zm.).

Przedmiotem kontroli legalności dokonanej przez Sąd w niniejszej sprawie była decyzja organu odwoławczego o umorzeniu postępowania w oparciu o przepis art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., nr 98, poz.1071, z późń. zm., dalej "k.p.a."). Przepis ten nie określa przyczyn umorzenia postępowania odwoławczego, wobec czego w każdej indywidualnej sprawie administracyjnej należy poszukiwać konkretnej przyczyny umorzenia postępowania, mając na uwadze treść art.105 k.p.a. W stanie prawnym wiążącym dla sprawy art.105 § 1 k.p.a. stanowił, że gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.

Z poglądów prezentowanych zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie sądów administracyjnych, które skład orzekający w tej sprawie w pełni podziela, wynika, że bezprzedmiotowość postępowania występuje m.in. wówczas, gdy podmiot nieuprawniony do domagania się wszczęcia postępowania zgłosił inicjatywę w tym względzie, w tym wypadku do wszczęcia postępowania odwoławczego. Wszczęcie postępowania administracyjnego, w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami prawa administracja publiczna może kształtować stosunki prawne wyłącznie na wniosek jednostki, oparte jest na zasadzie skargowości. Wymaga to wniosku strony - osoby mającej legitymację procesową do bycia stroną w danym postępowaniu. Wszczęcie postępowania na wniosek nielegitymowanego podmiotu jest podstawą do wydania decyzji o umorzeniu postępowania (zob. uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 5 lipca 1999 r., sygn. akt OPS 16/98, ONSA 1999, Nr 4, poz. 119; wyrok NSA z dnia 24 maja 2001 r., sygn. akt IV SA 599/99, wyrok NSA z dnia 7 września 2012r.,sygn. akt II OSK 905/11, wyrok NSA z dnia 16 sierpnia 2012r., sygn. akt II GSK 657/11).

Prawidłowo organ II instancji w pierwszej kolejności zbadał przesłankę materialnoprawną, tj. czy skarżącym przysługiwał w tej sprawie przymiot strony. Rezultat tych badań i wyciągnięte z nich wnioski nie w pełni Sąd podziela, jednakże podjęte rozstrzygnięcie przy innym uzasadnieniu, zdaniem Sądu należy ocenić jako prawidłowe.

Kolejnym bardzo istotnym zagadnieniem z punktu widzenia procesowego jest ustalenie kręgu podmiotów uczestniczących w postępowaniu w sprawie wydania pozwolenia zintegrowanego na korzystanie ze środowiska jako jego strony. W tym zakresie w art. 185 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. – Dz. U. z 2008r., nr 20, poz.150 z późń. zm.) wprowadzono odstępstwa od reguł obowiązujących w ogólnym postępowaniu administracyjnym. Zgodnie bowiem z postanowieniami ust. 1 stronami postępowania o wydanie pozwolenia na korzystanie ze środowiska są tylko prowadzący instalację oraz władający powierzchnią ziemi na obszarach ograniczonego użytkowania, jeżeli zostały one wyznaczone. Z kręgu tego zostały wyeliminowane inne podmioty mające interes prawny w prowadzonym postępowaniu. Nie oznacza to oczywiście, że nie mają one możliwości ochrony swoich praw, ale może to odbyć się w ramach innych postępowań administracyjnych lub w postępowaniu przed sądami powszechnymi, orzekającymi w sprawie roszczeń negatoryjnych i odszkodowawczych. Zasadniczo takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie również w orzecznictwie, w którym przyjmuje się, że: art. 185 ust. 1 Prawa ochrony środowiska określa stronę postępowania o wydanie pozwolenia, ale już w innych postępowaniach, które nie zmierzają do wydania zezwolenia, w tym postępowania nadzwyczajne zastosowanie ma art. 28 k.p.a. i to właśnie art. 28 k.p.a. wyznacza standard instytucji strony postępowania administracyjnego. Natomiast art. 185 ust. 1 Prawo ochrony środowiska zawiera odstępstwo od tegoż standardu mówiąc, że stronami postępowania o wydanie pozwolenia są prowadzący instalację oraz, jeżeli w związku z eksploatacją instalacji utworzono obszar ograniczonego użytkowania, władający powierzchnią ziemi na tym obszarze. Przepis ten, jako ustanawiający wyjątek powinien być traktowany literalnie. Dotyczy on bowiem jedynie postępowania "o wydanie pozwolenia", a nie innych postępowań, które nie zmierzają do "wydania zezwolenia", w tym postępowań nadzwyczajnych. W tych postępowaniach właściciel nieruchomości sąsiedniej ma przymiot strony w postępowaniu (wyrok NSA z dnia 26 listopada 2008 r., II OSK 1475/07, LEX nr 526065).

Treść przepisu art. 185 ustawy Prawo ochrony środowiska uległa zmianie z dniem 15 listopada 2008r., kiedy to w art.144 pkt 27 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008r. nr 199, poz.1227) wprowadzono zmianę w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, poprzez dodanie w art.185 po ust. 2 kolejnego ust. 2a w brzmieniu: "przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w postępowaniu o wydanie pozwolenia zintegrowanego oraz decyzji o zmianie pozwolenia zintegrowanego dotyczącej istotnej zmiany instalacji; w tym przypadku stosuje się przepisy art. 44 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko."( przepis art. 44 dotyczy udziału w postępowaniu organizacji ekologicznych). Co niewątpliwie skutkowało poszerzeniem kręgu podmiotów uprawnionych do występowania w charakterze strony w sprawach o wydanie pozwolenia zintegrowanego, bowiem ustalenie stron postępowania odbywa się wówczas na zasadach ogólnych wynikających z treści art. 28 k.p.a.

W niniejszej sprawie przepis ten jednak nie znajduje zastosowania bowiem zgodnie z treścią art. 153 ust.1 przepisów przejściowych do ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko do spraw wszczętych, na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 144, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a niezakończonych decyzją ostateczną stosuje się, z zastrzeżeniem art. 154 ust. 1, przepisy dotychczasowe. Przy czym przepis art.154 ust.1 nie dotyczy pozwoleń zintegrowanych. W rozpoznawanej sprawie postępowanie w związku z wniesieniem odwołania od decyzji Starosty [...] z dnia [...] r. nie zostało prawomocnie zakończone, zatem zastosowanie znajdował przepis art.153 ust.1 cyt. ustawy, w konsekwencji czego ustalając krąg podmiotów uprawnionych do występowania w charakterze strony w sprawie wydania pozwolenia zintegrowanego, należało wziąć pod uwagę treść art.185 ust.1 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Z ustaleń dokonanych przez organ wynika, że prowadzącym instalację jest "A" S.A. w Z., natomiast dla przedmiotowej instalacji nie został utworzony obszar ograniczonego użytkowania. Zatem przymiot strony w postępowaniu odwoławczym przysługiwał tylko i wyłącznie właścicielowi instalacji i zarazem wnioskującemu o wydanie pozwolenia zintegrowanego.

W tym stanie rzeczy uznać należało, że zasadnie SKO w B. umorzyło postępowanie odwoławcze z uwagi na brak przymiotu strony osób odwołujących się, co skutkowało bezprzedmiotowością postępowania odwoławczego, jednakże z innych powodów niż wskazane w treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Mając powyższe na uwadze uznać należało, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, a zatem skarga jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012r., poz.270 z późń. zm.).